ელისაბედი მდიდარი მამის გათამამებული შვილი გახლდათ, მამამისი ბატონი ფრიდონი ბიზნეს ინდუსტრია შიმოღვაწეობდა,ჩამოჰყავდა რამოდენიმე ქვეყნიდან ავტომობილები,საკმაოდ ძვირიანი აქ კი ორმაგ ფასში ყიდდა. დედა კი დიასახლისი გახლდათ,მარინა მართლაც რომ საუკეთესო დედა იყო ელისაბედისთვის, ყოველთვის გაგებით ეკიდებოდა ელისაბედის თავხედურ საქციელებს და ცდილობდა შვილისთვის შვიდად აეხსნა რომ მისი საქციელი ყოველგვარ ზღვარს ცდებოდა.ფრიდონი კი ნამდვილად ვერიტანდა ელისაბედის თავხედურ საქციელებს, რამოდენიმეჯერ საკრედიტო ბარათიც კი წაართვა გაბრაზებულზე მაგრამ მალევე დაუბრუნა, არ უყვარდა ელიზაბედის მოწყენილი სახე,მისი ერთადერთი ქალიშვილი იყო, ბავშვობიდან ,,მამას ნებიერას’’ ეძახდა ხოლმე.,ყოველთვის ჰქონდა ფრიდონს და მარინას ელისაბედის მიმართ, რადგან ყოველთვის თავის ნებაზე აკეთებდა ყველაფერს, პირად საქმეში არასდროს არავის რევდა, მითუმეტეს მშობლებს.
ვიზუალით ყოველთვის ყველასგან გამოირჩეოდა, მისი თაფლისფერი თვალები ისე ერწყმოდა მის სხეულს რომ ნამდვილად არავის ტოვებდა გულგრილს, ყოველთვის გამომწვევად იცმევდა, მოკლე კაბები რომლებიც საჯდომს ძლივსღა უფარავდა, ღრმად ამოჭრილი დეკოლტეები უმშვენებდა ტანს,მართალია ფრიდონი დიდად აღფრთოვანებული არიყო მისი შვილის ჩაცმის სტილით მაგრამ არაფერს ამბობდა, რადგან იცოდა ელისაბედი მაინც არგაითვალისწინებდა მამის აზრს ამიტომ გაჩუმებას არჩევდა.
ელისაბედის ცხოვრება ყოველდღე მეგობრებში გართობით იწყებოდა,დადიოდა კლუბებში, რბოლებზე, აუზებზე, და ერთობოდა მეგობრებთან ერთად, სრულებით ჩამოშორდა ბიზნესს, იმის მიუხედავად რომ საკმაოდ განათლებული და წარჩინებული მოსწავლე გახლდაც სკოლაში., უმაღლესში გრანტით ჩაირიცხა, რითაც მისი მშობლები ძალიან ამაყობდნენ.

***
შუაღამისას, სახლში დაბრუნებული საწოლზე ვეშვები საცვლების ამარა, სასმლისგან გაბრუებული ვცდილობ თვალები მოვადუნო,ტვინის გველა უჯრედი გავთიშო და დავიძინო, მაგრამ ამაოდ, ამდროს დედა შემოდის ოთახში ერთ აბს მიდებს კომოდზე და ლიმნიან წყალს, ყოველთვის მელოდა სანამ არდავბრუნებოდი სახლში, მსიამოვნებდა დედას ასეთი ყურადღება, მარინა მართლაც რომ შესანიშნავი დედა იყო
- დედიკო ცოტა მოფხიზლდი, ეს აბი დალიე, თავის ტკივილი ცოტა დაგიამდება, მეუბნება მზრუნველი ხმით, თავს ოდნავ მაწევინებს და მისი ხელით მასმევს მჟავე სითხეს, შემდეგ კი ისევ ვრგავ თავს ბალიშში, დედის ათრთოლებულ ხელს ვგრძნობ, როგორ მეფერება თავზე, მკოცნის შუბლზე შემდეგ კი ოთახიდან გადის, მეც მალე ვეთიშები სამყაროს და გათიშული მეძინება.
დილით საშინელი თავისტ კივილი მაღვიძებს, უკვე მივეჩვიე კიდეც ყოველდღე,, ნაბახუსევს’’
მთელი მონდომებით ვდგები საწოლიდან და სააბაზანოში შევდივარ, გრილ წყალს კდნავ გონს მოვყავარ, მალევე გამოვდივარ აბაზანიდან და მისაღებში ჩავდივარ, როგორც ყოველთვის საუზმე დედას გაეშალა, იმის მიუხედავად რომ სახლში დამხმარე ქალი გვყავს მაინც დედა აკეთებს ყველაფერს, სუფრის თავში ფრიდონი იჯდა, სათვალე გაეკეთებინა და ჟურნალს ჩასცქეროდა, როდესაც მაგიდასთან დამჯდარი დამინახა სათვალე მოიხსნა და დაჟინების გამომხედა.
