***
-ნუცა ბევრი არ ირბინო და ისე თუ გინდა საერთოდ არ ირბინოო -წინადადების მეორე ნაწილი ჩუმად დაამატა ელენამ როცა პარკში აქეთ-იქით მორბენალ შვილს უყურებდა და უკვირდა ამხელა ენერგია საიდან ჰქონდა.
-20 წუთიც და ავდივართ, უკვე საღამოაა.
-მერე რა რო საღამოა დე?
-ეხლა სხვანაირი ქარი უბერავს,შეიძლება გაგყინოს.-თქვა სიცილით და გაახსენდა როგორ ატყუებდა ქეთი ბავშვობაში მას და ერეკლეს რაც შეიძლება მალე რო აიყვანა სახლში. ტელეფონში შემოსულ ზარს დახედა და უპასუხა:
-ვაიმეე ძლივს,გოგო შენ სულ როგორ უნდა გქონდეს უხმოზე ტელე?-შემოესმა თიკოს ხმა
-ნუ დაიწყე ეხლა ქეთისავით .
-მართალია ეგ ქალი,რო კვდებოდეს ადამიანი ვერ გაგაგონებს ,სად ხარ ?რას შვრები?
-პარკში ,ნუცა გამოვასეირნე ,სულ სახლში არ მინდა რო ვიყოთ,არა ბაღშიც კი დადის მარა მაინც დედაშვილური დრო.
-პარკში თორე შენც ქალაქგარეთ არ გყავდეს წაყვანილი, ამ ჩემმა უფროსმა ტვინი რო წამიღო ხო იცი
აქ რა არი ეს და სახლში რა იქნება პრინციპში წარმომიდგენია,ხოდა უკვე იმ აზრზე ვარ რო მეთქი ავდგები ავიბარგებ და წამოვალ.
-ხო ხო მეუბნებოდი მარა ანუ ძაან კარგი გრაფიკული დიზაინერი ხარ შენ და რა არ მოეწონა ამ უფროსს.-გულწრფელად უკვირდა ელენას.
-არ ვიცი ამას მართლა სახლში გონია თავი, ერთი ჩუსტებით არ დაიარებოდა თორემ. ნუ სად ვიყავი ხოდა ამ წამოსვლის ამბებში და განცხადების დაწერას რაღაც მინიმუმი რო მაკლდა რამოდენიმე დღის წინ ჩანიშნეს თათბირი და დღეს ჩაატარეს ხოდა ჩვენი ოფისი რაღაც ხელშეკრულებას დებს არქიტექტურულ კომპანიასთან ,არა აი სადღა წამოვაალ.
-ანუ მოგილოცო ხოო
-მომილოცო კი არა გოგო აბა მკითხე რატო აღარ მოვდივარ?
-რავი ხელფას ხო გაგიზრდიან დაა
- ისე მაგაზე არც მიფიქრია,ალბათ მასე იქნება , ამ ჩემი უფროსის გადამკიდე ვერ გაიგებ ,მარაა ეს არქიტექტურული კომპანიის ახალი უფროსი მოვიდა და რა მოვიდაა .
-რა?
-ვაიმე რა გჭირს, რა მოვიდა ,ნუ აი საოცრება მეთქი ბერძნული ღმერთია.. აი ჯერ გარეგნობა ხო რავი მარა მაგას ეტყობა რო ხასიათითაც შეუდარებელია ნუ აი ძაან ჯელტმენულად იქცეოდა.
გოგოები ძაან ვცდილობთ და რავი ბოლოს ვინ შეაბამს.თან გოგო ნებისმიერ კრიტერიუმში იმენა სასწაულია.
-გაგეხსნა ბედი?ძლივს ვიღაცამ მოგხიბლა-უთხრა სიცილით.
-მე ჩემსას ვცდი, მარა ეგ აი ჩვენნაირებს ზედაც არ შეხედავს ,
მაგის კრიტერიუმებს ნეტა რომელი გოგო დააკმაყოფილებს შემახედა.
უი და განათლება რაღაც ბანძობა კურსები კი არა საფრანგეთში სწავლობდა,კერძოდ პარიზში,თან ანუ მამისიც ძალა ცნობილი ტიპი ყოფილა მაგ მხრივ ,არა ეგ კი ძაან დიდია ასაკით ,ბიძად მეკუთვნის. თან გოგო ამ ბიჭის სახე მახსოვს რაა და საიდან ვერ ვხვდები.
ელენამ იგრძნო რო გულისცემა აუჩქარდა.
-რა ჰქვია?
-ვის?მამამისს?უიმე რავიცი გოგო მარა გუგლში კი შეგვიძლია ვიპოვოთ.
-არაა თიკო მაგ ბიჭს რა ქვია?
-აუუუ ინსტაგრამზე უნდა ნახო არაა ,ამოგიცანი,მე ვნახე უკვე და აი ჯერ ძანა დონე ფოტოები აქ ,ესე უბრალოდ როგორც ჩანს არ ტვირთავს. ყველა ფოტოგრაფის გადაღებულია, ისე ცოტა გოიმობაა ეგ არაა, მარა ისეთ ტანზეა რო რავი სად შეხედო რო არ მოგეწონოს ვერ გაიგებ. თორნიკე დადეშქელიანი ისე სვანია არა?- თაკოს უაზროდ ნათქვამი სიტყვები თითქოს გულზე ხვდებოდა ელენას
-კი თიკო სვანია.-თქვა შეცვლილი ხმით.
-საიდან იცი?უი გვარზე ამბობ ხოო. ესეიგი აი თითქოს ნაცნობია მარა საიდან ვერ ვიხსენებ,შეიძლება რომელიმე გვერდზე შემხვდა კიდეც.თან გოგო ეხლა ქაჯივით ხო არ მივალ და ვეტყვი სახეზე მეცნობი თქო მთლად კარგი გზა არაა ბიჭის დასაკერად. უი ყველაზე მთავარი არ მითქვამს.
-რა?
-ანუ ერთ -ერთ თანამშრომელს უკითხავს რაა თუ რაღაც ესე ზუსტად არ ვიცი მერე მომიყვნენ და ამას უთქვია რო თანამშრომლებთან არანაირ რომანებს არ ვიწყებ თუმცა გინდ ეგ არ იყოს ჩემი გული. დაკავებულია ,შეყვარებული მყავსო რა.მემგონი ვიღაც ფრანგიაო თან წითურიო.
-კაიი-ეს უფრო კნავილს გავდა არ იცოდა რა ემოცია ქონოდა,წესით არაფერი არ უნდა ეგრძნო მაგრამ ყველაფერი გონებაში ტრიალებდა:
", მარა ეგ აი ჩვენნაირებს ზედაც არ შეხედავს ,
მაგის კრიტერიუმებს ნეტა რომელი გოგო დააკმაყოფილებს შემახედა"
"ჩემ შვილს კარგად ვიცნობ და ის თორნიკე რომლსაც შენ უყვარდი მასში აღარც არსებობს,"
"თვითშეფასება ესე დაგივარდა?"
თითქოს ბურუსში იყო გახვეული.არ ახსოვს როგორ გაუთიშა ტელეფონი და როგორ ავიდა ნუცასთან ერთად კორპუსში. რეალობაში არც შემდეგ რა მოიმოქმედა და გააკეთა არ ახსოვს, ყველაფერმა თითქოს აზრი დაკარგა,რაღაცას განიცდიდა თუმცა რას არ იცოდა. საღამოთი ძილის წინ ნუცას ჩაეხუტა და მისი სურნელი იგრძნო .
