გარედ საგრძნობლად ცივა. საღამო ხანს ფანჯარას არ ვშორდები, მოკაზმული ველი გოგას რადგან წვეულებაზე წასვლა შემომთავაზა... დედა მიმითითებს რომ ჩემს ლამაზ კაბას, გოგას ნაჩუქარი ყელსაბამი მოუხდებოდა. ოჰბროგორ უყვარს ჭკუის სწავლება, ვერა და ვერ იაზრებს რომ რამოდენიმე დღეში 23 წელი შემისრულდება.
ვღიზიანდები მაგრამ მის წყენას მირჩევნია ავიტანო, ის კი განაგრძობს მის საქმეს.

ირმა: დე ახლა დაიმახსოვრე, გოგასთან თბილად და თავაზიანად მოიქეცი. რაც უფრო ნაზი და მომღიმარე იქნები მეტად მოიხიბლება შენით, დამიჯერე შვილო.. ჩემი ლამაზი გოგო.

ნეტავ იცოდეთ ეს ტექსტი რამდენჯერ მაქვს მოსმენილი მაგრამ თავი ისე მიჭირავს თითქოს გულმოდგინედ ვისმენ და ვითვალისწინებ მის რჩევებს.

აი როგორც იქნა, ზარის ხმა გაისმა და დედაჩემიც იმწუთასვე სირბილით გაემართა კარისაკენ.
დედაჩემი დიდი ოვაციებით ხვდება მის სანაქებო გოგას. სასტუმრონოტახში შემოიოარიჟა და მას მამაჩემიც კეთილ განწყობით ეგებება.

გოგა კი ყვავილების უზარმაზარ თაიგულს აწვდის დედაჩემს რომელიც უფრო მეტად იხიბლება და მამაჩემს თავდაჯერებულად და ზრდილობიანად ესალმება.
რევერანსების შემდეგ მზერა ჩემსკენ მომართა და ნელა მომიახლოვდა.

გოგა: რას შვრები ჩემო სიასამურო?!.. ხომ არ მოიწყინე სანამ მივიდოდი?..

:რა მომაწყენდა?... როგორც მახსოვს თავად გამოთქვი სურვილი ჩემი მიპატიჟების, ასე რომ ყველაფერი რიგზეა ნუბღელავ.

მომღიმარი და თავდაჯერებული ვპასუხობ მას შეკითხვაზე. დედაჩემი კი შორი ახლოდან მიჯავდება და თვალით მანიშნებს რომ დავუჯერო მას...მ

ირმა: გოგა შვილო ყავას ან ჩაი დროს ხომ არ ინებებ?... ეკითხება უცბად განრისხებული სახიდან მომღიმარი სახით გარდასახული დედაჩემი გოგას... ის კი ზრდილობიანად პასუხობს რომ უკვე ჩბენი წასვლის დროა.
ახლა მამაჩემმა დაიწყო აქტიურობა.

ალექსი: კარგი ღვინო მაქვს გოგა.... რას იტყვი?!.

გოგა: არა გმადლობთ ალექსი ძია... მქრთლა ძალიან გვეჩქარება. პასუხობს გოგა და მეც მასთან ერთად მივემართები გასასვლელისკენ რა დროსაც დედაჩემმა შეგვაცერა გვერდით მდგომ მამაჩემტან ერთად და სიყვარულის აღსავსე თვალებით გვიმზერს. რა მოხდა დედა?.. ვეკითხები მას მე.. არაფერი უბრალოდ მსიამოვნებს თქვენინცქერა ძალიან უხდებით ერთმანეთს.. მპასუხობს სენტიმენტალური და აღბრტოვანებული სახის ფამომეტყველებით რამაც კიდევ უფრო უხერხული სიტუაცია შემიქმნა.

როგორც იქნა გამოვედით სადარბაზოდან და მსურს რომ რაც შეილება სწრაფად ჩავსხდეტ ორივენი მის ავტომობილში რომ შემთხვევით თარაშმა არ შეგვნიშნოს და რაიმე უბედურება არ მოხდეს... საბედნიეროდ ისე გავემარტეთ ავტომობილით რომ არანაირ ინციდენტს ადგილი არ ჰქონია.



