ესეც, ახალი თავი მეგობრებო როგორც დაგპირდით ძალიან არ დავაგვიანე ველოდები თქვენს კომენტარებს
ახლა კი სასიამოვნო კითხვას გისურვებთ



ნაწილი 5







აჩი,ოთახის კარებს გაეცალა და ქვევით ჩავიდა დეა კვლავ გიორგის სურათს დაჰყურებდა.
_ არვიცი , შევძლებ კი შენს დავიწყებას შენ ჩემთვის პირველი სიყვარული იყავი რომელზეც დიდი გეგმები მქონდა, ვიცი რომ შენ ყველაფრის მიუხედავად ისევ გიყვარვარ არვიცი რა იქნება ექვსი თვის შემდეგ, შევძლებთ ისევ ერთად ყოფნას
ალბათ აღარც მოგინდება ჩემთან ყოფნა მე კი ბედს უნდა შევეგუო და უბრალოდ დინებას მივყვე  სხვა რა დამრჩენია.. - თქვა და ტელეფონი გვერდზე გადადო  შემდეგ კი  უბრალოდ ჭერს დაუწყო ყურება..  და ღრმა ფიქრებს მიეცა
იგი, ფიქრობდა თუ რას უმზადებდა მომავალში კვლავ ბედისწერა     



....


იმის შემდეგ რაც  დეა გათხოვდა. გიორგი რადიკალურად შეიცვალა  სმა დაიწყო და ქუჩის ჩხუბებში იღებდა მონაწილეობას , რაც ყველაზე მთავარია იგი დღითი დღე ივსებოდა სიძულვილით,  თავში სულ ის  უტრიალებდა რომ დეამ მიატოვა და ეს ვერ აეტანა 


_ გიორგი! უკვე საკმარისია დროა გონს მოეგო. გესმის როდემდე აპირებ ასე ცხოვრებას.
_ შემეშვი რააა ! მე მომწონს ასეთი ცხოვრება შენ რა გაწუხებს ვერ ვხვდები?!
_ შენ მგონი, ჭკუიდან შეიშალე ვატყობ! - გაბრაზდა მისი ძმაკაცი.
_ ნუ თუ არ გესმის რომ მან მიღალატა სხვაში გამცვალა  და ჩვენი სიყვარულიც უბრალოდ დაიკიდა..- გამწარებულმა წამოიძახა.
_ მას შენთვის არ უღალატია, ის იძულებული იყო მამამისის გამო გათხოვილიყო, შენ კიდევ ჭურში ზიხარ და არაფრის აზრზე არ ხარ.
_ ვერ გავიგე?
_  ღმერთო ჩემო! რა ვერ გაიგე  შენ რა არაფრი არ გაგიგია?
_ რა უნდა გამეგო?- გაუკვირდა გიორგის
_ ახლა მოიცა ! არ გამაგიჟო ყველა ამაზე ლაპარაკობს და შენ რა არაფრის აზრზე არ ყოფილხარ.  მოკლედ ჩემო ძმაო  მათი კომპანია,  გაკოტრების პირას იყო და დეას მამამ გადაწყვიტა დეა მის ერთერთ კომპანიონის ვაჟზე დაექორწინებინა რადგან მათი კომპანია გაცილებით ძლიერია ფინანსურად ამიტომ ასე მოილაპარაკეს ახლა გესმის?
_ ესეიგი, ფულში გამცვალა ამან უფრო გააღიზიანა გიორგი.- მოკლედ რა მნიშვნელობა აქვს რის გამო გათხოვდა მთავარია რომ, მიღალატა და გთხოვ ჩემთან მეტი მისი  სახელი აღარ მიხსენო გაიგე?
_ კარგი, კარგი დამშვიდდი  აღარ გიხსენებ მაგრამ, შენც უკვე უნდა შეეგუო იმ აზრს რომ ის შენთან აღარ არის.

