იოანეს თბილ მკლავებში მომწყვდეულმა გაახილა დილით თვალები, მამაკაცს ცალი ხელი ანას მუცელზე ედო, მეორე კი თმებში ჰქონდა ახლართული, მთელი სხეულით ჩახუტებული ჰყავდა ისე რომ იოანეს გულიდან წამოსული ბაგა ბუგიც ესმოდა ანასს, მამაკაცის სუნთქვას კი სახეზე გრძნობდა , შეიშმუშნა , შეეცადა გვერდი შეეცვალა , იოანეს მკლავი ფრთხილად გადასწია მისი მუცლიდან, ბიჭმა ღრმად ამოისუნთქვა თუმცა არ გაღვიძებია , ჩუმად გადმოდგა ანამ საწოლიდან შიშველი ფეხები და სამზარეულოსკენ წავიდა
ყავა და ტოსტები გამზადებული ჰქონდა როცა იოანეც გამოვიდა
-ჩამძინებია
აჩეჩილი თმები ხელით შეისწორა
-ყავას დალევ?
ფინჯანი გაუწოდა ანამ
-მადლობა
-ტოსტს არ შეჭამ?
-არა სამსახურში ვაგვიანებ
სწრაფად მოსვა რამდენიმე ყლუპი
-გუშინ რა დაგემართა ანა?
ფინჯანი მაგიდაზე დააბრუნა და მზერა ანაზე გადაიტანა
-ცუდი სიზმარი ვნახე
თავი დახარა გოგონამ
-მხოლოდ ეს არის ?
ეჭვის თვალით უყურებდა იოანე
-დარწმუნებული ხარ რომ სხვა არაფერია?
გაუმეორა კითხვა
-სხვა რა უნდა იყოს იოანე კარგი რა , დამელოდე თუ შეგიძლია სწრაფად გამოვიცვლი და სამსახურამდე გამოგყვები !
გვერდი აუარა გოგონამ და საძინებელში შევარდა

ტელეკომპანიის შენობაში შესვლისთანავე ისევ უცხონი გახდნენ ერთმანეთისთვის, უბრალოდ უფროსი და თანამარომელი.
შეამჩნია ანამ იოანეს ოთახში შესვლისთანავე მარიამის რეაქცია, გოგონა ფეხზე წამოდგა და კაბინეტის კარზე ჩუმად მიუკაკუნა
-შემოდით!
იოანეს ხმაც გაარჩია

მარიამის დანახვისას ბიჭი წამოდგა
-მეგონა რაღაც გჭირდა რომ არ გამოხვედი კონტაქტზე

ძლივს მოახერხა საუბრის დაწყება მარიამმა
-მჭირდა
მის წინ დადგა მამაკაცი
-კარგად ხარ?
-ბოდიში მაქვს შენთან მოსახდელი მარიამ…არ უნდა დამეწყო

მარიამს სწორედ ამის ეშინოდა , ხვდებოდა საითაც მიჰყავდა იოანეს თემა , მას კი ყველაფერი სხვანაირად ჰქონდა წარმოდგენილი , როგორც საოცნებო ზღაპარში, საერთოდ რატომ დაუშვა რომ იოანეს მსგავს მამაკაცს დააინტერესებდა

-ათასი ბოდიში არ მეყოფა , რომ გითხრა , როგორ ვწვუხვარ

მარიამის ხელი ფრთხილად დაიჭირა ხელში

-მაპატიე

-არ არის თქვენი ბრალი
თითქმის ჩურჩულებდა გოგონა

-არ გინდა ! ნუ მომწმენდ ნამუსს , ვიცი რაც არის ჩემი ბრალი და ვწუხვარ მთელი გულით

-მხოლოდ მე ვარ დამნაშავე , ყოველ დღე ვხედავდი როგორ უყურებდით ანას, ყოველ დღე ! შეუძლებელია ასეთი თვალებით შეხედო მას ვინც არ გიყვარს! მაგრამ მაინც მქონდა იმედი….

ხელი უკან გამოსწია

- მარიამ , რომ შემეძლოს ყველაფრის შეცვლა! შენ მშვენიერი ხარ , ნებისმიერი კაცი შენს გვერით…

-აღარ გააგრძელოთ გთხოვთ!

გოგონა კარისკენ წავიდა , თვალზე ჩამოგორებული ცრემლი მოიწმინდა და თავაწეულმა დატოვა უფროსის კაბინეტი.

