ნაწილი პირველი - წარსული

თავი პირველი: ჩვეულებრივი ცხოვრება

სანამ ამბები დატრიალდებოდა, ჩვენ ჩვეულებრივი, საშინელ რეალობაში ვცხოვრობდით და მოღვაწეობდით. მე მანქანის სალონის დიზაინერი გავხდი და გერმანიის ერთ-ერთ ქალაქში, მანქანების მწარმოებელ კომპანია "ჰუკოში" ვმუშაობდი. ჩემი მოვალეობა სუფთა, ხარისხიანი ტყავისგან ლამაზი დიზაინის შექმნა იყო, ძირითადად შავ ფერში. ამას, ცხადია, საკმაო თანხას მიხდიდნენ და მთავარი იყო არ დამეზარა და ლამაზი დიზაინი შემექმნა.

მუშაობის გამოცდილება

ჩვეულებრივ, ხშირად მიწევდა სამუაო ვიზიტებით გამგზავრება, რათა არ ჩამოვრჩენოდი ახალ ტრენდებს. ჩემი ერთადერთი საქმიანობა ახალი კოლექციების ნახვა და საკუთარი დიზაინის შექმნა იყო, იქამდე სანამ ჩვენი კომპანია არ გაკოტრდა და სამუშაოს გარეშე არ დავრჩი.

თავი მეორე: ცვლილებები და შეხედულებები

რეალობის გაცნობა

ჩვეულებრივ, ჩემი შვილები ხშირად მიყვებოდნენ, თუ რეალურად რა საზარელი იყო სამყარო და ჩვენ, ადამიანები, როგორ უწყობდით ხელს ამ ყველაფერს. მე, როდესაც ვმუშაობდი, დიდად არ მანაღვლებდა რეალობა, მით უმეტეს, რომ ჩემი საქმე მომწონდა. თითქმის ყველაფერს ვაკეთებდი, რომ ჩვენი ფირმისთვის გამოსადეგი ვყოფილიყავი.

კომპანიის დახურვა

როდესაც ჩვენი კომპანია გაკოტრდა, დავიწყე ნამდვილი რეალობის გაცნობა. დროებით სახში ვისვენებდი, რადგანაც საკმაო დანაზოგი მქონდა. თუმცა დროთა განმავლობაში, მსოფლიოში ცვლილებები დაიწყო. ერთმა დიდმა სახელმწიფომ სხვა, მასზე უფრო პატარა სახელმწიფოს დაპყრობა დაიწყო, რასაც მთელი ცივილიზებული სამყარო გაემიჯნა. ამ პროცესმა ბევრი კომპანია დახურა დედამიწაზე და გაჭირვება ჩვენს კარებშიც მოვიდა.

ახალი რეალობა

ყველაფერი გაძვირდა და ჩემი დანაზოგი უკვე პიკს უახლოვდებოდა. დავიწყე სამუშაოს ძებნა, თუმცა ძალიან მიჭირდა ნორმალური სამუშაოს პოვნა ჩემს დარგში, რადგანაც ბევრმა მანქანების მწარმოებელმა კომპანიამ გაკოტრება განიცადა. ბოლოს, ჩვენს ქალაქს ემიგრანტები შემოესია და სამუშაოც რთულად მოსაპოვებელი გახდა.

თავი მესამე: ახალი ცხოვრების დასაწყისი

ამერიკაში გადასვლა

მე გადავედი ამერიკაში, თუმცა ჩემი შვილები არ წამომყვნენ. დავიწყე მუშაობა მცირე კომპანიაში სათამაშოების დიზაინერად და შემდგომ წინ წავიწიე. ვერ ვიტყვი, რომ ადრე სადაც ვმუშაობდი, იმ დონეზე ვიყავი, მაგრამ ცუდიც არ იყო. დროთა განმავლობაში იქაური მოქალაქეც გავხდი, რამაც ჩემი ხელფასი გაზარდა.

რეალობის გაცნობა

სწორედ იქ ვეზიარე რეალობის სიმწარეს. ერთ დღეს დილით, პარკში, როდესაც დავდიოდი, შემთხვევით დამეჯახა ერთი ახალგაზრდა, საკმაოდ სიმპატიური ყმაწვილი. საკმაოდ მომეწონა! თავი დიდად არ გამოუჩენია, უბრალოდ ბოდიში მომიხადა და წავიდა. ჩვეულებრივი ჩემი ხნის ქალს ახალგაზრდა მამაკაცები არ უნდა იზიდავდნენ, თუმცა მან ნამდვილად მომხიბლა.

თავი მეოთხე: ახალი ურთიერთობა

შეხვედრა ახალგაზრდა მამაკაცთან

როდესაც მასთან ახლოს მივედი, საკმაოდ უცნაური რეაგირება მოახდინა. ასე მეგონა, რომ რაღაც უცნაური მექანიზმი ჩაერთო. მან დაიწყო ლაპარაკი კვებაზე, ცხოვრების სტილზე, რეალობაზე, სისასტიკეზე და სხვა. ისე ვიყავი მისი სილამაზით მოხიბლული, რომ რასაც კი მეკითხებოდა, ყველაფერზე დადებით პასუხს ვცემდი.

ოფისში შეხვედრა

მან თავის ოფისში დამიბარა. ჩვეულებრივ არ წავიდოდი, თუმცა საკმაოდ მომხიბლა მისმა სილამაზემ. მისი ოფისი ერთი ჩვეულებრივი ოფისი იყო, ღია შუშებით! თითქოს არაფერი ჰქონდა დასამალი. იგი ვეგანობის გავრცელების ერთ-ერთი ფუძემდებელი იყო ქალაქში. დროთა განმავლობაში დავახლოვდით. მე ვცდილობდი, რომ მას დავხმარებოდი! მცირედი წინსვლაც გვქონდა, რამაც იგი საკმაოდ გახარა.

თავი მეხუთე: ახალი ცხოვრების დასაწყისი

ახალი ოჯახი

შემდგომ მან ხელიც მთხოვა, რაზეც დავთანხმდი. იგი მიყვებოდა და მაჩვენებდა, თუ რეალურად რამდენ დანაშაულს ჩავდიოდით და როგორ უნდა შევცვლილიყავით. მისი წყალობით შევიცვალე და თითქოს გავძლიერდი. ჩემი ცხოვრება წინსვლა დაიწყო. ამასობაში შვილი შეგვეძინა.

ცვლილებები მსოფლიოში

დრო კვლავ იცვლებოდა. დიდი სახელმწიფო დამარცხდა და ყველაფერი ჩვეულ კალაპოტს დაუბრუნდა. ვეგანური მოძღვრებამ მთელი სამყარო მოიცვა. ეს იყო ახალი ცხოვრება, სადაც ვცდილობდი, რომ უკეთესად მეცხოვრა და ჩემი ოჯახი ბედნიერებით გავსებულიყო.
________________________________________
ეს იყო ჩემი ისტორია, სადაც ჩვეულებრივი დიზაინერის ცხოვრება სრულიად შეიცვალა, როდესაც შეხვდა ადამიანს, რომელმაც მას რეალობის თვალით დანახვა ასწავლა. მათი სიყვარული და საერთო მიზნები გახდა საფუძველი ახალი, უკეთესი სამყაროსთვის.



