საბედისწერო საღამო ( მე დავბრუნდი)
გქონიათ ისეთი შეგრძნება ,რომ თითქოს სული გეხუთებათ, თითქოს ის ჰაერი რომელსაც სუნთქავ შენთვის არ არის.გინდა რომ უბრალოდ გაქრეს ეს ჰაერი და შენც ასე უბრალოდ შეწყვიტო სუნთქვა, მაგრამ ღმერთი არ გაძლევს დანებების საშუალებას, ზემოდან დაგყურებს იმედიანად ,იცის რომ გინდა ყველაფერი დასრულდეს ,მაგრამ ისიც იცის რომ შეგიძლია ამყველაფერს გაუძლო,გაექცე, მიუხედავად იმ დანებების სურვილისა რომელმაც შენი სული,გული და გონება მოიცვა.ამ ფიქრებში და გოდებაში გაატარა ოთხი წელი ეკატერინე ერისთავმა, ქიმიური საწმენდისაშუალებების , მოძველებული კოსმეტკის , გაბოროტებული თვალებით მომზირალი ქალების გარემოცვაში რომელთაც ერთი სული ჰქონდათ მდიდარი ბიზნესმენის ქალიშვილი და თვით ბიზნესლედი თავიდან მოეშორებინათ,ან უკეთესი სასიკვდილოდ დაეჭრათ და მისი სიცოცხლის უზრუნველსაყოფად დიდი თანხა გამოეთხოვათ.ალბათ დაგაბნიათ ჩემმა მონაყოლმა, ვინ იყო ეკატერინე დადიანი, ვის უნდოდა მისი მოკვლა ან საერთოდ სად იყო ეს ოთხი წელი?!
ოთხი წელი ქალთა საპყრობილეში ,არც თუ მარტივია, 22 წლის გოგო ერთი საბედისწერო საღამოს შემდგომ ოთხ კედელში აღმოჩნდა , მამაკაცზე სასიკვდილო თავდასხმის გამო.სასამართლომ არ გაამართლა ის ფაქტი რომ ეს ყველაფერი უბრალოდ თავდაცვა იყო , საბოლოოდ ეს ყოველივე იმან გაამწვავა რომ უკვე მეოთხე წელია ის მამაკაცი კომაშია და არ გაუღვიძია. არც მისი მშობლები იყვნენ ღარიბები , ამიტომ ერისთავების ქალიშვილი ციხეში აღმოჩნდა ოთხი დაწყევლილი წლით ,ნაცვლად შვიდისა.
ერთ საღამოს ეკატერინე დადიანი და მისი უმცროსი და კეკე დადიანი ,მეგობრებთან ერთად ბარში წავიდნენ, კეკეს 19 წელი შეუსრულდა და მხოლოდ სამეგობრო წრეში გადაწყვიტეს ამის აღნიშვნა.კეკე ძალიან გულუბრყვილო გოგო გახლავთ, ისეთი საყვარელი და თბილია,მუდამ მომღიმარი. დაძაბულ სიტუაციებს მუდამ ერიდება, ჩხუბი და აყალმაყალი ყველაზე მეტად აშინებს, ერთი ხმამარალი სიტყვა და შეიძლება ცრემლებად დაიღვაროს. დიდი ლურჯი თვალებით , გრძელი ყავისფერი თმით, მოხდენილი და გამოკვეთილი სხეულის ფორმებით,სიცილის დროს ისე საყვარლად ეკეცება ლოყის კუთხეები, მისი ერთი შეხედვა გულუბრყვილოს არავის ტოვებს, ეკატერინე? ის მაღალი ,გრძელი შავი თმით, მწვანე თვალებით , რომელიც ხშირ შემთხვევაში ქამელეონის ეფექტს ტოვებს,მადისაღმძვრელი სხეულის ფორმებით, ნავარჯიშები ბიდა ტრიცეფსებით, მუდამ ფორმაში, მკაცრი გამომეტყველებით, მას კეკესგან განსხვავებიტ სიცილისდროს ორივე ლოყის კუთხე ეკეცება,მაგრამ იშვიათად ნახავთ ასეთ მომღიმარს, ამ იშვიათობას კი მხოლოდ ბატონი ირაკლი ბერიძე ხედავდა , ეკატერინეს ამ ბიჭის მიმართ იმდენად დიდი გრძნობები აკავშირებდა რომ ,მის გარეშე ცარიელდებოდა,ირაკლის კი ეს გოგოჰაერზე მეტად სჭირდებოდა, მთელი მისი სამყარო მხოლოდ ეკატერინეს გარეშემო ბრუნავდა.წყვილს ისე ძლიერ უყვარდა ერთმანეთი იჯახისგან ჩუმად ჯვარი დაიწერეს, უნდოდათ მათი ოფიციალური ქორწინების შესახებ კეკეს დაბადების დღის მერე ეთქვათ ,თუმცა ყველაფერი ისე არ მიდის ხოლმე როგორც ჩვენ ვგეგმავთ. ჩვენი ეკატერინე ურყევი ,გაუტეხავი ხასიათით გამოირჩეოდა , უსამართლობას ვერ ეგუება, ხასიათიდან გამომდინარე მარტივად ფეთქებადი და აგრესიული ხდება როცა საქმე მისთვის ძვირფას ადამიანებს ეხებათ.სწორედ იმ საღამოს ,მოხდა შემთხვევა რამაც მისი ცხოვრება თავდაყირა დააყენა .
ბარში ისხდნენ ეკატერინემ როგორც ყოველთვის ვისკი შეუკვეთა მეტი ყინულით, კეკეს სასმელი არ უყვარს თუმცა მეგობრების დაძალებით რამდენიმე ჭიქა მაინც დალია, რამდენიმე საათი იყო გასული რომ კეკეს უკვე ეტყობოდა სასმლის მოქმედება
-აუ ეკ, მემგონი ვერ ვარ რაღაც და წავიდეთ რა, არ უნდა დამელია
-აუ ეკუშ მემგონი ჩვენც მაგრად მოგვეკიდა და წავიდეთ რა, დანარჩენი ხვალ გავაგრძელოთ - მომღიმარა ილიამ მხარზე ხელი დაადო ეკატერინეს დაა ნასვამ კეკეს გახედა
-კაი მე გადავიხდი თქვენ გადით - ეკატერინემ მეგობრებს დაემშვიდობა და ბართან მივიდა გადასახდელად, ხურდის უქონლობის გამოცოტახნით შეყოვნება მოუწია.ამასობაში კეკე მეგობრებს დაემშვიდობა და ეკატერინეს მანქანაზე მიყრდნობილი ელოდა, გასარები არ გამოურთმევია.რამდენიმე წამში სამი ნასვამი მამაკაცი მიუახლოვდა ასე 22-23 წლისები იქნებოდნენ,კეკე შიშმა აიტანა და გამალებით უყურებდა კარს, ლოცულობდა რომ ეკატერინე მალე გამოსულიყო
-საღამომშვიდობის ლამაზმანო - არყის სუნით აქოთებულმა ქერა მამაკაცმა კეკესკენ გაიწია და სახეზე ჩამოყრილი თმა ყურს უკან გადაუწია
-არ შემეხო - ისწერიულად დაიყვირა კეკემ და ბიჭს ხელი აუქნია
-ეს უკარება ნახე რა, თუ შეხება არ გინდოდა ეს მოკლე კაბა და დეკოლტე ვისთვის არის-ახარხარდა მამაკაცი და კეკეს კაბაზე დაქაცა~
-იცოდე ვიყ..- უნდა ეთქვა ვიყვირებო ,რომ ბიჭმა პირზე ხელი ააფარა დაბარის გვერდით ჩიხში ძალით წაყვანა დაუწყო, კეკეს ტირილი აუტყდა, ამაოდ ცდილობდა მამაკაცის ხელები მოეშორებინა ,რომ ეკატერინესთვის დაეყვირა.ბიწებმა ტანზე მომდგარი წითელი კაბა შემოახიეს გოგონას, ქერა ბიჭმა ყელზე მფეთქავ არტერიაზე ენა დაუსვა გოგონას , რაზეცზიზღისგან ამოიგმინა გოგონამ და მეორე მამაკაცს ხელზე უკბინა , ქერა ბიჭმა სახეში ძლიერად გაარტყა გოგონას ,კეკემ მხოლოდ ერთი სიტყვის დაყვირება მოასწრო
-ეკა - და მამაკაცმა ისევ ძლიერად მოუჭირა ხელი ტუჩებზე
-უბრალოდ გავერთობით - ღიმილით უთხრა მამაკაცმა და კაბის დარჩენილი ნაწილიც შემოახია
ეკატერინემ ლოდინის შემდეგ ძლივს გადაიხადა ანგარიში და გარეთ გავიდა,კეკეს რომ ვერ მოკრა თვალი ნერვიულობამ აიტანა
-კეკე,სად ხარ? - დას დაუძახა მაგრამ ხმა არავინ გასცა,ის იყო ტელეფონი ამოიღო რომ დაერეკა კეკესთვის, ყვირილი გაიგო ,ყურადრების მიქცევა არ უნდოდა მაგრამ , საკუტარი სახელი ნათლად გაიგო , გონება წამში გადაუტრიალდა, წარმოიდგინა რა შეიძლებოდა ყოფილიყო ამ განწირული ხმის უკან, მკლავზე გადაკიდებულიპალტო მანქანაზე დააგდო და ბარის გვერდიტ ჩიხისკენ გაიქცა, მიუახლოვდა ,როცა დაინახა ძირს მწოლი კეკე როგორ ეკავა ორ მამაკაცს , მესამე კი მისკაბას ფლეთდა . ასეთი ზიზღის და სიბრაზის შეგრძნება ბოლოსროდის დაეუფლა არც კი ახსოვს
-კეკე -ხმამარლა დაიყვირა დის სახელი დამისკენ გაიქცა, მისი დანახვისას იმედის ნაპერწკალი გაუღვივდაკეკეს და უფრო აცრემლიანდა. მამაკაცმა გოგონას ხელი გაუშვა და ეკატერინესკენ გაემართა
-ოჰო,დღეს კარგად გავერთობით- თქვა მამაკაცმა და ეკატერინესკენ გაიწია ,როცა მტელი ძალიტ მოხვდა მუშტი სახეში, ბიჭმა რეაგირება ვერ მოასწრო ,რომ წიხლი ფეხებშორის იგემა, ამის დანახვაზე, დარჩენილმა ორმამამაკაცმასაცოდავ დღეში მყოფ კეკეს ხელი გაუშვეს და ეკატერინესკენ გაემართნენ. გაცეცხლებული ეკატერინე უმოწყალოდ ურტყამდა ორ მამაკაცს, რაც კი კრივში ტომრისთვის არ დაურტყამს ამბიჭებს ურტყამდა. ველური მხეცივით იყო, რომელიც ნანადირევს უმოწყალოდ გლეჯდა. გონებაგათიშულმა ვერ შეამჩნია თუ როგორ მიუახლოვდა უკნიდან ქერა ბიჭი და მისთვის დარტყმა სცადა,შემოტრიალდა თუ არა ეს ბიწი მოწყვეტით დაეცა ძირს , მისი თმა წიტლადიყო შეღებილი უკან კი ქვით ხელში გახევებული იდგა კეკე,ტანი სულ დაკაწვროდა,თვალები ცრემლებისგან დასველებული, გატყაპნილი მაკიაჟით,თითქოს სამყაროში ყველაზე უბედური ადამიანი იყო. ეკატერინემ ქვა გამოართვა უმცროს დას და გულში ჩაიკრა
-დაწყნარდი, კარგად ხარ, ყველაფერი მორჩა - თავზე ხელს უსვამდა დას და თან ჩურჩულებდა, როცა პოლიციის სირენის ხმა გაიგეს , ეკატერინე სწრაფადგაიქცა მანქანისკენ და იქვე დაგდებული პალტო შემოსხა აკანკალებულ დას . პოლიცია გიჟივით შემოვარდა იარაღი დაუმიზნეს სისხლიტ შერებილ ტეთრ პერანგსა დაკლასიკურ შარვალში გამოწყობილ ეკატერინეს , ცდილობდა სიტუაცია აეხსნა,მაგრამ დასისხლიანებულ ,ორ მამაკაცს და უგონოდ მყოფმა თავგატეხილმაბიჭმა მისი ახსნა-განმარტებები გააბათილა, ძალისგამოყენებით ჩასვევს მანქანაში და განყოფილებაშ წაიყვანეს.
ეკატერინე ამაოდ ყვიროდა ,ხსნიდა რომ ეს ტავდაცვა იყო, ევედრებოდა კეკეს მდგომარეობა ეკითხათ, უხსნიდა რომ საკუთარი დის გაუპათიურებას უპირებდნენ ის არაკაცები ,მაგრამ არავის არ ესმოდა. როცა გაიგო რომ იმ ქერა ბიჭის მაამა პროკურორი იყო, მიხვდა რომ კეკეზე რომ ეთქვა რამე ,მისი და ამხელა ტრავმას ვერ გადაიტანდა, ვერ გაუძლებდა, საკუთარი დის დანაშაული თავის თავზე აიღო. პროკურორმა იიმდენი გააკეთა რომ ეკატერინეს ციხე არ ასცდებოდა, არცერთი მშობელი არ იტყვის იმას რომ ჩემი შვილი მოძალადე ნაბი*ვარიაო ,ასე გააკეთა პროკურორმაც ყველაფერი დაფარა, იმ ორ ბიჭს გადააბრალა ყველაფერი და ის ეგამოიყვანა თითქოს აშველებდა , ეკატერინემ კი გაშველების დროს „უდანაშაულო ბიჭს“ ჩაარტყა თავში ქვა და ოთხწლიანაი კომისთვის გაიმეტა . ის ბიჭები გაუპატიურების მცდელობის გამო 2 წლით გაასამართლეს, ეკატერინეს კი ოთხი წელი მიუსაჯეს ,იმ საღამოს მერე საკუთარი დისთვის თვალიც არ მოუკრავს, მხოლოდ დედამისმა მოაკითხა და განუცხადა,
-შენი ბრალია ყველაფერი, შე უნდა მიგეხედა შენი დისთვის. ტავზე ხელაღებული ადამიანი ხარ ეკატერინე , ასეც ვიცოდი რომ ერთ დღეს შარს აკიდებდი ჩვენს ოჯახს, შენს დას არ დაეკონტაქტო შენს გარეშე უკეთ იქნება, მამაშენი შენს გამო სახლიდან წავიდა და შენი ძმაც გაიყოლა, შენ ჩვენი ოჯახი დააქციე, ძირი გამოუთხარე, მიწა გამოგვაცალე, შენი სახელის ხსენებაც კი არ მინდა
-დედა გაგიჟდი?! საერთოდ რეებს მელაპარაკები ადამიანო, კეკესთვის რამის დაშავების უფლებას მივცემდი იმ ნაბიჭ*რებს? ასეთი გგონივარ
-რა მნიშვნელობა აქვს გეკითხები, შენმა დამ თქვა რომ იქ მარტო იყო, შენ ის მარტო დატოვე, რატო არ უთხარი შენთან დარჩენილიყო, რატო გამოუშვი მარტო? არ გიფიქრია ღამის 2 საათზე ათასი გადარეული რომ გაივლიდა გარეთ
-დედა!დედა! გეყოფა! მარტო არ ყოფილა გესმის ?მ არა!
-გაჩუმდი შენი ერთი სიტყვის მოსმენაც აღარ მინდა, იმედია ეს ოთხი წელი ჭკუას გასწავლის და მიხვდები რომ ასეთი ტავზეხელაღებული არ უნდა იყო, შეგვარცხვინე, პრესა მხოლოდ შენ განგიხილავს, მსხილი ბიზნესისახალგაზრდა მფლობელი,რომელმაც პროკურორის შვილი სასიკვდილოდ გაიმეტა, აი რას წერენ, აი რა გააკეთე
-ხომ იცირომ ესმე არ გამიკეთებია დედა - ბოლოს დაღონებულმა ახედა მის წინ ზიზღით მომზირალ ქალს
-შენ გააკეთე! შენ მიიყვანე შენი და ამ დონემდე რომ ასე მოიქცა! მეტის ღირსი ხარ იმისთვის ,რომ არასდროს მისმენდი
-შენ რა სერიოზულად აპირებ აქ ჩემს დატოვებას?ამდენი წლიტ?
-დიახაც! - დაუყვირაქალმა, მიმიკა სახეზე შეახმა ეკატერინეს მოკვდა დედაშენი,შენთვის მოკვდა!- ის იყო წამოდგა ,რომ ეკატერინემ მკლავში ძლიერად ჩაშჭიდა ხელი
-გთხოვ, ირაკლის მაინც უთხარი ყველაფერი - ცრემლებს გასაქანი მისცა გოგონამ და დედას ვედრებიტ სთხოვა
-არ არის საჭირო, მე ისეც არ მომწონდა ეგ ბიჭი, ახლა კი ღმერთმაც დამანახა რომ თქვენ ერთმანეთისთვის არ შექმნილხართ
-დედა რას ბოდავ, სულ გაგიჟდი ?ირაკლის უთხარი ყველაფერი
-გითარი მკვდარი ვარ შენთვის !დამტავრდა! - ქალმა გოგონა ძალით მოიშორა და გაუჩინარდა,ეკატერინე ეხვეწებოდა, ცხოვრებაში პირველად გულამოსკვნით ტიროდა რომ ვინმეს მისი საყვარელი მამაკაცისთვის, მისი ქმრისთვის სიმართლე ეთქვა ,მაგრამ ამაოდ. პროკურორის ბრძანებით პირველი ექვსი თვე ეკატერინეს ადვოკატისგარდა ყველა გარშემომყოფ ახლობელტან და ოჯახისწევრთან კონტაქტი აეკრძალა, არც ზარები, არც მნახველები,მისი პირადი ნივთებიც კი ადვიკატმა წაიღო.მხოლოდბეჭედიდაუტობა, ბეჭედი რომელიც ირაკლიმ აჩუქა ჯვრისწერის დროს ,მათი საქორწილო ბეჭედი . დანარჩენი ნივთები კი ოჯახს დაუბრუნდა, დედამისმა კი ნაგავში მოისროლა , არ უნდოდა მისი სახით შვილი ჰყოლოდა,ყველაფერს მას აბრალებდა.
იმ დღის მერე ეკატერინესთან არც არავინ მისულა,არც არავის დაურეკავს გარდა მისი საუკეთესო მეგობრისა , ელისაბედისა, რომელიც ეკატერინეს ბედზე მისი ყველა საყვარელი ადამიანის ნაცვლად ტიროდა და ქვითინებდა, სწორედ ელისაბედი იყო ეკატერინეს მეჯვარე ,ჯვრისწერისდროს. ექვსი თვის მერე როცა უფლება დართეს მნახველების მიღების , უნდოდა ელისაბედისთვის ეთქვა ყველაფერი, ირაკლი მოეკითხა, აეხსნა ყველაფერი,მაგრამ დაქალის ნათქვამმა გოგონას გული მილიონ ნაწილად დაჩეხა
-ეკ ირაკლი ქვეყნიდან წავიდა, მისი ნახვაც კი ვერ მოვასწარი, რომელ ლაპარაკზეა საუბარი. ნოდომ (ირაკლის მეჯვარე) მითხრა ,რომ შენი დაპატიმრებიდან ერთ კვირაში ამერიკაში გაემგზავრა . არ ვიცი დედაშენმა რა უთხრა გეფიცები, მაგრამ როგორც ნოდო ფიქრობს შენზე და როგორც მითხრა ,ისე გამოდის რომ დედაშენმა უთხრა რომ ის აღარ გჭირდებოდა, თითქოს ამისთვის მზად არ იყავი, შეცდომა დაუშვი და ა.შ. არ ვიცი ირაკლიმ ეს როგორ დაიჯერა , ან კიდევ რა უთხრა დედაშენმა მაგრამ, ფაქტი ერთია ,მან ყველაფერი მიატოვა და გაემგზავრა
-დედა რა გამიკეთე,ეს როგორ ჩაიდინე - თავში ხელებს ირტყამდა გოგონა და ბოლო ხმაზე ყვიროდა,მაშინვე დააკავა დაცვამ და საკანში დააბრუნა.
პირველი რამდენიმე თვე მისთვისთვის ჯოჯოხეთი აღმოჩნდა, უამრავ ჩხუბში და გარჩევებში მოუწია თავის გატანა,მასში ბრაზი და წყენა ერთდროულად მძვინვარებდა ,ზიზღი და სიბრაზე ახრჩობდა. ტკივილი ახრჩობდა ,რომელიც საყვარელი ადამიანის დაკარგვამ დაუტოვა გულში, ტკივილი რომელიც საკუტარმა დედამ დაუტოვა სულში.
საკუთარ თავს მოერია, მისი ყველა გრძნობა საკუთარი თავის გასატანად მიმართა, დაიწყო ვარჯიში, კითხულობდა უამრავ წიგნს, ხშირად ეხვეოდა გაუგებრობაში, ჩხუბების მონაწილეც ხშირად იყო. ერთ საღამოს საპირფარეშშ შესულ მასზე სამჯერ დიდი ქალი დაესა თავს დანით და ჩხუბის დროს ბარძაყში გაუყარა დანა, ტკივილისგან გამწარებულმა სახე უნიტაზზე ჩამოარტყმევინა
-ვინ? ვინ დაგავალა ?!- დაუღრიალა ქალს და ყელში ძლიერად მოუჭირა ხელი
-დაცვამ, დაცვამ დამავალა
-აქ ვინც შემოგიშვა ?! მიპასუხე
-ხო , ბეროშვილმა!
-მე თქვენ! - ფეხზე წამოვარდა და კარში მდგარი დაცვა საპირფარეშოში შემოითრია ,იარაღი გამოართვა ზემოდან მოექცა და ყელში ძლიერად წვდა
-ვინ გადაგიხადა?!
-ხვდები რომ ციხის მცველს ემუქრები! - ზიზღით ძლივს წარმოთქვა სიტყვები ქალმა, ამაზე ეკატერინეს სიბრაზემ პიკს მიაღწია და თაავი უთავაზა ცხვირში
-ახლა კიდევ გაგიმეორებ , ვინ გადაგიხადა მეტქი?
-ბიძაშენმა შე ბო*ო , როგორც ჩანს შენს ქონებაზე უჭირავთ თვალი, ყველამ ძუკ*ა ძაღლივით მოგისროლა ხო ხედავ - ამის გაგონებაზე გონება დაებინდა , საკუთარმა ბიძამ სასიკვდილოდ გაიმეტა,იმის გამო რომ მისი ბიზნესი ხელში ჩაეგდო, დედამისმან კი არაფერი გააკეთა .ფიქრებში დაკარგულმა ვერც კი შეამჩნია როგორ წამოდგა დაცვა და სახეში მუშტი უთავაზა.
როცა გამოეღვიძა თავის საკანში არ იმყოფებოდა, უფროსმა 4 დღიანი სეგრეგაცია მიუსაჯა, მცველზე თავდასხმის გამო .თითქოს გაუხარდა კიდეც, რადგან ფიქრისთვის ბევრი დრო ჰქონდა, იჯდა სიბნელეში და თავბედს იწყევლიდა, იმის გამო რომ ოჯახიდან არცერთი წევრი მასზე არ ფიქრობდა , არათუ ეს ,მისმა ბიძამ საკუთარი ძმისშვილის მკვლელობაც კი შეუკვეთა, განა რა ჰქონდა ამ ხალხისთვის ასეთი დაშავებული ,რომ ყველამ უარყო.ოჯახის არცერთი წევრი არ ნახულობდა, საკუთარი მამაც კი არ ნახულობდა,რომელზეც მზე და მტვარე ამოსდიოდა, კაცი რომელიც ყოველთვის ზურგს უმაგრება ,დღეს მის გვერდით არ იყო, ეს კი არა მას არც კი ნახულობდა ,თავიდან ფიქრობდა რომ დედამისმა ,იგივე ტყუილი და ფარსი მოუთხრო მამამისს როგორც მის ქმარს ,მაგრამ ეს აზრები უცბად გაფანტა, ის ხომ მამამისი იყო , როცა დამნაშავე იყო მაშნაც კი მიდიოდა და მიზეზს ეკიტხებოდა , ეკიტხებოდა ჩემო ეკუნია ,მა, ეს რატო მოხდაო, მაგრამ ახლა? ის არ მისულა არ უკითხავს. ნუთუ დაიჯერა რომ მას ასეთი რამის ჩადენა შეეძლო.
