მეგობრებო,ეს ახალი ისტორია ვიცი ეს თავი პატარა მაგრამ მხატვრებმა საცდელად დავდევი თუ მოგეწონებათ ეს თავი შემდეგში თავებს უფრო გავზრდი რაც შეეხება პირველ მოთხრობას მის წერას ცოტახნით ვწყვეტ რადგან აზრები ერთმანეთში ამერია და ამიტომ სანამ კარგად არ მოვიფიქრებ თუ როგორ გავაგრძელო ცოტახნით ,თავს ვანებებ სანამ ახალი იდეები არ მომივა მანამდე კი გთავაზობთ ამ ისტორიას კომენტარებში დამიტოვეთ თქვენი აზრი რას ფიქრობთ ძალიან მაინტერესებს.



შესავალი.




_ შვილო, უკვე მერამდენედ მიწევს შენთვის მცველის მოძებნა, არ ვიცი მათ რას უკეთებ, ასეთს რომ ერთი თვეც კი ვერ გიძლებენ, და გარბიან .- წყრომით უთხრა კაცმა
_ მამა, კარგი რაა ასე უკვე აღარ შემიძლია,მინდა თავისუფლად ვიცხოვრო რატომ არ გესმის?- აწუწუნდა მია
_ შენ , რატომ არ გესმის, რომ შენთვის საშიშია ქუჩაში მარტო სიარული, დაგავიწყდა ამ რამოდენიმე თვის წინ რა შეგემთხვა ვერ დავუშვებ, რომ იმ ხალხმა კიდევ რამე დაგიშავონ ! ისედაც ძლივს გადაგარჩინეთ
_ მესმის, მაგრამ ასე ცხოვრება არ შემიძლია,სულ შიშში ცხოვრება და იმაზე ფიქრი რომ ერთდღესაც შეეცდებიან ჩემს მომკლავს ისევ არ მინდა.- ხმა დაუსევდიანდა გოგონას.
_ მოკლედ, შენი ახალი მცველი უკვე გზაშია ,მე შენი ხასიათი კარგად ვიცი ამიტომ ამჯერად, ისეთი მცველი ავიყვანე რომ , ვერაფერს გახდები მასთან!- უთხრა მტკიცედ,   ბატონი ნოდარი რათქმაუნდა, ერთი შეხედვით მკაცრი და შეუვალია მაგრამ თავის ქალიშვილი ძალიან უყვარს და უფრთხილდება სწორედ ამიტომაა რომ აიყვანა მისთვის პირადი მცველი რადგან მას ბევრი  მტერი ჰყავს და ერთხელ უკვე, დაემუქრნენ რომ მიას მოკლავდნენ,და აასრულეს კიდეც დანაპირები და  ერთ დღესაც იგი სახლში მიმავალი დაჭრეს ამის მერე ნოდარი, ძალიან ფრთხლობს და  მცველი აუყვანა თავის ქალიშვილს რომ უსაფრთხოდ ყოფილიყო.   თუმცა მიამ ყველა გააძევა .
_ მამა, მე მეტი ასე აღარ შემიძლია, მივდივარ!- წამოიძახა და კარებისკენ გაიქცა შემდეგ კარები გააღო და მოულოდნელად მაგარ ,და მკვრივ სხეულს შეასკდა.
_ აუჩ!- თქვა და თავზე ხელი მოისვა. შემდეგ ზევით აიხედა და მამაკაცის ცივ და გამყინვარე მზერას გადააწყდა რომელიც თავისი მუქი ყავისფერი თვალებით, უმზერდა მას გოგონა გაოგნებული უყურებდა უცნობის ცივ და სერიოზულ სახეს ერთი შეხედვით,ეს უცნობი ასე გამოიყურებოდა მას ჰქონდა თეთრი ფოლადის ფერი  კანი  ყავისფერი თვალები, პატარა მოგრძო ცხვირი  საშვალო ზომის ტუჩები მოკლედ შეჭრილი თმა და.. თხელი წვერი. მაღალი და სპორტული აღნაგობის დაკუნთული..
_ კარგ , დროს მოხვედი შვილო შემოდი!- უთხრა ნოდარმა როცა , დაინახა რომ მცველი უკვე მოსულიყო.
გოგონა, ჯერაც ჰიპნოზის ქვეშ იყო
_ სწორედ,რომ საჭირო დროს მოხვედი..- განაგრძო მან - შვილო ჩემთან მოდი!- დაუძახა მიას. და ისიც დასჯილი ბავშვივით მიუახლოვდა მათ
_ ეს შენი ახალი მცველია მაქსიმე ქალდანი მაქსიმე ეს კი ჩემი ქალიშვილია მია.
_ გამარჯობა!- მიესალმა მაქსიმე  გოგონამ მხოლოდ თავი დაუკრა და ხმაც. კი ვერ ამოიღო
_ კარგი, ახლა კი მინდა ცალკე გაგესაუბრო მინდა, რაღაცეები დავაზუსტო შენთან.
_  კარგი. - ამის შემდეგ ორივე სამუშაო ოთახში შევიდნენ.
_ მაქსიმე, როგორც,გავიგე შენ სამხედრო იყავი ასეა?- ჰკითხა მას შემდეგ რაც დასხდნენ.
_ დიახ, ბატონო ნოდარ  მე ჯარში ვმსახურობდი 11 წელი.- უთხრა ბიჭმა
_ 11 წელი? - გაოცდა კაცი.
_ დიახ , როგორც კი სკოლა დავამთავრე სამხედრო აკადემიაში შევდი იქ გავიარე სწავლება შემდეგ უკვე  გამამწესეს. და დავიწყე მუშაობა..- უთხრა მან
_ და რა თანამდებობაზე იყავი?
_ მე  ყოფილი სპეცნაზელი ვარ..- დასძინა მაქსიმემ
_ გასაგებია,და რატომ წამოხვედი?
_ ჯანმრთელობის, პრობლემები შექმნა რის გამოც წამოსვლა მომიხდა.
_ კარგი, გასაგებია და ოჯახი თუ გყავს?- ჰკითხა კაცმა
_არა, დაოჯახებული არ ვარ ჩემს გეგმებში დაოჯახება არ შედიოდა მე მხოლოდ ჩემს პროფესიას მივუძღვენი თავი
_ გასაგებია,კარგია თუ ოჯახი არ გყავს ვგულისხმობ იმას რომ თავისუფლად შეძლებ დრო დაუთმო შენს საქმეს ახლა კი აგიხსნი სიტვაციას შენ გევალება იყო მუდამ ჩემი ქალიშვილის სიახლოვეს რადგან ამ რამდენიმე თვის წინ მისი მოკვლა განიძრახეს..ჩემმა მტრებმა ამიტომ შენ მას თვალი არ უნდა მოაცილო. იმედია ჩემს იმედებს გაამართლებ რადგან,სანდო ადამიანი ჩანხარ.- უთხრა ნოდარმა.
_ ნუ ღელავთ,იმედებს არ  გაგიცრუებთ.- მტკიცე ხმით უთხრა
_ და კიდევ ერთი ნიუანსი,ვიცი უცნაურად მოგეჩვენება მაგრამ ჩემს შვილს არ დაუახლოვდე! - გააფრხილა მაქსიმე
_ ნუ ღელავთ,მე აქ სამუშაოდ ვარ მოსული და  არა ვინმეს შესაყვარებლად.
_ ძალიან, კარგი მაშინ შეგიძლია უკვე ხვალ დილიდან შეუდგე საქმეს. დილის რვაზე აქ იყავი.- უთხრა ნოდარმა და გარეთ გავიდნენ..

