საწოლიდან ძვლის ვდგები , კარებთან მივდივარ და რათქმაუნდა ვაღებ სანამ ჩემი მეზობლები პოლიციაში დარეკავენ
- დეა, ის რომ თითქმის ერთი საათია გელოდები კიდევ არაფერი მეგონა რამე დაგემართა რა უპასუხისმგებლობაა
- ბოდიშს გიხდი დაგვიანება არც მიფიქრია მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ჩემს საქმეს გაგებით არ ვეკიდები
- სულ იმისმტკიცებაში ხარ რომ პროფესიონალიხარ უკვე დროა ქმედებით დაამტკიცო, მაგრამ ჯერ ჩაიცვი თორემ საქმიდან გადავუხვევთ.
რათქმაუნდა მე ხომ უბრალოდ ერთი გამჭირვალე ღამის პერანგი მეცვა.
ყველაფერი ჩავალაგე, ტანსაცმელი, საჭირო ნივთები, სამუშაო მასალა და ლეპტოპი. მეც მოვემზადე, ჩემი ნივთები აიღო და ქვემოთ ჩავედით.
მანქანაში ჩააწყო ჩემი ნივთებიც
ნამდვილად არ გამკვირვებია რომ კარგი მანქანა ყავდა ის ხომ ერთერთი მსხვილი მეღვინეობის დამაარსებელი იყო და ასევე მამაჩემის მეწილეც.
უკვე საკმაოდ დიდი გზა გვქონდა გავლილი ხმას არც ერთი ვიღებთ.
მანავში დაახლოებით 1 საათში ვიქნებოდით,
ლეპტოპი ამოვიღე გადავწყვიტე უკვე რაღაც მონახაზები შემექმნა.
ჩანთაში სიგარეტის კოლოფს ვამჩნევ,
ერთ ღერს ვიღებ
- შეიძლება?
თვალებით ღერზე ვანიშნებ?
- რათქმაუნდა დეა, თავიდანვე ასე რომ დაგეწყო ბევრად უკეთესი იქნებოდა.
- სულ ცდილობ მე გამომიყვანო დამნაშავე, გავიწყდება შენ საერთოდ კარზე დაკაკუნებაც რომ არიცი.
- მეე? დამიჯერე მე ბევრი ძალიან კარგი რამე ვიცი და ბევრიც კარგად გამომდის უბრალოდ შენ არ გინახავს.
- ღმერთო, უკვე აღარ შემიძლია.
- უკვე?
და სახეზე დამპალი ღიმილი ეკვრის

სახეზე ნაზ შეხებას ვგრძნობ, თმებზე მოფერებას, თბილს ხმას
- დეა გაიღვიძე მოვედით
ნუთუ მეფერება
მაგრამ კი ნამდვილად სასიამოვნოა ესეთი სიმპატიური ადამიანი როგორ შეიძლება არ მოგეწონოს
თვალს ვახელ ვცდილობ ნელნელა გამოვფხიზლდე
- ჩამძინებია
- მხოლოდ ძილის დროს ხარ ესეთი მშვიდი
მანქანიდან გადავდივართ
ულამაზესი ადგილია, ძალიან დიდ ტერიტორიაზე გაშენებული ვაზები ,
სიმწვანე, მარანები, ასევე სასტუმრო რომელიც ძვენ ვინტაჟურ სტილში უნდა მოეწყოს აუცილებლად და რამოდენიმე ფანჩატური, ნამდვილად აღფრთოვანებულივარ ამ ადგილით.
- ესეც ვიმედოვნებდი რომ მოგეწონებოდა აქაურობა.
- რათქმაუნდა მომწონს, როგორ შეიძლება ეს სილამაზეები არ მოგწონდეს.
- ეს ადგილი ძალიან ადრე შევიძინე ბუნება ყოველთვის მიყვარდა ასევე ღვინო, ამიტომ გადავწყვიდე ეს ორი გამეერთიანებია. მოწესრიგდი და დაგათვალიერებინებ აქაურობას.
ერთერთ საკმაოდ დიდ კოტეჯში შემიძღვა რომელსაც ორი საძინებელი დიდი მისაღები და სამზარეულო ქონდა
- ეს შენი ოთახი იქნება მოწესრიგდი და გარეთ გელოდები

ჩემოდნიდან თბილი ქურთუკი ავიღე გარდა იმის რომ ეხლა სექტემბერი იყო აქ მაინც დამახასიათებლად ციოდა
გარეთ გასულს იოსებიც იყვე ფანჩატურში დამხვდა მივუახლოვდი
ღვინო ჩამოასხა
ერთი ჭიქა მე გამომაწოდა
- ეს შარშანდელი მანავის მწვანეა, ჩვენს მომავალ გეგმებს გაუმარჯოს.
ღვინო, ეს ხო ბავშობიდან მესმოდა გამისინჯავს და შემიგრძვნია
მაგრამ ამ სიმწვანეში, სიწყნარეში და სიგრილეში განსაკუთრებულ იერფერს იძლეოდა.
- გაუმარჯოს,
ჭიქა ოდნავ მომირტ*ა და დალია
მეც მივირთვი რათქმაუნდა უგემრიელესი იყო ბოლოს ენა ტუჩებზე გემრიელად მოვისვი და თვალები დავხუჭე
ამას მხოლოდ იმ დროს ვაკეთებდი როცა განსაკუთრებით მომწონდა ღვინო.
მომიახლოვნა ცხვირით ლამის ტუჩებზე შემეხო და მიჩურჩულა
-ესე მეტად აღარ გააკეთო, ყოველშემთხვევაში ჯერ.
ეს კაცი უკვე თავგზას მიბნევდა ვერც ვეწინააღმდეგებოდი იყო მაში რაღაც რაც მიზიდავდა.
- წამო
ხელი მომკიდა და ვენახებისკენ გამიძღვა…