ამ ფიქრებში გაატარა ოთხი ჯოჯოხეთური წელი ციხეში, დღეს კი, ოთხი წლის შემდეგ, როგორც იქნა თავი დააღწია გისოსებს. გარეთ არავინნ ელოდა ,რადგან ელისაბედისთვისაც კი არ უთქვამს რომ დღეს ათავისუფლებდნენ. წინა დღით მისულმა ელისაბედმა მისი გათავისუფლების მოლოდინში, ტანსაცმელი და ნივთები მიუტანა, როგორც ყოველთვის კლასიკური შარვალი,მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი,შავი გრძელი პალტო და შავი პერანგი, მისი ძველი მობილური ,რომელიც დედამისმა მოისროლა სანაგვეში და შემთხვევით ეს ელისაბედმა გაიგო და უმალ დაიბრუნა, მისი საფულე და საათი ,რომელიც ირაკლიმ აჩუქა მათი გაცნობიდან ერთი წლისთავზე,საათის დანახვისას გული შეეკუმშა,ვერ გაბედა ისი გაკეთება და პალტოს ჯიბეში ჩაიცურა. გაიღო უზარმაზარი ჭიშკარი და გამოჩნდა ნათელი ცა, არანაირი გისოსი,მავთულხლართი,ციხის დაცვა, უბრალოდ გადაშლილი ჰორიზონტი. ღრმად ჩაისუნთქა ჰაერი და ტაქსში ადგილი დაიკავა. არ იცოდა სად უნდა წასულიყო ამიტომ, ელისაბედის სახლის მისამართი უკარნახა და თავი საზურგეს მიაყრდნო
-რაზე დაგიჭირეს ბაბუ? - მოხუცმა კაცმა კუთხური კილოთი უთხრა გოგონას
-ბატონო? - ეკატერინე უცბად გამოერკვა საუბრისას
-რატო დაგაპატიმრეს მეთქი , ახალგაზრდა გოგო ჩანხარ, რა ბედმა გადაგიტრიალა ფეხი ?
-საკუთარი და გადავარჩინე სამი ნაბიჭ*რისგან გაუპატი*რებას, სამწუხაროდ იღბალს მოკლებული ვარ და ერთერთი მათგანი პროკურორის „ვაჟკაცი’’ გამოდგა და ოთხი წელი ვნებივრობდი ციხეში ბაბუ - ამოუსუნთქავად განუცხადა კაცს, რომელმაც გაკვირვება ვერ დამალა
-რას ამბობ ბაბუ? რამდენი წლის ხარ განა
-ახლა? თუ მაშნ რამდენის ვიყავი - ირონიულად იკითხა
-ახლა
-26 წლის მოხუცო, 26-ის - ამოიხვნეშა და ფანჯრისკენ გაატრიალა თავი
-ჰი... - ამოიგმინა კაცმა - 22 წლის გოგო ყოფილხარ ბაბუ,სიცოცხლით სავსე გოგო და ამ ნაგავმა ხალხმა რა გიყო
-რას ვიზამთ ბაბუ? საკუთარი ოჯახიც ვერ მწყალობდა და სხვის ოჯახს ეს როგორ მოვთხოვო
-ღმერთი შენკენ იყოს ბაბუ, ღმერთის იმედი არ დაკარგო , ხო იცი არასდროს გაგწირავს - ადგილზე მისულს მოხუცმა , აწყიანებული თვალებიტ შეხედა გოგონას
-ვიცი მოხუცო, ვიცი - გაუღიმა,ფული გაუწოდა და მანქანიდან გადავიდა
-ხურდა ბაბუ - მოხუცმა მიაძახა მანქანიდან
- არ მინდა ბაბუ, არა , წარმატებული დღე - დაემშვიდობა მოხუცს და სადარბაზოში შევიდა, მეექვსე სართულზე ასულმა პირველივე კარზე დააკაკუნა , კარი უცბად გაიღო და გაკვირვებული სახით იხედებოდა მამაკაცი , რომელსაც ღიმილი პირზე შეაშრა .

თავი 2
მეექვსე სართულზე ასულმა პირველივე კარზე დააკაკუნა , კარი უცბად გაიღო და გაკვირვებული სახით იხედებოდა მამაკაცი , რომელსაც ღიმილი პირზე შეაშრა . თვალებგაფართოებული უყურებდა ცალი ხელით კარის კუთხეზე მიყრდნობილ ეკატერინეს და ადგილიდან არ იძვროდა
-დათა ვინ არის? - სახლიდან ელისაბედის ხმამ გამოაღწია
-შენც გაგიმარჯოს დავით! - მკაცრად და დიშნისმოგებით მიუგო ეკატერინემ
-დათა მშვიდ.. ეკო - ხალათში გახვეული ელისაბედი ამოუდგა ბიჭს ზურგს უკან, დაქალის დანახვისას კი სიხარულით შეჰკივლა
-არ შემომიშვებთ ? - ნაძალადევი ღიმილით იკითხა ეკატერინემ და დავითს შეხედა
-რა გჭირს ,რას გაშეშდი ჩვენი კატუშა დაბრუნდა ბიჭო, მოდი ჩემო ალქაჯო , შემო, რატო არ მითხარი რომ დღეს ბრუნდებოდი,დაგხვდებოდი - მკლავზე დაქაჩა დაქალს და სახლში სრული მნიშვნელობით შეათრია
-არ იყო საჭირო და მაგიტომ,ელისო. - მშვიდი ტონით მიუგო და სავარძელში ჩაეშვა
-მე მაისურს ჩავიცვამ და მოვალ - დარცხვენით განაცხადა დავითმა და საძინებლისაკენ გასწია
-ჩემი ყოფილი ქმრის ,თუ შეიძლება რომ ასე ვუწოდოთ - ღრმად ჩაისუნტქა ეკატერინემ- შენ რა, ჩემი ყოფილი ქმრის ძმაკაცთან წევხარ?
-იცი ჩვენ.. - გოგონა დაიბნა ,სიტყვებს თავი ვერ მოუყარა
-ჩვენ ერთმანეთი გვიყვარს კატუშ,ასე რომ შენს შეხედულებას დიდად არ მივაქცევ ყურადღებას - უკნიდან მოესმა მამაკაცის ხმა
-ვინმემ გითხრა ,რომ ამისი მომხრე არ ვარ ? - ხმა გაუმკაცრდა ეკატერინეს
-ეკ ახლა არ იკამათოთ რა , ჩემი ხათრით
-შენს დაბრუნებას ველოდით ჩემო კატუშა, ქორწილი გვაქვს დაგეგმილი და შენს გარეშე ეს ყველაფერი უმუღამო იქნბეა - გვერდით ჩამოუჯდა საყვარელ ქალს და გულზე მიიხუტა
-ხო ეკ, ჯვარი უკვე დავიწერეთ, ქორწილის გადახდა კი ჩემი საუკეთესო მეგობრის გარეშე სრული კატასტროფაა
-მიხარია თქვენი ამბავი - გაუღიმა წყვილს
-კომპანიაში წასვლას აპირებ ? -მოულოდნელად იკითხა ელისაბედმა
-კი ელის, მივდივარ და ბიძაჩემს ჩემი ხელით დავმარხავ იმ კომპანიაში - ზიზღით ჩაილაპარაკა
-მოიცა, ბიძაშენი რა შუაშია ?
-აარაფერი ელის დაიკიდე, ყავა დამალევინე შენის ნებართვით და კომპანიაში წავალ
-არანაირად!-მკაცრად განაცხადა ელისაბედმა და დაქალს წინ აესვეტა- შენ რაღაცას მიმალავ,რაღაც არ გითქვამს ჩემთვის , რა შუაშია გია ბიძია ? რა ხდება მითხარი !
-არაფერი თქო , მე თვითონ მივხედავ - ხმა გაიმკაცრა ეკატერინემ და დაქალს წარბაწეულმა ახედა
-თუ იმის გამო იკავებ თავს რომ მე აქ ვარ, შეგიძლია ყველაფერი თქვა. ელისაბედმა მთელი ისტორია მიამბო - ხმადაბლა ,მაგრამ გარკვევით ჩაილაპარაკა დავითმა,რამაც ეკატერინეს განცვიფრება და გაკვირვება ერთად გამოესახა სახეზე
-კი ეკ, დათას ყველაფერი ვუამბე, ასე რომ შეგიძლია ახლავე დაფქვა , რა დააშავა ბიძაშენმა !
-და ეს ყველაფერი როდის მოუყევი ? - თითქოს იმედის ნაპერწკალი აენთო გულში, რომ ირალისთან მთელი მისი ჯოჯოხეთური ისტორიის ნამდვილი ვერსია მივიდოდა, იმედიანად ჰკითხა დავითს და ხმა დაიწყნარა
-თუ ირაკლის გამო კითხულობ,გეტყვი რომ მან ეს ყველაფერი სამწუხაროდ არ იცის , ერთი წელიც არ არის რაც ელისაბედმა მიამბო, მე კი ნამდვილად ვერ გავბედავდი ირაკლისთან ამ თემაზე მესაუბრს,მითუმეტეს მაშინ .. - ბიჭმა წინადადება შუაში გაწყვიტა ,ღრმად ამოისუნთქა და ელისაბედს გახედა
-მაშინ რა დავით? - ეკატერინემ სიჩუმე დაარღვია
-ეკ ირაკლის საცოლე ჰყავს - ამ სიტყვებმა თითქოს გული ორად გაუპო, სახეზე არანაირი ემოცია ეკითხებოდა ,მაგრამ გულში ყველაფერი ნაწილებად ეშლებოდა , მამაკაცი რომლის სიყვარულიც გულში ღრმად შეინახა, ქორწინდებოდა თუმცა მასზე არა,სხვა ქალზე,სულ სხვა პიროვნებაზე. ცეპზე გამობმული ჯვრისწერის ბეჭედი ,რომელიც გულმკერდს უმშვენებს ძლიერად მოიქცია მუჭში და ღრმად ჩაისუნთქა.
-ძალიან კარგი,ბედნიერებას იმსახურებს - ძლივს ამოღერღა სიტყვები და ბეჭედს ხელი ნელა მოაშორა
-მთლად ასე მარტივადაც არ არის ყველაფერი - ელისაბედი გვერდით ჩამოუჯდა დაქალს და ხელების ფშვნეტა დაიწყო
-ვერ გავიგე - წყნარი ტონით წარმოთქვა და ელისაბედს გახედა
-ირაკლის სამსახურის გარდა არაფერი აინტერესებს, იმ საბედისწერო ღამის შემდეგ მასში ბევრი რამე შეიცვალა , ბიზნეს მოკიდა ხელი, საკმაოდ წარმატებული ლანდშაფტის დიზაინერული კომპანია შექმნა და მას ხელმძღვანელობს, თავიდან მამამისმა შეუწყო ხელი მერე კი ყველაფერი თავად ააშენა. დედამისი გულის პრობლემებს უჩივის ,ამის გამო ბატონმა იაკობმა ირაკლის საცოლე თავად მოუძებნა , მარიამ შაინიძე - სახელი და გვარი აკანკალებული ხმით წარმოთქვა და ეკატერინეს რეაქციას დაელოდა
-შაინიძე , ეს ის გოგო ალბათ ირაკლის ბავშვობის თაყვანისმცემელი - ირონიულად ჩაილაპარაკა
-ხო იცი რომ ირაკლის მის მიმართ არასდროს ჰქონია სიმპათია
-ახსნები საჭირო არ არის ელის, კარგად ვიცი მარიამს რა გრძნობები ჰქონდა ირაკლის მიმართ, ისიც კარგად ვიცი რომ ირაკლი როგორც მეგობარს ისე აღიქვამდა ყოველთვის
-ხოდა ეგ ყველაფერი ირაკლის მამამაც კარგად იცის და ვინ თუ არა მარიამი. ის შეურჩია საცოლედ , ყველაფრის მიუხედავად ,ირაკლის ზედმეტად სიტყვაც კი არ დაუძრავს, მაინც ფეხებზე ოჯახური ცხოვრებაო ,ჩემთვის სამსახურია მტავარი და ასე იქნება სულო. მხოლოდ დედაჩემის გამო ვაკეთებ ამასო, არ მინდა იფიქროს რომ ცოლის მოყვანას არასდროს ვაპირებო. ხოდა ჩემო ეკატერინე ბარემ აქვე გეტყვი, სამ დღეში გვაქვს ქორწილი და ირაკლიც ჩამოდის თავის „საცოლესთან’’ ერთად - მძიმედ დაასრულა ელისაბედმა და შვებით ამოისუნთქა
-კარგია, რაც არ უნდა იყოს თავისი მომავლის ბატონ-პატრონი და გამგე თვითონ არის - გულდაწყვეტით მაგრამ მკაცრად ჩაილაპარაკა და ელისაბედს კიდევ ერთხელ შეახსენა -ყავა მინდა დაო!
-ხო დამავიწყდა,შენ მანამდე ის მითხარი ბიძაშენი რა შუაშია
-მაგ ბიძაჩემად წოდებულმა კაცმა, პატიმარი შემომიგზავნა ,რომელსაც როგორც მივხვდი ჩემი მოკვლა ან მინიმუმ დაჩეხვა უნდოდა
-რა? - სამზარეულოდან მომავალ ელისაბედს ყავის ჭიქა ძირს დაუვარდა და დაქალს ეცა- რას ქვია მოკვლა გოგო, ღმერთო ჩემო , რამე დაგიშავეს? კარგად ხარ? ეკო არ მომატყუო
-ოე,ოე დაწყნარდი, პირველი _ ახალად მოგიწევს ყავის მოდუღება და მეორე _ ეს ყველაფერი რამდენიმე თვისწინ მოხდა და მხოლოდ ბარძაყშ გაყრილი დანა მივიღე, კარგად ვარ დაწყნარდი
-ღმერთო ჩემო ეს როგორ იკადრა - ნერვიულად წამოდგა დაქალის წინ ჩამუხლული ელისაბედი და დაღვრილ ყავას დააცქერდა
-საიდან ან როგორ გაიგე ,რომ ბიძაშენი იყო ?- დავითმა გაოგნებული მზერით ჰკითხა
-ჩემო დავით, არც ქალების ციხეშია დიდი სინაზე და ერთმანეთზე ზრუნვა.
-შენ რა ის პატიმარი ცემე? - მოულოდნელად იკითხა ელისაბედმა
-არამარტო პატიმარი ელისო! ასე რომ ახლა პასუხები გაქვთ. შენ კიდე დამალევინე ეგ ყავა თუ აკეთებ , რას გადამაყოლე ვერ გავიგე
-ღმერთო ჩემო ასე მგონია ქალის ტყავში გადაცმული ძმაკაცი მყავს , ასეთი ჯმუხი თუ გახდებოდი რას წარმოვიდგენდი - ბუზღუნით გამოენთო სამზარეულოდან და ყავა მაგიდაზე დაუდო
-კარგ ფორმაში ხარ კატუშ - მთელი გულით გაუღიმა ბავშვობის მეგობარს და მისი საუკეთესო ძმაკაცის ერთადერთ ნამდვილ სიყვარულს
-შენც ჩემო დავით , შენც - გაუღიმა ბიჭს და ყავა მიირთვა.
თითქმის ორი საათი იყო ელისაბედთან, ცოტა ისაუბრეს, ქორწილის გეგმები გააცნო დაქალმა , ისეთი აღფრთოვანებული და ბედნიერი უყვებოდა ყველაფერს ,რომ ეკატერინესაც კი გულიანი ღიმილი ესახებოდა სახეზე. ცოტახანში მოემზადა დაქალს მანქანა სთხოვა, სანამ თავად რამეს იყიდდა კომპანიისკენ დაიძრა.მანქანა 17 სართულიანი შენობის წინ გააჩერა და ფეხისთრევით გადმოვიდა, იცოდა რომ თავის კონტროლი გაუჭირდებოდა, იცოდა რომ ბიძამისის ერთი ზედმეტი გამოხტომა და იმ კაცს შუაზე გაგლეჯდა. სათვალე გაიკეთა და მძიმე ნაბიჯებით აიარა კიბე .კომპანიაში შესულს ყურადღება არავინ მიაქცია, მიმღებში მივიდა ,იქ მჯდარმა გოგონამ მკაცრად განუცხადა
-ვისთან ბრძანდებით?!
-ეკატერინე ერისთავი ! - კითხვა დააიგნორა და სათვალე მოიშორა . მიმღებში მჯდარი გოგონა წამიერად ფეხზე წამოვარდა, დაბნეულმა გახედა მოსაცდელში გაჭიმულ ბანერს , სადაც ნათლად ჩანდა მკაცრად მომზირალი 22 წლის ეკატერინე ერისთავი, მამამისსა და ბიძამისს შორის
-ქალბატონო ეკატერინე ,მე ახალი ვარ , მე ვერ გიცანით
-გთხოვ ზედმეტი ახსნა-განმარტებების გარეშე
-დიახ,მომიტევეთ. ბატონი გია კაბინეტში იმყოფება , აი ეს ბარათი ლიფტისთვის - დაბნეულმა გაუწოდა ბარათი და თავი დახარა
-მადლობა - ბეიჯზე სახელი ამოიკითხა - ანანო! - და ლიფტში შევიდა.მალევე მიაღწია მეჩვიდმეტე სართულს. ლიფტიდან გამოსულს დიდი სივრცე გადაეშალა თვალწინ, უამრავი მაგიდასკამებით, პატარ-პატარა კაბინეტებით, მისკენ მომზირალი ათობით თვალი, როგორც ჩანს მიმღების გოგონამ ყველა დააინფორმირა მისსი მოსვლის თაობაზე. ნელა მიაბიჯებდა წინ. უეცრად შეჩერდა დიდ ყავისფერ კართან და კუთხეში ამოიკითხა ,გია ერისთავი , სიმწრისგან ჩაეცინა, რამდენიმე წლისწინ აქ დამფუძნებელი და აღმასრულებელი დირექტორი ეკატერინე ერისთავი იყო ამოკვეთილი, ყველა ის მომენტი გაახსენდა ,როგორ წერდა მამასთან ერთად პროექტებს, ჯერ კომპანიის ვიზაჟისთვი შემდგომ კი უკვე დაფუძნებული კომპანიის დირექტორი, ყველა მოგონება თვალწინ დაუდგა, მამის ამაყი სახე როცა მისმა უფროსმა ქალიშვილმა პირველად 20 წლის ასსაკში წარადგინა უზარმაზარი პრეზენტაცია , ხალხის გაოგნებული სახე,თუ როგორ შეძლო ამ გოგომ ამხელა კომპანიას სათავეში დასდგომოდა.საკუთარი ფიქრები გაფანტა, იფიქრა კარზე დავაკაკუნებო ,მაგრამ წამებში შეეცვალა აზრი, საკუთარ კაბინეტში შესასვლელად ნებართვა ნამდვილად არ სჭირდებოდა. მკაცრი გამომეტყველებით შეაღო კარი და სამუშაო მაგიდასთან მსხომ მამაკაცებს თვალი შეავლო. გიას სახე ეცვალა, არ ეგონა რომ მისი ძმისშვილი ასე მალე , თან ასე გაუფრთხილებლად წარსდგებოდა მის წინაშე
-შუადღემშვიდობის ბიძია - ირონიულად მიესალმა ფერდაკარგულ კაცს და წინმსხდომ გაკვირვებულ შუახნის ბატონებს თავი დაუკრა
-ეკა ჩემო ლამაზო გოგო,- წამოენთო შუახნის მამაკაცი მაგიდიდან - არ გელოდებოდი ჩემო ძმისშვილო
-ტრ*კს ნუ მითამაშებ ძია კაცო! - მოულოდნელად დასჭექა და კაცი ადგილზე გაქვავდა - რა ხდება ხელი ხომ არ შეგიშალეთ შემთხვევით ?
-არა შვილო, ბიძაშენთან ახალ პროექტს განვიხილავდით.ესეიგი შენ ხარ ამ კომპანიის მფლობელი და ერთერთი დამფუძნებელი - შუახნის მამაკაცი ფეხზე წამოდგა და ხელი გაუწოდა ეკატერინეს
-ზუსტად აღნიშნეთ_ მფლობელი და დამფუძნებელი ! - ხმა უფრო გაიმკაცრა და ანერვიულებულ ბიძამისს შეხედა- და შენ ვინ ხარ ბატონო გია? - ჰკითხა მამაკაცს რომელიც ერიდებოდა მისთვის თვალის გასწორებას
-რა კითხვაა ეკუნა , ბიძაშენი გია ვარ - ეცადა გაეცინა რომ სიტუაცია განემუხტა
-ბიძაჩემი ? მაშინაც იყავი ჩემი შრომით მოპოვებული ფული , ჩემსავე მკვლელობის შესაკვეთად რომ დახარჯე ?!- ამის გაგონებაზე გიამ სახეზე ფერები და გამომეტყველება ერთიანად დაკარგა, ორი გაკვირვებული მამაკაცი ,გაურკვევლი თვალებით უყურებდნენ ჯერ ეკატერინეს ,მერე კი გიას
-რას ამბობ შვილო..
- რა შვილო - დაიგრგვინა ქალმა და საყელოში წვდა შუახნის მამაკაცს- საკუთარ შვილებს მკვლელებს უგზავნი ხოლმე ? გეკითხები რა შვილზე მელაპარაკები გია?!
-ეკა მე აგიხსნი
-რას ამხისნი! არაფერს არ ახსნი ! აკრეთ შენს ბარგი-ბარხანას და დაახვევ ჩემი კომპანიიდან! უკანასკნელად გაფრთხილებ _ არ გადამეღობო ! მამაზეციერი ვერ აგაწყობს ისე დაგშლი ნაწილებად! დავაი ნახ*ი ! - საყელოში მოქაჩა და კარისკენ გაათრია - ჩემმა თვალებმა არ გნახოს ! - კარი ცხვირწინ შემოუქნია და გაოგნებულ მამაკაცებს მიუბრუნდა - თითოეული პროექტი,რომელიც აქამდე გქონიათ ჩემს კომპანიასთან , საღამოს მაგიდაზე უნდა მედოს , დაფინანსებაზე კი მერე დაგელაპარაკებიტ. ნახვამდის ! - მკაცრად განუცხადა მამაკაცებს და კარისკენ მიაცილა.
შიდა სამსახურეობრივ მობილურს ხელი დაავლო და მდივანთან დარეკა
-დიახ ბატონო გია
-ბატონიმა გიამ თანამდებობა დატოვა საყვარელო!
-ქალბატონო ეკატერინე?
-გახლავართ .
-რით დაგეხმაროთ?
-ყველა საფინანსო ხელშეკრულება, ამონაწერები, გადახდები, მთელი ბიუჯტი, აღწერებით და აღრიცხვებით ჩემს მაგიდაზე იდოს დღევე, არ მაინტერესებს რა დრო სჭირდება . საკუტარ თავებს დააბრალეთ რაც მოხდება! - ყურმილი დაკიდა , კარი გამოაღო, ათობით თვალმა შეათვალიერა კარში მდგომი ქალი და თავები დახარეს .
-კარგია რომ ამ ნაბიჭ*არმა ბიძაჩემმა, პატივისცემა და თანამშრომლური მოკრძალებულობა მაინც შეინარჩუნა. გილოცავთ ! კომპანიის მფლობელი და აღმასრულებელი დირექტორი დაგიბრუნდათ. მდივანს უკვე ვუთხარი რომ ყველა საბუთი რაც კი საფინანსო მხარეს მოიცავს ჩემს მაგიდაზე უნდა იყოს დღესვე ,მაგრამ თქვენც გეტყვით. დღესვე იდოს ჩემს მაგიდაზე ! მადლობა ყურადღებისთვის - თავი დაუკრა გაოგნებულ თანამშრომლებს და უკან შებრუნდა, ის იყო კარებშ შედიოდა რომ შეჩერდა - ხო მართლა - კედელზე მიმაგრებული ბიძამისის სახელი და გვარი ჩამოგლიჯა და პირველივე მაგიდასთან მჯდომი გოგონას სანაგვე ურნაში მოისროლა - ასე უკეთესია , ხვალ დილით ეს კედელი მოწესრიგებული დამხვდეს! - კაბინეტში შევიდა და სავარძლის კიდეზე ჩამოჯდა .თვალები მოიფშვნიტა და სამუშაო მაგიდისკენ გადაინაცვლა . საზურგეს მიეყრდნო და ხელში გაუჩერებლად ატრიალებდა კისერზე ჩამოკიდებულ ბეჭედს.
