თავი 2:

ნატალია უფრო და უფრო დაინტერესებული იყო ირაკლის მიმართ. მისი ბუნება, რომელიც მძიმე და საინტერესო ,ამავდროულად სიღრმისეული იყო. მათ შორის საუბრები სულ უფრო ინტიმური და ემოციური ხდებოდა. ნატალია მიხვდა, რომ ირაკლის შესახებ მეტის გაგება სურდა, ვიდრე მხოლოდ მისი მკვდრებით გავსებული წარსული.

ინტერესი ირაკლის წარსულის მიმართ

ერთ დღეს, მათ გადაწყვიტეს, რომ ერთად წვეოდნენ ქალაქის ლიტერატურულ გამოფენას,ნატალიას არ უნდოდა, რომ ირაკლის ცივმა და რთულმა წარსულმა გააფუჭოს მათი ურთიერთობა, ამიტომ იგი ცდილობდა, რომ უფრო პოზიტიური მხარეები გაეცნო. გამოფენაზე, როცა ისინი ერთად ისხდნენ ნატალია ირაკლის ნამდვილ ისტორიებს ისმენდა.

“რატომ გადახედეთ აქ, ირაკლი? შენ ხომ ძალიან წარმატებული ავტორი ხარ,” – ჰკითხა მან, წიგნებს შორის მიმოდიოდა, თუმცა თანდათან მეტად იპყრობდა ირაკლის სახელი და საქმეები.

“მე წიგნების წერას ყოველთვის საინტერესო და მაგიური ვთვლიდი, მაგრამ… არის რაღაც, რაც ჩემს ცხოვრებაში კიდევ უფრო საინტერესოა,” – უპასუხა ირაკლიმ, და მის თვალებში ჩაიძირა,მან ნატალიას მისცა იმედი, რომ შეიძლება ისწავლოს კიდევ უფრო ღრმად.

ფსიქოლოგიური პორტრეტი

როცა მათი საუბრები უფრო ხანგრძლივი და ღრმა ხდებოდა, ნატალია ცდილობდა, რომ ირაკლის ფსიქოლოგიური პორტრეტი გაეკეთებინა. “მაინტერესებს, როგორ ხედავთ საკუთარ თავს როგორც ავტორი? როგორ შეგიძლიათ გადაიტანოთ თქვენი გამოცდილება წიგნში?” – ჰკითხა მან.

“წიგნში გადატანილი ჩემი შინაგანი ბრძოლების შესახებ მხოლოდ ის არის, რაც ხდება სინამდვილეში,” – თქვა ირაკლიმ და ნატალიას მშვენიერი პასუხი მისცა. “მოგეხსენებათ, ზოგი ადამიანი წერს თავისი ემოციებისგან, ზოგი კი მხოლოდ მასზე”

ამ დროს ნატალია უფრო და უფრო მიახლოებული იყო ირაკლისთან. მას უნდოდა გაერკვია, როგორ ახერხებდა ირაკლი წარსულის ტვირთის გადატანას. თუმცა, მისივე შიშები კვლავ მღელვარებას ბადებდა.

პირადი საუბრები

ერთ საღამოს, როცა ისინი რესტორანში იყვნენ, ირაკლიმ დაჯდომისას ხმამაღლა თქვა: “ნატალია, ვიცი, რომ ჩემს წარსულზე საუბრისას ყოველთვის რთული წუთები გვაქვს, მაგრამ მინდა, რომ შენთან სიმართლე ვთქვ.”

ნატალიას გაეღიმა, თუმცა გულში ვერ დამალა, რომ იმავდროულად შიშობდა. “თუ შესაძლებელია, მე მინდოდა გაგიგო. ჩემს ცხოვრებაში ყოველთვის იყო რაღაც, რასაც ვამჩნევდი და მეგონა ვერ შევძლებდი”– უპასუხა მან.

“თუმცა, არსებობს ორი გზა, რომლითაც შეიძლება სხვა ადამიანების გრძნობები გაამართლო’’– თქვა ირაკლიმ.

ურთიერთობის დაწყობა

ნატალია და ირაკლი ხშირად ხვდებოდნენ, მაგრამ დროდადრო, როცა ირაკლის წარსული მათ შორის გამოდიოდა, ნატალია ცდილობდა, რომ საკუთარ თავთან ებრძოლა. ის ყოველთვის შიშობდა, რომ ირაკლი კვლავაც მიატოვებდა ყველაფერს, რაც დადებითი იყო. მაგრამ ასევე აღიარა, რომ ირაკლის გვერდში ყოფნა მას სიამოვნებას და თანაგრძნობას უქმნიდა.

ერთ საღამოს, როდესაც ისინი მეგობრებთან ერთად იყვნენ, ირაკლი თავს არიდებდა სხვა ადამიანებთან საუბარს და ნატალიასთან ჩუმად ისაუბრებდა. “ესენი ძალიან ჩვეულებრივი ადამიანები არიან, მაგრამ ჩემთვის ეს გამაღიზიანებელია. მე მათთან საუბარი არ მსურს,” – უთხრა მან.

“ირაკლი, რატომ გგონია, რომ ისინი შენს დონეზე ვერ არიან?” – ჰკითხა ნატალიამ.

“ისინი ვერ ხვდებიან, რა ხდება შინაგან სამყაროში. ისინი ვერ არიან საინტერესონი ,როგორც ჩვენ,” – უპასუხა ირაკლიმ.

გულწრფელი საუბარი

ბოლო დროს მათ შორის ურთიერთობა უფრო ღრმა გახდა, მაგრამ ნატალია მაინც გრძნობდა, რომ ირაკლისთვის აუცილებელი იყო მისი წარსულთან გამკლავება. ერთხელ, როდესაც ისინი ერთად ფილმს უყურებდნენ, ირაკლიმ მოულოდნელად თქვა: “ვფიქრობ, რომ მხოლოდ წიგნებში წერა აღარ არის საკმარისი. მინდა, რომ საკუთარ თავზე დავიწყო წერა”

“როგორ?” – ჰკითხა ნატალიამ.

“ჩემი ცხოვრების ისტორია შესაძლოა, არ იყოს რაღაც განსაკუთრებული, მაგრამ შეიძლება დავწერო არა მხოლოდ ჩემი დანაშაულები, არამედ ის, რაც მათ უკან არის,” – უპასუხა ირაკლიმ.

“ეს კარგი იდეაა. წერილობით გრძნობების გამოვლენა ბევრ ადამიანს დაეხმარება,” – თქვა ნატალიამ, და ხელი ხელს მიადო.

ახალი გზები

როგორც მათი საუბრები უფრო ღრმა და ინტიმური ხდებოდა, ნატალია და ირაკლი უფრო მეტად ჩაეფლენ ერთმანეთის ცხოვრებაში. ნატალია მიხვდა, რომ ირაკლი მხოლოდ მკვდრებთან მიმართებაში იყო, არამედ მისი ცხოვრებისა და გრძნობების ფორმირების პროცესშიც.

ირაკლის მიმართ განცდილი დამოკიდებულება ნელ-ნელა დაიწყო ჭეშმარიტად გრძნობების ფორმირებას. მათ შორის საუბარი გულისხმობდა, რომ მათ უნდა გაეგოთ ერთმანეთის სიღრმეები, რომლებიც დროის გასვლის შესაბამისად მხოლოდ უფრო უფრო მჭიდროდ დაკავშირებულ იქნებოდნენ.