_ დავივიწყებ, თუ არა ეს უკვე ჩემი გადასაწყვეტია,მე ამას კი
ასე არ დავტოვებ აი ნახავ შურს ვიძინებ!- კბილებში გამოსცრა
_ შენ მემგონი სულ შეიშალე! იცოდე რამე არ მიქარო ხო გაიგე ?
_ შენ ამაზე ნუ დარდობ მე ვიცი რასაც ვაკეთებ!
_ გიორგი! გაფრთხილებ არაფერი ჩაიდინო იცოდე და შემდეგ სანანებელი არ გაგიხდეს  იცოდე ეს !- მკაცრად გააფრთხილა.
_ უკვე, გითხარი ნუ ღელავ შენ ამაზე ჯერ არაფერს არ ვაპირებ მაგრამ აუცილებლად მოვა ეგ დღეც.


...

დეა, ოთახში იყო როცა კარებზე აჩიმ დაუკაკუნა
_ შეიძლება!-  თქვა და ონდავ შეაღო კარები.
_ კი რახდება?- იკითხა დეამ
_  შენი შეწუხება არ მინდოდა მაგრამ ახლახანს დედაჩემმა დამირეკა და მითხრა რომ ჩვენთვის სუფრას აწყობს და გველოდება  უშენოდ გადაწყვეტილებას ვერ მივიღებდი.
_ კარგი, წავიდეთ  მეც ცოტა გულს გადავაყოლებ  და როდის მივდივართ?
_ ერთ საათში უნდა გავიდეთ.
_ კარგი, მაშინ მომზადებას დავიწყებ.
_ კარგი, მაშინ მეც წავალ მოვემზადები.- უთხრა და ოთახიდან გავიდა

დეა, საწოლიდან წამოდგა ჯერ წყალი გადაივლო და შემდეგ მომზადება დაიწყო  ბევრი ფიქრის შემდეგ შავი კლასიკური შარვალი ამოიღო შემდეგ თეთრი, პერანგი და ჩაცმას შეუდგა, ჩაცმის შემდეგ სახე მოიწესრიგა როგორც ყოველთვის ახლაც მხოლოდ მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა  თმები დაიბარცხნა და მაღალი ცხენის კუდი გაიკეთა  შემდეგ აქსესუარები მოირგო. ქუსლიანი ფეხსაცმელი მოირგო ფეხზე შემდეგ  პატარა ჩანთა აიღო და ქვევით ჩავიდა.


_მე მზად ვარ შეგვიძლია წავიდეთ.- უთხრა დეამ
_ ძალიან, კარგი  მაშინ წავიდეთ.- უთხრა და წინ წავიდა უკან კი დეა მიჰყვა
შემდეგ, მძღოლის გვერდითა კარები გაუღო და ანიშნა ჩამჯდარიყო. ამის შემდეგ კარები დახურა  თვითონ კი  მძღოლის ადგილზე  დაჯდა ძრავი ჩართო და შემდეგ  გზას დაადგნენ. 
აჩის მანქანა, ძალიან სწრაფად მიჰყავდა  რამაც დეა  ძალიან შეაშინა და სახეზე ფერი წაუვიდა.
_ გთხოვ ცოტა შეანელე..!- უთხრა აკანკალებული ხმით.
_ რატომ? რა მოხდა?- უთხრა და მას გახედა  - რა მოგივიდა?!- აღელდა ბიჭი  მანქანა გზიდან გადაიყვანა და გააჩერა.
_დეა , შემომხედე რა დაგემართა ხო კარგად ხარ?!
_ მე...მე უბრალოდ ფობია მაქვს სწრაფ მანქანებზე ,უფროსწორად ბავშვობაში  ავარიაში მოვყევი. და ამის შემდეგ მეშინია სწრაფი მანქანების.-  ჯერ კიდევ ვერ იმორჩილებდა ხმას.
_  მაპატიე,არ ვიცოდი რომ მცოდნოდა სწრაფად არ წავიყვანდი აი გამომართვი წყალი ცოტა მოსვი  და მოგეშვება!- უთხრა და წყლის ბოთლი გაუწოდა. დეამ ბოთლი გამოართვა და ცოტა მოსვა.
_ აბა , როგორ ხარ?- ჰკითხა გოგოს
_ მადლობა, უკვე უკეთ ვარ.- ოდნავ შესამჩნევად გაიღიმა.
_ მადლობის გადახდა არარის საჭირო.- უთხრა და მანაც გაუღიმა. - კარგი, მისმინე  როგორმე ეს შიში უნდა დაძლიო გესმის. მე დაგეხმარები ამაში თუ ნებას მომცემ.-, ჰკითხა აჩიმ
_ არ ვიცი რას აპირებ მაგრამ მინდა ეს შიშები დავძლიო ამიტომ თანახმა ვარ.
_ ძალიან, კარგი ახლა კი წავიდეთ უთხრა და მანქანა დაძრა
დაახლოებით ერთ საათში მანქანა დიდი მამულის წინ გაჩერდა.
_აი , მოვედით.-  უთხრა და მანქანიდან გადავიდა და დეაც გადავიდა მანქანიდან.

