სამსახურიდან გამოსული ნატალია პირდაპირ სახლის გზას გაუდგა, კარგად დასველებული სიცივისგან მობუზული აჩქარებული ნაბიჯებით მიიწევდა სახლში, გული ცუდს უგრძნობდა, არჩვეოდა ნიას უყურადღებოდ ყოფნა მაგრამ უკვე 1 საათი იყო ნატალიას არც ზარებს და სმს პასუხობდა, სამსახურიდან ისე წამოვიდა სულარაინტერესებდა ჯემალი ხვალ მიიღებდა თუ არა გამყიდველად, მთავარი იყო სახლში მისულიყო და ნია ენახა,.სწრაფად აირბინა 4 სართული და ანერვიულებულმა დაიწყო ზარის რეკვა , სრულიად იგნორი როცა მიიღო ანერვიულებულმა გასაღებით გაღო კარი, ყველა ოთახი მოირბინა და ნია არსად იყო,ნახევრად ატირებული ჩაესვენა სავარძელში და ცრემლები უმალ გადმოცვივდა. ვერგაეგო რა ექნა, უკვე 12 იწყბოდა და ანერვიულებულმა სულ ყველაფერი დალეწა სახლში რაც ხელთ მოყვა, ხვდებოდა რომ რაღაც მოხდა, ცდილობდა ცუდი აზრები უკუეგდო გონებიდან მაგრამ ფიქრებს ვერაფელს უხერხებდა, პოლიციამ სანამ 24 საათი არგავა სამძებრო სამუშაოებს ვერ დავიწყებთო, გაბრაზებული გამოგლიჯა განყოფილების კარი და სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქა, უნდა ეპოვნა ნია, მისი მგობარი და ოჯხის წევრი, უნდა ეპოვა სანამ საშინელება მოხდებოდა, ვერგადაიტანდა ნატალია კიდევ ერთ ძვირფას ადამიანის დაკარგვას. გაინტერესებთ ალბად ნია სადიყო ამდროს ? ვანის ერთერთ რაიონ სოფელ უხუთის ძველ სახლში იყო, გათიშული იწვა საწოლზე, ალბად არცახსოვდა არაფერი ყველაფერი ჰო სწრაფად მოხდა: ავტობუსის ლოდინით დაღლილი ნია უკვე ცოფებს ყრიდა, ტელეფონიც გათიშული ჰქონდა, უკვე ფეხით უნდა გაყოლოდა გზას როდესაც ფეხებთან უკვე ნაცნობმა მანქანამ გაუჩერა, გამოხედვაც კი ვერმოასწრო ნიამ როდესაც პირზე თეთრი ნაჭერი ააფარეს, შემდეგ კი სიბნელე იყო.. ისე ჩასვეს უმოწყალოდ გათიშული გოგონა მანქანაში არცუფიქრიათ თუ რადღეში აღმოჩნდებოდა როდესაც გაიღვიზებდა გოგონა,სრულიად უცხო ხალხთან უცხო გარემოში.
ღამის 5 საათი იქნებოდა ნიამ რო გაიღვიძა, თავი უსკდებოდა ისეთ მდგომარეობაში იყო, საწოლიდან წამოიწია და როდესაც შეამჩნია რომ საკუთან საძინებელში ნამდვილად არიყო მაშინ დაიწყო გონებამ კადრების ამოტივტივება,სწრაფად წამოდგა საწოლიდან და კარს ეცა ყვირილით, თუმცა ამაოდ, რათქმაუნდა ჩაკეტილი იყო, კარებს გამეტებით ურტყამდა სუსტ ხელებს და დახმარებს ითხოვდა, უნდოდა ვინმეს მაინც აეხსნა რას აკეთებდა უცხო სახლში და რატომ იყო ჩაკეტილი, ხმას კი არავინ ცემდა, ცრემლები თავისით მოიკვლევდა გზას და შიში უფრო იტანდა ნიას, რა უნდოდა? იქნებ მოეკლათ ? ანდა იქნებ მასზე ეძალადათ და შემდეგ მოეკლათ ? პანიკაში ჩავარდნილი გულ ამომგჯარი ტიროდა, ვარდისფერ ღაწვებზე წყალივით იკვლევდა გზას ცრემლები და გაჩერებას არაპირებდა, ლოგინის კუთხესთან ჩაიკეცა, ხელებში ჩაირგო თავი და ტირილს უმატა,. ამდროს კი გაგიჟებული ნატალიამ ყველას დაურეკა ვისაც კი შეიძლებოდა რაიმე ცოდნოდათ ნიაზე, მამიდაშვილებსაც დაურეკა მაგრამ სიცილით უთხრეს რომ ნია არაინტერესებდათ ამიტომ აღარ შეეწუხებინათ მეტჯერ.