- ლისაბედ როდის აპირებ ამ ყველაფრის შეწყვეტას ?
- რის მამა? ვცდილობ ავირიდო ის საუბარი რაც მელის წინ
- სახლში გვიან მოდიხარ, თითქმის გამთენიისხანს ნასვამი, მარინა კი ღამეებს გითრვს იმის შიშით რომ რაიმე არმოგივიდეს
- მამა მე მხოლოდ მეგობრებთან ვერთობი! ამაში ცუდს ვერაფელს ვხედავ! ვუთხარი გაბრაზებული და პომიდორს დავწვდი, ფრიდონს კიდევ უნდოდა საუბრის გაგრძელება მაგრამ სამზარეულოში მარინა შემოვიდა ამიტომ უცებ თემა შეცვალა.
- ელისაბედ დე კარგად ხარ? ისევ გტკივა თავი?
- არა დე, კარგად ვარ, მადლობა გუშინდელისთვის, ვერიდები მამაჩემის გაბრაზებულ მზერას, მაგიდიდან ვდგები და საძინებელში ავდივარ, კომოდზე დადებულს ტელეფონს ვიღებ და instagram-ს ვამოწმებ,
უამრავი შეტყობინება დამხვდა, როგორც ყოველთვის გამომწერებისგან, ყველასვე ვაიგნორებ და სწრაფადვე ვხსნი ვიკას ჩატს, და შეტყობინებას ვგზავნი
,,ვიკ დღეს რა გეგმები გვაქვს? იმედია რაიმე გრაციოზული’’ სიცილის სმაილს ვურთავ და ვგზავნი, პასუხსაც მაშინვე მიბრუნებს,
,,საღამოს მესტიაში მივდივართ! გაემზადე’’
სმს გაოცებული ვხსნი და მაშინვე ვუბრუნებ პასუხს,
,, მესტიაში რატომ? ან ვისთან ?’’
,, ბებია მართასთან, ძალიან მომენატრა, თან სამეგრო გავერთობით’’
საღამოს შვიდ საათზე უკვე მზად ვიყავი, რამოდენიმე ზამთრის თბილი სამოსიც ჩავდე მწარე გამოცდილებიდან გამომდინარე, დედა და მამა დიდი სიხარულით ნამდვილად არშეეგებნენ ჩემს წასვლას, მაგრამ მაინც ღიმილიანად გამომაცილეს სახლიდან და ჩვენც შევუდექით მესტიის გრძელ და დამღლელ გზას, ვიკას და ვაჩეს მთელი გზა ენა არგაუჩერებიათ, ხან რას მიედეს ხან რას, ბოლოს კი ვიკას დაღლილმა მითვლიმა, ვაჩე კი იმდენად შეუმჩნევლად აპარებდა ვიკას თვალს სიცილს ვერვიკავებდი, მოსწონდა, საშინლად უნოდა ვიკას მისი რქმოდა, მაგრამ ცოცხალი თავით არ უტყდებოდა ამაში, უკანა სავარძელზე მე თვით კაბას და კატოს შორის ვიყავი მოქცეული, კატოს ჩემს მხარზე ჩასძინებოდა, ჯაბა კი ყურსასმენებში იმხელა ხმაზე უსმენდა მუსიკებს ლამის დავყრუვდი.
- ვაჩე ნუ უყურებ ეგრე თორე ძილშიც კი იგრძნობს შენს მზერას, გავუცინე და მხარზე ხელი დავკარი
- ელისაბედ იცოდე შემომაკვდები, მეუბნება ღრენით მაგრამ ბოლოს მაინც ატანა სიცილს,
- ვაჩე საპირფარეშოში თუ არ შემიჩერებ, მეთვითონ გავუტევებ სულს იცოდე! ვეუბნები საწყალი ხმით
- ოღონდ აქ არ ჩაი*სა რა! ცრემლებით იცინის ვაჩე, მის სიცილზე კი ვიკა თვალს ჭყიტავს და ისიც ეუბნება მანქანა გააჩეროს
- დაქალები კი ხართ მაგრამ ყველაფერი ერთად როგორ გინდებათ ტო? ბრაზნარევი კითხულობს და ავტომობილს ავტოგასამართ სადგურზე აჩერებს
- აბა გაიქეცით, არ ჩაი*სათ სიცილით მოგვაძახა
- რა იდიოტია ეს ბიჭი ! მგონი არასდროს არაფერი ეშველება, ამბობს ვიკა და საპირფარეშოში პირველი შერბის.

***
ათი საათისთვის უკვე მესტიაში ვიყავით და ღუმელს ვეფიცხებოდით, მართალია ჯერ მხოლოდ სექტემბრის ბოლო იყო მაგრამ მთაში ჰავა საკმაოდ გამკაცრებულიყო,..