_ აქ, ცხოვრობენ შენი მშობლები? - კითხა გოგომ
_ კი . უთხრა და კარებზე ზარი დარეკა.
მალევე კარები საშუალო ასაკის ქალმა გაუღო.
_  როგორც იქნა მოხვდით შვილო! როგორ მომენატრეთ?- უთხრა და შვილს მოეხვია  შემდეგ კი დეას გადაეხვია.
_ როგორ ხარ შვილო? - ჰკითხა თბილად ქალმა
_ მადლობა, კარგად თქვენ როგორ ბრძანდებით?
_ მადლობა, შვილო მეც კარგად. ღმერთო სულ გამოვშტერდი შემოდით შვილო ნუ დგახართ კარებთან. -  უთხრა და გზა დაუთმო  მათ.


_ ომარ ,ნია გამოდით მოვიდნენ ბავშვები! - დაუძახა ნანამ მათ.და ისინიც გამოვიდნენ.
_  როგორ გამახარეთ! - დაიძახა ომარმა და პირველი დეას მოეხვია.
_  როგორ ხარ შვილო ! - უთხრა თბილი ხმით.
_ მადლობა, ბატონო ომარ თქვენ როგორ ბრძანდებით?
_ რაო? რა დამიძახე ბატონო  ?გეკადრება შვილო რა ბატონი შენ  როგორც უმცროსი ქალიშვილი ისე  მიყვარხარ ამიტომ უბრალოდ მამა დამიძახე კარგი?
_ კარგი..- უთხრა დეამ
_ დედა,ხედავ შენს ქმარს მე უკვე აღარ ვაინტერესებ .- ვითომ წყენით თქვა.
_ აბა რას ამბობ შვილო შენ ჩემი ლომი ხარ როგორ არ მაინტერესებ არა გრცხვენია  შვილო ამას როგორ ამბობ- გაუწყრა შვილს.
_ კარგი,მამა დამშვიდდი ვიხუმრე უბრალოდ. - გაეცინა აჩის
_ თურმე იხუმრა ბიჭმა.

_ კარგი,მორჩით ლაპარაკს და დასხედით მაგიდასთან!- უთხრა ქალმა. შემდეგ ყველა მაგიდას მიუსხდნენ.

_ აბა მითხარით როგორ შეეწყვეთ ერთამენთს?  იმედია ერთმანეთი არ დახოცეთ?- უთხრა თინამ
_ ვცდილობთ შევეწყოთ ერთამენთს ჯერ მხოლოდ ერთი დღეა ერთად ვართ ვნახოთ რა იქნება.- უთხრა აჩიმ.