ტირილში დათენდა ნიას ის ღამე, არავინ შემოსულა, ხმაურიც კი არგაუგია,.ალბად 10 სრულდებოდა ოტახში რომ შევიდა მამაკაცი,ქალს ირონიული მზერა ესროლა და ლანგრით საჭმელი დაუდო კომოდზე, უყურებდა ნია მაღალ მამკაცს რომელიც ალბად 27 ან 28 წლის იქნებოდა, ნავარჯიშები სხეულითა და გადაპარსული თმით, ხელზე მოტვიფრული უცნაური სვირინგებითა და ბოროტმოქმედს ამგვანებდა, უნდოდა ეკივლა მაგრამ შეეშინდა, მის წინ ირონიულად მომღიმრი მამაკაცის შეეშინდა,შავი თვალები რომლებიც ბოროტულად უმზერდნენ,ერთი კიდევ დახედა მამაკაცმა, ზიზღით აატვალიერა თვალებ დასიებული გოგონა და კიდევ ჩატეხა ტუჩის კუთხე,
–ჭამე! მხოლოდ ესუთხრა და გამობრუნდა, კარში უნდა გასულიყო როდესაც ნიამ დაუყვირა და მამაკაციც მაშინვე შემოტრიალდა
–ვინხარ? აქ რატომ ვარ? რადავაშავე ? ტირილით უყვიროდა ნია და ცდილობდა პასუხები ეპოვნა, ემუდარებოდა რომ გაეშვა და არავის არაფერს ეტყოდა, მაგრამ აშკარა იყო მამაკაცს ეს სულარ აინტერესებდა, სიამოვნებდა გოგონას ამ მდგომარეობაში ყურება, სიამოვნებას იღებდა ანჯაფარიძის ტანჯვით და ფიქრობდა რომ ეს მხოლოდ დასწყისი იყო, ოთახიდან ისე გავიდა არც კი უთქვია რაიმე, ნიამ ბრაზისგან ყველაფერი დალეწა ოთახში, რომელ ჭამაზე იყო ლაპარაკი ? ის რა დაცინოდა ? ისეც ცრემლებმა იწყეს დენა ნიას სახეზე, საშინელ მდგომარეობაში ჩავარდნილს აღარიცოდა ეცინა თუ ეტირა, განა საკმარისად არ გაამწარა ცხოვრებამ ? განა არ გამოცადა ბედმა ? და მაინც კიდევ ცრემლი და ტირილი.
ნიას გაუჩინარებიდან 24 საათი გასულიყო და პოლიციასაც დაეწყო ძიება მაგრამ ამაოდ, კამერებში ჩანს რომ სამარშუტო გაჩერებიდან ფეხით მიდის ნია, იქიდან კი ყველაფერი ქრება, თითქოსდა მიწამ ჩაყლაპაო, აღარიცოდა ნატალიამ რაექნა, სადეძება, ღამე ნათევი და ნანერვიულებულს მისაღებ ოთახში ჩაეძინა.
კარის გაღების ხმაზე წამოხტა ფეხზე ნია იმისიმედით რომ გაუშვებდნენ, კარში კი ისევ მამაკაცი გამოჩნა ისევ დაწყევლილი ირონიული სიცილით
–შენ რა შიმშილობას აცხადებ ? უთხრა დამცინავად და უპეებ ჩაყრილ ნიას ალმაცერად შეხედა, ნია კი ამდროს ბრაზისგან წამოწითლდა, დაცინოდა მამაკაცი თან ასე ნათლად
–შენ სულ გააფრინე ? ეხლავე გამიშვი!რაგინდა ჩემგან რა ? ატირებულმა უთხრა და თვალებში ჩააჩერდა
–გაგიშვა ? სანამ ჩემს 20000 არ მივიღებ არსად პატარავ! ჩემთან იქნები და ჯობს ილოცო რო ფული მივიღო თორე სანაცვლოდ შენ მიგიღებ! გამოუცხადა სიცილით ადგილზე მიყინულ ნიას რომელიც ჯერკიდე სიტყვების გაანალიზებას უნდებოდა
–ფული? რ ფული მე არაფერი ვიცი გესმის ? არაფელი! ხელების ქნევით უხსნიდა გოგონ იმ იმედით რომ რაღაც შეცდომა იყო
–შენ არა ლევანმა კი იცის გესმის ? ის ან მოიტანს ფულს ან შენ გიყიდი მაგ ფულით! მგონი მამიდაშვილს შეეცოდები ჰო? დამცინავად უთხრა ნიას რომელსაც უფრო მოემატებინა ტირილი, მიხვდა რომ ცუდ დღეში იყო, ლევანი კაპიკსაც კი არგადაიხდიდა ნიას გამო, ის ლევნი რომელმაც ღამის 10საათზე გამოაგდო ნია სახლიდან, ფეხებზე დაიკიდა და დღემდე არუკითხია ცოცხალია თუ მკვდარი.
–ის ფულს არმოიტანს, გთხოვ მე მასთან 2 წელია აღარ მაქვს კონტაქტი! ის ჩემთვის მკვდარია გესმის? ჩემს სანაცვლოდ 1 თეთრსაც არგაიმეტებს გთხოვ გამიშვი! ტირილით ეხვეწებოდა მამაკაცს და გული ამოგჯომაზე ჰქონდა,
–მაშინ იყავი ჩემთან იქნებ გამომადგე პატარა გოგო!თვალი ჩაუკრა ერთი აათველიარა გოგონა და წავიდა.