ყველა თავს მევლება.. დედამიწა ჩემს ირგვლივ ტრიალებს. რა ბედნიერებაა როდესაც პრინცესა ხარ, თუნდაც თანამედროვე სამყაროში.

თეთრ გრზელ პერანგში გამოწყობილი, მივიწევ კიბეზე მაღლა. პერანგი ისეთი გამწირვალეა რომ ჩემი ლამაზი სხეული მკვეთრად სჩანს მომაჯადოვებლად.
მაგრამ მე მხოლოდ ერთს ვეკუთვნი, ვის?!.. ეს თავადაც არ ვიცი. ვინმე მაღალი ათლეტური მამაკაცი ზურგით დგას და თითქოს მელის მაგრამ ამავე დროს სახით არ მენახვება.
ინტერესით განვაგრძობ საფეხურზე ასვლას.

როგორც იქნა გადავლახე კიბე და დრო და დრო ვუახლოვდები ამ იდუმალ რჩეულს, სადაც არის მას ხელით შევეხები.
ამ დროს კი უცბად თვალს ვახელ და ვაცნობიერებ რომ ეს უკანასკნელი თურმე მესიზმრა.
ოჰ... კოკა.. ხომ შეიძლება დამაცადო ძილი?!.. ვსაყვედურობ ახალგაღვიძებული ჩემს უმცროს ძმას, რომელსაც ხშირად სჩვევია ხმაური დილა უთენია. ჩვენმა კონფლიქტმა დედას ყურადღება მიიპყრო და მაშინვე მოგვიახლოვდა.

კოკა!.... რამდენჯერ უნდა გითხრა რომ ჩუმად გავემზადო წასასვლელად!.. აუცილებელია შენინდანგაარვიო?!. ხომ იცი რომ თითქმის არ სძინავს, დღე და ღამე გამოცდისთვის ემზადება.... ჩემი სიამაყე, ჩემი ნაწერები შვილი.. დედამ თქვენთვის ირმამ, სასტიკად უსაყვედურა კოკას და შემდეგ ლამაზი სიტყვებით შემამკო, როგორც სჩვევია.

უეცრად დედას მამა ანუ ალექსიც შემოუერთდა. მანაც არ დაიშურა ჩემთვის ლამაზი სიტყვები და დილის ალერსი.

ფაუღვიძია მამას პრინცესას... იცოდე არავინ გაბედოს ჩემი სალომეს გაბრაზება თორემ ცემტანნექნებათ საქმე!... მამიკო ხომარავინ გაბრაზება?!.. მეკითხება გულთბილად მამა.

არა მამა ჩემი გაბრაზება არც ისე მარტივია.
ვპასუხობ მომღიმარი და თავდაჯერებული მას.

ყიველდღიური სითბოს შემდგომ, სააბაზანოში შევდივარ, ვიწყებ დამზადებას რადგან პირველ ლექციას თუ არა მეორეს მაინც მოვუჭერო.

კბილებს ვიხეხავ, დედა კი სამზარეულოდან კვლავ განაგრძობს ჩემს ფერებას. ამავდროულად ისევ მოიხსენიებს გოგას, ჩემს ერთ - ერთ თაყვანისმცემელს რომელსაც მტელიბგულით გულშემატკივრობს ჩემი ოჯახი, რადგან ერტინს ხედვით პერსპექტიული მანქანის უნდა საქმიანი ყმაწვილია... თანაც კარგი ოჯახის შვილი.
სწორედ ამიტომ დედა მის განვლილ და მოქმედ გზებს მაცნობა ყოველ დილით.

ირმა: სალი დე... შენ რომ გეძინა გიგამ დარეკა. ირმა დეიდა მე ვერ დავუშვებ რომ ამ ყინვაში ჩვენი გოგო ფეხით გავუშვა სასწავლებელშიო... ვიცი ძია ალექსის არ სცალია, სწორედ ამიტომ თქვენ დამირეკეთ მე კი წამებში მანდ გავჩნდებიო.