***


ყოველ დილით და ყოველ საღამოს, ფანჯარასთან ვარ მიმაგრებული რომ მისი სახე დავინახო, თუმდაც ცოტახნით...
ყოველი წუთი და საათი შესწავლილი მაქვს როდის გამოდის სახლიდან და როდის ბრუნდება უკან. ყოველთვის, როდესაც ის მისი ბინიდან კიბეზე ჩადის, რამოდენიმე წუთით ადრე ჩავდივარ რომ ვითომ შემდეგ შემოვდივარ კიბეზე და შემთხვევიტ შევეჩეხო იქნებ შემამჩნიოს. მაგრამ როდესაც მის ნაბიჯების ხმა ჩამესმის, იმ წუთასვე ფინალები რომ მან ვერ შემნიშნოს... არ მსურს ამ მშვენიერებამ თვალი შეავლოსნჩემს გადმოსულ მუცელსა და სახეზე ჩამოკიდებულ ლოყებს. ის ისეთი ლამაზი და ნაზია რომ მრცხვენია გავანდონროგორ მიყვარს სიგიჟემდე. მე მასზე რამოდენიმე თვით უფროსი ვარ და ვფიქრობ რომ სწორედ ჩემი გულიდან დაიბადა ის მაგრამ მე მას ვერ მივცემ იმას რასაც იმსახურებს. ნეტავ შემეძლოს გადმოვცე სიტვებით რას განვიცდი როდესაც მას სიმპათიური და შეძლებული ახალგაზრდა აკითხავს დრო და დრო.... ნეტავ უკვე აკოცა მას?!.. ნეტავ თუ უყვარს მასაც?... იქნებ უბრალოდ მოსწონს?!.. აღარ შემიძლია, ვზივარ საათობით ინტერნეტს ვავლებ თვალს და გაშეშებული შევსცერი მის სოციალურ გვერდს... ხელი მაისზე მყარად მაქვს ჩაჭიდებული. მხოლოდ ერთი თითის მოქმედება და მას მეგობრობის მოთხოვნას გავუგზავნე მაგრამ როგორც ყოველთვის უკან ვიზეც, რადგან ვშიშობ რომ არ დამიმეგიბრებს. ეჰ ნეტავ მხოლოდ ეს იყოს პრობლემა... ნეტავ რა შემიძლია რომ მოვიმოქმედო?!... ჭარბ წონიან დედიკოს ბიჭს იმის შნოც არ მაქვს რომ ჩემი სიყვარული დავიცვა. ამას წინათ თარაშმა ქეჩოში ჩამავლო ხელი და მოფარებულ ადგილას შემათრია....ორივე ხელი საყელოში ჩამავლო და მეც მოვიკუნტე შიშისაგან. ტარაში ძლიერად მებღაუჭება საყელოში, მე კიმმოკუნტული დანთვალებ დახუჭული ერთიანად ვცახცახებ.

თარაში: ბიჭო... შენ ამ გოგოს შორიდან თვალიერებას როდის მოეშვები?!.. იცოდე კიდევ ერთხელ შეგნიშნავ და ფეხებით ცამოგკიდებ შენივე აივანზე....

მას ხმა ვერ გავეცი და თავად 6ავში ხელის წქმორტყმით მიმითითა რომ მოვშორებოდი ადგილს. რა საშინელებაა როდესაც არ შემიძლია დავიცვა ჩემი გრძნობები... წარმოსახვით ბევრჯერ მოკვლის ტარაში და ვოცნებობ ეს რეალობად იქცეს მაგრამ ვინ მომცა მე მაგის შნო და გამბედაობა?!... მე ხომ მშიშარა და ლაჩარი პუტკუნა ბაჩო ვარ რომელსაც არაფრის უფლება არ გააჳნია.... სწორედ ამიტომ ის მუდამ მცემს გულში იქნება... ამას ხომ ვერავინ წამართმევს და ვერასოდეს გაიგებენ რას ვგრძნობ მის მიმართ... ასე ვერავინ ამიკრზალავს მის სიყვარულს და თავადაც არ იქნება ამის წინააღმდეგი.


