ვალებს ვახელ ირგვლივ უკუნი სიბნელეა. უეცრად სინათლე ჩნდებაბ ჩემს წინ ორი დიდი ბოძი დგას ერთზე ლათინური ასო “B” არის ამოტვიფრული, მოერეზე კი “J”
მათ შორის წიგნია, რომელიც ოქროსფრად ანათებს. ინსტიქტურად მივიწევ მისკენ, როდესაც წიგნს ვუახლოვდები მასზე მხოლოდ ცარიელი ფურცლებია, ამდროს კი ყურში ჩამესმის” რა არის მაგი ხრიკის გარეშე? “ “ რა არის მაგი ხრიკის გარეშე? ”ჩურჩულს ისტეეიული სიცილი მოყვებ. წიგნი იხურება ამ დროს კი დაბლა ვიხედები აქამდე არ შემინიშნავს, თუმცა ბეწვის ხიდზე ვდგავარ ჩემს ქვევით კი დიდი უფსკრულია. ფეხები მიკანკალებს ღრმად ვსუნთქავ ,ვცდილობ წონასწორობა შევინარჩუნო… ბეწვის ხიდს თვალს ვაყოლებ და მის ბოლოში ღია კარიბჭეს ვხედავ სადაც ხელებ გაშლილი მეგობარი მელოდება თან ყვირის
“არ დაგავიწყდეს ღრმად ისუნთქო! წონასწორობის შენაეჩუნებაში დაგეხმარება”
ნელი ნაბიჯებით მივიწევ კარიბჭისკენ, რაც უფრო ვუახლოვდები მას მით უფრო ცუდი წინათგრძნობა მეუფლება , თვალებს ვხუჭავ მახსენდება ის მომენტი როდესაც კლდიდან გადმოვვარდი ამ მომენტმა ხომ ჩემს ცხოვრების ნამდვილი სახე დამანახა!
-მართალია ლოგიკაში არ ჯდება, მაგრამ ვფიქრობ უნდა გადავხტე !
-ინტუიციას მიენდე!
-ლოგიკას მიყევი!
-ლოგიკა ყოველთვის მართალი არ არის , ეს ჩვენ მეგობართან შეხვედრამაც კარგად გვასწავლა!
-ლოგიკას მიყევი! ბეწვის ბორბალს გაივლი და თავს დააღწევ ამ კოშმარს!

საკუთარ თავთან ათასნაირი დიალოგი მქონდა, რომელიც გონებას მირევდა. სწორედ ამიტომ გადავწყვიტე ღრმად სუნთქვა გამეგრძელებინა… 1,2,3…1,2,3 ნელ-ნელა გონებიდან ყველანაირი ხმა გაქრა, სხეულის სიმსუბუქე ვიგრძენი სწორედ ამ დროს გადავეშვი ბეწვის ხიდიდან უფსკრულში რომელიც არ ვიცოდი რას მიქადდა.