_ იმედია, ძალიან არ გაწელავთ და მალე შვილიშვილსაც გავაჩუქებთ.- წამოიძახა ქალმა ამდროს კი დეას ხველება აუტყდა

_ დეა, კარგად ხარ ? - ჰკითხა აჩიმ
_კი.. უბრალოდ წვენი გადამცდა..
_ დედა, კარგი რაა რატომ იცი ხოლმე ეს უადგილო კითხვების დასმა  შეხედე შენს გამო დეა უხერხულ მდგომარეობაში ჩავარდა.
_ მაპატიე, შვილო უბრალოდ დაუფიქრებლად წამოვიძახე ხო კარგად ხარ შვილო ?-შეწუხდა თინა

_ კარგად,ვარ არაფერია ნუ ღელავთ.
_ კარგი, მოვრჩეთ ამაზე შვილო სწავლას რიდის აგრძელებ?- ჰკითხა ომარმა
_ იმ კვირაში გავდივარ უნივერსიტეტში
_ გასაგებია.
ასე იჯდნენ საუბრობენ  შემდეგ მისაღებ ოთახში გადაინაცვლეს.
_დედა ჩვენი წასვლის დროა უკვე ძალიან გვიანია.
_ და ვინ გითხრა რომ აქედან გიშვებთ.- თქვა ქალმა
_ რაა?  -  წამოიძახეს ორივემ და ერთამენთს შეხედეს
_ ხო რა გიკვირთ, ამ ღამით ვერსად ვერ წახვალთ თანაც პირველად არის ჩვენი რძალი აქ და ერთი დღე მაინც აღარ უნდა დარჩეს აქ.- წყენით თქვა ქალმა
_  კარგი, ხო დავრჩებით მაშინ ოღონდ ნუ ბრაზობ.- უთხრა დედას
_ ძალიან, კარგი თქვენი ოთახი უკვე მზად არის, შეგიძლიათ ახვიდეთ და დაისვენოთ.
_ კარგი,დედა ღამე მშვიდობისა მაშინ!- უთხრა აჩიმ
_ ღამე მშვიდობისა თინა დეიდა .
_ ძილი ნებისა შვილო .
ამის შემდეგ ისინი ოთახში ავიდნენ.
აჩიმ კარები გააღო და შიგნით შევიდნენ.
გოგონა ადგილზე მიეყინა.
_ მე შენთან ერთად ძილს არ ვაპირებ ერთ ოთახში.- დაიწყო წუწუნი დეამ.
_ აბა რას აპირებ? სად დაიძინებ როგორც ხედავ აქ მდივანი არარის რომ იქ დაიძინო ძვირფასო. ნუ გეშინია არ ვიკბინები .
_ ოფ! კარგი ხოო მაგრამ რა ჩავიცვა გამოსაცვლელი  არ მაქვს აქ.
_ მოიცადე ჩემს მაისურს მოგცემ ,იმედია მოგერგება. თქვა  და კარადიდან თეთრი გრძელი მაისური   გამოიღო და მისცა. - აი გამომართვი.
_ მადლობა.- თქვა და აბაზანაში შევიდა.

_ დეა სად ხარ ამდენ ხანს მეც მინდა აბაზანაში შესვლა?! დაუძახა
_ გამოვალ ახლავე.- გასძახა აბაზანიდან და მაისურის ქაჩვით გამოვიდა აბაზანიდან

_ ამდენ, ხანს რას აკეთებდი იქ ?- ჰკითხა აჩიმ

_ მე.. უბრალოდ... მრცხვენოდა გამოსვლა..
_ რაა? გრცხვენოდა ? - ჰკითხა გაკვირვებულმა და მხოლოდ ახლაღა დახედა მას რომელიც გაბუსხული იდგა და იატაკს უყურებდა. და მაისურს ქვემოთ ექაჩებოდა. რადგან მაისური დეას მოკლე მოუვიდა და  ფეხებს ძლივს  უფარავდა.












