Მეგობრები დავჯდებოდით ყოველ დღე სიყვარულის და პარტნიორის ძიებაში ვიყავით , ხან მკითხავთან დავდიოდით, ხქნ ცნობილი ასტროლოგებს პირადულ რუკებს ვაშლევინებდით , ყოველ დღე თურქული ყავის სმით გადაღლილები მაინც ვიჯექით და ველოდით. Ამაზე რათქმუნდა სულ ვიცინოდით , ეგრეწოდებულად “ვღადაობდით”. Ჩემი მეგობრები ფანატიკურად, არანორმალურად , აი სიტყვებიც კი რომ გამოგელევა ლექსიკონში და ვეღარ აღწერ ეგრე მიყვარს. Ძალიან მრავალფეროვანი ვიყავით და ზუსტად მაგიოტმ იყო განსაკუთრებული ჩევნი სამეგობრო წრეც.
სოფის ნაამბობი*
-დილის 8საათზე რატომ მირეკავ ნინა
-იდიოტო დაგავიწყდაა? დღეს მაშო და ლიზა ჩამოდიან
-ვაიმე რომელი საათია
-უი სოფელში ვიღაცამ ინტერნეტი დაიჭირა, დილა მშვიდობის
-კაი ნუ მესწერვები გუშინ ძაან დავიღალე და ჩამეძინა რაიყო
-კიდე რაიყოს იძახი ადექი მალე ჩაიცვი 11ის ნახევარზე აეროპორტში უნდა ვიყოთ
-აუ ნუ მიყვირი ყურში გავიგეეეეე
-კატოს დაურეკე მალე
-შენ ვერ დაურეკავ უნდა მოვემზადოო
-ოხხხ სოფი მოგკლავ
-კაი წადი წადი დაურეკე კატოს მეც მოვემზადები ,ჯერ შენთან გამოვალ და მერე გავიდეთ ერთად
-რითი წავიდეთ
-კატოს ძმა ზუკა , მარტივად
-გაგიჟდი? მაშო მოგვკლავს იქ რო ზუკა დავახვედროთ
-დამიჯერე დამიჯერე არ მოგვკლავს, ვამტკიცებ კიდე არის მათში რაღაც ქიმია
-ნუ ბოდიალობბ რა ქიმია რის ქიმია ამერიკაში ისე წავიდა არც გააცილა
-ოოო მე ჩემს ინტუიციას ვენდობი და ზუსტად ვიცი რომ ეგრეა
-ადექი?
-რანაირად უნდა ავმდგარიყავი კიდევ მელაპარაკები
Ჩაეცინა
-იდიოტოოოოოოოო მალეეე
-აჰაჰაჰაჰაჰაჰ მეც მიყვარხრა ნი

Მაშოს ნაამბობი*
Ძაან მენატრებოდნენ ნინა, სოფი , კატო ყველა, ყველა მენატრებოდა , როგორც იქნა ჩავალაგე ყველაფერი , შემდეგ მანჰეტენიდან ბრუკლინში უნდა წავსულიყავი რომ ლიზასთან მივსულიყავი , იმიტომ რომ ერთად მივდიოდით აეროპორტში. Მის სახლთან რომ მივედი ტელეფონი ძლივს ამოვიღე ჩანთიდან რომ მისთვის დამერეკა.
-მოვედი ჩამო
-აუ ორი წუთი რა ჩემს ყურსასმენს ვერ ვპოულობ
-მიდი მალე მოძებნე 5 წუთი გვაქ
-ვსო აჰა აგერ ყოფილა ჩამოვალ
-ტაქსი გამოვიძახო
-რათ გვინდა ტაქსი ზურა წაგვიყვანს
Ზურა ლიზას უსაყვარლესი და უკარგესი მამა არის. Მის სიყვარულს ლიზას მიმართ რომ ვუყურებ გული მევსება ალბათ იტყვით შვილია და როგორ არ უნდა უყვარდესო მაგრამ დამიჯერეთ ეს სხვა სიყვარულია , სხვა განზომილება.