ნაწილი მეორე - შედეგი


თავი პირველი: წინააღმდეგობა ვეგანურ მოძღვრებას

თავიდან სამყარო ამას ვერ შეგუა და ვეგანური მოძღვრება თითქოს მიძინა. ყველანი ცდილობდნენ, რაც შეიძლება მეტი ცხოველი ხელოვნურად შეექმნათ და მეტი ფული მიეღოთ. ჩემი მეუღლე მიყვებოდა, თუ რამდენ ტყუილს ავრცელებდნენ, რათა ადამიანების პოპულაცია შემცირებინათ. თითქოს იმას ცდილობდნენ, რომ ადამიანების გადაშენება გამოეწვიათ. სიმართლეს უბრალოდ მალავდნენ, რადგანაც სიმართლეს ფული არ მოჰქონდა.

მუქარები და დანებება

ერთი-ორჯერ ჩემს მეუღლეს დაემუქრნენ! თავიდან ჩემი მეუღლე მხნედ იყო, ხოლო შემდგომ დანებდა. ამ საქმეს შეწყვიტა. თავიდან ცდილობდა, რომ რაღაცით დაკავებულიყო, ხოლო შემდგომ დაიღალა. მე გადავწყვიტე, რომ ისევ გერმანიაში გადავსულიყავი და მას ეს იდეა ძალიან მოეწონა.

თავი მეორე: დაბრუნება გერმანიაში

ოჯახთან შეხვედრა

მე დავბრუნდი ჩემს ქალაქში. ჩემი შვილები გაიზარდნენ და ძალიან გაუხარდათ ჩემი დაბრუნება. ჩემს მეუღლესაც გაუღიმეს. პირველად მაშინ გაიცნეს, როდესაც ინტერნეტით გავაცანი, ხოლო შემდგომ ქორწილში ნახეს.

მეუღლის წარმატება

ჩემი მეუღლის იდეალებს ჩემი შვილებიც ემხრობოდნენ და ძალიან მოსწონდათ მისი ქმედებები. ჯერ არ გასულა საათები, რომ უკვე უპოვეს სამუშაო ერთ-ერთ ვეგანურ კომპანიაში. ზუსტად არ ვიცი, რას საქმიანობდა, მგონი რეკლამით იყო დაკავებული. დანამდვილებით მხოლოდ იმის თქმა შემიძლია, რომ ის სწორ ცხოვრებას მისდევდა.
ჩემი სამუშაოს ძიება

პარალელურად მეც ვეძებდი სამუშაოს. და სწორედ მაშინ გამოჩნდა, როდესაც იმედი მეწურებოდა. თითქოს ღმერთმა მიშველა. ჩემი ყოფილი ფირმა, რომელიც დაიშალა, აღადგინეს და კომპანიად აქციეს. როგორც შემდგომ გავიგე, მეძებდნენ და როგორც იქნა, მიპოვეს.


თავი მესამე: ახალი დასაწყისი


დაბრუნება ძველ კომპანიაში

ძალიან გამიხარდა, რომ ფირმა აღადგინეს. შემდგომ მოვეწყვე. ბევრად უკეთესი იყო სამუშაო, ვიდრე მანამდე. ხელფასი ისეთი კარგი არ იყო, თუმცა დროთა განმავლობაში დაეწია და გაუსწრო კიდეც.


ოჯახური ბედნიერება

დრო მიდიოდა. ჩემი პატარა ბიჭი გაიზარდა! მე კი დავბერდი. ჩემი სწორმა ცხოვრებამ საკმაოდ გამახალგაზრდავა, თუმცა მაინც. დრომ კვლავ დაიწყო შეცვლა. ახლა უკვე ოდესღაც დიდი სახელმწიფო დაიშალა და ახალი რეალობა წარმოშვა.
თავი მეოთხე: ახალი გამოწვევები

დიდი სახელმწიფოს დაცემა

დიდი სახელმწიფო დაიშალა და სხვა რეალობა წარმოშვა. ბოლო მომენტში, როდესაც დიდი სახელმწიფო იშლებოდა, მისმა დიქტატორმა მმართველმა ომში დამარცხება ვერ აიტანა და საზარელი იარაღი გამოიყენა. შედეგად, სამყარო ახალი დღის წესრიგის წინაშე დადგა.

ახალი რეალობა

მისმა იარაღმა არნახული მსხვერპლი წარმოშვა, ხოლო შემდგომ მისმა ნალექმა თავად დიდ სახელმწიფოს დიდი ნაწილი უბრალოდ მოსწყვიტა სამყაროს. ამ პროცესებმა უამრავი ადამიანი აღელვა. ჩვენ სასწრაფოდ ამერიკაში გამგზავრება გადავწყვიტეთ. კარგი ვქენით, რომ ბილეთები წინასწარ დავჯავშნეთ, თორემ ადგილები აღარ იყო.
________________________________________
ეს ნაწილი გვიჩვენებს, როგორ შეიცვალა ცხოვრება მას შემდეგ, რაც ვეგანური მოძღვრება გააქტიურდა და როგორ იმოქმედა ეს ცვლილებები გმირის ოჯახსა და საზოგადოებაზე. მათ წინააღმდეგობას და სიმართლეზე ბრძოლას თან ახლდა ტკივილი და დანაკარგი, მაგრამ საბოლოოდ გმირმა და მისმა ოჯახმა შეძლეს ახალ რეალობასთან შეწყობა. დაძაბულობებისა და ახალი გამოწვევების ფონზე, ისინი კვლავ ცდილობდნენ მშვიდი და ბედნიერი ცხოვრების გაგრძელებას.



ნაწილი მესამე - განაჩენი

თავი პირველი: ტირანიის დაცემა

ხალხი უზომოდ დიდ პანიკაში ჩააგდო ტირანის მიერ ჩადენილმა ფაქტმა. როგორც შემდგომ გაირკვა, ის ტირანი და მისი მსახურები სახალხოდ დააკავეს. მათ მიაღებინეს ის შედეგი, რაც მათი ქმედებებით იყო გამოწვეული.

პანიკა და შიში

სამყაროში შიში ფესვები გაიდგა. ამერიკაში შედარებით მშვიდი მდგომარეობა იყო, თუმცა ყველამ ვიცოდით, რომ ის საშინელება აქაც მოვიდოდა. საბოლოოდ, ორასი ქვეყანა შეთანხმდა, რომ ის, რაც ტირანმა წარმოშვა, უნდა მოესპოთ. ამიტომ დიდი ქვეყანა ჩაკეტეს. არნახული თანხა დაიხარჯა, თუმცა მსოფლიოს მოსახლეობამ შვება იგრძნო.

თავი მეორე: აღდგენა და ცვლილებები

მსოფლიოს აღდგენა

დროდადრო ყველაფერი მშვიდდებოდა და ყველანი უფრო მეტს ვცდილობდით, რათა სამყარო შეგვეცვალა. ბევრი ადამიანი სწორ გზაზე დადგა. დანამდვილებით ვერავინ იტყოდა, თუ რამ აიძულა მათ ცვლილება, მაგრამ ყველას უხაროდა, რომ ადამიანები უკეთესობისკენ იცვლებოდნენ.

რელიგიისა და ვეგანობის ზრდა

ძირითად შემთხვევაში, რელიგიის ძალაუფლება ეცემოდა და ვეგანური მოძრაობა იზრდებოდა. ჩვენ უმეორებდით, რომ რელიგიას არ ვერჩოდით, უბრალოდ ვეგანობის პრინციპები გვქონდა.

ახალი სამუშაოს რეალობა

მე კვლავ ვმუშაობდი იგივე კომპანიაში, ოღონდ ამერიკულ ფილიალში. ახლა დახურული მანქანები იყო მოდაში. მათი სტრუქტურა საკმაოდ რთული იყო, ალბათ რადიაციის გამო. იმის მიუხედავად, რომ რადიაციას აკონტროლებდნენ, ყველა მანქანების მწარმოებელი კომპანია აქცენტს მაინც რადიაციისგან დაცვაზე აკეთებდა. ამიტომ მანქანების დიზაინი იცვლებოდა და უფრო რთულ ფორმას იძენდა.

