ფერადი ფიფქების დაცემა ნაწილი - მესამე
უკვე მომბეზრდა. მრავალმა წარუმატებელმა მცდელობამ დამანახა, რომ ჩემს ძალისხმევას ფასი არ ჰქონდა. ბოლოს დავნებდი. ვცადე ძილი. რამდენიმე საუკუნე მეძინა. და ბოლოს ხმა გავიგე: — რა ხდება, ფიფქა? როდიდან დაიწყე დანებება? შენ მარადიულად უნდა ცდილობდე, რათა დაინახო ის გზა, რომელიც შენთვის დაიწერა. ადექი, შვილო ჩემო, და გაუყევი იმ გზას, რომელიც შენთვის შევქმენი. მე არასდროს დაგტოვებ მარტო. ნუ იფიქრებ, რომ მიგატოვე. ჩემი ჩიტუნები მუდამ შენთან იქნებიან. მათი დანახვა მხოლოდ მაშინ შეგეძლება, როცა ირწმუნებ — ჩემში, შვილო ჩემო. მივხვდი — ღმერთი მუდამ ჩემთან იყო! ის მიცავდა. ამდენ ხეტიალში სწორედ ის დამავიწყდა, ვინც შემქმნა — უფალი. თვალები გავახილე — ამჯერად ნამდვილად გავახილე. ვუყურებდი წინ და მივიწევდი. არ შემშინებია, არ შევყოყმანებულვარ. ვირწმუნე უფალი. მუდმივად დავიწყე სვლა და მალევე დავინახე... ყველაფერი. — ფიფქა! რა იყო, ჩიტუნები დაივიწყე? — გაჩერდი, თეთრინა! მაინც ვერ გვხედავს. ვერც შენს ხმას ისმენს და ვერც ჩემსას! — არა, თრითოლა! მჯერა, რომ მალე დაგვინახავს! უეცრად, ჩემს თვალწინ დიდი, ფერადი და კაშკაშა ციცინათელები გამოჩნდნენ! მათი კამათიც მოვკარი ყურმ, თუმცა ვერ მიხვდნენ, რომ ვუყურებდი. — თეთრინა, ბოლოს და ბოლოს, რატომ მიაპყარი ამ მოკვდავს თვალი? ვერ ხედავ, წრეზე დადის? ღრუბლებსაც არ აკვირდება — ჰგონია, მათი ფერის ცვლილება არაფერს ნიშნავს. ტიპიურია! — ჰო, მეც არ მახარებს, თრითოლა. მოდი, კიდევ ვცადოთ — შევასკდები, იქნებ მიმართულება შევაცვლევინო. — წინაზე რომ სცადე, გამართლა, რას ამბობს! მათი საუბარი სასაცილოდ ჟღერდა. ცოტაც და გავიცინე. — რახდება, თრითოლა? რატომ გაიცინა? — კარგი რა, თეთრინა! რა იცინის, რა მოლანდებები დაგეწყო? — გაიცინა, დავინახე! მაგრამ რატომ — არ ვიცი. მოიცადე... იქნებ გვხედავს, მაგრამ არ იმჩნევს? — ანუ, თეთრინა, იძახი, რომ გვხედავს და გვაცინებს? — შესაძლოა! — მაშინ ცისფერ ცას აღარ გაყვება! რადგანაც ცისფერი ცა ჯოჯოხეთში მიდის! მათ ეშმაკობას უკვე მივხვდი. უნდათ გამომიჭირონ — თუ წინ წავალ, ჯოჯოხეთში მოვხვდები, რადგან ასე მითხრეს. მოდი, მარცხნივ გავუხვევ. — აჰაჰაჰა! — აი, ვერ ხედავს... — რა ხდება, თეთრინა? — გასაგებია, მაგრამ რატომ მოუხვია მარცხნივ? ნუთუ იცოდა, რომ წინ ჯოჯოხეთი იყო? — რა მარცხნივ?! პირდაპირ წავედი! — ახლა გაები, ფიფქა... — ოხ, გამომიჭირეთ... ახლა, უბრალოდ დავჯდე და აღარ ვიარო წინ? -გაიღვიძე! არ მომკვდარხარ, გაღვიძე გაიღვიძე! წარამარა, წინდა უკან სიზმარში ხეტიალმა. ალბათ გამომაფხიზლა