-აა კაი მიდი ვსო გელოდები მალე
Დავინახე როგორ მოათრევდა 7 ჩემოდანს და თან სიცილისგან ვიგუდებოდი
-რა გაცინებს დამპალო ძაან მძმეა
-ლიზა მამიკო რა სიტყვებიაა
-ოო ზურა კაი რაა
-მოდი მოგეხმარო აჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰ ვერ ვჩერდებოდი სიცილისგან
-აუ ერთი სული მაქ მალე ჩავიდეთ , აღარ შემიძლია პროსტა
-ცოტაც და ჩავალთ ნუ
-ვინ გხვდება
-აუ არვიცი ალბათ ნინა , სოფი და კატო , რაიყო ვის ელოდები კიდეევ?
-ნუ მიყურებ ეგრე არანაირი ზუკა წელს და მორჩით თქვენც ნერვებს ნუ მიშლით
-კაი ხო არ გაიბუტო ეხა მარა მე მითხარი მარტო ხო მაინც ელოდები?
-არაა , არა და არა ვააა
-კაი ხოო რა ხეპრე ხარ ჩაჯექი მანქანაში
-ხეპრეს ხმა მესმის ააჰჰაჰაჰაჰაჰ
ორივე ერთად ვიცინოდით , ამასობაში მივედით აეროპორტში , გავიარეთ ყველანაირი შემოწმება და ველოდებოდით თუ როდის დაიწყებოდა ჩასხდომა.

Კატოს ნაამბობი*
-დედა ჩემი შავი შარვალი სად არის
-სად უნდა იყოს კატო გასარეცხებში , ან გარეცხილებში ან შენს კარადაში დაკეცილი რომელსაც სავარაუდოდ ვერ ხედავ
-ააა ვსო ვიპოვე
-სად მიდიხარ
-დედა დაგავიწყდაა? Დღეს ლიზა და მაშო ჩამოდიან
-ვინ ჩამოდის?
Ამ დროს მეორე ოთახიდან გამოვიდა ზუკა , თვალების ჭვრეტით
-რა იყო გვისმენ?
-ნუ ტლიკინებ კატო , გავიგე მარა თან ვერ გავიგე
-რა გაინტერესებს
-ვინ ჩამოდისთქო
-მაშო და ლიზა
-მე მიგიყვან აეროპორტში
-არმინდა სენი წაყვანა მეთვითონ მივალ
-რო გეუბნბი რომ მე მიგიყვან ანუ მე მიგიყვან , და ნუ ტიტინებ ბევრს
-წამოდი ერთწამს
Ოტახში გავიყვანე რომ ლელას არაფერი გაეგო
-შენ ბიჭო ნორმალური ხარ , შარშან რაც მოხდა დაგავიწყდა და ეხლა ესე უნამუსოს ადგები და აეროპორტში დახვდები?
-შენ არავინ გეკითხება კატო მალე ცაიცვი ხო გეჩქარებოდა
-კი მე მეკითხება ზუსტად ჩემი დაქალი, ერთხელ სენ გამო ვიჩხუბე უკვე და არ ვაპირებ წელსაც იგივე გავიმეორო
-მერე მანდ ჩემი ბრალი რა იო შენ მოაწყე ისტერიკა თორემ ერთად გავიჩითებოდით
-თავიდან იწყებ?
-არაფერსაც არ ვიწყებ რას ბოდავ უბრალოდ აეროპორტში მიგიყვან და ვსო
-როგორც გინდა
Კატოს ორი ძმა ჰყავს ზუკა და მიშო , მიშო საზღვარგარეთ მუშაობდა და სწავლობდა ზუკა კიდევ კავკასიის უნივერსიტეტის მე-3 კურსელი გახლდათ. დიდად სწავლით თავს არ იკლავდა ყველაფერს ტვინის ხარჯზე აკეთებდა, ლექციებსაც არ ესწრებოდა, ნაცნობობით როგორც ხდება ქულასაც ეგრე იღებდა და ჩათვლებსაც.
-კატო მზად ხარ?
-ავიღებ ჩანთას და წავიდეთ
Ტელეფონზე ზარი იყო
-ალო
-სად ხარ კატო დავიალეთ ლოდინით
-სოფი გზაში ვარ და მოვდივარ ჯერ გვაქ დრო
-10ს აკლია წუთები და 11ის ნახევარზე ჩამოვლენ
-ხოდა გზაში ვარ და მივასწრებთ ნუ ნერვიულობ
-მე არ ვნერვიულობ ნინამ წამიღო ტვინი
Ტელეფონში მათი ჩხუბის ხმა ისმოდა, ეგ სულ ეგრე იყო, მიჩვეულები ვიყავით ყველა ყველაზე საყვარლად ეგენი ჩხუბობდნენ.
-კარგი ნუ ჩხუბობთ რაა მოვედი უკვე სადაცააა
-რატო დაჭამეს ერთმანეთი
-ნინა არის ავადმყოფი
-მიდიხართ დღეს სადმე
-არვცი ალბათ წავალთ რაიყო
-ზუკა გეყოს დაანებე მაშოს თავი სხვა გოგო ვერ მოძებნე გასართობად?
-მასოს გასართობად არასდროს ვუყურებდი და არც არასდროს შევხედავ გაიგე? Ეგ შენი აკვიატება იყო რომ ეგრე შევხედავდი
-მილიონი ნაშის მფლობელს სხვა როგორ უნდა მეფიქრა
-კაი გამეშვი ნერვები მეშლება ხოიცი
-წყნეთში ადით
-წყნეთში რამინდა
-რავი პროსტა თქვენ პონტში გაერთობით რა
-რო მერე შენ ამოხვიდე შენი ძმაკაცებით არა?
-ხო ზუსტად , როგორ მიხვდი
-ეგ არ გამოვა დაივიწყე
- კაი დაურეკე გოგოებს მივალთ 2 წუთში
-ნინა 2 წუთში მოვალ სად ხართ
-აქ ვდგვართ შუქნიშანზე პოლიციის წინ
-ოქეი ვსო გხედავთ მოვედით
-სად ხარ ამდენი ხანი დავიღალე
-ძაან გცემ ეგრე რპ პანიკიორობ
-რა ძაანც ცემ ნერვბი ამიშალა გაბრაზებული ხმით სოფიც აწუწუნდა
-პრივეტ გოგოებო - სარკიდან ამოგვხედა
-ვაა ზუკა როგორ ხარ
-ვარ რა თქვენ ?
-ჩვეენ არ გვეტყობა როგორი ბედნიერებიც ვაართ
-ხოო დაქალი ჩამოგდით და , დაქალები* შეასწორა უცბად

Სოფის ნაამბობი*
Ტელეეპონი ამოვიღე და ნინას მივწერე
-ხო გეუბნებოდიი
-იდიოტო რა გიხარია ეხა რა ვქნათ გოგოს პირველივე დღესვე ზუკა დავუყენოთ აეროპორტში
-ხო არ გავგდებთ აბა ვერ ხარ?
-ჩვენ რას გავაგდებთ მაგრამ აუუუ არვიცი
-კაი დაწყნარდი ვსოო თორე გვიყურებს

Მაშოს ნაამბობი
წამებს , წუთებს ვითვლიდით მე და ლიზა და როგორც იქნა გაისმა “ თქვენი ფრენა დასრულებულია”. ლიზას მთელი გზა ეძინა ამიტომ ოდნავ შევაღვიძე.
-ლიზა, ლიზა გაიღვიძე ჩამოვედით -ხელს ვურტყავდი მხარზე იქნებ ცოტა გამოღვიძებოდა
-ჩამოვედით? თითებს იფშხვნეტდა და ძილ ბურანიდან ცდილობდა გამოსვლას
-ხო ადექი მალე ადექი
Ავიღეთ ჩევნი ხელბარგი , გავედით და შემდეგ 1 საათი ბარგს ველოდებოდით . ბოლოს უკვე აღარ შეგვეძლო. Რამოდენიმე წუთის შემდეგ გავედით , კარები რომ გაიღო და ჩვენი მონატრებული მეგობრები დავინახეთ არვიცი გავაფრინე იქვე მაგრამ ერთით ზედმეტი იყვნენ. Ზუკა ისევ ზუკა ლიზას ჩავრჩურჩულე
-ჩემს ნერვების მოსახლელად მოვიდა აქ ხომ ასეა -გაბრაზებული ვუჩურჩულე ლიზას უცბად
-დამშვიდდი ეხა და ცივილურად მოიკითხე და ვსო ვაა
-მოვკლავ მართლა მოვკლავ , თავს ძლივს ვიკავებდი იქვე რომ არ მეყვირა
Გავიქეცით ისე რომ ყველა ჩვენ გვიყურებდა , შოკირებულები გვიყურებდნენ რატომ ვკიოდით.
-არმჯერაა კატოოოოო , ნინააააა, სოფიიიიი ვუვიორიდ და თან ყველას სათითაოდ ვუყურებდი
-ზუკა როგორ ხარ
-მომენატრე
-მეც მეც მომენატრე ცივილურად ველაპრაკებოდი ვითომ არც არაფერი მოომხდარა
-სად მივდივართ აბა?- ზუკამ ეგრევე დასვა შეკითხვა
-მე ჯერ სახლში უნდა მივიდე თორე რას ვგავარ ლიზამ კი იძინა და მე თვალიც არ მომიხუჭავს
-აუ მეც სახლსი მინდა ჯერ -ლიზაც დამეთანხმა
-ეგრე რომ ვქნათ ყველა წავიდეთ ჩემთან და მერე მოვემზადებით , დავისვენებთ ვჭამოთ თან ძაან მშია და მერე გავიდეთ სადმე საღამოს
-შენთან სად- ისევ ზუკა ცდილობდა ლაპარაკში ჩართვას
-ჩემთან სახლში აბაშიძეზე.
-აა იყიდეთ ახალი სახლი?- გაუკვირვებული მეკითხებოდა და თან მანქანის წინა სარკიდან მიყურებდა
-ხო წელს ვიყიდეთ - მეც უემოციოდ ვპასუხობ

ლიზას ნაამბობი*
-როგორ მომენატრეთ პროსტააა არ მჯერაა - თან მანქანაში გადაყოფილი მქონდა თავი და თბილისის განსაკუთრებულ და განსხვავებულ ჰაერს ვსუნთქავდი.
-ჩევნც ძაან მოგვენატრეტ თქვენ გარეშე ვერსად ვერ ვერთობოდით - დიწუწუნა სოფიმ
-მე კარგად მეუბნებოდი ვერთობიო და აუ რა მაგარიოა აფერისტო- ნინამ შებღვირა სოფის
-აუ შენ კიდე მთელი დღეა მეჩხუბები შევწუხდი - დაბღვირა სოფიმმაც რათქმუნდა
-თქვენი ჩხუბიც როგორ მომენატრა- ორივეს კოცნა დავუწყე ისე რომ გავჭყლიტე
-კარგი გოგო მომძვრა ლოყა

Მაშოს ნაამბობი*
Გართული ვიყავი ქუჩების დათვალიერებით . სიმშვიდე რომ ზუკამ დამირღვია
-ჩუმად რატო ხარ მაშ- თავისი ცინიკური შემოხვედით მიყურებდა სარკიდან
-დაღლილი ვარ- არც კი შემიხედავს ისე ვუთხარი
-ხოდა რომ მიხვალ დაიძინე პატარა
Პატარაოოო ჩემთვის გავიფიქრე რამდენს ბედავდა , ჩემი ნერვების მოსაშლელად იყო დაბადებული
-აუცილებლად მაგას ვიზვა პატარავ- და მაგ დროს გავხედე ზუსტად და ვანიშნე რომ მივუხვდი ჩანაფიქრს. Ამ დროს ისევ კატოს ვაკვირდებოდი და რატომრაც არარ ქონდა რეაქცია და არარ წევდა პანიკას როგორც შარშან.

