-ეს ვინ მოიყვანე...რა ხალხით გაივსო კლინიკა. გინდა კლინიკაშიც პრობლემები შემიქმნა? შენ რა სოფლის საცოდავი პედაგოგი ხარ თუ წითელი ჯვრის ფილიალი ჩამოაყალიბე
-ესაა ლექციები შენს დიდებულ პროფესიაზე? ასე ეხმარები ადამიანებს და აკეთებ უდიდეს საქმეს?
-თავხედო გოგო ,რით ვერ შეეშვი ამ ამბოხს. არ გინდა ექიმობა და ვინღა გაძალებს, არც გამოგივიდოდა არასდროს. მთელ ორ შტოში შენ ხარ ერთადერთი სისხლის დანახვაზე რომ გონს კარგავდა და ვერაფრით შეგაცვლევინე ზნე. თავი მომჭერი რაღაც უბედურებებზე ისწავლე, მათხოვარივით დადიოდი კურსიდან კურსზე, კოლეჯიდან კოლეჯში , ქვეყნიდან ქვეყანაში და რით ვეღარ გეყო
-ვგიჟდები შენზე დეე... მამა სად არის? აქამდე რატომ არ გამოჩნდა?
-კონფერენციაზეა ბარსელონაში ... ეგეც არ იცი
-და რა საჭირო იყო გამეგო? კონფერენციაზეა თუ თავის მეორე უკანონო ცოლთან ერთად სასტუმროს ნომერში ნებივრობს
-გეყოს უკვე !
-მეცოდები და ნეტავ ოდესმე თუ გამივლის ეს შეგრძნება
-შენ ხომ პოულობ საოცარ კაცებს...რამდენი შეყვარებული გყავდა და ერთს როგორ ვერ გაყევი ცოლად რომ მაჩვენო ერთი როგორ არ გიღალატებს ქმარი. გიორგობიანს რატომ დაშორდი , ვეჩვეოდი ნელ-ნელა იმ ფაქტს ,რომ ეგ იყო ბოლო გაჩერება.. არა მაინც ეს ამაღლობელი ვინღაა, რა ადგილას ასწავლი . ვინ აღარ შემომიღო ოთახის კარი ამ ერთ საათში...გაიღვიძებს მალე და შესვლაზე უკვე ჩაწერილია ხალხი
-ამაღლობელია ჩემი ბოლო გაჩერება , თავშესაფარი , სახლიც და ოჯახიც ! თქვენ არაფერზე იღელვოთ,მიხედეთ თქვენს კეთილშობილურ ბიზნესს... მოსეს მდგომარეობის შესახებ მე მივაწოდებ ყველას ინფორმაციას, ნახვამდის ქალბატონო ქეთევან
ეს იყო აღიარება საკუთარ თავთან ,რომელმაც შვება მოჰგვარა. ქალი გააგიჟა თავად კი თავისუფალმა განაგრძო გზა ამაღლობელის პალატამდე. ერთადერთი რაც აღელვებდა მოსეს განწყობა იყო. იცოდა შეუძლებელს შეძლებდა თუ კვლავ მტკიცე ნებისყოფითა და მოთმინებით შეხვდებოდა ამ რთულ გამოწვევას.
-კითხვები ისევ არ უნდა დაგისვა ? - პალატაში შესულს მზერა გაუსწორა და ჩვეულებისამებრ საქმეზე გადავიდა ეს კი უკვე კარგის ნიშანი იყო
-ავადმყოფს რატომ არასდროს ჰგავხარ? მინდოდა გული ამჩუყებოდა და ცოტახანს დომინანტად მეგრძნო თავი
-მთელი დღე საკმარისი არ იყო?
-აშკარად კარგად ხარ, მაშინ მეც წავალ თორემ აქაურობა ცუდად მხდის
-მეღადავები? შემოხვედი და ვიღაცები ისე აფრინე ვიფიქრე ჯანდაცვის მინისტრი მომყვებოდა უკან. არ გგონია,რომ უნდა ამიხსნა რა ხდება?
-ექიმი ხომ იყო შემოსული
-ოპერაცია სულ სხვამ გამიკეთა და ის ბიჭი საერთოდ სხვა ვინმეა
-მკურნალი ექიმი ეგ იქნება... ხომ გითხრა ყველაფერი მაქსიმალურად კარგადაა და დრო დაგჭირდება
-დრო ისედაც მჭირდებოდა , ჩემი ძვლების გამო და ახლა მყესები, სისხლძარღვები ,კუნთები რა აღარ დამემატა
-ორ ენას გასწავლი
-ამდენხანს ვერ ვივარჯიშებ?
-რატომ პესიმისტობ? იქნებ მგონია,რომ ნიჭიერი ხარ და მალე აითვისებ
-სესილია უსაქმოდ ყოფნა ჩემთვის არის ჯოჯოხეთი... ხელის გარეშე
-ხელის გარეშე არ ხარ და გეყოფა !
-რომ მგონია ამოგხსენი მერე რატომ მიჩითავ ახალ თვისებებს, დამალულ გვერდებს და
-და რა გეგონა, რომ თუ ამომხსნიდი მერე მარტივად გადაგწონდებოდი?
-ვიფიქრე, მაგრამ არ გამოვიდა ...
-დროა მცდელობები შეწყვიტო, რაც უფრო მეტს გაიგებ მით უფრო მეტად შეგიყვარდები
-ნარკოზის ბრალია თუ წინააღმდეგი რატომ არ მეჩვენები? -თავი ქალისკენ ჰქონდა შებრუნებული. წელს ზემოთ შიშველი, შეხვეული ხელით ,სრულიად მოდუნებული იწვა და წამითაც არ დაუშვია,რომ ქალი თავისივე დაწესებულ ზღვარს გადაკვეთდდა. ჯერ კიდევ არ იცნობდა სესილიას, წარმოდგენაც კი არ ჰქონდა მის ხასიათზე და სიტყვის თქმაც ვერ მოახერხა ,როდესაც ეს უკანასკნელი დაიხარა ჯერ ლოყაზე ხოლო შემდეგ ყელზე დაუტოვა კოცნის კვალი
-სესილია ...
-გთხოვ, იფიქრე მხოლოდ საკუთარ თავზე და სხვა არაფერზე. შენ მარტო არ ხარ , არასდროს იქნები და შენს უკან უამრავი ადამიანია
-არ წახვიდე, არ გაბედო და ახლა არ გახვიდე
-დაისვენე, დამშვიდდი , დაიძინე
-დამცინი... არა, ნამდვილად მეთამაშები - ეცინებოდა და თან საშინელ დისკომფორტს განიცდიდა იმდენად არ მოსწონდა სიტუაციაზე კონტროლს რომ კარგავდა. ეს იყო სრულიად უცხო შეგრძნება, რაღაც ახალის დასაწყისი , კიდევ ერთი გამოწვევა, რომელსაც ცხოვრება უგზავნიდა და რომლისგანაც მხოლოდ ბედნიერებას ელოდა.
................
_როგორ იქნა დაბრუნდი...არ იფიქრო შენ გელოდი , უბრალოდ თათას პრეზენტაციას ვაწყობდი. თავი სტკიოდა , არ იხმაურო , სძინავს _ კარის ხმა გაიგო და მაშინვე დერეფნისკენ დაიძრა , მაგრამ იქ მოსეს ნაცვლად ბექა დახვდა და წამსვე შეეცვალა გამომეტყველება _ მოსე სად არის? _ გვერდი აუარა, კარი გააღო და გარეთ გაიხედა _რა მოგაქვს? შუაღამეს მაჭმევ და კარგი მე გავსუქდები, მაინც ლამაზი ვარ , მაგრამ შენ ღიპით გახვალ ოქტაგონზე? _ კიბისკენ გავიდა, ჩუმად ლაპარაკობდა ,უკვე ხმა ეკარგებოდა იქაც რომ ვერ დაინახა სახლში დარჩენილ ბიჭს მიუბრუნდა _ ბექა
_საავადმყოფოშია ... არაფერი მკითხო. გამაფრთხილა აქ არავინ დავინახოო - გოგონას ამღვრეულ თვალებს უყურებდა და მაინც ცივად პასუხობდა .