ესეც, ახალი თავი მეგობრებო როგორც დაგპირდით ძალიან არ დავაგვიანე ველოდები თქვენს კომენტარებს
ახლა კი სასიამოვნო კითხვას გისურვებთ



ნაწილი 5







აჩი,ოთახის კარებს გაეცალა და ქვევით ჩავიდა დეა კვლავ გიორგის სურათს დაჰყურებდა.
_ არვიცი , შევძლებ კი შენს დავიწყებას შენ ჩემთვის პირველი სიყვარული იყავი რომელზეც დიდი გეგმები მქონდა, ვიცი რომ შენ ყველაფრის მიუხედავად ისევ გიყვარვარ არვიცი რა იქნება ექვსი თვის შემდეგ, შევძლებთ ისევ ერთად ყოფნას
ალბათ აღარც მოგინდება ჩემთან ყოფნა მე კი ბედს უნდა შევეგუო და უბრალოდ დინებას მივყვე  სხვა რა დამრჩენია.. - თქვა და ტელეფონი გვერდზე გადადო  შემდეგ კი  უბრალოდ ჭერს დაუწყო ყურება..  და ღრმა ფიქრებს მიეცა
იგი, ფიქრობდა თუ რას უმზადებდა მომავალში კვლავ ბედისწერა     



....


იმის შემდეგ რაც  დეა გათხოვდა. გიორგი რადიკალურად შეიცვალა  სმა დაიწყო და ქუჩის ჩხუბებში იღებდა მონაწილეობას , რაც ყველაზე მთავარია იგი დღითი დღე ივსებოდა სიძულვილით,  თავში სულ ის  უტრიალებდა რომ დეამ მიატოვა და ეს ვერ აეტანა 


_ გიორგი! უკვე საკმარისია დროა გონს მოეგო. გესმის როდემდე აპირებ ასე ცხოვრებას.
_ შემეშვი რააა ! მე მომწონს ასეთი ცხოვრება შენ რა გაწუხებს ვერ ვხვდები?!
_ შენ მგონი, ჭკუიდან შეიშალე ვატყობ! - გაბრაზდა მისი ძმაკაცი.
_ ნუ თუ არ გესმის რომ მან მიღალატა სხვაში გამცვალა  და ჩვენი სიყვარულიც უბრალოდ დაიკიდა..- გამწარებულმა წამოიძახა.
_ მას შენთვის არ უღალატია, ის იძულებული იყო მამამისის გამო გათხოვილიყო, შენ კიდევ ჭურში ზიხარ და არაფრის აზრზე არ ხარ.
_ ვერ გავიგე?
_  ღმერთო ჩემო! რა ვერ გაიგე  შენ რა არაფრი არ გაგიგია?
_ რა უნდა გამეგო?- გაუკვირდა გიორგის
_ ახლა მოიცა ! არ გამაგიჟო ყველა ამაზე ლაპარაკობს და შენ რა არაფრის აზრზე არ ყოფილხარ.  მოკლედ ჩემო ძმაო  მათი კომპანია,  გაკოტრების პირას იყო და დეას მამამ გადაწყვიტა დეა მის ერთერთ კომპანიონის ვაჟზე დაექორწინებინა რადგან მათი კომპანია გაცილებით ძლიერია ფინანსურად ამიტომ ასე მოილაპარაკეს ახლა გესმის?
_ ესეიგი, ფულში გამცვალა ამან უფრო გააღიზიანა გიორგი.- მოკლედ რა მნიშვნელობა აქვს რის გამო გათხოვდა მთავარია რომ, მიღალატა და გთხოვ ჩემთან მეტი მისი  სახელი აღარ მიხსენო გაიგე?
_ კარგი, კარგი დამშვიდდი  აღარ გიხსენებ მაგრამ, შენც უკვე უნდა შეეგუო იმ აზრს რომ ის შენთან აღარ არის.

