ვაუ... მაგარია, ვცეკვავთ ყველა!, უი სინათლე ჩაქვრა.
:რა ლამაზი დღეაა... რა ნათელი მზეა... იმიტომ რომ დღეს ანას,..
სანდრო: საბადებიის დღეაა.
ანა:სადნროი?... შენ აქ, როდის შემოხვედი?
სანდრო:არ მელოდით ხომ?... ჰაჰ, აი ასე მოულოდნელად, დაუკითხავად გესტუმრეთ.
ანა:მოდი სანდრო, ახლა სწორედ შენ გახნენბდით.
სანდრო:მართლა?.. რამდენის გახდი იუბილარო?
ანა:26წლის.
სანდრო: ოჰო, უკვე დიდი გოგო ყოფილხარ, რას გაჩუმდით ყველანი?.. რა ხდება?!.. ჩემი მოსვლა ხომ არ გიქმნით, დისკომფორტს?.
ოთახში სრული სიჩუმეა,.. ბათო ცდილობს სიტუაცია გაანეიტრალოს და ისე იქცევა თითქოს არაფერი მომხდარა, ამ დროს კი დიმიტრის სახის მიმიკებით, ანიშნებს ბათო რომ ის დამნაშავეა, სანდროს ასეთ მდგომარეობაში მოყვანისთვის, დიმა კი თავ ჩქინდრული დგას და ხმას არ იღებს.
ბათო:აბა ვაგრძელებთ დღესასწაულს!.. ახლა სანდროც შემოგვიერთდა და დროა ხომ ტორტი დავჭრათ?
ნიტა და ლადო ერთად დგანან და ისეთი სახე აქვთ, თითქოს და მიწის ძვრის ლოდინში იმყოფებოდნენ.
სანდრო: ჰაა... რატომ გაჩუნდით ყველა?, მუსიკის ხმა არ მესმის... დაბადების დღეა თუ რაარის ეს?
სანდრომ უცბად წაავლო ხელი ღვინით სავსე ბოთლს და პირდაპირ მოიყუდა.
ამის დანახვისას, ანა უხერხულ სიტუაციაში ჩავარდა რადგან არამარტო მისი მეგობრები, ნათესავებიც ესწრებოდნენ ამ იუბილეს. ბათო ცდილობს შეაჩეროს სანდროპ და ადგილიდან გაიყვანოს მაგრამ უშედეგოდ.
სანდრო: ერთი წუთით რა!.. ერთი სადღეგრძელო მათქმევინეთდა წავალ.
ანა: სანდრო შენი გაგდება არც არავის უფიქრია... უბრალოდ მოულოდნელი იყო უეცრად შენი გამოჩენა, გვაპატიე.
სანდრო:კი მაგრამ არ დაგიპატიჟივართ და რანაირად უნდა დამლოდებოდით?
ოთახში სრული სიჩუმეა, პასუხის გაცემას ვერავინ ბედავს, სანდრო კი კვლავ აგრძელებს ლაპარაკს.
სანდრო: აიი ჩვენი ძმა და მეგობარი ლადო.. ნუ მეგობრებო, ხელოვანი კაცი... მუსიკოსი, რას ვიზამთ?! ასეთი ნიჭიერები ყველა როდი ვართ?...
ბათო:სანდრო?!.. მოდი საქმე მაქვს შენთან.
სანდრო:ხელ;ი არ მომკიდოს არავინ!,... მორჩა! მივდივარ,.. კარგად ბრძანდებოდეთ. ანა კიდევ ერთხელ გილოცავ დაბადების დღეს, ჩემო კარგო,.. სხვა დროს მოგიტან საჩუქარს ახლა წავედი.
ანა:სანდრო მოიცადე, დამნაშავე ვარ რომ არ დაგპ[ატიჟე მაგრამ ჩემიც ხომ უნდა გაიგო?... გთხოვ, გაიხადე ახლა ეს ქურთუკი და შემოგვიერთდი ნორმალურად.