საკუთარ თავს იდანაშაულებდა იოანე მარიამის დამწუხრებული სახის დანახვისას ,ხომ თავიდანვე იცოდა რომ არაფერი გამოვიდოდა, მაშ რატომ მიიზიდა ასე ძალიან, კაბინეტის ფანჯრიდან მოფუსფუსე თანამშრომლებს გახედა , მათ შორის იყო ერთი ყველაზე ლამაზი, ყოველშემთხვევაში იოანესთვის , თავდახრილი წერდა რაღაცას ანა, პერიოდულად სუნთქვის ვარჯიშებს აკეთებდა და ხშირად იხედებოდა მუცელზე , როგორც არ უნდა წასულიყო იოანეს გონება სულ სხვა ქალთან , სხვა ცხოვრებაში, გული მაინც ანას სახელს ყვიროდა გამალებით.
ვეღარ მოითმინა , რომ არ გასულიყო , ყველას თავაზიანად დაუკრა თავი და წარმატებული დღე უსურვა

-შეგიძლია ორი წუთით გამომყვე?

თავზე დაადგა სამუშაო მაგიდაზე ანას , გოგონამ მიმოიხედა , მისი მზერის დაფიქსირების შემდეგ ყველა საქმეს და ფუსფუსს დაუბრუნდა , ანა კი იოანეს გაჰყვა , გრძელი დერეფანი გაიარეს

-ჭამე რამე დღეს?

ნაბიჯების სიჩქარე შეანელა მამაკაცმა

-არა , სტატიას ვასრულებდი და …

-ასე არ გამოვა, კვება აუცილებელია

შეაწყვეტინა ბიჭმა

-იოანე სად მივდივართ?
ძლივს დაეწია ანა

-ღმერთო რა კარგია ჰაერი

ღრმად ამოისუნთქა გარეთ გამოსულმა და ანას გადახედა , რომელიც როგორც იქნა გაუთანაბრდა

-უნდა მოგიტაცო

ნიკაპზე წაეთამაშა მამაკაცი , შემდეგ კი ხელჩაკიდებულმა გაიყვანა მთავარ ქუჩაზე

დიდ ვიტრინებიან ლამაზ კაფეში იჯდნენ ხედით ქუჩაზე

-აი თქვენი შიკოლადიანი ბლინები და კენკრის ჩაი

ანას წინ დადგა ლანგარი მიმტანმა

-ვეღარ ვითმენ

ხელსახოცი გაშალა გოგონამ

სულ ერთ წუთში შეჭამა ორი საკმაოდ დიდი ბლინის ნაჭერი

-დარწმუნებული ხარ რომ აღარ გინდა ?

სიცილს ძლივს იკავებდა იოანე

-არა დავნაყრდით!
მუცელზე ხელი მოისვა ანამ და სკამის საზურგეს მიეყრდნო

-შეიძლება რაღაც გკითხო?
ოდნავ წამოიწია , თანხმობის ნიშნად თავი დაუკრა მამაკაცმა

-შენ და მარიამი…. შეჩერდა -თქვენ შორის რამეა ?

იოანე დეტალურად სწავლობდა თავიდან ანას სახეს, მზერას არ აშორებდა ისე დაეყრდნო იდაყვებით მაგიდას

-არაფერი!

-ისე გიყურებს როგორც…

-როგორც შენ? შეაწყვეტინა

-დაუშვად როგორც მე

თავი დახარა ანამ

-ანა !

რაღაცნაირი ხრინწიანი ბარიტონით მიმართა

-ხო

დაიჩურჩულა გოგონამ

-რას გრძნობ ჩემდამი !

კიდევ უფრო ახლოს გადაიხარა გოგონასკენ

-იოანე არამგონია…

-მიპასუხე !

თვალი თავიდან გაუყარა თვალში

-რას შეცვლის ?

ანამაც გაუსწორა მზერა

-იქნებ ცვლის !

-შენ შეგიძლია მაპატიო?

-უკვე გაპატიე

-მაგრამ არაფერი იქნება ისევ ისე ხომ ასეა… მაშინ რა საჭიროა ჩემი აღიარების მოსმენა იოანე?

ფეხზე წამოდგა, სკამზე გადადებული პალტო ხელში დაიჭირა და სანამ იოანე ანგარიშს გაასწოებდა სუფთა ჰაერზე გავარდა

-რამდეჯერ გითხარი ეგრე სწრაფად ნუ მოძრაობთქო!

მაჯაში წაავლო ხელი ბიჭმა

-შეიძლება დღეს აღარ დავბრუნდე? მაგიდაზე დავტოვე რაც საჭიროა

-შეიძლება. ტაქსს გამოგიძახებ!

-მადლობა

როგორ უჭირდა ახლა ანას გაჩუმება სინამდვილეში ყვიროდა რომ უყვარდა, სხეულის ყველა უჯრედით ყვიროდა
რომ უყვარდა!

…..