მართა ბებოს ძალიან გაუხარდა ჩვენი ჩასვლა, სულ ცეკვა სიმღერით შეგვიპატიჟა სახლში,
სახლში რომელიც ძველებურ სტილში ქვიტკირით იყო ნაშენები, მისაღებში შესვლისას თვალი მომწყვიტა გამორჩეული დიზაინის მქონე სკამმა, რომელიც მართა ბებოს განმარტებით, მათი კუთხის ერთ-ერთი დამახასიათებელი თავისებურება იყო,.
სახლში მშვიდი ატმოსფერო სუფევდა, კედლებს ძველებურ ჩარჩოში ჩასმული სურათები ამშვენებდა, პატარა მაგიდა და ასევე პატარა მყუდრო სამზარეულო,..
მართა ბებომ კენკრის ჩაი მოგვართვა ფუნთუშებთან ერთად, რასაც გემრიელად ვეახელით.
- ბებოა გათბით ახლა, მე წავალ საწოლებს გაგიმზადებთ, თბილად გაგვიღიმა და მეორე სართულზე აიღო გეზი
- მიყვარს აქაურობა, კისკისით წამოდგა ფეხზე ვიკა
- მეც მიყვარხარ პატარავ! უთხრა ვაჩემ სიცილით
- მოიცა! ჩვენ ჰომ ერთად ვწვებით არა ? გაკვირვებით გახედა ჯაბამ მის გვერდით მჯდომ კატოს
- არციფიქროთ! აქ ეგ რომ გაიგონ შეიძლება აქედან გაგვაგდონ, სიცილით ამბობდა კაცო
- რასიზამ ბედუინ! სე*სის გარეშეც გაძლებ ცოტახანი, ხარხარებდა ვაჩე
- დაახვიე რა ! შეუღრინა ჯაბამ
- რამ აგტეხათ ხალხო? სიცილს ვერვიკავებდი ამათ შემხედვარე
მართა ბებო დიდი ხნის შემდეგ ჩამოვიდა ქვემოთ და ოთახების განლაგება აგვისხნა, მეორე სართულის პირველი ოთახი, როგორც მართა ბებომ თქვა ვიკას და კატოს ეკუთნოდა, მის გვერდით მდებარე ოთახი კი მე, ხოლო ბიჭების ოთახი ჩვენს წინ იყო, რაგაეწყობოდა, დავწექით ისე როგორც მართა ბებომ გვითხრა, ნუ მე ესე მეგონა სანამ შუაღამეზე ფხაკური არგავიგონე, ჯაბა რისი ჯაბა იყო კატოს გარეშე რომ გაჩერებულიყო, მძინარე ვიკა წამოაგდო საწოლიდან, თვითონ კი მძინარე კატოს შეუწვა საწოლში, მაშინვე წელზე კიდა ხელი და მთელი ძალით მიიზიდა,
- პატარავ გაიღვიძე რა ! ეჩურჩულებოდა ჯაბა
- ჯაბა გადი ოთახიდან! შენ რა გაგიჟდი? მართა ბებო რომ შემოვიდეს? ცოფებს ყრიდა კატო როცა მოულოდნელად ზემოდან მოექცა ჯაბა და მის მთრთოლარე ოდნავ შეციებულ ტუჩებს მიაწება მისი მხურვალე ტუჩები, კატო ცდილობდა ვნებამორეული ბიჭი მოეშორებინა, მაგრამ როცა მისი ყველა მცდელობა ამაო იყო, ბოლოს დანებდა, თმაში ხელი შეუცურა და კოცნაში აყვა,
ვნება მორეული ბიჭი სულ გააგიჟა კატოს ამ ქცევამ, წამშივე მოაშორა სხეულიდან საცვლები და სრულიად შიშველს დაუწყო კოცნა, კოცნიდა ყელში, მკერდზე ყველგან სადაც მიუწვდებოდა ტუჩები,ბოლოს კი ერთი უხეში ბიძგით გაერთიანდა მათი სხეულები, კატოს ჩუმი კვნესა წასკდა ბაგეებიდან, რაც ჯაბას კოცნამ ჩაახშო.

***
დილით მამლის ყივილმა გამაღვიძა, უღიმღამოთ ავდექი ნახევრად მძინარე და უმალ გამომაფხიზლა სიცივემ, რაც შეიძლებოდა თბილად ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი, მართა ბებოს უკვე დაენთო ღუმელი და მეც უმალ ღუმლისკენ გადავდგი ნაბიჯი როდესაც უცხო მოხუცი ქალი შევნიშნე, მართა ბებოს თქვმით მოხუცი ქალი ჩვენი ახლოდ მცხოვრები მეზობელი იყო.