თავი მესამე: ახალი რეალობა

მსოფლიოს აღდგენა და ვეგანობის როლი

დრო კვლავ იცვლებოდა. ეს ცვლილებები არამარტო ვეგანობის გავრცელებაში გამოიხატებოდა, არამედ რადიაციისგან დაცვაშიც. სამყარო თავისით აღდგებოდა. ჩემი აზრით, ვეგანობამ ძალიან დიდი პრობლემა მოხსნა პლანეტაზე, თუმცა ეს მხოლოდ ზღვაში წვეთი იყო. მით უმეტეს, რომ ერთმა დიქტატორმა სამყაროს ბზარი გაუჩინა.

ტირანის მოქმედებების შედეგები

მიხარია, რომ ბოლოს საკუთარმა ცოდვამ დაწვა, მაგრამ მაინც როგორ გაბედა პლანეტის გაბზარვა. საბოლოოდ, მას სურდა, რომ მისი იმპერიას მთელი პლანეტა დაეპყრო და საბოლოოდ, რა მიიღო? მისი იმპერია ისე დაბლოკეს, რომ პლანეტის ნაწილადაც კი არ ითვლება. პირდაპირი გაგებით, რუკიდანაც კი ამოიღეს. რა რუკაც არ უნდა ნახოთ, ამ უზარმაზარ მიწას ვერსად ნახავთ, მიუხედავად იმისა, რომ პლანეტის 22% იყო.

თავი მეოთხე: მძიმე ტვირთი


ევროპის მძიმე ტვირთი

მისმა ნაბიჯმა ნახევარი ევროპის მძიმე ტვირთი აატვირთა. ეს ტვირთი, ალბათ, საუკუნეებით გაგრძელდება.
________________________________________
დასკვნა

სამყაროში გაბატონებული ტირანია და მისი შედეგები დიდხანს დარჩება მეხსიერებაში. მიუხედავად ყველაფრისა, ადამიანები ცდილობენ უკეთესობისკენ შეიცვალონ და ახალი, უკეთესი მომავალი შექმნან. ვეგანობისა და რადიაციისგან დაცვის მიმართულებით გადადგმული ნაბიჯები არის მცდელობა, რომ პლანეტა უკეთეს მდგომარეობაში დატოვონ. ამ ყველაფრის ფონზე, ჩვენი გმირი კვლავ პოულობს ძალას და იმედს, რომ სიცოცხლე უკეთესი იქნება, თუ ადამიანები ერთად იმუშავებენ და ეცდებიან, რომ ტკივილი და ტანჯვა წარსულში დატოვონ.


ნაწილი მეოთხე - დრო

თავი პირველი: დროის ცვლადი ბუნება

სამყაროში დროა ალბათ ერთადერთი, რასაც ყველაფრის მოგვარება სწადია. მე ჩვეულებრივ, მანქანის მუშაობამ ისე შემომაბერა, რომ დროის გასვლაც კი ვერ შევამჩნიე. ჩემი პატარა მოიზარდა და სკოლაში შევიყვანე. მიხაროდა, რომ გაიზარდა, თუმცა სიბერე დიდად არ მომწონდა, რადგანაც უკვე აღარ შემეძლო ძველებურად ფიქრი და მოძრაობა. ერთადერთი, რაც კარგი იყო, ის იყო, რომ არაფერი არ მტკიოდა. ალბათ, ჩემს მეუღლეს მადლობა უნდა გადაუხადო, რომ რეალობას მაზიარა.

თავი მეორე: რადიაციის გავლენა

სამწუხაროდ, იგი შარშან რადიაციის გამო გარდაიცვალა. არადა ყველაფერს ცდილობდნენ, რომ რადიაცია გარეთ არ გამოეჟონა, თუმცა უშედეგოდ. ცოტა მაინც გამოდიოდა. სწორედ ეს ცოტა იყო საკმარისი, რომ ჩემი მეუღლე წაეყვანა. ვერ გამეგო, რას აკეთებდნენ. ტელევიზორში ძირითადად იმაზე ქილიკში ათენებდნენ ღამეს, რომ როგორ და რა. ან არ დაიღლნენ ქილიკით? არ ჯობს საქმეს შეუდგნენ ლაპარაკის ნაცვლად? რა გაუხდათ რადიაციის მოსპობა.

მეუღლის დანაკარგი

მე არ მიყვარს წყევლა, მაგრამ ვაი იმ დიქტატორს, ვინც ეგ საზარელი რამ გაისროლა. ჩემი მეუღლე ბოლომდე მხნედ დარჩა, თუმცა ძალიან ახალგაზრდა. მე მეგონა, რომ პირველი მე ვიქნებოდი, ვინც დატოვებდა ამ სამყაროს, სრულებით საფუძვლიანად. ვნატრობდი იქამდე მეცოცხლა, როდემდეც ჩემი ბიჭი მოიზრდებოდა. ღმერთისგან მხოლოდ ამას ველოდი.

თავი მესამე: გადარჩენა და ფრთხილად ყოფნა

ყოველდღიური ცხოვრება

ამიტომ სულ ვფრთხილობდი. გარეთ სულ ნიღბით დავდიოდი და ხშირად ვწმენდდი. არავინ იცოდა, რადიაცია როდის აიწევდა. ყველა ჩემს ნაცნობს ვეუბნებოდი, რომ ფრთხილად უნდა ყოფილიყვნენ. ეს წლები საკმაოდ მძიმე გამოდგა. რადიაციამ ათობით ახალგაზრდა იმსხვერპლა და ბევრი დაავადება წარმოშვა.

ახალი გამოწვევები

ახლა უკვე სამყარო აღარ იყო მშვიდი და წყნარი, თითქოს ველურ ტყეს დაემსგავსა. გარეთ ისე ვერ გახვიდოდი, რომ რადიაცია არ შეგემოწმებინა. ჩემი თავის მიკვირს, როგორ გაუძელი. დროთა განმავლობაში ყველაფერმა ჩვეულებრივი ფორმა მიიღო და პოპულაცია გაიზარდა. თუმცა სავალალოდ, რადგანაც ახალი სახეობის მუტაციები წარმოიქმნა.

თავი მეოთხე: სამყაროს ცვლილებები

მსოფლიოს რუკის ცვლილება

მსოფლიო რუკა შეიცვალა. დიდმა ცვლილებებმა არა მხოლოდ პლანეტას, არამედ ადამიანების ცხოვრების წესსაც დატოვა. ჩვენთვის საჭირო გახდა უფრო მეტი სიფრთხილე, მეტი მზრუნველობა და ურთიერთდახმარება. ახალი რეალობა მოითხოვდა ადაპტაციას და ახალ გზებს, რათა გადარჩენა შეგვძლებოდა.
________________________________________
დასკვნა

დრო არის ის ცვლადი, რომელიც ყველაფერს ცვლის. ჩვენი გმირი, მიუხედავად სირთულეებისა და დანაკარგებისა, აგრძელებს ცხოვრებას და ცდილობს უკეთესი მომავლისთვის იბრძოლოს. მისი გამოცდილება და ბრძოლა გვიჩვენებს, რომ მიუხედავად ყველა გამოწვევისა, დრო გვეხმარება ადაპტაციას და გადარჩენას. მსოფლიოს ცვლილებები და ახალი რეალობა მოითხოვს ჩვენსგან უფრო ძლიერ და შემოქმედებით მიდგომებს, რათა დავამარცხოთ სირთულეები და შევქმნათ უკეთესი მომავალი.