_რა დაემართა... კლინიკაში რომ რჩება ასეთი რა სჭირს
_სახლში არ შემოხვალ? _ ნახევრად შიშველს თვალს არიდებდა, კარი ფართოდ გააღო და ანიშნა უკან დაბრუნებულიყო
_მისი გაფრთხილებები არ მადარდებს... მოვდივარ და თავად გავიგებ რა სჭირს _ ტიროდა , მაგრამ თავს ისე იჭერდა თითქოს ცრემლები სულაც არ სდიოდა _ დეგენერატია . არ იცის ვისზე უნდა დახარჯოს ენერგია... ალბათ ისევ ვიღაცის გამოა ცუდად. ესროლეს? დაჭრეს? ავარიაში მოყვა? მთელი დღეა თოვს... რა დაემართა აღარ იტყვი? თითქოს დუმილის ფიცი გაქვს დადებული _ბექას ეჩხუბებოდა, ხმას ისედაც არ უწევდა თათას გამო , მაგრამ ნერვიულობისგან სიტყვები უწყდებოდა
_რამდენიმე დღე არ იქნება...ფულს დაგიტოვებთ და თუ რამე დაგჭირდებათ მე დამირეკეთ _ მისაღებში იდგა . საფულედან ქაღალდის კუპიურებს იღებდა და ისე ლაპარაკობდა გოგოს ზედაც არ უყურებდა _გილოცავ, როგორც იქნა მშვიდად , ბედნიერად და კომფორტულად იგრძნობ თავს . არც იფიქრო იმ ს.რთან ერთად სისულელეების კეთება , მოსეს გარდა ბევრი გაკვირდება და მალულად ვერაფერს გააკეთებ
_ არ მჭირდება შენი ფული ... დარწმუნებული ვარ ახლაც შენ გამო გაეხვა შარში. მაკვირდებით? ბევრნი მადევნებთ თვალს მის გამო ხომ? მასთან ყველანი ვალში ხართ და იმიტომ ეხმარებით . შენ იქნები მასთან და მე არა? შენ უფრო მეტი ხარ მისთვის ვიდრე მე? ჩემზე მეტად არავის უყვარს და აღელვებს . ამ სამყაროში ერთადერთი კაცია ვინც არ მეზიზღება და შენ ვერ გადამიწყვიტავ რა გავაკეთო და რა არა. არ აქვს უფლება მარტო იყოს ! -ცრემლები ახრჩობდა, ამღვრეული თვალებით უყურებდა ბიჭს და თან კამათს აგრძელებდა
_სიტყვები აკონტროლე , მე შენი კლასელი ან სულელი ბოიფრენდი არ ვარ ! - გვერდი ისე აუარა წარბიც არ შეუხრია ,თითქოს გოგონას მღელვარებას ვერც ამჩნევდა. მოსეს საძინებელში შევიდა და კარადიდან ტანსაცმლის გამოლაგება დაიწყო
-იმდენად ცუდად არის,რომ დიდი ხნით დარჩენა სჭირდება? შეიშლება, ნამდვილად ვეღარ გაუძლებს, დაინგრევა მალე თუ არ დაუბრუნდება ბრძოლას. მითხარი რა დაემართა , გთხოვ - წინ რომ გადაეღობა , მკლავზე თითები შემოჰხვია და ცრემლები წამოუვიდა ბექას გაყინულმა გამომეტყველებამაც იწყო ლღობა - ჯანდაბა! ასე ნუ მექცევი , მითხარი რა ხდება ... არ შეიძლება ცუდად იყოს, არ უნდა იყოს არავის გამო ... ღმერთო ისევ ჩემ გამო ხომ არ იჩხუბა - ეს აზრი გაუჩნდა თუ არა მაშინვე ისტერიკაში გადაიზარდა მისი მღელვარება. უკვე ცრემლები ნიაღვარივით მოსდიოდა და ისე თრთოდა ,იმდენად სუსტი ჩანდა ბიჭს მთლიანად ჩამოენგრა ბარიერად შექმნილი გალავანი- გეფიცები ჭყონიასთან მიმოწერაც არ მქონია, ყველგან დავბლოკე ისიც და ყველა ვინც ურთიერთობის დაწყებას ცდილობდა. გაბრაზდა და ახლა თავს არ მანებებს, ვეჩხუბე ... ბიჭებთან დავამცირე . იტყუებოდა, სისაძაგლეებს ამბობდა . მოსესაც რამე უთხრა? გავგიჟდები , ღმერთო შევიშლები - ხმას ისევ არ უწევდა, თათას ძილს არ უფრთხოვდა არადა ყვირილი ყველაზე მეტად უნდოდა. ვეღარ სუნთქავდა, ტიროდა და სიტყვებს ჩქარ-ჩქარა ამბობდა
-დამშვიდდი ... გეყოფა უკვე . ისუნთქე , გაჩერდი და ყველაფერს გეტყვი _ გოგოს სახე ხელებსშორის ჰქონდა მოქცეული მერე თითები თმაში შეუცურა და ახლოს მიიზიდა . შეუძლებელი იყო არ დამორჩილებოდი ისე უყურებდა , ისეთი ხმა ჰქონდა და ისეთი დოზით ასხივებდა სიმშვიდეს. ზურგზე უსვამდა ერთ ხელს, თითქოს პატარა ბავშვს აწყნარებდა , მეორეთი ცრემლებს უმშრალებდა _ რა სულელი გოგო ხარ ...როგორ მოახერხე იმ ადამიანთან ჩხუბი ვინც ასე ძალიან გიყვარს . ორივე იმპულსურები ხართ , აფეთქდებით და მერე უკან აღარ იხევთ . რა გაუკეთე შენს ცხოვრებას, როგორი სულელი ხარ
_თვითონ ვერ მიტანს ... ცუდად ვარ და ცუდად ყოფნას არ მპატიობს . ყველა მასავით სწორი უნდა იყოს და კრიზისის დროს სისულელეების ჩადენის უფლება არავის აქვს. ვერ გადაიტანს კიდევ უქმად თუ მოუწევს ყოფნა , ამდენხანს ცუდად არასდროს ყოფილა . არ მაპატიებს, შევზიზღდები ჭყონიებთან თუ იჩხუბა და ჩემ გამო აერევა გეგმები_ თვალებს არ ახელდა, შუბლით მიეყრდნო მკერდზე ბიჭს და ისე განაგრძო ლაპარაკი
-შეცდომების დაშვებამდე, რომ ამდენს ფიქრობდე ასეთ მდგომარეობაში არ გექნებოდა ნერვები და საერთოდ ცხოვრებაც - რატომ არ უთხრა შენი ბრალი არ არისო ვერ ხვდებოდა, უბრალოდ მოსეს ამბავი გადაავიწყა ჭყონიას ხსენებამ
- რამდენჯერ უნდა ვთქვა , რომ არაფერი მაქვს იმ იდიოტთან . არც იმათთან მქონდა, არც მანამდე ვინც იბრალებდა ჩემს შეყვარებულობას . რა ჩემი ბრალია თუ კაცები აუტანელი , პრიმიტიული, საზიზღარი არსებები ხართ . ვისაც დაველაპარაკე ყველას რატომ ჰგონია , რომ მოხსნილი ვყავარ და მორჩა. მერე უარს ვეტყვი და ათას ტყუილს იგონებენ ... ჩემი ქცევა წყეული გამოცდაა, რომელშიც ყველანი იჭრებით. ჩვენ,ქალებმა ყველაფერი უნდა ავიტანოთ მატყუარა, მოჩხუბარი, მთვრალი, კაიფში მყოფი , ყოფილი და მოქმედი საყვარლებით და თქვენ არაფრის მიღება შეგიძლიათ , ერთ შეცდომას, ერთ სისუსტესაც არ პატიობთ, ერთ უარსაც არ იღებთ, თქვენი თავმოყვარეობა, სახელი და პრინციპებია მთავარი. თქვენ შეგიძლიათ ცუდად ყოფნის დროს დალიოთ, მოწიოთ, იჩხუბოთ და იჟ.მაოთ ...ყველაფერი გააკეთოთ ოღონდ შვება იგრძნოთ და ჩვენ არაფერი შეგვიძლია, ჩვენ ცუდად ყოფნის უფლებაც კი არ გვაქვს. დაუნახავი, შეუგნებელი, უტვინო არსებები ხართ და ვერ გიტანთ !