ალბათ. ის რომ , გავიღვიძე ალბათ კარგი და სიზმარის დინებაში არ ჩავიმარხე! თორემ, მარტოდ მარტო შინაბერა, ქალივით, სიყვარულ თუ მივაგდებ და უკეთეს დაველოდები, ამიხდება ოცნება, რომელიც წამიერად გამიჩნდა თავში მარა მაინც ოცნება. ვხედავ საბაზანოდან წყალი წვეთანვს, ვინ იცი და დაიტბორა სახლი .... ძილის უკუ ჩვენება! სახლი, სადაცა ჩამომექცევა, როგორი მაგარია და ხალისიანი უნდა გავიცინი. თორემ რომ გავბრაზე რამეს მომიტანს, სიცილი კარგ გონებაზე გაყენებს თუ, ცინიკურად დასცინი საკუთარ უიღბლობას. ამასწინად სამოთხე იყო, ბალახში დავრბოდი, გავიღვიძე! და საკუთარი სახლი იატაკიდან წყლი მოშორებას ვცდილობ რომ არ ჩამიტანო სახლთან ერთად მიწაში. რამაგარი გახარებული ვარ და ბედნიერი ასეთი მომავლის. ნამდვილად უნდა ვიყო ბედნიერი მასე მასე. თოვლიც მოვა და შუაგულ ზამთარში მასთან ერთად ჩავდნები. და გავქრები. - რა ხდება ფიფქა? გონია ჩვენ შენ გვერდით არ ვარ? ვაიმე თქვენ რელურრები ხარ ჩიტუნებო. ავტირდი კაცი. ბედნიერებისგა! გამიხარდა რომ მარტოდ მარტო არ ვარ ბედნიერი ასეთი უბედურები გამო! ისეთი უბედურები რომ სიკვდილსაც კი არ სურ შენი წაყვანა, შენ დემონებ იქიდან კვებავ სადაც ხარ , და ჯოჯოხეთში რატომ უნდა წაგიყვანოს! არ ჯობი ადგილზე მიღო საკვები! უჰ! რა მაგარი! მიტანის სერვისი აქვთ. ტანჯულთა ენერგია პირდაპირ დედამიწისან. სრულიად უფასოდ. დარეკეთ 5-10-10. უჰ რა რეკლამები ამოვარდა! როგორ იდიოტური და უაზრობა! ყოველივე. არავის სურ, ჩემნარი, ყველას ახლად გამოჩეკილი! ათლეტი პრინცები სურთ, რომ! მათი სხეულით დატკბნენ!, მართლაც მაგარია როცა! ვიღაც ძლიერ და ქალაჩუნა! ხელოვნებას უყურებ და ნერწყვი მოგდის! თუმცა იმიტომ კი არა რომ, ის გიზიდავს! არამედ იმიტომ, რომ გშია, რომ არ გასუქდე და მასთან ერთად გვერდში დგომის შეგრცხვეს. ნამდვილად მაგარია როცა კარგ ფომაში ხარ, არ ჭამ, პარკში ვარჯიშობ, და ღამღამობით საკუთარი ცოლთან ერათად ბატიბუტს ახრაშუნებ რომანტიკუ კინოსთან ერთად ცხადია, დაბალ კალორიულს. რა იდიოტობა, მოსაწყენია, მასეთი ცხოვრება, თუ უარესი ტრაგედია! ან სულაც ტანჯვა. მაგრამ სამაგიეროდ ახლა მე წიგნით ხელში! და ჩემი გამოგონილი ჩიტებთანერთად ვარ ბედნიერი! გარეთ გავალ! თითქო არარაობა ვარ, ძნელია! რომ რაღაც იყო. მაგას სჭირდება იღბალი. მე კიდევ გავაჩუქე. მარამ რაც არასდრის მქონია, როგორ გავაჩუქრებდი. ახლა გავალ! და კვლავ გადავავლე ამ დაწყვვლილ ქალაქს თვალს! რომელიც არადა არ ფართოვდება. ალბათ ეშინია გაზრდის რადგან, საკვები არა რომ გამოიკვებოს. |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