მთელი დღე კომპანიაში გაატარა , მდივანმა მალევე მოუტანა ყველა საბუთი რაც კი გამოითხოვა
-ინებეთ ქალბატონო ეკატერინე , ყველა საფინანსო ხელშეკრულება, აღრიცხვები, გადარიცხვები, დაფინანსების ჩანაწერები , პარტნიორ კომპანიებთან თანხის ბრუნვა და კიდევ წვრილ-წვრილი გადახდები - ანერვიულებული ხმით ჩამოყალიბა ყველაფერი გოგონამ ისე რომ თავი ზევით არ აუწევია.
-ძალიან კარგი მადლობა , შენი სახელი შემახსენე - საბუთებს ქექავდა და თვალის მოუშორებლად ჰკითხა აკანკალებულ გოგონას , რომელზეც არც კი შეუხედავს
- მარიამი , მარიამ შაინიძე

თავი სამი
, შენი სახელი შემახსენე - საბუთებს ქექავდა და თვალის მოუშორებლად ჰკითხა აკანკალებულ გოგონას , რომელზეც არც კი შეუხედავს
- მარიამი , მარიამ შაინიძე - გოგონამ ენის ბორძიკით ძლივს წარმოთქვა საკუთარი სახელი და საკუთარ ფეხებს დააშტერდა. ეკატერინეს მისი სახელის გაგონებაზე ტანშ ცივმა ტალღამ დაუარა.ღრმად ჩაისუნთქა და გოგონას მკაცრი მზერით ახედა.
-მარიამ, არ მეგონა რომ ბიძაჩემთან მუშაობდი - ოგოგნას ნერვიულობის შემჩნევისას, სიტუაციის განმუხტვა სცაადა
-დიახ, უკვე ორი წელია რაც მისი მდივანი ვარ
-მისმინე თქვენობით საუბარი საჭირო არ არის , თავი შუახნის ქალი მგონია . რაც შეეხება საბუთებს მადლობა ,თავისუფალი ხარ
-მიხარია თქვე..შენი დაბრუნება , ბატონმა გიამ განცხადება გააკეთა თქვენი წასვლის შესახებ - ამის გაგონებაზე სისხლი ვენებში მოაწვა
-რა განცხადება მარიამ ?
-თქვენ არ იცით?
-ჯერ ერთი ტქვენ არა , შენ! მეორეც კიდევ არანაირი განცხადების შესახებ არ მაქვს ცნობები
-მე ახლავე განახებთ - აკანკალებული ხელით პლანშეტში რაღაცას ეძებდა,რამდენიმე წამში ვიდეო ნახა და ეკატერინეს წინ დაუდო. გოგონამ ვიდეო გახსნა და ყბა ჩამოუვარდა:
-მოგესალმებით ჩემო მეგობრებო, როგორც იცით რამდენიმე დღის წინ მოხდა ინციდენტი, ჩემს ძმიშვილს ორი გაუზრდელი ყმაწვილი თავს დაესხა, ჩემი მეორე ძმისშვილი, თქვენთვის კარგად ცნობილი ეკატერინე ერისთავი , საკუთარი დის დაცვას ცდილობდა ,ამ თავდაცვის დროს ის ორი მამაკაცი მძიმედ დაშავდა თუმცა საკადრისს მიიღებენ.ეკატერინეს გადაწყვეტილებით, დროებით ტოვებს ჩვენს კომპანიას გადატანილი ტრავმის გამო.მინდოდა ეს ყველაფერი გცოდნოდათ,რადგან ის უაზრო მითქმა-მოთქმები და ჭორები სამუდამოდ დაინახოს. ქალი სუსტი სქესის წარმომადგენელია ,როგორც ოდითგანვე გასწავლიან, ნაზი ,რბილი და მარტივად გატეხვადი ადამიანია. ჩემს ძმისშვილსაც ასე დაემართა , ამხელა ტრამვას ვერ გაუძლო და დასვენება სჭირდება. მადლობა ყურადღებისთვის .
-ეს ოთხი წელი ხალხს ფსიქიურად გაუწონასწორებელი ვეგონე და ფიქრობდნენ რომ ერთმა შემთხვევამ მაიძულა გაქცევა ? - გაოგნებულმა ახედა მარიამს
-ვერ მიგიხვდი
-ღმერთო ძალა მომეცი,რომ ეს კაცი არ შემომაკვდეს - სიბრაზით წარმოთქვა და სახე ორივე ხელიტ მოიფშვნიტა .
-ბოს კარგად ხარ? - მარიამი ეკატერინეს რეაქციაზე უფრო ანერვიულდა
-კი,კი. მადლობა ინფორმაციისთვის,თურმე ასეთი გაოგნებულები რატო მიყურებდნენ , ამ კაცმა გიჟად შემრაცხა. ოხ გია, შენ თუ სათითაოდ არ აოგადინო ეს ოთხი წელი ,მე არ ვიყო ეკატერინე ერისთავი - ჩუმად ლაპარაკობდა და ნერვიულად აკაკუნებდა თითებს მაგიდაზე
-წყალი ხომ არ გინდა ბოს ?
-ყინულებით რა ,თუ არ შეგაწუხებ
-კი ახლავე, რა შეწუხება რას ამბობ - გოგონა უცბად გავიდა კაბინეტიდან და რამდენიმე წამში ,ყინულით სავსე ჭიქით დაბრუნდა - აი ბოს, თქვენი წყალი
-მადლობა მარიამ, თავისუფალი ხარ
-თუ რამე დაგჭირდებათ,დამიძახეთ - გოგონამ თადახრით უთხრა და ოთახიდან გავიდა. ეკატერინე ცოფებს ყრიდა, აქამდე ვერ გაეგო რატომ არავინ მოიკითხა ამდენი წელი, რატომ არავის გაუჩნდა კითხვები მომხდარზე, ახლა კი ნათლად დალაგდა ყველაფერი ,ბიძამისმა მიჩქმალა სიტუაცია და ფსიქიურად გაუწონასწორებელ ქალად გამოაცხადა.კაბინეტში წინ და უკან დადიოდა, ცდილობდა საკუტარი ტავი დაეწყნარებინა, როცა მობილურზე ზარი გაისმა
-გისმენ ელის
-რას შვები კატუშ , რახდება მანდ
-მოვალ და ისე მოგიყვები ახლა არ მაქ ნერვები
-კაი , სანამ სახლს ნახავ ჩემთან დარჩი კარგი?
-დღეს დავრჩები ელის , ხვალ უკვე საკუთარ სახლში ვიქნები. ახლა გამოვალ კომპანიიდან მანქანის საყიდლად გავალ და თან ტელეფონსაც ვნახავ . მერე პირდაპირ სახლში წამოვალ
-კაი კატუშ, საღამომდე
მეგობარს ყურმილი დაუკიდა . მარიამ დაუძახა
-დიახ ბოს
-მისმინე, ჩემი ყველა საკრედიტო ბარათი გაახსნევინე ბანკს, ახლა გავდივარ . შენც თავისუფალი ხარ როცა ბარათების საქმეს მომიგვარებ რა .. სასწრაფოდ მჭირდება კარგი ?
-კარგი ბოს, ბანკში დავრეკავ არაა პრობლემა. დარწმუნებული ხარ რომ მეც უნდა გამათავისუფლო? ჯერ მხოლოდ ხუთი საათია
-ნახე რაღაცას გეტყვი - გოგონას წინ დაუდგა - როცა ვამბობ რომ ასეა , ესეიგი ასეა და განხილვას არ ექვემდებარება
-კარგი ბოს, გასაგებია. იმიტომ ვიკითხე რომ ათ საათამდე არცერთ თანამშრომელს წასვლის უფლებას არ გვაძლევდა ბიძათქვენი
-ხოდა გილოცავთ, მე ბიძაჩემი არ ვარ . თავისუფალი ხარ
- ბარათებს აღვადგენინებ და მოგწერთ
-კარგი, მე გავდივარ . ხვალ შევხვდებით
-ხვალამდე ბოს
ლეპტობი და რამდენიმე საბუთი აიღო და კომპანიიდან გავიდა. პირველი ვიზიტი აიტექნიკში ჰქონდა, ახალი მობილური შეარჩია , და მარიამისგან ესემესიც მიიღო,ბარათების განახლების შესახებ. მობილური შეიძინა , ყველა საჭირო ინფორმაცია ჩატვირთა და მანქანის შესარჩევად წავიდა. BMW-ზე შეაჩერა არჩევანი ,როგორც ყოველთვის .ბავშობიდან აფანატებდა ამ მოდელზე . საღამოს კი უკვე ელისაბედის კართან იყო
-გეშველა ? რა მანქანა იყიდე - სახლში არც იყო შესული ელისაბედმა კითხვები რომ დააყარა
-რა კითხვებს სვამ ელისო?
-ვიცი რომ BMW, მაგრამ რომელი მოდელი?
-M8 GTR
-გიჟი ხარ, მოსიარლე კუბო იყიდე
-შეგიძლია დედაბერივით ათასობით კითხვა არ დამაყარო ? რამე მაჭამე
-გიჟი ხარ რა, რა ხდებოდა დღეს აბა
-დავითი სად არი
-ირაკლი ჩამოვიდა და დასახვედრად წავიდა
-კარგია ,კარგი
-ჰა ახლა მოყევი, რა სიტუაცია დაგხვდა, ბიძაშენმა რაო
-რა და ჩემს სიტუაციას მხოლოდ სამი სიტყვა აღწერს ,ჩემო ელისო
-რა სამი სიტყვა , რას მენამიოკები კაცო
-ჩემს ბედს შევე*ი! _ ეს სამი სიტყვა - ხმამაღლა წარმოთქვა და პალტო სავარძელზე გადაკიდა
-ქალი ხარ , ქალი! რა სიტყვებია გოგო
-ახლა არ დამიწყო რა
დაქალს საჭმელი მოამზადებინა,პარალელურად ყველაფერი მოუყავ ჯერ ბიძამისის განცხადებაზე ,მერე კი მარიამზე . ელისაბედს ყბა ჩამოუვარდა,ნამდვილად არ იცოდა რომ მარიამი მის კომპანიაში მუშაობდა .რამდენიმე საათი საუბრობნენ შემდეგ კი სახლის ძებნა დაიწყო , რამდენიმე ვარიანტი ნახა და იქიდან საკმაოდ მყუდრო ბინაა შეარჩია, თანხა ონლაინ გადაიხადა .
მეორე დღეს ჯერ კომპანიაში წავიდა ,შემდეგ კი მარიამს სთხოვა რომ რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი გაეგზავნა მის სახლში, რა თქმა უნდა მხოლოდ კლასიკური შარვალი და პალტო ან მანტო, შავი ან თეთრი პერანგები და მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი . ის დღეც გადააგორა, მისდა გასაკვირად ძალიან მალე დაამყარა საკუთარი წესრიგი კომპანიაში. ყველაზე მეტად ის გაუკვირდა რომ საკუტარმა ოჯახმა არც კი მოიკითხა, არ დაიჯერა რომ ბიძამისი მისი დაბრუნების შესახებ რამეს მაინც არ ეტყოდა , ყველაზე მეტად გული მამაისზე დასწყდა, არც პატიმრობის დროს მოუნახულებიდა არც ახლა ,როცა ამდენი წლის შემდეგ ,როგორც იქნა თავისუფალია . სახლში მისულს ელისაბედმა აუფეთქა ტელეფონი
-გოგო შენ სულ გადაირიე, ხვალ ქორწილი მაქვს და ჩემი დაქალი არც კი მპასუხობს
-ხო იცი რომ კომპანიაშ ვიყავი, რა ხდება აბა გისმენ
-რას იცვამ ხვალ
-მეკაიფები ხო?
-რას ბოდიალობ
-ამის გამო ამაწიოკე ,რომ გაგეგო რას ვიცვამ?
-დიახაც, ჯარისკაცის ფორმით რომ გამომეცხადო ჯოჯოხეთს მოგიწყობ!
-ნუ მემუქრები წრიპა! რამეს ჩავიცვამ რა გინდა
-რამეს კი არა ,ძააან სექსუალურად უნდა გეცვას
-ელისაბედ რას ხლართავ
-არაფერს, კაბა და ფეხსაცმელი გამოგიგზავნე და ნახე, ჩაიცმევ და დამენახები როგორ გაქვს
-აუ ძაან ატრა*ებ და გიხარია, ხო იცი რო ეს მატლაკვეცობები არ მიყვარს
-ჩუმად! ჩემი ქორწილია , ჩემი ქორწილი!
-ოხ შენ და შენი ქორწილი!
- კაბას რომ მოგიტანენ , ფეხსაცმელთან ერთად ჩაიცვამ და მანახებ როგორია
-ვსო?მარტო ეს გინდა?
-დიახაც!
-გამითიშე ,თორე გადმოგწვდი!
-გესლიანო ქალო!
-ელისაბედ!
-ქისიუ,ლავიუ,ჰაგიუ - მიახალა და გაუთიშა, ამასობაშ ზარის ხმაც გაისმა კარზე .
-როგორც ჩანს მოიტანეს ელისაბედის გამოგზავნილი სისულელეები - ჩაილაპარაკა და კარი გააღო, კურიერს გამოართვა ყუთი და სავარძელში მოათავსა
-აბა ვნახოთ , რა გამოაგზავნა ქალბატონმა - ყუთი გახსნა , ჯერ ფეხსაცმელი ამოიღო, წვრილ ქუსლზე , შავი ფეხსაცმელი ოქროსფერი ზამბარისებურად დახვეული შესაკრავით, როგორც გაარკვია გველის ფორმა ჰქონდა შესაკრავს, შემდგომ კაბა ამოიღო,რაღათქმა უნდა შავი, წვრილმკლავზე,გახსნილი გულმკერდით,წელზე თასმებით,ნახევარი მხარე მუხლამდე იყო დაგრძელებული,მეორე ნახევარი კი ბარძაყს საკმაოდ აცდენილი. ჭირის დღესავით ეზარებოდა ახლა ამ ტანსაცმლის მორგება ,მაგრამ ელისაბედის ყბიდან ვერ ამოვიდოდა რომმ არ ენახა . კაბა იდეალურად მოირგო, სავსე მკერდი, გამოკვეთილი საჯდომი და ვარჯიშის მიუხედავად ,მაინც წვრილი გამოყვანილი წელი. გრძელი ფეხები ელისაბედის მიერ გამოგზავნილმა ფეხსაცმელმა დაუმშვენა, ერთადერთი რაც არ მოეწონა მისი შრამი იყო ბარძაყზე, დანით მიყენებული ჭრილობის ვარი, რომელიც კაბის სიმოკლის გამო არ დაიმალა. მაგრამ ელისაბედის წყენინება არ უნდოდა, მაინც გადაწყვიტა ამ კაბის ჩაცმა. ელისაბედს ფოტო გაუგზავნა წარწერით „შენი ბრძანება შესრულებულია „. გოგონამ წამებში დაუბრუნა პასუხი,თითქოს ზუსტად იცოდა როდის მიწერდა დაქალი „კაცი ვიყო ,ოჯახს შენს გამო დავანგრევდი :D “ , ამ ესემესზე ეკატერინეს გაეღიმა, ტანსაცმელი გამოიცვალა და საწოლში მოტავსდა, ხვალ მძიმე დრე ელოდა, ფსიქოლოგიურად მძიმე, ოთხი წლის შემდეგ პირველად ნახავდა საყვარელ მამაკაცს, ათიათასი სცენა წარმოიდგინა, თუ რა რეაქცია ექნებოდა მას რომ დაინახავდა, ზიზღი,სიბრაზე, გაოცება, გაკვირვება ან საერთოდ არანაირი რეაქცია, იქნებ ის ე მოქცეულიყო თითქოს ეკატერინეს არც კი იცნობდა, ამ ფიქრებში გართულს ჩაეძინა.
დილით საკმაოდ ადრე გამოეღვიძა, საათი ექვსს უჩვენებდა, თავის ტკივილი აწუხებდა, ტელეფონს ხელი დაავლო და სამზარეულოში გავიდა წყლის დასალევად. მესენჯერი გახსნა და ელისაბედის მოწერილი ესემესი ნახა
@ „აუ ისე ვნერვიულობ ქორწილის გამო ძილი არ მეკარება , რა ჯანდაბა გავაკეთო „
„შენც დილა მშვიდობის ჭირვეულო“ - იფიქრა ეძინებაო და პასუხს არც დაელოდა, წყალი აივსო ,წამალიც გადაყყლაპა იმ იმედით რომ მის თავის ტკივილს უშველის, უცბად კი ტელეფონი აწკრიალდა
@ - რას შვები ეკ
-ახლა ავდექი შენ რატო არ გძინავს?
-აუ გოგო ვერ დავიძნე, ღამეს მოგწერე საიტზე გაცვენებდა, მაგრამ როგორც ჩანს გეძინა , ვერ მოვისვენე , დათაც გუშინ ირაკლისთან და ბიჭებთან ერთად დარჩა, მთელი ღამე მარტო ვეგდე, ლამის შევიშალე
-კაი ჩავიცმევ და გამოვალ,დაწყნარდი
-აუ მალე გამო გთხოვს, სანამ ანანო მოვა ჩემი დამემართება
-ანანო ვინ არი
-ჩემი მეჯვარეა , გეცოდინება, სხვათაშორის შენს კომპანიაში მუშაობს
-მიმღებში?
-ხო , ეგ არის სამი წლის წინ გავიცანი , ისეთი საყვარელია ,რომ გაიცნობ მიხვდები
-ხო მე სისაყვარლე დიდად ვერ დავინახე ,გუშინწინ ,მარა კაი.
-ოო შენ სულ ეგრე ხარ, მალე მოდი გავგიჟდი
-ვიცმევ და მოვდივარ
ყურმილი დაკიდა , უცბად მოემზადა, ამჯერად შავი სპორტულის შარვალი, ამ ფერისვე მაისური და ჟაკეტი ჩაიცვა, ბოტასებში ჩაყო ფეხები, კაბას და ფეხსაცმელს დაავლო ხელი და სახლიდან გავიდა. 15 წუთში უკვე ელისაბედის კართან იყო
-მადლობა ღმერთს, ეს 15 წუთი საუკუნედ მომეჩვენა
-რა პანიკაში ხარ ვერ გავიგე
-ვაიმე შენნაირი უემოციო ვერ ვარ, ჯვრისწერისდროს ხესავით იდექი , ემოცია არ გესახებოდა სახეზე, გული კიდე მე ამომივარდა შენ მაგივარდ, ნამდვილი ხე ხარ !
-კაი გეხვეწები, ეს სენტიმენტები არ გვინდა.დაჯექი ყავას გაგიკეთებ და აზრზე მოხვალ
-შენ თუ მიშველი რა
ყავა მოუმზადა დაქალს, ცოტა ელაპარაკა ,დაამშვიდა . ამასობაში ტელეფონიც აწკრიალდა
-კაი რა ვინ გირეკავს, სამსახურიდან რომ დაგიძახონ გეფიცები მოგკლავ - ელისაბედი უცბად აბობოქრდა
-მარიამია , მაცადე
-სპიკერზე ჩართე რა ,გთხოვ - ყელზე კანი ორი თითით ჩამოიწელა ,როგორც პატარა ბავშვმა დდა დაქალს წყლიანი თვალები აუნთო
-გაკლია ხო ?
-გთხოვ - კიდევ გახედა დაქალმა და გაუღიმა, ეკატერინემ დანებბების ნიშნად თავი გააქნია და ზარს უპასუხა
@ - დილამშვიდობის ბოს
-დილამშვიდობის მარიამ, მშვიდობაა?
-არ მინდოდა ასე ადრე შემეწუხებინე, მაგრამ დროის გაწელვაც არ მინდოდა
-რა ხდება?
- დღეს შეიძლება რომ სამი საათისთვის გამათავისუფლოთ?
-პრობლემა არ არის , ყველაფერი გოგონებს გადააბარე და თავისუფალი ხარ
-მადლობა ბოს
-აბა შენ იცი .- ყურმილი დაკიდა და დაქალის პირდარებულ სახეზე შეუჩერდა თვალი
-რა იყო?
-ბოს?არ მინდოდა შემეწუხებინე?თავისუფალი ხარ?აბა შენ იცი? -კითხვითი ნიშნით იმეორებდა, მათ სიტყვებს და ეკატერინეს თვალს არ აშორებდა - როდის დაუდაქალდი?
-რას ბოდავ თუ იცი?
-მე ვბოდავ? შენი საყვარელი მამაკაცის ახალი საცოლე შენი მდივანია, შენ ისე იქცევი თითქოს რიგითი თანამშრომელი იყოს, სიხარულო -სიყვარულოებით გაკლია რომ ელაპარაკო და დადაქალებულლლ - ბოლო სიტყვა გაწელა და ხელები ჰაერში აატრიალა
-ძაან დიდი ბოდიშ მაგრამ , მოსისხლე მტერივით ვერ მოვექცევი, ის არაფერშუაშია , ყველაფერი რაც ხდება ჩემს კისერზეა, ასე რომ დამიწყნარდი და იმ შენს ანანოს დაურეკე , თორე დარჩები ხელმოწერის გარეშე
-უი დედა, ანანო დამავიწყდა - ელისაბედი წამოვარდ ა,ტელეფონს ეცა და მეჯვარეს დაურეკა, რამდენიმე წუთში ანანო მის კართან იყო
-ვიფიქრე დაგავიწყდი ?
-აუ ელი ბოდიშ რა , სალონში ვიყავი და ძლივს გამოვაღწიე
-ოხ, მოდი ,მოდი
-გამარჯობა ანანო - სამზარეულოს მაგიდასთან მიყრდნობილი ეკატერინე ,გოგონას მიესალმა
-უფროსო? თქვენც აქ ყოფილხართ - გოგონამ მორცხვად იკითხა და მიესალმა - დილამშვიდობის
-ჩემი დაქალის გარეშე , ეს ქორწილი არ გამოვა ჩემო ბარტყო - ელისაბედი ანანოს შემოეხვია და ამაყი სახით გახედა ეკატერინეს - ახლა ავდგეთ მოვემზადოტ
რამდენიმე საათში სამივენი მზად იყვნენ, ანანოს ნაზი ცისფერი კაბა ეცვა , თმა აწეული ჰქონდა ,მსუბუქი მაკიაში და სამკაულები ამშვენებდა, ელისაბედს დიდი ,გაშლილი სპილოს ძვლისფერი ,ბრდღვიალა კაბა ეცვა , თმა ზევით აწეული და მასში ჩამაგრებული გვირგვინიტ ამშვენებდა, გამოკვეთილი ტუჩები და სადა მაკიაჟი . ეკატერინემ თმა ჩამოიწორა, ახლაღა შეამჩნია როგორ გაზრდია კიდევ უფრო გრძელი თმა, თითქმის მუხლამდე ჰქონდა,გულმკერდს ნათლობის ხის ჯვარი და გრძელ ცეპზე წამოცმული ჯვრისწერის ბეჭედი უმშვენებდა, რომელიც მისი სავსე მკერდის გამო არც ჩანდა, ეს კარგიც იყო,ნამდვილად არ უნდოდა ირაკლის თვალში მოხვედროდა ბეჭედი. სახეზე დიდად არ უწვალია, ტუში,ლაინერი და ტუჩსაცხი
-მაკიაჟი არც კი დაგჭირვებიათ უფროსო - გაოცებულმა უთხრა ანანომ
-ისეთ ვიდზეა ჩემი დაქალი, რათ უნდა მაკიაჟი - არ დააყოვნა ელისაბედმა
-მლიქვნელობას აქვს ადგილი - ელისაბედს გახედა დაქალმა და გაუღიმა
-მართლა უზომოდ ლამაზი ხარ კატუშ
-ასევე წრიპ!