***



დასაწყისიდან არ მომეწონა ეს წვეულება. ვერავისთან ვერ გამოვნახე საერთო ენა... ვდგავარ შამოანიურით სავსე ჭიქით ხელში და გვერდს ვუმშვენებ ტრიოაჩ და სასურველ გოგას... დრო და დრო ამჩნევს რომ ჩემი ღიმილი, მის მეგობრების მიმართულებით ყალბია და სწორედ ამიტომმშემომტავაზა რომ შინ მივიყვანე, რაზეც უსიტყვოდ დავთანხმდი.

მშვიდად მოვდივართ ავტომობილით ღამის გზაზე.... მე თავს ფანჯარას ვარდენ და ირგვლივ ყველაფერს ვაკვირდები. გოგა საჭეს ერთი ხელით მართავს... მას თეთრი პერანგი აკაპიწებუკი აქვს, მკლავებზე და მის მარცხენა მაჯას, ძვირად ღირებული საათი ამშვენებს.

მან თხოვნით მომმართა რომ მანამ შინ მიმიყვანა, აქვე ლამაზ ადგილს მივუახლოვდებით... თანაც გამანდო რომ ჩემტან საქმე აქვს.

მან მანქანა ფრთხილად შეაცერა ბუნების წიაღში და ძრავა გამორთო. ჰმ მართლაც რა სილამაზეა ღამით აქაურობა მაგრამ ძალზედ დაღლილი ვარ და მეძინება ის კი დაჟინებით მიმზერს, მანამ სანამ არ შევეკითხე თუ რა საქმე გქონდა?!. კითხვაზე დუმილი ამჯობინა და ფინური მუსიკა ჩართო შეეაბლებულ ხმაზე.

კვლავ დუმს და გამაღიზიანებლად მიმზერს... ვცდილობ თავი მოვთოკო და არ მივახალო ახლა რასაც ვფიქრობ.
ისევ ვცდილობ მშვიდად სევეკითხო მაგრამ უცბად თითის მოძრაობიტ შემაცერა და ახლოს მოიწია ჩემსკენ.

გოგა: გთხოვ ნურაფერს იტყვი.... ახლა ისეთნსილამაზეს ვხედავ რომ არ მინდა რაიმე დამირღვიოს.

ის საგრძნობლად მომიახლოვდა რამაც გამაღიზიანა მაგრამ კვლავ თავს ვიჭერ რა ვცდილობ ზრდილობიანად ვაგრძნობინო რომ ასე არ მომწონს... თავად კი პირიქით დრო და დრო მეტად მიახლოვდება და საუბარს განაგრძობს.

გოგა: ნუ ცახცახებ გთხოვ, მოდუნდი და თვალები დახუჭე... ჩემო მშვენიერო.
მან ისე მაცდურად მოახერხა ჩემტან მოახლოება და ამბორი რომ ძალზედ გავიზარდო. ძალიან მწარედ გავარტყი სახელი სილა და ვცდილობ მანქანის კარში გაღებას მაგრამ გოგა ამის საშუალებას არ მაძლევს... ყველანაირი ხერით ვცდილობ რომ ხელიდან დავუსხლდე... ვლანძრავ, ვურტყამ, ვიყვირი მაგრამ ის მაინც ცდილობს ჩემს დამორჩილებას რა დროსაც ისე მწარედ ვიკბინე მაჯაზე რომ განწირულია ყვირილი მორთო... დრო ვიხელთე და მისი ავტომობილს გავეცალე მაგრამ საით უნდა წავიდე არ ვიცი რადგან ბნელა და ადგილი სადაც ვიმყოფებით ჩემთვის უცხოა. სწორედ ამიტომ მან მოახერხა და ხელიმსწრაფად ჩამავლო... ვეწინააღმდეგები მაგრამ უშედეგოდ.

