განა ძალიან მინდოდა მისნაირი ქალი ვყოფილიყავი როცა გავიზრდებოდი მაგრამ არასდროს გამომდიოდა დღემდე იქამდე ვერ შევიცანი საკუთარი თავი ძლიერად სანამ ვიღაცის გვერდით დგომა არ მომიწია გასაჭირის დროს, მხოლოს მაშინ გავაცნობიერე რომ მართლაც ვგავდი ლელას იმიტომ რომ როცა ვუყურებდი ჩემს გიოს დეიდას და ვხვდებოდი რომ ისინიც ისევე მარტონი დარჩენ როგორც მე , მაგრამ იმ განსხვავებით რომ მათ ერთმანეთი ჰყავდათ . მედა ნიკოლოზი კი ისევ განაგრძობდით ესემს კონტაქტს თუ ვიდეოზარით სუბრებს ყველაფერს დეტალურად ვუყვებოდით ერთმანეთს
- მე ხვალ მოვიდვარ
- მართლაა?
- შეგიძლია რომ დამხვდე?
უცებვე წავშალე ესემესი რომ არ ენახა მაგამ მაინც მოასწრო
- დაგხვდები აბა რას ვიზამ. და რატო წაშალე?
- არმინდოდა რომ ჩემს გამო საქმეებს მოწყვეტოდი
- აი ეგ უკვე არ უნდა გეთქვა
- კარგი რაა არ მინდოდა შენი გაბრაზება
- მალადეც მარიამ აი ყოჩაღ რა
- კარგი ნიკოლოზ რა ბოდიში
- ზედ როგორც კი ჩამოხვალ იმ წამსვე გცემ
- ვერ გამიმეტებ
- შენ საიდან იცი მაგდენი?
- ვიცი
- იმიტომ მაბრაზებ ხომ
- ყველაზე ნაკლებად მინდა შენი გაბრაზება და წყენინება
ორიდღე ძალიან მალე გავიდა დილით ადრიანად წამოვედი 3 საათზე უკვე ბათუმში შემოვდიოდი როცა ისევ ნიკოლოზმა დამირეკა დალოკაცია მითხრა სადაც უნდა დამხვედროდა მთელი დღე ერთად გავატარეთ , საერთოდ არც ერთ წამს და არცერთ წუთს არ ვნანობდი მის გვერდით გატარებულს ულამაზესი დღე მაჩუქა ჯვარზე ვიყავით ასულები როცა პირველად ძალიან ფრთხილად ჩამეხუტა ,,, და ძალიან ფრთხილად მაკოცა.
საღამოს მაღაზიაში გამატარა ბავშვები ვნახე და სახლში მივედი, ისეთი გადაღლილი ვიყავი ემოციებისგან მიუხედავად იმისა რომ ოთოსმიმართ არანაირი გრძნობა არ გამაჩნდა თავს მაინც დამნაშავედ ვგრძნობდი .
გადავწყვიტე რომ ოთოსთვის საბოლოოდ მეთქვა უარი ურთიერთობაზე და დამესრულებინა ყველაფერი მაგრამ მაინც მეცოდება რაღაცნაირად ,
ყოველ დღე ვნახულობდი ნიკოლოზს და ვხვდებოდი რომ ვეღარ ვითმენდი და უნდა მეთქვა რომ მიყვარდა ოც თებერვალს საღამოს წამიყვანა სასეირნოდ და ‘’ჩვენს’’ ადგილას პირველად რომ ვუთხარი მეც მიყვარხართქო არასდროს დამავიწყდება მისი ემოციები მისი სიხარული მისი სითბო , ღმერთოო როგოგრ მიყვარს ზოგჯერ ვერც კი ვიაზრებ რომ რეალურად არსბობს მგონია რომ ჩემივე გამოგონილი პერსონაჟი მიყვარს არადა რეალურია ყველაფერი რეალურია ყველაფერი მისი სურნელი მერომ ასე მაგიჟებს. ყელაზე გულისამაჩქარებელია მისი ნახვის მოლოდინი ასე ძალიან რომ ელი და საიდანღაც გადაღლილი რომ დაგადგება ხოლმე თავს , მაგრამ მაინც შენსკენ მოუწევს გული.