-მე შენი ფსიქოლოგი არ ვარ და არც მაღელვებს რას გააკეთებ
-არ გაღელვებს , არ გაღელვებს - ცრემლები შეიმშრალა და სიცილი დაიწყო- თუ არ ტყუი მაშინ რატომ იცი ყველა ჩემი ნაბიჯი ,რატომ ხარ ყველგან და რატომ სცემე შარშან ნიკო
-მასთან ჩემი ანგარიშები მქონდა გასასწორებელი და შენ არაფერ შუაში ხარ!
_იცი როგორ მეზიზღება ეს შენი გამოქანდაკებული სახე? მაცოფებ ასე რომ მიყურებ და ისე მელაპარაკები თითქოს სულერთი ვიყო . რობოტი ხარ, უსულო და უგრძნობი . მშიშარაც ხარ , არც კი ვიცი რამდენხანს ინანებ ამ ერთ ჩახუტებას და ადამიანურ მოქცევას . საკუთარ თავს არ აპატიებ რომ შემეხე და ჩემს ცრემლებს წამოეგე ... მე ხომ მანიპულატორი ვარ და ნამდვილი ემოციები არ გამაჩნია. საკუთარი თავის გარდა არავინ მაღელვებს და შენ ... შენ
_რა მე _ ისე ახლოს იყო უკვე გასაქცევიც აღარ ჰქონდა. ერთიანად ამოფრქვეულმა აზრებმა ენერგია გამოაცალა, კიდევ ვინ იცის რამდენს იტყოდა ან რამდენჯერ შეეცვლებოდა განწყობა ბარიერად ბექა რომ არ დახვედროდა _ განაგრძე ბარემ სანამ გისმენ
_მერე რას გააკეთებ... მიბრძანებ, რომ გავჩუმდე ?
_აშკარად არ გაგაჩნია გაჩერების და თავშეკავების უნარი ...
_ კაცმა რომ გკითხოს ყველაფერს ხვდებით და ისიც არ იცი რა ენერგიის ფასად ვიკავებ თავს
_ვინ შეენ? მოდი აჰაა ბარემ აქ ვარ და დაასრულე , დავისვენებ მეც _ჩანთა დააგდო და ხელები გაშალა _ გისმენ, რა პრობლემა გაქვს კიდევ , რა შევცოდეთ მე ,მოსემ და მთელმა კაცმა მოდგმამ
_დარწმუნებული ხარ რომ გინდა გაიგო? გაქვს გამბედაობა მოისმინო, მიიღო და გადაიტანო? თვალი გაუსწორო რეალობას და გადალახო შენი ბარიერები ?
_რაღაც ისეთს იტყვი თავს მომაკვლევინებ და თანაც ასეთ კრიზისულ დროს _ღრმად ჩაისუნთქა, თვალები დახუჭა და ხელები თავზე შემოიჭდო _ მაინც რა მოურჯულებელი ვინმე ხარ ... შენი დასაოკებელი ხომ ვერაფერი მოვიფიქრეთ ცალკე იმან და ცალკე მე
_მიყვარხარ ! ვერ გიტან ,იმიტომ რომ ვიცი გამანადგურებ . ვერაფერს მოგიხერხებ და მაინც ვერ გერევი . შეუძლებელი ხარ ! შეუძლებელი ! მე მჭირდება კაცი ვისაც ვმართავ , ვისთანაც მშვიდად ვიქნები და არა შენ , ლუციფერო ... ჯოჯოხეთის ცეცხლი გინთია სულ თვალებში , უნდა მეშინოდეს შენი, ყველაზე მეტად შენ უნდა გაგირბოდე მე კი გონს ვკარგავ რომ გიყურებ . თავშეკავებაა ყველა წუთი როცა შორს მივდივარ, როცა გშორდები და ვებრძვი ამ წყეულ , დამპალ მიზიდულობას- ისევ ტიროდა, დაგროვილ ემოციებს მოჰყვებოდა ცრემლებიც- მაღიზიანებ, მაცოფებ, ალერგია მაქვს შენზე და შენს ამ აუტანელ სიმშვიდეზე . შეუძლებელია ახლა ამ ყველაფერს ვამბობდე ,მაგრამ დავიღალე. წარმოუდგენლად დავიღალე, ყველამ დამღალეთ მთელმა კაცთა მოდგმამ გამანადგურეთ. სულ შენი ბრალია, მთელი წელია ჩემს უბედურებას დაემატა შენთან ბრძოლა და უკვე სუნთქვა აღარ შემიძლია ... თავშეკავებაზე მეუბნებოდი ხომ? _ წამები დასჭირდა ყველა სიტყვა რომ ეთქვა და ამ დროში უამრავჯერ შეეცვალა გამომეტყველება, ბოლოს გაქვავებულს უღიმოდა, თითები ყელზე მოუჭირა და ტუჩებზე ვნებიანად წაეტანა. არც გაუაზრებია ბიჭიც რომ აჰყვა, ვერც მისი მკლავები იგრძნო წელზე მარუხებივით შემოხვეული, ჯერ კიდევ ადრენალინი მართავდა- შენი დახრჩობისა და მოფერების სურვილი ერთდროულად მკლავს და მაგიჟებს ! -უკვე აღარაფერი ადარდებდა. ღრმად შეტოპა, ტალღებთან ბრძოლისთვისაც მზად იყო და დანებებაზეც თანხმდებოდა _ შენ მე ვერასდროს მიმიღებ, ვერასდროს დამინახავ, ვერასდროს შემიყვარებ და მენდობი ...შენ მე რომ გამიცანი იმ დღესვე დავკარგე ყველა შანსი . უფლება არ გაქვს ჩემს ცხოვრებაში ჩაერიო, არავის აქვს უფლება მხოლოდ მოსეს და მასაც არ იმიტომ რომ უბედურების მომტანი ვარ მისთვის! - შვება იგრძნო, მაგრამ ამაღლობელზე ფიქრი არ შორდებოდა- 5 წუთი მომეცი, მასთან უნდა წამოვიდე, ვნახავ როგორაა და უკან დამაბრუნე თითქოს არც ვყოფილვარ. იმედია შეძლებ ერთხელ ჩემი თხოვნითაც გაჩუმდე ... -წელზე მოხვეულ ხელს ახლაღა დახედა და კიდევ უფრო ახლოს რომ მიიზიდა ბიჭმა ,ემოციების მორიგი ტალღა გაჩნდა -ხელი უნდა გამიშვა - არეულმა გაუსწორა მზერა და სუნთქვა შეეკრა თითები ცრემლებით დანამულ ლოყაზე ,რომ შეეხო- ბექა
-რომ ხვდებოდე როგორ მიყვარხარ შენს გრძნობას სიყვარულს არც უწოდებდი ! შენს ცხოვრებაში ჩარევა ჯერ ფაქტობრივად არც მიცდია . სჯობდა ჩემი შიში გქონოდა ვიდრე სიყვარული, მაგრამ შანსი აღარ გაქვს ... დღეიდან გაგიჟებით გეყვარები , ხელს არ გამიშვებ, გვერდით იქნები - ეფერებოდა, ცისფერი თვალების ციმციმით გონებას ურევდა, დამტკბარი ხმით ესაუბრებოდა და ბოლოს ტუჩებს უკოცნიდა - ისუნთქე - გაეღიმა , მთელი სახე დაუკოცნა და გულში ჩაიკრა დადუმებული - მოსე კარგადაა , შენ არაფერ შუაში ხარ და თავს ნუ დაიდანაშაულებ. მალე დაბრუნდება და აუცილებლად გაიგებს,როგორ ძალიან გიყვარს - თავზე ეფერებოდა, ლოყაზე კოცნიდა და მშვიდად ესაუბრებოდა
-გული გამიჩერდება , მოვკვდები!