***
საღამოს მართა ბებომ სუფრა გაგვიშალა, თვითონ კი დასაწოლად წავიდა, ცოტა სასმელსაც მივიღტმევდით და ვსაუბრობდით როდესაც კარის ხმა გაისმა
- ვინმეს ველოდებით? გაკვირვებით იკითხა ვაჩემ
- მგონი არავის, ვნახავ ვინარის, ვიკა წამოდგა და კარის გასაღებად წავიდა, რამოდენიმე წუთში კი მასთან ერთად საკმაოდ მაღალი მამაკაცი შემოსის, ოდნავ მოშვებული წვერი სახეს უმალავდა, შავი თვალები ჰქონდა უკუნითი სიბნელის მაგვარი, სწორი ცხვირი და ყინულივით გამოხედვა, უსიამოვნოდ გამცრა ტანში.
- გაიცანით ეს ჩემი მეგობარი ლევანია! თქვა ვიკა
- სასიამოვნოა ძმაო! წამოდგა ვაჩე და ხელი ჩამოართვა, სუფრაზე მივიპატიჟეთ და ბევრი ვისაუბრეთ კიდეც: ლევან ლიპარტელიანი ოცდახუთი წლის, მესტიაში ცხოვრობს მაგრამ უმეტესად თბილისში არის საქმეებიდან გამომდინარე.
უკვე მარგად შემთვრალები ვიყავით აივანზე რომ გავედი, ლევანიც გამომყვა და ჩაწითლებული თვალებით მომაჩერდა.
- აჯობებს დღეისთვის მეტი აღარ დალიო! უთხრა მბრძანებლური ტონით
- შენიაზრით შენ შეგეკითხები? უპასუხა და თვალი თავლში გაუყარა ბიჭს
- არც მე მიკითხავს შენთვის! გოგონამ ერთხანს უყურა მის გვერძე მდგარ ბიჭს, სიგარეტს გაუკიდა და ჰორიზონტს მოავლო თვალი, ის იყო ,, ნაპასი’’ უნდა დაერტყა რომ ბიჭმა ანთებული სიგარეტის ღერი გამოგლიჯა და მოისროლა,
- რაუფლებით? ბრაზნარევად კითხა ელისაბედმა, და წამითაც არ მოუშორებია თვალი ბიჭისთვის
- არმსიამოვნებს და ეს სრულიად საკმარისი მიზეზია!
- საკუთარ თავზე დიდი წარმოდგენა გაქვს!
- არუნდა მქონდეს?
- ჩემნაირ გოგოსთან არა! მკვახედ მიუგდო სიტყვა და წასვლა დააპირა, როდესაც ლევანმა მაჯაში ხელი ჩაავლო და მისკენ მთელი ძალით მიაბრუნა, ცალი ხელი წელზე მოხვია და მისი სხეული სრულიად აიკრა სხეულზე!
- მე შენ განახებ როგორ უნდა ტლიკინი! თავხედო! უთხრა და იმწამსვე გაეცალა იქაურობას, კიდევ დიდი ხანი იდგა ელისაბედი მიყინულივით ერთადგილას, როდესაც გონზე მოვიდა შიგნით შევიდა მაგრამ ლევანი წასული იყო, დიდიხანი არგაჩერებულან სუფრაზე, მალევე მოძებნეს ნახევრად მთვრალებმა თავიანთი საძინებლები და მოითიშნენ, მხოლოდ ელისაბედი იყო ფხიზლად, ააფორიაქა ერთი დღის გაცნობილმა ბიჭმა, არუნდოდა აღიარება, მაგრამ სადღაც გულის სიღრმეში შეეშინდა კიდეც.

***
დილით კატოს კვნესის ხმა მაღვიძებს, ზანტათ ვახელ თავლებს და ტელეფონს ვწვდები, კატოს ნომერს ვკრებ და უამრავი ზარის შემდეგ ძვლისღა იკადრა ტელეფონის აღება,
- ან ძილი მაცადეთ ან მოგკლავთ იცოდე! ვყვირი ტელეფონში
- ოქეიი! ძვლივსძვლივობით ამბობს და მითიშავს, ვცდილობ დავიძინო მაგრად ამაოდ, ჯაბას ხმაც კი აღწევს ჩემამდე! გაბრაზებული ვდგები ფუმფულა ხალათს ვიცმევ და ოთახიდან გავდივარ, დაუკაკუნებლად შევჯლიგინდი მათ ოთახში და როდესაც თვალი ზემოდან მოქცეულ კატოს ვკიდე კისკისი ამიტყდა, გაკვირვებული მომაჩერდა ორივე’
- ელისაბედ რა ჯანდაბაა? გაბრაზებული მიყურებს ჯაბა
- რა სე*სი მოგინდათ ამ დილის შვიდ საათზე ხალხო? ტვინი წაიღეთ უკვე
- თუ გული გწყდება შემოგვიერთდი! სიცილით ამბობს ჯაბა და კოცნას უწყებს კაცოს, ოთახს მაშინვე ვტოვებ და ქვემოთ ვეშვები, მართა ბებო უკვე ამდგარიყო, პირუტყვისთვისაც მიეხედა და მხოლოდ საძოვრებამდე მიდენაღა დარჩენოდა,
- ბებია ჰომ კარგად ხარ? ასე ადრე რეიზა ადექი კიმარა? მეკითხება გაკვირვებული და სახეზე ნერვიულობა ეტყობა
- კი მართა ბებო კარგადვარ, უბრალოდ ვერდავიძინე
- კაი ბებია აგერ ფეჩი დავანთე მალე გახურდება და გათბები, მეც მალე მოვალ
- შეიძლება მეც წამოვიდე ?