ფუმფულა სავარძელში პლედმოფარებული ცარიელ კედლებს უყურებდა, მართლაც როგორი ცარიელი იყო ყველაფერი იოანეს ამ სივრცეში ყოფნის გარეშე !
ანას ეშმაკურად გაეღიმა და ტელეფონის ეკრანს ხელი გადაუსვა

-გისმენ სწრაფად მითხარი რა გინდა, შეხვეხრაზე შევდივარ !

მიაყარა სათქმელი იოანემ

-დიდი წითელი ტკბილი მარწყვი მინდა

ხმა დაიწვრილა ანამ

-მეღადავები?

-აუ ძალიან მინდააა

-კარგი ვეტყვი რატის გიყიდოს და მოგიტანოს

-რატის მოტანილი არ მინდა შენ მომიტანე!

-ანა შეხვედრაზე უნდა შევიდე ახლა შენი აზრით მაწყვზე სარბენად მცალია?

ხმა გაუმკაცრდა იოანეს

-ხოდა ნახმავდის !

ტელეფონი გაუთიშა ანამ და იქვე დივანზე მიაგდო, სამზარეულოში წყლის მადუღარა ჩართო , ჩაი მაგიდაზე დაიდგა გაშლილ ლეპტოპთან ერთად , ინფორმაციების მოძიებაში გავიდა თითქმის ნახევარი საათი , კარზე ზარმა აიძულა ლეპტოპი დაეკეცა, არც გაუხედია ვინ იყო ისე გააღო
კართან იოანე იდგა , რამდენიმე კილო მარწყვით ხელში
ანას თვალები გაუბრწყინდა

-სუნი კარგი აქვს , იმედია გემოც! შემომიშვებ თუ დავაგვიანე
-დააგვიანე მაგრამ შემოდი !

გზა დაუთმო

-რამდენიმე ადგილას ვიყავი, სადაც ვფიქრობდი რომ იქნებოდა იქ არ დამხვდა

-მაგრამ იცი რაა ?
ფეხები ერთმანეთში გადააჯვარედინა ანამ
-ახლა დავფიქრდი და მაწყვი აღარ მინდა , შავი ქლიავი მინდა

იოანემ ამოიხვნეშა და პარკი მაგიდაზე დადო

-შენს გამო შეხვედრიდან გამოვიქეცი ამიტომ მე აქ დავჯდები და შენ ამ მარწყვს შეჭამ!

პიჯაკი გაიხადა და სკამზე გადადო

-კარგი, სულ არაობას სჯობს , ჩაის დალევ?

-სიამოვნებით!

ტუჩის კუთხეში ეღიმებოდა იოანეს მაშინ, როდესაც ანასკენ აპარებდა ჩუმად თვალს , დაშაქრულ მარწყვს მიირთმევდა გოგო,თითქმის ერთი ჯამი შეჭამა ბოლომდე

-კუჭი გაგიჩერდება

იოანეს ხმაზე ასწია თავი ანამ , მარწყვიანი თითები სალფეთქზე შეიწმინდა და ორივე ფეხი სკამზე ასწია

-გემრიელი იყო, მადლობა

-ეგეთ პოზაში ჯდომა შენთვის შეიძლება?

ანა საკუთარ მოკეცილ ფეხებზე იჯდა

-იოანე ორსულად ვარ და არა ავად

-ხო მაგრამ მაინც სიფრთხილეს თავი არ სტკივა !

ხელით ანას სკამი მისკენ გამოაჩოჩა , გოგონამ ძლივს შეიკავა წონასწორობა ,
იოანემ შიშველ ფეხებზე ხელი მოჰკიდა და ძირს ჩამოაწევინა

-ასე უკეთესია

მისი ჩურჩული ანას სახიდან მილიმენტრებში ისმოდა

-რა ჯანდაბა გამიკეთე ასეთი ანა!
კიდევ უფრო ახლოს მოსწია ანას სკამი და აი უკვე გოგონას ტუჩები მის ტუჩებთან ძალიან ძალიან ახლოს იყო

-რაც არ უნდა გავაკეთო , სადაც არ უნდა წავიდე ! ყველგან შენ ხარ !

-იოანე

-გაჩუმდი და მაცადე სათქმელი დავამთავრო

ტუჩზე ცერა თითი მიაბჯინა

-არცერთი ქალი არ მინდა ისე ძლიერ როგორც შენ ანა!
ხელი გოგონას თმებისკენ წაიღო , შემდეგ კი კისერში შეაცურა , ანას ფეხები ხელით აქეთ იქეთ გასწია და შუაში თვითონ მოთავსდა

-შენს გვერდით ყველაფერი მავიწყდება ანა! მარტო შემიძლია ვიგრძნო , ვიგრძნო როგორ მაკლდი მთელი ხუთი წელი!