-ფეთქავს,ჩემთვის - თითები მკერდზე შეახო და აჩქარებული გულისცემა ახლოდან შეიგრძნო.
-მოსე ჩემ სიყვარულს არ გაპატიებს და უშენობას ვერ გადაიტანს ... მარტო შენ გენდობა
-სულ არ იცნობ ამაღლობელს ...
-ნამდვილად კარგად იქნება?
-სესილიაა მასთან, უკვე კარგადაა!
.....................
სესილიას გასვლის შემდეგ ჯერ კიდევ ემოციების ქვეშ იყო. იმ დროს ნამდვილად პატარა ბიჭს ჰგავდა , საყვარელი გოგო პირველი კოცნის შემდეგ გულაჩქარებულს რომ დატოვებს და მას მთელი დღე ჰქონდა გასააზრებლად. ყველა წამი დილიდან იმ დრომდე , როცა ქალმა ცხადად შეცვალა პოზიცია და ბარიერის დანგრევა კი არ მოუხდა თავად დარჩა ზღვარს იქეთ , მასთან ერთად. იმდენად მეტი იყო სესილია ყველა დანარჩენ ფიქრს გადააჭარბა, ცხოვრებაში პირველად პრობლემაზე კონცენტრირებას ვერ ახერხებდა , იცოდა რაღაც იმაზე ცუდი ეგონა ვიდრე იაზრებდა, მაგრამ მაინც თავს ბედნიერების შეგრძნების უფლება მისცა. წამლების გამო მოდუნებული იყო , მაგრამ კარი რომ გაიღო და იქ უცნობი სახე დაინახა გამოფხიზლება დაიწყო
_ვინ ხარ შენ , რას წარმოადგენ საერთოდ _ სკამი დადგა , ჩამოჯდა და ბიჭს ანთებული მზერა გაუსწორა
_უკაცრავად, მაგრამ თქვენ ვინ ბრძანდებით ? _ იმ დღეს იმდენი თეთრხალათიანი დაინახა ყველას სახე ნამდვილად არ ახსოვდა
_მე სესილიას დედა ვარ და იმედია შენს სტატუსსაც ამიხნი ჩემმა შვილმა ამხელა პატივი, რომ დაგდო. ათი წელია ჩემთან თხოვნით არ დაურეკავს და თავისი ნაცნობები ცხოვრებაში არასდროს გამოუყენებია , პაციენტის უდროო დროს სანახავადაც კი არ დაურეკავს არცერთ ნათესავთან და შენ გამო ნათლია აიძულა ყოფილ ქმართან ერთად ემუშავა შენი ხელის გადასარჩენად ... გადარჩენა ხმამაღალი ნათქვამია , ისედაც არ იყო ამპუტაციის რისკი ისიც იმიტომ რომ როგორღაც მოახერხა და პირველადი დახმარება იდეალურად განახორციელა _ მაქსიმალურად ცდილობდა მწყობრიდან გამოსული სახე არ ეჩვენებინა , აშკარად არ იყო მისი სტილი მსგავსი გარჩევები , მაგრამ ისე იყო შეშფოთებული ყველაფერი დაავიწყდა საკუთარი სტატუსიდან დაწყებული პიროვნებით დასრულებული _ ვინ ხარ , რომ მისი ბოლო გაჩერება , სახლი და ოჯახი გიწოდოს ! _ მოსეს მზერა ისე შეეცვალა რთული მისახვედრი არ იყო რასაც გრძნობდა და ქალიც გამოფხიზლდა
_მე მოსე ამაღლობელი ვარ . მხოლოდ ეს შემიძლიათ გითხრათ , სხვა დანარჩენს სესილია გადაწყვეტს შეგატყობინოთ თუ არა. ვფიქრობ უკვე გესაუბრათ და სათქმელიც გითხრათ .
_რომელი სათქმელი , ის რომ სოფელში წამოხეტებულმა რაღაც დროებითი გაკვეთილების ჩატარების დროს საკუთარ მოსწავლესთან რომანი გააბა? არანორმალურია, ყოველთვის ასეთი იყო და ჩარჩოში მყოფი არასდროს გაჩერებულა , ბაღშიც კი საოცრებებს სჩადიოდა, მაგრამ ვიღაც სოფლელ ლაწირაკთან რომანი ? თქვენ აშკარად არ იცით სესილია ვინ არის ... ახლა რატომ ამოგიჩემა და რატომ ჰგონია, რომ შენ სჭირდები , დააკმაყოფილებ და შენ საყრდენად გამოადგები . წარმოდგენა არ მაქვს მის შეშლილ თავში რა ხდება, მაგრამ იცოდე ნამდვილად ვერ იქნები ის ვინც მის შიშებს გააქრობს ! იმედია აღარასდროს მომიხდება შენი ნახვა და იმაზე მეტის თქმა ვიდრე ახლა ვთქვი მაქსიმალური თავშეკავებით იმის გათვალისწინებით, რომ პაციენტი ხარ და შენთან აქტიური დიალოგი არ გამოვა...თუმცა , მეეჭვება ამის რესურსი ჯანმრთელ მდგომარებაშიც გაგაჩნდეს _თავადაც ვერ ხვდებოდა მოსეს გაბრაზება ან შეშინება კი არა პირიქით გაბედნიერება რომ გამოუვიდა.
_ვწუხვარ თქვენს გამო . მიკვირს როგორ მოახერხეთ თქვენი საკუთარი შვილის ამდენად არასწორი კუთხით შეფასება
_ღმერთო ჩემო, რა კატასტროფაა ... სიყვარულისგან დაბრმავებული ბავშვი , რომელიც აღფრთოვანებულია საკუთარი მასწავლებლით და ჰგონია,რომ ისაა ვინც უზრუნველს გახდის მის ცხოვრებას , უფლისწულად გადააქცევს მომენტალურად . ძალიან ცდები სესილიას რესურსების ათვისება ასეთი მარტოვი თუ გგონია , ყველაფერია სულელი ნამდვილად არა მითუმეტეს ისეთი სულელი ბავშვს რომ თავი მოატყუებინოს. რას თამაშობს , როგორ ერთობა არ ვიცი, მაგრამ გულნატკენი ბოლოს შენ დარჩები . რამდენადაც ღრმად შეტოპავ იმდენად უარესი იქნება ... _ გაკვირვებული იყო მისი პასუხით . ხვდებოდა საუბარი დროულად უნდა გაეწყვიტა თორემ ექიმის ყველა ჩარჩოს დაარღვევდა. წავიდა , მაგრამ წარმოდგენა არ ჰქონდა მოსე როგორ გააბედნიერა საკუთარი სიტყვებით. არ იცნობდა ამაღლობელს, წარმოდგენა არ ჰქონდა მის ტვინს რისი აღქმა შეეძლო და როგორ მუშაობდა.
................
ერთ_ერთი მეცადინეობის დროს ვაჩემ ტელეფონი რომ აღარ გადადო და მიმოწერა არ შეწყვიტა დეას ემოციები კვლავ ნესტანმა გამოხატა , მაგრამ ამჯერად ის ქალი გააცოცხლა რომელზეც ამბები დადიოდა
_თქვენს გოგონებთან მიმოწერა თუ უფრო მნიშვნელოვანი ,საინტერესო და პროდიქტულია თქვენთვის ოთახი დატოვეთ ბატონო ვაჩე ! დაიოკეთ აშლილი ვნებები და დაუბრუნდით მეცადინეობის პროცესს... საგამოცდო საკითხებში არ წერია ფლირტის ხელოვნების შესახებ
_დავალება შესრულებული მაქვს და სანამ გაასწორებთ რა მნიშვნელობა აქბს მე რით ვიქნები დაკავებული _გიგაური იყო, დანაშაულს არ აღიარებდა
_მე აქ გონებაგაფანტული მოსწავლე არ მჭირდება !