- სა ბებია საქონლის გასადენად? მეკითხება გაკვირვებული
- დიახ, არშეიძლება ?
- რავა არა ბებია, ჩეიცვი და წამოდი აგერ გარეთ დაგიცდი!
ოთახში ავდივარ თვილად ვიცმევ და მართა ბებოსთან ერთად ვადგები გზას, მკაცრი მთები სულ დანისლულიყო, აქა- იქ წამოწვიმდა ჰოლმე, იმდენად ლამაზი იყო მესტია დიდი სიამოვნებით დავრჩებოდი აქ ზამთარში!
- ბებია ნეტა არწამოსულიყავი, რომ გაწვიმდეს დასველდები და გაცივდები, მეუბნება მოწყენილი ხმით
- არაუშავს მართა ბებო, როგორმე გადავიტან გაციებას, ამ საუბარში ვართ, როდესაც მოხუცი ქალი რომელიც წინა ღამით ჩვენთან იმყოფებოდა გვიერთდება, მართა ბებია თბილად მიესალმა ქალს, რამდენჯერმე დავიჭირე მოხუცის მზერა ჩემდამი მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია.

***
საღამოს გადავწყვიტეთ მეგობრებმა ფოტოების გადასაღებად წავსულიყავით, ყველა გავემზადეთ, რამოდენიმე წყვილი ტანსაცმელიც წავიღეთ და ავტომობილით კოშკებისკენ დავიძარით. ცოტა აცივდა ამიტომ მალევე მოვრჩით ფოტოების გადაღებას, უკვე ბნელოდა როდესაც გადავწყვიტეთ კოშკებთან შორიახლო ტყეში შეგვესეირნა, ბიჭების დიდი წინააღმდეგობის მაინც წავედით და ტყის ბილიკს გავუყევით. რაც უფრო წინ მივიწევდით ტყე მით უფრო მკაცრი გვეჩვენებოდა, პატარა წყაროებიც უხვად გვხვდებოდა, ცოტახანი კიდევ ვიარეთ ტყეში, ფოტოებიც გადავიღეთ, მაგრამ მალევე გადავწყვიტეთ წამოსვლა რადგან წვიმამ შეგვიშალა ხელი, უკან დაბრუნებისას რამდენჯერმე აგვერია გზა, როდესაც ვიფიქრეთ რომ საბოლოოდ დავაღწიეთ თავი მიუვალ ტყეს, სწორედ მაშინ აღვმოჩნდით შუა ტყეში, საიდანაც გასასვლელი არ ჩანდა.
- ამის დედა შევე*იი, იღრიალა ჯაბამ და ფეხი კუნძს მიარტყა, რაზეც ყველა შევხტით
- არ უნდა წამოსულიყავით, ასეც ვფიქრობდი!
შიში უკვე ყველას დაგვეტყო როდესაც წვიმამ იმატა
- რომლის ტელეფონი იჭერს ? იქნებ აქაურს მივაწვდინოთ ხმა
- ლევანზ დავურეკოთ! ამბობს ვიკა, ის თვალდახუჭული იცნობს ტყეს და აქედანაც მშვიდობით გაგვიყვანს. ამ დროს ტელეფონს ვიღებ და ვიკას ვაწვდი, რათა ლევანს დაურეკოს, დიდათ ამ იდეით არ მოვიხიბლე მაგრამ სხვა რა დამრჩენია, სასწრაფოდ რეკავს ვიკა მაგრამ ჰოი საოცრებავ ! ლევანს ტელეფონი გამორთული აქვს, ასეც ვიცოდი გავიფიქრე და ირონიით გავხედე ჩემს მეგობრებს. როცა წვიმამ უკვე საკმაოდ უმატა ყველა გავიწუწეთ, რამოდენიმე ხანში კი გასროლის ხმა გაისმა, ჩვენ კი იმავე წამს ბიჭებს ამოვეფარეთ, ის იყო უნდა შეგვეკივლა რომ შინ ბატონი ლევანი გამოგვეცხადა, მკვდარი კურდღლით ხელში,
- ამ შუა ტყეში და ამ ამინდში აქ რას აკეთებთ? გვეკითხება ირონიული ტონით, ვაჩე კი პასუხს არ აყოვნებს.