სანდრო:არა ჩემო კარგო,.. მე დაუპატიჟებლად არსად არ მივდივარ!.. აქ ამოვედი ორი წუთით რათა თავი შეგახსენოთ, ახლა კი ჩემი წასვლის დროა!.
ის არის სანდრო გასავლელისკენ მიემართება რომ მას ანა ებღაუჭება რომ არ წავიდეს მისი სალიდან, სანდრო კი მომცინარი და ნამთვრალები სახით უმტკიცებს რომ აუცილებლად უნდა წავიდეს. ამის დანახვისას ლადოს მოთმინების ფიალა აევსო,.. მის წინ სკამი გასწია და სანდროს მიმართა,.. აურიე ყველაფერი და ახლა მიდიხარ??... მიუახლოვდა ლადო სანდროს სწრაფად და მუშტი უთავაზა სახის არეში... სანდრო იდაყვით შეეხო კედელს,.. არ დააყოვან და მანაც უთავაზა ლადოს მუშტი სახეში, რის შედეგადაც ლადო ძირს დაეცა... მაშინვე წამოდგა ფეზე და წელში შეუარდა სანდროს, მაგიდაზე მიახეთქა და სანდრო ლადოს ზემოდან მოექცა, რამოდენიმე დარტყმა მიაყენა სახის არეში, მანამ სანამ ბიჭებმა არ გააშველეს და დააშორეს ერთმანეთს. ამასობაში ანას კივილის ხმა გაისმა ოთახში,.. სრული სიჩუმე ჩამოვარდა,... სანდროს ლადო საყელოთი უჭირავს და მარჯვენა მუშტი მოღერებული აქვს, მისი მიმართულებით მაგრამ ნიტას კივილის შედეგად. ადგილზე გაშეშდა ისე როგორც ყველა იქ მყოფი სტუმარი. ანა ცრემლებით სავსე თვალებით, დტოვა დგილი და მის ოთახში ჩაიკეტა,.. ნიტა სანდროს მიუახლოვდა და სილა გააწნა, შემდეგ ისიც სამზარეულოში გავიდა... ლადომ ცხვირიან სისხლი მოიწმინდა ხელიტ და ნიტას დაედევნა, სანდრო კი თავ ჩაქინდროლი გავიდა სახლიდან.
ლადო: ნიტა მომისმინე!
:გაითრიე აქედან ლადო!.. არაფრის მოსმენა არ მინდა!... დაივიწყეთ ჩემი არსებობა, შენ და შენმა სანდრომაც. ნიტამ ლადო გააგდო ანას სახლიდან და სანდროსაც ახლოს აღარ იკარებდა.
დილა გათენდა სანდროს, სამსონის სავარძელზე ჩასძინებია, ისე რომ ქურთუკიც არ გაუხდია, სამსონი მანამ აკვირდებოდა მას სანამ არ გაეღვიძა.
სანდრო:რომელი საათია?
:10საათია ბიჭო, რა იყო ჩემი სავარძელი არასდროს მოგწონდა და ახლა წამართვი?. მომცინარი ირონიით ეკითხება სამსონი სანდროს.
სანდრო:უკაცრავად ბატონო... შეგიძლია დაბრძანდე.
:უხ შენ გენაცვალე, ბიჭო რა იყო ამდენი დალევა ვის გაუგია?.
სანდრო:კარგი რა,.. დაიწყე ისევ.
:მე არაფერი არ დავიწყე. ერთს გეტყვი შვილო, რას ერჩი ლადოს?
სანდრო:ოხ მაგის დედა...
:ახლა ვე ეწყვიტე!!! შე ბედოვლაათო.... როგორ ბედავ?.. ლადოს დედა არ განსხვავებდათ ერთმანეთისგან,.. მე რომ სამსახურში მივდიოდი, დედამისი გიტოვებდა და ერთად თამაშობდით შენ და ლადო, უსინდისო... მარტო გზდიდი, მაგრამ მე რიო მსამსახურში მივდიოდი ქალბატონ ლამარას ვანდობდი შენს თავს, ის გიტოვებდა მის სახლში და შენ კი აგინებ?.. შემირცხვენია შენი კაცობისთვის.
სანდრო:ახლა ყველაფერი შეიცვალა მამაჩემო.
:ხმა გაკმინდე!.. რისი გულისთვის?, ეეჰ შვილო შენ ჯერ ძალიან ახალგაზრდა ხარ, გახსოვდეს ერთი რამ... ძმაკაცებს შორის, ყვავილი ამოვა, სილამაზემ კიარ უნდა დაგაბრმავოთ,მის შხამს უნდა მოერიდოთ, თორემ თქვენ შორის ისეთ შუღლს ჩააგდებს რომ ვერაფერი ვეღარ გიშველით. სანდრო, ბიჭო,.. არაფერია იმაზე კარგი როგორც შენი ბავშვობის მეგობარი,.. მიმიფურთხებია სხვა ყველაფრისთვის, სანდრო.. ჩემო ბიჭო, გონს მოდი გევედრები. სანდრომ სამსონი ცივად განზე გასწია და სახლის კარი მიიჯახუნა, სამსონი კი აცრემლებული თვალებით დაენარცხა სკამზე.
სანდრო ყოველ დღე ანას ფანჯრებს დარაჯობდა, მისთვის სხვა აღარაფერი არსებობდა... მხოლოდ ერთი რამ რომ ნიტასთვის თვალი შეევლო. პერიოდულად ის ამჩნევდა რომ ნიტა კონწრტის შემდეგ გვიან ღამით ბრუნდებოდა მდიდრული მანქანით,.. სანდრო კი ისე იყო აჟიტირებული რომ ამას პრობლემად ვეღარ აღიქვამდა.
ერთ ღამესაც შენიშნა რომ ნიტა მარტო მოსეირნობდა სახლისაკენ, სანდრო კი იმ წუთასვე მიუახლოვდა მას.
სანდრო:ნიტა როგორ ხარ?..
:აქ რამ მოგიყვანა?
სანდრო:ძალიან მომენატრე ნიტა,.. შენს გარეშე სიცოცხლე აღარ შემიძლია.
:ჰმმმ, კი მჯერავს,.. ახლა გამატარე ძალიან გთხოვ, 2 საათში რესტორანში უნდა ვიმღერო.
სანდრო:მეც წამოვალ, ძალიან გთხოვ.
:არა სადნრო გაგიჟრდი?.. სად წამოხვლ?!
სანდრო:ნიტა გთხოვ.
:არა!!! და მორჩა!! ვერ გაიგე?!
სანდრო:რატომ?.. კი მაგრამ რატომ?
:იმიტომ რომ მე სხვა გეგმები მაქვს სანდრო,.. მალე აქედან წავალ.
სანდრო:არსად გაგიშვებ!.. გახსოვს რა გითარი?.. მოგკიდებ ხელს და აქედან შორს წაგიყვან!
:მეოცნებე ხარ შენ სადრო,.. ლადო კი ამ სამყაროს მოცილებულია,..მე კი სერიოზული მამაკაცები მხიბლავს.
სანდრო:ის არა?.. ყოველ ღამით რომ მოყავხარ სახლში.
:შენ ეგს აიდან იცი?.. თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს, მოკლედ სანდრო,.. შენ შენი ცხოვრებით იცხოვრე, მე ნუღარ გამეკარები!
სანდრო:ანუ მაგდებ?.
:როგორც გინდა ისე გაიგე.
სანდრო მთელი სიწრაფით გაიქცა, ნიტასგან ისე რომ უკან არ მოუხედავს, ნიტა კი გაუნძრევლად იდგა და უმზერდა მას.
სანდრო ერთ ერთ ეზოს სკამზე ჩამოჯდა და თავი ჩაქინდრა. უეცრად სანდროს გვერდიტ ბერი კაცი მიუჯდა რომელმაც სიგარეტი სთხოვა, სანდრომ კი უპასუხა რომ ის არ ეწეოდა. ბერი კაცი კი ჩაეძია მის ასეთ მდგომარეობას.
