ენცოპალოფათია( 1 თავი)
წელიწადის ნებისმიერი დრო ხომ რაღაცნაირად თვისებური და განსაკუთრებულია, მაგრამ მე მაინც ყველაზე მეტად ზაფხული მიყვარს. ამ დროს ყველა და ყველაფერი ხარობს. ირგვლივ ყველაფერი ლამაზია და ჭრელი, სამყარო სიცოცხლით არის სავსე. მიყვარს ზაფხულის მწველი და მზიანი დღეებიბი რომლის უმეტეს ნაწილს გარეთ ვატარებ მზის ქვეშ. მანქანასაც კი იშვიათად ვიყენებ სადაც კი შემიძლია რომ ფეხით მივიდე ასეც ვიქცევ. ქალაქის თითქმის ყველა ქუჩები მაქვს ფეხით შემოვლილი. მაგრამ ყველაზე მეტად ზღვის სანაპიროზე მიყვარს გასვლა. განა რად ღირს იმის ყურებ თუ როგორ ჩადის მზე ზღვაში. ვჯდები სანაპიროს მზის გულზე და შევსცქერი ირგვლივ მყოფი ხალხის მხუარულებას და მეც მათთან ერთად განვიცდი ამ ყველაფერს. თუმცა დღეს ყველაფერი სხვაგვარადაა, ვზივარ პარკში ჩემს საყვარელ სკამზე და გავცქერი ზღვის ტალღებს მხუარულ ადამიანებს და ნაცვალდ იმისა რომ ამით ვტკბებოდე ერთადერთი რამ რაზეც ვფიქრობ და თავიდან ვერ ვიგდებ: "ენცოპალოფათიაა" სიტყვა რომელზეც მხოლოდ ის ვიცი რომ ჩემი ტვინის უჯრედების 40 პროცენტი გაანადგურა და ასე გააგრძელებს სანამ მთლიანად არ მიაღწევს თავისას , მისი შეჩერების შანსი კი ძალიან მცირეა, მხოლოდ ორი პროცენტი. იქნებ სულ არ უნდა წავსულიყავი იმ დღეს ექიმთან და არ უნდა ამეღო ანალიზები მე ხომ დღევანდლამდე მშვენიერი ცხოვრებით ვცხოვრობდი: მქონდა სამსახური, მყავდა უსაყვარლესი და, მოსიყვარულე ქმარი და მეგობრები. დღეს კი მაქვს ენცოპალოფათია რომელმაც ყველაფერი წამართვა სიცოცხლის ხანგრძლივობაც კი. როგორც მითხრეს ექვსი თვე, მხოლოდ ექცსი თვე დამრჩა. არ მახსოვს პარკში რამდენხნას ვიჯექი თითქოსდა დროის აღქმა დავკარგე და როცა გონს მოვედი მარისთან წავედი ერთადერთი ადამიანი ვისთანაც ამაზე ლაპარაკი შრმეძლო ჩემი და იყო. გიოს გამოტოვებული ზარები ვნახე მაგრმ ახლა ყველაზე ნაკლებად მასთან მინდოდა ლაპარაკი, არ ვიცოდი რას შემეკითხებოდა და მე რა უნდა მეპასუხა ამიტომაც გზიდან მივწერე რომ ზარი გამომრჩა საღამოს სახლში ვნახავდი და ნარისთან წავედი. ........... _ მოდი დაო! რა გჭირს? ფერი არ გადევს სახეზე, _ უნდა ვილაპარაკოთ მარი _ ნუ მაშინებ! კარგად ხარ? _ ენცოპალფათია, გაგიგი?! ვთქვი და თავი ვეღარ შევიკავე ტირილისგან. მარის რომელსაც ჩამსავით პირველად გაეგო ეს სიტყვა ვერ მიმხვდარიყო ჩემი ტირილის მიზეზს _ მოდი დაო ჩაგეხუტო დამშვიდდები და მომიყე, რა ხდება შენს თავს? _ გახსოვს დაო რამოდენიმე დღის უკან შეუძლოდ რომ ვიყავი? _ კიი დაო, მერე! _ გიომ ხომ დამიჩემა ექიმღან წავსულიყავი _ ასე თუმცა თუ არ გინდა ნუ წახვალ ექიმთან _ ვიყავი უკვე მარი, ანალიზები ჩავაბარე და პასუხიც მოვიდა _ რა პასუხია? _ ენცოპალოფათია მჭირს დაო რომელმახ ტვინის უჯრედების 40 პროცენტი უკვე გაანადგურა, ბოლო ერთი თვეა კი ამ პროცესმა მოიმატა _ არა უშავს ვიმკურნალებთ და კარგად გახდები _ შანსი ძალიან მცირეა დაო სულ რაღაც ორი პროცენტი. მე ექვს თვესაც ვეღარ ვიცოცხლებ _ გამოსავალს ვიპოვით აი ნახავ, ხომ იცი გიო შეუძლებელს გააკეთებს შენს გამო _ მას არაფერს ვეტყვით დაო ამაზე _ რას ნიშნავს არ ვეტყვით ის შენი მეუღლეა და უყვარხარ საკუთარ თავზე მეტადაც კი _ სწორედ ამიტომ დაო მას ვერ ვეტყვი ვერაფერს. გიოს გაანადგურებს ეს _ გიოს უფლება აქვს დაო იცოდეს, ვერ დაუმალავ _ არა დაო ამაზე უკვე ვიფიქრე და მას არაფერს ვეტყვი _ და რას აპირებ? როგორ დაუმალავ? _ როცა დრო მოვა გავქრები მისი ცხოვრებიდან _ გაქრები? _ კიი დაო წავსლ ისე რომ ვერ მიპოვოს _ და ამას როგორ აპირებ? _ ჯერ არ ვიცი მაგრამ მოვიფიქრებ რამეს _ ხომ იცი ქრისტი ჩემი იმედი შეგიძლია რომ გქონდეს _ ვიცი დაო. წავალ ახლა სახლში და გთხოვ გიოს არაფერი უთხრა ამაზე _ დაფიქრდი დაო ამ თემასთან დაკავდირებით ზედაპირულად ნუ მიიღებ გადაწყვეტილებას გთხოვ! _ უკვე გადაწყვეტილია. ....... შინ მისულს გიო სამზარეულოში დამხვდა ვახშამს ამზადებდა _ სახლში ვარ. _ მოდი ძვირფასო, შეგიძლია დამეხმარო სამზარეულოში? _ კიი საყვარელო გამოვიცვლი და ჩამოვალ. მაღლა ავედი, მიუხედავად იმისა,რომ მთელი გზა ვცდილობდი თავი ხელში ამეყვანა და გიოს არაფერი შეემჩნია მისი დანახვისას ემოციები მაინც შემომაწვა და თავი ძლივს შევიკავე რომ არ მეტირა. თავი მოვიწესრიგე ემოციები კონტროლში ავიყვანე და დაბლა ჩავედი. _ აბა რას ავღნიშნავთ? _ მე და ლაშა მთელი თვეებია ერთ სარფიან კონტეაქტზე ვმუშაობდით დღეს კი ის ჩვენია _ გილოცავ ძვირფასო, ეს მართლა ასაღნიშნია _ ასეა, იმედია პრობლემა არ იქნება? ლაშა და სუზი გამოვლენ მარისაც დაურეკე და ისიც შემოგვიერთდება. _ მომწონს ეს აზრი და მე რას დამავალებთ შეფ! (უკვე მზადყოფნაში ვიყავი) _ ხორცს გამირეცხავ? _ თქვენ მიბრძანეთ და მე შეგისრულებთ. გიო ხშირად ამზადებს ჩვენთვის ვახშამს, მე ამ დროს მისი ასისტენტის როლს ვირგებ ყოველთვის. გიოს ერთად მზადება მართლაც რომ სასიამოვნო საქმიანობაა ჩემთვის, როგორც სხვა დანარჩენი. ვცდილობ არ ვიფიქრო მაგრამ როგორც კი მახსენდება რომ რაღაცას თუნდაც ვახშამს მე და გიო ერთად ბოლოჯერ ვაკეთებთ გულს მიკლავს. _ გიო! შეიხლება რაღაც გკითხო? _ რათქმა უნდა ძვირფასო _ შეძლებ ჩემს გარეშე ცხოვრებას? _ ხომ იცი შენთან შეხვედრამდე მე არცკი მიცხოვრია ქრისტი, შენ მასწავლე ცხოვრება, სიყვარული, ერთგულება და საერთოდაც რანაირი შეკითხვაა ეს? მოხდა რამე? _ არაფერი ძვირფასო უბრალოდ დამაინტერესა. _ და შენ იცხოვრებდი ჩემს გარეშე _ არა (თავი ვეღარ შევიკავე და ტირილი დავიწყე) _ ქრისტი რა მოხდა ძვირფასო? _ მიყვარხარ გიო _ რატომ ტირი პატარა? გინდა მისაღებში დავსხდეთ და ვილაპარაკოთ ცოტახნით? ( გიოს ვერ გაეგო ჩემი ტირილის მიზეზი სახეზე მეფერებოდა და ჩემს დამშვიდებას ცდილობდა _ მისმინე პატარავ რასაც ახლა გეტყვი მინდა რომ კარგად გაიაზრო და არასდროს დაივიწყო! _ გისმენ გიო, _ მე შენ საკუთარ თავზე მიყვარხარ. ჩვენ ერთი მთლიანობა ვართ. მე შენს გარეშე არავინ ვარ. შენ ის ხარ ვინც მთელ ჩემ ცხოვრებას აზრს სძენს