მია, ისევ მისაღებ ოთახში იჯდა და ტელეფონში რაღაცას უყურებდა როდესაც,  მათი ხმა გაიგო  ფეხზე წამოდგა.
_ ყველაფერი, მოგვარებულია ხვალ დილიდან უკვე მაქსიმე  იქნება შენს გვერდით.- უთხრა ნოდარმა.
_ კარგი, მაშინ ხვალამდე ბატონო ნოდარ.- უთხრა და წავიდა

_ აბა როგორ მოგწონს შენი ახალი მცველი?- ჰკითხა მამამისმა.
_ არის,რა - ჩაილაპარაკა და ოთახში ავიდა.



***


მაქსიმე თავის მანქანაში ჩაჯდა და  სახლში წავიდა. მიასგან განსხვავებით ის არც მილიონერი იყო და არც მდიდარი ერთი ჩვეულებრივი ადამიანია  მანქანა თავის ბინის წინ გაჩერდა შემდეგ გადმოვიდა და თავის ბინაში ავიდა და შიგნით შევიდა  ბინა კარგად მოწყობილი ჰქონდა მისაღებ ოთახში შევიდა და მდივანზე ჩამოჯდა. და ფიქრი დაიწყო  რაღაცნაირად გულში ჩაჰყვა გოგონას დიდი ლურჯი თვალები მთლიანობაში გოგონა ძალიან ლამაზი იყო საშუალოზე მაღალი ტანის გამხდარი შავგვრემანი, გრძელი წელამდე სწორი წაბლისფერი თმით , პუტკუნა ტუჩებით და პატარა ცხვირით იყო  ძალიან ლამაზი იყო 
_ რაზე, ფიქრობ მაქსიმე?- შემოუძახა თავს -  შენ ის არ უნდა შეგიყვარდეს გახსოვდეს.-