- მარიამ,
- გისმენ ცხოვრება
- მეზღვაურის ცოლობა რთულია შენი აზრით ?
- მეზღვაურის დობა რთულია ვიცი რადგან ჩემი ძმა მეზღვაურია და სულ მენატრება
- როგორ ფიქრობ შეძლებ რომ გამიშვა?
- უბრალოდ ვერ გაგაცილებ.
- არც გეტყვი წასვლამდე ერთი დღით ადრე გნახავ და გემიდანვე დაგირეკავ
- საშინლად გამიჭირდება უშენობობა ჩემო ბიჭო
- მეც პატარავ
როცა იცი რომ რაღაცისთვის მთელი ცხოვრებაა იბრძვის და ისწრაფის მის გაკეთებაში და მისი ოცნების ასრულებაში ხელი არ უნდა შეუშალო რაც არუნდა რთული იყოს უნდა დაეხმარო და გაუშვა . ვიცი რთულია მაგრამ უნდა ავიტანოთ რადგან როგორც ჩვენ გვიყვარს ჩვენი პროფესია ისევე უყვარს მასაც . როცა საყვარელ ადამიანებთან განშორების შიში გაქვს რთულია რომ გაუშვა , მაგრამ როცა დარწმუნებული ხარ რომ დაგიბრუნდება გაუშვებ ,
- ყველაზე მეტად შენი დაკარგვის მეშინია
- ხომ იცი რომ არასდროს დამკარგავ
- ვიცი მჯერა მე შენი
- შენ მე მენდე შენიგული მანდე არასწორი ვიქნები ოდესმე რომ მიგატოვო
- უფლის მადლობელი ვარ რომ შენ გაგიმეტა ჩემთვის

ყოველთვის ერთად ვიყავით როგორცკი დროს გამონახავდა მაშინვე ჩემთან მოუსწრაფვოდა გული ვიცი რომ ძალიან ვუყვარვარ . დრო იმდენად სწრაფად გადიოდა რომ ვერც კი ვიაზრებდი. მოახლოვდა ჩვეენი განშორების დრო დამპირდა რომ ისე წავიდოდა არ მეტყოდა და ესეც მოიქცა მთელი დღე მე დამითმო ყველა მნიშვენოლოვანი იყო მისთვის მაგრამ არავინ ჩემზე მეტად ვერც კი მივხვდი რომ გვიან ღამით უწევდა ფრენა გულში მიჩხიკინებდა რაღაც და ვიცოდი რომ რაღაც აუცილებლად მოხდებოდა )) , წასვლამდე მესაუბრებოდა ტელეფონით ვხვდებოდი რომ საუბარი დამძიმებული ქონდა , მივხვდი რომ დღეს ერთი ქვეყნის ჰაერით ერთი მიწით და ერთი სამშობლოთი ვიყავით მაგრამ ხვალ ის სულ სხვა ქვეყანაში სულ სხვა ქალაქში იქნება . მაგრამ არსად ჩემი გულისგან . მისი მეგობრისგან გავარკვიე რომელ საათზეც ჰქონდა ფრენა და აეროპორტში შორისან ვუყურებდი როგორ მიდიოდა ვერ მივიდოდი მასთან რადგან ვიცოდი მას რომ ამ მდგომარეობაში ვენახე არ დამტოვებდა მეკი საკუთარ თავს არ მივცემდი უფლებას ჩემს გამო მის მიზანზე უარი ეთქვა . ვიცოდი როგორც უმძიმდა ჩემი აქ დატოვება , როგორ ათვალიერებდა აეროპორტს და თვალებით ეძებდა ვიღაცას რათქმაუნდა მისი ყველა საყვარელი ადამიანი იქ იყო ჩემს გარდა და ვის მოძებნიდა სხვას თუარა მე . გაფრინდა და თან გავატანე ჩემი გული წარმოდგენა არ გაქვთ როგორი რთულია როცა მეზღვაურის საცოლე გქვია , როცა მატერიალურ მდგომარეობას მნიშვნელობა ეკარგება და უბრალოდ გინდა მის გვერდით იყო . მეორე დილით როგორც კი გავიღვიძე მის ნომერზე დავრეკე ზარი არ გადიოდა საშინელება იყო. მესამე დილით კი თვითონ დამირეკა ჩემზე ბედნიერი ადამიანი თუ დედამიწაზე დაიარებოდა არ მეგონა , ვუთხარი რომ იქ ვიყავი როცა მიდიოდა , და მისი თვალები ვნახე კიდევ უფრო შემიყვარდა კიდევ უფრო ძლიერად.