_და თქვენ რა იცით, რომ განვლილი თვეების განმავლობაში მეტად გონებაგაფანტული არ ვიყავი ვიდრე ახლა ვარ
_ახლა რა გავაკეთო ნუდების ცქერის პროცესი შევადარო საყვარელ ქალზე ფიქრის პროცესს? _იმდენად მშვიდად უთხრა , თანაც ისეთი ტონით რომ ემოციები ვერავინ დაფარა. დეას უკვე გული ყელში ებჯინებოდა, სუნთქვა გაუჭირდა ამ წინადადების საფუძველი რომ გაიაზრა _ ამდენი დრო არ მაქვს, სწავლისთვის მოსული მოსწავლეები მელიან ,რომლებიც ჩემს წესებს მიჰყვებიან არ იგვიანებენ, არც დროზე ადრე მიდიან, არც მობილური უჭირავთ მეცადინეობის პროცესში და მითუმეტეს სრულიად უპასუხისმგებლო, უკულტურო შეყვარებული არ უვარდებათ აქ , არ ეკიდება ყელზე და ხვევნა კოცნას არ მართავს _ერთ_ერთი მომენტი გაიხსენა როცა თეკლა მსგავსად მოიქცა და დეა კიდევ უფრო ცუდად გახდა_უკანასკნელად ვსაუბრობ ამ თემაზე, ბოლო შანსია ისიც შენს გამო თორემ სხვა ნებისმიერი უკვე გაგდებული მეყოლებოდა და
_მე ,ამ სუვრცეში , ნებისმიერისგან არაფრით განვსხვავდები და თუ ამდენად გადავაჭარბე საუბრის გაგრძელებას აზრი არ აქვს. ჩვენი მეცადინეობები დასრლებულია, გმადლობთ ! _ შეაწყვეტინა, ნივთები წამში აიღო და წავიდა. ორივე გაქვავებული იჯდა და უყურებდა ეზოში მიმავალს.

მთელი კვირის განმავლობაში აცდენდა მეცადინეობებს, დეა ფიქრობდა , რომ ნესტანი მოაგვარებდა,მაგრამ ქალბატონი გიგაური აშკარად უფრო ჯიუტი იყო ვიდრე ვაჩე და დიდი ეჭვი იყო თავად არც დალაპარაკებოდა ამ თემაზე. დეას აზრები გამართლდა ნესტანმა დარჩენა ,რომ სთხოვა
_ვიცი საშინელი ამინდია და ბოდიშს გიხდი ,რომ გაყოვნებ ,მაგრამ მნიშვნელოვანია . როგორც ხედავ ვაჩე დაბრუნებას არ აპირებს,უკან არ იხევს მხოლოდ იმიტომ , რომ ვუთხარი სხვებისგან განსხვავებით შანს გაძლევ_თქო. იცი როგორი ჩაციკლულია ამ საკითხზე , მე თხოვნას არ ვაპირებ. სხვა მასწავლებელთან არ მივა , მარტო აგრძელებს მეცადინეობას, მაგრამ არ ვიცი როგორ ... მინდა დაელაპარაკო ან უბრალოდ მასალები მისცე ხოლმე . არ ვიცი , უხერხულად ვგრძნობ თავს რომ გაწუხებ , მაგრამ მჯერა გაღელვებს მისი მდგომარეობა
_მეეჭვება გავლენა მქონდეს მის გადაწყვეტილებებზე, არც ის ვიცი რამდენად მიიღებს ჩემს დახმარებას , მაგრამ ვეცდები
_ახლა სახლშია . გაციებულია და დილიდან თავის ოთახშია
_მაშინ ახლავე ვნახავ
_გმადლობ , დეა
_მთავარია შედეგი მივიღოთ

სახლისკენ მიდიოდა და სიცივეზე მეტად გრძნობები უყინავდა სხეულს. კანკალებდა, სანამ ბიჭის საძინებლამდე მიაღწია რამდენჯერმე შეჩერდა, ირგვლივ არავინ იყო , სრულ სიჩუმეში მიაბიჯებდა . ოთახის კარი ღია დაუხვდა, ვაჩეს მაგიდაზე წიგნები და რვეულები ელაგა. კალამი მათემატიკის რვეულზე ედო , ბოლო მაგალითი ახალი თემიდან ჰქონდა დაწერილი. სკამზე ჩამოჯდა და კითხვა დაიწყო, ყველაფერი სწორად ეწერა ერთის გარდა
-დეა, აქ რას აკეთებ? - ნაბიჯების ხმა ვერ გაიგო ისე დაადგა თავზე ჯინსის შარვალს ამარა . სააბაზანოდან ახალი გასული იყო , თმა ჯერ კიდევ სველი ჰქონდა - არ მიპასუხო...ნესტანმა გამოგგზავნა . ამჯერად მისი თხოვნით აპირებ რეპეტიტორობას? თავს ნუ შეიწუხებ!
-რას აპირებ ...
-მე და შენ მეგობრები არ ვართ , შესაბამისად რჩევებს არ მივიღებ
-არ გვინდა არგუმენტების გამოყენება იმის საჩვენებლად თუ ვინ ვართ და რამდენად კეთილგანწყობილები ვართ ერთმანეთის მიმართ... უგუნურებაა საკუთარი მომავლის საფრთხის ქვეშ დაყენება სულელური მიზეზის გამო. წინა მეცადინეობებზე შესრულებულ დავალებებს დაგიტოვებ, გადახედე - სკამიდან წამოდგა , მის წინ იდგა და მაქსიმალურად მშვიდი, თავდაჯერებული ტონით ესაუბრებოდა
-უცნაურია ამ მეასეხარისხოვან პრობლემას განიხილავდე მაშინ როცა მოსე კლინიკაშია ... - თვალებში უყურებდა და მარტივად მიხვდა,რომ შეცდომა დაუშვა- შენც არ იცოდი ?
-რა დაემართა
-ხელი აქვს გაჭრილი, ოპერაცია დასჭირდა ... კლინიკაშია . მე მივდივარ და თუ გინდა გამომყევი
-არ უყვარს ამდენი მნახველი ...
-შენ უკეთ იცნობ და იცი, როგორც გინდა ისე მოიქეცი
-გაციებული ხარ , მაღალი ტემპერატურა გქონდა და სველი თავით გადიხარ ? - ჯერ შუბლზე შეახო თითები შემდეგ თმაში შეუცურა -ახლაც სიცხე გაქვს? შეყვარებულთან ერთად თოვლში სეირნობა რომანტიკულია,მაგრამ
-შენი წასვლის დროა, ზედმეტად დიდხანს დარჩი ჩემს ოთახში და თემიდან სრულიად აცდენილია ჩვენი დიალოგი. მოსესთან თუ არ მოდიხარ ,ნესტანი დაამშვიდე და სახლში მანამ დაბრუნდი სანამ ასვლა გაგიჭირდება - სრულიად სხვას ამბობდნენ მისი თვალები, მაგრამ უხეში ჰქონდა ტონი. დერეფანში გასვლისას დაინახა თამილა , გამორთულ მტვერსასრუტს რომ მიაგორებდა ხალიჩაზე და სინამდვილეში იქ მათ მოსასმენად იდგა.
წასვლას აპირებდა, მაგრამ ქალის დანახვამ ისე გააღიზიანა მიმართულება შეიცვალა. ქვემოთ ჩავიდა, სიცხის დამწევი წამლითა და წყლით სავსე ჭიქით დაბრუნდა გიგაურის საძინებელში. კარი ზურგს უკან დახურა და ჩაცმის პროცესში მყოფს მზერა გაუსწორა
_დეა _ ყელიანი შავი ზედა გადაიცვა და შარვალიც გაისწორა _ რა ხდება?
