ორი თვის წინ ჩემს მეგობრებთან ერთად კაფეში ვიყავი. ჩვეულებრივი ნაცრისფერი დღე იყო, არაფრით გამორჩეული. სამსახურიდან ყავის დასალევად გამოვედით. უბრალოდ ყავას ვსვამდი და არაფერზე ვფიქრობდი, უფრო სწორად ჩემს ცარიელ,მოსაწყენ ცხოვრებაზე. ქუჩას ვაშტერდებოდი, როდესაც ერთი ძალიან სიმპათიური ბიჭი შევნიშნე. ისეთი სექსუალური იყო დავფიქრდი რა სიამოვნებით გადავისვამდი პურზე, კარაქის ნაცვლად, მარწყვის ნაცვლად შოკოლადში მას ამოვავლებდი, ისეთი ნავარჯიშები სხეული და თლილი ლამაზი თითები ჰქონდა, ჩემს ცხოვრებას ისე ,,დააკვდებოდა’’. მგონი პირიც ღია დამრჩა, ალბათ საშინელი დასანახი ვიქნებოდი. ანგარიში მოგვიტანეს და სანამ საფულე ამოვიღე ის უკვე წასული დამხვდა... ჯანდაბა, ნეტა დავენახე, იქნებ მასაც მოვწონებოდი..
სახლში ისეთი დაღლილი მივედი, ის უცნობი ბიჭი აღარც კი გამხსენებია.
..............
სარკეში ვიხედები და ჩემი თავი ძალიან მომწონს. შავი გრძელი კაბა მაცვია, ცალ ფეხზე მთლიანად ჩახსნილია,კორსეტი ისე მიჭერს, მალე სულს გამაფრთხობიებს,თუმცა მკერდი ისე ლამაზად დამიყენა, ჯანდაბას, ავიტან.ჩემს მაგიდასთან დავბრუნდი, სადაც ჩემთვის ყველაზე სიმპათიური,ცეცხლოვანი, ქარიზმატული ბიჭი მელოდა.
-დაგაგვიანდა საყვარელო (ის)
- ლუკ ხომ არ მოიწყინე?
-არა, უბრალოდ მომენატრე
ჩემს საკოცნელად წამოიწია და როგორც ბანძ მელოდრამებში ხდება, მაღვიძარამ დამირეკა და წამოვხტი.
ჯანდაბა! ეს სიზმარი იყო. მაგრამ ის ბიჭი ქუჩიდან.მოიცა მას ლუკა ქვია?? ახლა უფრო ადვილად ვიპოვი. თუმცა სახელი სიზმრით როგორ გავიგე, ალბათ წარმოსახვის ნაწილია. ახლა ამის დრო არ მაქვს, სამსახურში დავაგვიანებ..