გვერდით ჩამოყრილი თმა მუჭში მოიქცია და ზურგს უკან გადაიყარა , მობილურს ხელი დაავლო და საათს დახედა, სადაც არის დავითი მოაკითხავდა ,ზუსტად ვიცოდი რომ ირაკლიც მათთან იქნებოდა ,ამიტომ გადაწყვიტა ანანო თავად მიეყვანა ქორწინების დარბაზში, ელისაბედი კი ირაკლის და დათას გაყვებოდა. რა წამსაც შეამჩნია მანქანა, ელისაბედს ანიშნა გავდივართო. სადარბაზოდან მაშნ გამოვიდნენ, როცა ირაკლი მანქანას აბრუნებდა. ერთადერთი რაც შეამჩნია მის თავით უკან მიბრუნებული ირაკლი და მის გვერდით მჯდომი მარიამი იყო, გული უზომოდ აუჩქარდა, სწაფად ჩაჯდა მანქანაში და ადგილს მოსწყდა.
ირაკლიმ მანქანა მოაბრუნა და მარიამს მიმართა , რომ გადასულიყო. გოგონას ნაზი ვარდისფერი კაბა ეცვა, მის წვრილ და მოხდენილ ტანს უფრი ალამაზებდა, სადა მაკიაში და მხრებზე ჩამოყრილი ქერა თმა.დავითიც უცბად გადმოხტა მანქანიდან და სადარბაზოსკენ დაიძრა
-მოიცა, ჯერ ჩვენ შეგვიშვი - ირაკლიმ გააჩერა ძმაკაცი და ღიმილით გადაუდგა წინ
-კაი მიდი მალე . ცოლი მელოდება - აცქმუტდა და ძმაკაცს ხელი მხარზე შემოჰკრა
ირაკლიმ პირველმა დააკაკუნა კარზე და აკანკალებული ელისაბედიც გამოჩნდა
-ოჰ, ამ სილამაზეს შეხედეთ- აღფრთოვანება ვერ დამალა ირაკლიმ და პატარძალს გადაეხვია
-გეყოფა ჩემი ცოლი დამითმე - დაიგრგვინა ბიჭმა და ცოლი ხელიდან გამოაცალა ძმაკაცს
-ძალიან ლამაზი ხარ ელისაბედ - აღფრთოვანება ვერ დამალა მარიამმა
-შენც მარიამ - ნაზად გაუღიმა გოგონას
-აბა წავიდეთ ? - გამოაცხდა დათამ
-მარტო ხარ? შენი მეჯვარე ? - ირაკლიმ მოულოდნელად იკითხა, თითქოს კიდევ ვიღაცას ელოდებოდა
-ეკატერინემ წაიყვანა ანანო, ვუთხარი რომ ხუთივე ვერ დავეტეოდით მანქანაში , პირდაპირ დარბაზში მიიყვანს - ეკატერინეს სახელის გაგონებაზე ბიჭს ძარღვები დაეჭმა , გული აუჩქარდა
-წავედით წავედით - დათამ წამოძახა და ცოლს ხელი დაავლო
რამდენიმე წუთში დარბაზში იყვნენ, ეკატერინე მეორე სართულზე იყო და შემომავალ ხალხს შორიდან უყურებდა. აი ისინიც ნეფე-პატარძალი და მათ უკან ირაკლი და მარიამი, მამაკაცის დანახვისას სუნთქვა შეეკრა, სული გაეყინა, ვერ ხვდებოდა გაუხარდა მისი ხილვა თუ პირიქით. მაღალი მუქი თმებით, შავი თვალებიტ, მოზრდილი წვერითა და მკაცრი გამომეტყველებით. როგორც ყოველთვის შავი ფერის სამოსში გამოწყობილი. ცალი ხელი ჯიბეში ჰქონდა მეორეთ კი მარიამის გაყრილ მკლავს იკავებდა . სახეზე არანაირი ემოცია არ ეკითხებოდა.
უყურებდა სხვა ქალის გვერდით მდგომ მის სიყვარულს და გული ნაწილებად ეშლებოდა, არ იცოდა საკუთარი ტავი უფრო მეტად უნდა დაედანაშაულებინა თუ მისი ოჯახი, ამ ყველაფრის გამო, თუ კიდევ დიდხანს უყურებდა მამაკაცს მისი თვალები ცრემლებით აივსებოდა , ძლიერად დახუჭა თვალები , ღრმად ჩაისუნთქა და ელისაბედის ძახილზე კიბეებს ნაზი მოძრაობით ჩაუყვა.
კიდევ ერთხელ გაიგონა საყვარელი ქალის სახელი ბატონმა ირაკლიმ და კიბისკენ გაიხედა. თვალებში უმალ მოხვდა სასურველი ქალის სილამაზე, მკაცრი გამომეტყველებით მოუყვებოდა საფეხურებს ეკატერინე,მამაკაცმა ფეხის ფრჩხილიდან დაიწყო საყვარელი ქალის სხეულის შესწავლა: გრძელი ,მოქნილი ფეხები,გვერდით ჩაჭრილი კაბა რომელიც მარცხენა ბარძაყს მადისაღმძვრელად კვეთდა, გამოყვანილი წელი, სავსე მკერდი ,რომელსაც ორივე მხარეს მკაცრად გამოკვეთილი ლავიწის ძვლები ამშვენებდა,გრძელი კისერი და ნახევრად მხარზე ჩამოყრილი გრძელი თმა, მამაკაცმა უშველებელი ნერწყვი ძლივს გადააგორა და საკუთარი ემოციების დამშვიდება სცადა, ძარღვებში სისხლი აწვებოდა, კუნთები დაეჭიმა, ვერ ხვდებოდა რას უკეთებდა ეს ქალი, ამდენი ხნის შემდეგაც პატარა ბიჭივით უფართხალებდა გული მის დანახვაზე
-ბოს, მშვენივრად გამოიყურები - სიჩუმე დაარღვია მარიამმ, რომლის კომპლიმენტი საკმაოდ გულწრფელი იყო
-მარიამ, მადლობა. ასევე - სამი სიტყვით შემოიფარგლა და სცადა ირაკლისთვის თავი აერიდებინა
-გამარჯობა ეკატერინე - ბოხმა ბარიტონმა ,აიძულა მამაკაცის თვის თვალები გაესწორებინა
-ირაკლი, - მძიმედ წარმოთქვა და მისალმების ნიშნად თავი დაუკრა , იქ გაჩერება აღარ შეეძლო ამიმო გადაწყვიტა იქაურობას გასცლოდა - თქვენის ნებართვით, დაგტოვებთ
იქაურობას უკანმოუხედავად გაეცალა . ქორწილმა იდეალურად ჩაიარა , ეკატერინე ირაკლის დაჟინებულ მზერას გრძნობდა და მტელი საღამო დაძაბულობაარ ასვენებდა . შემდგომ ვალსის მელოდია ჩაირთო , შეამჩნია ირაკლიმ მარიამ რომ სთხოვა საცეკვაოდ გასვლა და გული უარესად დაეფლითა, ამის ყურება არ შეეძლო, ვერ გაუძლებდა. ელისაბედისთვის არც უთქვამს ისე დატოვა დარბაზი. სახლში მისულმა ფეხსაცმელი უმისამართოდ მიყარა , კაბაც შემოგლეჯვიტ გაიძრო და , საწოლში მტელი ძალით დაეცა.ტირილი უნდოდა მაგრამ , ამისთვის ზედმეტად აძლიერებდა საკუტარ თავს. უცბად წამოვარდა საწოლიდან საცვლების ამარა გავიდა მისაღებში. მაგიდა მეორე მხარეს გადადგა, ადგილი გაათავისუფლა და ემოციებისგან დასაცლელად ვარჯიში დაიწყო. ალბათ ერთი საათი მაინც შეუჩერებლად ვარჯიშობდა. როცა კუნთებში სისუსტე იგრძნო აბაზანაში საათობით შეიკეტა და ცხელ შხაპს შეაფარა თავი.
მეორე დილით სამსახურში საკმაოდ დაღლილი მივიდა, ტანსაცმელი არც ჰქონდა ჩაცმული წესიერად. წინა დღით მარიამს სთხოვა რამდენიმე ხელი ტანსაცმელი კაბინეტშიც მოეტანათ, ყოველი შემთხვევისთვის , რომ ჩაეცვა ან გამოეცვალა ხოლმე. სპორტულ ფორმაში შევიდა შენობაშ, ანანო აღფრთოვანებიტ მიესალმა
-დილამშვიდობის უფროსო
-დილამშვიდობის - გაუღიმა და ლიფტში შევიდა . გამოსვლისთანავე გაკვირვებულებმა შეხედეს თანამშრომლებმა, პირველად ნახეს სპორტულ ფორმაში გამოცხადებული უფროსი, ეკატერინემ დააიგნორა მათი გამომეტყველება და კაბინეტში შევიდა . საკიდიდან შარვალი და პერანგი ჩამოხსნა. სწრაფად ამოიცვა შარვალი, ფეხსაცმელში ჩაყო ფეხები, შავი პერანგი მოისხა, რილებს იკრავდა როცა ირაკლი შეუვარდა კაბინეტში
-რას ნიშნავს შენი საქციელი ამიხსნი?!
თავი ოთხი
-რას ნიშნავს შენი საქციელი ამიხსნი?!
-უკაცრავად ?- გაოცება ვერ დამალა ეკატერინემ
-მეკაიფები ადამიანო?რა გინდა ვერ გავიგე
-ერთი წუტით რა, დაოკდი და ამიხსენი რა ხდება
-რომელი კრიტერიუმით განსაზღვრე ჩემი პროექტის არასრულყოფილება ? გეკიტხები რის გამო თქვი დაფინანსებაზე უარი? რადგან მე ვარ კომპანიის მფლობელი და ჩემი პროექტია ?
-რას ბოდიალობ თუ იცი?
-ეკა ჭკუიდან ნუ გადამიყვან გაფრთხილებ
-ოე ! მუქარებისგან თავი შეიკავე , ნუ გამაღიზიანებ. მანახე რა პროექტზე ლაპარაკობ - გაღიზიანებულმა გამოგლიჯა ხელიდან ფურცლები და კითხვა დაიწყო
-ეკა ჩემს ნერვებზე მოქმედებ თუ ხვდები
-მომისმინე ბატონისშვილო!- ხმა გაიმკაცრა ქალმა- აი ეს პროექტი რაც მე მიკავია ხელში , არცერთ ჩემ მიერ განხილულ პროექტს არ შეესაბამება გასაგებია? გინდ დაიჯერე გინდ არა წარმოდგენა არ მაქვს შენი კომპანიიდან რომელი პროექტი იყო, ან საერთო შენი რომ იყო კომპანია , ასე რომ ჩემთან ჯიჯღინს გირჩევ სიტუაცია გაარკვიო, ვიღაცას ან შენი კომპანიის ჩაძირვა უნდა ან კიდევ უკეთესი , არ უნდა რომ ჩემი კომპანია იყოს შენი პარტნიორი და დამფინანსებელი
-უნამუსო ვიყო, ახლა გავგიჟდები ! - ბიჭმა ნერვიულად მოისრისა შუბლი და სავარძელში ჩაეშვა
-დაწყნარდი რა! - ტელეფონს დაწვდა და მარიამს დაურეკა
@- მარიამ გუშნ წინ რომ სამი პროექტი გავაბათილე , იმისი ასლები მეილზე გადმომიგზავნე სასწრაფოდ
-რატო ბოს? ყველაფერი რიგზეა?
-მარიამ! ზედმეტ შეკითხვას სვამ - მკაცრად განუცხადა გოგონას ტელეფონში
-კარგით ახლავე ,ვნახავ და დაგირეკავთ
-არაფერს არ ნახავ, არ დაკიდო ყურმილი,ორი წუთი გაქვს , ჩემს მეილზე იყოს ასლები!
-კარგით ახლავე - ტელეფონშივე იგრძნო გოგონას ათრთოლებული ხმა
-სწრაფად!
-უკვე გამოვაგზავნე
-კარგი! - სიტყვის თქმაც არ დააცადა ყურმილი დაუკიდა
ირაკლი სავარძლიდან წამოდგა და მაგიდის წინ დადგა, გამალებით მიშტერებოდა გოგონას, რომელიც კომპიუტერში გამალებით ეძებდა რაღაცას, ახხლაღა შეამჩნია მისი გახსნილი პერანგი,რომლის შეკვრა ვერ მოასწრო . გოგონა ფეხზე იდგა და მაგიდას ცალი ხელით ძლიერად ეყრდნობოდა, მეორე ხელიტ ლეპტოპში მასალებს ეძებდა, რომელიც ირაკლის პროექტს ცოტათი მაინც შეესაბამებოდა.
ირაკლი უყურებდა მკაცრი მზერით გამსჭვალულ ქალს, უნებურად მისი ამოღეღილი გულმკერდისკენგააპარა თვალი, გამომდინარე იქიდან რომ მაგიდის კიდეზე დაყრდნობილი გოგონა ზედმეტად მოხრილი იყო წელში, მისი მკერდიდან ცეპი გადმოსრიალდა, რომელზეც მამაკაცმა ნაცნობი ბეჭედი შეამჩნია. გულში ერთიანად გაკრა გაკვირვებამ , ქალი რომელზეც მთელი ცხოვრება გიჟდებოდა, მოულოდნელად მისი ცხოვრებიდან გაქრა,არანაირი ახსნა, არანაირი ესემესი,ზარი. ისე გაუჩინარდა თითქოს არც უარსებია მის ცხოვრებაში, მერე დედამისისგან გაიგო რომ, უბედური შემთხვევის გამო ქვეყნიდან წავიდა, ფსიქიკურად დაინგრაო და არავინ აღარ სჭირდებაო. ვერ იჯერებდა რომ ქალი რომელსაც ამდენი წელი იცნობდა და ამდენი წელი უყვარდა ,ასე მოექცა. ყველაფერი ასე მარტივად დაამთავრა , არ ენდო, არ დაიჯერა რომ მას ტკივილის შემსუბუქება შეეძლო,შეეძლო რომ ეს ინციდენტი შეემსუბუქებინა და დაევიწყებინა მისთვის ,მაგრამ ის გაიქცა, გაუჩინარდა, დაიკარგა და მისი გულიც და სულიც თან გაიყოლა. გაშტერებული უყურებდა ბეჭედს და აზრზე ვერ მოდიოდა, რატომ ინახავდა ამდენი ხანი,რატომ ასე ახლოს გულტან, რა მიზეზით, რა მიზანი ამოძრავებდა. საკუთარ ფიქრებში იყო გართული რომ ეკატერინემ ლეპტოპი შეუტრიალა, რაღაცას უხსნიდა , ირაკლი მხოლოდ ქალის ტუჩების მოძრაობას აკვირდებოდა, თვალი გაუშტერდა,აზრზე ვერ მოდიოდა, თვალწინ თითები რომ აუტკაცუნა ეკატერინემ, უცბად გამოერკვა სიტუაციიდან
-კარგად ხარ ? - არეული მზერით ჰკითხა ეკატერინემ , დაბნეულ მამაკაცს
-კი,ჩავფიქრდი. რა ქენი ნახე პროექტის ასლი?
-კი ვნახე, შეგიძ₾ია გადახედო და მიხვდები რატომ გავაბათილე - სავარძელში ჩაეშვა ირაკლი,ლეპტოპი მუხლებზე დაიდო და პროექტის კითხვა დაიწყო, კარზე კაკუნი გაისმა
-ბოს, ეს საბუთები მოგიტანეთ, ლიზამ შეაგროვა - უცბად შემოვიდა მარიამი და ირაკლის დანახვაზე ადგილზე გაიყინა
-შენ რატომ მოიტანე, ლიზა რას აკეთებს, შენ შენი საქმე არ გაქვს?- მკაცრად უთხრა ადგილზე გაქვავებულ გოგონას და წინ დაუდგა
-დილამშვიდობის მარიამ - ქვემოდან ახედა ერთ ადგილას ატუზულ გოგონას და მიესალმა
-დილამშვიდობის იკა, ბოს მე ..
-კაი ,კაი .. რა მნიშვნელობა აქვს, მომეცი ეგ საბუთები,გადავხედავ - მარიამმი ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ეკატერინეს მაგიდას და საბუთები დადუდო წინ. არც მას გამოპარვია ეკატერინეს ჩახსნილი პერანგი და სიბრაზე და წყენა ერთად მოაწვა ყელში, მისი ფიქრები მხოლოდ ერთი იყო, რომ ეკატერინემ ეს სპეციალურად გააკეთა რომ ირაკლი გამოეწვია ,
-კაროჩე რა! - დაიგრგვინა ირაკლიმ - ეს პროექტი კი არა ჩვეულებრივი ნაგავია ,ვინ გადმოაგზავნა , ვინ შეცვალა აზრზე ვერ მოვდივარ
-თუ ისევ გაქვს ამ პროექტის წარდგენის სურვილი, შემიძლია გადავხედო და დასკვნას მარიამს გამოვაგზავნინებ - ლეპტოპი აიღო და თავისკენ შეიტრიალა
-კი ბატონო,მე .. - გოგონას სიტყვა არ ქონდა დამთავრებული ირაკლიმ რომ გააჩუმა
-შენს საქმეს მარიამს ნუ დაავალებ! გადახედე პროექტს და დამირეკე - მის ტელეფონს ხელი დაავლო და აირდროფით გაცვალა ნომრები , აი ესეც აიოეს 17 და მისი ჯანი
-მარიამიც მშვენივარად გადმოგცემდა დასკვნას ბატონო ირაკლი - მკაცრად მიუგო და ფეხზე წამოდგა
-მე რომ ვამბობ არა ,ე.ი არა! და ჰო მართლა იმასაც მეტყვი ეს ვინ ჩაიდინა
-უკაცრავად? - გოგონამ სცადა გაკვირვება გამოხატა
-იმაზე კარგად გიცნობ ვიდრე გგონია, შენი თვალები მხოლოდ ერთს ამბობს „ვიცი ვინც ჩაიდინა „. ასე რომ გელოდები ! -უკანმოუხედავად გავიდა კაბინეტიდან, მარიამიც აპირებდა გაყოლას რომ ეკატერინეს შეძახილმა გააჩერა
-მარიამ დარჩი! - გოგონას შეეშინდა, ანერვიულდა ,თითქოს იცოდა რის გამო ეძახდა
-რამე ხდება ბოს?
-ეს რატომ გააკეთე ?- მოულოდნელად იკითხა ეკატერინემ და მაგიდაზე ჩამოჯდა, გოგონა ამ შეკითხვას ნამდვილად არ მოელოდა , სახე შეეცვალა , თვალსაც კი ვერ უსწორებდა
-რას, რაზე ლაპარაკობ?
-ყველანაირად ეცადე რომ პროექტის ასლები არ მენახა, დებილი არ გეგონო , პასუხს ველოდები
-არ მინდა რომ ერთად იმუშავოთ - მოულოდნელად წამოიძახა გოგონამ და ცრემლიანი თვალები მიაპყრო გაოგნებულ უფროსს
-მარიამ,ოხ მარიამ . იცი რომ ეს თუ გაიგო ირაკლიმ ,თქვენი ურთიერთობა იმაზე მეტად გაფუჭდება , ვიდრე წარმოგიდგენია
-ეს შენ რატომ გაღელვებს? დავიჯერო ასე ძაან გინდა შენმა საყვარელმა მამაკაცმა სხვა ქალზე იქორწინოს?
-ღმერთო რას გიშავებ - ამოიოხრა და მაგიდიდან წამოდგა - მარიამ, ყველაფერს არასწორად ფიქრობ, გესმის? ამ მომენტისთვის მე და ირაკლი კი არა შენდა ირაკლი ხართ საცოდავ სიტუაციაში გასაგებია?დღეს მე რომ ირაკლის ვუთხრა მარიამმა გააკეთა ეგ ყველაფერი ტქო, წარმოგიდგენია რას იზამს? დაგამხობს ტავზე ყველაფერს. არ ვაპირებ თქვენს ურთიერთობაში ჩარევას გასაგებია, არავის წართმევას არ ვაპირებ
-იმას ვერ წამართმევ რაც არასდროს ყოფილა ჩემი - ხმამაღლა და გულდაწყვეტით უთხრა და წინ აესვეტა - ის მე არასდროს შემომხედავს ისე როგორც შენ გასაგებია? გუშინ ისეთი აღფრთოვანებით გიყურებდა ,რომ შენს ადგილას ყოფნაზე ვლოცულობდი , ვოცნებობდი რომ ერთი წამით მაინც შემოეხედა ჩემტვის ისე როგორც შენ გიყურებს, მაგრამ არა! მისი სული და გული შენ გეკუთვნის, არ ვიცი ეს ოთხი წელი სად გაქრი ან რატომ ,მაგრამ იმასაც ვხვდები რომ ბატონი გიას განცხადება აფსურდი ყოფილა, ეს ნათელია. მე არ მინდოდა რომ ერთად გემუშავათ , მაგრამ სხვა გზა არ არის, დღეს რომ ნახავ ირაკლის ან თუ დაელაპარაკები, შეგიძლია ყველაფერი უთხრა, ეს ჩვენს ურთიერთობას ვერც ვერაფერს მოუმატებს და მითუმეტეს დააკლებს, ისეც არაფერი გვაკავშირებს, ამიტომ , გთხოვ ჩემს გამო ნუ მოატყუებ, სიმართლე უთხარი - აცრემლებული გავარდა კაბინეტიდან, ეკატერინეს გაკვირვება და განცვიფრება ერთად აენთო სხეულში. არ იცოდა როგორ ეთქვა რომ შენმა საცოლემ შენი პროექტი შეცვალა ,იმის გამო რომ ჩემთან ერთად არ გემუშავაო.
მთელი დღე დაძაბულობა არ ეშვებოდა, ირაკლის პროექტს გადახედა, მართლაც გამართული და სრული იყო, მაგრამ ჯერ არ უნდოდა მასთან დარეკვა, აზრები უნდა დაელაგებინა, როგორ ეთქვა ირაკლისთვის ან საერთოდ უნდა ეთქვა თუ არა .
მალე ტელეფონზე უცხო ნომერი აწკრიალდა , არც უფიქრია რომ გაეთიშა პირდაპირ უპასუხა
@
-გისმენთ
-ეკო მე ვარ - უცხო ბიჭის ხმა მოესმა ტელეფონში, ხმაზე ვერ იცნო,თითქოს მიამსგავსა ვიღაცის ხმას , მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ ამოიკითხა
-ბოდიშ მაგრამ ვერ გიცანი
-გავიზარდე და ხმაც შემეცვალა -გაიცინა ბიჭმა და ეკატერინე მაშინვე მიხვდა ვინც იყო
-ანდრონიკე?
-უფროს დას ვახლავარ - ისეთი ხმა ჰქონდა რომ, ასეც კი მიხვდებოდით რომ სახეგაბადრული იღიმოდა
-გიამ გახარათ ჩემი დაბრუნების ამბავი ხო
-მე კეკემ მითხრა, და სავარაუდოდ კეკეს გიამ , შეიძლება გნახო? მომენატრე დუ - ბიჭის სიტყვებზე გულში სითბო ჩაეღვარა, კეკეზე კი აფანატებდა , მაგრამ უმცროსი ძმა განსაკუთრებით უყვარდა, 13 წლის იყო როცა ბოლოს საკუთარი ძმა ნახა
-კი ჩემო ბიჭო, როცა გინდა
-შეიძლება ეხლა გნახო? მერე ისტორიის რეპეტიტორთან მივდივარ, შენი ძმა აბიტურიენტია დუ
-კაი ჩემო აბიტურიენტოვიჩ, სად ხარ მოგაკითხო ?
-დინამოსთან ვარ, ბიჭებთან ერთად
-კაი ,ორ წუთშ გამოვალ კომპანიიდან
-მიცნობ?თუ ფოტო ჩაგიგდო - ახარხარდა ბიჭი
-გააააფსიიიი - მიაძახა ტელეფონში უმცროს ძმას და ყურმილი დაკიდა.
ტელეფონს ხელი დაავლო და კაბინეტიდან გავიდა, ლიზას სთხოვა რომ მარიამის გამოჩენამდე ,თუ რამე საქმე იყო მოეგვარებინა და შენობა დატოვა .