- ყველაფერი ელისაბედის ბრალია! გაბრაზებული ამბობს ვაჩე, მისი ახირების გამო ავღმოჩნდით აქ , სურათების გადაღება მოუნდა შუა ტყეში
- და ამ პატარა გოგოს ჭკუაზე როგორ გაიარეთ ამხელა კაცებმა! ამბობს და მტრულ მზერას მესვრის
- ზედმეტ ლაპარაკს ჯობს აქედან გაგვიყვანო, რათქმაუნდა ეგ მაინც თუ შეგიძლია?
- მოვა დრო და ნახავ კიდე რა შემიძლია, თვალი ეშმაკურად ჩამიკრა და წინ გაგვიძღვა.
რამოდენიმე საათში უკვე სახლში ვიყავით გაყინულები და გაწუწულები, ჩქარი ტემპით გამოვიცვალე ტანზე და სწრაფადვე გავეშურე საშისკენ, რათა მალე ჩამძინებიდა.

***
თბილიში დაბრუნების დღეც დადგა, მართლა ბებოს დიდი სიყვარულით და მადლობებით გამოვემშვიდობეთ, და გავუდექით თბილისის გზას, თითქმის უკვე თბილისში მისულებს, მცხეთის გზაზე, შავი პრადო ამოგვიდგა გვერდიდან, მეც უმალვე გავიხედე და ლევანის მკაცრი გამოხედვა მივიპყარი, მან სიგარეტი თავხედურად ფანჯრიდან მოისროლა, გაზს ფეხი მიაჭირა და უმალვე გაგვისწრო.

***
ჩასვლიდან ორი- სამი დღე სახლიდან არ გავსულვარ, რადგან ჩემები ძალიან მომნატრებოდა, არც მამა მიდიოდა სამსახურში, ჩემთან დროის გატარების მიზნით. საღამოს როგორც ყოველთვის კლუბში წასვლა გადავწყვიტეთ, გამოვიღე, უზურგო, ღრმა დეკოლტით წითელი გამომწვევი კაბა, აღტაცება ვერ დავმალე როდესაც სარკეში ჩემს სილუეტს ვკარი თვალი, მეც კი მესიამოვნა საკუთარი სხეულის დანახვა, და მალევე გეზი კლუბისკენ ავიღე, სადაც მეგობრები მელოდნენ,.
შესვლისთანავე შევნიშნე უცვლელი მეგობრები, გზად ვისკი შევუკვეთე და მეგობრებს მივუჯექი ღიმილიანი სახით, სასმელში სრულიად გართულს ჩემთვის ნაცნობი სილუეტი მიდგება ცხვირწინ, კლასიკურად, და დახვეწილად ჩაცმული, და გადავარცხნილი და მკაცრი გამომეტყველებითმომიჯდა გვერდით ლევანი, ვიგრძენი როგორ შემიპყრო კანკალმა, რაც როგორც ჩანს არც მას დარჩენია შეუმჩნეველი, ჩემს სმოეციებში გართულს ლევანმა ყველას მოკითხვა მოასწრო სასმელიც შეუკვეთა და ისევ გვერდით დამიჯდა.
- ლევან ამდენი ხანი სად იყავი, ჩვენ უკვე კარგად შევზარხოშდით
- აქ ვიყავი ახლომახლო, უბრალოდ რაღაცას ველოდი
- რაღაცას თუ ვიღაცას? ინტრიგნულად ეკითხება ვაჩე
- შეიძლება ითქვას. ამის გაგონებაზე მივხვდი საქმე რაშიც იყო და უფრო ავნერვიულდი, თუმცა მუსიკის ჩართვამ გამომიყვანა ოდნავ მდგომარეობიდან, უმალვე ყველა გაეშურა საცეკვაოდ ჩემი და ლევანის გარდა, როდესაც ადგომა დავაპირე ლევანმა მაჯაში ჩამავლო ხელი და ინერციით მის გვერდით დავარდი.
- რატო გამირბიხარ პატარა გოგო? მეკითხება დამცინავი ტონით, ხელიდან მაჯა გამოვგლიჯე და გაბრაზებული ტონით მივუგე,
- საცეკვაოდ ვაპირებდი გასვლას, იქნევ ვინმე გამეცნო! მაგრამ არფიწრობ რომ ზედმეტი მოგდის? ქმის გაგონებაზე ლევანს ეშმაკურად უციმციმდება თვალები, და მიუგო
- ანუ ცეკვა გინდა ?! არც დალოდებია მის პასუხს, იმალვე მაჯაში ჩაავლო ხელი და საცეკვაოდ გაიყვანა მაშინვე აიკრო სხეულზე და მისი ძლიერი ხელები წელზე მოხვია, რაც უფტო უწევდა ელისაბედი წინააღმდეგობას ლევანი მით უფრო იკრავდა სხეულზე,
- ტყუილად ცდილობ! მაინც ვეღარსად გამექცევი პატარა გოგო!