ვუსმენ დედაჩემს და კვლავ კბილებს ვიხეხავ... თვალებს ზემოდ ვატრიალებ როდესაც გამუდმებით გოგას მოხსენებს.
პასუხს რომ ვერ იღებს შემდეგ უკვე სააბაზანოს კარს მეტად უახლოვდება და დიდი მოწიწებით განაგრძობს საუბარს.

ირმა: დე... ერთ კვირაში ხომ შენი დაბადების დღეა?!.. უკვე 23 ის ხდები, ხუმრობა ხომ არ არის?!. სწორედ ამიტომ გოგამ გამიმხილა რომ შენტვის სიურპრიზს ამზადებს გრანდიოზულად.

ოჰ ამის მოსმენა უკვე შეუძლებელია. ონკანი ბოლომდე მოვუშვი რადგან დედაჩემის ხმა გადაფაროს და ასე განვაგრძობ განცხადებას.

უცბად სევნიშნე რომ ჩემი ტელეფონი განათდა. ხელები შევუმშრალე და სწრაფად. ივიმარჯვე ტელეფონი ხელში, სადაც წერილი დამხვდა პროფესორისაგან...
'*** ძილის გუდავ... იმედი მაქვს დღეს მაინც არ დააგვიანებ.

გამეღიმა და საპასუხოდ მოკლე და თბილი წერილი გავუგზავნე.
ალბათ ახლა ფიქრობთ 22 წლის გოგონას ხანდაზმული პენსიონერი ემესიჯაბაო მაგრამ ნურას უკაცრავად... არც თუ ისე დიდი ხნის გახლავთ სულ რაღაც 33 წლის... თანაც ჩვენ მხოლოდ მეგობრები ვართ. ის ყიველთვის სწორ და გამოსადეგი რჩევებს მაძლევს. ასევე როდესაც მიჭირს მორალურად მხოლოდ მას ვენდობი და სემიძლია რომ ბოლომდე დავეყრდნო. ერტი სიტყვით მშვენიერი მაღალი გამხდარი ახალგაზრდა მამაკაცია სატვალით. ბმვეცადე რომელიმე ჩემი მეგობარი გამეცნო.მისტვის მაგრამ ამის გაგონებაც არ სურს და მეც პატივს ვცემ მის შეხედულებებს.

ყოველდღიური რუტინის შემდეგ როგორც იქნა გამოვედი სახლის კარიდან და მშვიდად დავხურე ისევ. კიბეზე ჩავდივარ და უეცრად ხმა მესმის როგორ აირბინა სწრაფად ვინმემ.

ცოტა არ იყოს შევშფოტდი რადგან ვფიქრობ ვინ ოხერი შეიზლება ახლა იყოს აქ?!... ფრღხილად ავიხედე ზემოდ მოაჯირიდან და სევნიშნე ჩემი კარის მეზობელი ბაჩო. ნეტავ იცოდეთ რა საყვარელია როდესაც ჩუმად მითვალტვალებს და ჰქონია რომ მე ვერ ვამჩნევ და გამირბის. ის ხომინისეთი საყვარელი პუტკუნა ბიჭია რომელიც ჩუმი და ძალზედ მორცხვია. მომღიმარი სახით გამოვდივარ სადარბაზოდან და აღტაცებით მივემართები რა დროსაც წინ თარაში გადმომიხტა და შისისაგან შემაზრწუნა.

დგას ჩემს წინ მისი ტანზე მიკერებული დიდი გრძელი ქურტუკით, თავზე შავი ქუდი ჩამოუფხატავს... კისერს მისი დანაოჭებული სახით და მიღიმის ცალი ყბით.

თარაში: რა მოხდა ლამაზიო, რამ სეგასინა?!..
ხომ იცი რომ ვინც შენს შეშინებას შეეცდება სათითაოდ დავუმტვრევ ხელებს.

შეწუხებული ვუმზერ რამოდენიმე წამი შემდეგ კი გავიღიმე და გადავწყვიტე პასუხი გავცე.

:ჩემი სეშინება არც ისე მარტივია ტარაშ... და ხელების დამთავრებას სჯობს თანატოლი იპოვნო და მისთვის დახარჯო ენერგია.