:რამ დაგადარდიანა შე კაცო ასე ახმახი კაცი?.
სანდრო:არაფერი,.. უბრალოდ ჩავფიქრდი.
:ვაახ.. ქალის ამბავუი ხომ არაა?, ასეც ვიფიქრე.
სანდრო:რთულია როცა საქმე სიყვარუყლს ეხება.
:ღიირს ის ქალი ასეეთ ამბად?... არა ხომ?, იცი რას გეტყვი შვილო, სიყვარული არაჩვეულებრივი მოვლენაა, ამ სამყაროში მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ბრმად მასზე დამოკიდებული გახდე, ასე სასაცილო და საცოდავი არმოჩნდები.
სანდრო: ანუ რას გულისხმობთ?
:იმას რომ როცა გიყვარს, შგიძლია მისთვის ვარსკვლავები მოწყვიტო, მთები გადადგა, მაგრამ თუკი საკუთარი სული დათმე ამის გამო, აი მაშინ სხვებისათვის სასაცილო ხარ, საკუთარი თავისთვის კი საცოდავი. შეხედე შენს თავს,.. ახლა გაგიცანი და ერთი შეხედვით ეს ახმახი კაცი,.. ნამდვილა სოროს თაგვს დამსგავსებიხარ... ასე ვინ შეგიყვარებს? თავი უნდა გეჭიროს შვილო!.. არასოდეს თავი არ დაუხარო თუნდაც იმ ადამიანს რომლის დანახვაზეც გულ ისიხარულით გევსება, თავმოყვარეობას ნუ დათმობ იმისათვის რომ შენი სურვილები და გრძნობები გამოამჟღავნო,.. ასე მხოლოდ თავს დაიმცირებ, იცოდე ეს!. დღეები დღეებს მისდევდა,.. სანდრომ შეეცადა შეგუებოდა ბედს და ცხვოვრებას რითმი აუწყო,.. სადაც არის ახალი წლის ღამეც რამოდენიმე დღეში შეეგებება სამყაროს. სანდრო დაუბრუნდა მის ძმა ბიჭებს და ჩვეულად კვლავ ამაგრებენ უბანს,.. ბჭობენ ამა და იმ თემაზე. მოსახვევიდან დიმამ ანა შენიშნა და ხმა მაღალი ხმით შესძახა მას და მათკენ მოიხმო, ანაც მიუახლოვდა ბიჭებს.
დიმა:სალამი ანა როგორ ხარ?.. სულ დაგვივიწყე აქეთ იშვიათად თუ გამოივლი.
:სალამი ბიჭებო, რავიცი ვმუშაობ და ამიტომ ვეღარ ვიცლი სასეირნოთ ახლაც შემთხვევიტ შემოვიარე.
ბათო:რა არის შენთან ახალი?
:ჩემთან არაფერი, ვცხოვრობ ძველებურად,.. ვატყობ დეპრესია მეწყება რადგან მალე კვლავ მარტო დავრჩები.
ბაეთო:რატომ მარტო?
:ეეჰ, მალე ჩმი მამიდაშვილი წავა ჩემი სახლიდან და მეკი დავრჩები ასე.
გიგა:სად მიდის კი მაგრამ?
:არ გაგიგიატ?... ნიტა თხოპვდება, ძალიან მდიდარ კაცს მიჰყვება ცოლად, როპგორც მიამბო, მისმა სიმღერამ მოხიბლა და რამოდენიმე დღის წინ დაუნინია კიდეც.
ბიჭებმა იმწამსვე სანდროს გახედეს,.. ის კი მიშტერებია მიწას და და თვალები შუშის გაუხდა. ამასობაში ანა ბიჭებს დაემშვიდობა და წავიდა,.. სანდრო კი სწრაფად გაეცალა იაქაურობას და ბიჭებიც დაღონდნენ.