- ცხოვრება შენ ხარ,მხოლოდ შენთვის ღირს ყველაფერი დეე.-თავზე აკოცა ,მიხვდა რომ თავად ძილი არ ეწერა,ფიქრების კორიანტელში გახვევა არ სურდა ,ამიტომ საძილე წამალიც მიაყოლა,რაც ხშირად ხდებოდა ხოლმე.
***
არ იცოდა რამდენი ხანი აზარუნებდა კარზე ვიღაც, ან საიდან ისმოდა განუწყვეტლივ კაკუნი,თითქოს შორიდან ესმოდა ხმა. როცა ძლივს მოახერხა ორივე თვალის ერთდროულად გახელა და ხმაური დამშვიდდა მიხვდა რომ კარები ნუცამ გააღო. ხალათი მოიცვა და სამზარეულოში გავიდა.პირველი რაც გაიფიქრა ,,არასასურველი სტუმარი "იყო.
-მგონი თქვენ გაცვლილი გაქვთ როლები ,დედა ნუცაა შენ ბავშვი,არა თუ ძილის რეჟიმიდან გამომდინარე ვიტყვით უფრო ჩვილი.-გაიგო თოკოს ცინიკური კომენტარი.
-ისე ზოგადად როცა სტუმრად მიდიან აფრთხილებენ ხოლმე და არა დილის ექვს საათზე, კარზე ბრახუნით აგდებენ ლოგინიდან.
-ჯერ ერთი ექვსი საათი არაა თორმეტს აკლია რამდენიმე წუთი,მერე მეორე შაბათი,თორმეტი საათი, მეცადინეობა მართვის მოწმობისთვის მგონი დაგეგმილი გვქონდა ხოო, და ისე რო გადავამოწმოთ მე არც საათი,არც კვირის დღე და არც დანგრეულ კორპუსში მეოთხე სართულზე ბინა არ შემშლია ,
ელენას გაახსენდა თუმცა გუშინ ჯერ საქმეებით და შემდეგ ახალი ამბით იმდენად იყო შეპყრობილი რო ამაზე ფიქრის საშუალება არ მიეცა.
-და უი ხო რაც შეეხება კარზე ბრახუნს ,მადლობა ნუცას რომ კარი გამიღო.თორემ ალბათ მეზობლები დაიღლებოდნენ ჩემი მოსმენით.
ისე შენი ლოგინიდან გადმოვარდნის ხმა არ გამიგია თუმცა თუ შენი თმით ვიმსჯელებთ მჯერა შენი ნათქვამის.
-აი ყოჩაღ ჯერ 10 წუთია რაც გხედავ და უკვე 2 შეურაწყოფა მოასწარი.
კარგი ბოდიშს გიხდი ტელეფონი დამიჯდა წუხელ და ვერ მოგწერე ,დღევანდელი მეცადინეობა ვერ შედგება ,მე სხვა გეგმები მაქვს.უფროსწორედ მე და ნუცას სხვა გეფმები გვაქვს.
-რა გეგმები დე?-ამჯერად ნუცას ხმამ შეაწყვეტინა.
-საინტერესოა რა გეგმები გაქვთ თუ ამ გეგმების შესახებ თავად ნუცამ არ იცის -ჰკითხა თორნიკემ ირონიით.
-მე ვთქვი რო მე და ნუცას გვაქ გეგმები ანუ ეს ჩემი გეგმა ნუცასთან ერთად სადღაც წასვლას ითვალისწინებს და ნუცასვის დილით ვაპირებდი თქმას,-
ცდილობდა სიტუაცია აეხსნა როცა ნუცა ოთახიდან გაიქცა თავად კი ყავის აპარატისკენ შებრუნდა.
სურნელით გრძნობდა რო თორნიკე უკნიდან უახლოვდებოდა და მასთან საკმაოდ ახლოს იდგა .
-დედიკოო შენი ტელეფონი 79 პროცენტზეა ,შეიძლება მულტფილმი ჩავრთო?-მოესმა ნუცას ხმა და ზუსტად მაშინ როცა ელენამ გაიაზრა მისი ტყუილი გამოაშკარავდა მუცელზე ხელი მოუჭირეს და უკნიდან თოკოს მკერდს შეეჯახა,ყურში კი ჩასჩურჩულა
-ტყუილების თქმას ასწავლი ნუცას?...ასე არ შეიძლება ელე,გინდა რო ნუცამ ტყუილების თქმა დაიწყოს?-აპირებდა არა მართლა აპირებდა პასუხის გაცემას თუმცა ყურზე ვიღაცამ ენა აუსვა შემდეგ პატარა კბენა იგრძნო და მიხვდა რო პასუხის გაცემას ვერ მოახერხებდა.
-ყველას ასე ხვდები ? ამ ხალათით და ასეთ ფორმაში.-ბიჭმა ხელი ფეხზე მოუჭირა და წრეების ხაზვა დაიწყო.-მიპასუხე...-თითებს დაატარებდა ფეხზე.
-არაა... ზოგადად...-ტუჩებზე ენა გაისვა რადგან ყელი გამშრალი ქონდა .-ზოგადად მწერენ ხოლმე თუ ვინმე მოდის და ვამზადები და
-ანუ მხოლოდ მე გნახულობ ესეთ ფორმაში?-ტუჩის კუთხეები ჩატეხა და საზაფხულო ხალათის შესაკრავი გაუხსნა.შემდეგ ისევ ცხელი ენის შეხება იგრძნო ყურზე და ცხვირის წვეროთი თმაზე გახახუნება.
-თოკოო....გთხოვ...
-რა გინდა ელე?მინდა რო მითხრაა ,იქნებ შემიძლია რო დაგეხმარო-აშკარად ცინიზმი იგრძნობოდა მის ხმაში.
-გთხოვ..
-ჯანდაბა ელე,ხო შეგიძლია რო თქვა და თავი არ დაიტანჯო,ზუსტად ვიცი ეხლა რას გინდა.მაგრამ გადავიფიქრე-თქვა უცებ ბიჭმა და მისგან გაიწია,არც ისე შორს მაგრამ ელენას იმ ადგილებში სადაც ბიჭი ეხებოდა სითბო დააკლდა.
-რაო ნუცა რა გეგმები გაქვთ შენ და დედიკოს?-გასძახა თოკომ ოთახში მყოფ პატარას.
პასუხის ნაცვლად ნუცა სათამაშო დათუნიათი და ტელეფონით გამოვიდა.
-იცი დედა დამპირდა რო სვანეთს და
კიდე სამეგრელოს ვნახავდით....თან დედა მეგრელია.
-ანუ გეგმებში ეგ ზის-იკითხა ბიჭმა წარბისაწევით.
-მე ვთქვი რომ ოდესმე ,და მერე დიდი რო იქნები წაგიყვან თქო -ახსნა ელენამ,რომელიც რეალურად სიტყვებს ძლივს აბამდა თავს.
-შენ ხო თქვი ჩვენი გეგმააო-ჰკითხა შვილმა
-ნუცა მე ეგ გუშინ არ მითქვია და საერთოდ ჩვენი დღევანდელი გეგმა ეგ არაა.