_მოსე უნდა ვნახო, ლუკას ნერვები არ მაქვს ამიტომ მოგყვები . ეს დალიე _ ჭიქა ხელში მიაჩეჩა, ფირფიტიდან აბი გამოიღო და ტუჩებთან მიუტანა _ პირს გააღებ თუ ბავშვივით ვერ იტან წამლებს _წარბი მაღლა აზიდა . გული ისე სწრაფად უცემდა საუბარს როგორ ახერხებდა არ იცოდა, მაგრამ აშკარად გამოსდიოდა _დაგვიანება არ მინდა, დროულად უნდა მოვინახულო და უკან დავბრუნდე . თმას მე გაგიშრობ
_ვერ გავიგე
_შენ წარმოიდგინე არ ვიცი თმის საშრობი "ფენი" სად გაქვთ . უხერხულია ძიება რომ დავიწყო . სწრაფად ვაჩე , დაღამდა _ კარგი გააღო და ანიშნა გადიო . სიცილი ვერ შეიკავა ბიჭი რომ გავიდა ასეთი დაბნეული მანამდე არ ენახა. შოკში იყო , იმდენად რომ ბოლოს საწოლზე იჯდა და დეა მის თმებში დაატარებდა თითებს. სარკეში უყურებდა გოგოს სახეს , მის ხელებს და სიტყვას ვერ ამბობდა _არ შეიჭრა, ასე ძალიან კარგი ხარ _ როგორც კი თქვა მაშინვე შებრუნდა და წავიდა _ქუდი დაიფარე _კიბეზე მიდიოდა და ემოციებისგან თავბრუსხვევას გრძნობდა. სუნთქვა ეკვროდა, ვაჩეს სურნელს გრძნობდა ისევ. სულ უნდოდა თმაზე შეხებოდა, მოფერებოდა და შეჭრა აეკრძალა . გიგაური უსიტყვოდ მიჰყვებოდა უკან , ეს იმხელა სასწაული იყო მხოლოდ თავად რომ შეეძლო მოეხდინა. დაინახა ნესტანი როგორ უყურებდათ , მისი ღიმილიც შენიშნა და სახე წამსვე გაუცხელდა, იცოდა სულ მთლად წითელი იქნებოდა. მანქანაში მშვიდად ისხდნენ, საუბრის გარეშეც საკმარისი იყო გიგაურთან ახლოს ყოფნა. მოდუნებული გაჰყურებდა თოვლიან გზას სანამ მთელი იდილია თეკლას ზარმა დაურღვია .
_გისმენ ... _გაბრაზდა მაშინვე, რომ უპასუხა , როგორ ელოდა გაუთიშავსო _ დღეს არ მაქვს დრო. საღამოს არ ვიცი... ღამით _ ბატონს ყურსასმენები ეკეთა და შეუძლებელი იყო გოგოს ხმა გაგეგო, ინტერესი კლავდა . ვაჩეს ნათქვამი "ღამით " თავში ბლაგვი საგანივით ხვდებოდა.

_ჯერ შენ შედი _პალატის კართან იყვნენ ვაჩე რომ შეჩერდა
_ერთად შევიდეთ..._უნდოდა ეჩვენებინა დასამალი არაფერი მაქვსო და გამოუვიდა კიდეც.
_შენც მოხვედი დეაკო? კარგი რაა ... ყველამ გაიგო ჩხუბის ამბავი ? _ სანამ დეა მოეხვია მანამ ჰკითხა გიგაურს
_არავინ იცის ...
_მხოლოდ ის ფლობს ექსკლუზიურ ინფორმაციებს _ დეამ ჩუმად თქვა და ხელზე დააკვირდა _ რა მდგომარეობაა
_ჯერ არ ვიცით...დიდი ჭრილობაა. შენ არ იდარდო, აი შენ კი ამ ამინდში სად წამოიყვანე ეს გოგო
_მაინც წამოვიდოდა და სჯობდა მე გამომყოლოდა ვიდრე ლუკას
_მეეჭვება , სხვასთან
_ჩვენ აღარ შეგაწუხებთ ... მალე გამოჯანმრთელდი _ საუბარი შეაწყვეტინა და ლოყაზე კიდევ ერთხელ აკოცა.
_ფრთხილად იარეთ და რომ მიხვალ სახლში მომწერე_დეას მიმართა ვაჩე კი ოთახში შეყოვნდა _ რა ?
_ნინომ გაარკვია და ისეთ ექიმებს გაუკეთებიათ ოპერაცია სადმე გადასვლის შეთავაზება უაზრო იქნება. არ ვიცი რამე თუ დაგჭირდება , აქ ვარ
_დეას ნუ მინერვიულებ და თვალები ფართოდ გაახილე .
_მე უკვე დავასრულე . ახლა თვითონ გადაწყვიტოს რა უნდა ... თავს მიხედე, ეგეც გაივლის , არ დაგავიწყდეს .

უკან დაბრუნებულებს შემოაღამდათ, დეას მაკამ , რომ დაურეკა არ იცოდა რა ეპასუხა, მაგრამ გათიშვაზე ვერც იფიქრებდა ამიტომ ღრმად ჩაისუნთქა საუბრის დაწყებამდე
_გისმენ დედა
_როგორაა მოსე?
_კარგად... _გაოცება ძლივს დამალა
_კარგია, ვინერვიულე შენმა ძმამ რომ დამირეკა . ღმერთმა დაიფაროს და მალე გამოაჯანმრთელოს. ლუკას უთხარი ნელა იაროს
_ნელა დადის _ ლუკა არა , მაგრამ გიგაური ნამდვილად არ ჩქარობდა. ზარი რომ დაასრულა ერთხანს გზას უყურებდა, ღამე იყო მიუხედავად იმისა, რომ საათი შვიდს უჩვენებდა. ქუჩები ხალხისგან ცარიელი იყო . მანქანებს ამინდის გამო მოძრაობა უჭირდათ, თოვდა და ყინავდა. მანქანაში სიმღერის ხმა ისმოდა მხოლოდ, ვაჩემ ქუდთან ერთად ქურთუკიც მოიშორა და ახლა სახეზეც ისეთი ფერი ჰქონდა აშკარად ტემპერატურა კვლავ იმატებდა
_გამიჩერე რა ... _აფთიაქის დანახვისთანავე წამოიძახა და ვაჩეც დაემორჩილა _ხუთ წუთში მოვალ
-არ იჩქარო მე პრობლემა არ მაქვს _ მზერაც კი შეცვლილი ჰქონდა, მაგრამ არ იმჩნევდა. სამაგიეროდ დეა რომ დაბრუნდა და წყლის ბოთლთან ერთად წამლებიც გაუწოდა შემდეგ ვერ დამალა ემოციები_არაფერი მითხრა, არც იფიქრო უბრალოდ დალიე და მერე გზა განაგრძე . ესენი სახლში რომ მიხვალ მერე დალიე , თორემ ხომ ხედავ ისე ვერ გამოჯანმრთელდი _ აბუზღუნდა , თითები შუბლზე მიადო და შემდეგ დანამულ ყელზე გადავიდა დაიწვები ასე _ საყელო გადაკეცა და მერე ლოყაზე გადავიდა ისევ
_ხელებს თუ არ მომაშორებ ტემპერატურას წამალი არ უშველის , უფრო მეტად ამიწევს _ თვალები წამით დახუჭა შემდეგ გაახილა და დაწითლებული სფეროები გაუსწორა გრძნობაარეულს
_სახლში დამაბრუნე..._გასწორდა, წინ გაიხედა და ხელები ჩანთაზე დააწყო. დაინახა როგორ წაიღო ხელი მისკენ გიგაურმა, ცოტაც და თავზე შეეხებოდა, მაგრამ გაჩერდა . დუმილს კვლავ მომღერლის ხმა არღვევდა
„შენნაირად ვეღარავინ შევიყვარე,
შენნაირად ვეღარავინ მათბობს
მოდი სანამ დაგიბრუნო შემიძლია,
მოდი სანამ გულს უყვარხარ კარგო...“

ფანჯრიდან უყურებდა თოვლიან გზას და მაქსიმალურად ცდილობდა მზერა ბიჭზე არ გადაეტანა თორემ იცოდა შემდეგ თვალს ვეღარ მოაშორებდა. მისი სიახლოვეც საკმარისი იყო ამ პატარა სივრცის დასამუხტად.
_მობილურს ტყუილად აჩუქებ მე მაინც ყველაფერი ვიცი, ვხედავ და ვგრძნობ ! - ლუკას მანქანა რომ დაინახა მიხვდა გიგაური სახლამდე არ მიიყვანდა და კიდევ ერთხელ შეიყვარა მისი მზრუნველობა. მოკვდებოდა თუ არ შეეხებოდა და თავს უფლება მისცა კოცნით დამშვიდობებოდა- თავს გაუფრთხილდი, გთხოვ - ღვედის შეხსნის პარალელურად გადაიხარა, ლოყაზე ტუჩები შეახო და შემდეგ არეულ გრძნობებთან მარტო დატოვა .