ნაწილი მეხუთე - სიხარული

თავი პირველი: ოჯახური ბედნიერება

დროსთან ერთად, ჩემი ერთი შვილი გათხოვდა და პატარა გოგო გაუჩნდა. ძალიან გამიხარდა, რომ ბებო გავხდი. საშინლად მიხაროდა მისი სახის ყურება. ბედნიერებით აღსავსე თვალს არ ვაშორებდი. ვეფერებოდი და ვეფერებოდი. ძალიან მიყვარდა პატარა.

თავი მეორე: რადიაციის შემცირება

შიში და იმედი

შიში მზარავდა გარეთ გასვლისგან, მაგრამ რეალობის ერთი კარგი ის იყო, რომ როგორც იქნა, შეძლეს რადიაციის განდევნის გზის პოვნა. ახლა მხოლოდ ის დაგვჩენოდა, რომ მოთმინებით მოვლოდინოთ.

შვილიშვილთან დროის გატარება

ჩემს შვილიშვილთან საათებს ვატარებდი. მსურდა პენსიაზე გასვლა, მაგრამ ფულს ვაგროვებდი, რათა ჩემი ქალიშვილისთვის სურპრიზი გამეკეთებინა.

თავი მესამე: მომავლის იმედი

ბავშვის გაზრდა

დრო მიდიოდა და ჩემი ბიჭი იზრდებოდა. რადიაცია უკან იხევდა.

ოჯახური სიხარული

ჩემი ყოველდღიური ცხოვრება უფრო და უფრო ივსებოდა ბედნიერებით. შვილიშვილის დაბადება ახალი იმედით და სიხარულით აღავსებდა ჩემს ცხოვრებას. პატარა გოგონა ჩემი მყარი მხარდაჭერა გახდა და მისი ღიმილი დამეხმარებოდა, დამევიწყებინა ყველა სირთულე.
________________________________________
დასკვნა

სამყაროში ყველა ცვლილებასთან ერთად, ახალი სიცოცხლის დაბადება გვაძლევს იმედს და სიხარულს. მიუხედავად ყველა სირთულისა, რომელიც წარსულში გადავლახე, ჩემი ოჯახი და შვილიშვილის არსებობა არის ის, რაც მომავლის იმედით მაჟღენთავს. ჩემი ცხოვრება ივსება ბედნიერებით და იმედით, რომ ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვლება.

ნაწილი მეხუთე

ტრაგედია და ცვლილება

ერთ დღეს საშინელი ტრაგედია დატრიალდა ჩვენს ოჯახში. როდესაც მე კომპანიდან ვბრუნდებოდი, რაღაც დიდმა ქარამ გადაგვიფრინა. მე მაშინვე რადიაციისგან დამცავ ჯიხურში შევედი და გადავრჩი, სანამ იგი არ ჩაივლიდა. თვალები დავხუჭე, რადგან არ მსურდა საზარელი სტიქიის ხილვა, რომელიც ადამიანებს კლავდა. სავარაუდოდ, ჩემი მეუღლეც სწორედ ასეთმა სტიქიამ შეიწირა.

რადიაციის ქარის შემდეგ

როგორც კი ქარი ჩადგა, მაშინვე რადიაციის ტესტი ჩავიტარე და სახლისკენ გავეშურე. ვნატრობდი, რომ ყველაფერი მშვიდად ყოფილიყო, მაგრამ ჩემი ნატვრა არ ახდა. ჩემი სიძე ტირილით ყვებოდა, რომ ჩემი ქალიშვილი რადიაციის ქარში მოყოლია და ჩემი შვილიშვილის დასაცავად საკუთარი სხეულით გადაფარებია, თუმცა უშედეგოდ - ორივე გარდაცვლილიყო.

მოულოდნელი ტკივილი

რა უნდა მეთქვა? უბრალოდ დავდუნდი. რადიაციამ არა მხოლოდ მეუღლე, არამედ უკვე შვილი და შვილიშვილი წამართვა. უკვე აღარ ვტიროდი, რადგანაც ტირილი პრობლემას არ ცვლიდა. საჭირო იყო, რომ რაღაც მეღონა. გამახსენდა ჩემი მეუღლის სიტყვები: "თუ გსურს რეალობა შეცვალო, მაშინ თავად უნდა გადადგა ნაბიჯები." ალბათ, სწორედ ამ სიტყვებმა მიმიყვანა მედიაში და ყველას თავი გამაცნო.

მედიის ყურადღება

მე ერთი წამი არ დავფიქრებულვარ. უბრალოდ ავდექი და პირველივე მედიაში წავედი. თავიდან ჩემს მიღებაზე არავინ თანხმდებოდა, რადგან ვინ ვიყავი? რა ვიყავი? ბოლოს ერთ გადაცემაში მოვხვდი, რომელიც კვებაზე და ცხოვრების წესზე იყო. იქ მეკითხებოდნენ, თუ რას ვსაქმიანობდი, როგორ ვიყავი ასეთი ახალგაზრდა და მხნე, და მეზრუნა რამეს. მე გულახდილად ვეუბნებოდი იმას, რაც რეალურად იყო.


ცნობილობის ზრდა

პირველმა გადაცემამ საკმარისად ცნობილი გამხადა. ქუჩაში რომ გავდიოდი, ყველა მცნობდა და მესალმებოდა. თუმცა მე სულაც არ მსურდა ცნობილად ყოფნა; მე მხოლოდ ის მსურდა, რომ სამყარო გონზე მომეყვანა და რადიაციისგან თავდასაცავად ნაბიჯები დაეწყოთ. ალბათ თავის დროზე ჩემს მეუღლესაც ეს სურდა, უბრალოდ ცოტათი სხვა რამ.

ახალი რეალობა

რადგანაც ჩემი მეუღლის დროს მთავარი პრობლემა ცოცხლების მასიური გამრავლება, თავისუფლების აღკვეთა, სადიზმი და სხვა იყო. ჩემთვის კი მთავარი ამოცანა გახდა რადიაციის პრობლემის მოგვარება. ჩემი მიზანი იყო, რომ ეს საშიში და დამღუპველი სტიქია სამუდამოდ გაგვეწერა.

აქტიური მონაწილეობა

მედიაში ჩემი გამოსვლები დროთა განმავლობაში უფრო და უფრო პოპულარული ხდებოდა. მე დავიწყე კამპანიები, რომლებიც მიმართული იყო რადიაციის გავლენის შემცირებისკენ და საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებისკენ. ბევრი ადამიანი შემომიერთდა და ჩვენი მოძრაობა მზარდი მხარდაჭერით სარგებლობდა.

იურიდიული და სამეცნიერო ბრძოლა

ჩვენ შევძელით იურიდიული ბრძოლების დაწყება, რათა მეტი ყურადღება მიექცია რადიაციისგან დაცვასა და უსაფრთხოების ზომების გამკაცრებაზე. პარალელურად, მეცნიერები აქტიურად მუშაობდნენ ახალი ტექნოლოგიების შექმნაზე, რომლებიც საშუალებას მოგვცემდა, უკეთ დავიცვათ ჩვენი პლანეტა და ადამიანები.

იმედი მომავლისთვის

მიუხედავად იმისა, რომ ტრაგედიამ ჩემი ოჯახი გაანადგურა, მე ვიპოვე ძალა და მოტივაცია, რათა უფრო დიდი მიზნისთვის მებრძოლა. ჩემი მეუღლის, შვილისა და შვილიშვილის ხსოვნა მუდამ გამაძლიერებდა და მე არ ვნებდებოდი.

დასკვნა

ცხოვრება შეიძლება ტრაგედიებით იყოს სავსე, მაგრამ ჩვენ ყოველთვის გვაქვს შესაძლებლობა, ამ ტრაგედიებს დადებითი ძალა მივანიჭოთ და უკეთესი მომავლისთვის ვიბრძოლოთ. ჩემთვის ეს ბრძოლა რადიაციის წინააღმდეგ გახლდათ და მე მჯერა, რომ ჩვენი ძალისხმევა საბოლოოდ წარმატებას მოიტანს. ტრაგედია შესაძლოა იყოს დასაწყისი ახალი, ძლიერი და ბრძოლისუნარიანი ცხოვრების.



ნაწილი მექვე - მცდელობა

ახლა უკვე ბევრი გადაცემა დაინტერესდა ჩემით. ხშირად მეკითხებოდნენ ჩემს მეუღლეზე. თუმცა, როდესაც რადიაციაზე ვიწყებდი საუბარს, მაშინვე ცვლიდნენ თემას, თითქოს ამ თემას ყველა გაურბოდა. არ სურდათ ცუდზე საუბარი; ერჩივნათ მხოლოდ კარგი. რა გასაკვირია? ადრე ვეგანობა უფრო უჩვეულო და ცუდ კონტექსტში გადიოდა, ახლა კი კარგში და რადიაცია კი საშინელში. ალბათ იმიტომ, რომ ყველა ხედავდა, რას გვიშვებოდა: როგორ გვკეტავდა ყველას სახლში, როგორ ცვლიდა ჩვენს სხეულს და წამებაში გვამყოფებდა.

დიქტატორი და საზოგადოება

ამ ყველაფრის სათავე ერთი საზარელი წამებით მოკლული დიქტატორი იყო, რომელსაც მკვდარ მიწაზე ამოხდა სული. ამის შეხსენება დამავიწყდა - მას პირდაპირ ეთერში აჩვენეს, რაც საზოგადოებაში მასიური პანიკის მიზეზი გახდა. კარგი ის არის, რომ კაცობრიობა შეეჩვია, თუმცა ხალხი მაინც იღუპება.
მაგრამ როდის არ იღუპებოდა ხალხი? არ ვცდილობ იმის თქმას, რომ ეს რეალობა კარგია ან რამე მსგავსია; უბრალოდ, ამ ფიქრში მგონი ცოტათი შევიშალე. ჩემი შვილიშვილის სიკვდილმა ამრია. მომიტევეთ, მე მოხუცს. უკვე 70 წელი შემისრულდა და თავი 50 წლისა მგონია. არაფერი არ მტკივა და არ მსურს ამ სამყაროს დატოვება. მინდა ვნახო მისი სისასტიკე.

ვეგანობის გავრცელება

ერთ-ერთი რაც ამ დრომ მოიტანა, ის არის, რომ ვეგანები გამრავლდნენ. ამიტომ ხორცს არავინ აღარ ხმარობს. შედეგი ის არის, რომ მცენარები გამრავლდნენ და ჩვენი დიეტა შეიცვალა. ალბათ უფრო დიდი სიკეთე იქნებოდა, რომ არა ეს რადიაცია. სიმართლე რომ გითხრათ, ადამიანების ვეგანობაში უფრო დიდი წვლილი სწორედ რადიაციას მიუძღვის. სამყაროში თუ სადმე ფერმა იყო, ყველანი დალუქეს. არა იმიტომ, რომ ცხოველები მოკვდნენ ან რამე მსგავსი, არამედ რადიაციის გამო. მათი ხორცი უბრალოდ სასიკვდილოდ იქცა.

ახალი რეალობა

მიწებზე, სადაც რადიაციამ შეაღწია, უბრალოდ გადაწვეს. სამყაროს ერთი მესამედი გამოუსადეგარი გახდა. თუმცა კაცობრიობამ მაინც შეძლო გადარჩენა. მეცნიერების თქმით, პასუხი ყინულში იყო. მიწები გაწმინდეს და კვლავ ახლიდან დათესეს, ოღონდ უფრო ბლომად, ვიდრე ოდესმე. მიწებს რაღაც უცნაური იარაღები დაუყენეს, რომელიც, მათი თქმით, რადიაციას ფანტავს. დიდად ამ საქმეში ჩახედული არ ვარ; ამ თემაში ჩემი შვილი უკეთესად ერკვევა. დიდად არ ვენდობი ამ რაღაც გამფანტველებს. თუ ასე კარგად მუშაობს, მაშინ ქალაქში რატომ არ აყენებენ?

კითხვები და ეჭვები

ძალიან ბევრი კითხვა მაქვს ამ თემაზე! ჩემს შვილთან საპაექრო! ჰო მართლა! ჩემი ბიჭი გაიზარდა და ტექნოლოგიის სპეციალისტი გახდა. სწორედ მაგიტომ იცის ამდენი. მე კვლავ ვცდილობდი მედიაში რადიაციაზე საუბარს, თუმცა უშედეგოდ. საბოლოოდ დავნებდი. ვინც მირეკავდა, ყველას უარს ვეუბნებოდი. აღარ მქონდა ძალა, რომ მებრძოლა. ხოლო ჩემი მეუღლე ჩემთან ნამდვილად არ იყო, რომ მხარში ამომდგომოდა.

ახალი მცდელობა

ამის მიუხედავად, მე არ ვაპირებ დანებებას. თუ მედია არ მისმენდა, დავიწყებდი სხვა გზების ძიებას. ადამიანები უნდა გაიგონ სიმართლე რადიაციის შესახებ. ჩემი მეუღლის, შვილისა და შვილიშვილის ხსოვნა მაძლევს ძალას, რომ გავაგრძელო ბრძოლა.
მნიშვნელოვანია, რომ ვიპოვო ახალი გზები და მეთოდები, რომლითაც რადიაციისგან თავდაცვის თაობაზე ინფორმაციას მივაწვდი ადამიანებს. ერთ-ერთი ასეთი გზა შეიძლება იყოს სოციალური მედია პლატფორმების გამოყენება. მეც შევქმნი ბლოგს, ვწერ სტატია და გადავიღებ ვიდეოებს, სადაც ავხსნი რადიაციისგან თავდაცვის მნიშვნელობას და საჭიროებას.
ასევე, დავიწყებ პეტიციების შექმნას და ხელმოწერების შეგროვებას, რათა მთავრობებმა და საერთაშორისო ორგანიზაციებმა უფრო მეტი ყურადღება მიაქციონ რადიაციისგან თავდაცვის საკითხს.
მინდა, რომ ჩემი შვილის, შვილიშვილის და ჩემი მეუღლის ხსოვნა შევინარჩუნო არა მარტო ჩემი გულისთვის, არამედ ყველა იმ ადამიანისთვის, ვისაც რადიაცია ემუქრება. ეს არის ჩემი ვალდებულება და მე არ შევუშინდები არც ერთ სირთულეს, რომელიც ამ გზაზე შემხვდება.
ამასთანავე, არ დავივიწყებ იმ ადამიანებს, ვინც ჩემს გვერდით დგას და მეხმარება ამ ბრძოლაში. ერთად ჩვენ შევძლებთ ცვლილებების შეტანას და უკეთესი მომავლის შექმნას.

დასკვნა

როდესაც ტრაგედიები ხდება, ჩვენ გვაქვს არჩევანი: დავნებდეთ ან ვიბრძოლოთ. მე ვირჩევ ბრძოლას. ჩემი ოჯახი, ჩემი წარსული და ჩემი მომავალი მაძლევს ძალას, რომ არ დავნებდე და გავაგრძელო ბრძოლა რადიაციისგან თავდაცვისთვის.
ეს არის ჩემი გზა, ჩემი ბრძოლა და ჩემი მიზანი. ამ გზაზე არ ვარ მარტო, ბევრი ადამიანია ჩემს გვერდით და ერთად ჩვენ შევძლებთ ცვლილებების შეტანას და უკეთესი მომავლის შექმნას.



ნაწილი მეშვიდე - იმედი


შვილის მიღწევები

ჩემი ბიჭი გაიზარდა და კაცად იქცა. მან ჩემი გულის ტკივილი გულთან ახლოს მიიტანა და რადიაციის პრობლემის მოგვარებაზე მუშაობა დაიწყო. ის იყო ერთ-ერთი ადამიანი, ვინც ამ პრობლემის მოსაგვარებლად თავს არ ზოგავდა, რადგანაც იცოდა, რა მძიმე შედეგები მოჰქონდა რადიაციას. მისმა მამამ და დიშვილმა რადიაციის გამო დაკარგეს სიცოცხლე, ამიტომ ის დაუღალავად შრომობდა, რომ ეს პრობლემა მოეხსნა.

პირველი წარმატებები

მე მისი მიღწევებით ვამაყობდი. პირველად მან გამოიგონა რაღაც, რაც რადიაციას წამებში აქრობდა. მისი გამოგონებები ნამდვილად დიდებული იყო. ამას იმიტომ კი არ ვამბობ, რომ ჩემი შვილი გახლდათ, არამედ ნამდვილად ასე იყო. თავიდან მსოფლიო საზოგადოება ამაზე თვალს ხუჭავდა, თუმცა შემდგომში აღიარეს და ნობელის პრემიაც კი გადასცეს. მიხაროდა, რომ ასეთი ვაჟკაცი გავზარდე, და თან ცრემლით ვივსებოდი, რომ ამას ის ვერ ხედავდა. ალბათ სხვა სამყაროდან ამაყობდა მისით.

ქალიშვილის ცხოვრება

ჩემი მეორე ქალიშვილი ვერაფრის დიდებით ვერ თხოვდებოდა. ბოლოს გავიგე, რომ ქალები მოსწონდა. მე ვინ ვიყავი, რომ დამეშალა, თუმცა დიდად ეს ამბავი არ მახარებდა. ფარულად მაინც ვუთხარი, რაზეც თითქოს გაბრაზდა. ჩვენი სამყარო ასეთ არასწორ რამეს არც გმობდა და არც ეთანხმებოდა. ვიფიქრე, რომ გაუვლიდა, და არც შევმცდარვარ. ვიღაც გაიცნო და დაქორწინდა. ბიჭი გაუჩნდა, თუმცა ვერ ვნახულობდი, რადგანაც ხუთი წლის წინ გერმანიაში დაბრუნდა. მე ჩემთან გადმოსვლა შევთავაზე, თუმცა უარი მითხრა. გერმანია ენატრებოდა და საბოლოოდ დაბრუნდა.

სამყარო ცვლილებების გზაზე

ისე, ძაან აღარ მეშინოდა ევროპის. რადიაცია თითქმის უკვე აღარ იყო, ამიტომ ცხოვრება შეიძლებოდა. სამყარო ჩვეულ კალაპოტს უბრუნდებოდა. დაჟე! მომავლისთვის ქვეყნების გაერთიანების იდეაც კი გაჩნდა. ერთმა ისტორიკოსმა მას მსოფლიო მთავრობა უწოდა, რაზეც ყველამ გაიცინა. თუმცა მოგვიანებით იგი ცნობილი გახდა, როგორც მსოფლიო წესრიგის ავტორად. მისი წიგნი "მსოფლიო მთავრობა" მოიაზრებდა პლანეტის გლობალური პრობლემების ერთ კონტექსტში მოგვარებას.

მსოფლიო მთავრობის იდეა

ჩემნაირი მოხუცისთვის ალბათ რთულად წარმოსადგენი გახლდათ, თუ როგორი შეიძლებოდა ყოფილიყო ასეთი რამ. თუმცა მომავლისთვის ეს იდეა, რაც მე ცოცხალი ვარ, არავის გაუჟღერებია. ეს იყო რევოლუციური იდეა, რომელიც მოსპობდა კაპიტალიზმს და რეალურად ყველაფერს ერთიან ნაწილად აქცევდა, როგორც ჩვენი ბიოლოგიური კანონზომიერება.

ახალი იმედი

ჩემმა შვილმა და მისმა გამოგონებებმა ახალი იმედი გააჩინა. მისი ნობელის პრემიის მიღება მხოლოდ დასაწყისი იყო. მისი გამოგონებების წყალობით, რადიაციისგან განთავისუფლება რეალურ მიზნად იქცა. მისი პირველი მოწყობილობები ქალაქების და სოფლების დაცვაში დაეხმარა, ხოლო ახალი გამოგონებები რადიაციის წინააღმდეგ ბრძოლაში უფრო ეფექტური გახდა.

ახალი თაობის ძალა

მე ვფიქრობდი, რომ ჩემი შვილი და მისი თაობა არის ის, ვინც შეცვლის სამყაროს. მათი იდეები და გამოგონებები უზრუნველყოფს ჩვენს მომავალს. მე მჯერა, რომ ისინი შეძლებენ იმას, რაც ჩვენ ვერ შევძელით. მათი ძალისხმევით, სამყარო შესაძლოა მართლაც უფრო უსაფრთხო და გამწვანებული გახდეს.

ჩემი როლი

მე კი, მოხუცი და დაღლილი, კვლავ ვაგრძელებდი ბრძოლას. ჩემს სიტყვებს ახლა უფრო მეტი ძალა ჰქონდა, რადგან ჩემი შვილი და მისი მიღწევები მეხმარებოდა, რომ უფრო ფართო აუდიტორიას მივაწვდინო ხმა. მე კვლავ მედიაში გამოვდიოდი, ვწერდი სტატიებს და ვახდენდი საზოგადოების ცნობიერების ამაღლებას.

საბოლოო იმედი

ჩემთვის მნიშვნელოვანი იყო, რომ ჩემი შვილების და შვილიშვილების ცხოვრება უკეთესი ყოფილიყო. ჩემი შვილის მიღწევებმა მაჩვენა, რომ ეს შესაძლებელია. მე კვლავ მჯერა, რომ ჩვენს ბრძოლას აქვს მნიშვნელობა და რომ ჩვენ შეგვიძლია სამყაროს შეცვლა.

დასკვნა

ყველა ტრაგედიას ახლავს იმედი. ჩემი ოჯახი და ჩემი შვილი მაძლევს ძალას, რომ გავაგრძელო ბრძოლა. ჩვენ ყველამ ერთად უნდა ვიშრომოთ, რომ უკეთესი მომავლისთვის ვიბრძოლოთ. ჩემი შვილის ნობელის პრემია მხოლოდ დასაწყისია. ჩვენ შეგვიძლია, რომ ეს სამყარო უკეთესი გავხადოთ.
ეს არის ჩემი იმედი, ჩემი ბრძოლა და ჩემი მიზანი. მე მჯერა, რომ ერთად ჩვენ შევძლებთ ცვლილებების შეტანას და უკეთესი მომავლის შექმნას.




ნაწილი მერვე - რელიგია


ახალი რეალობა და ძველი პრობლემები
სამყაროს ცვლილებასთან ერთად იცვლებოდა დღის წესრიგი. ახლა უკვე აღარ გვჭირდებოდა ფიქრი იმაზე, როგორ დაგვეცვა თავი გარეთ, როგორ გვეცხოვრა რადიაციასთან ერთად და როგორ გვებრძოლა გადარჩენისთვის. ჩემი შვილის გამოგონებების წყალობით, რადიაციის 93% უბრალოდ გაქრა, ხოლო დანარჩენი 7% ისეთი მაშტაბური საფრთხედ არ ითვლებოდა, როგორც უწინ.

ცხოვრების ახალი შესაძლებლობები

ახლა უკვე შეგვეძლო ქუჩებში მასკების გარეშე სიარული, ბუნებაში გასეირნება და მისი მშვენებით დატკბობა. ახალ რეალობას შევეგუებოდით, რომელიც დრომ მოიტანა. ჩვენ ფრთხილები ვიყავით და ძნელი წარმოსადგენი იყო, თუ როგორ ვცხოვრობდით უწინ.

ასაკისა და სიკვდილის საკითხი

მე უკვე საკმაოდ ხნიერი ვიყავი, თუმცა სიკვდილს მაინც არ ვჩქარობდი. როგორც დავასკვენი, ამ რეალობამ ახალი რელიგია წარმოშვა, რომელიც ცნობილი იყო როგორც ქრისტიანობის საპირისპირო რელიგია. იგი ქრისტეს უარყოფდა და მის ნაცვლად ვიღაც სხვას თვლიდა ღმერთად. ჩემი აზრით, ეს სიცრუე იყო, თუმცა დროდადრო ხალხი იჯერებდა ამ ყველაფერს, მითუმეტეს იმ ფონზე, რომ სწორედ ქრისტიანობის დროს დაიწყო ყველაფერი და მის საპირისპირო რელიგიის დროს დასრულდა.

რელიგიის ძალა და ახალი მრწამსი

ჩემი აზრით, ეს იყო შემთხვევითობა და სხვა არაფერი. რწმენა ჩემი აზრით ყველას სჭირდება, მითუმეტეს ამ რთულ რეალობაში, რადგანაც თუ არავინ გეყოლება, ვისაც დაეყრდნობი, მაშინ როგორ უნდა გადარჩე? ჩემი ქმარი რელიგიას ხსნიდა შემდეგნაირად: "იგი არის ძალა, რომელიც ყველა ადამიანს სჭირდება - ძალა, რომელიც ღმერთთან სიახლოვის შედეგად გეძლევა."

ახალი რელიგიის გავლენა

უბრალოდ ძალიან მაწუხებდა, რომ ვიღაც ცდილობდა, უიმედობის მორევში ჩავეგდეთ. ახალმა რელიგიამ, რომელიც ქრისტიანობის საპირისპირო იყო, მიიპყრო მრევლი. ისინი ქრისტეს უარყოფდნენ და საკუთარ ღმერთად სხვას თვლიდნენ.

რელიგიური დაპირისპირება

როდესაც ამ რელიგიის მიმდევრები ხედავდნენ, რომ ყველაფერი იმ დროისთვის უკეთესი ხდებოდა, იწყებდნენ ქრისტიანობის გაკრიტიკებას. "ხედავთ?" - ამბობდნენ ისინი - "ქრისტიანობის დროს ყველაფერი ცუდად იყო, მაგრამ ახლა, როცა ჩვენი რელიგია არსებობს, ყველაფერი გამოსწორდა." ეს მტკივნეული იყო ჩემთვის და მათთვის, ვინც კვლავ ქრისტიანობას მისდევდა.

რწმენის მნიშვნელობა

რწმენა ყველა ადამიანს სჭირდება, განსაკუთრებით რთულ რეალობაში. რწმენა არის ის, რაც გვეხმარება გადარჩენაში, გვეხმარება ვიპოვოთ ძალა და იმედი, როცა ყველაფერი გვეჩვენება უშედეგო. რწმენა გვაძლევს ძალას, რომ გავუმკლავდეთ სირთულეებს და ვიპოვოთ გზა წინსვლისკენ.

დასკვნა

საბოლოოდ, მიუხედავად იმისა, რომ ახალი რელიგია ქრისტიანობასთან დაპირისპირებული იყო და მასში შეჰქონდა ახალი იდეები და მრწამსი, მე კვლავ მჯეროდა, რომ რწმენა ყველასთვის საჭიროა. არ აქვს მნიშვნელობა, რაში გვწამს - მთავარია, რომ გვწამს რაღაცა, რომელიც გვაძლევს ძალას და იმედს, რომ გავუმკლავდეთ რეალობის გამოწვევებს. ჩემი შვილის და ჩემი ოჯახის ხსოვნა მაძლევს იმედს, რომ მომავალში ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვლება, და რომ ჩვენი რწმენა და შრომა არ იქნება უშედეგო.




ნაწილი მეცხე - შვება


პენსიაზე გასვლა

საბოლოდ, პენსიაზე გასვლა გადავწყვიტე. ბოლოჯერ მივედი ჩემს კოლეგებთან, გავესაუბრე მათ და გამოვეთხოვე. ჩემი ბოლო პროექტი უკვე საგრძნობლად განსხვავებული იყო. ახლა უკვე აღარ ფიქრობდნენ, როგორ დაეცვათ თავი რადიაციისგან, ამიტომ ავტომობილი ღია იყო და გათვლილი მზის სხივებზე.

სამყაროს ნორმალიზაცია

სამყაროს ჩვეულ კალაპოტში დაბრუნება ყველაფერს ეტყობოდა. ელემენტარულად, მარკეტში რომ შედიოდი, უკვე აღარ იყო ყველაფერი დალუქული და ჩვეულებრივ შეგეძლო ღია ბოსტნეულისთვი ხელი შეგეხო. ჩემი აზრით, მისი დალუქვა უფრო სხვადასხვა დაავადებისგან თავის არიდების გამო იყო, რომლებიც რადიაციის შემდეგ წარმოიშვა. ახლა უკვე ყველა იმაზე იყო გადართული, როგორ დაებრუნებინათ სამყარო ისეთი, როგორიც მანამდე იყო, ამიტომ რისკავდნენ.

ბოლო დღეები და სევდა

ბოლო დღეები საკმაოდ სევდიანი აღმოჩნდა, რადგანაც ჩემი ერთი კოლეგა გარდაიცვალა. მიხარია, რომ იგი არაფერს შეუწირავს. ბუნებრივი სიკვდილით დასტოვა ეს სამყარო, 81 წლის იყო, ღმერთმა აცხოვნოს მისი სული. სამყაროში ასაკი 100-დან 80-მდე დაიწია, ამიტომ 81 მშვენიერ ასაკად ითვლებოდა. იმედია, დროის ცვლილებასთან ერთად ეს ციფრი გაიზრდება, რადგანაც ჯერ მე 79 წლის ვარ და არ მსურს ეს სამყარო დავტოვო. მსურს იმას მოვესწრო, როდესაც სამყარო ერთიანი გახდება. თუმცა, ალბათ ღმერთს მადლობა უნდა გადავუხადო იმისთვის, რომ აქამდე მომასწრო.

შვილის მიღწევები

ჩემი შვილი უკვე კაცია და მისმა გამოგონებებმა ჩვენი სამყარო ჩვეულ რიტმში დააბრუნა. ერთხელ კი კოსმოსიც გამაცნო. არ მომერიდა და ვუთხარი, "შვილო, სამყაროში ასტრონომიაზე საშინლად არაფერი მეზიზღება".