_ დავივიწყებ, თუ არა ეს უკვე ჩემი გადასაწყვეტია,მე ამას კი
ასე არ დავტოვებ აი ნახავ შურს ვიძინებ!- კბილებში გამოსცრა
_ შენ მემგონი სულ შეიშალე! იცოდე რამე არ მიქარო ხო გაიგე ?
_ შენ ამაზე ნუ დარდობ მე ვიცი რასაც ვაკეთებ!
_ გიორგი! გაფრთხილებ არაფერი ჩაიდინო იცოდე და შემდეგ სანანებელი არ გაგიხდეს  იცოდე ეს !- მკაცრად გააფრთხილა.
_ უკვე, გითხარი ნუ ღელავ შენ ამაზე ჯერ არაფერს არ ვაპირებ მაგრამ აუცილებლად მოვა ეგ დღეც.


...

დეა, ოთახში იყო როცა კარებზე აჩიმ დაუკაკუნა
_ შეიძლება!-  თქვა და ონდავ შეაღო კარები.
_ კი რახდება?- იკითხა დეამ
_  შენი შეწუხება არ მინდოდა მაგრამ ახლახანს დედაჩემმა დამირეკა და მითხრა რომ ჩვენთვის სუფრას აწყობს და გველოდება  უშენოდ გადაწყვეტილებას ვერ მივიღებდი.
_ კარგი, წავიდეთ  მეც ცოტა გულს გადავაყოლებ  და როდის მივდივართ?
_ ერთ საათში უნდა გავიდეთ.
_ კარგი, მაშინ მომზადებას დავიწყებ.
_ კარგი, მაშინ მეც წავალ მოვემზადები.- უთხრა და ოთახიდან გავიდა

დეა, საწოლიდან წამოდგა ჯერ წყალი გადაივლო და შემდეგ მომზადება დაიწყო  ბევრი ფიქრის შემდეგ შავი კლასიკური შარვალი ამოიღო შემდეგ თეთრი, პერანგი და ჩაცმას შეუდგა, ჩაცმის შემდეგ სახე მოიწესრიგა როგორც ყოველთვის ახლაც მხოლოდ მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა  თმები დაიბარცხნა და მაღალი ცხენის კუდი გაიკეთა  შემდეგ აქსესუარები მოირგო. ქუსლიანი ფეხსაცმელი მოირგო ფეხზე შემდეგ  პატარა ჩანთა აიღო და ქვევით ჩავიდა.


_მე მზად ვარ შეგვიძლია წავიდეთ.- უთხრა დეამ
_ ძალიან, კარგი  მაშინ წავიდეთ.- უთხრა და წინ წავიდა უკან კი დეა მიჰყვა
შემდეგ, მძღოლის გვერდითა კარები გაუღო და ანიშნა ჩამჯდარიყო. ამის შემდეგ კარები დახურა  თვითონ კი  მძღოლის ადგილზე  დაჯდა ძრავი ჩართო და შემდეგ  გზას დაადგნენ. 
აჩის მანქანა, ძალიან სწრაფად მიჰყავდა  რამაც დეა  ძალიან შეაშინა და სახეზე ფერი წაუვიდა.
_ გთხოვ ცოტა შეანელე..!- უთხრა აკანკალებული ხმით.
_ რატომ? რა მოხდა?- უთხრა და მას გახედა  - რა მოგივიდა?!- აღელდა ბიჭი  მანქანა გზიდან გადაიყვანა და გააჩერა.
_დეა , შემომხედე რა დაგემართა ხო კარგად ხარ?!
_ მე...მე უბრალოდ ფობია მაქვს სწრაფ მანქანებზე ,უფროსწორად ბავშვობაში  ავარიაში მოვყევი. და ამის შემდეგ მეშინია სწრაფი მანქანების.-  ჯერ კიდევ ვერ იმორჩილებდა ხმას.
_  მაპატიე,არ ვიცოდი რომ მცოდნოდა სწრაფად არ წავიყვანდი აი გამომართვი წყალი ცოტა მოსვი  და მოგეშვება!- უთხრა და წყლის ბოთლი გაუწოდა. დეამ ბოთლი გამოართვა და ცოტა მოსვა.
_ აბა , როგორ ხარ?- ჰკითხა გოგოს
_ მადლობა, უკვე უკეთ ვარ.- ოდნავ შესამჩნევად გაიღიმა.
_ მადლობის გადახდა არარის საჭირო.- უთხრა და მანაც გაუღიმა. - კარგი, მისმინე  როგორმე ეს შიში უნდა დაძლიო გესმის. მე დაგეხმარები ამაში თუ ნებას მომცემ.-, ჰკითხა აჩიმ
_ არ ვიცი რას აპირებ მაგრამ მინდა ეს შიშები დავძლიო ამიტომ თანახმა ვარ.
_ ძალიან, კარგი ახლა კი წავიდეთ უთხრა და მანქანა დაძრა
დაახლოებით ერთ საათში მანქანა დიდი მამულის წინ გაჩერდა.
_აი , მოვედით.-  უთხრა და მანქანიდან გადავიდა და დეაც გადავიდა მანქანიდან.