.....................
_ლიზა , ჩემს ოთახს თავად მივხედავ_თქო რამდენჯერ უნდა გავიმეორო თუ ყველას სათითაოდ უნდა გითხრათ , რომ ნივთებს არ შეეხოთ _ ოთახიდან ნახევრად შიშველი გავიდა, სახეზე ხელებს ისვამდა და ფეხშიშველი მიაბიჯებდა . ბავშვებს შორის მორბენალ გიგას გოგონას რომ გადააწყდა და მერე მაგიდასთან ყავის ფინჯნით ხელში მჯდომ მარიამს. დიახ, ნამდვილად ის იყო და თავისი ღამისფერი სფეროებით უმზრედა
_ შავი ყველაფერი ერთად გავრეცხე და სხვა რამე ჩაიცვი _ ლიზა ახლოს იყო , მაგრამ მისკენ არ გაუხედავს . ისევ მარიამს უყურებდა და ყვირილის დაწყება ყველაზე მეტად სურდა
იქ არ უნდა ყოფილიყო , ის იქ არ უნდა მისულიყო და ყველაფერი შიგნიდან არ უნდა ენახა. გარედანაც საკმარისად კარგად ჩანდა ის რაც გააჩნდათ. რაზე ფიქრობდა, ნუთუ რცხვენოდა , კი ასე იყო და ეს სრულიად ლოგიკური ეჩვენებოდა . მათხოვრად მიაჩნდა თავი , ჭრილობა ჯერ კიდევ არ ჰქონდა ბოლომდე შეხორცებული მუშაობა რომ განაგრძო თანაც რამდენიმე ადგილას და ყველგან ფიზიკურად უწევდა გარჯა.
_სისხლიანია ... უნდა გამოიცვალო თორემ დაინფიცირდება _ ოთახშიც მისი ხმის გაგებას არ ელოდა. უკან მიხედვაც არ სურდა ის კი უახლოვდებოდა და ბოლოს მის წინ აღმოჩნდა . ხელი ჭრილობაზე გადაკრულ საფენს შეახო, წამში მოაშორა და წარბები შეჭმუხნა _საერთოდ არ უვლი?
_აქ რას აკეთებ ! _მანძილი გაზარდა და ხელიც უხეშად მოიშორა
_ბავშვები გარეთ გაიქცნენ ... თოვს ისევ
_და შენ მათთან ერთად რატომ არ თამაშობ ... ჩემს ოთახში რა დაგრჩენია
_არ ვიცი რას ცდილობ, რატომ იღრინები ასე უსაფუძვლოდ , მაგრამ მინდა გითხრა , შენი არ მეშინია !
_ნუთუ ,მართლა _ ჩაიცინა და ამჯერად პირიქით ,უკან დახევის ნაცვლად მისკენ დაიწყო სვლა . პატარა ოთახში დიდი სივრცე ვერ იქნებოდა გასაქცევად , გოგონა ინსტიქტურად დგამდა ნაბიჯებს უკან სანამ ზურგით კედელს არ აეკრო . სანდრო არ ეხებოდა, მაგრამ ისე ახლოს იყო ეს დისტანცია მარიამს უფრო მეტად ურევდა თავგზას _ საერთოდ არ გეშინია , თუ იმდენად არა რომ გონება დაკარგო _ხელები ზურგს უკან წაიღო, ისე ძლიერად უჭერდა საკუთარ თითებს ერთმანეთს მას ნამდვილად არ შეეხებოდა, მაგრამ თავშეკავება ძვირად უჯდებოდა
_ შენს ადგილას ასე მშვიდად არ ვიქნებოდი ... წაშლილი ვიდეოები ურნაში ინახება და აღდგენა შესაძლებელია. დაბინდული გონებით სულ არ ჰგავხარ იმ ჭკვიან ბიჭს ვისზეც მსმენია
_პატარა მარიამს ჩემზე ისტორიები სმენია და ახლა ბედნიერია , რომ ჭკუით აჯობა , მაგრამ იმას ვერ ხვდება, რომ საკუთარ თავს საფრთხეში აგდებს ? _ისე უნდოდა შეხებოდა , მის თითოეულ ჩასუნთქვას გრძნობდა, თეთრი კანი ისე მალე გაუწითლდა სახეზე ცეცხლი ეკიდა ,შეუძლებელი იყო კოცნის სურვილი არ გაგჩენოდათ მისი ტუჩების დანახვისას. თრთოდა და არ იმჩნევდა
_შენი არ მეშინია !
_იმიტომ თრთი, პატარა ბეღურასავით ? არწივობის სურვილს თუ არ მოიშლი შარში გაეხვევი , ზედმეტს იღებ საკუთარ თავზე. დეტექტივების ყურებას შეეშვი და მელოდრამებსაც ნუ მიეძალები , კომედია სცადე . ცხოვრებას ნუ ირთულებ!
_შენ მე არ მიცნობ და
_სამაგიეროდ შენ ნახე ჩემი ვიდეო იმდენჯერ რომ კარგად მიცნობ ? საშიში აღარ გეჩვენები ? რაღაცები გაარკვიე ,ჩემზე ამბები მოისმინე და გგონია მიცნობ ? საინტერესო ტიპაჟი ვარ , გიზიდავ ... გაინტერესებ . გინდა მშვიდი ცხოვრება აირიო , ყოჩაღი გოგო გგონია თავი _ თვალებში უყურებდა და იღიმოდა , მერე ხელი გაუაზრებლად წაიღო მისი სხეულისკენ . ტანზე მომდგარი ზედა ეცვა , ოთხკუთხედი გულით და სანდრომაც შიშველ სივრცეს გაუსწორა მზერა _ გეშინია , მაგრამ ადრენალინი არ გასვენებს ... მთაზე ცოცვა ისწავლე, მანქანა ცარიელ გზებხე სწრაფად ატარე ან რამე ექსტრემალური სპორტით დაკავდი _საჩვენებელი და შუათითების ზურგები შეახო კანზე , ყელიდან დაბლა დაუყვა და გულთან შეჩერდა _ჯერ პულსს გრძნობდა მერე კი გულისცემას , რომელიც სულ უფრო მეტად ჩქარდებოდა სუნთქვის შეკვრის ფონზე _ ისუნთქე , ეგ ვერ შეანელებს ამას _ მკერდზე უკვე გაშლილი ხელით ეხებოდა და გოგოს სახეს არ აშორებდა მზერას _ შიშისგან გონებას ნუ დაკარგავ ...
_შენ რატომ გეშინია _ როგორ შეძლო არ იცოდა, მაგრამ გამოუვიდა . ყველა ემოციის მიუხედავად რასაც გამოხატავდა ძალა იპოვნა , ხელისგული მკერდზე მიადო ჯანაშიას და მისი გულისცემაც იგრძნო _ ხმაური აქამდეც აღწევს , რისი გეშინია ასე ძალიან ალექსანდრე
_წადი სანამ დრო გაქვს ! _ხმას იმდენად მოულოდნელად აუწია მარიამი ადგილზე შეხტა და წამოიკივლა კიდეც
_სანდრო ... რა ხდება _ ლიზას ხმა გაიგო მაგრამ უკან არ მიუხედავს ისე მარიას უყურებდა რომელიც უკვე საკუთარ გულზე ხელებმიბჯენილი იდგა და ასე ცდილობდა დამშვიდებას
_სტუმარს გზა აერია ... გააცილე !