-აბა რა არის -ჰკითხა ერთობლივად ორმა პიროვნებამ.
თუმცა პასუხად მხოლოდ დუმილი მიიღო
-ჩემი აზრით სვანეთს მოვასწრებთ , ორი ღამე დავრჩებით და ორშაბათს დილით წამოვალთ ,-თქვა თოკომ.
-უკაცრავად?შენ ჩვენ. გეგმებში არ შედიხარ და
-აუ რა მაგარია სვანეთში მივდივართ დეე.
-არსადაც არ მივდივართ -მკაცრად თქვა ელენამ.და შემდეგ გაბრაზებული თოკოს მიუბრუნდა-მე შენთან ერთად მანქანის ტარებისთვის არ მოვდივარ და შენი აზრით სვანეთში წამოვალ?
-აი ზუსტად,ესეიგი აღიარებ რო არანაირი გეგმა არ არსებობს და უბრალოდ წამოსვლა არ გინდაა?ასეც ვიცოდი.
-მე ეგ არ მიითქვია,უბრალოდ შენ ხარ საშინელი მასწავლებელი და კიდევ ათასი მიზეზი.
-ეგ თქვი და სვანეთში მივდივართ.ან ერთი მიზეზი დამისახელე რატო არ უნდა წავიდეთ?
-ერთი კი არა უმარავია ,ნახე უცნაურია მე და შენ ნუცასთან ერთად სვანეთში ,შენს სახლში ან შენს სასტუმროში , ან რავი...ანუ არ გამოვა. კაი მოდი შენ დამისახელე ერთი მიზეზი რის გამოც უნდა წავიდეთ.
-ნუცას გაუხარდა, და ორივემ ვიცით გულის სიღრმეში შენც გინდა სვანეთში ჩემ სახლში ამდენი წლის მერე ჩასვლა.აბა რამდენ ხანში მოვემზადებით?
-ნუცას ჩემ წინააღმდეგ ამხედრებ.
-სისულელეა,მე ტყუილებს მაინც არ ვასწავლი. კაი თუ ესე გინდა არავის არ ეცოდინება ჩვენს გარდა ,ისედაც ორი დღით მივდივართ. ერეკლეს და შენებს რამეს ეტყვი არაა.
-საერთოდ არ მოვდივარ თოკო-ელენა ხვდებოდა რო ბოლო ნერვებიღა ქონდა დარჩენილი.
-აა ანუ მარტო ნუცას უშვებ, რას მიყურებ ისეთი გახარებულია ეხლა ამას როგორ უნდა უთხრა რო არ მივდივართო,არა მე კი მარაა მაინც დედა ხარ და...
-აი შენ თვითონვე თქვი, როდის აქეთ გიჟდები ბავშვებზე რი გადარდებდეს მათი განწყობა?-ელენა თვალებში უყურებდა თოკოს.
-ნუცა ხო შენი შვილია...-რაღაცნაირი ხმით უპასუხა ,თითქოს ნაზი ...
არ იცოდა რატო მაგრამ უნდოდა რამე მწარე ეთქვა,უნდოდა ამ პასუხით გამოწვეული გულისცემა გაეჩუმებინა
-მარტო ჩემი არაა ხო იცი.მას მამაც ჰყავს და ვიცი რო ამის მერე აღარ წავალათ ასე რომ კარი ..
შეცვლილი ტონით თუმცა თოკომ მაინც უპასუხა
-მანქანაში გელოდებით 40 წუთი ,იმედია ამ დროში ჩაეტევი .ელენა ან ეხლა ჩამოხვალ ან...ჯობია რო ჩამოხვიდე.
-რო არა?
კითხვაზე ბიჭს პასუხი არ გაუცია ისე გაბრუნდა უკან.
ზუსტად 55 წუთში ელენა ბრაზით ჩაჯდა მანქანაში და ნუცას მკაცრად უბრძანა გაჩუმებულიყო და მლრჩენილიყო უაზრო ქაქანს თუ როგორი ბედნიერი იყო ,კარგი უბრძანა ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია უფრო იმ ტონით უთხრა რა ტონითაც ელენას შვილისთვის შენიშვნის მიცემა შეეძლო, არ იცოდა რატომ მიდიოდა სვანეთში მარტოკა თოკოსთან ერთად , არ უნდოდა ნუცასთვის გული ეტკინა ,მითუმეტეს იცოდა რომ ბევრ რამეს გრძნობდა და ხვდებოდა ხშირად როგორ ტკიოდა შვილს პაწაწინა გული.
****
-ეხლა ისე მეძინება ,შეიძლება აქ გავწვეე -თქვა დაღლილი ხმით ერეკლემ და თხოვნის თვალებით გახედა ლიზას- საერთოდ რო ჩამოდიოდი ხო უნდა გეთქვა
-რატო აეროპორტში დამხვდებოდით ? აი უკვე მერამდენედ ვხსნი რო 4 საათზე იყო ფრენა
-და 7 ის რაღაც წუთებზე მძინარეს დამადექი ხო თავზე რო სარბენად წამოვსულუყავით?
-ესე გამოვიდა ,მარტო მეზარებოდა , ლილესთან ეხლა გამიტყდა ქორწილში არ ვყოფილვარ და სარბენად წავიდეთ თქო იმ ბიჭთან ხო არ დავადგებოდი.იოანეს გაღვიძებას რავი თოკო ჩამოვიდოდა სვანეთიდან.
-აა ანუ ბოლო ვარიანტი ვარ?სულ მინდოდა ამის მოსმენაა. კაი გეხვეწები გაჩერდი ეხლა, ცოტახანი დავისვენოთ. -წინ გადაეღობა და გაჩერება აიძულა ,მერე წყლის ბოთლი მიაწოდა-დეჰიდრატაციის თავიდან ასაცილებლად. ანუ თოკო სვანეთშია, ისე უჩვენოდ რატო დატყდა ე, მეც მინდოდა გართობა.-თქვა სიცილით.
-ხო,ისე თავიდან მეც გამოკვირდა მეთქი ხო არ მეღადავებაა დილით ადგომა რო არ მოუწიოს თქო და მეთქი მერე აბა დაამტკიცე თქო და რამე... ნუ რავი ამდენი წლის მერე...
ისე კი ვიფიქრე ელენასაც ვეტყვი თქოო-განზრახ გაწელა სიტყვა ლიზამ
-დაეზარებოდა თან ნუცა მაინც შეგეცოდოს ესე ადრე ადგომისთვის.
-ისე თბილისშია ხოო?-აშკარად ნამიოკებს არტყამდა.
-ხო აბა სად იქნება -ყურადღება არ მიუქცევია და წყალი მოსვა.-აუ ეხლა არ თქვა გავაგრძელოთო,მერამდენე კრუგი უნდა დავარტყათ, აი მოდი თუ გინდა კარდიო ვარჯიში გავაკეთოთ.
-კარდიოს და მედიტირებას ხო სახლშიც გავაკეთებ.
-მოიცა მედიტირდებიი?
-არა სად მაქ მაგის ნერვები ან დრო-უთხრა სიცილით და მერე უცებ თემა შეცვალა.-ისე შენი აზრით შეძლება რო წლების მერე ისევ ვინმე გიყვარდეს?
ბიჭს დაძაბვა მთელ სახეზე და ტანზე დაეწყო.
-გააჩნია რაღაცეებს არაა ..ანუუ...
-მე თოკოზე და შენ დაზე ვამბობ,ჩვენ ყველაფერი გავარკვიეთ სანამ წავიდოდით გერმანიაში გახსოვს?
დავსხდეთ ხოომ.
თავი დაუქნია ერეკლემ და იქვე ჩამოჯდნენ.
-არ მგონია ,ანუ ელენამ ხო თქვა რო საერთოდ არასდროს მყვარებიაო თან თოკომ ის ვიღაც გოგო ხო შეყვარებულად გაგვაცნო
-ოუუ ეგ მერე ელენას უთხარი?
-არა განქორწინების პროცესი იყო და თან გინდ მეთქვა არ ექნებოდა ემოცია .ძირითადად ოჯახში ყველაზე უემოციო ტიპად არი მიჩნეული.
-რავი ზოგჯერ თოკო ისეთი მზერით უყურებდა ხოლმე რო მეგონა მის გამო მᲗებს გადადგამდა.-ტელეფონს დახედა ,-აუ მალევე უნდა წავიდე გერმანიაში რაა თორე დედაჩემი ვაფშე მიგდებს ამ თვითშეფასებას.
-ნუ მოაქცევ ყურადღებას,შენ ხო იცი რო უმაგრესი ხარ და საერთოდ დაიკიდე დედაშენის მოთხოვნები.
-ძაან მიხარია ტყუილად რო არ ისწავლე სამართალზე დამოახერხე ბიზნესზე გადასვლა ,მართლა.
-ხო ეგ მოვლენა რამდენიმე თვიან მამაჩემთან გაბუტვად დამიჯდა სანამ კინაღამ მანქანამ არ გამიტანა,არ მელაპარაკებოდა ,ოღონდ სწავლის გადასახადს იხიდიდა,მერე საიდან გაიგეს არ ვიცი მარა საავადმყოფოში დამადგნენ ხოდა მეთქი ჰალუცინაციები ხო არ მაქ და ვაა შეჩე*ა სამოთხეში ვარ თქო ვიკითხე ,კიდეკაი მერე უთხრეს ანესთეზიის გამო რაღაცეებს ბოდავდაო. -თქვა სიცილით ბიჭმა
-აუუ შენ და ელენას ძაან ისეთი მშობლები გყავთ , აი ვითომ მკაცრი და ამ დროს ძაან ჯიგრები. მთელი ბავშვობა ვგიჟდებოდა მეთქი რო გავიზრდები მინდა ქეთისავით არისტოკრატი ვიყო თქო ,ხოდა ერთხელ მგონი ვუთხარი კიდეც.-თქვა სიცილით
-კიი მახსოვს,მაგის მერე გახდი დედაჩემისთვის უსაყვარლესი.
-თან ეხლა გაგა ისეთია უეჭველი ქეთი მიდი ბავშვს დაურეკე -ხმაზე დააჯავრა.-
-აი ზუსტად ,ისეთ კითხვებს მისვამდა დედაჩემი ლექციებზე და სწავლაზე რო უეჭველი კამერის უკან გაგა იდგა და კარნახობდა, ეხლა გამახსენდა თავიდან ელენაზე რო გაბრაზებული იყვნენ გაპარვის გამო,ჩემგან მიწოდებული ინფორმაცია არ კმაროდათ და ტიპები დარეჯანს არეკინებდნენ ჩვენი დამხმარე როა.
-აუუ არაუშავრს თოკო ვითომ ეზიზღებოდა და ყველა ინფორმაციას რო გაიგებდა ისრუტავდა ხოლმე. ისე შენც ძაან ჯიუტი ხარ რა ,რო მოგეკითხა ეს გაგა იქნებ შენ ალეწვამდე შერიგებოდით, აუუ რა ღადაობა ისე სწავლას გიფინანსებს და მაგაზე რატო სწავლობო გეჩხუბება.
-შერიგების მერეც რო ჩამოვდიოდი ხოლმე იკა როგორ მიდის სწავლის საქმე,მეთქი კარგად და კაი აღარ მაინტერესებს
-აუ დედაჩემი ხო იცი როგორია და ეხლა კიდე ცოტა მოვიშორე ,დაახლოებით 6 კილო მოვიმატე ხოდა აღარ მოდელობაო.
-აუ შენ ხო იცი რო ულამაზესი ხარ ნებისმიერ წონაში.
-ეგ შენთვის.-გაუღიმა
-და შენთვის სხვების აზრიც მნიშვნელოვანია?!
-ერეკლე
-გისმენ
-მოგენატრე?
-სულ ვწერდით ერთმანეთს და თან ხო ვნახულობდით კიდეც.
-მოგენატრე?
-წინა პასუხი არ მიიღება?
-როდემდე გავიმეორო შეკითხვა?
ბიჭმა ღრმად ამოისუნთქა.
-კიი ლიზ,მომენატრე ,
-გახსოვს რო დამირეკე ,მთვრალი იყავი ,კარგად ვერ ვარჩევდი რას საუბრობდი
-კაი შეწყვიტეე რაა ,საერთოდ არ მახსოვს.
-როგორ არა ,მე მახსოვს ,5 წელია შენ გარდა არავისთვის მიკოცნიაოო
-ეგ არ მითქვიაა
-კიი კიი ზუსტად მასე თქვი ,არა უფროსწრედ ესე ,,შეგიძლია ამიხსნა 5 წელი შენს მერე რატო არავის ვაკოცეო"
მარტო მაშინ არა .აეროპორტშიც მაკოცე.
-ეგ გამომშვიდობებისთვის იყო.
-კიდე მაკოცებ?
-არა-ღიმილით უთხრა ბიჭმა და ორივემ იცოდა რო ცრუობდნენ.
-რატო არ აკოცე სხვა არავის?ანუ ისე სხვა რაღაცეებს ხო აკეთებდი და
-სხვებს რეებს?
-იცი რასაც ,და რატო არ აკოცე არავის?
-არ ვიცი. სიმართლე.რო გითხრა არ ვიცი.
-მაკოცე ...
-ვიცი რო შენ სხვას ბიჭსაც აკოცე გერმანიაში, რა იგრძენი?
-არაფერი ,არ მიყვარდა .არ ვიცოდი თუ ერთმანეთს ვეჯიბრებოდით
-არც ვეჯიბრებოდით ,მე უბრალოდ ესე მინდოდა.
-მაკოცებ?
-მოდი ჩემთან ლიზ....- ნაზად შეახო ბაგეები ერთმანეთს.

***
ცოტახნის განმალობაში მანქანაში მხოლოდ ნაზი მელოდია ისმოდა თუმცა არაა ნუცა რა თქმა უნდა თავისი კომენტარებით არ ჩუმდებოდა.
-აუუ ნეტა მცოდნოდა რო სვანეთსი წავიდოდით.კიდე შორია?
-ნუცა გაჩუმდი ეხლა,შენ***
-ნუცა ბევრი არ ირბინო და ისე თუ გინდა საერთოდ არ ირბინოო -წინადადების მეორე ნაწილი ჩუმად დაამატა ელენამ როცა პარკში აქეთ-იქით მორბენალ შვილს უყურებდა და უკვირდა ამხელა ენერგია საიდან ჰქონდა.
-20 წუთიც და ავდივართ, უკვე საღამოაა.
-მერე რა რო საღამოა დე?
-ეხლა სხვანაირი ქარი უბერავს,შეიძლება გაგყინოს.-თქვა სიცილით და გაახსენდა როგორ ატყუებდა ქეთი ბავშვობაში მას და ერეკლეს რაც შეიძლება მალე რო აიყვანა სახლში. ტელეფონში შემოსულ ზარს დახედა და უპასუხა:
-ვაიმეე ძლივს,გოგო შენ სულ როგორ უნდა გქონდეს უხმოზე ტელე?-შემოესმა თიკოს ხმა
-ნუ დაიწყე ეხლა ქეთისავით .
-მართალია ეგ ქალი,რო კვდებოდეს ადამიანი ვერ გაგაგონებს ,სად ხარ ?რას შვრები?
-პარკში ,ნუცა გამოვასეირნე ,სულ სახლში არ მინდა რო ვიყოთ,არა ბაღშიც კი დადის მარა მაინც დედაშვილური დრო.
-პარკში თორე შენც ქალაქგარეთ არ გყავდეს წაყვანილი, ამ ჩემმა უფროსმა ტვინი რო წამიღო ხო იცი
აქ რა არი ეს და სახლში რა იქნება პრინციპში წარმომიდგენია,ხოდა უკვე იმ აზრზე ვარ რო მეთქი ავდგები ავიბარგებ და წამოვალ.
-ხო ხო მეუბნებოდი მარა ანუ ძაან კარგი გრაფიკული დიზაინერი ხარ შენ და რა არ მოეწონა ამ უფროსს.-გულწრფელად უკვირდა ელენას.
-არ ვიცი ამას მართლა სახლში გონია თავი, ერთი ჩუსტებით არ დაიარებოდა თორემ. ნუ სად ვიყავი ხოდა ამ წამოსვლის ამბებში და განცხადების დაწერას რაღაც მინიმუმი რო მაკლდა რამოდენიმე დღის წინ ჩანიშნეს თათბირი და დღეს ჩაატარეს ხოდა ჩვენი ოფისი რაღაც ხელშეკრულებას დებს არქიტექტურულ კომპანიასთან ,არა აი სადღა წამოვაალ.
-ანუ მოგილოცო ხოო
-მომილოცო კი არა გოგო აბა მკითხე რატო აღარ მოვდივარ?
-რავი ხელფას ხო გაგიზრდიან დაა
- ისე მაგაზე არც მიფიქრია,ალბათ მასე იქნება , ამ ჩემი უფროსის გადამკიდე ვერ გაიგებ ,მარაა ეს არქიტექტურული კომპანიის ახალი უფროსი მოვიდა და რა მოვიდაა .
-რა?
-ვაიმე რა გჭირს, რა მოვიდა ,ნუ აი საოცრება მეთქი ბერძნული ღმერთია.. აი ჯერ გარეგნობა ხო რავი მარა მაგას ეტყობა რო ხასიათითაც შეუდარებელია ნუ აი ძაან ჯელტმენულად იქცეოდა.
გოგოები ძაან ვცდილობთ და რავი ბოლოს ვინ შეაბამს.თან გოგო ნებისმიერ კრიტერიუმში იმენა სასწაულია.
-გაგეხსნა ბედი?ძლივს ვიღაცამ მოგხიბლა-უთხრა სიცილით.
-მე ჩემსას ვცდი, მარა ეგ აი ჩვენნაირებს ზედაც არ შეხედავს ,
მაგის კრიტერიუმებს ნეტა რომელი გოგო დააკმაყოფილებს შემახედა.
უი და განათლება რაღაც ბანძობა კურსები კი არა საფრანგეთში სწავლობდა,კერძოდ პარიზში,თან ანუ მამისიც ძალა ცნობილი ტიპი ყოფილა მაგ მხრივ ,არა ეგ კი ძაან დიდია ასაკით ,ბიძად მეკუთვნის. თან გოგო ამ ბიჭის სახე მახსოვს რაა და საიდან ვერ ვხვდები.
ელენამ იგრძნო რო გულისცემა აუჩქარდა.
-რა ჰქვია?
-ვის?მამამისს?უიმე რავიცი გოგო მარა გუგლში კი შეგვიძლია ვიპოვოთ.
-არაა თიკო მაგ ბიჭს რა ქვია?
-აუუუ ინსტაგრამზე უნდა ნახო არაა ,ამოგიცანი,მე ვნახე უკვე და აი ჯერ ძანა დონე ფოტოები აქ ,ესე უბრალოდ როგორც ჩანს არ ტვირთავს. ყველა ფოტოგრაფის გადაღებულია, ისე ცოტა გოიმობაა ეგ არაა, მარა ისეთ ტანზეა რო რავი სად შეხედო რო არ მოგეწონოს ვერ გაიგებ. თორნიკე დადეშქელიანი ისე სვანია არა?- თაკოს უაზროდ ნათქვამი სიტყვები თითქოს გულზე ხვდებოდა ელენას
-კი თიკო სვანია.-თქვა შეცვლილი ხმით.
-საიდან იცი?უი გვარზე ამბობ ხოო. ესეიგი აი თითქოს ნაცნობია მარა საიდან ვერ ვიხსენებ,შეიძლება რომელიმე გვერდზე შემხვდა კიდეც.თან გოგო ეხლა ქაჯივით ხო არ მივალ და ვეტყვი სახეზე მეცნობი თქო მთლად კარგი გზა არაა ბიჭის დასაკერად. უი ყველაზე მთავარი არ მითქვამს.
-რა?
-ანუ ერთ -ერთ თანამშრომელს უკითხავს რაა თუ რაღაც ესე ზუსტად არ ვიცი მერე მომიყვნენ და ამას უთქვია რო თანამშრომლებთან არანაირ რომანებს არ ვიწყებ თუმცა გინდ ეგ არ იყოს ჩემი გული. დაკავებულია ,შეყვარებული მყავსო რა.მემგონი ვიღაც ფრანგიაო თან წითურიო.
-კაიი-ეს უფრო კნავილს გავდა არ იცოდა რა ემოცია ქონოდა,წესით არაფერი არ უნდა ეგრძნო მაგრამ ყველაფერი გონებაში ტრიალებდა:
", მარა ეგ აი ჩვენნაირებს ზედაც არ შეხედავს ,
მაგის კრიტერიუმებს ნეტა რომელი გოგო დააკმაყოფილებს შემახედა"
"ჩემ შვილს კარგად ვიცნობ და ის თორნიკე რომლსაც შენ უყვარდი მასში აღარც არსებობს,"
"თვითშეფასება ესე დაგივარდა?"
თითქოს ბურუსში იყო გახვეული.არ ახსოვს როგორ გაუთიშა ტელეფონი და როგორ ავიდა ნუცასთან ერთად კორპუსში. რეალობაში არც შემდეგ რა მოიმოქმედა და გააკეთა არ ახსოვს, ყველაფერმა თითქოს აზრი დაკარგა,რაღაცას განიცდიდა თუმცა რას არ იცოდა. საღამოთი ძილის წინ ნუცას ჩაეხუტა და მისი სურნელი იგრძნო .
- ცხოვრება შენ ხარ,მხოლოდ შენთვის ღირს ყველაფერი დეე.-თავზე აკოცა ,მიხვდა რომ თავად ძილი არ ეწერა,ფიქრების კორიანტელში გახვევა არ სურდა ,ამიტომ საძილე წამალიც მიაყოლა,რაც ხშირად ხდებოდა ხოლმე.
***
არ იცოდა რამდენი ხანი აზარუნებდა კარზე ვიღაც, ან საიდან ისმოდა განუწყვეტლივ კაკუნი,თითქოს შორიდან ესმოდა ხმა. როცა ძლივს მოახერხა ორივე თვალის ერთდროულად გახელა და ხმაური დამშვიდდა მიხვდა რომ კარები ნუცამ გააღო. ხალათი მოიცვა და სამზარეულოში გავიდა.პირველი რაც გაიფიქრა ,,არასასურველი სტუმარი "იყო.
-მგონი თქვენ გაცვლილი გაქვთ როლები ,დედა ნუცაა შენ ბავშვი,არა თუ ძილის რეჟიმიდან გამომდინარე ვიტყვით უფრო ჩვილი.-გაიგო თოკოს ცინიკური კომენტარი.
-ისე ზოგადად როცა სტუმრად მიდიან აფრთხილებენ ხოლმე და არა დილის ექვს საათზე, კარზე ბრახუნით აგდებენ ლოგინიდან.
-ჯერ ერთი ექვსი საათი არაა თორმეტს აკლია რამდენიმე წუთი,მერე მეორე შაბათი,თორმეტი საათი, მეცადინეობა მართვის მოწმობისთვის მგონი დაგეგმილი გვქონდა ხოო, და ისე რო გადავამოწმოთ მე არც საათი,არც კვირის დღე და არც დანგრეულ კორპუსში მეოთხე სართულზე ბინა არ შემშლია ,
ელენას გაახსენდა თუმცა გუშინ ჯერ საქმეებით და შემდეგ ახალი ამბით იმდენად იყო შეპყრობილი რო ამაზე ფიქრის საშუალება არ მიეცა.
-და უი ხო რაც შეეხება კარზე ბრახუნს ,მადლობა ნუცას რომ კარი გამიღო.თორემ ალბათ მეზობლები დაიღლებოდნენ ჩემი მოსმენით.
ისე შენი ლოგინიდან გადმოვარდნის ხმა არ გამიგია თუმცა თუ შენი თმით ვიმსჯელებთ მჯერა შენი ნათქვამის.
-აი ყოჩაღ ჯერ 10 წუთია რაც გხედავ და უკვე 2 შეურაწყოფა მოასწარი.
კარგი ბოდიშს გიხდი ტელეფონი დამიჯდა წუხელ და ვერ მოგწერე ,დღევანდელი მეცადინეობა ვერ შედგება ,მე სხვა გეგმები მაქვს.უფროსწორედ მე და ნუცას სხვა გეფმები გვაქვს.
-რა გეგმები დე?-ამჯერად ნუცას ხმამ შეაწყვეტინა.
-საინტერესოა რა გეგმები გაქვთ თუ ამ გეგმების შესახებ თავად ნუცამ არ იცის -ჰკითხა თორნიკემ ირონიით.
-მე ვთქვი რო მე და ნუცას გვაქ გეგმები ანუ ეს ჩემი გეგმა ნუცასთან ერთად სადღაც წასვლას ითვალისწინებს და ნუცასვის დილით ვაპირებდი თქმას,-
ცდილობდა სიტუაცია აეხსნა როცა ნუცა ოთახიდან გაიქცა თავად კი ყავის აპარატისკენ შებრუნდა.
სურნელით გრძნობდა რო თორნიკე უკნიდან უახლოვდებოდა და მასთან საკმაოდ ახლოს იდგა .
-დედიკოო შენი ტელეფონი 79 პროცენტზეა ,შეიძლება მულტფილმი ჩავრთო?-მოესმა ნუცას ხმა და ზუსტად მაშინ როცა ელენამ გაიაზრა მისი ტყუილი გამოაშკარავდა მუცელზე ხელი მოუჭირეს და უკნიდან თოკოს მკერდს შეეჯახა,ყურში კი ჩასჩურჩულა
-ტყუილების თქმას ასწავლი ნუცას?...ასე არ შეიძლება ელე,გინდა რო ნუცამ ტყუილების თქმა დაიწყოს?-აპირებდა არა მართლა აპირებდა პასუხის გაცემას თუმცა ყურზე ვიღაცამ ენა აუსვა შემდეგ პატარა კბენა იგრძნო და მიხვდა რო პასუხის გაცემას ვერ მოახერხებდა.
-ყველას ასე ხვდები ? ამ ხალათით და ასეთ ფორმაში.-ბიჭმა ხელი ფეხზე მოუჭირა და წრეების ხაზვა დაიწყო.-მიპასუხე...-თითებს დაატარებდა ფეხზე.
-არაა... ზოგადად...-ტუჩებზე ენა გაისვა რადგან ყელი გამშრალი ქონდა .-ზოგადად მწერენ ხოლმე თუ ვინმე მოდის და ვამზადები და
-ანუ მხოლოდ მე გნახულობ ესეთ ფორმაში?-ტუჩის კუთხეები ჩატეხა და საზაფხულო ხალათის შესაკრავი გაუხსნა.შემდეგ ისევ ცხელი ენის შეხება იგრძნო ყურზე და ცხვირის წვეროთი თმაზე გახახუნება.
-თოკოო....გთხოვ...
-რა გინდა ელე?მინდა რო მითხრაა ,იქნებ შემიძლია რო დაგეხმარო-აშკარად ცინიზმი იგრძნობოდა მის ხმაში.
-გთხოვ..
-ჯანდაბა ელე,ხო შეგიძლია რო თქვა და თავი არ დაიტანჯო,ზუსტად ვიცი ეხლა რას გინდა.მაგრამ გადავიფიქრე-თქვა უცებ ბიჭმა და მისგან გაიწია,არც ისე შორს მაგრამ ელენას იმ ადგილებში სადაც ბიჭი ეხებოდა სითბო დააკლდა.
-რაო ნუცა რა გეგმები გაქვთ შენ და დედიკოს?-გასძახა თოკომ ოთახში მყოფ პატარას.
პასუხის ნაცვლად ნუცა სათამაშო დათუნიათი და ტელეფონით გამოვიდა.
-იცი დედა დამპირდა რო სვანეთს და
კიდე სამეგრელოს ვნახავდით....თან დედა მეგრელია.
-ანუ გეგმებში ეგ ზის-იკითხა ბიჭმა წარბისაწევით.
-მე ვთქვი რომ ოდესმე ,და მერე დიდი რო იქნები წაგიყვან თქო -ახსნა ელენამ,რომელიც რეალურად სიტყვებს ძლივს აბამდა თავს.
-შენ ხო თქვი ჩვენი გეგმააო-ჰკითხა შვილმა
-ნუცა მე ეგ გუშინ არ მითქვია და საერთოდ ჩვენი დღევანდელი გეგმა ეგ არაა.
-აბა რა არის -ჰკითხა ერთობლივად ორმა პიროვნებამ.
თუმცა პასუხად მხოლოდ დუმილი მიიღო
-ჩემი აზრით სვანეთს მოვასწრებთ , ორი ღამე დავრჩებით და ორშაბათს დილით წამოვალთ ,-თქვა თოკომ.
-უკაცრავად?შენ ჩვენ. გეგმებში არ შედიხარ და
-აუ რა მაგარია სვანეთში მივდივართ დეე.