უკვე კარგად შემთვრალები გამოვდნენ კლუბიდან, ელისაბედის და ლევანის გარდა ყველა ტაქსით წავიდა შინ- ელისაბედიც სხვა ტაქსით წავიდა შინ, სახლიდან შორიახლოს ჩამოვიდა ტაქსიდან და ფეხით გაუყვა შინ მიმავალ გზას, უეცრად შავმა ჯიპმა მის ფეხებთან დაამუხრუჭა, უმალვე ლევანი გადმოვიდა და ელისაბედის წინ გადაუდგა
- დაჯექი მანქანაში! უბრძანა ლევანიმ
- შენ რატომ უნდა ჩაგიჯდე მანქანაში?
- ან გააკეთე ის რასაც გეუბნები ანდა ძალით გაგაკეთებინებ!
- მე შენ გასწავლი ჭკუას! წამსვე ტელეფონი ამოიღო და ამამსთან დარეკვა გადაწყვიტა, როდესაც ლევანმა ტელეფონი გამოგლიჯა ხელიდან და არაფლის თქვის საშუალება მისცა ელიზაბედს, სტაცა ხელი, მანქანის წინა სავარძელზე მოათავსა, კარები ჩაუკეთა, ფანჯრები ამოწია და სწრაფადვე მიუჯდა საჭეს და საბურავების ღრჭიალით მანქანა ადგილს მოსწყდა,. როდესაც ლევანი მიხვდა რომ ელისაბედი გაჩუმებას არაპირებდა, მანქანა სავალი ნაწილიდან გადააყენა და მაშინვე ელისაბედს მიუბრუნდა,
- რა ჯანდაბას აკეთებ? სად მიგყავარ? ან რას ცდილობ? უთხრა აღელვებული და შეშინებული ტონით ელისაბედმა
- დღეიდან ჩემი საკუთარი ცოლი ხარ!
- ცოლი? რა ცოლი? ეხლავე კარი გააღე! მამაჩემი ძებნას დამიწყებს ! და იცოდე არ გაციცხლებს როცა გაიგებს რომ ძალა გამოიყენე! ლევანმა წამსვე აგრესიულად მოუჭირა მაჯაზე ხელი, რაზეც ელისაბედს ჩუმი კვნესა წასკდა, რადგან ამ ცხრამეტი წყლის მანძილზე ასეთ სიტუაციაში არასოდეს ჩავარდნილიყო.
- ეხლა კარგად მომისმინე! ყველა და მათ შორის მამაშნეს ეტყვი რომ სიყვარულით გამომყევი, შენი ნებით, რათქმაუნდა სანამ შეგიყვარდები! გასაგებია? უფრო ძლიერად ჩაავლო მაჯაში ხელი და როდესაც დაინახა გოგო ტიროდა, მაშინვე ხელი მოაშორა,
- გთხოვ გამიშვი და ვერავინ გაიგებს ვერაფელს, აკანკალებული ხმითა და აცრემლებული თავლებით ახედა ლევანს
- უკვე გვიანია ისედაც იციან! უთხრა გაღიმებული და მის ტუჩებს დააცხრა, როდესაც კოცნით გული იჯერა მანქანა ისევ მოსწყდა ადგილიდან.
დიდი გზის შემდეგ, მიაღწიეს სახლამდე, ის იყო ლევანი გადავიდა ჭიშკრის გასაღებად და ვითომ მიძინებულმა ელისაბედმა სწრაფადვე გააღო კარი და გაიქცა გზისკენ. ლევანი არც დაბნეულა წამსვე გაეკიდა გოგონას და ძლიერად მოიმწყვდია მკლავებში,
- მეორეჯერ აღარ გაბედო!
- გფხოვ ლევან გამიშვი! ძალიან გთხოვ!. ლევანს უცნაურმა გიჟურმა გრძნობამ დაუარა სხეულში, როცა ელიზაბედის პირიდან წარმოთქმული მისი სახელი პირველად გაიგონა, ხელი სტაცა და ატირევული შეიყვანა სახლში, მეორე სართულზე აიყვანა და ოთახში ჩაკეტა.

***
დილით გაღვიძებისთანავე მევანს უამრავი სმს დახვდა სოც ქსელებში, ყველა ვარაუდობდა ლევან ლიპარტელიანის ცოლის მოყვანას და მათი კლუბიდან გამოსვლის ფოტოებიც იყო დართული.

***
ფრიდონი ამ ამბით გაიგნებული ადგილს ვერპოულობდა, რომ მისმა ერთადერთმა ქალიშვილმა ასეთი დაუდევარი გადაწყვეტილება მიიღო, მარინას კი ეს ამბავი ვერდაეჯერებინა და დილიდან ქვიტინებდა.