გოგა: სალი ძალიან გთხოვ, ერთი წუთით მომისმინე, დამშვიდდი და მაპატიე... არ მინდოდა შენი წყენა.

დიდ ხნიანი ჭიდილის შემდეგ დაღლა სემეტყონდა მივდიოდი... მასაც შეეტყომდაღლა.და ორივენი ღრმად ვსუნთქავდით.

გოგა: მაპატიე გთხოვ... ეს აღარ განმეორდება, უბრალოდ ვიფიქრე რომ უკვე ერთად ვართ და თავს უფლება მივეცი ის გრძნობები რაც უკვე 8წელიწქდია გამაჩნია, ერთიანად ამომენთხია.

:იცოდე აღარ გაბედო ჩემტან ასე მიკარება თორემ იცოდე რომ ვეღარასოდეს მნახავ.
გაიგონე ერთხელ და სამუდამოდ რომ ზოგჯერ ზედმეტი მოგდის და თავს კონტროლი უნდა გაუწიო!.. ჩვენ ერთად არ ვართ და ასე თუ მოიქეცი ვერასოდეს ვერ მიიღებ ჩემს თანადგომას.

გოგა: კეთილი სალი... ოღონდ გთხოვ, დაბრუნდი ავტომობილში და შინ მიგიყვან.. გპირდები არაფერს ვიტყვი და არც მოვიმოქმედებ.

დავთანხმდი მას და პირობაც შეასრულა. მართლაც ისე მიმაცილა სახლამდე რომმხმა.არ გაუცია ზედმეტად.





***

იდიოტი, იდიოტი..... ვირტყამმსუბლშინსაკუტარ მუშტს და ვიმეორებ ამ სიტყვას. არ უნდა მეჩქარა, ახლა რა გავაკეთე?!, დიდი შანსია რომ მცირედი შანსიც დავკარგე მასთან ურტიერთობის. გაგიჟება შეილება, როგორ შეიზლება სრულ ჭკუაზე მყოფმა გოგონამ, უარი თქვას ჩემისთანა მოხდენილ სიმპათიურ და სეზლებულ მამაკაცზე?!.. მე ხომ მისი სურვილების ასრულება შემიძლია უკლებლივ.
მისი არცერთი დაბადებისდღე, არცერთი დღესასწაული არ გამომიყენებია ისე რომ რაიმე სიურპრიზი არ შემექმნა მისთვის მაგრამ რა ხეირი?... თითის ნიჟარების უფლებაც არ მაქვს თურმე... 28 წლის ახალგაზრდა კაცი ვარ და სკოლის მოსწავლე მგონია თავიასთან... როგორ მახსოვს რამოდენიმე წლის უკან სრულიად შემტხვევით, შინ მისულს უეცრად დამხვდა ვინმე ულამაზესი გოგონა, რომელიც ისე შემომხედა მისი ლამაზი წამწამებით რომ იმწუთასვე გულში ჩამოსახლება. რას იფიქრებდა დედაჩემი რომ მისი მოწაფე გახდებოდა ჩემი გული სწორი. მის მშობლებსაც ძალზედ მოვწონვარ ამას ვგრძნობ და მეც დიდ პატივს ვცემ მათ მაგრამ მთავარს ვერ შევაყვარე თავი რომელსაც არაფერს ვაკლებ და უფრო მეტიც, მთელი ცხოვრება უზრუნველყოფილია და დაუსრულებელი სიყვარულს გპირდები მაგრამ მის მაინც ისე მექცევა თითქოს მისი სატამაშო ვიყო... ზოგჯერ ისე ვიღლები რომ ვფიქრობ საერთოდ მოვანებო თავი მაგრამ არ შემიძლია რადგან მის გარეშე სინთქვა არ შემიძლია.... მანამ არ მოვისვენებ სანამ მას ცოლად არ შევირთავ.