_ აქ, ცხოვრობენ შენი მშობლები? - კითხა გოგომ
_ კი . უთხრა და კარებზე ზარი დარეკა.
მალევე კარები საშუალო ასაკის ქალმა გაუღო.
_  როგორც იქნა მოხვდით შვილო! როგორ მომენატრეთ?- უთხრა და შვილს მოეხვია  შემდეგ კი დეას გადაეხვია.
_ როგორ ხარ შვილო? - ჰკითხა თბილად ქალმა
_ მადლობა, კარგად თქვენ როგორ ბრძანდებით?
_ მადლობა, შვილო მეც კარგად. ღმერთო სულ გამოვშტერდი შემოდით შვილო ნუ დგახართ კარებთან. -  უთხრა და გზა დაუთმო  მათ.


_ ომარ ,ნია გამოდით მოვიდნენ ბავშვები! - დაუძახა ნანამ მათ.და ისინიც გამოვიდნენ.
_  როგორ გამახარეთ! - დაიძახა ომარმა და პირველი დეას მოეხვია.
_  როგორ ხარ შვილო ! - უთხრა თბილი ხმით.
_ მადლობა, ბატონო ომარ თქვენ როგორ ბრძანდებით?
_ რაო? რა დამიძახე ბატონო  ?გეკადრება შვილო რა ბატონი შენ  როგორც უმცროსი ქალიშვილი ისე  მიყვარხარ ამიტომ უბრალოდ მამა დამიძახე კარგი?
_ კარგი..- უთხრა დეამ
_ დედა,ხედავ შენს ქმარს მე უკვე აღარ ვაინტერესებ .- ვითომ წყენით თქვა.
_ აბა რას ამბობ შვილო შენ ჩემი ლომი ხარ როგორ არ მაინტერესებ არა გრცხვენია  შვილო ამას როგორ ამბობ- გაუწყრა შვილს.
_ კარგი,მამა დამშვიდდი ვიხუმრე უბრალოდ. - გაეცინა აჩის
_ თურმე იხუმრა ბიჭმა.

_ კარგი,მორჩით ლაპარაკს და დასხედით მაგიდასთან!- უთხრა ქალმა. შემდეგ ყველა მაგიდას მიუსხდნენ.

_ აბა მითხარით როგორ შეეწყვეთ ერთამენთს?  იმედია ერთმანეთი არ დახოცეთ?- უთხრა თინამ
_ ვცდილობთ შევეწყოთ ერთამენთს ჯერ მხოლოდ ერთი დღეა ერთად ვართ ვნახოთ რა იქნება.- უთხრა აჩიმ.