***
ამ ორიკვირის მანძილზე, როგორღაც მოახერხა ელისაბედმა მეგობრების და ოჰახის წევრების დარწმუნება იმაში, რომ ლევანი მართლა უყვარდა, თუმცა ელისაბედისა და ლევანის შორის არანაირი ცვლილება არყოფილა, ყოველდღე ჩხუბი, ლევანის უხეშიბა, ელისაბედის ტირილით სრულდებოდა.
თუმცა ერთ დღეს როდესაც ლილე მესტიიდან ჩამოვიდა ყველაფერი შეიცვალა, ლევანმა მაშინვე უბრძანა ელისაბედს რომ ლილეს სიმართლე არუნდა სცოდნოდა.
დღითიდღე ელისაბედისთვის ლევანთან ერთად ერთ ოთახში ცხოვრება სირთულეს აღარ წარმოადგენდა, ლევანს კი ზღვარი ყოველთვის დაცული ჰქონდა ურთიერთობაში, თუმცა ერთ საღამოს ყველაფერი შეიცვალა,.
ლილე და ელისაბედი იმდენად გართულები იყვნენ საუბარში, რომ ვერც შენიშნეს როგორ მოსულიყო ლევანი მთვარლი და სახინებელში ასულიყო. როდესაც გოგონებმა გული ლაპარაკით იჯერეს დასაძინებლად წავიდნენ.
ელისაბედმა როგორც კი კარი შეაღო, მაშინვე იგრძნო ლევანის სასიამოვნო სურნელი, რომელიც ასე აკარგვინებდა მას თავს. ალკოჰოლისგან გაბრუებულმა ლევანმა, წამშივე მოიმწყვდია ელისაბედი კედელთან, იმდენად ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან, რომ გოგონას მისი ცხელი სუნთქვა პირდაპირ სახეში ეფრქვეოდა.
- მომენატრე, უთხრა ჩაწითლებული თვალებით ლევანმა და გოგონას თვალებში ჩააცქერდა. როდესაც მიხვდა რომ ისიც ისევე მოქმედებდა გოგონაზე, როგორც ელისაბედი მასზე, მაშინმე მის ვნებიან ტუჩებს დაეწაფა, კოცნიდა მთელი ვნებითა და ენერგიით, ელისაბედი კი აზრზე ვერ მოვიდა მანამ სანამ ლევანმა კისერში არ აკოცა და ქვემოთ ჩაუყვა, წინააღმდეგობის მიუხედავად, ლევანი იმდენად იყო გოგოს სურნელით გაბრუებული, რომ ვეღარ შესძლო მასზე ვარია თქმა, წამშივე ჰაერში აიტაცა და საწოლზე ფრთხილად გადააწვინა.
- ლევან, გთხოვ! ჩურჩულებდა ელისაბედი აკანკალებული სხეულით, სულ ცოტახანი მოწყდა ლევანი ელისაბედის ბაგეებს,
- პატარავ ძალიან მჭირდები! უთხრა და ისევ დააცხრა ბაგეებზე, ხელები თავს ზემოთ დაუკავა, ლევანიმ ვნებიანი ტუჩები მის ყელს მიაწება და ნელნელა ჩაუყვა ქვემოთ, ელისაბედის აცახცახებულ სხეულს ფრთხილად მოაშორა ტანსაცმელი და საცვლების ამარა დატოვა, ხოლო როდესაც ბიუსჰალტერი მოაშორა, იმდენად დააცხრა მის მკერდს, კბილებს შორის მოიქცია და ოდნავ უკბინა კიდეც, ელისაბედის გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა და ცრემლიანი გვალებით შეჰყურებდა ლევანს, ლევანმა ერთიხელის მოსმით სრულიად გააშიშვლა და რამოდენიმე წამი დააკვირდა მის შიშველ სხეულს, უმალვე თვითონაც გაშიშვლდა და ელისაბედის ფეხებს შორის მოექცა, ამღვეწული თვალებით მიაჩერდა ელისაბედს
- მენდე პატარავ! უთხრა და მის ტუჩებს ისევ წაეტანა, ერთი უხეში ბიძგით კი მათი სხეულები გაერთიანდა, ელისაბედს ტკივილისა და სიამოვნებისგან კვნესა აღმოხდა, ლევანმა კი კოცნით ჩაუხშო, ცოტახანში კი ღონე მიცლილები იწვნენ საწოლზე და სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდნე,
ლევანმა ელისაბედს გახედა, რამოდენიმე წამი უყურა გოგონას ცრემლისაგან დანამულ თვალებს და პირველად უთხრა სიტყვა- მიყვარხარ!.

*
ძვირფასი მკითხველო, ველი და მივიღებ თქვენგან ყველანაირ შეფასებას, ხოლო რაც შეეხება ისტორიას მალე დაიდება მეორე ნაწილიც, რონელშიც უფრო დეტალურად ავღწერ ლევანისა და ელისაბედის თანაცხოვრების პერიოდს! აქვე ვისარგებლებ და მადლობას ვეტყვი ჩემს უახლოეს მეგობარს დახმარებისთვის.