ტარაში ჩემმა პასუხმა საგრძნობლად გააღიზიანა და მეტად ახლოს მომიახლოვდა ისე რომ თიტქოს შეტევას აპირებდა.

თარაში: სალომე ასე ნუ მელაპარაკები, თორემ იცოდე, ერთ დღესაც ყველა შენს თაყვანისმცემელს ფანჯრის წინ ჩამოგიკიდებ და მერე ვნახავ როგორ იცინებ და იმხიარულეთ ჩემზე.

: ოჰ შენ თუ მაგ საქმეს გააკეთებს დიდად მადლობელი დაგრჩები, თორემ უკვე სადაც არის შევიშლები. კვლავ ცინიკურად და იუმორით ვპასუხობ მას.

თარაში: სალი... მითხარი გაწუხებს ვინმე?...

მის კითხვას თან დაერთო ჩემი აწეული თვალები და უსიტყვოდ გადავწყვიტე დამეტოვებინა და განმეგრძო გზა.

მან კი გაავებულმა მომაძახა რომ მინდა თუ არა მე ბოლოს მისი გავხდები... იოცნებოს, დეგენერატი... ამ ხნის 39 წლის კაცია და უსაქმურად მთელი დღის განმავლობაში დროს ქუჩაში ატარებს მისნაირ ბიჭებთან ერთად, ხან ვის სცემენ და ხან ვის აწიოკებენ.

ალბათ ჯერ კიდევ 15 წლის ვიყავი როდესაც უბანში თვალი დამადგა და მას შემდეგ მოსვენებას მიმართავს.
ზოგჯერ იმასაც ვფიქრობ რომ საცხოვრებელი შევიცვალო მაგრამ ეგ ისეთია ყველგან მომაგნებს.


ოჰ როგორ შემიცვალა ხასიათი, რა კარგი განწყობით მივდიოდი და ახლა?!... განვაგრძობ გას ცოტათი გაღიზიანებული.
გადაადგილებისას კვლავ სევსფოთდი რადგან ჩემს ფეხებთან სწრაფად შეცერდა ჯიპის ტიპის ავტომობილი, მაღალი მუსიკის ფონზე.

:გოგა?... ასე როგორ სეიძლება ადამიანის შეშინება?!.

გოგა: ოუ მაპატიე სიასამურო, არ მინდოდა შენი სეშინება მაგრამმისიც არ მსურდა რომ ჩემს პრინცესას ფეხით ევლო.

:ჯერ ეს ერთი... მე დედიკოები და მამიკოს გოგო ვარ... მეორე კიდევ მემგონიმმაქვს უფლება მარტომ ვიარო როცა მოვისურვებ ხომ ასეა?... გაავებული ვესაუბრები მას, ის კი მიმზერს ზემოდან მისი მკვეთრი მწვანე თვალებით და ჩემს გაცხარებას მეომარი ხვდება.

გოგა: ნეტავ იცოდე როგორ გიხდება ეგ გაბრაზება. უკვე რამდენი წელია, რას არ ვაკეთებ რომ თავი მოვაწონო, შენ კი მუდამ უხეშად მესაუბრები.... რა არ მოგწონს ჩემში ვერ გამიგია?!... ათლეტური ვარ ლამაზ თვალებს და სიმპათიური.. ასევე შენი ყველა სურვილის ასრულება შემიძლია.


განაბული ვუმზერ მას და ცდილობს ნაზად შევეხო მხარზე.

: მართლა შეგიძლია ჩემი ყველა სურვილის ასრულება?!. ვეკითხები მას ნაზი და თბილი ხმის ტემბრით.

გოგა: უდაოდ!... შენ ოღონდ მთხოვე.

კვლავ მოსიყვარულე და თბილი გამომეტყველებით ვუმზერ მას.

:რა ბედნიერებაა... მაშინ გთხოვ, იქნებ თავი დამანებე და შენი გზით იარო. უცბად შემეცვალა ნაზი გამომეტყველება უხეშმა ჩაანაცვლა და შემდეგ მომცინარმა... ხუმრობით ავუწიე ბოლომდე ქურთუკის ელვა და სიცილ კისკისით მოვცილდი ადგილიდან.