_ იმედია, ძალიან არ გაწელავთ და მალე შვილიშვილსაც გავაჩუქებთ.- წამოიძახა ქალმა ამდროს კი დეას ხველება აუტყდა

_ დეა, კარგად ხარ ? - ჰკითხა აჩიმ
_კი.. უბრალოდ წვენი გადამცდა..
_ დედა, კარგი რაა რატომ იცი ხოლმე ეს უადგილო კითხვების დასმა  შეხედე შენს გამო დეა უხერხულ მდგომარეობაში ჩავარდა.
_ მაპატიე, შვილო უბრალოდ დაუფიქრებლად წამოვიძახე ხო კარგად ხარ შვილო ?-შეწუხდა თინა

_ კარგად,ვარ არაფერია ნუ ღელავთ.
_ კარგი, მოვრჩეთ ამაზე შვილო სწავლას რიდის აგრძელებ?- ჰკითხა ომარმა
_ იმ კვირაში გავდივარ უნივერსიტეტში
_ გასაგებია.
ასე იჯდნენ საუბრობენ  შემდეგ მისაღებ ოთახში გადაინაცვლეს.
_დედა ჩვენი წასვლის დროა უკვე ძალიან გვიანია.
_ და ვინ გითხრა რომ აქედან გიშვებთ.- თქვა ქალმა
_ რაა?  -  წამოიძახეს ორივემ და ერთამენთს შეხედეს
_ ხო რა გიკვირთ, ამ ღამით ვერსად ვერ წახვალთ თანაც პირველად არის ჩვენი რძალი აქ და ერთი დღე მაინც აღარ უნდა დარჩეს აქ.- წყენით თქვა ქალმა
_  კარგი, ხო დავრჩებით მაშინ ოღონდ ნუ ბრაზობ.- უთხრა დედას
_ ძალიან, კარგი თქვენი ოთახი უკვე მზად არის, შეგიძლიათ ახვიდეთ და დაისვენოთ.
_ კარგი,დედა ღამე მშვიდობისა მაშინ!- უთხრა აჩიმ
_ ღამე მშვიდობისა თინა დეიდა .
_ ძილი ნებისა შვილო .
ამის შემდეგ ისინი ოთახში ავიდნენ.
აჩიმ კარები გააღო და შიგნით შევიდნენ.
გოგონა ადგილზე მიეყინა.
_ მე შენთან ერთად ძილს არ ვაპირებ ერთ ოთახში.- დაიწყო წუწუნი დეამ.
_ აბა რას აპირებ? სად დაიძინებ როგორც ხედავ აქ მდივანი არარის რომ იქ დაიძინო ძვირფასო. ნუ გეშინია არ ვიკბინები .
_ ოფ! კარგი ხოო მაგრამ რა ჩავიცვა გამოსაცვლელი  არ მაქვს აქ.
_ მოიცადე ჩემს მაისურს მოგცემ ,იმედია მოგერგება. თქვა  და კარადიდან თეთრი გრძელი მაისური   გამოიღო და მისცა. - აი გამომართვი.
_ მადლობა.- თქვა და აბაზანაში შევიდა.

_ დეა სად ხარ ამდენ ხანს მეც მინდა აბაზანაში შესვლა?! დაუძახა
_ გამოვალ ახლავე.- გასძახა აბაზანიდან და მაისურის ქაჩვით გამოვიდა აბაზანიდან

_ ამდენ, ხანს რას აკეთებდი იქ ?- ჰკითხა აჩიმ

_ მე.. უბრალოდ... მრცხვენოდა გამოსვლა..
_ რაა? გრცხვენოდა ? - ჰკითხა გაკვირვებულმა და მხოლოდ ახლაღა დახედა მას რომელიც გაბუსხული იდგა და იატაკს უყურებდა. და მაისურს ქვემოთ ექაჩებოდა. რადგან მაისური დეას მოკლე მოუვიდა და  ფეხებს ძლივს  უფარავდა.
_ მე.. უბრალოდ... მრცხვენოდა გამოსვლა..
_ რაა? გრცხვენოდა ? - ჰკითხა გაკვირვებულმა და მხოლოდ ახლაღა დახედა მას რომელიც გაბუსხული იდგა და იატაკს უყურებდა. და მაისურს ქვემოთ ექაჩებოდა. რადგან მაისური დეას მოკლე მოუვიდა და  ფეხებს ძლივს  უფარავდა.