რამდენიმე წუთში დინამოსთან იყო, უამრავი თინეიჯერი ირეოდა, რაღაცნაირად გაბრაზდა კიდეც საკუთარი ძმა მართლა რომ ვერ ეცნო. მანქანიდან გადმოვიდა, მიმოიხედა,მაგრამ ნაცნობი სილუეტი ვერსად დალანდა. უცბად ზურგიდან ვიღაც მიეპარა და ჰაერში აიტაცა
-საერთოდ არ შეცვლილხარ - დაატრიალა უფროსი და ,
-შე ვირო! რამხელა გაზრდილხარ- თითქმის მის სიმაღლე ბიჭს მხარზე ხელი დაადო და გულიანად გაუღიმა,მაღალი ,საკმაოდ ნავარჯიშები სხეულით, მუქი ყავისფერი თმით, გახსნილი წარბებით და მხიარული სახით
-ისევ ისეთი ლამაზი ხარ დუ- ბიჭმა და გულში ჩაიკრა - ეს მომენტი რომ არ დავაფიქსირო არ გამოვა- ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო და რამდენიმე სელფი გადაიღო უფროს დასთან
-ეგენი გამომიგზავნეიცოდე- კიდევ ერთხელ ჩაეხუტა ძმას და მანქანაში ჩასხდნენ. კაფეშ წავიდნენ, ანდრონიკემ კოკაკოლა და ნაყინი შეუკვეთა, ეკატერინემ მხოლოდ ფორთოხლის წვენი
-ბიჭო არაფერს შეჭამ? ეს ნაყინი და კოლა განაყრებს ?-დაუტია ძმას
-აუ შენ არ იცი რა მადა ამქ ეკუშ, გაბესკვამდე ვჭამე და ახლა ამის მეტი არაფერი ჩამეტევა - ღიმილი აუთამაშდა სახეზე ძმას
-არ გამიკვირდება , რას შვები აბაბ მომიყევი
-მეთორმეტე კლასი, აბიტურიენტობა, ბოლოზარისთვის მზადება, ეროვნული გამოცდები ტანში მცრავს ჩემი კაი..
-სიზარმაცეს აქვს ადგილი თუ რა ხდება -
-არა დუ რასიზარმაცე , იცი როგორ ვცდილობ და ვწვალობ რომ დედამ ტვინის ბურღვა არ დამიწყოს რა
-რაო რამეს გეუბნება?
-რრას არ ეკუშ რა, დავიღალე გეფიცები, აღარ მინდა სახლში მისვლა. მამა ცალკე გადავიდა გული პრობლემები დაეწყო შენი წასვლის შემდეგ , ორი წელი ვცხოვრობდი მამასთან ერთად მერე , დედამ იწუწუნა, იტირა და ვინუჟდენში გადავედი. აღარ ინდა იქ გაჩერება ძაან ავიღალე რა
-მომისმინე რა , თუ გინდა ჩემტან გადმოდი, დედასაც მე დაველაპრარაკები საერთოდ თუ დამელაპარაკება ,მარა ეგ დაიკიდე რა. ძირითადად გასული ვარ სახლიდან, საკმაოდ დიდი სახლი ვიყიდე ასე რომ ჩემს საქონელ ძმას როგორმე დავტევ - ბიჭს ნაყინში ჩადებული კოვზი ააცალა და ერთი კოვზი გასინჯა
-აუ დუ მიყვარხარ რა, შენ რომ არ იყო არ ვიცი ამათგან ვინ მიხსნის
-დაიკიდე რა , რაც გინდა წამოიღე შენი ნივთები, თუ გინდა მე გაგიყვან და გადმობარგდი
-კაი, ეგრე ჯობია. მისმინე მამას არ ნახავ?არამგონია იცოდეს რომ გამოხვედი
-ერთ რაღაცას გკითხავ
-მიდი
-ოთხი წლის მანძილზე იმ ოთხ კედელში რომ ვიყავი გამოკეტილი, მამას რატომ არცერთხელ გავახსენდი? მართლა მაინტერესებს და რიტორიკული შეკითხვა არ გეგონოს
-დუ, შენი დაპატიმრების დღეს მამას ინსულტი ჰქონდა, სამი დღე რეანიმაციაში გაატარა, მერე გამოწერეს, შენი ამბავი იკითხა და დედამ უთხრა რომ არავის ნახვა გინდოდა, ისიც უთხრა რომ პროკურორმა შენთან მნახველების შემოგზავნა აკრძალა და კიდევ რარაცები ერთი სიტყვით,მერე რაც მეტი დრო გავიდა მამა თავის თავში ჩაიკეტა , სულ შენ გახსენებს,გულზე პრობლემები გაუჩნდა, პატარა ბავშვივით ტირის შენს სახელს რომ ვახსენებ, ამიტომ გითხარი რომ გენახა, იქნებ გონს მოვიდეს და უკეთესობისკენ შეეცვალოს მდგომარეობა - უსმენდა ანდრონიკეს და საკუთარ თავზე ბრაზდებოდა, იცოდა მამის ხასიათი, იცოდა რომ არასდროს მიატოვებდა ,მაგრამ მაინც შეეპარა მასში ეჭვი, თურმე დედამისს რეები დაუხლართავს, რისთვის უნდოდა , რაშ აწყობდა საკუთარი შვილის გაუბედურება დღემდე ვერ ხვდება
-კარგი ჯერ მამასთან შევიაროთ და მერე სახლში გაგიყვან - ანგარიში გადაიხადა, მანქანში მოთავსდნენ და მამაისის ბინისკეენ გასწიეს . ბინის კართან შეჩერდა ,ღრმად ჩაისუნთქა და დააკაკუნა. რამდენიმე წამში კარი გაიღო და ზღურბლზე მდგარი , გაჭაღარავებული წვერითა და ოდნავ გათეთრებული თმით იდგა მამაკაცი, მოსუსტებული, დაღონებული, ოდნავ წელში მოხრილი, ჩაცვენილი ლურჯი თვალები გაუსწორა წლების უნახავ ქალიშვილს და ცრემლებმა დაუბინდა მხედველოდა
-გამარჯობა მა - მხოლოდ ამის თქმა შეძლო ეკატერინემ და შუახნის კაცს გაუღიმა, მამაკაცი გახევებული იდგა ,ცრემლებად იღვრებოდა, ამდენი წლის მერე საკუტარი შვილი ს დანახვა ისე გაუხარდა, მთელმა 22-მა წელმა თვალწინ გაუარა, ყველა მომენტი ერთდროულად ამოუტივტივდა, გაახსენდა პირველად რომ დაიკავა მწვანეთვალება გოგონა ხელში და გული სიყვარულიტ აევსო.
-მამი არ შემოგვიშებ - გამეფებული სიჩუმე ანდრონიკეს ბოხმა ხმამ გაარღვია - მამაკაცი უკან დაიხიია და შვილები სახლში შემოატარა, ეკატერინეს უმალ ეცა მედიკამენტების სუნი ცხვირში და გული დაეწვა, კლდესავით მაგარი კაცი უცბად ჩამოიშალა, დაღონდა . მისი მისაბაძი მაგალითი იყო ყოველლთვის მამამისი და ხლა ეს კაცი საკუთარ თავს კი არა ადამიანსაც აღარ ჰგავდა . ეკატერინე წინ აესვეტა მამამისს , იმის მოლოდინში რომ ისევ ისე ჩაიკრავდა გულში ,როგორც ადრე
-ჩემო დატანჯულო შვილო - მამაკაცმა სიტყვები წარმოთქვა და მთელი ძალით მიიკრა გოგონა გულზე, ეკატერინემ საკუთარ სიამაყეს სძლია და მამაისის მკლავებშ აქვითინდა, თურმე როგორ ენატრებოდა.
დაახლოებით ერთი საათი გაჩერდნენ მამასთან, ბევრი ილაპარაკეს, მონატრებული ქალიშვილი მოისიყვარულა მამამ , თითქოს მისმა დაბრუნებამ მოაძლიერა, სახე გაუნათდა, თვალები ისევ ისე აენთო როგორც ეკატერინეს პირველი დანახვისას, ისეთი ბედნიერი იყო ბატონი გიორგი , გული სიხარულით ჰქონდა სავსე, თითქოს ცხოვრებამ კიდევ ერთი სიცოცხლე აჩუქა. დროებით დაემშვიდობა ეკატერინე მამას და ძმასტან ერთად დედამისის სახლისკენ გასწია . მანქანა გზის პირას შეაჩერა , მძიმედ გადმოვიდა მანქანიდან და ნელი ნაბიჯებით გაჰყვა ანდრონიკეს უკან
ბილიკზე მიმავალმა შუშის კარს მიღმა ,მომღიმარი კეკე და მის გვერდით მჯდომი მამაკაცი შეამჩნია ,მზერა გაუშტერდა. ეს ანდრონიკეს არ გამოპარვია
-მისი ქმარია დუ , გაბრიელ არღვლიანი - სიტყვა ქმრის გაგონებაზე ,ცინიკურაი ღიმილი გამოესახა სახეზე, როგორც ჩანს კეკე დიდად არც დარდობდა საკუთარ დაზე, მალევე დაუვიწყებია ყველაფერი და საყვარელი მამაკაცით ტკბებოდა.
ანდრონიკემ კარი შეაღო და დედას დაუძახა
-დედა მოვედი და გადავდივარ
-სად გადადიხარ ერთი - სამზარეულოდან გამოვიდა ქალი და კარებშ მდგარი ეკატერინეს დანახვაზე თეფში ძირს დაუვარდა, მშხვრევის ხმაზე კეკე გამოიქცა და დედას მივარდა
-დე, რა ხდება ? - კარში არც გაუხედავს
-მე ეკატერინესთან გადავდივარ, თქვენი ნერვები აღარ მაქ - განაცხადა ბიჭმა და კიბეებზე აირბინა, დის სახელის ხსენებაზე კეკემ თვალი კარისკენ გააპარა და ადგილზე გაშეშდა.ერთდროულად მკაცრი და გულდაწყვეტილი გამომეტყველებით უყურებდა დედა- შვილს, შემოსასვლელში იდგა და ადგილიდან არ იძვროდა
-ნუ გეშინიათ ,შემოსვლას არ ვაპირებ - წყნარი ტონით წარმოთქვა და კიდევ ერთი ნაბიჯით დაიხია უკან
-ეკატერინე შენ ..- კეკეს თვალები ცრემლებით აევსო ,როცა გაბრიელი გამოჩნდა
-მშვიდობა გაქვთ? - ჯერ სიდედრს და ცოლს შემდეგ კი გარეთ მდგარ ეკატერინეს გახედა
-გამარჯობა გაბრიელ, ეკატერინე ერისთავი - მამაკაცს თავი დაუკრა და დას გახედა- მისი და , და შვილი- დედამისს შეხედა
-არ ვიცოდი რომ საქართველოში დაბრუნდი, სასიამოვნოა შე გაცნობა - ხელი გაუწოდა ქალს, ირონიულად ჩაეღიმა ბიჭის სიტყვებზე „საქართველოში დაბრუნდი“, ისეთი ტონი იყო, რამის ეკატერინემაც დაიჯერა რომ საზღვარგარეთ იმყოფებოდა.ხელი ჩამოართვა სიძეს და თავი დაუკრა მისალმების ნიშნად - რატო არ შემოდიხარ?- ინტერესით იკითხა ბიჭმა
-ეჩქარება, ანდრონიკე უნდა გაიყავნოს - უცბად ჩაეჭრა ქალბატონი ნინო საუბარში
-ხო , მარა სანამ ანდრო ჩამოვიდეს გარეთ უნდა იდგეს
-დაწყნარდი სიძე ბატონო, მიჩვეულივარ - გაუღიმა და ანდროს დაუძახა - კი არ გათხოვებ ბიჭო, ცოტა მალე საღამოს შეხვედრა მაქვს - გაახსენდა რომ ირაკლისთვის უნდა დაერეკა
-მოვედი ,მოვედი - კისერზე შემოდებული დიდი ჩემოდნით ჩამოვიდა კიბეზე ანდრონიკე და გაბრიელს მიესლმა - ბარო გაბრო
-სალამი ანდრო , რა ხდება საით
-ეკუშასთან გადავდიავრ
-და რატო? - იკითხა კეკემ
-იმიტო კეკე! - მოკლედ მოუჭრა ბიჭმა და ჩემოდანი გარეთ გაიტანა - ძირითადები ჩავალაგე , მერე თუ რამე დამჭირდება წავიღებ .
-კარგად ბრძანდებოდეთ - ნინომ მკაცრად შეხედა შვილებს და ეკატერინეს მზერა აარიდა
-ხო მართლა გილოცავთ დაოჯახებას , შეგეძლოთ ჩემთვისაც დაგერეკათ, არც ისე შორს ვიყავი საზღვარგარეთ - დას შეხედა წარბშეკრულმა და ანდრონიკეს გასაღები გაუწოდა - ბარგი ჩადე მანქანში
-წავედით აბა, დროებით - ხელი ჩამოართვა გაბრიელს ანდრონიკემ და დასთან ერთად მანქანისკენ წავიდნენ, ბარგი სავარგულში მოათავსა და დის გვერდით დაიკავა ადგილი . სახლისკენ მიმავალ გზაზე ირაკლისთან დარეკა
@
-გისმენ ეკატერინე
-შენი პროექტი გადავამოწმე ,თამამდ შემიძ₾ია დაგიფინანსო
-კომპანიაში ხარ?
-არა , გზაში
-მაშინ კაფეში დაგელოდები , მიზეზების გარეშე ,მისამართი გეცოდინება ალბათ
-კაი
ყურმილი დაუკიდა და ღრმად ამოისუნთქა, იცოდა რომ მათ ყველაზე საყვარელ კაფეში დაუნიშნა შეხვედრა.
ანდრონიკე სახლში დატოვა და კაფეში წავიდა. შიგნით შესულს შავ შარვალსა და ნახევარ მკლავზე მაისურში გამოწყობილი ირაკლი ელოდა, ვისკის ჭიქას ნერვიულად ატრიალებდა ხელში
-საღამომშვიდობის - წინ ჩამოუჯდა გოგონა და ჭიქა გამოართვა, ყველაზე მეტად აღიზიანებდა ეს ჭრიჭინის, ჭრიალის და ჟღრიალის ხმები
-გისმენ - ინტერესით შეხედა ქალს
-რასთან დაკავშირებიტ
-თავს ნუ იდებილებ, კარგად იცი ვინც შემიცვალა პროექტი , მითხარი ეს ვინ გააკეთა
-ამით რა შეიცვლება? შენი პროექტი მაინც დავაფინანსე და რა მნიშვნელობა აქვს ვინშეცვალა
-ეკა ნერვებს ნუ მომიშ₾ი
-ნასვამი ხარ და ზედმეტად უწევ ტონს
-ამას შენ მაიძულებ , მითხარი ვინ გააკეთა!- დიდი ყლუპი ვისკი მოსვა და გოგონას პასუხს დაელოდა
-მარიამმა შეცვალა, არ უნდა რომ ერთად ვიმუშაოთ
-უკაცრავად? - გაკვირვება ვერ დამალა მამაკაცმა
-ხომ გაინტერესებდა ხოდა გითხარი, მარიამმა შეცვალა, არ უნდოდა რომ ერთად გვემუშავა , ჩემს გარემოცვაში ყოფილიყავი, სრულიად გასაგებია ჩემთვის ეს ყველაფერი, ეჭვიანობა და ასე შემდეგ, ამიტომ ძალიან გთხოვ შენებურად ნუ გაფსიხდება იმ გოგოს გულს ნუ ატკენ
-რა?! გულის ტკენაზე შენ მელაპარაკები? არ გიტყდება მაინც ?- თვალებ ამრვრეულმა ჰკითხა ქალს
-რაც საჭირო იყო უკვე გაიგე,მე დაგტოვებ - ფეხზე წამოდგა წასასვლედა ,მაგრამ ირაკლი მკლავში წვდა და ტავისკენ მიიზიდა
- ისევ გარბიხარ , გრცხვენოდეს ეკატერინე ერისთავო , გრცხვენოდეს - ეკატერინეს ამ სიტყვებმა გული მოუკლა , უხეშად მოიშორა მამაკაცი და კაფიდან გავიდა.
სახლშ მისულს , ანდრონიკე მისაღებშ გაშოტილი დახვდა
-ოჰ ფადიშახო , ხელი ხომ არ შეგიშალე - მიმართა ძმას
-აუ კიდე კაი მოხვედი რა, მაგრად მშია და რა ვჭამო არ ვიცი
- არაფრის ტ*აკი არ მაქ ახლა , ამიტომ რამე გამოვიძახოთ რა
-კაი მე შაურმა მინდა
-კაი მეც მაგას შევჭამ , აჰა ტელეფონი და ბარემ ბარათით გადაიხადე, მე გამოვიცვლი - ტელეფონი მისცა ძმას და საძინებელში გავიდა გამოსაცვლელად. რატომღაც შარვალი და მაისური არ ჩაუცვამს, მუხლამდე ოდნავ ფართო შავი მთლიანი კაბა ჩაიცვა , თმები კოსად შეიკრა და მისაღებში გავიდა .
-ეკუშ მაიონეზის,ხახვის და წიწაკის გარეშე ხო - მისაღებში შესულს ანდრონიკემ ხმამაღლა ჰკითხა დას
-კი ბატონო.
-შევუკვეთე უკვე , ათ წუთში მოიტანენ, მისმინე დღეს სად გაიქეცი ? ან გაბრაზებული რატო მოხვედი მშვიდობაა
-კი მშვიდობაა, ირაკლისთან მქონდა შეხვედრა - ამ სიტყვების გაგონებაზე ანდრონიკეს ტუჩებთან მისული კოკა-კოლა გადასცდა
-შანსი არა რი - ხმამაღლა წამოიძახა
-ნუ აცქმუტდი რა- ბალიშ ესროლა ძმას- მის პროექტს ვაფინანსებ და რაღაც პრობლემები შეექმნა და მაგიტომ შევხვდი
-მეღადავები ხო ?
-ანდრონიკე ! საცოლე ჰყავს და თან მთელი ოთხი წლით გავქრი , შენ წარმოდგენაც კი არ გაქვს დედამ რა სისულელეები უთხრა ბიჭს, რომ ზედაც არ მიყურებს და ერთხელაც კი არ მოვუკითხივარ . ამას გიას ფარსი დაემატა , ჟურნალისტებთან შეხვედრა და ვსო, მაგარ ტ*აკში აღმოვჩნდი . ასე რომ ძაან გთხოვ აღარ გვინდა ამის განხილვა
-კაი ნუ მეჩხუბები
-მიდი შენ კურიერს დაელოდე, მე რაღაც საბუთებს უნდა გადავხედო - ლეპტოპი და საქაღალდეები მაგიდაზე დააწყო. რამდენიმე წუთში კარზე ზარი გაისმა
-მოიტანეს გავაღებ- წამოვარდა ანდრონიკე . წამებში დაბრუნდა უკან და ორი შაურმა შემოაბრძანა - აჰა დუ - გაუწოდა დას და თვითონ გემრიელად მოკალათდა სავარძელში
ცოტახნის მერე, ეკატერინე ისევ საბუთებს მიუბრუნდა, ანდრონიკემ კი სამეგობროსთან შეხვედრა გადაწყვიტა , ეკატერინემ სათადარიგო გასაღები მისცა და მშვიდად განაგრძო საქმის კეთება,.
თითქმის პირველი ხდებოდა საათი ,საშინელმა თავისტკივილმა შეაწუხა, თვალებიც ეწვოდა ლეპტოპთან მუშაობის გამო. გამაყუჩებელი დალია და ცოტახნით სავარძლის საზურგეს მიეყრდნო . ტელეფონიც აწკრიალდა
@
-გისმენ ჩემო სიცოცხლე - თბილად მიმართა ძმას
-დუ რას შვები?
-რასაც შენს წასვლამდე ვაკეთებდი
-აა მუშაობ კიდე, მისმინე ბიჭები ფეხბურთს ვთამაშობთ რა და დღეს გვიან მოვალ, არ იდარდო რა
-კაი დე, არ ვიდარდებ - გაიცინა გოგონამ
-კარგი დედიკო , მიყვარხარ - ბიჭმაც არ დააკლო
-მეც ჩემო ბაჭია
-ბაჭია არა იხვის ჭუკი რა - ახარხარდა ანდრონიკე
-წადი ბიჭო და სახლში მოსვლამდე აღარ შემაწუხო - გაიცინა და ყურმილი დაკიდა, ისევ საზურგეს მიეყრდნოდა თვალები დახუჭა . რამდენიმე წუთში ისევ გაისმა ტელეფონის ზარი , არც დაუხედავ ისევ ანდრონიკე ეგონა და პირდაპირ უპასუხა
@
-ახლა რაღა მოხდა? - თვალთმაქცური სიმკაცრით იკითხა
-საღამომშვიდობის ეკუნა - ქალის ხმა მოესმა ტელეფონში, ეს ანდრონიკე ნამდვილად არ ყოფილა, უცბად მოეგო გონს და ნომერს დახედა, ნომერი არ ეცნო
-საღამომშვიდობის - დაბნეულმა წარმოთქვა
-ვერ მიცანი, მაკრინე ვარ - ანერვიულებული ხმა ჰქონდა ქალს, სახელის გაგონებაზე უცბად მოვიდა გონს, იცნო ნაცნობი ქალის ხმა
-მაკო, როგორ ხარ - თბილად მიმართა ქალს
-არ ვარ კარგად შვილო, არც ირაკლია კარგად, ის ემრცხვენოდა რომ შენთან დამერეკა,მაგრამ სხვა გზა არ დამრჩა, შენ თუ მიშველი - აშკარად ეტყობოდა ,რომ ტიროდა
-მაკო რა ხდება ? რა ხმები ისმის ?სად ხარ? - ტელეფონში აშკარად ისმოდა რაღაცების მტვრევის ხმა, გინება,მაგრამ ვერ არკვევდა ვისის ხმა იყო
-სახლში ვარ ჩემო გოგო, გეხვეწები გვიშველე, ირაკლი უგონოდ მთვრალი მოვიდა, ყველაფერს ამტვრევს, ყვირის , გიჟს გავს, ამდენის ატანა არ შემიძ₾ია შვილო, გული ვერ გაუძლებს . მარიამიც აქ არის იმას ეჩხუბა, აღარაფერი შეარჩინა , შენ თუ უშველი გევედრები ეკუნა, მოდი გეხვეწები- ქალი ებუდარებოდა , ტირილს უფრო უმატა , ეკატერინეს აღარც ესმოდა გარკვევით სიტყვები , გააახსენდა ირაკლისი და მისი პირველი გრანდიოზული ჩხუბი , მაშინაც უზომოდ ბევრი დალია და ყველაფერს ლეწავდა, დედამისმა პირდაპირ ეკატერინეს დაურეკა დასახმარებლად, მისი წამალი და დამამშვიდებელი ეკატერინე იყო.
-კარგი მაკო, დაწყნარდი. მოვალ,ოღონდ დამშვიდდი - ქალის დაწყნარება სცადა და პალტოს დხელი დაავლო
-გეხვეწები მალე მოდი , აქ დიდხანს ვერ გავჩერდები,მეორე ბინაში წავალთ ჩვენ და იქ დავრჩებით, შენ ოღონდ ამას უშველე გეხვეწები
-არა სად წახვალთ, ჯერ არ დატოვოთ მარტო, ჭკუიდან გადავა
-მალე მოდი ჩემო გოგო მალე - ქვითინით გაუთიშა ქალმა . ფეხსაცმელში ჩაყო ფეხები და სახლიდან გავარდა, გზაში ანდრონიკეს მიწერა, სახლში არ ვარ და არ ვიცი როდის მოვალო და მაკრინესა და იაკობის სახლისკენ გასწია. მალევე მივიდ ა და მანქანა სახლის ეზოში შეაჩერა, ირაკლის ღრიალი გარეთაც კი გამოდიაოდა , კარზე დააკაკუნა ,თავლებჩაწითლებულმა და აცრემლებულმა მაკრინემ გაუღოკარი
-მადლობა ღმერთს - ამოიგმინა და გოგონას მოეხვია - გეხვეწები უშველე - ეკატერინემ ქალს გვერდი აუარა და მისაღებში შევიდა, იაკობი კედელთან იდგა ცალი ხელი შუბლზე ჰქონდა მიჭერილი, აცრემლებული მარიამი სავარძელში ხმამაღლა ქვითინებდა, გაცეცხლებული ირაკლი მის წინ იდგა და ბოლო ხმაზე ღრიალებდა
-ეს როგორ გააკეთე, შენ ვინ მოგცა ამისი უფლება მარიამ!
-შენ სულ შეიშალე ? - დაუყვირა ეკატერინემ და მასსა და მარიამს შორის ჩადგა
-ოჰ ქალბატონი ცოლიც მოსულა , მეგონა უკვე გაიქეცი - ირონია არ დააკლო მის წინ მდგომ ქალს
-ირაკლი ჭკუიდან ნუ გადამიყვან, შეეშვი ამ გოგოს!