Კატოს ნაამბობი*
Ძალიან ბედნიერი იყავი ჩემი მონატრებული ახლო მეგობრები ჩამოვიდნენ, როგორ არ უნდა ვყოფილიყავი ბედნიერი , რაც არ მინონდა ზუკას და მაშოს შეხვედრა იყო იმიტომ რომ ვიცოდი ზუკა არ გაჩერდებოდა და მანქანაში მაინც გააბა ფლირტაობა მაგრამ რეაქცია არ მქონდა არმინონდა ისევ ჩემი მეგობრისთვის მეწყენინებინა პირველივე დღესვე.
- სად გავიდეთ დღეს- სიჩუმე დავარღვიე
-სად და აუ წამო ლოლიტაში გთხოოოვთ ძაან მომენატრა მანდ ჯდომა - თქვა აღტაცებით მაშომ
-კაი წავიდეთ მეც ეგ უნდა მეთქვა- დამეთანხმა ნინაც
-სულ ლოლიტაში უნდა იყოთ ეხა -ზუკა აგვყვა ლაპრაკში
-სულ არა მარა სუ რო ეგრე იყოს მერე შენ რა ტაქსისტო - წამოიძახა ენამკვლელმა მაშომ
- ენას დაგაძრობ იცოდე მაგ ტლიკინისთვის მაშ- იცინოდა და ისე მეუბნებოდა
-ვნახოთ ვნახოთ - მედიდურად ვუსწორებდი თვალს თვალში
-კაი ვსო მივედით ჭკვიანად იცოდეთ
-არის ბოსს- ცოტა “ვეგადავე”
-მაშ მეშინიათქო ენის გარეშე არ დარჩე
-არ იღელვო შენ მაგაზე ზუკ- თვალი ჩავუკარი და გავაგორე ჩემი ხუთასი კილო ჩემოდნები .


Მაშოს ნაამბობი*
Ეხლა გამოვიძახოთ საჭმელი ვჭამოთ, გადავივლებ მე მოვწესრიგდები და წავიდეთ
ვაიმე ლოლიტაში თუ მივდივართ აღარ გვინდა რა ეს გამოძახება იქ ვჭამოთ-ამოიწუწუნა ნინამ
-Კაი მაიშინ შევალ გადავივლებ და მერე გავიდეთ
-Მალე ქენი რა ვერ ვიტან ამ ლოდინს- ისევ ნინა
-Მალე ვიზავ მალე ვსო შევდიავრ - სიმღერ სიმღერით შევედი სააბაზანოში
Მალევე გადავივლე , თმები ოდანვ ბუნებრივად დავიტალღე, ასევე ბუნებრივი მაკიაჟი გავიკეტე, შავი კორსეტი ჩავიცვი, მუქი ფერის ლურჯი ჯინსი დაშვებული და ბალეტკები ამოვიცვი. Შევიშხაპუნე ჩემი საოცარი სუნელის მქონდე სურნელი და წამოვიყვირე
-ვსოო მზად ვარ
-ლიზ მზად ხარ შეენ -ლიზას გავძხე მეორე ოთახში
-კიკი ვსო
-კატ გამოიძახე ტაქსი გთხოვ
-გინდა ზუკას დავურეკო? -კატო
-არა ტაქსიი -ვთქვი მკაცრად
-კაი კაი -კატოც მიმიხვდა და ორივემ ერთად ვიცინეთ
-ორ წუთში მოვა
-წამო ვსო ჩავიდეთ კარებიც უნდა დავკეტო

Ტაქსში ჩავჯექით, მივედით ზუსტად 5 წუთში , ვახ როგორ მომნატრებია. Რომ შევედით კაფეში შუა ჰოლში მხოლოდ ერთ დიდ მაგიდა იყო ცარიელი ამიოტმ დამხმარემ იქ დაგსვსვა. Ჩევნ წინ ზუსტად იგივე მაგიდანზე 4 სიმპატიური ბიჭი იჯდა, მაგათგან ერთ ერთის მზერას ამ დროსი განმავლობაში განსაკუთრებულად ვგრძნობი მაგრამ ვცდილობდი ეს ყველაფერი არ შემემჩნია.