_თეოც მოვიდა , ნინიას სიცხე აქვს და წამალი მომიტანა
_მე რატო არ მითხარი ... მაღალი აქვს ? _ ოთახიდან თვითონ გავიდა, ზედა გზაში გადაიცვა და მერე პატარა ეტლიდან ხელში აიყვანა . ჩაეხუტა და თითები შუბლზე მიადო _ ბავშვი იწვის და შენ თეონას ელოდი ? _ გაბრაზებული შებრუნდა . კარი ღია იყო , ბავშვები დარბოდნენ და გუნდებს სახლშიც ისროდნენ . გოგონა ისე იყო ძალაგამოცლილი რომ აღარც ტიროდა__ჩემო პატარა შენ კი , მაგრამ დედაშენს ვინ გაზრდის ნეტავ _ჩუმად თქვა და თავად დაიწყო ბავშვზე ზრუნვა. პარალელურად ისე დაამშვიდა სახლის ქაოსის შემქმნელები , რომ მათთან ჩხუბიც არ დაუწყია _ბავშვებისთვის , რომლებიც ეზოში იგუნდავებენ შოკოლადები მაქვს . ხელები რომ გაგეყინებათ სახლში შემოდით . საბა სად წავიდა ?
_კიტას ეხმარება
_პეტრე ქაჯობაში ნუ გადადიხარ ... გოგოებს ეთამაშები _ ფანჯრიდან უყურებდა ყველაფერს უცებ რომ დაიძახა და ბიჭმაც შეცვალა ტაქტიკა .
_მგონი სჯობს ექიმთან წაიყვანოთ... ხუთი დღეა უკვე სიცხე აქვს . სუსტად იყო მანამდეც , ლიზას ვუთხარი და არაფერიაო , მაგრამ მე სულ ვნერვიულობ ხოლმე _ თეო მიუახლოვდა , თან ბავშვს მოეფერა
_ხუთი დღეა ? ელიზა ... ამდენი დღეა ბავშვი იწვის და მე რატომ არ ვიცი?
_დაღლილი იყავი და აღარ გითხარი ... ყველას ჰქონდა ამათ გრიპი და გადაიტანეს უკვე
-როგორი საყვარელი ხარ, როგორ ზრუნავ ჩემზე ... _ ძლივს იკავებდა თავს რომ არ ეღრიალა. მოამზადე ბავშვი ექიმთან წაგიყვანთ _ ტელეფონი აიღო , სახლიდან აივანზე გავიდა . მეგობარს ურეკავდა მანქანა რომ ეშოვა და თან ეზოში მიმავალ მარიამს უყურებდა. ყველაფერი ნახა,უსმინა და მდუმარედ აკვირდებოდა. თავი უსკდებოდა ერთბაშად ფიქრობდა კლინიკაში მყოფ მოსეზე,რომელთან მისვლასაც ვერ ახერხებდა, ბავშვის ჯანმრთელობაზე, საქმეზე და პლიუს მარიამი,რომელიც მის სახლადწოდებულ შენობაში იყო წუთების წინ.
_მიბრაზდები? ასე იცის ხოლმე, არ მეგონა თუ გაუგრძელდებოდა
_ჩხუბის თავიც არ მაქვს . ბავშვი დაგტოვე , ისევ ის ხარ , იმ განვითარების , ზუსტად იმ დონეზე , იმ დედობრივი ინსტიქტებით უბრალოდ იმშობიარე და ამჯერად ბავშვი , რომელსაც ეფერები შენი და კი არა შვილია ... რა უნდა გავაკეთო? დედობა გასწავლო? აზროვნება დაგიბრუნო? რა ვუშველო შენს თავდაყირა მდგომ ცხოვრებას? ვის შეხვდი გუშინ და ბავშვი ამ დროს ვისთან დატოვე ჯერ ეგ მითხარი _როგორ არ უნდოდა ჩხუბი, მაგრამ გაჩერებაც შეუძლებელი იყო _მე გეტყვი . შენს ნაბ.ჭვარ საყვარელს, რომელსაც კი არ უყვარხარ უბრალოდ შენი გ.ჟიმვის ჟინი ჰქონდა და აუხდინე კიდეც. დაქორწინებულმა ქალმა, ბავშვი სახლში დატოვე და იმ საცოდავთან შეხვედრები დაიწყე . გკლავდა შენი ნაბ.ჭვარი ქმარი, ხომ წამოგიყვანე და ახლა რა გგონია , რომ იმის საყვარელი იქნები , შენსას გაისწორებ , ასიამოვნებ და სწორი გოგო იქნები? სიცხიანი ბავშვი ანასტასიას დაუტოვე და ისე წახვედი იმ ს.რთან შესახვედრად რომელსაც ოდნავადაც არ აღელვებ. ერთხელ რატომ არ გამოიჩინა კაცობა , რომ იცოდა გკლავდნენ რატომ არაფერი გააკეთა. საერთოდ სხვის ცოლს რომ კაცი ჩალიჩს დაუწყებს მისგან რას უნდა ელოდე, მაგრამ სულელი ხარ. ახლა რა გგონია გითხრა? რომ უყვარხარ, რომ ყველაფერი დედაჩვენის ბრალია, დამნაშავე ისაა რომ გაგათხოვა თორემ ახლა ერთად იქნებოდით, ტკბილად და ბედნიერად. შენ რა გგონია ის ოდესმე ცოლად შეგირთავდა? მითუმეტეს ახლა წაგიყვანს ბავშვიანს? ეგ კაცია? მაგის ტ.კი აქვს რომ თავისი ოჯახის წინააღმდეგ წავიდეს და ცოლად შეგირთოს? სურვილი მაინც თუ აქვს ეგეც საკითხავია. რაო რას გეუბნება გ.თავების მერე ... სულ შენთან ვიქნებიო? მორჩა აწი ვერავინ დაგვაშორებსო? რატომ არფერს მპასუხობ...ყველაფერი რაც ვთქვი სიმართლეა ხომ ?
_ვუყვარვარ და მიყვარს ... მე
_მაშინ რატომ დათანხმდი დედაშენს, რატომ არ გაიქეცი , რატომ ჩემს ბიჭებთან არ მიხვედი. მოსე რატომ არ იპოვე და არ უთხარი რაც ხდებოდა. გითხრა ? წინააღმდეგი არ იყავი, მოგწონდა მდიდარი კაცის ცოლობა, იმ სულელთან იჩხუბე , იცოდი ცოლად არ მოგიყვანდა, კაცი მოგინდა , მოგეწონა , მერე ის გამოჩნდა ისევ გაგიჟდი, აზროვნების უნარი გაგეთიშა და გაიჭედე. ისე ვარ , იმდენად მიჭირს ახლა ყველაფერთან ერთდროულად გამკლავება გეფიცები ცემას სანატრელს გაგიხდით ორივეს ისეთს დაგმართებთ გონს თუ არ მოხვალ და ბავშვს თუ არ მიხედავ. ნინია რომ ყველა გაგებით კარგად, მშვიდად და ბედნიერად იქნება მე სულ ს.რზე დავიკიდებ შენ ვინ გ.გჟიმავს. ქმარმა ვერ დაგაკავა, სინდისმა ოდნავადაც არ შეგაწუხა და მე რა უნდა გითხრა რომ დაოკდე. უბრალოდ სულელი ხარ თუ გგონია ის ოდესმე სერიოზულად შემოგხედავს და საერთოდ სიყვარულთან ახლოს იქნება მისი გრძნობა. კიდევ ცოტახანს გაერთობა და მერე ისე მიგაგდებს თითქოს არაფერი ყოფილა... თავმოყვარეობა არ გაქვს_თქო გკითხავდი, მაგრამ აშკარად წარმოდგენაც არ გაგაჩნია ამ გრძნობაზე . არაფერს გთხოვ , დედა იყავი ბავშვს ნუ გაუმწარებ ცხოვრებას თორემ მე მაქვს ჩემი ლიმიტი , რომლის იქეთაც აღარ გაპატიებ ,საერთოდ წაგშლი ცხოვრებიდან . დედაშენს ნუ დაემსგავსები , სანამ დრო გაქვს გონს მოდი თორემ ნაგავში ხარ ჩაფლული მთლაიანად და თხრას თუ გააგრძელებ მე ვეღარაფერს გავაკეთებ ! _მანქანა უკვე ჭიშკართან იყო, ბავშვს თავად დააფარა ქუდი, ქურთუკის ელვა შეუკრა, ხელში აიყვანა და წინ წავიდა.