გესმის? შენ ჩემი დაღამება ხარ, ჩემი გათენება ხარ, ჩემი ყოველიდღე შენ ხარ, ჩემი მომავალი ხარ ქრისტი, ჩემი მეორე ნახევარი ხარ, შენ ჩემთვის სიყვარულზე მეტი ხარ ეს არ დაგავიწყდეს! _ მიყვარხარ გიო _ მეც პატარავ. გიო სიყვარულულს მიხსნიდა და თან სახეზე ნაზად მეფერებოდა ისე როგორც მას სჩვევია, ვგრძნობდი მის შეხებას მის ტუჩებს ჩემს სახეზე მაგრამ ნაცვლად იმისა რომ ამით მესიამოვნა და დავმტკბარიყავი ერთადერთი რაზეც ვფიქრობდი ის იყო რომ მალე ამ ყველაფრის გარეშე მომიწევდა ცხოვრების ისედაც ხანმოკლე დღეების გაგარძელება _ გიო! _ ხელს მიშლი პატარავ! ვცდილობ რომ დაგამშვიდო _ გიო! ჩვენები მოვლენ უკვე _ ახლა ისინი არ მაინტერესებს შენით ვარ დაკავებული _ ვახშამი? _ დაურეკავ ლაშას და გადავდებ. ნუ მაცდენ ქალბატონო! უკვე მთელი სხეულით ვგრძნობდი გიოს შეხებებს რა დროსაც ზარის ხმა გსისმა _ მოვიდნენ გიო, უნდა ავდგეთ! _ ჩშშშ.... ჩუმად ვიყოთ და წავლენ _ უნდა გავუღოთ, რას იფიქრებენ? _ ჩვენ ზრდასრულდბი ვართ და ცოლქმარი, რაც უნდათ ის იფიქრონ ( გიო არ ნებდებოდა მთელ სხეულს ეუფლობოდა) _ უნდა გაუღოთ გიო! _ ჯანდაბა, ხომ იცი არ მიყვარს როცა საქმეს მაწყვეტინებენ, თუმცა არაუშსვს რამოდენიმე საათით გადავდებ. ლაშა და სუზი სახლში შემოვიპატიჟეთ.მაგიდის გაშლის პროცესში დაგვეხმარეს და მალე მარიც შემოგვიერთდა. მართალია ჩემი და ცდილობდა მღელვარების დამალვას მაგრამ არ გამოსდიოდა. ვახშამმა კარგად ჩაიარა, წარმატების აღსანიდნავად დავლიეთ კიდეც. მიუხედავად მცდელობებისა სულ იმაზე ვფიქრობდი რომ მათთან ერთად შეიძლება ბოლოჯერ ვახშმობ. უკვე პანიკაში გადსმივიდა ეს ყვეკაფერი, ყოველთვის როცა რამეს ვაკეთებ სულ იმის ფიქრში ვარ რომ ამას ბოლოჯერ ვაკეთებ. _ ლაშა: აბა მარი იპოვე ის გაბსაკუთრებული? ვისაც ეძებ _ მარი: ჯერ ვერა. სულ ორი იყვნენ და დამასწრეს სუზიმ და ჩემმა დამ _ გიო: მე ქვისლი მჭირდება ცოლისდავ _ მარი: გიპოვი სიძევ ცოტაც მაცადე და ვიპოვი იმ განსაკუთრებულს _ სუზი: მოდით ნაშინ ამ ჭიქით მარის და მის მომავალ მეუღლეს გაუმარჯოს! _ გაუმარჯოს! ხუთივემ კარგად მოვილხინეთ სუზი და ლაშა გვიან გავაცილეთ. მარის ცოტა მეტი მოუვიდა დალევა ამიტომ ჩვენთან დავტოვეთ.გიო დაბლა ჩავიდა მათ გასაცილებლად. მე როგორცკი მარტო დავრჩი ისევ სევდამ შემომაწვა და განტვირთვის მიზნით სამზარეულოს ლაგება დავიწყე, თუნცა გიო ნაკევე დაბრუნდა _ ქრისტი! სახლში ვარ უკვდ _ მოდი! სამზარეულოში ვარ საყვარელო _ მარი სადაა? _ დაიძინა, დღეს ბევრი მოუვიდა _ ნამდვილად. ჩვენც ხომ არ დაგვესვენა!? _ შენ წადი გიო დაიძინე მივალაგებ მეც და დავწვები _ შენს გარეშე არ წავალ საყვარელო, თანაც დაწყებული საქმე ჯერ არ დაგვიმთავრებია _ მარი აქაა, უბდა გასავდოთ. _ შენ არ მითხარი მკვდარივით ძნავსო? _ ასეა, მაგრამ რომ გაიღვიძოს? _ არ გაიღვიძებს სიტყვა დასრულებული არ მქონდა როც უკვე მკვლავებში მომიქცია და საძინებელში გამიყვანა. _ არაფერი |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.