- პატარავ მომენატრე
- მეც ძალიან ჩემო სიყვარულო
- ხომ იცი რომ ჩვ


ენი მომავლისთვის ვდგამ ამ ნაბიჯებს
- ვიცი და ვამაყობ შენით .
ონლაინ კონტაქტი ყველაზე მტკივნეულია მათ შორის რაც კი გამოუგონიათ , იცით რატომ? სიგიჟემდე რომ გენატრება ადმაინი და გინდა რომ უბრალოდ მის ხელს შეეხო მისი სურნელი იგრძნო მაგრამ ვერც ეხები და ვერც მისი სურნელი იჯერებ ფილტვებს და გულს . მთელი ექვსი თვე კატასტროფულია ორივესთვის ვიიცი რომ მას ჩემზე მეტად უჭირს მაგრამ არ იმჩნევს . ღმერთო როგორ მეშინია როცა სანაპიროზე ვზივარ და ტალღებს ვუყურებ იქ სადღაც შორს ჩემი ნაწილია ჩემი დიდი ბედნიერებაა და ღმერთმა იცის რა უბედურება ხდება მის თავს ის ხომ არასდროს მოომიყვება რა უჭირს . მინდა რომ მალე გავიდეს ეს დრო საშინლად მიძნელდება და მესიკვდილება უმისობა , ღამე როცა ცუდ სიზმარს ვნახულობდი ის იყო ჩემი მაშველი ეხლა კი უმისობას უნდა მივეჩვიო , რამდენჯერ მიტირია მის გარეშე მისივე მაისურს ჩახუტებული . არც ჩამოსვლის შესახებ მეტყოდა არაფერს ხომ ვიცი , მითხრა რომ კონტრაქტის გაგრძელება უჭევდა და კიდევ 2 თვე დაიმატა , ძალიან მოვიწყინე მთელი დღე სამსახურში უხასიათოდ დავდიოდი , საღამოს სალაროების დახურვის შემდეგ შუქის ჩასაქრობად მივდიოდი მოლარემ რომ დამიძახა და გარეთ სასწრაფოდ გასვლა მთხოვა შეშინებულმა გავიქეცი და კართან მისული გავშეშდი. არ ვიცოდი ვერ ვიჯერებდი ვერ ვრწმუნდებოდი რომ ის იქ იდგა ჩემი ლუციფერი იყო გარეთ იდგა და მიცინოდა მისი სასწაული ღიმილით იდგა და უბრალოდ მიყურებდა . სანამ მასთან მივიდოდი არ ვიცოდი და მაინც არ ვიჯერებდი ვერ უბრალოდ ვერ , როგროი ტკბილი ყოფილა მონატრებული ადამიანის ჩახუტება მისი სურნელიი ისევ რომ თავბრუს გხვევს , ღმერთო როგორ მიყვარს .