როგორც იქნა სასწავლებელს მივუახლოვდი..
ადგილზე მისულს ჩემი ახლო დაქალი შემდეგება აღელვებული და მიუთითებდა რომ სწრაფად ავსულიყავიტ თორემ საგრძნობლად დავაგვიანეთ.

ჯგუფის კარი ისე სევანგრიეთ რომ იქ მყოფი სუყველას ყურადღება მივიბყარით.

უკაცრავად ბატონო ლადო, ბიდიშს გიხდით დაგვიანებისთვის... შეიძლება თქვენს ლექციას დავესწრო დაგვიანებულმა?..

ვეკითხები აფორიაქებული და გზად მომცინარინტონიტ ჩემს ზემოდ ხსენებულ ახალგაზრდა პროფესორს.

მან კი ჩუმად გაიღიმა, თავი გააქნია ოდნავ და კვლავ განაგრძო საუბარი.

ვუსმენტ მას ის კი საუბრობს. პერიოდულად ჩემსკენ იჭერს მზერას და ორთავეს მორცხვად გვერიმება.

ლექციის დასრულების შემდგომ, მოგვიახლოვდა მე და ჩემს მეგობრებს.
რატომ დაიგვიანე ქალბატონო?..
მეკიტხება ლადო ცინიკური ტონით როგორც სჩვევია მას. მეც ამავე ტონალობის დავუბრუნე სიტყვა.

:თქვენთვის ვმეცადინეობდი ბატონო პროფესორი და შემომატენდა ამასიბაში.

ლადო: ჰოჰ... შეხედეთ ერთი რა ბეჯითი გოგონაა... გცალიატბდრეს ბეჯითო გოგონაც?..
კვლავ მომცინარი ტონით კითხვას მისვამს და მეც იგივენაირად ვპასუხობ რომ რა თქმა უნდა.

ამასობაში საღამო ხანია... მე და ლადო იქვე პატარა ბარში ვიმყოფებით და მსუბუქი კოკტეილს გეახლებით. ამავდროულად როგორც მჩვევია ჩემს დარდს ვუზიარებ და ისიც გულდასმით მისმენს.

:რომ იცოდე როგორ დაკრძალეს ჩემებმა. აღარ სემიძლია ხან ამ გოგას მთებიდან,ზოგჯერ თავი მართლა ბარბი მგონია რომელსაც ჭინჭყლი ბავშვებინყუდულობენ და შემდეგ ვერ იყოფენ.

ლადო: რა გითხრა ღელვას კარგი არაფერი მოაქვს, ჩემი აზრით სჯობს რომ შენება დაელაპარაკო რომ უკვე დიდი გოგო ხარ და შენი მეობა გაგაჩნია დიდი ხანია.

:ფიქრობ რომ არ ვცადე გასაუბრება?!.. ეგ როგორც ყოველთვის აზრი არ აქვს.
კარგი ეგ იქეთ იყოს... შენ რას აკეთებ?! ხო. არ გამოჩენილა ვინმე ლამაზი მომხიბლავი ქალბატონი შენს ცხოვრებაში?... მომიყევი ხომ იცი როგორ მინდა რომ დაიმსახუროს ეგ ბედნიერება.

ლადო: კარგი რა სალი... გოგონები კიარა საქმე თავზე საყრელად მაქვს... სად მცალია ახლა მაგისათვის?!..

:უჰ.. როგორ მებრალები, საქმიანი კაცი... გოგონებისათვის ვეღარ იცლის..

ლადო: ახლა გეყოფა ეგ იაფ ფასიანი ღლიცი ნი თორემ ქულას არ გაღიარებ.

მეთამასება და მეზიზღება ლადო, მეც იგივეს ვიმეორებ... მტელი გულით ვიცინით და ერთობით... ეგ მხოლოდ ეს ადამიანი ცდილობს და გამოსდის ჩემი გამხიარულება.