საუბარი კოსმოსზე

"რატომ?" - მკითხა.
ჩემი აზრით, ჩვენ იმ დონეზე არასდროს ვიქნებით, რომ ჩვენს პლანეტას გავცდეთ. ამოდენა პრობლემები გვაქვს და სხვა რაღაცებს უნდა ვუყუროთ? მითუმეტეს, ასეთი ულამაზესი ოკეანეები შეუსწავლელია და მაღლა ვიხედებით, რატომ? ოკეანე აქ გვაქვს და სად გავრბივართ? განა მაგაზე მეტი საოცრებები სადმე არსებობს?
"გასაგებია, დედა" - თქვა და გაჩუმდა. ალბათ არ უნდოდა ჩემთან კამათი, თუ არადა...
მოგონებები მეუღლეზე
ერთხელ, როდესაც პატარა იყო, რაღაცაზე გაბრაზდა და ოთახს არ ტოვებდა. მგონი მაგით მამას გავდა. ჩემი მეუღლე, ღმერთმა აცხოვნოს მისი სული, თითქმის სულ მოღუშული დადიოდა, როდესაც საქმე ისე არ მიდიოდა, როგორც მას სურდა. სიტყვებს არ ამბობდა, მაგრამ ვხვდებოდი.

დასკვნა

ახლა, პენსიაზე გასული, ვგრძნობ შვებას, რომ ჩემი შვილისა და ჩვენი საერთო ძალისხმევით, სამყარომ შეძლო რადიაციის გავლენის შემცირება და ნორმალიზაცია. ჩემი ცხოვრება სავსე იყო გამოწვევებითა და სირთულეებით, მაგრამ ასევე სავსე იყო იმედითა და მიღწევებით. ამ სამყაროში, რომელიც ისევ ნელ-ნელა უბრუნდება ნორმალურ ცხოვრებას, მე ვპოულობ შვებას და იმედს, რომ მომავალი თაობები შეძლებენ უკეთესი და უსაფრთხო ცხოვრების შექმნას.


ნაწილი მეათე - დასასრული


გლობალური ცვლილებები და მსოფლიო მთავრობის იდეა

115 წელს გადავცდი. ამ პერიოდის სამყარო კვლავ შეიცვალა და საბოლოოდ გაერთიანდა. ეს პროცესი ევროპით დაიწყო, შემდეგ აზიამ მიჰყვა და ბოლოს ამერიკამაც შეუერთდა. მსოფლიო მმართველობის იდეამ ფრთები დაახლოებით ათი წლის წინ შეისხა, როდესაც ნედლეულის კრიზისი დაიწყო და კაპიტალისტებმა გამდიდრება ჩვეულებრივი ხერხით სცადეს. მათ თვეში ტრილიონობით შემოსავალი მიიღეს. მდიდრები უფრო გამდიდრდნენ, ხოლო ღარიბები უფრო გაღატაკდნენ.

კრიზისი და შიმშილობა

შედეგად, შიმშილობის მეორე ტალღა წარმოიშვა. მთავრობებს არჩევანი აღარ ჰქონდათ და მოუწიათ საგარეო ვალის აღება, სანამ პიკამდე არ მივიდნენ. სწორედ ამ დროს ფრთები შეისხა იდეამ მსოფლიო მთავრობის ჩამოყალიბებასთან დაკავშირებით. ეს წინადადება სასტიკი წინააღმდეგობით შეხვდა სხვადასხვა ქვეყნის ხელისუფლების მხრიდან, ხოლო საზოგადოება დაობდა. ამიტომ არაფერი იცვლებოდა.

გერმანიის როლი

დროთა განმავლობაში, პლანეტაზე არსებული ქვეყნების მთავრობების 90% გადადგა. საჭირო იყო მხოლოდ ერთი ქვეყანა, საიდანაც ეს ყველაფერი დაიწყებოდა. ეს ქვეყანა გერმანია გახლდათ. გერმანია რადიაციის გამო გამოფიტული იყო, ევროკავშირის ლიდერი სახელმწიფო, რომელსაც სურდა რაღაც ახალი, რაც მათ გადარჩენდა. გერმანიის ხელისუფლება გადადგა და მსოფლიო მმართველობის პოლიტიკურმა ძალამ აიღო სადავეები.

ახალი მმართველობის იდეები

მათი იდეები შემდეგნაირი იყო: გაექრო ოლიგარქები, დაეწესებინათ ბარიერები გარკვეული დროით, რომლის თანახმადაც ადამიანები ვერ შეძლებდნენ კაპიტალის დაგროვებას. მათი მთავარი დაპირება იყო, რომ მსოფლიო ერთიან ნაწილად გადაიქცეოდა: არავითარი საზღვრების გარეშე, არავითარი ენის ბარიერის გარეშე, არავითარი დისკრიმინაციის გარეშე, არავითარი ომის გარეშე. სამწუხაროდ, მეტი არაფერი მახსოვს ტელევიზიიდან. მომიტევეთ, ასაკოვანი გავხდი.

პოლიტიკური გაერთიანება

დროთა განმავლობაში, ეს პოლიტიკური ძალა მთელს პლანეტაზე გავრცელდა და ერთიან პოლიტიკურ ძალად ჩამოყალიბდა. მსოფლიო ოთხ დიდ რეგიონად დაიყო: ამერიკის რეგიონი, რომელიც სამხრეთ და ჩრდილოეთ ამერიკას აერთიანებდა; ევროპის რეგიონი, რომელიც ევროპის მთელ ტერიტორიას მოიცავდა; აფრიკის რეგიონი, რომელიც აფრიკის მთელ ტერიტორიას აერთიანებდა; და ვენტალინა, რომელიც აზიას და ავსტრალიას აერთიანებდა. ბოლოს მკვდარი მიწა, რომელიც აღდგენის შემდეგ მიიერთეს ევროპამ და ვენტალინამ.

მსოფლიო მმართველობა

საბოლოდ, ეს რეგიონები ერთიან ქვეყნად ჩამოყალიბდნენ, რომელსაც მსოფლიო მმართველობა ეწოდა. ყველა რეგიონს ჰყავდა თავისი წარმომადგენელი, რომლებიც ერთად მართავდნენ ჩვენს პლანეტას. არ მეგონა, რომ ასეთ დიდებულ ეპოქას მოვესწრებოდი - ეპოქას, სადაც არ იციან, რა არის რადიაცია, სიკვდილი, შიში, წამება ან ომი. სამყაროში, სადაც ყველა ერთ ჰარმონიაში ვცხოვრობთ. ქალაქში, სადაც არ უნდა წახვიდე, ყველგან იგივე დონე და ჰაერია, თითქოს ამჩნევია, რომ სხვისგან არ გამოირჩევა.

საბოლოო შვება

ახლა, მე ვწევარ ჩემს ქმრის ანტიკვარ სავარძელში და ბუნებით ვტკბები. ახლა უკვე არ მეშინია სიკვდილის, რადგანაც ყველაფერი ვნახე ამ ცხოვრებაში. ჩემი შვილის და სხვა მეცნიერების ძალისხმევამ და გამოგონებებმა საშუალება მოგვცა, რომ დავუბრუნდეთ ნორმალურ ცხოვრებას და განვაგრძოთ ჰარმონიაში ცხოვრება.
მე გავცადე მთელი ცხოვრება, ვნახე ტრაგედიები და გამარჯვებები, მაგრამ საბოლოოდ, მე ვგრძნობ შვებას და კმაყოფილებას, რომ შევძელი ჩემი წვლილი შემეტანა ამ უკეთეს სამყაროში. ახლა კი, მშვიდად ველოდები, რა იქნება შემდეგ.