მეორე (დასასრული)

„გარეთ ქარი ზღაპარს ყვება და დევები მთებში წვანან ჩემს თოჯინას ეძინება ნა-ნა შვილო, ნა-ნი-ნა-ნა ... იავნანა ვარდოვნა-ნა იავნანა ნა-ნი-ნა დაიძინე გენაცვალე შენ, ჩემო პაწაწინა ...“

მეორე (ნაწილი პირველი)

სავარძელში მჯდარ გოგონას მხრებზე ტვირთად დაწოლოდა ღალატის ლოდი. მთვარის შუქით განათებულ ოთახში სევდის ირონია იღვრებოდა ცრემლებად. სუნთქვა გაჭირვებულს ახლა ისღა დარჩენოდა ეცინა თავის გასაჭირზე. მდიდრულ ოთახში ღარიბი მხოლოდ ადამიანის გრძნობები იყო და

სუფსის ნაპირებთან (სრულად)

თბილისი 30 ნოემბერი 20:05 საათი „-ოცდაცამეტი წლის სოფია ნაჭყებია გარდაცვლილი იპოვეს თავის ბინაში,სამართალდამცავები შემთხვევის ადგილზე უკვე ერთი საათია იმყოფებიან, ჩვენი ჟურნალისტი გვერთვება დანაშაულის ადგილიდან, მარიამ გისმენთ!-მისაღებ ოთახში

ჩემი სახლი (სრულად)

იდგა სახლის დანგრეულ კედლებთან და სული ნაწილებად ეშლებოდა. მწვანე თვალებში კაპილარები უწითლდებოდა,დაჭმულ ტუჩებს სუსხიანი ქარი საწამლავად ედებოდა და მთელ ორგანიზმს რეალობის აღქმას აკარგვინებდა. „დედა დამიჭირე,აქ ვარ!“ჩაესმოდა ბავშვის ხმა,რომელსაც

დაუსრულებელი ინტერვიუ (სრულად)

თვითმფრინავში ჩასხდომა დასრულებული იყო,თუმცა ჯიუტად არ იძვროდა ადგილიდან უზარმზარი ბოინგი. -რა უპასუხისმგებლობაა?!-ამოილაპარაკა ნიამ და ილუმინატორს მიაპყრო მზერა. მის გვერდით ადგილი სწრაფად დაიკავა ახალგაზრდა მამაკაცმა და თვითმფრინავიც დაიძრა.

ოქროსფერი განთიადი (სრულად)

-აღარ დაიღალე? -არ უნდა მეკითხებოდეთ ამას. -გეკითხები,აღარ დაიღალე? -უსაშველოდ. -ცოლ-შვილი არ მოგენატრა? -უსაშველოდ. -ამას რისთვის აკეთებ? -მათთვის. -მერამდენე დღეა? -1090.

ერთხელ ადამიანურ სამოთხეში(სრულად)

-რომ გაეღვიძოს ერეკლე?!-შესძახა შეშფოთებულმა აკაკიმ და მეგობარს გადახედა. -მოშორდი,შენ რომ დაგინახავს გული მეორედ არ წაუვიდეს!-მეგობარს ხელი ჰკრა დუკამ. -ოჰ,მიდი შენ დაენახე და ერეკლეს თავისი ნებით გაყვება მაჩის ბიუროში. -მაჩის ბიუროები

ამინდის პროგნოზი (სრულად)

ამინდის ცვლილება.. ისტორიკოსები ხშირად იყენებენ ამ ტერმინს.. ეპოქის მოვლენათა ცვლილებებზე ამბობენ,“ისტორიის ცაზე ამინდის პროგნოზი შეიცვალა“ დაახლოებით ეს პერიოდი იყო ნიტა ლორთქიფანიძის ცხოვრებაში. მაშინ როცა ცოლად მიჰყვებოდა კაცს,რომელიც მთელი

თავისუფალი სუნთქვა (სრულად)

მე,რომ ქმარს გავშორდი 20 წლის ვიყავი. მე,რომ 20 წლის ვიყავი,მეგონა სამყარო თავზე ჩამომექცა. მე,რომ მეგონა სამყარო თავზე ჩამომექცა ყველაფერზე დავხუჭე თვალი და დავხარე თავი. მე,რომ 20 წლის ვიყავი,მეგონა დედამიწა აღარ ბრუნავდა,აღარც რაიმე ვერტიკალური

შარდონე (სრულად)

სასტუმრო „ველინტონის“ წინ ვიდექი და გაოცებული ვუყურებდი ადამიანებს ,რომლებიც ქაოტურად მოძრაობდნენ ქუჩებში. ჩემოდნით ხელში ვაიგნორებდი ბიჭის ღიმილს,რომელიც ინგლისურად მთავაზობდა დახმარებას ჩანთის შეტანაში. „სასტუმრო ბუტაპეშტი“ ყველას ნანახი გაქვთ