-რატო იცავ ვერ გავიგე? რატო? ყველაზე მნიშვნელოვანი პროექტი ლამის ჩამიძირა , ჭკუიდან გინდა შემშალო? - ღრიალებდა და მარიამისკენ იწევდა
-მარიამ წადი! - აცრემლებულ გოგოს მკაცრად უთხრა
-არსადაც არ წავა - მკლავში წვდა გოგოს და შეაჩერა
-მტკივა იკა - ამოიკნავლა გოგომ
-შეეშვი მეთქი გითხარი ! - ხელი გააშვებინა და გოგოონას მკაცრად უთხრა - წადი !დროზე!
მარიამი უკანმოუხედავად გავარდა სახლიდან.
-შენ ვინ გეკითხება ?შენ ვინ ხარ ეკა?ვინ? - უღრიალა ქალს და მკლავებში ძლიერად ჩაეჭიდა
-ადი ოთახში, სწრაფად, ოთახში ადი!- უღრიალა კაცს და მკლავში ჩაეჭიდა , ძალით წაიყვანა კიბეებისკენ,მაკრინემ თვალით ანიშნა ჩვენ მივდივართო და სახლიდან გაუჩინარდნენ. ირაკლის ჯიჯღინსყურადღებას არ აქეცევდა და ძალით შეათრია საძინებელში
-რა გინდ ა ეკა რატო მოხვედი? გინდა რომ უარესად შემშალო ჭკუიდან?გეკითხები
-დაწყნარდი და გაიხაე ტანსაცმელი, სწრაფად მოტავსდი საწოლში, არ გამაღიზიანო
-ზღაპარსაც ხომ არ მომიყვები დედიკო?- გაღიზიანებულმა უთხრა
-ესეიგი ასე ხო ? - გაბრაზებლმა წარმოთქვა ,პალტო სავარძელში მოისროლა და მამაკაცს მიუახლოვდა - შენ მაიძულებ - საყელოში ძლიერად დაქაჩა და მაისური გადააძრო ,ირაკლის თავბრუ დაეხმა და საწოლზე მოწყვეტით დაეცა - ასე მოგიხდება - მიახალა ქალმა და შარვლის ქამარი შეუხსნა, ფეხსაცმლები მოაშორა და შარვალი დაქაჩა - ჩვეულებრივი მოზვერი ხარ ! - ბურტყუნებდა და შარვალს აძრობდა . იმდენად მთვრალი იყო რომ თავში ყველაფერი უტრიალებდა, ლაპარაკის უნარი წაერთვა და მძიმედ გაიშხლართა საწოლზე
-ჯერ საერთოდ არ წვებოდი და ახლა აღარც დგები? ადექი გავასწორო საწოლი და დაწექი , ადექი - მკლავში წვდა ბიჭს მაგრამ, ძლიერად დაქაჩა მამაკაცმა და ზემოდან მოექცა
-რა ჯანდაბას აკეთებ, ადექი - ეცადა თავი გაეთავისუფლებინა ,მაგრამ მამაკაცი მკლავებს ძლიერად უჭერდა
-თუ ჩემს მკლავებში მოქცევა არ გინდოდა , რატომ მოხვედი, რატომ დარდობდი მე რას ვიზამდი სიმთვრალეში - ისე ახლოს მიუტანა სახე რომ მისი ალკოჰოლის სურნელი სახეზე ეფრქვეოდა ქალს, უნდოდა წინააღმდეგობა გაეწია ,მაგრამ ისე აბრუებდა ამ მამაკაცის სიახლოვე, ქმედითუნარიანობას ართმევდა
-მთვრალი ხარ და შენს საქციელს ინანებ, ხომ იცი? - ძლივს ამოღერღა და მამაკაცისთვის თვალის გასწორება სცადა
-ვინანებ იცი რას? ახლა რომ არ გავაკეთო ის რაც მთელი შვიდი წელია მინდა - ეს თქვა და გოგონას ტუჩებზე დაეწაფა, წინააღმდეგობის გაწევა სცადა თუმცა აზრი არ ჰქონდა, ამ მამაკაცის წყურვილი მასაც ისევე კლავდა როგორც ირაკლის მისი , მასაც ისევე უზომოდ ენატრებოდა საყვარელი მამაკაცის შეხება, სიახლოვე,ალერსი როგორც ირაკლის მისი. ირაკლის ალკოჰოლით გაჟღენთილმა ტუჩებმა თავისი გააკეთეს, გონება სრულად დაებინდა და საყვარელი მამაკაცის ალერსში გადაეშვა, ახლა არც იმ ოთხ წელზე ფიქრობდა, არც მარიამზე , არც საკუტარ ოჯახზე და მითუმეტს იმაზე თუ რა მოხდებოდა ამ ღამის შემდეგ.
-როგორ მენატრებოდი - მთელი გული და სული ამოაყოლა მამაკაცმა ამ ორ სიტყვას და ქალის სურნელი ღრმად შეიყნოსა,ტუჩებიდან ყელის მიმართულებით გადაინაცვლა, სველი კოცნის კვალს უტოვებდა კანზე, კაბა მოაშორა და მონატრებული ქალის სხეულის შესწავლას შეუდგა, ქალს ხმის ამოღებაც კი არ შეეძლო, მამაკაცი მის მოშიშვლებულ მკერდზე დააცოცებდა ტუჩებდს და იმ ხმებით ტკბებოდა რომელსაც ქალი გამოსცემდა მისის შეხებისას, ამდენი წლის მონატრება,ოცნება და სურვილი აიხდინა , მთელი სხეულით შეიგრძნო საყვარელი ქალი , რომ შეგეხედათ იტყოდით,აამათზე ბედნიერი წყვილი არც კი არსებობსო, თითქოს ამდენი წელი საერთოდ არ დაეკარგათ.
გაბრუებულსა და დაღლის მიეძინა ქალის გულმკერდზე, ეკატერინეს ძილი არ ეკარებოდა , გონს მოვიდა და ათასმა ფიქრმა შეაწუხა, ზუსტად იცოდა რომ დღევანდელი ღამიდან ბევრი არაფერი ემახსოვრებოდ აირაკლის , მაგრამ ბედნიერი იყო, ბედნიერდებოდა იმით რომ მამაკაცს ისევ ისე ძლიერ უყვარდა და უფრო მეტადაც კი. ცოტახანს მონატრებულ კაცს თმაზე ეფერებოდა , მერე ფრთხილად გადააწვინა ბალიშზე, ტანსაცმელი ჩაიცვა , ოთახს ხელი შეავლო,პალტო და ფეხსაცმელი აიღო და სახლი დატოვა , საათი ოთხს უცვენებდა , სახლში შევიდა, მთელი სხეული სტკიოდა , ასე იცის მთვრალმა ვნებამორეულმა კაცმა , გაიფიქრა გონებაში და გაეცინა .
-უკვე იმედებს ვკარგავდი - ფიქრებიდან ანდრონიკემ გამოარკვია
-რაო?
-სად დადიხარ ამ შუაღამე
-მართლა გაინტერესებს? - გვერდით ჩამოუჯდა ძმას
-თუ ისეთი რამეა რომ მერე სხვებისგან არ გავიგებ მაგ ამბავს მაშინ მითხარი და თუ სადმე სატრიშინოდ იყავი ,მაშინ არ მაინტერესებს - გადაიხარხარა ბიჭმა და დას ხელი გადახვია
-არ ვიცი ანდრიკო ,არ ვიცი . ხვალინდელი დღე მეტყვის ყველაფერს- თავი მხარზე დაადო ზმას და მიეხუტა
-დუ ხო რიგზეა ყველაფერი
-კი ჩემო ბიჭო , კი. წავალ დავეგდები დასაძინებლად , ხვალ სამსახურში ვარ წასასვლელი
-მიდი ღამემშვიდობის - დაემშიდობა ძმა და საძინებელში შეძუნძულდა, პალტო სავარძელზე მიაგდო და იქვე სარკის წინ ჩამოჯდა, ახლაღა შემჩნია ყელზე დატოვებული რამდენიმე სილურჯე,კაბა მოიშრა და რამდენიმე სილურჯე და კბილების კვალი მკერდზე დ ამუცელზეც შეამჩნია
-ცხოველია ეს კაცი - ხმამაღლა ჩაილაპარაკა და საწოლში მოთავსდა . მალევე ჩაეძინა, დილიტ კი ელისაბედის ვიდეოზარმა გამოაღვიძა
@
-ჰელოუ ბეიბეი
-რომელი საათია გოგო
-ჩემთან ათი და შენტან სავარაუდოდ რვა
-აუ არადა, მეგონა უფრო ადრე იყო- დაიწუწუნა და თმაზე ხელი გადაისვა
-რაშია საქმე, ექვს საათზე ფეხზე ხარ ხოლმე და რა .. მოიცა ყელზე რა გაქ - გაკვირვებულმა წამოიყვირა ტელეფონში
-გაჩუმდი თუ ღმერთი გწამს რა , დავიითი მანდ არის ?
-არა აუზშ ჩავიდა , თაფლობის თვეს ვირგებთ
-მერე თუ ირგებთ ,მე რას მირეკავ , რომ ჩამოხვალ ვერ მნახავ/
-ვაი, ახლავე ამოღერღე რა გჭირს კისერზე თორე ფეხით ჩამოვალ იცოდე
-გუშნ მე და ირაკლის არც ისეთი მშვიდი ღამე გვქონდა - ბოლოს ამორერღა და დააქალის რეაქციას დაელოდა
-რა ? - განწირული ხმით იკივლა
-რა და როცა ჩამოეთრევი მერე ვისაუბროტ , წავედი სამსახურში მაგვიანდება
-არ გათიშ მოგკლავ
-წავედი მეთქი
-არ გა..- სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული ,ყურმილი დაუკიდა მტელი სხეული დაჩეხილივით ჰქონდა, ძლივს ადგა , კლასიკური შარვალი, ქუსლიანი ფეხსაცმელი , შავი წვრილმკლავიანი მაისური მოირგო, გრძელი პიჯაკი შემოიცვა, სახე მოიწესრიიგა და საძინებლიდან გამოვიდა. ანდრონიკეს დივანზე ჩასძინებია , მიუახლოვდა ძმას და ლოყაზე უკბინა
-აუ - დაიყვირა ბიჭმა
-შენც დილამშვიდობის ჩემო ვირო
-ეს ვამპირული ხოდები , სად შეიძნე გაფიცებ - გადაიხარხარა ბიჭმა
-მე წავედი სამსახურში და ეცადე სახლი არ გადამიწვა - თმიდან მოქაჩა ძმას და სახლი დატოვა.
შენობაში შესვლისას ანანო ღიმილით შეეგება
-დილამშვიდობის უფროსო
-დილამშვიდობის ანანო, როგორ ხარ ?
-კარგად უფროსო ტქვენ
-შენობით ხომ გთხოვე ?მეც ნორმალურად ვარ
-ბოს მარიამმა დარეკა, ცოტა დამაგვიანდებაო და ეკატერინე გააფრთხილეო
-ოქეი , არაა პრობლემა - ლიფტში შევიდა, ტელეფონზე ელისაბედმა მიაყარა ათასობით ესემესი, არცერთი არ გაუხსნია,ლიფტიდან გამოვიდა თუ არა კაბინეტისაკენ დაიძრა , კარი შეაღო და უკან არც გაუხედავს ისე დაკეტა, ელისაბედის უამრავ ესემესს კითხულობდა , როცა ხმა მოესმა
-დილამშვიდობის ქალბატონო !
თავიმეხუთე
-დილამშვიდობის ქალბატონო !- ნაცნობი ბარიტონის გაგებისას სწრაფად აატრიალა თავი
-შენც გაგიმარჯოს - ცივად მიესალმა მამაკაცს და წინ ჩამოუდგა - რამ შეგაწუხა
-გუშინდელის შესახებ რას მეტყვის - მოულოდნელად იკითხა
-იმას რომ უგონოდ მთვრალი იყავი და პათოლოგიურად ავადმყოფის საქციელებს ავლენდი
-ანუ უგონოდ მთვრალი იყავი და ვსო
-ირაკლი რა გინდა? შენი სისულლელეების ხასიათზე არ ვარ რა
-რაღაც ზედმეტად დაღლილი ჩანხარ, გუშინ არ გეძინა ? - ნიშნისმოგებით ჰკითხაქალს, ეკატერინე მიუხვდა რომ ბატონს ყველაფერი ახსოვდა, თავის არიდებას აზრი არ ჰქონდა
-შენ კი სულაც არ გავხარ უძინარს - მკაცრად მიუგო
-მე რომ არ მესაუბრა ამ თემაზე , მაგრად დამიკიდებდი ხო ასეა?
-ირაკლი ტვინს ღუნავ, რაგინდა ვერ გავიგე?გილოცავ გუშინ სექ*ი გვქონდა , კიდევ გილოცავ მთვრალზეც იდიალური ენერგია გაქვს. ვაღიარებ იდეალური იყავი - ცინიზმით მიუგო და წინ აესვეტა - ადგები ჩემი სავარძლიდან?
-ბოდიშით უფროსო - ხელები ასწია და გოგონას ცხვირწინ გაუსწორა სახე
-ზედმეტად ხომ არ იჭრები როლებში? - ერთი ნაბიჯით უკან დახევა სცადა, როცა ირაკლიმ წელზე ძლიერად შემოხვია ხელი და სხეულზე აიკრა
-პირველი არ ხარ ვინც კმაყოფილმა დატოვა ჩემი საწოლი , ასე რომძაანაც ნუ გაგიხარდება . შეგეძლო რომ ჩემი საწოლი მხოლოდ შენი ყოფილიყო მაგრამ გაიქეცი, დამიკიდე. ახლა კი მე გილოცავ წარუმატებელ პირველ ღამეს ლამაზმანო. - ეს თქვა და კაბინეტიდან გაუჩინარდა , თავის ცხოვრებაში პირველად უთხრა საყვარელ ქალს ტყუილი, პირველად ითვალთმაქცა თითქოს მის გარდა სხვა ქალების სხეულიტაც ტკბებოდა, პირველად აგრძნობინა მისთვის ყველაზე ძვირფას ადამიანს თავი ისე თითქოს არარაობა ყოფილიყო, კაბინეტიდან გასვლისთანავე ინანა საკუტარი სიტყვები, მაგრამ არ უნდოდა მას კიდევ დაახლოებოდა, მიჯაჭვოდა ის კი ისევ გაქცეულიყო.
ეკატერინე გახევებული იდგა, იცოდა რომ თვითონ რადიკალურად შეიცვალა ,მაგრამ არ ეგონა რომ ირაკლიც ასეთი შეცვლილი დახვდებოდა, საკუთარ თავს ხმამაღლა დაუწყო ლაპარაკი,თან გაბრაზებულმა თან ნაწყენმა
-აბა რა გეგონა ერისთავო სიცოცხლის ბოლომდე იგივე ადამიანი დარჩებოდა? რა სასაცილო ხარ ეკატერინე , ისე დაიკარგე რომ კაცი შვილმა არ იცოდა სად იყავი, არავის მოუკითხიხარ, არავინ დაინეტრესებულა, ვინც დაინტერესდა იმათმა დაგიგვირგვინეს და სპექტაკლი დადგეს, რა იკვრის ?ან რას ჩამოგტირის სახე? მეტის ღირსი ხარ ! საკუთარ იდიოტობას სხვას ნუ დააბრალებ - წინდა უკან დადიოდა , საკუტარ თავს ლანძღავდა.
მთელი დღე სამსახურში გაატარა,საღამოს კარებზე კაკუნმა შეაწუხა
-შემოდი - ხმამაღლა და გაღიზიანებულმა დაიძახა
-სიურპრიზიიი - ელისაბედი შემოვარდა გაბადრული სახით
-ელის - გაკვირვება ვერ დამალა - აქ რა გინდა
-რა მინდა და დათას სამსახურიდან დაურეკეს და სხვა გზა არ იყო ჩამოვედით
-ღადაობ ხო? სამი დღე არც გასულა წესიერად
-რა ვქნა სიყვარულო , სამსახური აქვს ჩემს ბიჭს
-კაია კაი
-რა ხდება ახლა დეტალებშ მომიყევი , რა ჯანდაბა მოხდა თქვენს შორის
-აუ ახლა არა რა, ძაან დედანაქაჩ ხასიათზე ვარ
-არ მაინტერესებს მოყევი მალე
-რა მოგიყვე , გალეში მთვრალი იყო, დედამისმა დამირეკა ლეწავს ყველაფერს და გეხვეწები მოდი დააწყნარეო, ხოდა დავაწყნარე, მასთან ვიწექი , ახლაც ყველაფერი მტკივა ისეთები ჩამიტარა, ჩაეძინა თუ არა წამოვედი,დილით კი აქ დამხვდა , იმედები ნუ გექნება ჩემო ძვირფასო, არაერთი ქალი წასულა ჩემი საწოლიდან ნასიამოვნებიო, მაგარ არარაობად გამომიყვანა და საყვარლად დატოვა ჩემი კაბინეტი. აი ამ სიტუაციას რა ქვია იცი?
-ჩემ ბედს შევ*ცი ხო? - წინადადება დაუსრულა დაქალმა
-კი ელის,ჩემს ბედს რომ შევ*ცი მე! აი ეგ ქვია . მოვრჩით .
-არ მჯერა რომ ეგ ყველაფერი მართლა სერიოზულად გითხრა კატუ
-რა არის აქ დაუჯერებელი ელის , გვერდიდან რომ შეხედო სიტუაციას ეგრე გამოვიდა
-გოგო ცოლი ხარ , ჯვარი გაქვთ დაწერილი ,შენ აზრზე მოდიიხარ საკუთარ თავს რას აბრალებ საერთოდ ჰა?
-კი ცოლი გამოვდივარ, მაგრამ არა ისეთი როგორიც უნდა ან მინდა , ამიტომ მოდი შევეშვათ ამ ყველაფერს. ახლა დალევა მინდა გესმის, გათიშვამდე დალევა
-წავედით , ბარში წავიდეთ
-რომელში?
-არ დაიწყო ჯიჯღინი რა, იმ ბარში სადაც ბოლო ინციდენტი მოხდა , ვგიჟდები მაგათ ცივ ყავაზე და სასმელებზე
-კარგი რავი წავიდეთ - ღრმად ჩაისუნთქა და დაქალს გაჰყვა .რამდენიმე წუთში ბარის წინ გააჩერეს მანქანები, ეკატერინეს საშინელი შეგრძნება დაეუფლა, გაახსენდა კეეკს განადგურებული თვალები, როგორ განწირულმა დაუძახა საშველად . თავი მოთოკა და მანქანიდან გადმოვიდა
-ეკ , დათაც აქ იქნება სავარაუდოდ რა, ბიჭებტან ერთად ვარო. გაბრიელი, ნოდო
-და ირაკლი ხო? - წარბშეკრულმა ჰკითხა
-გეფიცები არ ვიცოდი , ახლახანს ვნახე ესემესი კეეკეც აქ არის
-კეკე?
-ხო გაბრიელი ხო მისი ქმარია და თან ბიჭებთან ძმაკაცობს ბავშვობიდან, სავარაუდოდ მარიამიც იქნება
-ჩემი ბედის რა..
-კაი რა ,ვიცოდი რომ იყოყმანებდი, ხომ გინდა განიტვირთო და დაიცალო
-ხო მაგრამ ირაკლის რომ ვუყურო პარალელურად არ მინდა , ეს ნამდვილად არ მინდოდა
-დაიკიდე და წამოდი, ჩვენ ცალკე დავსხდეთ, ანანოც მოვა
-კაი , წამო - ელისაბედს უკან გაჰყვა, ბარში შესვლისთანავე თვალი მოკრა ჩაბნელებულ კუთხეში მჯდარ ბიჭებს , დათა და ნოდო გამალებით საუბრობდნენრარაცაზე, ირაკლი და გაბრიელი ტელეფონში იყვნენ, კეეკე კი ღიმილიანი სახით ესაუბრებოდა მარიამს
-იდეალურია - ჩაილაპარაკა და ცარიელ მაგიდასთან დაჯდა
-არ ვნახოთ ბიჭები? - იკითხა ელისაბედმა
-მანდ ჩემი ნახვა არც ბიჭებს და მითუმეტეს გოგოებს არ გაუხარდებათ ასე რომ შენ მიდი , მე ანანოს დაველოდები , თან სასმელს ავიღებ - ელისაბედი დათასთან გაემართა, ეკატერინემ სასმელი შეუკვეთა . ანანოც გახარებული შემოვიდა ბარში
-ბოს, საღამომშვიდობის - იმხელა ხმაზე დაიყვირა , ყველამ ეკატერინესკენ გაიხედა,ბიჭებმა ანანოს და წარბშეკრულ ეკატერინეს შეხედეს
-ეს შენი დაარ არის კეკე? - გაბრიელმა ცოლს ჰკითხა, რომელსაც სახის გამომეტყველება წამებში ეცვალა
-კი გაბრო , მე , ანანომ და კატუშამ ცოტა დალევა გადავწყვიტეთ , თქვენთან უბრალოდ მოსასალმებლად მოვედი , ახლა კი დაგტოვებთ - ქმარს ხმაურიანად აკოცა და ეკატერინესკენ გაემართა. მკაცრი სახით უმზერდა ირაკლი საყვარელი ქალის მოქუფრულ სახეს და გული უარესად ეფლიტებოდა, მიხვდა რომ დილანდელმა ამბავმა ქალს გული ორად გაუპო.
ელისაბედი დაქალს მიუსკუპდა გვერდით და ანანოც ჩაისვეს
-რას შვებით? აუ ბოს ხვალ თავის აწევა გამიჭირდება და შეიძლება რომ დავაგვიანო - მხიარულად იკითხა ანანომ
-თუ გინდა სულ ნუ მოხვალ- მხიარულად უპასუხა ეკატერინემ და სასმელი ჩამოისხა
-ჩემს თავს გაფიცებ , ძაან ბევრსაც ნუ დალევ რა გთხოვ - მუდარით უთხრა დაქალს ელისაბედმა
-ელისო რა გინდა? აქ როგორც დაქალი ისე ხარ , დედაჩემის სტატუსით კი არა - პიჯაკი გაიხადა და გვერდით დაკიდა.
-გახსოვს პირველად რომ დალიე რა დღეში იყავი, ყველა დადებითი და უარყოფითი ენერგია მოაგწვა და ტიროდი ,კიოდი თუ იცინოდი შენც არ იცოდი, ახლაც იგივე არ დაგემართოს , წლები გავიდა რაც სასმელი არ გაგისინჯავს , ეგ კი არა არც გიყნოსია
-გეხვეწები მაცადე რა, თუ რამე დამემართება აქ ხარ და მომხედავ - ეს თქვა და ვისკით სავსე ჭიქა ამოუსუნთქავად მოსვა
-რას აკეთებ გოგო? მოკვდები - ელისაბედმა გაკრა მხარი დაქალს
-შენ არ სვამ? - რიტორიკულად ჰკითხა
-საქონელი ხარ ! - ჭიქები შეავსო და ანანოს გახედა - მაგარ შარში ვართ დაო!