-წამომყევი რა საპირფარეშოში-ვთხოვე კატოს
-წამო-ისიც მალევე დამთანხმდა
Საპირფარეშოდან გამოსულები სწრაფი ნაბიჯებით თან სიცილი კისკისით მოვდიოიდთ სწორედ მაშინ უნდა ჩამევლო მაგ მაგიდისთვის სადაც ეს სიმპატიური ბიჭი იჯდა, გავლის დროს მის მოპირდაპირე მხარეს მჯდომს სავარუდოდ ძმაკაც ელაპარაკებოდა როცა გაამომხედა და მაშინ შედგა ეგრეწოდებული პირველი “eye contact” შინაგანად სხეულში დამიარა , წამომახურა.
-გამარჯობათ ეს კოქტეილი თქვნ
-იცით აშკარად რაღაც შეცდომაა მსგავსი არაფერი შემიკვეთავს-გაკვირვებული ვუყურებ მიმტანს
-დიახ ვიცი- გაეცინა , ეს იმ მაგიდიდან იმ ბიჭმა გამოგიგზავნათ- თითით იმ ბიჭისკენ მანიშნა
-იცით დიდი მადლობა გადაუხადეთ იმ ბიჭს მაგრამ გტხოვთ უკან წაიღეთ ამას ვერ ავიღებ
-დებილი ხარ გოგო? Აიღე - აჟიტირებულმა ლიზამ წამოიყვირა
-გაჩუმდი გაიგებს, არა ვერ ავიღებ -ვუპასუხე მკაცრად
-რა უნდა აიღოს ვერ ხარ - ჩაერია ნინა
-კარგით უკან წავიღებ
Უკან აღარც გამიხედავს მშვიდად გავაგრძელე ლაპარაკი და მალევე მოვითხოვეთ ანგარიში
-უკაცრავად თუ შეიძლება ანგარიში - თხოვა კატომ
-იცით თქვენი ანგარიში გადახდილია
-არმჯერა პროსტა ვინაა -თვქა სიცილნარევი ხმით სოფიმ
-არვიცი კაი გავიდეთ წამო
Ავდექით და გასასვლელთან იყო ზუტსად მაგათი მაგიდა ამიტპმ მადლობის გადახდაც მარტივად მოხდა
-დიდი მადლობა მაგრამ არ იყო საჭირო ეს ყველაფერი- ცოტა სერიოზული და ოდნავ მოფლირტავო ხმით ვუტხარი და მისი თვალებისთვის ყურება არ მომიშორებია, საშინლად ღრმა შავი ტვალები ქოდნა რომელიც ყველანაირ სურვილს გიქმნიდა რომ მისთვის გეყურებინა
- ნომერი მინდა შენი
Აი ესეთი საშინლად უზრდელი და თავხედურუი გამომეტყველებით ეს მიპასუხა
-ბატონო?
-შენი ნომერი მინდა ლამაზო ქალბატონო- მიყურებდა თითქოს უემოციოდ და ამ ყველაფერს მეუბნებოდა
- როგორი სამწუხაროა რო ვერ მოგცემთ ჩემს ნომერს - შევტრიალდი უნდა წასვულიყავი და
-ანდაც გეტყვი 598674723
Თუ დაიმახსოვრებ ჩემი ნომერიც გექნება თვალი ჩავუკაარი და მალევე გამოვედი კაფედან