ტუჩები ფრთხილად შეახო ჯერ შუბლზე, შემდეგ ლოყაზე, თითოეული შეხების მომენტში იღვიძებდა ანას სხეულში ქალი, რომელიც ეგონა , რომ აღარ არსებობდა , მაგრამ ამ წამს ისე ძლიერ უდუღდა სისხლი, იოანეს შეხების დროს ისე იფურჩქნებოდა , თავადაც შეაცურა მამაკაცის თმებში ხელი , და მისკენ მოიზიდა , აიძულა ტუჩები მისი ტუჩებისთვის გაესწორებინა

-სიგიჟემდე მიყვარხარ იოანე!

თვალები თავისით პოულობდნენ თვალებს , ტუჩები ტუჩებს, არცერთი წამის დაკარგვა არ სურდა იოანეს, მთლიანად შეიგრძნობდა ანას ჯერ კიდევ მარწყვიანი ტუჩების გემოს, თანდათან უფრო ხმაურიანი ხდებოდა მისი სუნთქვა ანა კი არ აპირებდა ახლა ბიჭის გაშვებას არსად

-ჩემთან დარჩი გთხოვ

ჩურჩულებდა მაშინ როცა იოანე ამის საშუალებას აძლევდა
სწრაფად აიტაცა ხელში ბიჭმა , ისე რომ მის ტუჩებს არ მოშორებია ,ცალი ხელით გააღო საძინებლის კარი, მეორე ხელით ანას სხეულს იჭერდა მასზე ფეხებშემოხვეულს

რამდენიმე წამში საწოლზე გადააწვინა გოგონა და ფრთხილად ძალიან მოზომილად მოექცა ზემოდან

-რამეს ხომ არ დავუშავებთ? წამოიწია და ანას მუცელზე ანიშნა

-გაჩუმდი და მაკოცე !
თავიდან მოიზიდა მამაკაცის ძლიერი სხეული მისკენ
ხელით აჰყვა იოანე გოგონას შიშველ ფეხს ბარძაყამდე, იქ ოდნავ მოუჭირა , ტუჩებით მისი სხეულის შესწავლა მკერდიდან დაიწყო, ორსულობაში კიდევ უფრო მრგვალი და მკვრივი იყო გოგონას ფორმები, იოანემაც მოუხშირა სუნთქვას , ქვედა ტუჩი მუცლამდე ჩამოატარა და მუცელთან დიდხანს დარჩა , ჭიპის ირგვლივ ტერიტორია დიდი სიფრთხილით დაუკოცნა , ანა თრთოდა იმ ადგილებში სადაც ტუჩები ეხებოდა
თვალები დახუჭული ჰქონდა ხელით კი ბიჭის თმას აწვალებდა

იოანემ სანამ საცვალს გახდიდა კიდევ ერთხელ შეხედა ანას სახეს , უსიტყვიდ ამბობდნენ გოგონას თვალები თანხმობას
ანას სახისკენ წამოიწია, ცალი ხელით ფეხები გაუშალა , პარალელურად ტუჩებში აკოცა, პირველ მოძრაობას ანას მძიმე ამოსუნთქვა და მისი ფრჩხილების იოანეს კანზე შეხება მოჰყვა

-მითხარი რომ ჩემი ხარ !
ჩურჩულებდა მამაკაცი გოგონას ყურთან

-ყოველთვის შენი ვიყავი იოანე!

ძლივს ახერხებდა საუბარს ანა, იმდენად სწრაფად და ძლიერად მოძრაობდა მამაკაცი მის სხეულში , იოანეს ყველა შემოსვლა მასში არწმუნებდა , ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო
ბიჭს აიძულა პოზიციები დაეთმო და ახლა თავად მოექცა ძლიერი სხეულის ზემოთ, იოანეს ამღვრეულ თვალებს უყურებდა

-ღმერთო რა ლამაზი ხარ ! თეძოებზე ჩაავლო ხელი ბიჭმა , ანამ გააშვებინა და იოანეს თითები მის თითებში ახლართა, ახლა თავად მიჰყავდა მთლიანი პროცესი, ნელა მოძრაობდა ზემოთ ქვემოთ მაგრამ მთელი არსებით გრძნობდა მამაკაცს მასში!

-მიყვარხარ იოანე!
ბიჭი წამოიწია ანას გრძელი თმები ზურგისკენ გადაყარა და შიშველ კისერზე ვნებიანი კოცნები დაუტოვა , გოგონას სხეული წამში დაატრიალა და ისევ საწოლზე დაანარცხა

-მთელი არსებით მინდა გიგრძნო!
უფრო და უფრო მომთხოვნი ხდებოდა მისი ყველა შეხება და უფრო მეტად უჭირდა ანას სუნთქვის, ხმის დამორჩილება !

როგორც არ უნდა მოეტყუებინათ თავი ორივემ იცოდა, რომ ამ წამს იმაზე მეტად უყვარდათ ერთმანეთი, როგორც არასდროს!