ანანოს გაეცინა და ეთი მოზრდილი ყლუპი მოსვა. ეკატერინე წამოდგა , ყავის შესაკვეთად , ბარის მაგიდასთან მისულს მარიამი მიუახლოვდა
-ბოს საღამომშვიდობის
-შენც გაგიმარჯოს მარიამ , სამი ყავა ერთი კოვზი შაქრით თუ შეიძლება - მარიამს მიესალმა და ბარმენის დამხმარეს შეკვეთა უკარნახა
-გუშინდელის გამო
-მარიამ! არ მინდა წარსულზე საუბარი, განსაკუთრებით გუშინდელზე . მშვენივრად გამოიყურებით ერთად , როგორცცანს აღარ ბრაზობს . წარმატებები
-ბოს, ბოდიშს მოხდა მინდა დრეს რომ არ ვიყავი სამსახურში
-მარიამ, მა-რი-ამ - დამარცვლით უთხრა გოგოს და წინ აესვეტა , ერთი თავით მაღალ ქალს პატარა ბავშივით ახედა მარიამმა
-ბოს კისერზე რა გჭირს? - გაოცებისგან გაუფართოვდა თვალებიი
-ისეთი არაფერი - თავის არიდება სცადა
-ირაკლიმ ხომ არ დაგიშავა გუშინ რამე - ნერვიულად იკითხა გოგონამ, ეგონა რომ ირაკლიმ სიმთვრალის გამო რამე დაუშავა . ეკატერინეს სასმელი უკვე მოკიდებული ჰქონდა საკმაო დოზით , მარიამის ამდენი შეკითხვა უკვე ზედმეტად აღიზიანებდა , თავი ვერ მოთოკა და რაც ენაზე მოადგა პირდაპირ მიახალა
-მარიამ მომისმინე,ძალიან კარგი გოგო ხარ,მაგრამ ზედმეტად იტანჯავ თავს და ბევრ შეკითხვას სვამ გესმის? ეს სილურჯეები ძალადობის არა ირაკლის ტუჩების და კბილების კვალია, არამარტო ყელზე მაქვს ჩემო კარგო. გუშინ იდეალური მეთოდი აღმოვაჩინეთ დასამშვიდებლად , მაგრამ ამაზე ნუ იდარდებ , დილით ნათლად მიმახვედრა რომ უბრალოდ სექ*ი გვქონდა და განსაკუთრებული არაფერი, ახლა კი შენი ნებართვით, მაგიდას დავუბრუნდები - გაღიზიანებულმა დაავლო ყავებს ხელი და მაგიდისკენ დაიძრა, მარიამს თვალები ცრემლებით აევსო , უკანსაკნელი ნაპერწკალიც ჩაუქრო ეკატერინეს სიტყვებმა, ახლა ნათლად მიხვდა რომ ირაკლი მას არასდროს შეხედავდა, მისით არასდროს დაინტერესდებოდა. ცრემლები შეიმშრალა და ნაძალადევი ღიიმილით დაბრუნდა მაგიდასთან.
ეკატერინე ჭიქას ჭიქაზე ცლიდა, უსაშველოდ მოეკიდა სასმელი, სახე მოეღუშა, ელისაბედმაანანოს ანიშნა დავიღუპეთო და , დავითს გახედა საწყალი თვალებით
-ხალხო მე დაგტოვებთ ცოტახნით
-საით?- იკითხა ირაკლიმ
-მემგონი ეკატერინე უზომოდ ნასვამია და საჭესთან დაჯდომის უფლებას არ მივცემ - ბიჭი მაგიდას მოშორდა და ცოლს ამოუდგა გვერდით
-ბოს კარგად ხარ ? - ანანომ წყნარად ჰკითხა
-ასე ცუდად არასდროს ვყოფილვარ, ყველამ და ყველაფერმა დამღალა - ეს თქვა და თვალები ცრემლებით აევსო
-დათა , ახლავე მივდივართ,- ელისაბედმა ქმარს შეხედა და ეკატერინეს წამოდგომაში დაეხმარა
-იცი რა , ყველაფერი აქ დაიწყო - ხმამაღლა გამოაცხადა და დათას მხარზე დაეყრდნო , უკვე ცრმლები მოსდიოდა, სასმელმა თავისი გააკეთა, მაგრამ მაინც მყარად დგომას ცდილობდა
-ეკ წავიდეთ რა , გთხოვ - მუდარით გახედა დაქალმა
-წავიდეთ ჩემო ელისაბედ , წავიდეთ - ცრემლიანმა წარმოთქვა გოგონამ და ნელინაბიჯებით გავიდა გარეთ, ყურებში უცბად სიმძიმე იგრძნო, თითქოს დაეხშო სმენა, გონებაში ის საღამო ამოუტრიალდა, აქეთ -იქით უმისამართოდ იხედებოდა, შეშინებული თვალებით, თითქოს ვიღაცას ეძებდა. კიბეზე სწრაფად ჩაირბინა და გარემო შეშინებულმა მოათვალიერა
-ეკატერინე რას აკეთებ? კარგად ხარ ? - ელისაბედი მიუხლოვდა დაქალს და აკანკალებულმა ჰკითხა , გოგონა ტრიალებდა უმისამართოდ, რაღაცას ან ვიღაცას ეძებდა, შუბლზე ძლიერად მიიბჯინა ხელი და ცრემლებით აევსო თვალები
-კეკე, კეკე არ არის, სად არის? კეეკე არ არის, აქ იყო ელის , აქ იყო მელოდებოდა, აქ იყო ელის აქ - ისტერიკულად გაიძახოდა და მოსთქვამდა , მუხლებზე დაეცა და ელისაბედს ხელებში ჩააფრინდა - კეეკე - წარმოთქვა და უცბად გაჩუმდა, თვალები გაუფართოვდა თითქოს რაღაც გაახსენდა, ფეხზე წამოვარდა და ბარის გვერდით ჩიხს მიაშტერდა , ყურში თითქოს კეეკს განწირული ხმა ჩაესმა, როგორც იმ საღამოს, - მეძახის ელის, კეკეს უნდა დავეხმარო, ის ნაბიჭ*რები რამეს დაუშავებენ გესმის, გამიშვი უნდა დავეხმარო - ელისაბედს ხელზე ექაჩებოდა რომ მოეშრებინა და ბოლოხმაზე ყვიროდა, კეეკს გაიძახოდა, მოსთქვამდა, ახსენდობა ის საღამო, ბეწვზე რომ გადააარჩინა და სამუდამო გაუბედურებას
-ეკო არა , დაწყნარდი გთხოვ, შენ ახლა ძალიან ნასვამი ხარ და აფექტის მდგომარეობაში იმყოფები, გახსოვს ადრეც ასე მოგივიდა,კეკე კარგად არის არაფერი სჭირს გასაგებია, ერთადერთი ვინც საშინელ მდგომარეობაშია ჩვენს შორის ეს შენ ხარ, საკუთარ თავზე არ ფიქრობ , ისევ კეკეს გაიძახი, მისი სიჩუმის გამო ხარ ახლა ამ მდგომარეობაში, შენი ოჯახის გამო დაკარგე ყველა და ყველაფერი გესმის ?არ გაბედო და კიდევ შენს დაზე დარდი და ნერვიულობა არ დაიწყო გესმის? შემომხედე ეკატერინე !- გაცოფებულმა მიახალა დაქალს,რომელიც იმ ჩიხს თვალს არ აშორებდა, ტიროდა დარდობდა, თითქმის არც ესმოდა ელისაბედის საუბარი სანამ დაქალმა სილა არ გააწნა - გონს მოდი მეთქი ! - ხმამაღლა დაუყვირა
-ელის , ელის გაცერდი უარესად გახდება , შეეშვი -დავითი ცოლს მივარდა და ქალი ხელიდან გამოგლიჯა - ცოდოა ელო, შენ აღარ დამატო -მხრებშ ჩაეჭიდა ეკატერინეს და მანქანისკენ წაიყვანა - კატუშ შემომხედე, ცუდად ხარ ახლა, თან მთვრალი და ყველა წყენა ამოგიტივტივდა, სახლშ გაგიყვან გთხოვ, წამოდი კაი - მუდარით ჩასვა გოგონა მანქანში და მძღოლის ადგილი დაიკავა
-მე ეკატერინეს მანქანას წამოვიყვან , თქვენ წადით -ერთდროულად აცრემლებულმა და გაცოფებულმა ელისმა მიაძახა ქმარს . დავითის მანქანა წამშ მოსწყდა იქაურობას, აცრემლებული ელისაბედი ეკატერინეს მანქანას ზურგით მიეყრდნო და უფრო აქვითინდა, ახლა შეამჩნია ბარის შესასვლელთან მდგარი კეკე და გაბრიელი ,მათ უკან კი სახეწაშლილი ირაკლი და მოშრებით მდგარი მარიამი
-ელო ჩემო გოგო, წავიდეთ, ეკატერინეს მანქანა დასჭირდება ხვალ, შენც დამშვიდდი კაი - ანანომ დაქალის დამშვიდება სცადა
-დავმშვიდდე? - ბოლო ხმაზე დაიყვირა და კეკეს მიმართულებით წავიდა - გრცხვენოდეს კეეკე! - გოგონას დაუყვირა და სილა გააწნა
-რას აკეთებ ელისაბედ - გაბრიელი ცოლს წინ გადაუდგა ,რომ კეკე დაეცვა
-არ მესმის ასეთი უგულო როდიდან გახდი?კეეკე შენ გელაპარაკებინ , ასწიე თავი და თვალი გამისწორე ! რანაირი ადამიანი ხარ საერთოდ?ხედავ როგორ მდგომარეობაში ჩააგდეთ შენ და შენმა ოჯახმა ? მთელი ცხოვრება , მთელი მომავალი წაართვით კეკე, არცერთმა თქვენგანმა არ დაიცავით, ეს კი არა მთელი ოთხი წელი ფეხებზე დაიკიდეთ კეკე, დედაშენმა და ბიძაშენმა ცხოვრება გაუმწარეს , შენი დანაშაულის გამო ციხეში გამოკეტეს გესმის, თავს დებდი მის სიყვარულზე , მის გარდა სხვას ვერავის ხედავდი , ეს არის შენი სიყვარული ? ასე გიყვარდა შენი და, პოლიციამ რომ ძალით წაიყვანა და მკვლელობაში დაადანაშაულა , მაშინაც შენზე ფიქრობდა გესმის ? კეეკ სად არის?კეკე როგორ არის ? რამე ხომ არ დაუშავდა?კეკე, კეკე, კეკე, ამის გარდა არაფერს ამბობდა. დედაშნი რომ მივიდა სანახავად და გამოუცხადა შენი ბრალი შენს დაზე ძალადობა რომ სცადესო, შენ არ უნდა გაგეშვა გარეთ მარტოო გული დაეფლითა გესმის, საკუთარ ტავზე ძლიერად უყვარდი და უყვარხხარ კიდეც,მის სანახავად რომ მივედი მეგონა ყველაფერი მოგვარდებოდა, მეგონა იტყოდით რომ შენ დდაგიცვა იმ ნაბიჭ*რებისგან , მეგონა დედაშენი სიმართლეს იტყოდა ,რომ შენ თავს იცავდი და იმიტომ იმყოფება ახლა ის ბიჭი კომაში, მეგონა შენ იტყოდი რომ ეკატერინეს არ გაუკეთებია ეს , მაგრამ არა, შენ თავი აარიდე ყველაფერს გესმის ? საკუტარი და გაწირე. ის კი დებილივით მოიქცა , ჩემი და ციხეში ვერ გაძლებსო,საკუთარ დას სასიკვდილოდ ვერ გავიმეტებდო და ყველაფერი საკუთარ თავზე აიღო , იმ იმედით რომ ყველაფერს გაარკვევდით , დაეხმარებოდით, მაგრამ იმ საღამოს შემდეგ არცერთი ტქვენგანი უნახავს, არცერთი არ გამოჩენილხართ გესმის, ათასი სისულელე შეთითხნეთ, ეს არ გეყოთ ხო და ციხეში პატიმარი შეუგზავნეთ მოსაკლავად, ბიძაშენმა არ იკმარა გგოოგოს გაუბედურება და მკვლელობაც დაუკვეთა, იცი მაინც რა დღეშ იყო?ყველამ ფეხებზე დაიკიდეთ . კარგად იცი რომ ოჯახი არ მყავს, მაგრამ ის იყო , არის და იქნება ჩემი ოჯახი,რომელიც თქვენ ოთხი წლის წინ წამართვით, და წამართვით გესმის, ადამიანი რომელიც ჩემზე ბავშობიდან ზრუნავდა, საკუთარ ლუკმას მიყოფდა ,შენ კი , საკუთარმა სისხლით და ხორცით მისმა დამ, გაწირე, ახლა ბედნიერი ხარ? შენ და დედაშენს სინდისი არ გაწუხებთ? რა გააკეთა დედაშენმა როცა ეკატერინემ სთხოვა ირაკლისთვის ყველაფერი მოეყოლა, უკანასკნელი იმედი ირაკლი ჰყავდა გესმის? იცოდა რომ მარტო არ დატოვებდა ,მაგრამ რა მოხდა? ირაკლიც გაქრა მისი ცხოვრებიდან, რატომ გაქრა კეკე? მე გეტყვი დედაშენმა ათასი საშინელება მოატყუა, ამ იდიოტმა ეს ყველაფერი დაიჯერა, არ ენდო საყვარელ ქალს - უკვე თვალები დაებინდა ცრემლებისგან, ირაკლის გახედა და ბოლო ხმაზე უღრიალა - ასე გიყვარდა ეკატერინე? ჯვრისწერისდროს მიცემული პირობა ასე შეასრულე? შენც ისევე დაიკიდე ფეხებზე და დანებდი როგორც ამისი ნაგავი ოჯახი. გილოცავ თქვენ საშვილიშვილოდ გაანადგურეთ მისი ცხოვრება, მისი მომავალი , თქვენ კიდევ ასე უტიფრად აგრძელებთ ცხოვრებას. მრცხვენია რომ გიცნობთ. მეზიზღებით , კეკე მეზიზღები. - უღრიალა გოგონას
-ელისაბედ გთხოვ, სირცხვილია ხალხი გამოვა, წავიდეთ რა - ანანო ემუდარებოდა და მკლავიდან ქაჩავდა, ელისაბედი ძალაგამოცლილი დაჰყვა დაქალის ნებას და მანქანისკენ ტირილით წავიდა
-კეკე ისტორიის რომელი ნაწილი არ მომიყევი - გამწარებული გაბრიელი მკლავში ჩააფრინდა ცოლს და მანქანზე მიაკრა - კიდევ რა მომატყეთ შენ და დედაშენმა კეკე!
-გაბი აგიხსნი გთხოვ ,მე .. არ შემეძლო.. მე ვერ გავძლებდი ციხეში.. ასეთი ძლიერი არ ვარ
-გოგო შენ გიჟი ხარ? საკუთარი და როგორ გაიმეტე ციხისთვის , შენი დანაშაულის გამო, არ გამაგიჟო კეკე ? ეს რა ადამიანი ყოფილხარ
-გაბი გთხოვ აგიხსნი , მე დედამ მითხრა ..
-დეამ? გოგო 23 წლის ხდები გაიზარდე! რა დედამ კეკე ! მე შენ რა გთხოვე დედაშენი არ ჩარიო საქმეებშ თქო, რა გახდა ეს დედაშენინ კეკე ! - ბიჭ ღრიალებდა და მანქანაზე მუშტს ურტყამდა
ირაკლი რას აკეთებდა?
ბარის კედელთან იყო ჩაკეცილი და სახეზე ყველა ემოცია ერთად ეკითხებოდა , თავზე ნერვიულად იბჯენდა ხელებს და მუხლებშ ჩარგო ტავი
-იკა კარგად ხარ ? - მარიამი მის წინ ჩაიმუხლა და მხარზე ხელი დაადო
-წადი! - მკაცრად გამოუცხადა ქალს და თავი ასწია, თვალებში ყველა უარყოფითი ემოცია ეკითხებოდა, სისხლი ძარღვებში აწვებოდა , უნდოდა ეღრიალა , ეყვირა. საყვაელი ქალი ამდენი წელი გაქცეული კი არა ციხეში ყოფილა გამოკეტილი, რამდენი საშინელება არ იფიქრა, როგორ არ ენდო გოგოს ,რომელიც ყოველთვის სხვების კეთილდღეობისთის იბრძოდა. არ ენდო ქალს რომელმაც მის გამო ყველაფერს გადააბიჯა, დედამის გადააბიჯდა და ჯვარი დაიწერა, მთელი სული და გული მას დაუკავშირა.უყურებდა მარიამს თვალ გაშტერებული და და ფიქრებისგან გამორკვევას ცდილობდა.უცბად წამოენთო და ცხარე ხრემლებად დაღვრილ კეკეს მივარდა
-როგორ გააკეთეთ კეკ? მე შენთანმ ოვედი, მუხლებზე გედექი რომ მისი ადგილსამყოფელი გეთქვა, გევედრებოდი კეკე, შენ კი რა გააკეთე ? როგორ შეძელეი ამ დონემდე როგორ დაეცი?
-იკა მე სხვა გზა არ მქონდა , დედაჩემმა არ დამიტოვა სხვა გზა
-კიდევ დედას გაიძახი ადამიანო?! რა გახდა ეს ქალი გეკითხები რა - უღრიალ ა ირაკლიმ და მანქანაში ჩჯდა, ადგილს წამებში მოსწყდა, მიაქროლებდა მანქანას და წარმოდგენა არ ჰქონდა სად მიდოდა, რატო მიდიოდა, რა უნდოდა საერთოდ , რას მოელოდა ამ ცხოვრებისგან, არ იცოდა დღევანდელის მერე როგორ შეძლებდა საყვარელი ქალისთვის თვალის გასწორებას. გული უსკდებოდა იმაზე ფიქრით თუ რა მდგომარეობაში იყო ახლა ეკატერინე. მანქანა გზის პირას გააჩერა და დავითთან დარეკა
@
-გისმენ იკო
-როგორ არის ? -ირაკლის აკანკალებული ხმა ტელეფონშიც კი კარგად გაიგო დავითმა
- არ ვიცი იკო, ძლივს დაამშვიდა ელისაბედმა, სულ კანკალებდა, თითქმის იმ დონემდე მივედი რო საავადმყოფოშ წამეყვანა
-შეიძლება მოვიდე ?
-იკო არ ვიცი
-გთხოვ - მუდარით უთხრა ძმაკაცს
-კარგი , ლოკაციას ჩაგიგდებ - გაუთიშა და ლოდინის რეჟიმში თავი ძლიერად მიაყრდნო საზურგეს, რამდენიმე წამში ლოკაცია მიიღო და ეკატერინეს სახლისკენ დაიძრა.მალევე მივიდა შენობასთან, მძიმე ნაბიჯებით შევიდა სადარბაზოში და ლიფტში მდგარ ბიჭს მიესალმა
-გამარჯობა, მერამდენე სართული
-მეთერთმეტე ირაკლი ბატონო - ბიჭმა იცნო მამაკაცი და თვალი გასწორა
-ერთმანეთს ვიცნობთ - ისეთი გათიშლი იყო , ვერც კი იცნო ბიჭი
-ანდრონიკე ერისთავი - დიდგვაროვნულად წარადგინა საკუთარი თავი
-ანდრიკო? - უცბად გამოერკვა მამაკაცი და თავისზე ერთი თავით დაბალ ბიჭს გაუღიმა
-სამაგიეროდ მე გიცანი, არც შეცვლილხარ - გაუღიმა ბიჭმა და მამაკაცს გადაეხვია
-ეკატერინესთან მიდიხარ შენც? - ნერვიულად ჰკითხა ბიჭს
-მივდივარ რა , ჩემს დასთან ვცხოვრობ. შენ მშვიდობა გაქვს
-მე კი, შენი და გახდა შეუძლოდა და ვერ გავქაჩე უმოქმედოდ ჯდომა
-რას იძახი? რა მოუვიდა - სახე შეეცვალა ანდრონიკეს
-ბევრი დალია - სიმართლის მეოთხედი უთხრა ბიჭს და ლიფტის კარიც გაიღო. ანდრონიკე წინ წავიდა და სახლშ შევარდა
-რასჭირს ეკას - იქვე მჯდარ დავითს მივარდა
-ჩუ,ძლივს ჩაეძინა, ნასვამია და ცოტა შეუძლოდ გახდა - იცრუა დავითმაც და უკან მდგარ ირაკლის შეხედა - მოდი
-შეიძლება შევხედო მაინც ? - პატარა ბავშივით იკითხა ანდრონიკებ და იქვე მჯდარ სახეგაფითრებულ ელისაბედს შეხედა
-ხო იცი რომ ფხიზელი ძილი აქვს , დილიტ ნახე რა, ძლივს ჩაეძინა - მუდარით უთხრა ელისაბედმ ა და თვალებჩაწითლებულ ირაკლის შეხედა - მაპატიე ყველაფერი ასე რომ გიაგე, თავი ვერ შევიკავე
-შენ რომ არა , ეკატერინე არც არასდროს მეტყოდა სიმართლეს , ასე რომ ბოდიში არ გაქვს მოსახდელი
-მოდი რა დაჯექი, ცხელ ყავას მოგიტანთ - სამზარეულოში გავიდა ელისაბედი
-ყველაფერი იცი ? - ანდრონიკე წინ ჩამოუჯდა ირაკლის
-სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ , ასეა ანდრიკო
-დღეს აქ დარჩი კაი ? - სერიოზული გამომეტყველებიტ უთხრა მამაკაცს - მე მამასთან უნდა გავიდე, ხვალ ექიმტან მივყვები და მარტო ვერ გავუშვებ, ეკატერინესთვის უნდა მეკითხა წამოვიდოდა თუ არა ,მაგრამ როგორც ჩანს ამისი თავი არ ექნება, თან ზუსტად ვიცი რომ შენი დანახვა გაუხარდება
-რაღაც მეეეჭვება ანდრო - დანანებით თქვა ირაკლიმ
-დამიჯერე რა , დარჩი ჩემი ხათრით რა
-იკო, მემგონი დროა რომ ყველაფერზე ილაპარაკოთ, ასე რომ ჯობია მართლა დარჩე, მაინც მტელი ღამე მასზე ნერვიულობით არ დაგეძინება და ჯობია აქ იყო
-კაი - ძმაკაცს დაეთანხმა და ელისაბედის გამოწვდილი ყავა მოსვა
-მე წავალ კაი, რომ გაიღვიძებს გამაგებინეთ როგორ იქნებ ა - დაემშვიდობა ანდრონიკე სამივეს და სახიდან გავიდა
-ჩვენც მალე წავალთ , შენ ყურადღება მიაქციე კარგი ? - ელისაბედმა მუხლზე დაადო ხელი ირაკლის - მაპატიე თუ საშინელებები გითხარი, საკუთარი დასავით მყავს ეს არსება დ ა მას რომ რამე მოსდის ჭკუიდან გადავდივარ
-შენ ვერც კი წარმოიდგენ როგორ მიყვარს ეგ შენი არსება ელო
-ვიცი და ბოდიშს მოხდა მოგიწევს , იმის გამო რაც დილით მოატყუე - ამის გაგონებაზე ირაკლის თვალები გაუფართოვდა - შენ გგონია მართლა დავიჯერე რომ ეკატერინეს უღალატი და ათასი ქალი გამოიცვალე? ასეთი ჭკვიანიც არ ვარ იკო - გოგონამ გაუღიმა და ყავის ფინჯნები სამზარეულოში გაიტანა . ცოტახას კიდევ დარჩნენ ელისაბედი და დავითი , საუბრობდნენ, ელისაბედმა ყველაფერი დეტალურად უამბო ირაკლის და სთხოვა რომ ეკატერინეს დალაპარაკებოდა.
წყვილი წავიდა , ირაკლი მძიმედ ჩაეშვა სავარძელში და თავზე ხელი მიიბჯინა, თავი რომელიღაც სერიალში ეგონა , ვერ იაზრებდა, ჯერ კიდევ არ ესმოდა რატომ მოექცნენ ასე მის საყვარელ ქალს, არ ესმოდა ქქალბატონი ნინოსი, თუ კეკეს და ანდრონიკეს თვლიდა შვილად, ეკატერინე განა ვინ იყო, არ იყო მისი შვილი?? უამრავი კითვა და დაულაგებელი აზრი უტრიალებდა თავში, ძილიც კი არ მიეკარა, სავრძელში იჯდა და საათობიტ ფიქრობდა, როცა საძინებლის კარის ხმა გაიგო
-ღმერთო თავი მისკდება, ესღა მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის რა - ბუტბუტებდა ქალი და საცვლებისამარა გამოდიოდა საძინებლიდან
-ეკა კარგად ხარ ? - ირაკლი უცბად მიუახლოვდა ქალს და ხელები წელზე შეუცურა, რომ არ წაქცეულიყო
-ირაკლი , შენ აქ რა გინდა ? - თვალები დაიწვრილა და წარბებშეჭმუხნულ მაამაკაცს ახედა
-არ ვიცი დაიჯერებ თუ არა მაგრამ შენზე ნერვიულობა არ მასვენებდა - გული და სული ამოაყოლა სიტყვებს
-მართალი ხხარ არ ვიცი დავიჯერებ თუ არა - თქვა და სამზარეულოსკენ ფეხების ხლართვით წავიდა. თავი ვერ შეიმაგრა და მაგიდის კუთხეს ძლიერად მიეჯახა - აუ ! -წამოიძახა და რომ არა ირაკლის მკლავები ძლიერად დაეხეთქებოდა ძირს
-ნელა ადამიანო, - მაგიდაზე მიყრდნობილ ეკატერინეს მიმართა და სინათლე ჩართო - მანახე აბა - მუცლის კუთხეზე ხელი დაუსვა და გაწითლებულ ადგილს ნაზად შეეხო, მთელს სხეულზე თავდახრილმა მოავლო თვალიდა რამდენიმე სილურჯე შეამჩნია, მომწვანო ფერში გადადიოდა, მიხვდა რომ ეს სილურჯეები ახალი არ უნდა ყოფილიყო და ქალს შეკრული წარბებით გახედა - ეს ვისი დამსახურებაა?
