სახლში მისვლისთანავე წამოვწექი ძალიან დაბნეული ვიყავი ერთ დღეში რამდენი რამ გადამხდა თავს და თან წარმოუდგენელი,ტასოს შეყვარებული გავიცანი მისი და ანა და ირაკლის ძმა დემნა, დემნა დადიანი. ვიღაცეებმა მესროლეს მაგრამ ის ტყვია მე არ მომხვედირია
ვიცი ვიცი რომ დემნამ მომატყუა ეს ტყვია ჩემთვის იყო და არა მისთვის მაგრამ რატომ?რადავაშავე?ჩემი გვარის ხსენებაზე ყველა რატომ გაფითრდა.ან რატომ გადაეფარა ჩემთვის განკუთვნილ ტყვიას უცხო ადამიანი,ადამიანი რომელიც არ მიცნობდა.ტვინი ამიფეთქდა ამ ყველაფერზე ფიქრით ამიტომ დაძინება გადავწყვიტე.
თითქმის მთელი ღამე არ მეძინა დილით როგორც კი ავდექი ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და მშვენიერ სურათს გადავყურე.ჩემი სახლიდან ნათლად მოჩანდა მწვანე ხეები რომლებზეც ჩიტები ჩამომსხდარიყვნენ და ჭიკჭიკებდნენ ფიქრი ფიქრი და ისევ ფიქრი,არვიცი საიდან მაგრამ ჩემი ფიქრები დემნამ მოიცვა საიდან გამახსენდა ახლა ის?არვიცი,მართლა არ ვიცი საიდან და როგორ გამახსენდა მაგრამ მასზე ვფიარობდი ალბად იმიტომ რომ ჩემს გამო დაჭრეს.იმდენად ვწუხდი მის გამო რომ მასთან სახლში მისვლა გადავწყვიტე.ტასოს დავურეკე რომ გამომყოლოდა თვითონ თავის შეყვარებულს ნახავდა მე კი დემნას.ნაშუადღევს მე და ტასო ისევ იმ უზარმაზარი სახლის უზარმაზარ ჭიშკართან ვიდექით,ეზოში შევედით და სახლის კარებზე დავაკაკუნეთ,არმეგონა კიდევ თუ მოვიდოდი აქ მაგრამ აქვარ.რამოდენიმე წამში კარები ანამ გააღო, ჩვენი დანახვა ისე გაუხარდა რომ სიხარულისგან ცეკვა დაიწყო.
-რაკარგია რომ მოხვედით ხშირად მოდით ხოლმე.
-იცი მე აქ დემნას სანახავად მოვედი თავს ძალიან ცუდად ვგრძნობ.
-დემნა?დემნა აქ არაა.როგორც გუშინ გითხარი დემნა აქ არცხოვრობს მამასთან პრობლემების გამო.
-აა უი სულ დამავიწყდა ამ ყველაფრის მერე რაც მოხდა.
-მესმის რთულია შენთვის.
-ფეხზე რო ვდგევართ ღმერთო რა სულელი ვარ მოდით.
ანამ სასტუმრო ოთახში შეგვიპატიჟა სადაც ირაკლი და ასაკში შესული მამაკაცი ლაპარაკობდნენ.
-მოდით.
-ირაკლი.
ტასო ირაკლისკენ გაიქცა და ჩაეხუტა.
-ტასო?მია?აქ რასაკეთებთ.
-არგიხარია ჩვენი ნახვა?
-ჰო კი რათქმაუნდა მიხარია.
-ეს გოგო.....
ფეხზე წამოდგა მამაკაცი რომელიც ირაკლის ესაუბრებოდა.
-მამა ეს მიაა.
-არა ეს ნინიაა ეს გოგო მას ძალიან გავს.
-მამიკო მია ანდრია მახარაძეს დაა.
-დედაჩემს საიდან იცნობდით.
-დედაშენი ის...
-მამა ჯობია წახვიდე.
-არა რაღაცას მეუბნება ჯერ.
-მამა წადიი!
ხმამაღალი ტონით უთხრა ირაკლიმ მამამის და ისიც უსიტყვოდ წავიდა.
-მამაშენია და ხმამაღალუ ტონით ნუ ელაპარაკები გარდა ამისა მაინტერესბდა საიდან იცნობდა დედას.
-მამაჩემი!
ირაკლიმ ჩაიცინა და ისევ თავის ადგილს დაუბრუნდა.
-ჰო რაიყო სასაცილოვთქვი რამე?
-მია შენი აზრით დემნა ამ სახლში რატომ არ ცხოვრობს ან ამ კაცთან უთანხმოება რატომაქ.რადგან აქ ვცხოვრობ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ამ კაცთან კარგადვარ.
-ირაკლი გუშინ გაგიცანით და არვიცი რახდება თქვენს შორის მაგრამ მამაშენი მამაშენია.
-ამაზე ლაპარაკს არვაპირებ.
-არც მე მოვსულვარ ამაზე სალაპარაკოდ უბრალოდ მაინტერესებს დემნა სად ცხოვრობს.
-უკვე შეგიყვარდა?
-მისამართი მითხარი!
-მოგწერ.
-ტასო აქ იყავი მარტო წავალ.
-კარგი,ფრთხილად იყავი.
ანას გადავეხვიე და ირაკლის გამოგზავნილ მისამართზე წავედი.
როდესაც იქ მივედი 8 სართულიანი კორპუსი დამხვდა დადიანების ვაჟი აქ ცხოვრობს?ასეთ ადგილში?კი მაგრამ რატომ?ხომ შეუძლია კომფორტულ და მდიდრულ ბინაში იცხოვროს.მანქანიდან გადავედი და ბოლო სართულზე კიბით ავედი.კარებზე დავაკაკუნე და შიშველმა დემნამ გამიღო.
-აქ რასაკეთებ?
-მაისური არაგაქ რო ჩაიცვა?ტარზანივით რატო დადიხარ.
-ჩემი სახლია,რამოხდა აქ რატომ ხარ ან მისამართი როგორ გაიგე.
-პირველ რიგში შემომიშვი.
-შემო.
გვერძე გაიწია სახლში შევედი მისაღებში მაგიდაზე ჩამოვჯექი და სახლს თვალიერება დავუწყე.
-მდივანიც მაქ და სკამებიც.
-ვხედავ,მარა ასე მირჩევნია.ისე აქ რატო ცხოვრობ ასეთ სახლში ანუ იმისთქმა მინდა რომ შენ მდიდარიხარ მდიდარი მშობლები გყავს და მაინც აქ ცხოვრობ გარდა ამისა მაფიოზი ხარ.
-ამაზე ლაპარაკს არ ვაპირებ.რაგინდა მითხარი და წადი.
-მადლობის სათქმელად მოვედი გუშინ გადამარჩინე.
-ეხლა წადი.
-ჯერ არ დამიმთავრებია ბევრი კითხვა მაქ.
-ვგევარ ადამიანს ვინც კითხვებზე გიპასუხებს?
-არა მაგრამ მაინც დაგისმევ.
ჩაიცინა და ჩემს წინ კედელს მიეყრდნო.
-დღეს ირაკლისთან მივედი უფრო სწორად შენთან მოვედი იმ სახლში მაგრამ მითხრეს რო იქ არ ცხოვრობ.
-მერე.
-მამაშენი გავიცანი...
-რა ქენი.?
გაბრაზებული მომიახლოვდა.
-რაგითხრა.
-მაინტერესებს მამაშენი დედაჩემს საიდან იცნობდა მან მე ნინია დამიძახა დედაჩემის სახელი როცა ირაკლიმ დამინახა მამათქვენს დაუყვირა და უთხრა მისაღებიდან გასულიყო რა კავშირიაქ დედას ამ ყველაფერთან ვიცი რომ ის ტყვია შენთვის არიყო მითხარი რახდება.
-ეგ , მომისმინე იმ სახლში არასდორს აღარ წახვალ საერთოდ არასდროს იმ კაცს არასდროს შეხვდები!
-შენ მე ვერაფერს მიბრძანებ რადგან ჩემთვის უცხო ხარ არგიცნობ.კიდევ ერთი კითხვა მაქ.
არ გიცნობ არც შენ მიცნობ რატომ დამიცავი?ჩემს გამო თავი საფრთხეში რატომ ჩაიგდე.
-შენსგამო?არა ეს შენს გამო არ გამიკეთებია იმიტომ გავაკეთე რომ თავს ვალდებულად ვთვლიდი ნებისმიერთან იგივეს გავაკეთებდი ნებისმიერს გადავარჩენდი.
-კარგი მასე იყოს და ბოლო კითხვა ანდრია მახარაძე ყველა ვინც კი იგებს რო მე მახარაძე ვარ პანიკაში ვარდება რატომ?
-შენი წასვლის დროა.
-არა ჯერ პასუხი არ მიმიღია სანამ არ მეტყვი არწავალ.
-ვამბობდი კითხვებზე პასუხს არ გაგცემ მეთქი მაგრამ გაგეცი ორი კითხვა მარტო ორ კითხვას ვუპასუხე და ეს სრულიად საკმარისია.
-ჩემთვის არა.
მაგიდიდან ჩამოვედი და მის წინ დავდექი.
-ამ კითხვაზე პასუხს მე ვერ გაგცემ.
-რატომ?
-არშემიძლია და იმიტომ.
მასთან უფრო ახლოს მივედი ისე ახლოს რომ მისი სუნთქვა მესმოდა მისი გულისცემა დემნას სურნელი თავბრუს დამხვევი იყო თითის წვერებზე ავიწიე და ყურში ჩავჩურჩულე.
-ნუ მეტყვი მაინც გავიგებ,რაც არ უნდა მოხდეს რადაც არ უნდა დამიჯდეს სიმართლეს გავიგებ!
-წადი.
-მივდივარ.
კარებისკენ წავედი და გასასვლელთან ჩარჩოში სურათმა ჩემი ყურადღება მიიბყრო.სურათზე დემნა და ვიღაცა გოგო იყვნენ გამოსახული რომელიც ერთმანეთს უცინოდნენ.ცოტახანი ვუყურე შემდეგ თვალი მოვაშორე და ჩემიმანქანისკენ წავედი.


იმედია მოგეწონებათმესამე ნაწილი ორ დღეში დაიდება.