-არსადაც არ მივდივართ -მკაცრად თქვა ელენამ.და შემდეგ გაბრაზებული თოკოს მიუბრუნდა-მე შენთან ერთად მანქანის ტარებისთვის არ მოვდივარ და შენი აზრით სვანეთში წამოვალ?
-აი ზუსტად,ესეიგი აღიარებ რო არანაირი გეგმა არ არსებობს და უბრალოდ წამოსვლა არ გინდაა?ასეც ვიცოდი.
-მე ეგ არ მიითქვია,უბრალოდ შენ ხარ საშინელი მასწავლებელი და კიდევ ათასი მიზეზი.
-ეგ თქვი და სვანეთში მივდივართ.ან ერთი მიზეზი დამისახელე რატო არ უნდა წავიდეთ?
-ერთი კი არა უმარავია ,ნახე უცნაურია მე და შენ ნუცასთან ერთად სვანეთში ,შენს სახლში ან შენს სასტუმროში , ან რავი...ანუ არ გამოვა. კაი მოდი შენ დამისახელე ერთი მიზეზი რის გამოც უნდა წავიდეთ.
-ნუცას გაუხარდა, და ორივემ ვიცით გულის სიღრმეში შენც გინდა სვანეთში ჩემ სახლში ამდენი წლის მერე ჩასვლა.აბა რამდენ ხანში მოვემზადებით?
-ნუცას ჩემ წინააღმდეგ ამხედრებ.
-სისულელეა,მე ტყუილებს მაინც არ ვასწავლი. კაი თუ ესე გინდა არავის არ ეცოდინება ჩვენს გარდა ,ისედაც ორი დღით მივდივართ. ერეკლეს და შენებს რამეს ეტყვი არაა.
-საერთოდ არ მოვდივარ თოკო-ელენა ხვდებოდა რო ბოლო ნერვებიღა ქონდა დარჩენილი.
-აა ანუ მარტო ნუცას უშვებ, რას მიყურებ ისეთი გახარებულია ეხლა ამას როგორ უნდა უთხრა რო არ მივდივართო,არა მე კი მარაა მაინც დედა ხარ და...
-აი შენ თვითონვე თქვი, როდის აქეთ გიჟდები ბავშვებზე რი გადარდებდეს მათი განწყობა?-ელენა თვალებში უყურებდა თოკოს.
-ნუცა ხო შენი შვილია...-რაღაცნაირი ხმით უპასუხა ,თითქოს ნაზი ...
არ იცოდა რატო მაგრამ უნდოდა რამე მწარე ეთქვა,უნდოდა ამ პასუხით გამოწვეული გულისცემა გაეჩუმებინა
-მარტო ჩემი არაა ხო იცი.მას მამაც ჰყავს და ვიცი რო ამის მერე აღარ წავალათ ასე რომ კარი ..
შეცვლილი ტონით თუმცა თოკომ მაინც უპასუხა
-მანქანაში გელოდებით 40 წუთი ,იმედია ამ დროში ჩაეტევი .ელენა ან ეხლა ჩამოხვალ ან...ჯობია რო ჩამოხვიდე.
-რო არა?
კითხვაზე ბიჭს პასუხი არ გაუცია ისე გაბრუნდა უკან.
ზუსტად 55 წუთში ელენა ბრაზით ჩაჯდა მანქანაში და ნუცას მკაცრად უბრძანა გაჩუმებულიყო და მლრჩენილიყო უაზრო ქაქანს თუ როგორი ბედნიერი იყო ,კარგი უბრძანა ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია უფრო იმ ტონით უთხრა რა ტონითაც ელენას შვილისთვის შენიშვნის მიცემა შეეძლო, არ იცოდა რატომ მიდიოდა სვანეთში მარტოკა თოკოსთან ერთად , არ უნდოდა ნუცასთვის გული ეტკინა ,მითუმეტეს იცოდა რომ ბევრ რამეს გრძნობდა და ხვდებოდა ხშირად როგორ ტკიოდა შვილს პაწაწინა გული.
****
-ეხლა ისე მეძინება ,შეიძლება აქ გავწვეე -თქვა დაღლილი ხმით ერეკლემ და თხოვნის თვალებით გახედა ლიზას- საერთოდ რო ჩამოდიოდი ხო უნდა გეთქვა
-რატო აეროპორტში დამხვდებოდით ? აი უკვე მერამდენედ ვხსნი რო 4 საათზე იყო ფრენა
-და 7 ის რაღაც წუთებზე მძინარეს დამადექი ხო თავზე რო სარბენად წამოვსულუყავით?
-ესე გამოვიდა ,მარტო მეზარებოდა , ლილესთან ეხლა გამიტყდა ქორწილში არ ვყოფილვარ და სარბენად წავიდეთ თქო იმ ბიჭთან ხო არ დავადგებოდი.იოანეს გაღვიძებას რავი თოკო ჩამოვიდოდა სვანეთიდან.
-აა ანუ ბოლო ვარიანტი ვარ?სულ მინდოდა ამის მოსმენაა. კაი გეხვეწები გაჩერდი ეხლა, ცოტახანი დავისვენოთ. -წინ გადაეღობა და გაჩერება აიძულა ,მერე წყლის ბოთლი მიაწოდა-დეჰიდრატაციის თავიდან ასაცილებლად. ანუ თოკო სვანეთშია, ისე უჩვენოდ რატო დატყდა ე, მეც მინდოდა გართობა.-თქვა სიცილით.
-ხო,ისე თავიდან მეც გამოკვირდა მეთქი ხო არ მეღადავებაა დილით ადგომა რო არ მოუწიოს თქო და მეთქი მერე აბა დაამტკიცე თქო და რამე... ნუ რავი ამდენი წლის მერე...
ისე კი ვიფიქრე ელენასაც ვეტყვი თქოო-განზრახ გაწელა სიტყვა ლიზამ
-დაეზარებოდა თან ნუცა მაინც შეგეცოდოს ესე ადრე ადგომისთვის.
-ისე თბილისშია ხოო?-აშკარად ნამიოკებს არტყამდა.
-ხო აბა სად იქნება -ყურადღება არ მიუქცევია და წყალი მოსვა.-აუ ეხლა არ თქვა გავაგრძელოთო,მერამდენე კრუგი უნდა დავარტყათ, აი მოდი თუ გინდა კარდიო ვარჯიში გავაკეთოთ.
-კარდიოს და მედიტირებას ხო სახლშიც გავაკეთებ.
-მოიცა მედიტირდებიი?
-არა სად მაქ მაგის ნერვები ან დრო-უთხრა სიცილით და მერე უცებ თემა შეცვალა.-ისე შენი აზრით შეძლება რო წლების მერე ისევ ვინმე გიყვარდეს?
ბიჭს დაძაბვა მთელ სახეზე და ტანზე დაეწყო.
-გააჩნია რაღაცეებს არაა ..ანუუ...
-მე თოკოზე და შენ დაზე ვამბობ,ჩვენ ყველაფერი გავარკვიეთ სანამ წავიდოდით გერმანიაში გახსოვს?
დავსხდეთ ხოომ.
თავი დაუქნია ერეკლემ და იქვე ჩამოჯდნენ.
-არ მგონია ,ანუ ელენამ ხო თქვა რო საერთოდ არასდროს მყვარებიაო თან თოკომ ის ვიღაც გოგო ხო შეყვარებულად გაგვაცნო
-ოუუ ეგ მერე ელენას უთხარი?
-არა განქორწინების პროცესი იყო და თან გინდ მეთქვა არ ექნებოდა ემოცია .ძირითადად ოჯახში ყველაზე უემოციო ტიპად არი მიჩნეული.
-რავი ზოგჯერ თოკო ისეთი მზერით უყურებდა ხოლმე რო მეგონა მის გამო მᲗებს გადადგამდა.-ტელეფონს დახედა ,-აუ მალევე უნდა წავიდე გერმანიაში რაა თორე დედაჩემი ვაფშე მიგდებს ამ თვითშეფასებას.
-ნუ მოაქცევ ყურადღებას,შენ ხო იცი რო უმაგრესი ხარ და საერთოდ დაიკიდე დედაშენის მოთხოვნები.
-ძაან მიხარია ტყუილად რო არ ისწავლე სამართალზე დამოახერხე ბიზნესზე გადასვლა ,მართლა.
-ხო ეგ მოვლენა რამდენიმე თვიან მამაჩემთან გაბუტვად დამიჯდა სანამ კინაღამ მანქანამ არ გამიტანა,არ მელაპარაკებოდა ,ოღონდ სწავლის გადასახადს იხიდიდა,მერე საიდან გაიგეს არ ვიცი მარა საავადმყოფოში დამადგნენ ხოდა მეთქი ჰალუცინაციები ხო არ მაქ და ვაა შეჩე*ა სამოთხეში ვარ თქო ვიკითხე ,კიდეკაი მერე უთხრეს ანესთეზიის გამო რაღაცეებს ბოდავდაო. -თქვა სიცილით ბიჭმა
-აუუ შენ და ელენას ძაან ისეთი მშობლები გყავთ , აი ვითომ მკაცრი და ამ დროს ძაან ჯიგრები. მთელი ბავშვობა ვგიჟდებოდა მეთქი რო გავიზრდები მინდა ქეთისავით არისტოკრატი ვიყო თქო ,ხოდა ერთხელ მგონი ვუთხარი კიდეც.-თქვა სიცილით
-კიი მახსოვს,მაგის მერე გახდი დედაჩემისთვის უსაყვარლესი.
-თან ეხლა გაგა ისეთია უეჭველი ქეთი მიდი ბავშვს დაურეკე -ხმაზე დააჯავრა.-
-აი ზუსტად ,ისეთ კითხვებს მისვამდა დედაჩემი ლექციებზე და სწავლაზე რო უეჭველი კამერის უკან გაგა იდგა და კარნახობდა, ეხლა გამახსენდა თავიდან ელენაზე რო გაბრაზებული იყვნენ გაპარვის გამო,ჩემგან მიწოდებული ინფორმაცია არ კმაროდათ და ტიპები დარეჯანს არეკინებდნენ ჩვენი დამხმარე როა.
-აუუ არაუშავრს თოკო ვითომ ეზიზღებოდა და ყველა ინფორმაციას რო გაიგებდა ისრუტავდა ხოლმე. ისე შენც ძაან ჯიუტი ხარ რა ,რო მოგეკითხა ეს გაგა იქნებ შენ ალეწვამდე შერიგებოდით, აუუ რა ღადაობა ისე სწავლას გიფინანსებს და მაგაზე რატო სწავლობო გეჩხუბება.
-შერიგების მერეც რო ჩამოვდიოდი ხოლმე იკა როგორ მიდის სწავლის საქმე,მეთქი კარგად და კაი აღარ მაინტერესებს
-აუ დედაჩემი ხო იცი როგორია და ეხლა კიდე ცოტა მოვიშორე ,დაახლოებით 6 კილო მოვიმატე ხოდა აღარ მოდელობაო.
-აუ შენ ხო იცი რო ულამაზესი ხარ ნებისმიერ წონაში.
-ეგ შენთვის.-გაუღიმა
-და შენთვის სხვების აზრიც მნიშვნელოვანია?!
-ერეკლე
-გისმენ
-მოგენატრე?
-სულ ვწერდით ერთმანეთს და თან ხო ვნახულობდით კიდეც.
-მოგენატრე?
-წინა პასუხი არ მიიღება?
-როდემდე გავიმეორო შეკითხვა?
ბიჭმა ღრმად ამოისუნთქა.
-კიი ლიზ,მომენატრე ,
-გახსოვს რო დამირეკე ,მთვრალი იყავი ,კარგად ვერ ვარჩევდი რას საუბრობდი
-კაი შეწყვიტეე რაა ,საერთოდ არ მახსოვს.
-როგორ არა ,მე მახსოვს ,5 წელია შენ გარდა არავისთვის მიკოცნიაოო
-ეგ არ მითქვიაა
-კიი კიი ზუსტად მასე თქვი ,არა უფროსწრედ ესე ,,შეგიძლია ამიხსნა 5 წელი შენს მერე რატო არავის ვაკოცეო"
მარტო მაშინ არა .აეროპორტშიც მაკოცე.
-ეგ გამომშვიდობებისთვის იყო.
-კიდე მაკოცებ?
-არა-ღიმილით უთხრა ბიჭმა და ორივემ იცოდა რო ცრუობდნენ.
-რატო არ აკოცე სხვა არავის?ანუ ისე სხვა რაღაცეებს ხო აკეთებდი და
-სხვებს რეებს?
-იცი რასაც ,და რატო არ აკოცე არავის?
-არ ვიცი. სიმართლე.რო გითხრა არ ვიცი.
-მაკოცე ...
-ვიცი რო შენ სხვას ბიჭსაც აკოცე გერმანიაში, რა იგრძენი?
-არაფერი ,არ მიყვარდა .არ ვიცოდი თუ ერთმანეთს ვეჯიბრებოდით
-არც ვეჯიბრებოდით ,მე უბრალოდ ესე მინდოდა.
-მაკოცებ?
-მოდი ჩემთან ლიზ....- ნაზად შეახო ბაგეები ერთმანეთს.

***
ცოტახნის განმალობაში მანქანაში მხოლოდ ნაზი მელოდია ისმოდა თუმცა არაა ნუცა რა თქმა უნდა თავისი კომენტარებით არ ჩუმდებოდა.
-აუუ ნეტა მცოდნოდა რო სვანეთსი წავიდოდით.კიდე შორია?
-ნუცა გაჩუმდი ეხლა,შენ აიტეხე ისედაც.
ელენა ამ ოთახში არ უნდა იყო ,ჩემ.გარდა ამ ოთახში არავინ უნდა იყოს.-კიდევ უფრო აუწია ტონს.
-მე ვიყავი ხოლმე.
-ხოდა ეგ წარსულში იყო,ამ ოთახში არაფერი გესაქმება ,გადი
-შენ თქვი რო ეს ნამუშევრები გადაყარე, არცერთი ჩემი ნახატი არ გქონდა ხო თქვი, შენ თქვი რო ეს ნამუშევრები გადაყარე, არცერთი ჩემი ნახატი არ გქონდა ხო თქვი, ნახატი კი არა საერთოდ ეს ბროლის ბურთი მე გაჩუქე.
-გადი ამ ოთახიდან,იქ სადაც შენი ადგილი აღარაა არ უნდა იყო.
-სასაცილოა ამის მოსმენა როცა -წინადადების დასრულება ვერ მოასწრო რადგან თოკომ თაროდან საღებავები იატაკზე გადმოყარა.