-შენი! - მკაცრად გახედა თვალებამღვრეულ მამაკაცს
-რატომ არ მითხარი სიმართლე ?
-რომელი სიმართლე ? - გაკვირვება ვერ დამალა ეკატერინემ
თავი ექვსი
-რომელი სიმართლე? - გაკვირვება ვერ დამალა ეკატერინემ
-თავს ნუ იდებილებ გთხოვ, ელისაბედმა ყველაფერი მითხრა, იძულებული გახდა ასე მოქცეულიყო
-ჯანდაბა - თავი გვერდით გაატრიალა და მძიმედ ამოისუნთქა
-ამდენი წელი, ეკატერინე მეგონა რომ გაქრი, დედაშენმა ისეთები მითხრა, ვერ ვიჯერებდი რომ მე არ დამელაპრაკე,არ მენდე, ეს ვერ დავიჯერე მაგრამ, შენ გაქრი გესმის? ისე თითქოს არც გიარსებია ,არავინ საუბრობდა,არავინ გახსენებდა
-კარგი გთხოვ რა,არ მინდა ამაზე საუბარი.მეც ვიცი ,რომ დედაჩემმა ათასი სისულელე შეთითხნა ,მაგრამ ახლა თავი ისე მისკდება ამის ნერვები არ მაქ კაი - საწყალი თვალებით შეხედა მამაკაცს და ონკანიდან წყალი მოუშვა
-ოდესმე ამაზე ვისაუბრებთ?
-ირაკლი - გოგონამ მობეზრებულად მოატრიალა თავი ,ირაკლიმ ძლიერი ხელები წელზე შემოაჭდო და თავისი შუბლი მისას ძლიერად მიაბჯინა
-უბრალოდ მითხარი კი ან არა
-კი, ალბათ ოდესმე მოგიყვები ყველაფერს - ბიჭის სურნელით გაბრუებულმა ძლისვ წარმოთქვა
-შემახსენე რატომ არის შენი კანის სილურჯეები ჩემი დამსახურება ? - ინტერესით იკითხა ბიჭმა
-გეყოფა - მამაკაცის მოშორება სცადა ,მაგრამ ირაკლიმ კუთხეში მიიმწყვდია ჯერ კიდევ ნასვამ მდგომარეობაში მყოფი ქალლი და ვნებამორეულმა შეხედა
-მაინტერესებს კიდევ სად დაგიტოვე კბილების კვალი - ყურთან უჩურჩულა და ცხვირი ნელა დაუსვა ყელის კუთხეზე
-სხვა ქალებსაც ასე ათვალიერებ ხოლმე სექ*ის მერე? - გუშნდელი საუბარი გაახსენდა და ძარღვებში სსისხლი მოაწვა
-სხვა ქალებთან არ ვწევარ პაატარავ ,შენ კი იმაზე მეტად ეჭვიანობ ვიდრე ადრე - განაგრძობდა მის ყელზე ნარნარს
-დარწმუნებული ხარ ?-თვალები მინაბა ქალმა
-ხოიცი რომ შენს იქით სხვა ქალისკენ არასდროს გამიხედავს ,დასანმ გუშინდელზე წამკბენ, ეგ ყველაფერი იმ ოთხი წლის სამაგიერო იყო, თუმცა ახლა ბოდიშის მოხდის მეტი არაფერი მაქვს სათქმელი
-უნამუსო ხარ - სცადა მკაცრადწარმოეთქვა,თუმცა მის სიტყვებზე მამაკაცს ჩაეცინა
-ნეტავ ჩემს საყვარელ ადგილას თუ დავტოვე კბილების კვალი - სუნთქვა გახშირებულმა წარმოთქვა და ბიუსჰალტერს თითით მოქაჩა და მოშშვლებულ მკერდზე ცხელი ტუჩები მიაკრო-როგორც ჩანს კი! - მადისაღმძვრელად გამოკვეთილ ძუ**ს თავზე ენა მოუსვა და მოწყურებული დაეწაფა
-ნუ მკბენ ! - წამოკნავლა გოგონამ და მამაკაცს თმა მოქაჩა
-მაპატიე , თავს ვერ ვთოკავ - ხელში აიტაცა გოგონა და საძინებელში გადაინაცვლეს .იმ დღეს კიდევ ერთხელ შეიგრძნო საყვარელი ქალის სხეული, მათი ვნების ალმური ტრიალებდა მთელს ოთახში , ისეთი ბედნიერები იყვნენ ორივე, მათ გარშემო არსებული სამყარო გათიშეს, მხოლოდ ეს ორნი არსებობდნე, მხოლოდ ისინი და არავინ სხვა .
დილით მამაკაცის მკლავებში მჭიდროდ გახვეულს გაეღვიძა, თვალები დახუჭა რამდენიმე წამით ,იმის დასამტკიცებლად რომ სიზმარში არ იყო და ისევ გაახილა, მძინარე მამაკაცის დანახვისას ,მისის სახე ღიმილმა მოიცვა
-ასეთი სიმპატიური ვარ - თვალდახუჭულმა მამაკაცმა ღიმილით წარმოთქვა
-უზომოდ - თქვა და ტუჩებზე დაეწაფა
-ასე ნუ აკეთებ - ზემოდან მოექცასაყვარელ ქალს და ლოყებზე ნაზად დაუსვა ხელი
-დღეს რას ვშვებით ? - ინტერესით იკითხა და კისერზე შემოხვია ხელები
-დღეს შენს კომპანიაში უნდა ვიყო წესით, ჩემი პროექტი მაქვს წარსადეგი ხო გახსოვს
-აჰა ძაან კარგი, მაშნ შენს მდივანს დაურეკე მივიდეს კომპანიაშ და ჩვენც გავიდეთ ,თუ სხვაგან არ მიდიხარ
-არა პატარავ, შენს მეტი საქმე არ მაქვს . ერთად მივიდეთ კომპანიაში
-კაი წამო მოვწესრიგდეთ , რამე შეჭამე და გავიდეთ
- შენნისევ არ ჭამ დილაობით?
-აარა , ხომ იცი რომ ვერ ვჭამ
-კაი წამო,მაჭამე რამე - მოწყვეტით აკოცა ტუჩებზე და ორივე წამოდგა საწოლიდან . მალევე მოწესრიგდნე , ირაკლიმ ომლეტიც მიირთვა და ერთად გავიდნენ სახლიდა, ორივე თავიანთ მანქანებშ გადანაწილდნენ და ისე მივიდნენ კომპანიაშ, შენობაშ შესვლისას ანანო უმალ მიესლმა
-დილამშვიდობის ბოს , ბატონო ირაკლი - გგოოგონამ თავი დაუკრა მამაკაცს და მზერა მათ ჩაკიდებულ ხელებზე შეუჩერდა
-დილამშვიდობის ანანო
-შენც დილამშვიდობის ანანო, ტქვენობით საუბარი არ არის საჭირო - ირაკლიმ გაუღიმა და ეკატერინესთან ერთად ლიფტში შევიდა
-არ ფიქრობ რომ უნდა გამოვაცხადოთ სიმართლე - მოულოდნელად იკითხა ირაკლიმ
-ისევ იწყებ? - გაბრაზება ვერ დამალა ქალმ
-არა შტერო! ჩვენი ცოლ-ქმრობა ვიგულისხმე - გაუღიმა და წელზე ხელი შეუცურა
-სერიოზულად? - გაკვირვებით ახედა ერთი თავით მაღალ მამაკაცს
-აღარ გვედროვება - გაუღიმა და ტუჩებზე დააცხრა, ხელი კისერთან შეუცურა და ყელზე ჩამოკიდებული ბეჭედი მოხსნა
-რას აკეთებ? - გოგონამ მაჯაში ჩაავლო ხელი
-პატარავ, შენი აზრით ეს ბეჭედი ვერ შევამჩნიე? მგონი დროა თავის ადგილას დავაბრუნო - ცეპიდან გამოასრიალა და საყვარელ ქალს წვრილ თითებზე მოეფერა - არასდროს მოიხსნა დ ა არასდროს დამტოვო ! -შუბლი მის შუბლს მიადოდა ბეჭედი გაუკეთა. საფულე ამოიღო ჯიბიდან და თავისი ბეჭედი ამოაცურა
-ინახავდი ? - ღიმილით ახედა მამაკაცს
-ყოველთვის - უთხრა და ბეჭედი გაუწოდა, გოგონამ წამშივე გამოართვა და მამაკაცს თითზე ჩამოაცვა . ირაკლიმ ხელზე აკოცა ქალს და წელზე ხელი შემოჰხვია. ლიფტის კარი გაიღო და ორივენი სახეგაბადრულები გამოვიდნენ . თანამშრომლები გაკვირვებულები უყურებდნენ და ერთმანეთს რაღაცას უჩურჩულებდნენ. ორივემ დააიგნორეს მათი მზერა და ეკატერინეს კაბინეტისკენ წავიდნენ. კარის გაღებას აპირებდა რომ მარიამის ხმა მოესმათ
-დილამშვიდობის ბოს, დილამშვიდობის იკა
-დილამშვიდობის მარიამ - მკაცრად შეხედა ირაკლიმ და კაბინეტში პირველი შევიდა
-მარიამ გამარჯობა, როგორ ხარ
-კარგად ბოს, თქვენ როგორ ხართ, გუშნ არ გამოიყურებოდი კარგად
-ხო ვიცი, მადლობა კარგად ვარ, ირაკლის მდივანი მოვიდა?
-კი ჩემს კაბინეტშ გელოდებათ
-კაი უთხარი შემოვიდეს
- ახლავე - თავი მორცხვად დახარა გოგონამ, ეკატერინე კაბინეტშ შევიდა და სავარძელში მჯდარი ირაკლისკენ წავიდა
-რატო ეუხეშები ამ გოგოს ?
-მე ვეუხეშები? - გაიცინა ბიჭმა - გუშინდელი შენი საქციელი რა იყო , ზედმეტად გულუბრყვილო ხარო და ა.შემდეგო, ისიც რო მიახალე მე და ირაკლის სექ*ი გვქონდაო და რაღაცები
-მთვრალი ვიყავი სხვათაშორის - მიუახლოვდა და კალთაშ ჩაუჯდა, ბიჭმა წელზე შემოხვია ერთი ხელი ,მეორე კი ბარძაყზე შემოავლო
-აღარ დალიო, მაგრად ვიჩხუბებთ იცოდე
-აღარ ვსვავ ხო
-უკაცრავად - მარიამის მორცხვმა ხმამ გაუფანტათ ყურადღება, ეკატერინე ნაზად მოშორდა მამაკაცს და მიკაელას მიესლმა
-გამარჯობა მიკაელა
-გამარჯობა ქალბატონო ეკატერინე, უზომოდ მინდოდა თქვენი ახლოს გაცნობა - ცქმუტავდა გოგონა და ცალ თვალს ირაკლისკენ აპარებდა , არ უნდოდა უფროსი გაეღიზიანებინა მისი საქციელით და დაწყნარება სცადა
-ხოდა გილოცავ - მხიარულად უთხრა გოგონას და საბუთები გამოართვა
-დილამშვიდობის უფროსო
-დილამშვიდობის მიკაელა - ირაკლი წამოდგა და ეკატერინეს სავარძელი დაიკავა . ეკატერინე მის გვერდით დადდგა და საბუთები გადააწოდა
-გადახედე და ბეჭედს დავარტყამ
- აბა მაჩვენე
ყველა მასალა შეისწავლეს , გადახედეს, თითქმის ოთხი საათი იყო , ყველაფერს რომმორჩნენ . ეკატერინეს ტელეფონზე ზარი გაისმა
-ვინ არის - ეჭვიანობა გამოავლინა ირაკლიმ
-მამაჩემია , რა გჭრს - გაეცინა გოგონას
@
-ეკუ მა , რას შვები ხო არ გაცდენ ?
-არა მა, რამე ხდება ?
-შენთან ლაპარაკი მინდა და მაინტერესებს საღამოს თუ გეცლება
-კი რა პრობლემაა, შენ ხომ კარგად ხარ ?
-კი მამი, მიდი აბა და შვიდისკენ მოდი ჩემთან კაი
-კაი მა, დროებით - ყურმილი დაკიდა და სახე შეეცვალა
-რა ხდება პატარავ
-არ ვიცი, რაღაც არ მომწონს მისი ხმა, რაღაც სალაპარაკო მაქვსო . 7-ზე უნდა მივიდე მასთან
-კაი დაწყნარდი - ზურგიდან მიეკრო ქალს და ძლიერად შემოეხვია - წადი და გაიგე იქნებ სულ არ ხდება ეგეთი რამე და უმიზეზოდ დარდობ კნუტო
-ალბათ - ამოისუნთქა და მამაკაცის მკლავებშ მოდუნდა.
კიდევ წვრილმანი საქმეები მოაგვარეს, ირაკლიც ეხმარებოდა, თან ქალთან განშორება არ უნდოდა,მაგრამ სხვა გზა არ იყო , მამაისი ელოდებოდა . გოგონაასთან ერთად დატოვა შენობა, თვითონ სახლში წავიდა , ეკატერინე კი მამაისთან გაემართა .
ღიმილით შეეგება მამა ქალიშვილს და სახლში შეუძღვა
-მა რა ხდება არ მეტყვი?
-რამეს დალევ ?
-მაამა!
-კარგი,დაჯექი და მისმინე , არ ვიცი როგორ დავიწყო, ან აქამდე რატომ არ გითხარი, მართლა არ ვიცი ,მაგრამ არ მინდა რომ იფიქრო თითქოს შენზე არ ვდარდობდი, არ მაინტერესებდა შენი აზრი
-მამა ვერ ვხვდები ? თუ კიდევ ციხეზე აპირებ..
-არა მამი, არა. დედაშენზე მინდა გელაპარაკო
-რაო ქალბატონმა ნინომ ,რა დაიჩივლა - ირონიით იკითხა
-არაფერი მამი, აღარ შემიძლია ეს მიკიბვ-მოკიბული საუბარი, მინდა რომ სიმართლე იცოდე .
-იცი რომ მაშინებ ?
-ნინო დედაშენი არ არის ეკატერინე - ამ სიტყვების გაგონებაზე გოგონას თვალები გაუფართოვდა, ყველა კითხვაზე წამიერად გასცა პასუხი, აი თურმე რატომ არჩევდა ყოველთვის კეკესა და ანდრონიკესგან, აი თურმე მიზეზი რის გამო არ აღიარებდა შვილდა - ეკატერინე ჩემი გესმის - მამამისმა გაფითრებულ გოგონას მიმართა
-მე . კი .. და შენც არ ხარ ..
-არა პატარავ , მე ნამდვილად მამაშენი ვარ . დედაშენი მშობიარობას გადაჰყვა, ერთი წელი ვწვალობდი ,მარტო გზრდიდი, მერე ნინო გმაოჩნდა ვერ ვიტყოდი რომ დანახვისთანავე შემიყვარდა, რადგან დედაშენზე უზომოდ შეყვარებული ვიყავი , დღემდე ასეა . მაგრამ კარგი ქალი იყო , კარგად მექცცეოდა, შემიყვარდა, შენც შეგიყვარა, ყოველლშემთხვევაში იქამდე სანამ კეკე დაიბადებოდა, მერე შენც გემახსოვრება როგორ ცივად გექცეოდა და ეს ყველაფერი ღემდე ასე მოდის.
-გთხოვ არ გინდა რა .. აღარ განაგრძო კარგი ? - ნერვიულად წამოდგა სავარძლიდან
-ეკა
- მამა არ ვბრაზდები შენზე, ყოველშემთხვევაში ვცდილობ არ გავბრაზე, ახლა წავალ კარგი
-მარტო ვერ გაუმკლავდები ეკუ,მამაი
-მარტო აღარ ვიქნები მამა, გილოცავ შენი შვილი გათხოვდა - ბეჭდიანი ხელი აუთამაშა
-როდის მა? მე რატომ არ მითხარი - ნაწყენმა შეხედა მამაკაცმა
-მეც გეტყვი ერთ სიმართლეს მა, ოთხი წლის წინ მე და ირაკლიმ ჯვარი დავიწერეთ, კეეკს დაბადების დღის მერე მინდოდა ყველაფერი მეთქვა და პატარა საქორწილო სუფრა გაგვეკეთებინა,მაგრამ ყველაფერი ცუდად წავიდა. შენი ცოლის წყალობით საყვარელ მამაკაც მატყუარა და სუსტი ქალი ვეგონე, თმცა ყველაფერი გაირკვა , დავალაგეთ ურთიერთობა და ახლა ოფიციალურად ვატარებ ამ ბეჭედს
-მე არ ვიცოდი
-შენ ბევრი რამე არ იცოდი მა. აღარ გვინდა ამაზე საუბარი , დაგტოვებ , როცა გავიაზრებ ყველაფერს მერე ვისაუბროთ კარგი
-მაპატიე
-კარგი - თავჩახრილი გავიდა სახლიდან, ალბათ უნდა სწყენოდა ეს ყველაფერი, უნდა გაცოფებულიყო, მაგრამ სხვანაირად გრძნობდა თავს, ეწყინა თუმცა თითქოს სულერთი იყო მისთვის, ირაკლის დაურეკა
@
-რას შვები პატარავ?ყველაფერი რიგზეა ?
-სახლშ ხარ ?
-კი კნუტო,ოღონდ ბინაშ ვარ ჩემთან , რა ხმა გაქვს
-მოვალ და გეტყვი
-გელოდები
რამდენიმე წუთში ირაკლისთან იყო სახლში,ეკატერინემ ყველაფერი უამბო, მამაკაცი სპორტულის შარვლის ამარა დადიოდა წინ და უკანოთახში , მის გაკვირვებასაც არ ჰქონდა საზღვარი, ცოლს ამშვიდებდა,მაგრამ ხვდებოდა რომ სულაც არ სჭირდებოდა დამშვიდება, ისეთი შეგრძნება ჰქონდა თითქოს გულზე მოეშვა კიდეც რომ დედამისი ნინო არ იყო.
-შეიძლება ახლა ამის დროარ არის ,მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს
-რა ხდება ირაკლი ? - ბიჭმა წინ ქორწინების მოწმობა დაუდო და გაფართოვებული თვალებით შეხედა
-მხოლოდ შენი ხელმოწერა აკლია და ოფიციალურად ჩემი ხარ! –
-რა? - გოგონას სახე გაებადრა
-აღარ შემიძ₾ია შენგან შორს ყოფნა, ხელი მოაწერე და დავამტავროთ - გოგონამ დაუფიქრებლად მოაწერა მოწმობას ხელი და მამაკაცს ძლიერად შემოეხვია
-ელისაბედს და ნოდოს როდის მოაწერინე ხელი
-პატარავ ახლა გამიცანი? არ იცი რომ ყველაფერს წამებში ვაგვარებ - გაუღიმა და ცოლს აკოცა
-მიყვარხარ - ქალმა მკაცრად წარმოთქვა და მამაკაცის რეაქციას დაელოდა
-მიყვარდი, მიყვარხარ და უსასრულოდ მეყვარები ! - ჰაერშ აიტაცა ქალი და დაატრიალა
-გიჟი ხარ - მხიარულად უთხრა ქალმა
-შენს ბინას ანდრონიკეს დაუტოვებ და ჩემთან გადმოხვალ, გასაგებია?
-არის სერ !
-მამაშენს უნდა გაუგო და აპატიო ხომ იცი ?
-ვიცი, სიმართლე გითხრა არც ვბრაზდები მასზე
-პატარავ დრო ზედმეტად სწრაფად გარბის ხომ იცი, დროარ არის წყენისთვის
-ჩემო ბრძენკაცო - გადაიხარხარა ქალმა
-შენს ბრძენკაცს ასეთი კითხვა აქვს შენთნ
-გისმენთ
-ჩოლის მოვალეობის შესრულებას არ აპირებთ ბერიძს ქალბატონო ?
-გააჩნიე კონკრეტულად რა მოვალეობას - გამომწვევად ახედა კაცს
-ნება მიბოძეთ გაჩვენოთ - ქალი ხელშ აიტაცა და საძინებელში შეიყვანა
მთელი ღამე ერთმანეთის ალერსში გაატარეს.
მეორე დღეს მამამისს დაურეკა ,ყველაფერზე ელაპრაკა . ერთი უსაყვარლესი ფოტოც გადაიღო ქმართან ერთად და სოციალურ ქსელშ განათავსა, ამას ათასობით გამოხმაურება მოჰყვა, გადაზიარება, კომენტარები და ა.შ.
კეკე და გაბრიელიც ესტუმრნენ , მიულოცეს დაოჯახება. ეკატერინე დას ღიმილით შეეგება, თუმცა არ იცის ოდესმე თუ შეძლებს ისე მოექცეს როგორც ადრე.
თითქმის ერთი თვე იყო გასული მათი დაოჯახებიდან ,რომ ელისაბედმა შეკრიბა სამეგობრო და ორსულოობის შესახებ ახარა . უზომოდ ბედნიერი იყო ყველა , თავიდან ეკატერინესაც გაუხარდა,მაგრამ მერე ფერები ეცვალა სახეზე
-თქვენის ნებართვით - ზრდილობიანად გაუღიმა მეგობრებს და ელისაბედი საპირფარეშოში გაათრია
-გოგო რა ხდება, რას გამომათრიე ?
-ორსულობის ტესტი მჭირდება ახლავე
-რა? არ გამაგიჟო - აცქმუტდა გოგონა
-არ გაგიჟებ,შენმა ამბავმა გამახსენა რომ ციკლი ერთი კვირით გადამიცდა და მე ყურადრებაც არ მიმიქცევია
-რა მაგრაია, მოიცადე უეჭველი მექნება ტესტი - ჩანთა ამოქექა- აი ვიპოვე - დაქალს გაუწოდა
-მომეცი - დაქალი გარეთ გამოაგდო და ტესტი გაიკეთა, გული უკანკალებდა, უნდოდა რომ დადებითი ყოფილიყო, ამაზე მეტად არაფერი უნდოდა და ასეც მოხდა
-გოგო მოვკვდი ლოდინით, ბიჭებიც ეჭვისთვალით იხედებიან, ცოტა აკლია ირაკლის რომ შემოგივარდეს
-მოვედი ხო - გაახარებული სახით გამოვიდა და დაქალს ჩაეხუტა -გილოცავ ელისო დეიდა
-აააააა - იკივლა გოგომ
-ჩუ ადამიანო ! რას ჩხავიხარ
-ეკა რა ხდება? - ირაკლის ბოხი ბარიტონი მოესმათ გოგონებს
-რა ხდება და... წამო, წამო სიძე კაცო - ელისაბედმა მკლავი გამოსდო მამაკაცს და მაგიდისკენ გაათრია - თქვენთვის კიდევ ერთი ახალი ამბავი გვაქვს
-სენტიმენტები და ჰაი ჰუი არ მახასიათებს ასე რომ პირაპირ გეტყვით -ქმარს გვერდით დაუდგა - გილოცავ მამაიკო
-ვერ გავიგე - დაბნეულობა გამოესახა სახეზე ირაკლი, ბიჭებს კი სახე გაუბრწყინდატ და ერთხმად შეჰყვირეს
-გილოცავ ბიჭო, მალე კიდევ ერთი ბაჭია გვეყოლება
-რა ? ეკა.. - გაფართოებული თვალები მიანათა ცოლს
-ორსულად ვარ
-ჩემო სიცოცხლე - დაიგრგვინა და ქალი ჰაერში აიტაცა, ბედნიერება სუფევდა მთელს სახლში . ყველაფერი იდეალურად იყო. მეტი სიყვარული, მეტი სითბო,მეტი გაღიმებული სახეები.
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !