-ვერცერთი თქვენთაგანი ვერ წარმოიდგენთ თუ როგორი ამაყი ვარ თქვენს გამო და მინდა გითხრათ რომ უცხოელ როლანდოს ძალიან მოეწონა თქვენი დღევანდელი გამოსვლა და მითხრა რომ ჩვენს ჯგუფს სიურპრიზს გაუკეთებს,რა არის ეს სიურპრიზი ჯერ არც მე არ ვიცი. ახალგაზრდა გოგო ბიჭებმა ერთმანეთს გადახედეს და ყველას უხაროდა უცხოელის წინაშე დამსახურებული მოწონება,უხაროდათ და ერთმანეთს უზიარებდნენ თავიანთ აზრებს და მოსაზრებებს, მაგრამ ამ ახალგაზრდებს შორის იყო ერთი ბოღმით სავსე და თავის თავზე შეყვარებული გოგონა რომელსაც მხოლოდ სიძულვილი და შური ამოძრავებდა ის სულ იმის ფიქრში იყო როგორ ჩამოეშორებინა ყველა ვინც მასზე წინ იდგა და თავად ყოფილიყო მხოლოდ ყველაზე პირველი.
-ასეთი შანს ადამიანს მხოლოდ ერთხელ აძლევს უფალი და გთხოვს გამოიყენოთ და თქვენი შესაძლებლობები გამოაჩინოთ, იყავით გახსნილი ჩემთან და მუსიკასთან.
-ჩვენ ჩვენს ძალებს არ დავიშურებთ,ჩვენს ძალას და ენერგიას ამ კონკურს დავუთმობთ.
-თქვენი იმედი მაქვს თომა და ნუცა რადგან თქვენ ხართ ჯგუფის სოლისტები.ბოღმიანმა ნუცას შეხედა და ზიზღით თქვა.
-ჯგუფი გაყოფილია კარგები და საუკეთსოები, მაგრამ ამჯერად დარწმუნებული ვარ საუკეთესოებს კარგები გადაამეტებს და მაშინ რა მოხდება მასწავლებელო?
-ნინო....... ბოღმიან ნინოს მიუბრუდა მასწავლებელი და უთხრა.
-რა ჩაიფიქრე ნინო.....
-არაფერი, შევეცდები ეს კონკუსი მე მოვიგო....
-მოიგე, მაგრამ ყველანაირი ზედმეტების გარეშე არ ჩაგეთვლება იცოდე....
-ნუ აჩქარდები დასკვნების გამოსატ6ანად, შედეგები ბოლოს ერთად ვნახოთ ლადო მასწავლებელო....
-ვნახოთ....ლადომ ზურგი შეაქცია ნინოს და ისევ ბავშვებისკენ შებრუნდა, ნინოზე გაბრაზებულმა ყველას თვალი შეავლო და თქვა.
-წინ გაქვთ ათი დღე და ეს ათი დღე უნდა იყოთ მხოლოდ ცეკვით დატვირთულები, ნუ გმიცრუებთ იმედს და ათი დღის შემდეგ უნდა ვიზეიმოთ გამარჯვება, ჩვენი ერთობლივი გამარჯვება. ნინომ ჩაიცინა ხელი დაუქნია ყველას და დარბაზი დატოვა, ლადომ თვალი გააყოლა და იქვე მდგრ ნუცას მიუბრუნდა.
-ნუცა ყველამ ვიცით რომ ნინო თქვენს მიმართ შურით და ზიზღით შემოფარგლება, მინდა რომ ძალიან ყურადღებით იყოთ ორივე რადგან გამორიცხული არაა რაღაც ჩაიფიქრა და მისი წარმატებისთვის ყველაფერის მკადრებელია. დაისვენეთ დღეს და ხვალიდან გინდათ აქ ან სადაც გინდათ ივარჯშეთ ეს კონკურსი ძალიან მნიშვნელოვანია ჩვენთვის და ჩვენი ჯგუფისთვის, მუდამ გახსოვდეთ რომ უნდა მოვიგოთ და ყოველთვის პირველები უნდა ვიყოთ.დაძაბული ათი დღე ძალიან მალე გავიდა და დადგა მნიშვნელოვანი დღე, ყველა ღელავდა და განსაკუთრებით ლადო რომელიც ყველა წვრილმანსაც კი ყურადღებას აქცევდა და დადგა მნიშვნელოვანი წუთები კონკურსი დაიწყო ნუცა და თომა ცენაზე გავიდა ყველა გაოცებული უყურებდა როგორ დანავარდობდა წყვილი ცენზე და როდის ამოიწურ მათთვის განსააზღვრული დრო ვერც კი გაიგეს.
-მშვენიერია, მომწონს ასე გააგრელეთ. ჩურჩულებდა ლადო და თვალს აპარებდა უცხოელი სტუმრისკენ რომელიც აღფრთოვანებული უყურებდა წყვილს და ფეხზე დამდგარმა ტაში დაუკრა.ნუცა დაღლილი იყო და ღრმად სუნთქავდა, თომამ მხრებზე მოხვია ხელი და ჩურჩულით უთხრა.
-არ ვიცი შენ რას ფიქრობ, მაგრამ მე დარწმუნებული ვარ რომ საუკეთესო შესრულება იყო ჩვენი შესულება.
-ჩვენ ვერ შევაფასებთ ჩვენს გამოსვლას, დაველოდოთ ჟიური რას გვეტყვის.
-ლადოს შეხედე ნუცა როგორ უბრწყინვს თვალები და ეს რას ნიშნავს იცი?
-თომა.....
-ყურადღება, ყურადღება იწყება გამარჯვებულის გამოცხადება და საუკეთესო წყვილის ტიტული მიეკუთა 11 ნომერს ნუცა ყოჩივარს და თომა ერაძეს....
-გესმის, ნუცა ჩვენ გამოგვაცხადა და დარწმუნებული ვიყავი შენ კი თავად არ გჯერა შენი შესაძლებლობების. ნუცამ ახედა თომას და ცრემლნარევი ხმით უთხრა.
-შევძელით, ჩვენ ეს შევძელით და გილოცავ საყვარელო. წყვილი ერთმანეთს გადაეხვია, მაყურებელმა კი მხურვალე ტაშით დააჯილდოვა ისინი.
ნუცა ყოჩივარი 20 წლის თავისუფალი ცეკვის უბადლო შემსრულებელი,ადამიანი ვისთვისაც ცეკვა მისი ცხოვრების მთავარი მიზანია.
თომა ერაძე 21 წლის და ისინი პატარა ასაკიდან ერთად მოდიან, ერთანეთის მეწყვილეები არიან და მათმა ყოველდღიურმა შეხვედრებმა ბავშობის სიყვარულმა დიდობაში სერიოზული სახე მიიღო მათ გულებში ცეცხლი დაანთო და შემდეგ კი შეაერთა ისინი. ერთმანეთზე ჩახუტებულ წყვილს ლადო მიუახლოვდა და ბედნიერი ღიმილით თქვა.
-თქვენი ყოველთვის მჯეროდა, მაგრამ დღეს თქვენ ჩემს მოლოდინს გადააჭარბეთ.მადლობა თქვენ და მინდა შეგახსენოთ ფრთხილად იყავით თქვენს გარშემო არიან ადამიანები ვისაც უნდა ერიდოთ და იცით ვინც არის. სიხარულისგან აღფრთოვანებულები ყველას გულითად მადლობას უხდიდნენ, ნუცას ნინო მიუახლოვდა და მიულოცა, მაგრამ ყურში კი უჩურჩულა.
-ნაადრევია ნუციკო შენი სიხარული,დაიმახსოვრე თომას მეწყვილე სულ მალე მე ვიქნები.
-არ ვჩქარობ და შენ წარმოიდგინე ვიმახსოვრებ კიდეც,რადგან მინდა გნახო თომას მეწყვილე როდის ან როდემდე იქნები.ასევე ჩუმად უჩურჩულა ნუცამ და თვლი ჩაუკრა ნინოს რასაც არ ელოდა ნინო და ნუცამ გვერდი იბრუნა თუ არა ყველას შეუმჩნევლაედ შევიდა ნინო ნუცას გასახდელში სადაც ნუცას ნივთებს შეეხო შემდეგ ბოროტულად გაიღიმა სარკის წინ დადგა და რამოდენიმე ბრზიალი გააკეთა ფეხსაცმელებს ფეხი კრა და ზიზღით თქვა.
-გამოსვლა მეორე ტურში ჩემია და არც თომას დაგითმობ, შენ უნდა ჩამოგვშორდე. ოთახი დატოვა და თავის ოთახში შევიდა,თომამ ხელიხელჩაკიდებული შეიყვანა ოთახში რადგან მეორე ტურისთვის გამოეცვალათ.რამდენიმე წუთში თომა მზად იყო და ნუცას მიუბრუნდა, მაგრამ ნუცა გააოცებული უყურებდა ფეხსაცმეელებს და მიხვდა რომ რაღაც ვერ იყო ისე როგორც ადრე, თომამ უთხრა.
-რა გჭირს, ცუდად ხარ?
-არა ცუდად არ ვარ, მაგრამ რაღაც ფეხზე ვერ მოვირგე. თომამ დუკვირდა ნუცას და უთხრა.
-გამოიცვალე სხვა ჩაიცვი და გავიდეთ, არ დავაგვიანოთ.
-ვერ მოვასწრებ.
-ნუცა.....
-წავედით, უნდა წავიდეთ ვერ მოვაწრებ გამოცვლას რამეს მოვფიქრებ.თქვა და მუსიკაც ჩაირთო.თომამ შეხედა ნუცას და ორივე ჩქარი ნაბიჯით წავიდა სცენისკენ,ცეკვა დაიწყო და შუა ცეკვისს დროს ნუცას ფეხი გადაუბრუნდა წონასწორობა შეინარჩუნა და ფეხსაცმელსაც ქუსლი მოშორდა,დარბაზში ოხვრა გაისმა ლადომ თავზე შემოიდო ხელი, მაგრამ ნუცას ეს თითქოს არც შეუმჩნევია თომამ მაგრად დაიჭირა და ცეკვა ორივემ ღიმილით გაგრძელლა ვითომდა არაფერიც არ მომხდარა.
-საზიზღარი,საძაგელი. მიხვდა ნუცა რომ ეს ნინოს გაკეთებული იყო,თომას გაეცინა და ჩურჩუულით უთხრა.
-ვის ლანძღავ ასე გულიანად.
-შენი აზრით ვის გავლანძღავ თომა.
-ნინოს....
-სწორად მიხვდი ვის მიმართაც ვამბობ და ვინ გააკეთებდა ამას თუ არა ნინო მისი დანახვაც არ მინდა.მუსკაც შეწყდა და ნუცამ თომაზე დაყრდნობილმა დატოვა სცენა.
-რა მოხდა რა სახეები გაქვთ. ნუცამ ფეხი აჩვენა ლადოს და ლადომაც ნინოსკენ გაიხედა რომელიც გოგოებში იდგა და გულიანად იცინოდა.
-არ წავიდოდა ამხელა რისკზე......
-გეგონოს, თქვენ არც კი იცით ის რისი გამკეთებელია და სხვისი წარმატება მიითვისოს არც ამაზე დაიხევს უკან.
-თუმცა ვერც გამოვრიცხავ ვერაფერს.
-ის ბოღმიანია, ბოროტებით აქვს გული სავსე და მისი ოცნებაა მე დამამარცხოს.თომა უსმენდა ნუცას და შემდეგ თქვა.
-რატომ გგონია რომ მან გააფუჭა შენი ფესაცმელი.
-იმიტომ რომ მე ვერ მიტანს, რადგან შენ დაგადგა თვალი და ჩვენი ერთად ყოფნა ვერ გადახარშა.
-რას ამბობ ნუცა....
-რას ვამბობ, დავიჯერო ვერ ხვდები რომ თავლიი დაგადგა?
-დაწყნარდი, ყველა ჩვენ გვიყურებს.
-ნუცა თომა მართალია დაწყნარდი ყველა შენ გიყურებს და მათ ჰგონია რომ ჩხუბობთ, შენ დამშვიდდი მას მე დაველაპარაკები.
-რატომ ნერვიულობ, ყველაფერი კარგად იქნება და რაც შეეეხება სულ არ მაინტერესებს როგორ მიყურებს ნინო ჩემთვის მთავარია შენ როგორ მიყურებ. უთხრა თომამ და ნუცას ფრთხილად შეეხო ბაგეებზე, შემდეგ თვალი ჩაუკრა და თქვა.
-მე მიხარია რომ ჩვენი სიყვარულის შურთ შენ კი ეს განერვიულებს. ნუცას გაეცინა და თომას მკერდზე მიეკრა, ლადო მიუახლოვდა ნინოს და ჩუმად, მაგრამ მკაცრად უთხრა.
-კიდევ ერთხელ შეეცდები ნუცას ავნო და აქ აღარ გაჩერდები,გასაგებია?
-მე მეუბნებით, ჩემგან რა გინდათ მეე რატომ მადებს ხელს როცა რამეს ვერ აკეთებს.
-ჰოდა მითხარი რატომ გადებს მხოლოდ შენ ხელს და არა სხვას, იცოდე ეს ბოლო გაფრთხილებაა, გესმის ბოლო. ცოტა ხმამაღლა მოუვიდა ნათქვამი ლადოს და შეხედა ნინოს თვალები ბოროტებით და რისხვით აინთო.
-ყურადღება, ყურადღება ცხადდება მეორე ტურის გამარჯვებული რომელიც ცოტა ხარვეზებით დაიწყო, მაგრამ მან მისი ოსტატობით მისი ნომერი და მეწყვილეც გაადრჩინა. ჟიურის ერთობლივი გადაწყვეტილებით პირველ ადგილზე რჩება პირველი ტურის გამარჯვებული მე-11-ე ნომერი. ლადომ მიატოვა ნინო და ყვირილით გიქცა გამარჯვებულიკენ რომლებიც გაოცებული იდგა და ერთმანეთს უყურებდა თითქოს არც სჯეროდათ და რაღაც შეცდომა იყო.
-არ მჯერა, გეფიცებით არ მჯერა.
-მაგრამ ეს ხომ რეალობა არის, თქვენ ისევ გაიმარჯვეთ და ხვდებით ეს რამდენს ნიშნავს თქვენ რამდენად წინ ხართ. თომას სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, ნუცამ მილოცვების შემდეგ ნინო შეაჩერა და მშვიდად უთხრა.
-კარგად მომისმინე და კარგადაც დაიმახსოვრე, გული ბოღმით გაქვს სავსე და არაფერი შენ აღარ გიშველის ეს ბოღმა უნდა მოიშორო რომ ისუნთქო.მეცოდები, ძალიან მეცოდები რადგან სილამაზე რომელიც შენ გაქვს შენივე ბოროტებით შთანთქავ და ეს კი ძალიან ცუდი არის. ნუცას ყვავილები მოუართვეს რაზედაც ნინო ისევ დაიბოღმა,გვერდი აქცია და გაერიდა ყველს.
-თქვენი ინტერვიუ უნდა ჩავიწეროთ, გთხოვთ ნუ მეტყვით უარს.თომას ახალგაზრდა კორესპოდენტი მიახლოვდა, თომამ შეხედა გოგონას და ღიმილით უთხრა.
-პირველად წერთ ინტერვიუს?
-დიახ, დამწყები ჟურნალისტი ვარ.
-ჩემს მეწყვილეს მოვიყვან და მოვალთ. თომა ნუცასთან მივიდა და უჩურჩულა.
-ინტერვიუ უნდა ჩავწეროთ და დამშვიდდი. მხიარული სახეებით მივიდნენ კორესპოდენტთან და გოგონამაც ღიმილით მიესალმა.
-საღამო მშვიდობის გილოცავთ წარმატებას, რა იგრძენით როცა ცეკვა ხარვეზით დაიწყეთ თქვენ ფეხსაცმელმა გიმტყუნათ არ შეგეშინდათ?
-არა. ორივემ ერთად უპასუხა.
-ჩვენ დარწმუნებული ვიყავით ჩვენს თავში და ჩვენს შესალებლობებში, რომ ჩვენ გავიმარჯვებდით. ჩვენ შესანიშნავი პარტნიორები ვართ როგორც ცეკვაში, ასევე ცხოვრებაში.
-როგორ გაიცანით თქვენი მეწყვილე.
-თომა? ჩემი და თომას ნაცნობობა წლებს არ ითვლის, ჩვენ ერთად არ დავბადებულვართ, მაგრამ ერთად გავიზარდეთ.წლებმა და ყოველდღიურმა ურთიერთობამ სიყვარულიც გვასწავლა და დღეს ჩვენ შემდგარი წყვილი ვართ.
-თქვენი მშობლები დღეს ძალიან ამაყობს თქვენით.
-ჩემი მშობლები გარდაცვლილი არიან და დღეს რომ ისინი აქ იყოს ძალიან იამაყებდნენ და ჩვენს სიხარულს ჩვენთან ერთად გაიზიარებდნენ.
-ვწუხვარ, თქვენს პარტრნიორობას როგორც თქვით სიყვარულიც ჯაჭვავს და სერიოზული ნაბიჯის გადადგმაც დაგეგმილი გაქვთ?
-რა თქმა უნდა ჩვენ სულ მალე დავქორწინდებით. თქვა თომამ და ნუცას თვალებში ჩახედა.
-მიიღეთ კიდევ ერთხელ ჩვენი მილოცვა.
-მადლობა. თქვა თომამ და ხელგადახვეული შეიყვანა ნუცა თავიანჯთ გასახდელში.
-ნუცა კარგი ინტერვიუ ჩავწერეთ, მაგრამ რატომ თქვი რომ შენი მშობლები გარდაცვლილი არიან ეს ხომ სიცრუე არის.
-აბა რა მეთქვა თომა დედა ლოთი მყავს და ასევე ლოთ საყვარელთან ცხოვრობსმეთქი? ცრემლი მოერია ნუცას, თომამ კი ხელი მოხვია და გულში ჩაიკრა.
-დედა დედაა და მის სიყვარულს ვერავის სიყვარული ვერ შეედრება,არავის შეუძლია გააკეთოს ის რასაც დედა აკეთებს, ნუცა არასოდეს არ კრა ხელი დედას.
-ხელი გამიშვი უნდა გამოვიცვალო და ფეხი მტკივა ძალიან. თომამ ხელი შეუშვა და ნუცამ ფეხსაცმელი გაიხადა თომამ შეხედა რომ ნუცას ფეხის ქუსლი მოტყაული ჰქონდა და სისხლი სდიოდა, სპირტი და ბამბა მოიტანა და ნუცას სისხლი თავისი ხელით მოწმინდა.
-საზიზღარი გოგო, მაგრამ მაინც ვერ აისრულა მისი ჩანაფიქრი. ზიზღით თქვა და ფეხის დამუშავებას შეუდგა,თომამ გასახდელიდან გავიდა რომ ნინომ დაუძახა.
-გისმენ ნინო რა გინდა..
-თომა მინდა მოგილოცო.
-მადლობა, თუმცა დარწუნებული არ ვარ რომ გულით მილოცავ წარმატებას.
-მართალია რაც ინტერვიუში თქვი?
-მაინც რა გინდა გაიგო....
-რომ მალე დაქორწინდებით.
-მართალია და ვფიქრობ გეგმასაც შეიმუშავებ თუ როგორ დაგვაშორო ერთმანეთს, მაგრამ ნუ შეწუხდები არაფერი გამოგივა.
-არ გეშინია მასთან ცხოვრების?
-ნინო, ნინო,ნინო და მაინტერესებს რატომ ვერ იტან ნუცას. აღიარე რომ მისი წარმატებებს ვერ იტან მაგრამ მინდა დაიმახსოვრო სულ რამდენიმე წელიც და ნუცაზე თვით ჰოლივუდიც კი ალაპარაკდება შეეგუე ამ აზრს რომ შენ ნუცას დონის არ ხარ, უბრალოდ ვერ შეძლებ შენ ნუცასნაირი იყო.
-რატომ არ აფასებ შენ თავს თომა.
-რა მეტყობა დაუფასებლობის და ასეც რომ იყოს ეს შენი საქმე არ არის.
-მართალი ხარ ეს ჩემი საქმე არ არის შენ უნდა მიიღო გადაწყვეტილება.
-ჰოდა ცხვირს იქ ნუ ყოფ სადაც არ გესაქმება, გასაგებად აგიხსენი? მკაცრად უთხრა თომამ და გაშორდა, ნინო უყურებდა მიმავალ თომას და ცრემლი მოერია როგორ ძალიან უყვარდა ეს მამაკაცი მისი ღიმილით, მისი სიმკაცრით და მისი ყველაფრით.რამდენიმე წუთში თომა ისევ ნუცასთან დაბრუნდა და უთხრა.
-გამოიცვალე, ფეხი ძალიან გტკივა?
-გამივლის ტკივილი თომა და არც შევიმჩნევ, რადგან ბედნიერი ვარ ის არ გამოუვიდა რაც ჩაიფიქრა. ჩვენ გავიმარჯვეთ თომა და ტკივილს როგორ ვახსენებ, თუმცა კი მტკივა.
-აქედან გასული მაგ შენი ბედნიერი ღიმილით მას დაასამარებ, დაინდე.
-მან დამინდო?თომამ ჩანთა აიღო და ისევ ნუცას შეხედა.
-როგორ ფიქრობ, მიგვიწვევენ გერმანიაში კონკურსზე?
-ვფიქრობ მივიღებთ მოწვევას და შენ რატომ ხარ ასეთი არეული.ნუცა ახლოს მივიდა თომასთან ფეხის წვერებზე დადგა და ყელში აკოცა, შემდეგ გაუღიმა.
-ნუ ნერვიულობ ჩვენ წავალთ გერმანიაში, მინდა იქ დავრჩეთ და ჩვენი სტუდია გავხსნათ სადაც მხოლოდ ჩვენ ანუ მე და შენ ვიქნებით უფროსები.
-მადლობა ნუცა შენ რომ არა და შენი მტკიცე ხასიათი მე ვერაფერს ვერ მივაღწევდი.
-მადლობა რომ აფასებ ჩემს შენს გვერდით ყოფნას.
-რაც სიმართლე არის მეც იმას ვამბობ, წავიდეთ?
-წავიდეთ, ძალიან დავიღალე. გასახდელში შუქები ჩააქრო თომამ და წავიდნენ,გზაში ნელა ნელა მისეირნობდა ორივე და თომა რაღაცას ყვებოდა რაზედაც ნუცა გულიანდ იცინოდა, უეცრად ნუცამ მისი სახელი გაიგონა და შეჩერდა.
-ნუცა, ჩემი ნუციკო. ნუცა შედგა და სიცილი სახეზე მიეყინა, მის წინ დედა იდგა ალკოგოლის სუნით გაჟღენთილი.
-აქ დამელოდე.....
-გამოგყვე?
-თომა არ გამომყვე.უთხრა თომას და წავიდა.
-ხომ გთხოვე აქ არასოდეს არ მოხვიდეთქო,პირობა მომეცი მაგრამ ისევ დალიე დედა.
-სულ ცოტა, ძალიან ცოტა დავლიე შენი გამარჯვების შვილო.
-არ უნდა დაგელია, პირობა დაარღვიე დედა.
-მე და მერაბიმ დავლიეთ, მან მოიტანა სასმელიც მე არ მიყიდია შვილო.
-შენ სულ გაგალოთა იმ შენმა მერაბიმ.....
-ნუ ამბობ მასზე ცუდს, ის ძალიან კარგი ადამიანია.
-გეტყობა რომ კარგი ადამიანია ვარდივით ყავხარ მოვლილი და შენახული, აი ფული აიღე გამომართვი და წადი აქედან აქ აღარასოდეს არ მოხვიდე.დედამ ფული მუჭში დაიკავა გულზე მიიდო ხელი და ცრემლმორეული უყურებდა ნუცას შემდეგ კი რამოდენიმე ნაბიჯით დაიხია უკან და წავიდა. უყურებდა მიმავალ დედას და ცრემლი სახეზე დაედინა, მხარზე ხელის შეხება იგრნო და თომას შეხედა ცრემლი მოიწმინდა და გზა გააგრძელა.
-ნუცა შემომხედე ჩემი ნუ გრცხვენია, ხომ არ დაგვეწვინა კლინიკაში ის ჯერ ძალიან ახალგაზრდა არის და ცოდვა არის ასეთი ცხოვრებისთვის.
-მე რა ვქნა, თომა მან თავად აირჩია ასეთი ცხოვრება.
-მართალი ხარ შენ გტკივა მისი ასეთი დანახვვა, მაგრამ ნუ იქნები მის მიმართ ასეთი მკაცრი.
-ის, ის არ არის ჩემს მიმართ მკაცრი? იცი როგორ მენატრება, იცი რამდენჯერ მიტირია ღამით, იცი რამდენჯერ მინატრია რომ ჩემს გვერდით ყოფილიყო, მაგრამ მას იცი როდის ვახსენდები მისი შვილი რომ ვარ როცა ფული შემოაკლდება.
-ჩემო ლამაზო რაოდენ დიდი ტკივილია შენს გულში. უთხრა თომამ და გულში ჩაიკრა, ნუცამ კი ტუჩები მიადო შუბლზე და უთხრა.
-შენ სიცხე გაქვს, ცხელი ხარ ავად ხომ არ ხდები თომა.
-კარგად ვარ, წავიდეთ. ხელიხელგადავეულები მიდიოდნენ თომამ გზაში მართლა შეუძლოდ იგრძნო თავი და სახლში შევიდნენ თუ არა ნუცამ უთხრა.
-დაწექი და თერმომეტრს მოვიტან, ძალიან არ მომწონხარ.თომა მართლა ცუდად გრძნობდა თავს და სიტყვა აღარ შეუბრუნა ნუცას ის მოწყვეტით დაჯდა დივანზე და დაჯდომის შემდეგ მიხვდა თუ როგორ ძალიან დაღლილიყო.
-ჩაიდე და ვნახოთ რამდენი გაქვს სიცხე მე რამე წვნინანს მოგიმზადებ და კარგია ძალას მოგიმატებს.თომამ ნუცას ახედა და სიცილით უთხრა.
-მოდი ჩემთან....
-თომა ჩაიდე სიცხის საზომი...
-ნუ გეშინია, იმდენი ძალა მაქვს შენ რომ მოგეფერო..
-თომა მაგის დრო არის ახლა, ორ კვირაში გერმანიში მივდივართ და შენი ავადმყოფოობის დრო არ არის.
-ისე ამბობ თითქოს სიცხე მე თავად მოვიხმე რომ ჩემთან მოსულიყო, რა სასწაულს იტყვი ზოგჯერ ნუცა.
-ნუ ბუზღუნებ და ნახე რამდენია.თომამ საზომი ამოიღო და დაუსტვინა თან გაოცებულმა შეხედა ნუცას და თქვა.
-ფრთები მაკლია თორე მართლა გავფრინდებოდი ნუცა.
-რამდენია, სასწრაფოს დავურეკო?
-არა, არც მასეა საქმე მაქგრამ 38 და 4 ხაზი არის.
-გასაგებია და ორ დღეში როგორც ახლად დაბადებულს ისე გაგხდი.უთხრა ნუცამ და თვალი ჩაუკრა.
-ახლად დაბადებულები ხომ შიშვლები არიან, მეც უნდა გავშიშვლდე? უთხრა სიცილით თომამ და ნუცა გამოაჯავრა.
-ჰა,ჰა,ჰა, გაიცინე. ბრაზიანად გამოხედა ნუცამ და სამზარეულოში წავიდა, მაგრამ თომამ შეაჩერა.
-ნუც მე წავალ დედასთან.
-მანდ დაეტიე სადაც ხარ არსადაც არ წახვალ, იტყვის მერე ავად გახადა და მოსავლელად გამოუშვა ჩემთანო.
-გოგო ენას კბილი დააჭირე ზოგჯერ.
-მაჩუმებს არადა ტყუილსაც არ ვამბობ. თავისთვის ჩაილაპარაკა ნუცამ და წვნიანის მომზადებას შეუდგა.
-მათ ქორწილის თემაზე უნდათ დალაპარაკება.
-უარზე იყო და ახლა რაო საქორწილო მზადებაში უნდა მივიღო მონაწილეობაო?
-უარს იყო მაგრამ გადაიფიქრა, რადგან მიხვდა ჩვენ ვერავინ დაგვაშორებს.
-კარგია მიხარია რომ ბოლოს და ბოლოს მიხვდა ჩვენი სიყვარული ნამდვილი და გულწრფელი არის, მაგრამ ასეთ მდგომარეობაში არსადაც არ წახვალ თომა.

-დიახ ვემზადები, დღეს რთული დღე მაქვს ბ-ნო ვახო.სარკის წინ იდგა მაღალი თაფლისფერი თვალებით და სახეზე დაბალი წვერით 25 წლის სიმპატიური მამაკაცი.
-მადლობა ყურადღებისთვის,რამდენიმე წუთში შევხვდებით ერთმანეთს.
-გელოდები ალექსანდრე. ტელეფონი გათიშა და ჩაილაპარაკა.
-დამელოდე ბ-ნო ვახო. შემდეგ სარკეში კიდევ ერთხელ თავის თავს შეხედა და თავისი ბოხი ხმით გასძახა.
-ვაგვიანებთ, დაუჩქარე ხომ იცი დღეს მნიშვნელოვანი დღე მაქვს.საუბრით შევიდა მის საძინებელში და სარკესთან მდგარ ლამაზ ქალბატონს უთხრა.
-საოცრად გამოიყურები, მაგრამ ცოტა უნდა დააჩქარო მომზადების პროცესი.
-ასე ძალიან თუ გეჩქარება შენ წადი,ცნობილი იურისტის მეუღლე უნიკალურად უნდა გამოიყურებოდეს.
-რადგან ჩემი დაგვიანება დღეს შეუძლებელია მე მივდივარ....
-ჰოდა წადი ნუ დაიგვიანებ, მეც მალე მოვალ.
-ერთი კოცნა ჩემი წარმატებისთვის......
-ვერ გაკოცებ...
-რატომ? გაოცებული უყურებდა ალექსანდრე მის წინ მდგარ ქალს რომელიც ძალიან უყვრდა, მაგრამ ეს ქალი ნელა ნელა იცვლებოდა მის მიმართ რის ახსნაც მას არ შეეძლო.
-ტუჩები შეღებილი მაქვს და გაკოცებ მაშინ როცა პროცესს მოიგებ.
-ადრე ასე არ იყო ლელა.ხელი შეუშვა ლელას და გაგულისებუულმა დატოვა სახლი, ჩქარობდა ძალიან და დიდი სისწრაფით მიმავალი რამდენიმე წუთში უკვე სასამართლოში იყო.
-ალექსანდრე უკვე მოხვედი მე კი ვნერვიულობდი,ლელა არ წამოვიდა?
-ქალები ხომ იცით ბ-ნო ვახო....
-გასაგებია.გაეცნა ვახოს და ალექსანდრემაც სიცილით უთხრა.
-ის ჯერ კიდევ სარკეს ეკეკლუცებოდა და რომ მომეცადა მისთვის ნამდვილად დავაგვიანებდი, მოვა ცოტა მოგვიანებიით.
-ვიცი,ვიცი ჩემო ალექს მც სწორედ ეს პრობლემა მაქვს ჩემს მეუღლესთან.ღიმილი არ შორდებოდა არცერთს სახეზე, ვახომ ღრმად ამოისუნთქა და ალექსანდრეს შეხედა.
-გავდივართ, უკვე დროა.
-უკვე დროა და მისურვეთ წარმატებები....
-წარმატებული დღე ალექსანდრე და მე მჯერა შენი როგორც ყოველთვის შენ იმ კარიდან ამაყი და თავაწეული გამოხვალ. ალექსანდრემ შუბლი მოიწმინდა კიდევ ერთხელ შეხედა ვახოს და დიდ დარბაზში შევიდა, დღემ დიდი აურზაურით ჩაიარა, დიდი ხმაურის და გაწევ გამოწევის შედეგად ალექსანდრემ პროცესი მოიგო და შუბლიდან სიმწრის ოფლი მოიწმინდა.
-მადლობა ბ-ნო ალექსანდერე სიხარული რომელიც დღეს თქვენ მომანიჭეთ არასოდეს დაგივიწყებთ.ასაკოვანმა მამაკაცმა ხელი ჩამოართვა ალექსანდრეს.
-ალექსანდრე რომ არ მომესმინა და აქ არ ვყოფილიყავი ვერ დავიჯერებდი რომ თვით პროკურორის გაჩუმებაც კი შეძელი,ამას კი მართლა არ ველოდი მეგობარო.
-თქვენგან ამ სიტყვების მოსმენა კი დღეს ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანია.თავადაც უხაროდა მისივე წარმატებული დღე.
-დღეს მნიშვნელოვანი ზარი მქონდა დიდ ქალაქიდან იქ უკვე გელოდებიან, როგორც წარმატებული იურისტი და ეს ზარი ძალიან დიდი ნაბიჯია შენს კარიერაში.
-რას ამბობ დღეს უნდა წავიდე თბილიში?
-დღეს უნდა წახვიდე და უნდა ვაღიარო შენ რომ არა გამიჭირდებოდა ნიჭიერი კადრის გაგზავნა, მიჭირს მაგრამ მოთხოვნა არის შენზე და მე არ გადაგეღობები წინ შენ დღესვე უნდა წახვიდე თბილიში ხვალ დილით 10 საათზე თათბირზე უნდა იყო.
-ძალიან მიხარია და უფრო მეტიც სიხარულისგან აღფრთოვანებული ვარ ამ შემოთავაზებით ეს თქვენით ხდება, მაგრამ დღეს ვერ მოვახერხებ წასვლას.
-ალქსანდრე ეს დიდი შანსია შენი კარიერის გასაგრძელბლად, ყველაფერი მზად არის სასტუმროც კი დაჯავშნილია და მე მხოლოდ ის დამრჩენია მოგილოცო და წარმატებები გისურვო. შენ შენით ააწყვე შენი კარიერა შვილო და მე ამაყი ვარ შენ რომ ჩემს გვერდით იყავი ეს წლები.
-მხოლოდ ერთი ზარი თქვენგან და ყოველთვის თქვენს გვერდით ვიქნები ბ-ნო ვახო სადაც არ უნდა ვიყო.
-უფროსო ეს ის საქაღალდეა თქვენ რომ მთხოვეთ. მოსაუბრეებს მათი კოლეგა ოლეგი შეუერთდა.
-ოლეგ კარგია რომ აქ ხარ....
-რა მოხდა....
-ალექსანდრე გვტოვებს დღევანდელი პროცესი საბოლოო იყო მისთვის ამ დარბაზში ის თბილიში მოთხოვეს და ამიერიდან მისი სამუშაო კაბინეტი შენია.
-აბა შენ იცი მეგობარო გაუფრთხილდი ვახოს და ჩვენს ფირმას, გილოცავ ერთი საფეხურით მაღლა აიწიე მხოლოდ წარმატებებს ველოდები შენგან.უეცარი და მოულოდნელი სიხარულისგან დაიბნა ოლეგი და როგორც იქნა ორივეს მადლობა მოუხადა.
-დიდი მადლობა, ძალიან შევეცდები რომ თქვენი ნდობა და იმედი არ გაგიცრუოთ.შემდეგ ალექსანდრეს მიუბრუნდა და ხელი გაუწოდა.
-წარმატებები ალექს და მადლობა.
-მადლობა უფროსს ეკუთნის მან შენზე შეაჩერა არჩევანი ოლეგი და ამიერიდან შენზეა დამოკიდებული მისი კარგად ყოფნა.
-თავისუფალი ხარ ოლეგი მოგვიანებით დავილაპარაკებთ. ოლეგი დაემშვიდობა ალექსანდრეს და გავიდა, მაგრამ ალექსანდრე ჩაფიქრდა და ვახოს მიუბრუნდა.
-ძალიან არ მინდა თქმა, მაგრამ ვალდებული ვარ გითხრათ რომ ოლეგი კარგი იურისტია და ჩავარდნა არასდროს ჰქონია მის კარიერაში, მაგრამ ფრთხილად იყავით მასთან და ნუ ენდობით ბრმად ნურც ყველაფერს იტყვით მასთან.
-მადლობა რომ ჩემთან გულწრფელი ხარ, მადლობა შვილო მეც მსმენია მასზე რაღაცეები და გპირდები ფხიზლად ვიქნები. აბა მშვიდობიანი მგზავრობას გისურვებ და შენგან მხოლოდ კარგი ამბების მოსმენა მინდა,ველოდები შენგან სიახლეებს ალექსანდერე. მტკიცედ ჩამოართვეს ხელი ერთმანეთს და ვახომ ღიმილით უთხრა.
-არ ვიცი კიედევ როდის შევხვდებით ერთმანეთს, მაგრამ იცოდე შენი ხმის გაგონება მე ყოველთვის გამიხარდება.
-შევხვდებით კიდევ აუცილებლად და როცა აქ ვიქნები პირველი თქვენთან მოვალ, ამ პირობას არასოდეს არ დავარღვევ. ალექსანდრე მარტო დარჩა და ჯერ მხოლოდ თავის თავთან ზეიმობდა მის გამარჯვებას და შემდეგ მტკიცე ნაბიჯებით გაუყვა დიდ და ფართო დერეფანს.
-გამარჯობა ლელა ალბად ალექსანდრეს ელოდები.
-გამარჯობა ოლეგი კი ალექსის ველოდები, შენ როგორ ხარ.
-მე კარგად ვარ შენ კი ძალიან ლამაზად გამოიყურები.
-მადლობა, მხოლოდ შენ შეგიძლია სასიმოვნო კომპლიმენტი თქვა და გული გამომიკეთო.
-შენი მეუღლე დღეს თბილიში მიდის.
-როგორ თუ დღეს უფროსმა თქვა ერთ კვირაშიო.
-მდგომარეობა შეიცვალა.
-ლელა აქ მელოდები და კაბინეტში რატომ არ შემოდი.
-გავიგე რომ დღეს თბილიში მიდიხარ.
-ააააააჰ ოლეგიმ უკვე ინფორმაქცია მოგიტანა და მადლობა მას მე არ ვიცოდი როგორ მეთქვა, აქედან და ახლავეს თბილიში მივდივარ ისე რომ სახლში გავლასაც ვერ ვახერხებ, დრო არ მაქვს.
-ეს შეულებელია,
-რატომ?
-ალექსანდრე ჩვენ დღევანდელი დღე დაგეგმილი გვქონდა და ესეც რომ არა სახლში ავტობუსით მიშვებ ცნობილი იურისტის ცოლი ვარ.
-მე გავიყვან ლელას სახლში ალექს.
-დიდი მადლობა კოლეგა და ბოდიში, რომ ჩვენი ოჯახური სცენას შეესწარი ეს მხოლოდ ჩვენი პირადულია. შემდეგ ლელას შეხედა გაბრაზებულმა უთხრა.
-აქ რისთვის მოდი დღევანდელი წარმატება მოგელოცა თუ სცენები მოგეწყო და ყველას აჩვენო შენი სახე, დგეხარ აქ ცირკის კლოუნივით და ყველა გიყურებს.
-ლელა მანქანაში დაგელოდები.უთხრა ოლეგიმ და ადგილიდნ გაქრა, ალექსანდრემ ინტერესით გააყოლა თვალი და შემდეგ ისევ ლელას შეხედა, მაგრამ თავი შეიკავა და მშვიდად უთხრა.
-რაც არ უნდა თქვა დღევანდელი დღე აღარ შეიცვლება, კარგი შემოთავაზება მაქვს და გპირდები რომ დავბრუნდები სამოგზაუროდ წავიდეთ იქ სადაც შენ გენდომება წასვლა შემდეგ კი შვილებზეც ვიფიქროთ შენნაირი ლამაზი და ბუზღუნა გოგონა მინდა მყავდეს, მინდა ჩემს სახლში თქვენი ორის ბუზღუნი ისმოდეს და დილით ორივე ერთად მაღვიძებდეთ.
-ვნახოთ სად წამიყვან ეს შენზეა დამოკიდებული.უთხრა გულმოსულად ალექსანდრეს და მისი ხელები ცივად მოიშორა, ლელა წავიდა და ალექსანდრემ ირონიულად გააყოლა თვალი მიმავალ ლელას.ლელა მესხი რომელიც ალექსანდრეს მისი კარიერის, მისი ტიტულის და სახელის გამო დაქორწინდა, სიყვარულით კი არასოდეს ყვარებია ალექსანდრესგან განსხვავებით და ამ ორი ადამიანის ცხოვრება ერთ სახლში სრულიად უცხო გარემოს ქმნის. ალექსანდრეს თავიდან მართლა შეუყვარდა ლელა მისი აუტანელი ხასიათისა და უამრავი უარყოფითი თვსებებისა, ლელამ მხოლოდ ფულის ხარჯვა იცის და არასოდეს შეცოდებია ალექსანდრე რომელიც დღე და ღამე მხოლოდ კარიერაზე ფიქრობდა.ლელას კი ცხოვრებაში არ უმუშავებია და არ იცის საიდან ან როგორ შემოდის ალექსანდრეს ფული.ალექსი ახალი სამსახურისკენ მიიჩქაროდა, ნუცა კი სტუდიაში იყო და რეპეტიციას გადიოდა, რომ ლადომ მუსიკა გააჩერა და ყველას გასაგონად თქვა.
-ყურადღება, მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მინდა მოგაწვდინოთ. თვალი მოავლო ყველას და ნუცას შეხედა.
-სად არის თომა ნუცა.
-სიცხე აქვს და წევს.
-გამიხარდებოდა დღეს აქ რომ იყოს, მაგრამ გაიგებს რომ თქვენ ორმა თქვენი დაუღალავი შრომით შედეგს მიაღწიეთ და თქვენი ოცნება ასრულდა, ჩემო საყვარელო ნუცა გერმანიიდან მოწვევა მივიღეთ და გილოცავთ თქვენ ორი მოემზადეთ ევროპის დასაპყრობად უნდა გაგიშვათ.
-უკვე მოვიდა მოწვევა?
-ძალიან გამიჭირდება უთქვენოდ, მაგრამ გზას დაგილოცავთ მაღლა მწვერვალებისკენ.
-ცუდად ვარ, ველოდი მაგრამ მაინც ცუდად ვარ.ნუცას სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა.
-ტელეფონი, ჩემი ტელეფონი სად არის თომას უნდა დავურეკო უნდა გავახარო.ნუცამ თომას ნომერი ხელის კანკალით მოძებნა და დაურეკა მაგრამ თომა არ პასუხობდა.
-სიცხე ჰქონდა და ჩაეძინა, წავალ და ახლოდან ვეტყვი გავახარებ. უთხრა ლადოს და ლოყაზე აკოცა საყვარელ მასწავლებელს.ალექანდრემ თათბირს დაესწრო და კოლეგების მიღებით კმაყოფილი ბრუნდება უკან რადგან მისი ნივთები წაიღოს და ისიც ჩავიდა თუ არა ქალაქში ვახოს სანახავად წავიდა ისე რომ არ გაუფრთხილებია მოვდივარო, ვახო კი ტელეფონზე ურეკავს და მისი ზარი უპასუხოდ დატოვა ალექსანდრემ რაზედაც ვახომ ინერვიულა და ის იყო უნდა დაერეკა ისევ რომ ალექსანდრემ კარი დაუკაკუნებად შეაღო და ვახო გაოცებული უყურებდა.
-ალექსანდრე იცი რამდენჯერ დაგირეკე?
-ვიცი და რომ მეპასუხა თავს ვერ შევიკავებდი და გეტყოდი მოვდივართქო, ამიტომ არ გიპასუხე.
-უკვე ეშმაკობაც გისწავლია. თქვა სიცილით და ალექსანდრემ ყველაფერი მოუყვა ვახოს თუ როგორ მიიღეს ახალ სამსახურში.
-კარგია და მიხარია, ახლა ალბად ნივთებს შეაგროვებ რომ შენი კაბინეტი გაანთავისუფლო.
-ნივთებს ავიღებ რადგან აქ ვარ და თავად წავიღებ.
-კარგი ოლეგი დღეს არ მოსულა და თუ რამე დაგჭირდეს მეც აქ ვარ.ალექსანდრემ თავისი კაბინეტის კარი შეაღო და კაბინეტი როგორც დატოვა ისე დახვდა, გაუკვირდა მაგრამ თავისი ნივთები შეაგროვა და ვახომაც მიაკითხა.
-ყველა საბუთი რაც გჭირდება ხელთ გაქვს ხომ?
-გადავხედე ჩემს ნივთებს და ერთ საქაღალდეს ძალიან მიშვნელოვანი ქაღალდი აკლია რომელიც სახლში მაქვს და უნდა წავიღო.
-მოასწრებ?
-მოვასწრებ, საღამომდე იქ ვიქნები ჯერ ადრე არის.
-მაგრამ აქეთ იქეთ წასვლა რთულია ერთ დღეში, გთხოვ ფრთხილად იარე.
-კარგი არ ინერვიულო ყველაფერს მოვასწრებ. ალექსანდრე ჩქარობდა, მაგრამ მაინც ფრთხილად იყო გადასასვლელებზე.ქაღალდი რომელიც მისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო თან ჰქონდა, მაგრამ ის სულ სხვა რაღაცამ დააეჭვა და ამიტომ დაბრუნდა სახლშიც ლელას გაუფრთხილებლად.სახლთან მოშორებით გააჩერა მანქანა და სახლის კარიც ძალიან ფრთხილად გააღო, სახლში სიჩუმე იყო და იფიქრა რომ ლელა გასული იყო ამიტომ როგორც შემოვიდა ჩუმად ასევე ჩუმად აპირებდა სახლიდან გასვლას რომ რაღაც ხმები შემოესმა დააყურადა და ეს ხმა რომელიც ესმოდა ლელას ხმა იყო რომელმაც ხმას უმატა და ვნებიანი კვნესაც დაიწყო.ფეხაკრებით მიუახლოვდა კარს და ხელის კანკალიით გააღო კარი მის თვალწინ ის სურათი გადაიშალა რასაც ეჭვობდა, თვალებში დაუბნელდა და კარების ჩარჩოს მიეყრდნო შემდეგ კი წყნარად და მშვიდად თქვა.
-როგორც ვხედავ ხშირი სტუმარი ხარ ჩემი საძინებლის, ყოველთვის უმიზნებდი ჩემს ადგილს და თურმე არა მარტო სამსახურში ჩემს საწოლშიდაც შეგიღწევია. ყოჩაღ, მიზანს მიაღწიე და შენ გაიმარჯვე.ოლეგი საწოლიდან ადგომას შეეცადა, მაგრამ ალექსანდრემ ის გააჩერა.
-არ შეწუხდე შეგიძლია გააგრძელოთ, მხოლოდ ერთ ფოტოს გადავიღებ რომ ეს დამამტკიცებელი საბუთი მქონდეს.ვიდეოსთან ერთად რამდენიმე ფოტო გადაიღო და ძალიან მშვიდად დატოვა თავისი საძინებელი,უკვე კარებში გადიოდა ლელას ხმა რომ გაიგონა.
-ალექსანდრე არ წახვიდე ყველაფერს აგიხსნი. ალექსანდრე შეჩერდა და გაოცებული სახით შებრუნდა.
-ლელა რას ამიხსნი, გინდა მითხრა რომ შენზე ძალა იხმარა ოლეგიმ და თმებით შეგათრია საწოლში, რაღაც ვერ ვხედავ ძალადობის კვალს და ნუ იღლი თავს აბდა უბდა ახსნა განმარტებებისგან.
-ალექსანდრე გაჩერდი და დავილაპარაკოთ. უთხრა ოლეგიმ და ალექსანდრე გაბრააზებული მიუბრუნდა ოლეგის და ძლიერად მოქნეუული მუშტი დაარტყა ოლეგი გათიშული დავარდა ძირს.
-მოკალი, შენ ის მოკალი ალექსანდრე.
-ნუ მოთქვამ, სუნთქავს. ლელა ხმით ტიროდა, ალექსანდრე სიბრაზეს უკვე ვეღარ აკონტროლებდა ლელას ყელში წვდა და დაუყვირა.
-რამდენი დროა გასული რაც ეს ყველააფერი ჩემს ზურგს უკან ხდება, თქვი. უყვირა განრისხებულმა და ლელას შეეშინდა.
-ერთი წელია, მე არ მინდოდა გეფიცები არ მინდოდა.
-არ გინდოდა, მაგრამ ერთი წელია ნაგავს მაყრი თვალებში.
-არ მინდოდა, მე არ მინდოდა....
-განქორწინების საბუთებს ხელს მოაწერ და პირველივე მოსმენაზე გავქორწინდებით, შემდეგ გყავდეს ეს შენი ჯიბეგაფხეკილი ოლეგიკო და ძალიან მალე ინანებ შენს საქციელს, მაგრამ შენი სინანული გვიან დაგრჩება ძუკნა. იქვე მიაგდო ჩვარივით ისიც და გაბრაზებული სახლიდან გამოვარდა,მიდიოდა დიდი სისწრაფით, მაგრამ სიბრაზესთან ერთად აკონტროლებდა გზას, მიდიოდა და მანქანის საჭეს ურტყმდა ხელს ხან მწარედ გაიცინებდა და ხან ცრემლებთან ერთად სევდა შემოაწვებდა.თავის თავს ებრძოდა და ბრაზობდა როგორ ვერ შეამჩნია ერთი წელი ეს ხომ მის სიახლოვეს ხდებოდა ასე კარგად როგორ იყო შენიღბული ორივე.ფიქრობდა და ყველაფერს აანალიზებდა რომ მისმა ტელეფონმა დარეკა ნომერს დახედა და ლელა იყო.
-რა გინდა რისთვის მირეკავ სირცხვილის გრძნობა სულ დაკარგე თუ გგონია შენი ცრემლებით შემაცოდებ თავს, დაივიწყე ეს ნომერიც და დამივიწყე მეც.
-არ გამითიშო, ალექსანდრე გთხოვ არ გამითიშო.
-აღარაფერი აღარ მაქვს შენთან სალაპარაკო, დამივიწყე შენთვის ალექსანდრე აღარ არსებობს. ნერვიულობისგან ტელეფონი ხელიდან გაუვარდა და ცდილობდა აეღო, რომ მოსახვევში საშინელი შეჯახების ხმა იყო დაბნეული და ფერდაკარგული გადმოვიდა მანქანიდან და მის ბორბლებში ახალგაზრდა გოგონა იწვა სისხლის გუბეში, ყელზე დადო ხელი და გოგონა სუსტად სუნთქავდა. სასოწარკვეთილი იდგა და ზემოდან დაჰყურებდა გონება გათიშულ გოგონას, მანქანაში კი ლელას ხმა არ წყდებოდა, მაგრამ ალექსანდრეს ლელასთვის საერთოდ არ ჰქონდა დრო.
-სასწრაფო უნდა გამოვიძახო,სასწრაფოს დაურეკეთ ის უნდა გადარჩეს.დაჰყურებდა გოგონას სისხლიან სხეულს და ჩურჩულებდა.
-აქ რა გინდოდა ეს ხომ საბედისწერო მოსახვევია,რატომ დამღუპე მეც და რატომ დაიღუპე საკუთარი თავიც.ცრემლიანი თვალებით შეხედა გარშემო მოგროვილ ხალხს,სახეზე ადამიანის ფერი არ ედო და საერთოდ გაითიშა. არ ახსოვს ვინ გამოიძახა სასწრაფო,არც ის ახსოვს როდის წაიყვანეს გოგონა ან როგორ მოხდა ვახო მის გვერდით.
-სასწრაფოდ საოპერაციოში სისხლის ხდენა უნდა შევაჩეროთ. გოგონა საოპერაციოში შეიყვანეს და ოპერაციას რამდენიმე საათი დაჭირდა, ვახოს ხელებში ჩაერგო თავი და მწარე ფიქრებში გახვეულიყო.
-რატრომ გაითიშე, რა მოხდა ალექსანდრე. ალექსანდრემ შეხედა ვახოს და ყველაფერი მოიყვა გაოცებული თვალებით უყურებდა ვახო მის წინ მდგარ სასოწარკვეთილ ალექსანდრეს და დაბნეულმა ენის ბორძიკით თქვა.
-რას, რას ამბობ ლელა და ოლეგი და თან უკვე ერთი წელია რაც ეს ხდება? არა, ვერ დავიჯერებ.
-ვიდეო გადავიღე, ფოტოებიც თუ გინდა ნახე რომ დარწმუნდე.
-არა, არა, არ მინდა. ალექსანდრე საოპერაციოსთან მივიდა და იქედან გამოსულ ექთანს წინ გადაუდგა.
-მითხარით როგორ არის, როგორია მისი მდგომარეობა.
-ექიმი გაგესაუბრებათ, ოპერაცია კი ჯერ კიდევ მიმდინარეობს მას სერიოზული დაზიანებები აქვს. უსმენდა ექთანს და მის გონებაში ჩაქუჩივით ურტყამდა ,,მას სერიოზული დაზიანებები აქვს’’.
-რა გითხრეს ალექს.
-როგორც მივხვდი მდგომარეობა ძალიან სერიოზულია,ოპერაცია ჯერ კიდევ მიმდინარეობს. იქ არ უნდა ყოფილიყო, იქ არ არის ფეხის მოსიარულეთა გადასასვლელი იმ მოსახვევს საბედისწერო მოსახვევი ჰქვია.არ ველოდი იქ ფეხით მოსიარულეს არავის და აიტომ ვერ გავაჩერე უცებ, ახლა რა იქნება ვახო.
-ჯერ უნდა დამშვიდდე, უნდა დაწყნარდე და მთავარი ის არის რომ ცოცხალია.
-მაგრამ ის მე დავაინვალიდე ის ხომ ენერგიით სავსე ადამიანი იყო ახლგაზრდა და ის რომ ინვალიდი დარჩეს ან სად მიიჩქაროდა გზა რომ შეიმოკლა.
-ასეთი ნერვიულობით ვერაფერს ვერ იზამ, დაველოდოთ ოპერაციის დასრულებას.
-გთხოვ დარეკე თბილიში და აუხსენი მდგომარეობა
-უკვე დავრეკე და იციან,ალექსანდრე შენ თავად იურისტი ხარ და კანონები იცი დღეს შენ დაუშვი შეცდომა, ძალიან დიდი შეცდომა და არ აქვს მნიშვნელობა დამნაშავე ხარ თუ უდანაშაულო ამას სასამართლო დაადგენს.
-ვიცი, ვიცი და არ არის ჩემი ბრალი იქ არ უნდა ყოფილიყო მოწმეებიც ხომ არიან.
-მაგრამ შენ ტელეფონზე საუბრობდი რაც ამძიმებს შენს დანაშაულს, ორი დღის წინ თავად პროკურორი მიწასთან გაასწორე და რა გგონია შენ ის მოგისმენს? ალექსანდრე მას შანსი აქვს შენზე ჯავრი იყაროს და გაგანადგუროს.
-პროკურორი, ვიცი რომ პროკურორი ჩემზე ალესილია.
-დაველოდოთ, მოვიდეს დაზარალებული აზრზე დაველაპარაკოთ ყველა ხარჯი გადავიხადოთ და იქნებ ადამიანობამ გაჭრას და სასამართლოს ავცდეთ სხვა მხრივ დაღუპული ხარ.
-ვცადოთ, მაგრამ რომ არ დაგვთანხმდეს, არ გავურბივარ სასჯელს უბრალოდ ყველამ იცის რომ ის ადგილი ფეხით მოსიარულეებისთვის საშიშია, ვიცი რომ ბევრჯერ მოხდა იქ საშინელი შემთხვევები ამიტომ ჰქვია საბედისწერო მოსახვევი და ვიმედოვნებ თავადაც აღიარებს მის შეცდომას.ფეხი არ მოუცვლია არცერთს საოპერაციოს წინ იდგა და ელოდა თუმცა ლოდინიმა საათები შეჭამა, როგორც იქნა გაიღო კარი და ისევ ექთანი გამოვიდა.
-გთხოვთ მითხარით როგორ არის პაციენტი.
-ექიმი გეტყვით ბატონო დაელოდეთ. ისევ ლოდინი, ისევ მოუსვენრობა, ისევ ნერვიულობა და კიდევ ერთი საათის შემდეგ თავად ექიმი მივიდა მათთან.
-ალექსანდრე, ვახო გოგონას მდგომარეობა ძალიან სერიოზულია მარჯვენა ფეხი ორ ადგილზე არის გადატეხილი, ასევე მარჯვენა ხელი და თეძოს ძვალიც გატეხილია.
-საშინელებაა. თქვა ვახომ და ალექსანდრეს შეხედა, შემდეგ ისევ ექიმს მიუბრუნდა.
-როდის შეძლებს ფეხზე დადგეს და რამდენი დრო დაჭირდება მის სრულიად გამოჯამრთელებას.
-ვწუხვარ ის ჯერ ძალიან ახალგაზრდაა და შესაძლებელია ფეხზე ვერასოდეს გაიაროს თუმცა ჭირდება დრო და რეაბილიტაცია. არ ვიცი როგორ შეეგუება მის მდგომარეობას ის მოცეკვავეა და მან სულ ახლახანს უცხოელთან კონკურსშიც გაიმარჯვა.
-როგორ ის ვერასოდეს შელებს მისი საქმიანობა გააგრძელოს?
-ვშიშობ რომ უნდა დატოვოს მისი საყვარელი საქმე თუმცა ვიცი რომ ცეკვის გარეშე ის ვერ იცოცხლებს, მას პირადად ვიცნობ.
-არანაირი შანსი არ არსებობს, არანაირი გამოსავალი არ გვაქვს და ასე უიმედოდ უნდა ველოდოთ?
-შანსი არის ალექსანდრე მაგრამ არა აქ საზღვარგარეთ წაყვანა, მაგრამ ამ ყველაფერს ძალიან დიდი ხარჯი სჭირდება გოგონას კი არ აქვს ამის შესაძლებლობა.
-რამეს მოვიფიქრებ და თქვენ შეგიძლიათ არ უთხრათ ეს ამბავი ჯერ ჯერობით?
-დიახ, დიახ მან ჯერ არ უნდა იცოდეს საბოლოო შედეგი მის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობაზე ძალიან იმოქმედებს. დაველოდოთ ცოტა დრო გავიდეს და შემდეგ დაველაპარაკებით ერთად.თქვენ კი გაუგეთ მას რადგან ახლა ჭირდება გვერდით დგომა და სითბო, სიყვარული.
-ვინ არის გოგონა სახელი რა ჰქვია.
-ნუცა მესხი ცნობილი მოცეკვავე მის ასაკში.
-მადლობა ექიმო, ჩვენ მასთან ვიქნებით და სითბოს, ყურადღებას არ მოვაკლებთ.
-ნუ დაელოდებით ვერ შეძლებთ დღეს მის ნახვას ის ჯერ კიდევ ნარკოზშია და შესალებელია დილამდე იძინებს,მალე გამოჯამრთელებას ვუსურვებ ჩვენს გოგოს. თქვა ექიმმა და საოპერაციოს კართან დატოვა ორივე.
-რადგან დღეს ვერ ვნახავთ მე წავალ ალექსანდრე და მოგვიანებით მოვალ, შენ რას იზამ.
-იქნებ რამე დაჭირდეს დაველოდები ცოტა კიდევ და მეც წავალ.
-სახლში არ მიხვალ და თუ წამოხვალ ჩემთან გელოდები, მოდი.
-არ ვიცი სად წავალ, ჯერ აქ ვარ. ვახო წავიდა ალექსანდრე კიდევ იქ იყო რამე არ დაჭირდესო და არ წასულა შებინდებული იყო საავადმყოფო რომ დატოვა სასტუმროში მივიდა და ნომერი აიღო რამდენიმე დღით რადგან არ იცოდა კიდევ რამდენი დღე მოუწევდა გაჩერება. ნომერში შევიდა და გაუხდელად წამოწვა, ვერ დაიძინა ვერ დაისვენა და ადგა, სასტუმროდან გავიდა კონიაკი იყიდა და ფეხით გაუყვა თეთრი ხიდის მიმართულებით გზას. მოაჯირს დაეყრდნო და მდინარეს გადაჰყურებდა თეთრი ქვები ხიდის სითეთრეს კარგად იყო შეხამებული და ამ ქვების გამო დაერქვა მას თეთრი ხიდი.იდგა და ზემოდან დაჰყურებდა თეთრ ქვებს როგორ ეხეთქებოდა აქაფებული წყალი ქვებზე. ბობოქრობდა ალექსანდრეს გული და ბობოქრობდა რიონი, ასევე საშინელ ხმებს გამოცემდა წყლის დგაფუნი. ყველას უყვარდა თეთერ ხიდზე სეირნობა ეს ადგილი ოდითგანვე ქუთაისელ შეყვარებულთა პაემნის და შეხვედრების ადგილი იყო. ყმაწვილ ბიჭებს ეწადა შეყვარებულთათვის ვაჟკაცობის დამტკიცება რასაც ხიდის საკმაო სიმაღლიდან მდინარეში ხტომით გამოხატავდნენ.ჭაბუკის სიმკვირცხლე მოაჯირიდან ხტომით იზომებოდა და ამით კეკლუცობდნენ შეყვარებულის გამბედაობით,ვაჟკაცობით და სითამამით გოგოები.უნდა ვაღიაროთ ქართველებმა და ქუთათურებმა რომ ქუთაისი უძველესი ევროპის ქალაქებს შორის მეხუთე ადგილზე დგას.ალექსანდრე ფიქრებში ჩაიძირა და ბოლოს ფიქრებით იმ წერტილთან გაჩერდა თუ როგორ კარგად დაიწყო და როგორ ცუდად შემოუტრიალდა დღე.
-როგორ გამტეხე ლელა შენი ქცევით, რა ადვილად გამცვალე სხვაზე თურმე სიყვარული საერთოდ არ გქონია ჩემს მიმართ.როგორ ვიიმედებდი თავს და თურმე როგორ ვცდებოდი, დღეს ჩემს ღირსებას გადააბიჯე და გამანადგურე.ალექსანდრე ფიქრობდა უკვე შუაღამე იყო გადასული და კონიაკის ბოთლი პირთან მიიტანა, შემდეგ ხელიდან გაუშვა და ძირს თეთრ ქვებზე დაიმსხვრა ბოთლი ისევ ხელებში ჩარგო თავი და ცოტაღა უკლდა ატირებას ამ დროს ექიმი ნუცაც საწოლთან იდგა და მშვიდად ესაუბრებოდა.
-გამოიღვიეთ და ხელთ ანალიზების პასუხებიც გვაქვს და პასუხები შესანიშნავია ჩემო გოგო.
-რაა შესანიშნავი ექიმო, თქვენ ის მითხარით ფეხზე როდის მომხსნით ამ საშინელებებს და როდის დავდგები ფეხზე.
-თქვენს ხელს სულ მცირე თვენახევარი დაჭირდება თაბაშირი რომ მოვხსნათ, რაც შეეხება ფეხს ვნახოთ როგორ წავა შეხორცება მის მიხედვით ვიმოქმედებთ.
-რაააა, არა ეს ხომ შეუძლებელია ორ კვირაში გერმანიაში მივდივარ ეს ჩემი კარიერას ეხება ექიმო.
-ვიცი ვინ ხართ და თქვენ თქვენი კარიერა უნდა დაივიწყოთ დროებით, უნდა იმკურნალოთ რომ კარგი შედეგი მივიღოთ.
-ეს, ეს ხომ ჩემი ცხოვრების დასასრულია. ტიროდა ნუცა.
-რა უმადური ხარ შვილო, იმის მაგივარად მადლობა თქვა რომ ცოცხალი ხარ, რომ გზაზე არ მიგატოვა მძღოლმა მოგიყვანა და გიპატრონა ასეთი საშინელი ავარიის შემდეგ ტირიხარ, ცრემლები არაფერში არ დაგეხმარება და ისევ შენთვის უკეთესია დროს დაველოდოთ.
-რამდენია ეს დრო თქვენი აზრით.
-ვფიქრობ რომ კიდევ ერთი ოპერაცია დაგჭირდება, მაგრამ აქ არა გერმანიაში არის კლინიკა სადაც იცხოვრებ და ამავ დროულად რეაბილიტაციას გაივლი იმკურნალებ და ძველი ნუცა დაგვიბრუნდები.
-მაგრამ მე არ მაქვს შესაძლებლობა სამკურნალოდ გერმანიაში წავიდე.
-ნუცა მომისმინე, იქ სადაც ავარია მოხდა ფეხით მოსიარულეებისთვის აკრძალულია გავლა ასე რომ შენი იქ ყოფნა დანაშაულია, მაგრამ მაინც მძღოლი გამოდის დამნაშავე ის ცნობილი იურისტია შენ მას ვერ მოუგებ ამიტომ დათანხმდი მის შემოთავაზებას ის აგინაზღაურებს ზარალის ყველა ხარჯებს და იმკურნალებ.
-რომ დავთანხმდე ვიმკურნალო ყველაფერი კარგად იქნება?
-ყველაფერი კარგად იქნება უფლის ნებით.
-დავფიქრდები, ის სად არის ვინც დამეტაკა.
-აქამდე აქ იყო და მე გავუშვი რადგან დილამდე არ ველოდი თუ გაიღვიებდი, მას არ მიუტიოვებიხარ ნუცა და ერთი დადებით ეს არის მასში რომ ის ადამიანია და გულთან მიიტანა შენი მდგომარეობა.ვფიქრობ უნდა დაელაპარაკო მას და ერთმანეთში მორიგდებით კიდეც. ნუცა დაფიქრდა და მისი ტელეფონი ახმაურდა ექიმმა ტელეფონი მიაწოდა და თავად გვერე გადგა
-გისმენთ.
-ნუცა ყოჩივარს ვესაუბრები?
-დიახ მე ვარ ნუცა ყოჩივარი.
-გამარჯობათ მე გამომძიებელი ოლეგი არველაძე ვარ და ვიცი რაც შეგემთხვათ,გთავაზობთ ჩემს დახმარებას.
-ტელეფონით არ მინდა ამ თემაზე საუბარი.
-გასაგებია, თქვენის ნებართვით ერთ საათში მანდ ვიქნები. ტელეფონი გათიშა და დაფიქრდა, ექიმმა შეხედა ნუცას და უთხრა.
-ჯერ ეს ადამიანი გენახა და დალაპარაკებოდი ნუ იჩქარებ ნუცა და შენი ნაჩქარევი გადაწყვეტილებით ნუ დაკარგავ მკურნალობის შანსს.ნუცა დაფიქრდა და ერთი საათი როგორ გავიდა ფიქრებში ვერც კი გაიგო მის ოთახში მაღალი ჯმუხი სახის ახალგაზრდა მამაკაცი შემოვიდა.
-დაწერეთ განცხადება და პირობას გაძლევთ დამნაშავე სასჯელს მოიხდის, მაგრამ უნდა დამეხმაროთ.
-მე როგორ დაგეხმაროთ.
-უნდა ვაღიარო რომ ალექსანდრე მანაგაძე უძლეველი იურისტია მან ყველა მუხლი ზეპირად იცის, ის მოვა და შემოგთავაზებთ თანხას.
-დამნაშავე უნდა დაისაჯოს, მაგრამ მე თანხაც მჭირდება რომ ოპერაცია გავიკეთო და მკურნალობა ჩავიტარო.
-თქვენ თუ მას თანხაზე დათანხმდები ის სასჯელს არ მოიხდის და მას გაასამართლებენ სასამართლოს გარეშე, დაფიქრდი რას გადაწყვიტავ და დამირეკე. ოლეგი წავიდა და ნუცა დარჩა დაფიქრებული, სულ მალე საავადმყოფოში გაფითრებული თომა შევიდა რომელსაც ექთნებმა შურით გააყოა თვალი და ერთ ერთმა გულუბრყვილოდ თქვა.
-რა ბედი მაქვს ფეხები უნდა დავიმტვრიო ვინმემ ყურადღება რომ მომაქციოს და შემომხედოს.
-ტყუილად რომ დაგრჩეს ეს ფეხები დამტვრეული? იცინოდნენ გოგოები, თომა ოთახში შევიდა და ნუცას ხელი ხელში დაიჭირა, ოლეგი კი იჯდა ლელასთან ერთად და ფიქრობდა ალექსანდრეს განადგურებაზე.
-რას ფიქრობ, შენ არ გინდა გამიგო და დამეხმარო ლელა.
-მე მესმის შენი შენ გინდა ალექსანდრე გაანადგურო სასამართლომ სასჯელი გამოუტანოს რადგან ვერ გადახარშრე ის დარტყმა რაც მოგაყენა იმ დღეს, მაგრამ არ ფიქრობ იმას რომ ალექსანდრეს წინაშე ჩვენ მეც და შენც დამნაშავეები ვართ.
-რა შუაშია იმდღევანდელი დარტყმა, მე მინდა შენ დაგეხმარო.
-დაგიჯერე ეგრევე და როგორ გინდა რომ დამეხმარო.
-ალექსანდრეს ჭირდება დიდი თანხა და ის უკვე დაიწყებს ყველაფრის გაყიდვას ჯერ მანქანას მიადგება, შემდეგ ბინას ეს არ ეყოფა და თუ რამე ღირებული არსებობს ამ სახლში ყველაფერი გასაყიდად გაიტანს. ის როგორც ცნობილი და ძლიერი იურისტი ყველას დაანახებს რომ უდანაშაულო არის, რამდენი წელია რაც დაქორწინებულები ხართ.
-სამი წელია რაც დავქორწინდით.
-ბოლოს როდის იმუშავე.
-არასდროს მიმუშავებია.გაოცებული უყურებდა ლელა ოლეგის.
-ხედავ რატომ ვცდილობ დაგეხმარო, ახლა მოგიწევს იმუშავო ამ ყველაფერს რომ გაყიდის თანხის შესაგროვებლად გგონია მისი ქონება გაიყიდება და შენ წილს მიიღებ? არა საყვარელო შენ მას უღალატე და კანონი ამჯერად მის მხარეს არის.
-იცი რას გეტყვი რაც არ უნდა მოხდეს ალექსანდრეს მე ვატკინე გული და იმედი გაუცრუვდა ჩემგან, მე არ ვაპირებ ტყუილები ვთქვა სასამართლოზე.
-ლელა დამიჯერე მე მომყევი და ისე იქნება ყველაფერი როგორც ქვის კედელი ურყევი და დაუნგრეველი.
-კარგი, კარგი მოგყვები. გაბრაზებულად თქვა ლელამ და ოლეგიმ ლელას პასუხით კმაყოფილმა ბოროტულად ჩაიცინა და შემდეგ ლელას შეუმჩნევლად შვებით ამოისუნთქა რადგან შეძლო და ლელა მისკენ გადაიბირა.ოლეგი უკვე გულში ზეიმობდა მის გამარჯვებას და ალექსანდრეს დამარცხებას, მაგრამ ყველაზე მეტი დაზარალებული ნუცა იყო რომელსაც ვერ გარკვეულიყო როგორ მოქცეულიყო.
-ჩემო გოგო, ჩემო ლამაზო ეს რა დაგვემართა შვილოოოო.
-დედა,დედა,დედა გაჩუმდი რას მოთქვამ ჯერ ცოცხალი ვარ არ მოვმკვდარვარ და ასე ნასვამი აქ რატომ მოდი.
-როგორ არ დავლიო ასეთ მდგომარეობაში რომ გხედავ, გულიც მტკივა საშინლად ეს ბოლო პერიოდი.
-წადი დაისვენე გთხოვ.
-წავიდე და მარტო დაგტოვო?
-წადი გთხოვ მარტო მინდა რომ ვიყო. წავიდა, თვალებში ცრემლი ჰქონდა და ისე მიდიოდა.
ოდესმე ვინმეს გიტირიათ ქუჩაში მარტო სადაც მხოლოდ ღმერთია თქვენი ცრემლების მოწმე, ოდესმე მოგდომებიათ გაცლოდით ყველას და ყველაფერს და დამტკბარიყავით სიჩუმით?სწორედ ასეთ მდგომარეობაში იყო ალექსანდრე რომელიც ტიროდა დიახ ის ცრემლებით ტიროდა მის მიერ აშენებულ და დამსხვრეულ კარიერას და ეძებდა ისეთ ადგილს სადაც მარტო ყოფნა შეეძლო.იცოდა, კარგად იცოდა რომ მომხდარს ვეღარ შეცვლიდა და ამიტომ ბედს მიენდო და ფიქრობდა მის ხვალინდელ დღეზე თუ რა მოხდებოდა ხვალ და რა განაჩენს გამოუტანდა სასამართლო. უფალს მიანდო მისი სასჯელიც და განაჩენიც და ძალა გამოცლილი დაბრუნდა იმ სახლში სადაც უკვე ეს ჩუმი კედლებიც კი ეზიზღებოდა.წინა დღით გამწარებულ გულზე გამოკეტილი კარი ახლა ისევ მისივე ხელით შეაღო,გაუძნელდა იმ სახლში შესვლა და გაუძნელდა ლელასთან საუბარი, მაგრამ თავს მოერია.ვეღარ იტანდა უკვე ვეღარც ლელას მაგრამ არც სხვა გზა არ ჰქონდა და ისევ მოთმინება შეინარჩუნა.
-ალექსანდრე........
-გაგიკვირდა აქ რომ მოვედი, ასეა?
-მართლა გამიკვირდა და რადგან აქ მოდი დარწმუნებული ვარ რაღაც გაქვს სათქმელი.
-მინდა სიმშვიდე შევინარჩუნოთ და ერთმანეთთან შეთანხმებით ვიმოქმედოთ, ბინა უნდა გავყიდო და უნდა გადახვიდე ამ ბინიდან.
-კიდევ რას მეტყვი, ალექსანდრე მე კანონები ვიცი საუკეთესო იურისტის ცოლი ვიყავი და შენ გინდა გაყიდო ბინა ამიტომ ჩემი თანხმობა გჭირდება.
-ცდები მე მოვედი და ადამიანურად გითხარი ბინიდან უნდა გადახვიდე რადგან ვყიდი ბინას და შენი თანხმობა არც მჭირდება რადგან ეს ჩემი ბინა არის თუ მახსოვრობა არ გღალატობს ქორწინებამდე შევიძინე და ამ ბინიდან არაფერი არ გეკუთნის, მაგრამ ვხედავ შენს საყვარელს მისი გრძელი ცხვირი აქაც ჩაუყვია კარგად დაუმუშავებიხარ.
-ეს უკვე შენი საქმე არ არის.
-ეს ყველაფერი რაც მოხდა იმ დღეს მოხდა, შენს გამო მოხდა ძუკნა და თავი უნდა დახარო თვალებშიდაც ვერ უნდა შემომხედო მაგრამ როგორი საყვარელიც გყავს შენც ისეთი გახდი.
-სიტყვები შეარჩიე ალექსანდრე.....
-იმ გოგონას ცხოვრება შენს გამო დაუმახინჯდა, როგორ შევცდი სამი წლის უკან და არჩევანი შენზე შევაჩერე.ალექსანდრე იდგა ლელას წინ და თვალებში უყურებდა, იმ თვალებში ზიზღი დაინახა და რამდენიმე ნაბიჯი უკან დაიხია.
-შევცდი, ვაღიარებ შეცდომა დავუშვი დამარტყი, მოდი მცემე და გული გაიქარვე.
-მერე წახვალ პოლიციაში შენს საყვარელთან ერთად და განცხადებას დაწერ, მაგრამ საინტერესოა რას დაწერ განცხადებაში ჩემმა ქმარმა სხვა კაცთან შემისწრო საწოლშიო.როგორ არ გრცხვენია ასე უტიფრად რომ მელაპარაკები, სირცხვილი სულ დაგიკარგავს ანდა რა სირცხვილზე უნდა ველაპარაკო ქალს რომელიც კომფორტში ცხოვრობს არაფერი აკლია და საყვარელიც ყავს ასე აცხოვრებს ქმარს ტყუილშიო ერთი წელი.ძალიან მოგენატრები სულ მალე ლელაჩკა რადგან სულ მალე დაინახავ ოლეგის ნამდვილ სახეს, თუმცა ჩემთან დაბრუნების იმედი არ გქონდეს შენ მე აღარ მჭირდები ჩვენი გზები დასრულდა.
-ალექს.....
-გაჩუმდი, გაჩუმდი შენ მე შიშველი გნახე ჩემს საძინებელში, ჩემს საწოლში იმ ახვართან ერთად.
-შენი ბრალია ეს ნაბიჯი რომ გადავდგი.
-ჩემი ბრალია და შეიძლება გავიგო რატომ, ფული დაგაკლდა თუ ჩემი სითბო და ალერსი იყო არა საკმარისი.
-შენ მხოლოდ შენი ქაღალდები გაინტერესებდა და არა ის ქალი რომელიც საწოლში გელოდა მოუთმენლად, მე ქალი ვარ ლამაზი ქალი და ყურადღება მჭირდებოდა გასაგებია?
-შენ არ ხარ ქალი, შენ შენს სილამაზეს ამოფარებული კახპა ხარ და ვწუხვარ რომ ეს გვიან შევამჩნიე. დაუნახავო მე ხომ ჩვენი მომავლისთვის არ ვიზოგავდი თავს, ვისთვის მინდოდა ეს ყველაფერი თუ არა შენთვის და მერე ჩვენი შვილებისთვის.
-განქორწინება მინდა......
-შენ გინდა განქორწინება ჩენთან და რას ფიქრობ არ დაგთანხმდები და უარზე ვარ? დიდი სიამოვნებით, გზა თავისუფალი გაქვს დატოვე ჩემი ცხოვრება და დატოვე ჩემი სახლი.
-ვიცი რომ სიხარულით დამთანხმდები, მაგრამ ქონებას არ მოგცემ შენ გზაში დარჩები შიშველი და მიუსაფარი.
-შენ დამტოვებ მე უსახლკაროდ და შიშველს? ალექსანდრემ გულიანად გაიცინა და ლელა თვალებ გაფართოვებული უყურებდა, რადგან დიდი დრო იყო გასული ასეთი ალექსანდრე არ ენახა. ალექსანდრე იდგა და ლელას უყურებდა შემდეგ კი ჩაილაპარაკა მის გასაგონად.
-ღმერთო რა გიჟი ქალი ხარ და ვერც კი ხვდები როგორ გადებილებს, გათამაშებს და გიყენებს ჩემს წინააღმდეგ განგაწყო უკვე.ალექსანდრემ შებრუნდა და კართან მისულმა ისევ მიუბრუნდა და უთხრა.
-ხვალამდე დაცალე ბინა და წადი ხვალ საღამოს რომ მოვალ აქ აღარ დამხვდე თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ შენს ფოტოებს და ვიდეოებს თავად უყურებ ინტერნეტში,გეფიცები გავაკეთებ. წავიდა და უკვე გარეთ გასულმა ღრმად ამოისუნთქა, შემდეგ კი ვახოსთან წავიდა.
-ალექსანდრე ფერი არ გადევს შვილო რა მოხდა. ვახოს ასეთი ალექსდანდრე არასოდეს ენახა თვით ავარიის დღესაც კი და შეეშინდა.
-დახმარება მჭირდება.
-კიდევ ახალია რამე? გაუკვირდა ვახოს დაფიქრებულ ალექსანდრეს რომ უყურებდა.
-ახალია, ახალი და მოულოდნელი.
-მითხარი ხომ იცი შენს გვერდით ვარ.
-ყოველღთვის მქონდა ცაკლე ანგარიში და გარკვეულ თანხას ვინახავდი, მინდა დამეხმაროთ და სანამ დრო მაქვს ეს თანხა თქვენს სახელზე გადმოვიტანო რადგან კარგად იცით განქორწინების შემდეგ ქონება გაყოფას ითხოვს მან კი ჩემგან ფულადი წილი არ მინდა რომ მიიღოს.
-რა თქმა უნდა, ეს დღესვე და ახლავეს უნდა გავაკეთოთ ალექსანდრე.
-ახლავეს გავაკეთით, მაგრამ დღევანდელი რიცხი არ უნდა ჩანდეს ან მონაცემები უნდა გაქრეს ბაზიდან.
-შენ არ ინერვიულო ყველაფერს გავაკეთებ თუ გინდა ისე გავაკეთოთ საერთოდ დავტოვებ ქუჩაში მაგ ქალს ერთი თეთრიც არ ეკუთნის შენგან და კიდევ თუ ნებას მომცემ შენი ანგარიშიდანაც მოვხსნი სოლიდურ თანხას და დავტოვებ რაღაც სამოძრაოდ ცოტას რომ ეჭვი არ აიღოს.
-გააკეთე რაც გინდა და როგორც უკეთესად ჩათვლი, მეც ეს მინდა რომ არ დარჩეს ჩემგან თანხა და ჩემი ნამუშევარით არ იცხოვროს ორმა ვირთხამ. ლელა ერთი გულუბრყვილო ქალი არის და ოლეგიმ ადვილად მოახერხა მისი ტვინის არევა ის ვერ ხვდება რაოდენ საშიშ ადამიანს დაუკავშირა მისი ცხოვრება.
-ალექსანდრე მე ისიც კი გავიგე ოლეგი შავ საქმეებს ეწევა მის საქმესთან პარალელურად და მინდა გამოვიჭიროთ, უკვე ხალხი მყავს მიჩენილი შენ არ ინერვიულიო შენს საქმეს რამდენიმე საათში მოვაგვარებ შვილო.
-თქვენ გენდობით ძია ვახო, თქვენს ხელში გავიზარდე და კარგად მიცნობთ.
-ყველაფერი მოგვარდება დღეს თუ არა ხვალ გამართლდები, მხოლოდ უნდა დაელოდო დრო უნდა ამ ყველაფერს, დრო და მოთმინება. ალექსანდრე წუხდა თავის ბედზე და წუხდა ჯერ კიდევ უცნობ გოგონაზე რომელიც შეიძლება სამუდამოდ ინვალიდი დარჩენილიყო, ასევე ფიქრობდა თომაც და ხალისი არ ჰქონდა, ვერც ვარჯიშს უდებდა გულს გერმანიაში წასვლის დროც კი ახლოვდებოდა.
-თომა გამოფხიზლდი რა გემართება.
-ნუცას გარეშე მიჭირს აქ ყოფნა.
-მომისმინე,თომა ბევრი ვიფიქრე და გადაწყვეტილებაც მივიღე რომ გერმანიაში ნინოსთან ერთად წახვიდე.თომამ გაოცებულმა შეხედა ლადოს და ლადომ დაასწრო.
-ნუ მიყურებ ასეთი გაოცებული, მე სხვა ვარიანტი არ მაქვს და არც სხვა ვინმე მყავს შენს გვერდით დავაყენო მეწყვილედ.
-თუ ხვდები საერთოდ რას მეუბნები, როგორ ფიქრობ ვარ გერმანიაში წასვლის ხასიათზე?
-მომისმინე....
-შენ მომისმინე ფეხებზე კონკურსიც, გერმანიაც და ყველაფერი მე ნუცას ვერ მივატოვებ ასეთ მდგომარეობაში მას ჩემს მეტი არავინ ყავს და ეს შენც კარგად იცი ლადო.
-როგორ გგონია მე არ ვწუხვარ ნუცაზე და მის მდგომარეობაზე, მის ჯამრთელობაზე, მაგრამ ეს შენი შანსია და ასეთი შანსი კიდევ არ გექნება.
-შანსი კიდევ გვექნება ლადო და მე ნუცას გამყიდველი არ გავხდები.
-მაგრამ.....
-მეორედ აღარ მიხსენო გერმანია და კონკურსი.გაბრაზებულმა დატოვა სტუდია და წავიდა, ლადო კი უკან გაყვა უნდოდა დაერწმუნებინა გერმანიაში წასვლაზე რაც მიხვდა ძალიან ძნელი იყო თომას დარწმუნება და ბოლო შანსი გამოიყენა.
-მომისმინე, მომიცადე სად გარბიხარ თომა....
-არ გამომყვე, ტყუილად იღლი თავს ლაპარაკით წადი და სხვები ამეცადინე.
-შენ თუ გერმანიაში ნინოსთან ერთად წახვალ იქ პრემიას აიღებ და ამ თანხით შეგვიძლია ნუცას ოპერაციის თანხა დავაფინანსოთ.თომა შეჩერდა და დაფიქრდა ლადოს ნათქვამზე თითქოს იმედი გაუჩნდა და ხმის კანკალით უთხრა.
-დარწმუნებული ხარ რასაც ამბობ?
-დარწმუნებული ვარ იქ რამდენ ხანაც გაჩერდები პრემიას მიიღებთ და ეს დიდი თანხა იქნება, თომა გთხოვ ნუ იტყვი უარს ამ შანსზე.
-თუ ასე ფიქრობ და ამ თანხას ნუცას მოვახმართ მაშინ თანახმა ვარ, მაგრამ არა ნინო სხვა აირჩიე და არა ნინო.
-ბრავო ასე ჯობია, შანსასაც არ გაუშვებ ხელიდან და ნუცასაც დავუდგებით გვერდით, მაგრამ ნინოს გარდა ვინ დავაყენო შენს გვერდით თომა.
-დეა, დეა წამოვიდეს მას კარგი მონაცემები აქვს და მხოლოდ ეს იქნება ჩემს გვერდით.
-კარგი როგორც შენ იტყვი, მე დეას დაველაპარაკები.ლადომ დეას დაუძახა და მათთან მისულმა დეამ უცნაურად შეხედა ჯერ თომას და შემდეგ ლადოს.
-მომისმინე დღეიდან ერთად ივარჯიშებთ და გერმანიაში ნუცას ნაცვლად შენ წახვალ, ვფიქრობ სწორი არჩევანს ვაკეთებ დეა.
-ხუმრობთ ხომ? თვალები აუცრემლიანდა დეას.
-არა დეა არ ვხუმრობთ ეს თომას გადაწყვეტილებაა და ნუცას ადგილზე შენ დადგები და იცი ეს რაოდენ დიდ შრომას და ძალას მოითხოვს, ამიტომ ბევრი დრო არ გვაქვს დღე და ღამე უნდა იმეცადინოთ და მხოლოდ ამ კონკურსზე უნდა იფიქროთ.
-მადლობა, უღრმესი მადლობა თომა და თქვენ ლადო მასწავლებელო.
-დეა ნუცას ვერ შეცვლი, მაგრამ შანსი გაქვს ღირსეულად დადგები მის გვერდით.
-მეც ჩემს შესაძლებლობლებს გამოვიყენებ, მადლობა ნდობისთვის.დეას სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, მაგრამ თომას გული ტკიოდა რომ ნუცას ადგილზე სხვა უნდა გასულიყო.
-დილა მშვიდობის, თავს როგორ გრძნობთ.
-არც ისე კომფორტულად ჩემს მდგომარეობაში, თქვენ ახალი ექიმი ხართ?
-არა ექიმი არ ვარ მე იურისტი ალექსანდრე მანაგაძე ვარ.ნუცამ ღრმად ამოისუნთქა და ალექსანდრეს შეხედა.
-მესმის თქვენი გაოცებული გამოხედვის არ მელოდით და არ ვიცი გითხრეს თუ არა,მაგრამ მე სულ აქ ვარ პირველი დღიდან დღემდე და ექიმთან მაქვს კონტაქტი მხოლოდ დღეს შემოვედი თქვენთან.
-ვიცი რომ აქ ხართ ექიმმა მითხრა, მაგრამ.......
-მოვედი რომ ბოდიში მოგიხადოთ, მე კარგად ვიცი რა შეცდომაც დავუშვი და ვერ წარმოიდგენს ვერავინ თუ რა ძნელია ახლა თქვენს წინაშე დასჯილი ბავშვივით დგომა, მაგრამ არც თქვენ ხართ უდანაშაულო თუმცა მე გულით მინდა დაგეხმაროთ და გვერდში დაგიდგეთ.
-არ ვიცოდი ის ადგილი ასეთი საშიში თუ იყო, ვჩქარობდი და ჩემმა სიჩქარემ მახე დამიგო და საინტერესოა თქვენ როგორ დამეხმარებით.
-დაგეხმარებით თუ თქვენი სურვილი იქნება და შევთანხმდებით მე გადავიხდი ყველა ხარჯს და ასევე დავაფინანსებ საზღვარგარეთ ოპერაციას რომელიც აუცილებლად გჭირდებათ და ამ ყველაფრის ხარჯებს მე გავიღებ.
-თქვენ გინდათ მიყიდოთ,მაგრამ დაგაგვიანდათ უკვე ამიხსნეს ეს როგორც არის ...
-როგორ არის აბა მითხარი.
-თქვენ სასჯელს მოიხდით და თანხას კი მაინც გადაიხდით. ალექსანმდრეს ჩაეცინა რადგან მიხვდა უკვე ვისი ხელიც ერია ამ საქმეში და ნუცას თავი ვინ გამოუჭედა ტყუილებით.
-ვერ აუხსნია კარგად არველაძეს და სწორად ამიტომ მე აგიხსნით უფრო გასაგებად, სასამართლო შედგება და მე წლები მომისაჯეს როგორ გგონია მე წლებს მოვიხდი ჩემს სასჯელს და შენ რატომ გადაგიხდი თანხას თუ წლები ჩენი თავისულება გამოკეტილი იქნება, ამიტომ კარგად დაფიქრდი სასამართლოს რომ ავცდეთ მე გადავიხდი ყველა გადასახადს და კიდევ გიმეორებ ოპერაციის თანხასაც მე დავაფინანსებ ეს არ არის რამდენიმე ლარი საუბარია რამდენიმე ათას ევროზე რადგან ოპერაცია ევროპაში უნდა გაკეთდეს ნუ დაკარგავ ამ შანსს მე შემიძლია ფეხზე დაგაყენო თუმცა მხოლოდ მე არ ვარ დამნაშავე შენ იქ არ უნდა ყოფილიყავი იქ აკრძალულია ფეხით სიარული კიდევ გიმეორებ და ეს თავადაც აღიარეთ.
-გინდა ამირიო ფიქრები, გთხოვ მარტო დამტოვეთ.
-არ მინდა ინერვიულოთ მე დაგტოვებთ, მაგრამ მინდა იფიქროთ.
-ყურადღებას ნუ მიაქცევთ ნერვიული აშლილობა აქვს ტრავმის შემდეგ.უთხრა ექთანმა ალექსანდრეს და ოთახის დატოვება სთხოვა.
-არა უშავს მე მესმის მისი.ალექსანდრე გავიდა და ნუცასთან ვერ შეთანხმების გამო ის სასამართლოს წინაშე წარსდგა.
-მე თავს ვცნობ დამნაშავედ, მაგრამ უნდა ავღნიშნო რომ დაზარალებული გადადიოდა გზის იმ მონაკვეთზე სადაც არ უნდა გაევლო იმ ადგილს საბედისწერო მოსახვევი ჰქვია რადგან ძალიან ბევრი უბედური შემთხვევა მომხდარა იმ ადგილზე და ჩვენც მოვყევით იმ უამრავს შორის ვერ შევძელით თავიდან აგვეცილებინა უბედური შემთხვევა.ვთხოვ სასამართლოს და ვთხოვ მართლმსაჯულებას ყურადღება უნდა მიაქციოს რომ დაზარალევბულმა დაარღვია მოძრაობის წესები და ის რაც მოხდა ორივეს დანაშაულია.
-თქვენ გაქვთ კითხვა დამნაშავესთან? სასამართლომ შეეკითხა პროკურორს.
-მაქვს ბ-ნო მოსამართლევ და უნდა ვთქვა როგორც ჩემთვის ცნობილია თქვენ საუბრობდით ტელეფონზე იმ დროს როცა შეჯახება მოხდა.
-დიახ ვსაუბრობდი და თუ ყურადღებით მისმენდით მე ეს თავიდანვე ავღნიშნე.შეკავებული ბრაზით უპასუხა ალექსანდრემ პროკურორს.
-დარბაზში მოწმეს ვიხმობთ ქ-ნი ლელა მანაგაძე ის დამნაშავის მეუღლე გახლავთ. დარბაზში ლელა შემოვიდა ოლეგის შეხედა და მან თვალებით რაღაც ანიშნა,ალექსანდრემ შეხედა და გაეცინა,ლელამ ჯერ გაუბედავად დაიწყო საუბარი მაგრამ ნელა ნელა ხმას აუწია.
-მე ვესაუბრებოდი ჩემს მეუღლეს ტელეფონზე და შემომესმა ძლიერი დარტყმის ხმა და გოგონას განწირული კივილი ალექსანდრემ კი არაფლად ჩააგდო ეს საშინელი ხმა და საუბარი გააგრძელა.ალექსანდრემ გაოცებულმა შეხედა ლელას და მოსამართლეს უთხრა.
-ვაპროტესტებ, ეს ტყუილია.
-მე კი სიმართლეს ვამბობ. ხმის აწევით უთხრა ლელამ ალექსანდრეს და ალექსანდრემ გაჩუმდა, ის გაშეშებული იდგა და ლელას უყურებდა და ვერ იჯერებდა რომ სამი წელი ამ ქალის გვერდით ცხოვრობდა და მასთან სარეცელს იყოფდა.არა მარტო ალექსანდრე ვახოც გაოცებული იყო ლელას გამოსვლით, ალექსანდრეს კი აღარაფერი აღარ ესმოდა რას საუბრობდნენ და რა სასჯელს გამოუტანდა სასამართლო მხოლოდ ხედავდა ოლეგის და ლელას კმაყოფილებით სავსე სახეებს.მისი ყურთასმენა უეცრად დაიხშო და თავში რაღაც ძლიერად აგუგუნდა, რადგან ის ორი წელი უნდა დამშვიიდობებოდა თავისუფლებას და მის კარიერას.
-ალექსანდრე შვილო.....
-მამიდა არ ინერვიულო მე კარგად ვიქნები ორი წელიც მალე გავა თავს გაუფრთხილდი, მხოლოდ ორი ზამთარი იქნები უჩემოდ.
-ბ-ნო ვახო ხედავთ მეც შემიძლია დავაჩოქო ძლიერი იურისტი.უთხრა სიხარულით აღფრთოვანებულმა ოლეგიმ ვახოს, ვახომ შეხედა და უთხრა.
-სინდისი გაძლევს საერთოდ რამის თქმის უფლებას? რადგან ამბობ ესე იგი უნდა მიხვდე, რომ სინდისი საერთოდ არ გაგაჩნიათ არც შენ და არც შენ ქალბატონო.
-კანონი ყველასთვის კანონია ბ-ნო ვახო.ცინიზმს არ იშორებდა სახიდან ოლეგი.
-იზეიმეთ დღეს გაიმარჯვეთ, მაგრამ ხვალ წააგებ და ასეთი ბედნიერი სახეც არ გექნება. მინდა იცოდე მიუხედავად იმისა ალექსანდრეს დასცინეთ ორივემ შენ რომ ყოფილიყავი მის ადგილზე ის ასე არ მოგექცეოდა, დარწმუნებული ვარ მის ადამიანობაში და ვიცი რაოდენ დიდი გული დევს მის სხეულში თქვენგან განსხვავებით თქვენ არც ერთს და არც მეორეს გული არ გაქვთ ისე როგორც არ გაქვთ სინდისი გამოდი აქ და უსირცხვილოდ ტყუილები ილაპარაკე უნდა გრცხვენოდეს ლელა.ლელას ცრემლი მოერია და დარბაზი დატოვა, ვახომ თვალი გააყოლა შემდეგ ოლეგის შეხედა და თქვა.
-ფუი სენს კაცობას, შენ ვინ ყოფილხარ. ზურგი შეაქცია და არავინ იცოდა გულში რას ფიქრობდა, ორივე შვილივით გამოზარდა, მაგრამ ოლეგიმ დიდი ხნის უკან გაუცრუა იმედები, ალექსანდრე კი სულ სხვა ადამიანი იყო სულ სხვა აურა მოდიოდა მისგან ის იყო ადამიანის სულის მალამო ასევე იყო მისი საქმის ერთგული და თავდადებული პიროვნება.ვახო ყოველთვის ამაყობდა ალექსანდრეს წარმატებებით და ეს არ უნდოდა ოლეგის ამიტომ ცდილობდა ყოველთვის შანსი მისცემოდა და ალექსდანდრეზე მაღლა დამდგარიყო. ვახო ალექსანდრესთან მივიდა და უთხრა.
-არა უშავს შვილო თუ არ დაეცი ცხოვრებაში ადგომის ფასს ვერასოდეს ვერ გაიგებ თუ არ იტირე არც შენს ღიმილს ექნება გემო და ინტერესი. ვერც იავარდებით მოფენილ გზაზე ივლი სულ ზოგჯერ ფეხშიშველმაც უნდა გაიარო ეკლებში და ესაა ცხოვრებასთან ბრძოლა და მე მჯერა შენ ისევ ახვალ იმ სიმაღლეზე სადაც გაჩერდი თუმცა არიან ადამიანები ვინც ერთ ადგილს ტკეპნის და ვერც წინ მიიწევს და ვერც უკან შენ კი სხვა ადამიანი ხარ არც შეგადარებ მათ.
-მადლობა რომ ბოლომდე ჩემს გვერდით ხარ და ბოლომდე გჯერა ჩემი, მალე გავა დრო და ისევ ერთად ვიქნებით. სევდიანი ღიმილით უთხრა ალექსანდრემ ვახოს, მათ ახლოში კი თომა ტელეფონზე საუბრობდა.
-ნუცა გესმის ჩემი ის დააპატიმრეს, მეც გამოვდივარ და შენთან მოვდივარ.ვახო გარეთ გამოვიდა და იქვე მდგარ ლელას მიუახლოვდა.
-შენი ნახვა ყოველთვის მიხაროდა, მაგრამ ახლა ამ წუთში ის გამიხარდა რომ შენთან საუბრის დრო მომეცა და მინდა ვიცოდე დავიჯერო ამ წლების მანძილზე ალექსანდრეს შენთვის ბედნიერი წუთები არ უჩუქებია? უჩუქებია, მე ვიცი რომ ალექსანდრე ბედნიერი კაცი იყო, მაგრამ შენ თუ გქონია სურვილი მისთვის ბედნიერება გეჩუქებინა. არა ლელა შენ არასდროს არ გქონია ეს სურვილი და მინდა პირდაპირი ვიყო შენთან ერთგულებასაც ნიჭი უნდა ძვირფასო. ალბად ახლა შენი თავით ამაყობ კიდეც რადგან როგორც დაგარიგეს სწორედ ისე ილაპარაკე და შენი თავით კმაყოფილი ხარ.ჩემო ლელა ერთგულებას ვერ იყიდი, ვერ შეიძენ და ვერც ინათხოვრებ ეს სულში უნდა გქონდეს და შენში უნდა სახლობდეს, მაგრამ როგორც ვხედავ ვერც შეგადარებ იმ ძველ ლელას ნაზს,წყნარს და მუდამ მომცინარს რომელსაც ვიცნობდი ერთიანად ჩამკვდარა არა ერთგულების არამედ ადამიანური გრძნობებიც კი შენში.მეცოდები ლელა და იცი რატომ ხარ ცოდვა ქალი, შენ ვერ დააფასე ალექსანდრესნაირი ადამიანი.მე მიკვირს ალექსანდრესი და მართლა ძალიან მიკვირს როგორ გაძლო შენს გვერდით მიუხედავად შენი აუტანელი კაპრიზებისა და მოთხოვნებისა, მაგრამ გიტანდა უყვარდი და მისთვის მხოლოდ შენ იყავი ერთადერთი ღვთაება ქალი და არა მგონია შენ ისე გაგაღმერთოს ოლეგიმ.გრცხვენოდეს შენი დღევანდელი გამოსვლის,გრცხვენოდეს. ალექსანდრესი რა ვთქვა და მეც მრცხვენია ჩემი თავის და ჩემი სიტყვის რადგან მე დამეკითხა პირველად შენს შესახებ და მეც გაგაღმერთე, მაგრამ მამაშენი უფრო გავაღმერთე შენ უღირსი შვილიხარ ისე როგორც უღირსი ცოლი.ლელამ თავი დახარა და სიტყვა ვერ თქვა, ცრემლი კი სახეზე დაედინა,ვახომ კიდევ ერთხელ ზიზღით შეხედა და შებრუნდა მიდიოდა და უკან დატოვა მისივე შეცდომებით დატვირთული ქალი რომელიც ვინ იცის იქნებ ნანობს კიდეც მის საქციელს?
ზოგჯერ სჯობია დაივიწყო ყველაფერი და განაგრძო წინსვლა, ამიტომ არასოდეს გაჩერდე და არასოდეს დანებდე.არასოდეს შეწყვიტო რწმენა რომ ყველაფერი კარგად იქნება, რაც არ უნდა გეტკინოს და რაც არ უნდა გწამდეს,ყოველთვის გჯეროდეს, ყოველთვის გახსოვდეს რომ ჯერ კიდევ სუნთქავ და შესალოა შენი სუნთქვა სხვასაც დასჭირდეს. ალექსანდრე შეეგუა ციხის კედლებს, ჩაკეტილ ცხოვრებას და ვახოს მისთვის კვირაში ერთხელ ახალ ახალი წიგნები მიჰქონდა ისიც კითხულობდა კანონებს და იღმავებდა ცოდნას.
-მანაგაძე მნახველი გყავს. ფეხზე წამოდგა იმ დღეს არ ელოდა ვახოს და გაოცებვული უყურებდა მის წინ მდგარ მამიდას.
-ვერასოდეს დავიჯერებდი აქ მომიწევდა მოსვლა, როგორ ხარ ჩემო ერთადერთო.
-კარგად ვარ მამიდა არ ინერვიულო ასე ვთქვათ რომ ვისვენებ, აქ სპორტიც არის და წიგნები მაქვს ვკითხულობ დრო ასე გამყავს. შენ როგორ ხარ, სოფელში ხარ შეშა ხომ გაქვს თუ დავრეკო ბიჭებთან.
-მე რა საკითხავი ვარ შვილო, შეშა მაქვს და ვინ იფიქრებდა დრო ასე შემოგვიტრიალდებოდა.
-არ ინერვიულო თავს მიხედე, გავასაჩივრე და ვფიქრობ დროზე ადრე ვიქნები გარეთ ან ორი წელიც რაა სულ მალე გავა.
-ლელა, ლელა არ გამოჩენილა მის მერე არაფერი იცი?
-არც ვკითხულობ მამიდა, არ მაინტერესებს.
-ისევ შენს ბინაში ცხოვრობს?
-დავტოვე ბინაში, მაგრამ სულ მალე თავად დატოვებს ბინას ყოველგვარი ძალდატანების გარეშე.
-რა გააკეთე ალექსანდრე.
-განქორწინების ქაღალდს ხელი მოვაწერე და ვახომ გაუგზავნა არ ვიცი რა გააკეთა, მაგრამ მე ჩემი ცხოვრება მაქვს და თუ იმ ბინაში დარჩა მე ჩემი წილი აღებული მაქვს ის კი თუ ბინიდან არ გავიდა მთელი ცხოვრება მოუწევს ის ბინა გამოისყიდოს.
-ალექსანდრე. ალექსანდრემ შეხედა მამიდას და თვალი ჩაუკრა შემდეგ კი ორივეს გაეცინა.
-მითხრა რომ კანონები მეც ვიციო და ისიც უნდა სცოდნოდა ასე ადვილად და მშვიდად არ დავთმობდი იმ ბინას.
-შეხვედრის დრო დასრულდა.
-მამიდა მადლობა რომ მოდი და ჩემზე ზრუნავ, მაგრამ გთხოვ ნუღარ მოხვალ ვახო მოდის ჩემთან და ვეტყვი ის დაგირეკავს და გეტყვის ჩემს ამბებს, მხოლოდ თავს მიხედე. ალექსანდრემ მამიდას დაემშვიდობა ძალიან უნდოდა ჩახუტებოდა, მაგრამ ამის უფლება არ ჰქონდა და თვალებით მოეფერა. დრო ძალიან სწრაფად გადის და ყველა ჩვენთაგანი დროს მივყვებით, თომა დღე და ღამე ვარჯიშობდა დეასთან ერთად ნინომ ახლა დეას დაასო თვალი და ცდილობდა თომას შეეცვალა მისი გადაწყვეტილება.
-რას აკეთებ, რას აკეთებ ალექსანდრე მოძრაობ მაგრამ აქ არ ხარ შენი გონება ნუცასთან არის შენ მხოლოდ წასვლაზე, კონკურსზე და გამარჯვებაზე უნდა იფიქრო.
-ლადო მართალი ხარ და შევეცდები უფრო ენერგიულად მოვუდგე ამ საქმეს ახლა კი უნდა წავიდე დღეს ნუცა მელოდება და დავაგვიანე.ნუცა იწვა და ფარჯრიდან ღრუბლებს უყურებდა თვალებში კი ცრემლი ჰქონდა.
-ვიცი რომ მელოდი, მაგრამ დავაგვიანე ვარჯიშიდან მოვდივარ ნუცა.
-ვიცი დაძაბული დღეები გაქვს, დაღლილი ხარ.
-შენც დაღლილი სახე გაქვს.
-საშინელებაა ასეთი ცხოვრება, იმედია მალე დავდგები ფეხზე. თომამ ახლოს მივიდა ნუცასთან და გაუბედავად უთხრა.
-უნდა დაგელაპარაკო ნუცა.
-რა მოხდა, თომა....
-არ ვიცი როგორ გითხრა ან შენ როგორ გაიგებ ჩემს ნათქვამს, მაგრამ მინდა ჩემგან იცოდე რომ გადაწყვეტილება მივიღე.....
-გერმანიაში მიდიხარ კონკურსზე და შენი მეწყვილე ნინო არის და ვერ ბედავ თქმას. თვალები გაუფართოვდა ნუცას და ღრმად დაიწყო სუთქვა.
-რა სისულელეს ამბობ, ლადოს უნდოდა ნინო ყოფილიყო ჩემი მეწყვილე, მაგრამ მე დეა ავირჩიე.
-დეა, პატარა დეა?
-დეა, ნუცა მას კარგი მონაცემები აქვს და იმედი მაქვს არ ვინანებ ჩემს არჩევანს.
-დეა, მართლა დეასთან ერთად მიდიხსარ თუ.....
-გეფიცები მე და დეა მივდივართ, არ მინდოდა წასვლა მაგრამ დავფიქრდი იქ პრემიას მოგვცემენ და იქნებ შევძლო შენი ოპერაციის თანხა შევაგროვოთ სხვა გვარად გამიჭირდება შენი დახმარება ნუცა.სხვა გზა არ გვაქვს, დამიჯერე ნუცა ბევრი ვიფიქრე ძალიან ბევრი ვეწამე არ მინდა დაგტოვო ასეთ მდგომარეობაში, მაგრამ.....
-მაგრამ სხვა გზა არ არის, მესმის თომა.
-ნუცა შენ რას გააკეთებდი შენს ადგილზე მე რომ ვყოფილიყავი, თქვი რამე მხოლოდ სიმართლე თქვი.
-მართალი ხარ თომა მეც წავიდოდი სხვასთან ერთად, ათიდან ცხრას ფეხებზე კიდიხარ და ის დარჩენილი ერთიც ნელა ნელა მშორდება. სხეულზე გაჩენილი ჭრილობა მორჩება დროის სვლასთან ერთად, გულის ჭრილობა კი არ მორჩება.
-მე არ მომიყენებია შენთვის გულის ჭრილობა, მაგრამ ახლა ეგოისტობ ნუცა. გაბრაზდა თომა და ნუცა დატოვა არც ბინაში წასულა ისევ დარბაზში დაბრუნდა და ისევ ვარჯიში დაიწყო საღამომდე იქ იყო და დაღლას ვერ გრძნობდა.
-თომა აქ ხარ, უნდა წავიდეო მითხრი.თომამ ლადოს შეხედა და დაღლილობისგან ღრმად სუნთქავდა, ლადოს გვერდით დაჯდა წყალი მოსვა და სვენებ სვენებით თქვა.
-წავედი ნუცა ვნახე და ისევ მოვედი.
-შენ გაბრაზებული ხარ?
-ეგოისტობს, ძალიან შეიცვალა.
-უნდა გაუგო მისი ოცნებები დაიმსხვრა თომა.
-მესმის მისი, მაგრამ მანაც უნდა გაიგოს ჩემი ლადო.თომას ტელეფონზე ნუცას ზარი დაფიქსირდა, თომამ ლადოს შეხედა და თქვა.
-ისევ ნერვებს მომიშლის....
-უპასუხე, ისიც ნერვიულობს თომა. თომამ ტელეფონი გახსნა და მშვიდად უპასუხა.
-გისმენ ნუცა....
-ექიმმა ხვალ გაგწერო და რომელ საათზე შეგიძლია მოხვიდე.
-მოვალ 12 საათზე ნუცა. ტელეფონი გათიშა და ლადოს შეხედა.
-ნუ მოხვალ ხვალ ნუცას მიხედე თომა. თომა დაღლილი მივიდა სახლში და წყალი გადაივლო თუ არა დილამდე გაუნძრევლად ეძინა, დილით 10 საათზე გაიღვიძა სასწრაფოდ მოემზადა და ნუცასან წავიდა, ნუცა ნერვიულობდა როგორც იქნა თომაც გამოჩნდა.
-გუშინ ღამიდან გელოდები დრო არ გავიდა თომა. თომას გაეცინა და რადგან ნუცა მზად დახვდა ხელში აყვანილი გაიყვანა ოთახიდან, ნუცამ დაემშვიდობა ექთნებს და ერთ ერთმა ექთანმა თქვა.
-სულ მალე აჭრელდება გაზეთები მათი დაშორების.
-ბოროტი ხარ ესმა ძალიან ბოროტი.ნუცამ თითქოს გაიგონა ესმას სიტყვები და თომას ორივე ხელები შემოხვია.
-მომენატრე თომა.
-მეც მომენატრე ჩემო ჭირვეულო, სულ მალე სახლში ვიქნებით რა მოვამზადოთ რას მიირთმევ.
-რასაც მოამზადებ უარს არ ვიტყვი.
-რომ არ მოგეწონოს?
-ხმას არ ამოვიღებ საავადმყოფოს კერძებს აჯობებს
-მაშინ რამეს მოვამზადებ. თომამ ხელით შეიყვანა სახლშიდაც ნუცა და დივანზე დასვა, თავად სამზარეულოში გავიდა და ერთი საათი იქედან არ გამოსულა, ნუცას დივანზე დამჯდარს ჩასძინებოდა თომამ პლედი მიაფარა და დაელოდა მის გაღვიებას მაგრამ ნუცამ ხელზე ხელი მოკიდა და უთხრა.
-არ მძინავს შენ გელოდი. თომამ მის გვერდით დაჯდა და თვალებში ჩახედა ნუცას.
-ყველაფერი კარგად იქნება, მართალი ხარ უშენობა ძალიან რთულია მაგრამ შენს გამო ნუცა რამდენიმე დღე გაუძლებ მე მინდა კარგად იყო და ფეხზე დადგე. გახსოვდეს ერთხელ დაცემა არ ნიშნავს იმას რომ უნდა დანებდე, შენ ისევ დადგები ხალხის წინაშე ისეთივე ამაყი,ლამაზი, ძლიერი და დაუმარცხებელი ნუცა ყოჩივარი ცეკვის დედოფალი.მიყვარხარ ნუცა ეს ყოველთვის გახსოვდეს.
-მეც მიყვარხარ და ყოველთვის მახსოვხარ, მაგრამ იქ სადაც მიდიხარ იქაც გემახსოვრები?
-მემახსოვრები, გპირდები რომ მემახსოვრები. ჩუმად თეთრად გათენებული ღამეები და შიში საყვარელი ადამიანის დაკარგვის, ეშინოდა ნუცას რომ თომა შეცვლილი დაბრუნდებოდა, დილით ნაძალადევი ღიმილით ადგა როგორც შეძლო მოეხმარა თომას ჩანთის გამზადებაში.
-თომა ხშირად დამირეკე.
-შენ არ ინერვიულოი და ყოველ დილით გაგაღვიძებს ჩემი მოსალმება.
-ვფიქრობ მალე დავდგები ფეხზე და აღარსად აღარ გაგიშვებ.
-ნუ იტანჯავ ფიქრით თავს საერთოდ არ გიძინია წუხელ გგონია მე დამეძინა როცა შენ ასე ცუდად გრძნობ თავს? მეც შენთან ერთად ფიქრებში გავათენე, მოეშვი ზედმეტ ფიქრებს. წავიდა თომა და მეორე დღეს ტელევიზორთან იჯდა და უყურებდა თომას გამოსვლას, მაგრამ ადგილზე გაიყინა როცა თომას გვერდით ნინო დაინახა.
-მითხრა რომ დეა მიდიოდა მასთან ერთად. თვალები ცრემლით აენთო, მაგრამ შეხედა თომას გაოცებულ სახეს როგორ უყურებდა ნინოს და მიხვდა ეს ნინოს დასახული გეგმა იყო.
-ნინო შენ აქ რას აკეთებ,ლადო რას ნიშნავს ეს ყველაფერი.....
-დრო არ გვაქვს თქვენი გასვლის დრო არის.... თქვა ლადომ და წყვილი ცენაზე გავიდა, თომა გაბრაზებული ღრმად სუნთქავდა და არ იყო დარწმუნებული,მაგრამ მათი გამოსვლა წარმატებით დასრულდა.
-რას გრნობთ ამ გამარჯვებით. მიმართა გამარჯვებულ წყვილს ჟურნალისტმა.
-ბედნიერი ვარ, მაგრამ სრულყოფილად ბედნიერი ვერ ვგრძნობ თავს.
-ვიცით რატომ არ არის თქვენი სიხარული სრულყოფილი, როგორც ცნობილია თქვენმა მეწყვილემ ვერ შეძლო წამოსვლა ამ კონკურსზე გარკვეული მიზეზების გამო, როდის შეძლებს დაუმარცხებელი ნუცა ყოჩივარი ისევ სცენაზე დადგეს.
-ყველაფერს გავაკეთებ რომ ნუცა ისევ დადგეს ჯერ ფეხზე და შემდეგ სცენაზე......
-შენც კარგად იცი თომა რომ ყველა შესალებლობა რაც კი არსებობს ნუცას ფეხზე ვერ დააყენებს, ის დაინვალიდდა და არათუ ცეკვას ის ფეხზე გავლასაც ვერ შეძლებს.ჩვენ ყველა ვწუხვართ ნუცას გამო მაგრამ ეს მწარე რეალობა არის და მტკივნეული სიმართლე.ნუცა უსმენდა მათ ინტერვიუს და არ სჯეროდა რომ თომას გვერდით ნინო იდგა.
-თითოეული ჩემი ცრემლისთვის გაზღვევინებთ ორივეს რომელიც ჩემს ბალიშს ასველებს, არ გაპატიებ ამ ტყუილს თომა და გეფიცები ისე გავაკეთებ რომ უჩემობა გაგიჭირდეს და ინანო დღევანდელი დღე. ტიროდა, აღარც ჭამა ახსოვდა და აღარც წამლები რომლებიც აუცილებლად უნდა მიეღო კიდევ არ სჯეროდა რომ თომამ უღალატა, რომ თომამ მოატყუა სინამდვილეში ეს ნინოს და ლადოს გეგმა იყო თომამ არ იცოდა თუ მისი მეწყვილე ნინო იქნებოდა და არა დეა.გაბრაზებული ლადოზე და ნინოზე ჯერ ქუჩებში იხეტიალა და მოულოდნელად მას უცხო მამაკაცი გადაუდგა წინ.
-თომა, შენ თომა ხარ წუხელ რომ გაიმარჯვე კონკურსში.
-დიახ თომა ვარ, მაგრამ თქვენ....
-თქვენ მე არ მიცნობთ, ეს ჩემი სავიზიტო ბარათი არის და მინდა ჩემს სტუდიაში მიგიწვიო კარგად გადაგიხდი, პასუხს ნუ იჩქარებ მინდა კარგად დაფიქრდე. თომამ გამოართვა ბარათი და საფულეში ჩაიდო, გვიან იყო ნომერში რომ შევიდა და ცდილობდა ნუცასთან დაკავშირებას, მაგრამ უშედეგოდ ნუცამ გათიშა ტელეფონიც და გათიშა სოციალური ქსელიც რადგან არ უნდოდა არავისთან დალაპარაკება. თომა ნერვიულობდა და ბოლოს მისმა დაღლილობამ თავის გააკეთა ჩაეძინა და როცა თვალი გაახილა მის საწოლთა ნინო იდგა.
-რა გჭირს, თომა რა დროს ძილია ჩვენ გავიმარჯვეთ....
-აქ როგორ შემოდი ან აქ საიდან და როგორ გაჩნდი ჩემს გვერდით, ეს განგებ გააკეთე რომ ნუცას ატკინო, რომ დაანახო ის უძლურია და შენ შეძელი ამ კონკურსზე გასვლა.
-გაჩუმუმდი, გაჩუმდი და მომისმინე თომა თუ გინდა მას დაეხმარო ყველაფერი უნდა გააკეთო.
-რას გულისხმობ....
-აქ დავრჩეთ, სტუდია სადაც გამოვედით თანახმაა ჩვენს მიღებაზე....
-რას მეუბნები უჩემოდ გადაწყვიტეთ ეს ყველაფერი და მე არაფერს მეკითხებით? ნინო ძალიან ახლოს იდგა თომასთან და თომას აკოცა, თომა კი გაოგნებული იდგა და ვერაფერს ამბობდა ნინომ კი უფრო ახლოს მიიწია სხეულზე აეკრა და მამაკაცის მოზღვავებულმა ძლიერმა ჰორმონებმა ვეღარ მოითმინა და ნინოსთან ერთად გაეხვია თავდავიწყების მორევში. როცა ორივე დაწყნარდა და ჩაცხრა ვნება, თომამ არც შეხედა ნინოს ისე უთხრა.
-დატოვე ჩემი ნომერი, ეს ყველაფერი განგებ გააკეთე.
-დამშვიდდი არავის არაფერს არ ვეტყვი, მოემზადე დღეს მივდივართ სხვალ კი ამ დროს შენს ნუციკოსთან იქნები. თომას გულზე მწარედ მოხვდა ნინოს დამცინავი საუბარი და საწოლიდან ადგა ნომრის კარი გააღო და ნინოს უთხრა.
-გადი ნომერი დატოვე. ნინომ ირონიულად ჩაიცინა და გავიდა თომამ კარი მიხურა და ნინომ ღიღინით შევიდა თავის ნომერში.
-ვთქვი რომ ჩემი გახდებოდი და უკვე ჩემი ხარ, ნუცა იმდენად ამაყია არც შეეცდება შენს ახსნას უსმინოს.თომა ჩუმად იყო მთელი გზა ისე გაიარა არც ლადოსთვის შეუხედია და არც ნინოსთვის, ფიქრობდა ნუცაზე როგორ შეეხედა თვალებში მისთვის ის ხომ კარგად იცნობდა ნუცას და ფიქრეობდა რომ ნუცა მის თვალებში ამოიკითხავდა ღალატს.როგორც იქნა გზა დაილია და უკვე გვიანი ღამე იყო ბინის კართან რომ იდგა ღრმად ამოისუნთქა და კარი თავისი გასაღებით გააღო.
-ნუცა დავბრუნდი სად ხარ. ნუცა საძინებელში იყო სიბნელეში თომამ შუქი აანთო და შეხედა ნუცას ტირილისგან დასიებულ და გამომშრალ თვალებს.
-როგორ ხარ ნუცა.
-კარგად ვარ შენი წარმატებები როგორ არის.
-კარგად არის როგორც ვვარაუდობდით გავიმარჯვეთ.
-მიხარია რომ ოცნებები აისრულეთ, გილოცავთ.
-ნუცა......
-საჭირო არ არის ახსნა განმარტება მე ინვალიდი ვარ და არც გამტყუნებ შენ გჭირდება ქალი ვინც გვერდით დაგიდგება და არა ის ვინც საწოლს არის მიჯაჭვული და ხელებში უყურებს სხვას როდის მიაწოდებენ ჭიქით წყალს.
-ნუცა ნუ იქნები ასეთი სასტიკი.....
-სასტიკი ნუ ვიქნები, თომა მითხარი დეასთან ერთად მივდივარო და ტყუილი მითხარი....
-არ ვიცოდი, გეფიცები არ ვიცოდი....
-ამიერიდან გეცოდინება რომ შენი მეწყვილე ნუცა ყოჩივარი ფეხზეც რომ დადგეს აღარ იქნება.
-რა გინდა მითხრა იქნებ ისიც გინდა მე გადმომაბრალო რომ ის საბედისწერო მოსახვევი ჩემს გამო გადაკვეთე და ეს დანაშაულიც მე ამკიდო...
-დიახ, შენს გამო გავიარე ის მოსახვევი რადგან შენთან მოვიჩქაროდი. დავაშავე რომ სიყვარულით მოვდიოდი შენთან, დავაშავე რომ ძალიან შეგიყვარე, მაგრამ წადი გიშვებ ჩემგან.შენ ჩემი აღარ ხარ მან მისი ჩანაფიქრი აისრულა, მე საჭირო აღარ ვარ.თომამ ვეღარ გაუძლო ნუცას ყურებას და გაბრაზებულმა თავის თავზე წავიდა მაგრამ არც მშობლებთან წასულა ის ღამე სტუდიაში გაათენა დილით კი ლადომ შეამჩნია უძილობისგან დაღლილი თომა.
-თომა, თომა აქ რას აკეთებ.
-რას ვაკეთებ გინდა გაიგო, თქვენი ბრალია ის რომ ნუცა იტანჯება. მეუბნებოდი რომ ნუცაზე წუხდი და განიცდიდი არა ლადო შენ შენი კარიერა გადარდებდა და ისე მოაწყვე არც კი ვიცოდი ნინო თუ მოდიოდა გერმანიაში და რას ერჩოდი დეას რა დაგიშავა იმ პატარა გოგომ რომ ჯერ სიხარულისგან ცაში ააფრინე და მერე მიწაზე დაანარცხე.
-ისევ იკამათეთ და ისევ ნინოს გამო?
-დამშვიდდი აღარც ნუცა შეგაწუხებს და აღარც მე რადგან ვტოვებ შენს სტუდიას.
-რას ბოდავ, რას აკეთებ ჩვენ ისევ უნდა წავიდეთ თომა....
-ვინც გინდა ის წაიყვანე თომას ნუ დაელოდები. თომამ სტუდიის გასაღები იქვე მიუგდო ლადოს და სტუდიიდან წავიდა ისე რომ არც ნინოს მიუხედა და არც ლადოს სტუდიიდან გასული კართან დეას შეეჩეხა და უთხრა.
-ბოდიოში დეა არ ვიცოდი მათი გეგმის შესახებ.... დეას ჩაეცინა და უთხრა.
-გავიგონე რაც თქვი და მეც მივდივარ სტუდიიდან თომა აქ ვეღარ გავჩერდები.
-ტოვებ შენს კარიერას წინ დიდი მომავალი გაქვს დეა.
-კარიერას იქ ვერ ავაწყიბ სადაც ნინო არის ის ყველას და ყველაფერს ყიდულობს ჩვენ აქ წარმატებას ვერასდროს ვერ მივაღწევთ.თომამ შეხედა დეას და შემდეგ ჩუმად უთხრა.
-არავის არ უთხრა წასვლის შესახებ, რამდენიმე დღე დამელოდე.არ იცოდა დეამ რა ჩანაფიქრი ჰქონდა თომას და გაჩუმდა, იმ დღეს მხოლოდ ერთი საათი ივარჯიშა და წასასვლელად მოემზადა, ნინომ კი უთხრა.
-ასე სწრაფად დაასრულე ვარჯიში.....
-საკმარისია, შენ კი მეტი უნდა ივარჯიშო თუმცა ვარჯიში რად გინდა როცა გინდა და სადაც გინდა იქ წახვალ რადგან ფულით ყიდულობ ყველას და ყველაფერს. ზურგი აქცია და წავიდა ლადომ კი ნინოს შეხედა და უთხრა.
-საუკეთესო ხალხი წამართვი ნინო შენი ახირებული გეგმის შესასრულებლად.
-სამაგიეროდ ფული მოგიტანა ჩემმა გეგმამ ძვირფასო.
-ის ბავშვი რომ მოტყუებული დარჩა სულ არ გეცოდება?
-მე რასაც ჩავიქრებ ის აუცილებლად უნდა ამისრულდეს და სხვა საერთოდ არ მენაღვლება.
-საშიში ქალი ხარ, ძალიან საშიში.
-ჰოდა შენც მიფრთხილდი მასწავლებელო. უთხრა ლადოს და თვალი ჩაუკრა მათ საუბარს კი ისმენდა დეაც და თომაც რომლებმაც ერთმანეთს გადახედეს და უხმოდ დატოვეს სტუდია.
მარტოობა ცვლის ქალს და ეჩვევა მარტო ცხოვრებას, მარტო უმკლავდება წამოჭრილ ცხოვრებისეულ პრობლემებს დახმარების გარეშე და უნდა თავად გაუმკლავდეს ყველა წინააღმდეგობას.ყველაზე ცუდი კი ის არის მას აღარც კი სჯერა რომ ცხოვრების სხვაგვარად გაგრძელებაც შეიძლება, მაგრამ იმედს არ კარგავს.თომა გვიან დაბრუნდა, ძალიან გვიან და ფრთხილად მოქმედებდა რადგან ფიქრობდა რომ ნუცას ეძინა, მაგრამ ნუცა მას ელოდა. ფრთხილად გამოაღო კარადა და თავისი ნივთების გამოლაგება დაიწყო, ნუცამ ხელი გადაწია და კამოდზე დადებული ნათურა აანთო.
-რას აკეთებ თომა ან ღამეში სად მიდიხარ.
-ნუცა აღარ შემიძლია ასე ცხოვრება, მე შენ გიღალატე. ნუცა უყურებდა მშვიდად თომას და ირონიულად ჩაეცინა.
-რატომ არაფერს ამბობ, ნუცა გიღალატე მე შენ ნინოსთან გიღალატე.
-არაფერს ვამბობ რადგან ვიცოდი რაც მოხდა....
-როგორ ნინომ გითხრა?
-საჭირო არ იყო თქმა დეტალებში რა მოხდა თქვენს შორის მან სურვილი აისრულა და როგორც დამემუქრა შეასრულა კიდეც, ეს იყო მისი გეგმა ჩვენ დავეშორებინეთ, მაგრამ არ იყო საჭირო გერმანიაში წასვლა ღალატისთვის აქაც შეგეძლო ეს გაგეკეთებინა.
-ეს არ იყო ჩემი სურვილი მან....
-არ მაინტერესებს, წადი მე შენ არ გაკავებ და დაიმახსოვრე დღევანდელი დღე რომ მთელი ცხოვრება ინანებ ჩემს ასეთ მდგომარეობაში მიტოვებას ამისთვის მე ვიზრუნებ, რომ მწარედ ინანო ეს ნაბიჯი. თომამ ჩანთა აიღო და წავიდა, კართან მისული კი ნუცას სიტყვებმა გააჩერა.
-მე ერთი ღარიბი გოგო ვარ და ამ ბინის მეტი არაფერი გამაჩნია, ნინო კარგი შესაფერისი რძალი არის დედაშენისთვის მას მიიღებს და შეიყვარებს კიდეც,ბედნიერებას გისურვებთ გულით. თომამ ერთი მიუხედა ნუცას და გავიდა, ნუცამ შუქი ჩააქრო და დილამდე სიბნელეში იწვა თვალებგახელილი მხოლოდ დილით ჩათვლიმა. რაღაც ყოველთვის მთავრდება და ეს დასასრული ახლის დასაწყისია, ცხოვრების მოულოდნელი სიურპრიზები და თავსატეხები ის რაც კონკრეტულ მომენტში საშინელებად გეჩვენება და მშვიდ დაწყნარებულ გონებაზე აცნობიერებ სწორედ ამ საშინელებებმა შექმნა შენი ცხოვრება და სამომავლოდ დაგისახა იმედი. ეგუები რომ ცხოვრება ასეთია და რწმუნდები თან რომ მახინჯ სხეულში სული მართლაც ძაბუნდება,ადამიანს მის ქცევაზე, მის საუბრის ტონზე, მის სიტყვა პასუხზე ეტყობა რა გამოიარა რა ქარტეხილები დაატეხა თავს თვით ცხოვრებამ და როგორი მოქცევა ჭირდება მას საზოგადოებისგან.ადამიანებს გვჩვევია უხეშობაზე უხეშობით პასუხი, ღიმილზე-ღიმილით, ირონიას ჩვენც ირონიით ვხვდებით, მაგრამ ხშირ შემთხვევაში სწორედ უხეშობას ჭირდება დაახვედროთ თქვენი ღიმილი და თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ რამდენი რამის შემცვლელია ამ დროს თქვენი ღიმილი. გულში იმედი ჩნდება რომ დაიჯერო ყველაფერი კარგად იქნება, თვითეულ ადამიანში თვითეულ პიროვნებაში რაღაც ყოველთვის მთავრდება და ეს რაღაც დასრულდა დღეს ნუცას გულშიც.
რამდენიმე თვემ სწრაფად გაიარა, პატიმრები ეზოში იყვნენ და ჯგუფ ჯგუფად შეგროვილიყვნენ, რამდენიმე პატიმარი კი ეზოს დასუფთავებით იყო დაკავებული და ალექსანდრეც მათ შორის იყო ხელში ცოცხი ეჭირა და ეზოს გვიდა, ერთ ერთმა პატიმარმა ალექსანდრესთან ახლოს გაიარა და ძირს ნაგავი დაუყარა, ალექსანდრემ ჯერ ნაგავს დააჩერდა და შემდეგ პატიმარს დაუძახა.
-მობრუნდი....
-რა გავაკეთო?
-მობრუნდი, რაც დაყარე აიღე და სანაგვეში ჩაყარე.
-რატომ, ხომ მაინც გვი და ესეც დაგავე.
-აიღე რაც დაყარე. წყნარად მაგრამ მთელი სიმკაცრით უთხრა ალექსანდრემ უტიფარ პატიმარს, მაგრამ ის შებრუნდა და ორი ნაბიჯი არ ჰქონდა გადადგმული ალექსანდრემ ხელი დაავლო საყელოში და მის მიერ დაყრილ ნაგავთან მიიყვანა
-აიღე რაც დაყარე.... უთხრა და კისერში უკნიდან ხელი წაუჭირა.
-გამიშვი, გამიშვი ხელი და ავიღებ.ალექსანდრეს ხელში აფართხალდა შეშინებული პატიმარი.ალექსანდრემ ხელი შეუშვა და თავზე დაადგა, მანამ არ დაანება თავი სანამ ეზო მთლიანად არ დაასუფთავებინა.
-ეს რა ბრაზიანი ვინმე არის.ჩაილაპარაკა პატიმარმა როცა ხელი შეუშვა ალექსანდრემ,მაგრამ ალექსანდრეს სიბრაზით ანთებულ თვალებს რომ შეხედა შეშინებულმა უთხრა.
-არაფერს ვამბობ ჩუმად ვარ.
-შემდეგში უფრო ფრთხილად იყავი ყველას მიმართ აქ ყველა ერთი ვართ და არავინ არავისზე მეტია, გასაგებია?
-გასაგებია. პატიმარი წავიდა და ალექსანდრეს შორიდან უყურებდა, ალექსანდრემ თავის საქმე მოამთავრა და წიგნი აიღო ისე გაერთო კითხვაში ვერც კი გაიგო როდის შემოაღამდა, წიგნი დახურა ცას ახედა და სხვებთან ერთად საკანში შევიდა წიგნი მის საწოლთან დადო და მოულოდნელად და პირველად დაფიქრდა ნუცაზე.
-როგორ ხარ ნუცა ......შემდეგ ჩაეცინა და საწოლზე გაწვა თავქვეშ ამოიდო ხელები და ფიქრებში ჩაიძირა, ნუცა კი სახლში იყო ხელიდან მოიხსნა თაბაშირი და ნელა ნელა გადაადგილდებოდა ეტლის საშუალებით.სახლი მიალაგა და მოულოდნელად ძველ ფოტოებს წააწყდა, რამდენიმე ფოტო აიღო ხელში და ცრემლი მოერია შემდეგ კი ფოტოები ნაკუწებად აქცია და ბრაზმორეულმა თქვა.
-ვერ გიტან,ვერ გიტან თომა.კარზე ზარის ხმა იყო და ნელა ნელა წავიდა კარის გასაღებად კარი გააღო და კარში ფერდაკარგული და ოფლისგან დასველებული დედა იდგა.
-დედა, დედა ამ დროს აქ რატომ ხარ.
-შვილო მაპატიე, ყველაფერიო მაპატიე.
-დედა რა გჭირს, რა გემართება დედა.
-არ ვარ ნასვამი ცუდად ვარ შვილი და იქნებ საბოლოოდ ვხედავთ ერთმანეთს ამიტომ მომისმინე ეს დანაზოგია რაც კი გამაჩნია და გთხოვ ბადრის ერიდე ხელი არაფერს არ მოაწერო რაც არ უნდა მოგიტანოს ამ ბინის წართმევა უნდა და შენ ეს ბინა მამისგან დაგრჩა.
-დედა რას ამბობ.....
-მაპატიე შვილო რომ კარგი დედა არ ვიყავი თუ შეძლო მაპატიე ნუცა რაც ტკივილი მოგაყენე.ნაწყვეტ ნაწყვეტ ლაპარაკობდა, საბოლოოდ შეხედა ნუცას და თქვა.
-ჩემი ნუცა, ჩემი ნუციკო შენ დიდ წარმატებას მიაღწევ შვილო მე მჯერა შენი. თქვა სახეზე ხელი ჩამოუსვა და გაჩუმდა.
-დედა, დედაააა, დედააააა. იყვირა ნუცამ სასოწარკვეთილმა, მაგრამ დედას აღარ ესმოდა. გაუჭირდა ნუცას მაგრამ მაინც შეძლო დედისთვის პატივი მიეგო და დარჩა სულ მარტოდ მარტო არავის გარეშე.რამდენიმე დღეში კარზე ისევ ზარი იყო და ნუცას ბადრი ესტუმრა.
-როგორ ხარ ნუცა.
-მშვენივრად ვარ, თავად როგორ ხარ ან აქ რატომ მოდი დედა აღარ არის და შენც აქ აღარაფერი აღარ გესაქმება.
-მოვედი რომ იქნებ დახმარება გჭირდება.
-მადლობა დასახმარებლად მყავს ხალხი და ისინი მეხმარებიან.
-აქ მარტო გინდა რომ იცხოვრო?
-ხომ არ გინდა შენც ამ ბინაში იცხოვრო.
-ცუდი აზრი არ არის ნუცა.
-ახლავეს ადექი და დაახვიე ჩემი ბინიდან დედას სიცოცხლე მოუსწრაფე და ახლა გინდა მეც მომიღო ბოლო თუ იფიქრე ინვალიდია და წინააღმდეგობას ვერ გამიწევსო.
-ვო, ვო, ვო რას ბრაზობ შენ რა ნევროზიანი ხარ?
-ნევროზიანი ვარ და თეთრი ბილეთი მაქვს რომ მოგკლა ღამე პასუხსაც არავინ არ მომთხოვს ამიტომ თუ სიცოცხლე არ მოგბეზრებია დაახვიე აქედან და ახლავეს.ბადრიმ უყურა ნუცას და იფიქრა ეს მართლა გიჟი არისო და უხმოდ გავიდა, ნუცამ შეხედა დაკეტილ კარს და შემდეგ ისტერიული სიცილი აუვარდა თან ტელეფონზე დარეკა.
-სასწრაფოდ შემოდი ჩემთან.რამდენიმე წუთში კარი გაიღო და მაღალი შავგრემანი ქალი შემოვიდა რომელიც ნუცას გაოცებული უყურებდა.
-რა მოხდა, ნუცა რა გჭირს.
-მოვიდა, ბადრი მოვიდა და ვუთხარი თეთრი ბილეთი მაქვს ღამე მოგკლავმეთქი და შეშინებული წავიდაააა.
-რას ამბობ გოგო, შეგიშინებია. ორივე იცინოდა. ნუცა ასე თუ ისე შეეჩვია მის ცხოვრებას, ცდილობდა ყველაფერი მარტო გაეკეთებინა მხოლოდ უკიდურეს შემთხვევაში თხოვდა დახმარებას მეზობელს რომელიც სულ მასთან იყო, მაგრამ ლელა თავიდან ალექსანდრეზე დამოკიდებული ახლა ოლეგის უბურღავდა ტვინს.
-დასასვენებლად როდის წავიდეთ...
-მალე წავალთ, ძალიან მალე მხოლოდ ახლა ცოტა უნდა მოითმინო.
-შენ დრო საერთოდ არ გაქვს ჩემთვის, კარგი დაგელოდები მაგრამ დღეს რამდენს მაჩუქებ.
-ლელა სამსახურიდან გამანთავისუფლეს და იცი რატომ?
-რატომ?
-სახლში ფულით გაუმაძღარი ქალი გიზის და იმაზე იზრუნე ბანკის გადასახადები როგორ უნდა გადაიხადოო.
-რა ბანკის გადასახადი ჩვენ ბანკი არ გვაქვს, არც გვჭირდებოიდა არასდროს.
-გადავამოწმრე ლელა და შენი ქონება ყველაფერი ბანკში დევს.
-რას ამბობ ეს ტყუილია.....
-ალექსანდრემ მანქანაც და სახლიც ვალით იყიდა ამიტომ წავიდა უხმოდ და სანამ ბანკი გაგაგდებს სახლიდან უმჯობესია გაყიდო მანქანაც და სახლიც, მოიშორე და უფრო პატარა რამ ვიყიდოთ რომელსაც შენს სახელზე გააფორმებ.
-ასე უცებ როგორ გავყიდო თან ალექსანდრესთან ხომ უნდა შევათანხმო, სახლიც და მანქანაც მის სახელზეა.
-სახლიც და მანქანაც შენს სახელზეა ალექსანდრე არსად არ ჩანს,ხო მართლა ლელა მითხარი რომ საერთო ანგარიში გქონდათ და თქვენს საერთო ანგარიშზე რამე დევს?
-უნდა იყოს მაგრამ არ ვიცი რამდენია.
-წადი და გამოიტანე რაც არის და კიდევ ალექსანდრეს ნივთები აქ შემოსასვლელში როდემდე უნდა იყოს რომ გამოგიფენია, წაიღე სოფელში და მიუტანე მამიდამისს.
-არსადაც არ წავიღებ...
-რატომ, ელოდები რომ დაგიბრუნდება და დაჭირდება?
-არა, მისი მელაკუდა მამიდას ნახვა არ მინდა და მისი საყვედურების მოსმენა.
-მაშინ გადაყარე აქაურობას მოაშორე.
-ნუ ყვირიხარ, მოვა და წაიღებს.ოლეგიმ სახლის კარი გულმოსულმა გაიჯახუნა და წავიდა, სახლთან მოშორებით მეგობარი ელოდა და მასთან მივიდა.
-ვინ არის ან სანდო თუ არის თავად იცნობ?
-სანდო არის თავად მოდის და დაელაპარაკე. მეგობრებს ასაკში შესული მამაკაცი მიუახლოვდა.
-გამარჯობათ.
-გამარჯობათ ძია გისმენთ, ბინას ყიდისო და რატომ ყიდით ბინას შეილება ვიცოდე?
-მეუღლე გარდამეცვალა გოგონა ინვალიდი მყავს და მისი მკურნალობისთვის მჭირდება თანხა, მეც ამიტომ გადავწყვიტე ბინა გავყიდო.
-საბუთები მოაწესრიგეთ და ბინის სანახავად მოვალ როცა დამირეკავთ ეს ჩემი ნომერი და დამირეკეთ.ოლეგიმ ნომერი მისცა მოხუცს და წავიდა.ოლეგი მუშაობდა დაუცველ ადამიანებზე ვისაც იცოდა და დარწმუნებული იყო არავინ არ ყავდა ქომაგი, იტაცებდა მათ ქონებას კაპიკებში და ყიდდა დიდ ფასებში. ალექსანდრე დღითი დღე ელოდა ახალ ამბებს რადგან ვახოდან იცოდა რომ გასაჩივრება შედეგიანი იყო და ერთ დილითაც რომ აღარ ელოდა ბადრაგი ღიმილით დაადგა თავზე და უთხრა.
-ალექსანდრე მანაგაძე გილოცავ შვილო დასრულდა შენი ტანჯვა შენ თავისუფალი ხარ.
-ძია შალვა დარწმუნებული ხარ?
-დარწმუნებული ვარ შვილო მოემზადე. ალექსანდრემ დაიწყო ჩანთის ჩალაგება და შალვას გაყვა უკან მორჩილად, მოულოდნელად შალვა შებრუნდა და ალექსანდრეს უთხრა.
-სად უნდა წახვიდე შვილო თავშესაფარი გაქვს? ალექსანდრე დაფიქრდა და უთხრა.
-ღამის გასათევს მოვძებნი ჩემს ქვეყანაში სულაც სასტუმროში წავალ.
-კარგი, მაგრამ შემდეგ რას ფიქრობ შვილო.
-ვფიქრობ ჩემი მუშაობის ლეცენზია აღვადგინო და დავუბრუნდე ჩემს საქმიანობას.
-წარმატებები ალექსანდრე და შენ ისევ დიდი ადამიანი გახდები და თუ დაგჭირდე ყოველი შემთხვევიათვის ეს გასაღები გქონდეს.
-ეს რა გასაღებია ძია შალვა.
-ეს ჩემი ბინის გასაღებია და იცხოვრე სადამდე იპოვი შენს სამუდამო ფუძეს.
-მადლობა ძია შალვა ამ სიკეთეს არასოდეს დაგივიწყებ. ალექსანდრეს არავინ ელოდა რადგან არავინ ყავდა მას მხოლოდ ერთი მოხუცი მამიდა ელოდა რომელმაც პატარა ბიჭი აღზარდა და ცხოვრებაც მან ასწავლა. ალექსანდრემ პირველად გადაწყვიტა ვახო ენახა და მასთან მივიდა.
-ალექსანდრე, ალექსანდრე როდის განთავისუფლდი რატომ არ დამირეკე შვილო.
-პირდაპირ მოვედი და აბა რას გამახარებ.
-ვერ გაგახარებ მოთხოვნა შენი ლიცენზიის აღდგენის არ დააკმაყოფილეს და ვფიქრობ გავასაჩივროთ.
-გასაგებია. თქვა იმედგაცრუებულმა.
-იმედს ნუ დაკარგავ ჩავრევ ხალხს, მაგრამ შენც იცი რომ ადვილი არ არის შენ სასჯელი მოგისაჯეს ალექსანდრე.
-სასჯელი რომელიც არ მეკუთნოდა და მაინც მოვიხადე, სხვა როგორ მიდის საქმეები.
-ყველაფერი კარგად არის აქამდე არ შეუწყვეტიათ გადასახადების გადახდა და თანხა შენს ანგარიშზე ჯდება თუ შეწყვიტეს გადახდა ჯერ გაფრთხილებას გავაგზავნი და შემდეგ გაყიდვაში წავა ბინაც და მანქანაც და ის თანხაც შენს ანგარიშზე დაჯდება ასე რომ შენ ორივე შემთხვევაში მოგებული ხარ ისინი კი დარჩებიან მშრალზე.
-წლები ვცხოვრობდით ერთად და ასე არ უნდა მოვქცეულიყავი....
-რას ამბობ ლელა გეცოდება, ალექსანდრე მან უნდა გაიგოს და უნდა მიხვდეს ვინ დაკარგა და ვისში გაგცვალა.
-მიხვდება კი?
-მე მაგათზე არ ვფიქრობ, ვფიქრობ სამსახურში დაბრუნდე ცოტა რთულია, მაგრამ რამეს მოვახერხებ.
-კარგი მე სოფელში წავალ თუ რამე ისევ ის ნომერი მაქვს და დამირეკე. ალექსანდრე თავის ბინაში მივიდა და კარზე დააკაკუნა კარი ლელამ გაუღო და არც გაოცებულა არც გაუკვირდა ცივად უთხრა.
-შენი ნივთები აქ დევს უკვე დიდი დროა გასული რაც გელოდებიან.
-ასე ძალიან გინდოდა ჩემი თავიდან მოშორება რომ ოთახი გაანთავისუფლე.
-ქუჩაშიც უნდა გადამეყარა რადგან შენზე ძალიან გაბრაზებული ვარ.
-რატომ, კიდევ შენ ბრაზობ ჩემზე?
-მანქანაც და ბინაც ვალებით გქონია ნაყიდი და ეს მე არ ვიცოდი.
-რა პრეტენზიებს მიყენებ, არ იცოდი რადგან მე დღეს და ღამეს ვასწორებდი გადასახადები რომ გადამეხადა და შენ ვერც კი გებულობდი ახლა გადაიხადე ხომ გინდოდა ბინაც და მანქანაც ჰოდა გადაიხადე თუ არ გადაიხდი დაკარგავ ორივეს, მაგრამ მე სულ არ მაინტერესებს გადაიხდი თუ არ გადაიხდი ეს უკვე შენი საქმე არის და არა ჩემი. ალექსანდრემ თავისი ნივთები აიღო ტაქსი გააჩერა და სოფლისკენ წავიდა, რამდენიმე საათში უკვე სოფელში იყო და საყვარელ მამიდას ეფერებოდა.
-რატომ არ დამირეკე რომ მოდიოდი შვილო.
-მეც არ ვიცოდი დღეს გამანთავისუფლეს, აქ კი ყველაფერი ისეა როგორც დავტოვე.
-არაფერი შემიცვლია ყველაფერი ისევ ისე დევს როგორც შენ დატოვე.
-ციცო დეიდა როგორ ხარ მოვედი რომ წნევა გაგისინჯო.
-გთხოვ გაუშვი მამიდა არ მინდა ამ ქალს საერთოდ შევხედო.
-ვინ დაუძახა, მე არ დამირეკია გადმოდითქო.
-როგორ ხარ მოვედი წნევა გაგისინჯო.
-მე კარგად ვარ, ვინ გითხრა რომ ციცოს ჭირდებიო.
-არავინ მითხრა ტაქსი დავინახე შენს ჭიშკართან და ალექსანდრე შევიცანი სად არის, როგორ მომენატრა.
-მარინა.................
-რა მოხდა ვნახავ და წავალ. მარინა შებრუნდა ალექსანდრესკენ და ალექსანდრე არც კი დაძრულა ადგილიდან ვერ იტანდა ამ თავნება ქალს.
-მართალი ვყოფილვარ არ შევმცდარვარ კარგად ამოგიცანი ალექს.
-როგორ ხარ მარინა. მოვალეობის მოხდის მიზნით მოიკითხა მეზობელი ალექსანდრემ.
-მე კარგად ვარ, მაგრამ შენ რატომ ზიხარ მოწყენილი წამოდი შევიკრიბოთ ახლავეს დაუახებ ყველას და ავღნიშნოთ შენი დაბრუნება, რას ტირიხარ ახლა თავისუფლებით ტკბობის დრო არის, წამოდი გავიაროთ რამდენი რამე გვაქვს გასახსენებელი, დავტკბეთ სიცოცხლით და ერთმანეთით.ალექსანდრემ მარინას შეხედა და ისე გააკეთა რომ ბოლო სიტყვერბი თითქოს არც გაუგონია.
-დააცადე ბიჭს სახლი მოსვლა დაღლილი არის.
-ციცო ალექსანდრე საკმაოდ დიდი არის თავად გადაწყვიტოს რა როგორ უნდა, კარგი? აპარატი სად გიდევს.....
-არ მაქვს წნევა და არ მინდა ამ წნევის გასინჯვა ძალაზე ხარ? გაბრაზდა ციცო და ცოტა დააკლდა კინწისვრით გაეგდო მარინა სახლიდან, ალექსანდრე ადგა და გარეთ გავიდა ციცომ კი მარინას შეხედა გაბრაზებულმა და მოურიდებლად უთხრა.
-რაც წარსულში იყო იქვე დარჩა და აღარაა საჭირო გახსენება, მარინა წარსულით არავინ ცხოვრობს ყველა მომავალზე ზრუნავს და მომავლის იმედით ცოცხლობს კარგი იქნება შენც თუ ასე გააკეთებ.
-არავინ იცის მომავალი როგორია და ზოგიერთ შემთხვევაში სწორედ წარსულს უკავშირებენ ცხოვრებას და წარსულზე აშენებენ მომავალს.
-მარინა არასოდეს მოვინდომებ წარსულში დავრუნდე და მითუმეტეს იქ სადაც ჩემი ადგილი არც არასდროს ყოფილა და არც არასოდროს იქნება.
-ალექსანდრე შენ განათლებული, პერსპექტიული, თავისუფალი ადამიანი ხარ და ცხოვრება წინ გაქვს.ალექსანდრემ შეხედა მარინას და მიხვდა ამ ქალიდან დაუოკებელი ვნება მოდიოდა და რამდენიმე ნაბიჯით უკან დაიხია არ უნდოდა ამ მორევში შესულიყო საიდანაც გამოსვლა გაუჭირდებოდა.
-მამიდა მე ისევ ვრუნდები ქალაქში და მალე მოგაკითხავ ჩემზე არ ინერვიულო დაგირეკავ, ღამე მშვიდობის მარინა. ალექსანდრემ სახლი დატოვა და წავიდა, მაგრამ ის ციცომ შეაჩერა და უთხრა.
-ალექსანდრე....
-მამიდა ნუ ნერვიულობ საერთოდ არ მაინტერესებს ეს ქალი და არც მასთან სიახლოვეს არ ვცდილობ თორემ შენ ნამდვილად ვერ დამაკავებდი, მივდივარ იმიტომ რომ რამე შეცდომა არ დავუშვა დღეს.
-ალექსანდრე იქნებ ის გოგო მოძებნო მამიდა.....
-მისი შეხედვაც არ მინდა მან მე ცხოვრება დამინგრია, ვერავინ წარმოიდგენს როგორ ძალიან მიყვარს ჩემი საქმე.
-ერთხელ მაინც თუ გიფიქრია მას როგორ უჭირს და როგორი რთულია მისთვის ყოველი დღე როცა ეტლში ზის.
-მამიდა ახლა არავისზე არ ვფიქრობ, ვფიქრობ სამსახურში თავი აღვიდგინო და ისევ ვიმუშავო.აქ ტაქსის არ არის ადრე რამდენი ტაქსები იდგა.
-ცენტრში უნდა გახვიდე ტაქსი რომ იპოვო აქ გაგიჭირდება. უთხრა მარინამ და ალექსანდრეს შეხედა უნდოდა დაება ალექსანდრე მისი გამოხედვით, მაგრამ ციცომ მისცა ერთ ერთი ნაცნობის ნომერი და ალექსანდრე იმ ღამით ისევ ქალაქში დაბრუნდა.გვიან იყო შალვას მოცემულ მისამართზე რომ მივიდა და კარს აღებდა ხმამაღალი საუბარი რომ შემოესმა უნებურად დააყურადა ეს ხმა ნაცნობი ხმა იყო მისთვის.
-მოაწერე ხელი ამ ქაღალდებს.
-არ მოვაწერ, შენ რა გაუბერე?
-შენ ამ ქაღალდებს ხელს მოაწერ და ბარგი გაამზადე ინვალიდთა სახლში უნდა გადაგიყვანო რადგან ეს ბინა უნდა გავყიდო, გასაგებია?
-შენ დედაჩემს სიცოცხლე მოუწამლე და ახლა გინდა მე მომიშორო თავიდან და რა უფლებით, ვინ ხარ.
-დედაშენი ლოთი იყო და სვამდა, ჩემი ბრალი არის?
-შენ გაალოთე, წადი აქედან და აქ აღარ მოხვიდე.
-ძალიან ცდები თუ გგონია თავს დაგანებებ, ახლა წავალ, მაგრამ ისევ მოვალ და მარტო არ მოვალ ნოტარიუსთან ერთად მოვალ რომ სახლი ჩემს სახელზე გადმოვიფორმო შენ სხვა გამოსავალი არ გაქვს და ვიცი დამნებდები.ბადრი გაბრაზებული გავიდა კარებში და გვერდი აუარა იქვე მდგარ უცხო მამაკაცს, ალექსანდრემ კარი გააღო და შევიდა ბინაში, მაგრამ გოგონას ტირილის ხმა შემოესმა და გაჩერდა არ უნდოდა ჩარევა უცხო ოჯახის საქმეში და კარი მიხურა, მაგრამ გულმა ვერ მოუთმინა კარი გააღო და უნდოდა გოგონასთან შესულიყო მაგრამ გოგონა ეტლით კიბის თავში იდგა და ცდილობდა კიბეზე ჩასვლას, ალექსანდრემ ეტლი უკან დახია.
-არ გაქვს უფლება ხელი შემიშალო. შეხედა გოგონამ ალექსანდრეს და ორივე გაოცებული უყურებდა ერთმანეთს.
-შენ?
-შენ?
-რა მოხდა რა ხმაურია. გამოვიდა მეზობელი, მაგრამ ალექსანდრემ დაამშვიდა.
-ყველაფერი კარგად არის. ნუცა სახლში შეიყვანა და მსუბუქად უსაყვედურა.
-რას აკეთებ, გინდა სიცოცხლეს დაემშვიდობო?
-ეს შენ ხარ.....
-დიახ მე ვარ და მადლობა უთხარი უფალს რომ მე ვარ დღეს აქ და არა სხვა.
-იმ დღეს რატომ არ მომკალი, ასეთი სიცოცხლე აღარ მინდა.
-მომისმინე....
-ვერ გიტან, ვერ გიტან, ვერ გიტან მეზიზღებიიიიი. ერთ დროს სიცოცხლით სავსე ნუცა დღეს სიცოცხლეზე ხელჩაქნეული იდგა ალექსანდრეს წინ, კარზე კაკუნი იყო და ალექსანდრემ ნუცას შეხედა.
-ელოდები ვინმეს?
-არა, არავის ველოდები. ალექსანდრემ კარი გააღო და მის წინ რამდენიმე თეთრხალათიანი მამაკაცი იდგა.
-თქვენ ვინ ხართ, სად არის პაციენტი.
-ვინ პაციენტი ჩვენ არავინ გამოგვიძახებია.
-ნუცა ყოჩივარი უნდა გადავიყვანოთ ფსიხიატრიულში.
-ფსიხიატრიულში რატომ უნდა გადაიყვანბოთ ჯამრთელი ადამიანი.
-თქვენ ვინ ხართ, ნათესავი?
-ნათესავზე მეტი მე ნუცას საქმრო ვარ.
-რა ხდება, არ წაიყვანეთ ეს გიჟი?
-ვისზე ამბობთ ქალბატონო.... ალექსანდრე მიუბრუნდა იქვე მდგარ კარის მეზობელს.
-ვისზე თუ არა ამ ლეშზე აქ რომ ცხოვრობს, წაიყვანეთ თორემ გადაწვავს ბინას.
-რას ამბობთ როგორ შეგიძლიათ ისაუბროთ ასე ზიზღით ქალზე როცა თქვენც ქალი ხართ ის ხომ ინვალიდია და არა გიჟი.
-შენ რა იცი ორი დღის წინ გაზი დატოვა მოშვებული და მე მივუსწარი, ყოველ დღე მთვრალი არის დედამისიც ლოთი იყო. შენ ვინ ხარ საერთოდ აქ რომ ხარ.
-შენთვის არავინ ნუცასთვის ყველაფერი და შენ კი ნახე მარტო ინვალიდი გოგონა და გინდა ჯამრთელი ადამიანი ფსიხიატრიულში გამოამწყვდიო, მაგრამ ვერ მოგართვით. ალექსანდრე იწქვე მდგარ სამ მამაკაცს მიუახლოვდა და უთხრა.
-არ გაქვთ უფლება გოგონა წაიყვანოთ როცა ის ჯამრთელია, მე არ გაძლევთ უფლებას მისი სახლიდან გაყვანისას.
-თქვენ ვინ ხართ....
-ნუცას საქმრო და იურიუსტი ალექსანდრე მანაგაძე, კიდევ რა ინფორმაცია გნებავთ.
-არაფერი. თქვა ერთ ერთმა და თვალით ანიშნა სხვებს რომ წასულიყვნენ, ალექსანდრემ იქვე მდგარ მეზობელს ზიზღით შეხედა და ბინაში შევიდა შეხედა ნუცას რომელიც დაუცველი და უსუსური იჯდა.
-არავის მივცემ უფლებას ასე გადაგიაროს. შემდეგ ტელეფონი ამოიღო და ვახოს დაურეკა.
-მისამართს მოგწერ და სასწრაფოდ უნდა მოხვიდე. რამდენიმე წუთში ვახო უკვე ალექსანდრეს წინ იჯდა და მას უსმენდა.
-გასაგებია და ახლა რას ვაკეთებთ.
-პირველი რაც უნდა გავაკეთო კარი და საკეტი უნდა გამოვცვალო.
-საკეთი თუ კარიც.
-ორივე და უფრო მყარი კარი გავაკეთოთ დაცვა რომ ჰქონდეს და ადვილად არ გახსნას ვინმემ.
-კარგი ეს ადვილია მოვაგვარებ მაგ საქმეს და დაელოდე აქ იყავი რომ მოვლიან, შემდეგ კი წაიყვანე გოგონა გაარიდე ამ ადგილს დროებით.
-სოფელში წავიყვან.ალექსანდრემ კარის ზომები აიღო და ვახოს გაატანა, ვახო წავიდა და რამდენიმე წუთში ორი მამაკაცი მოვიდა ახალი კარით და ნუცას ბინის კარი გამოცვალეს.
-მაინც შემოვა....
-ვერ შემოვა ნუცა აქ ვერავინ და თუ შემოვლიან კარგ ჩიტს დაიჭერენ. ალექსანდრემ სიგნალიზაცია დააყენა ბინაში და შემდეგ ტაქსი გამოიძხა ნუცა აიყვანა ხელში და ტაქსში ჩასვა და ნუცასთვის გაურკვეველი მიმართულებით წავიდა, ნუცა ნანერვიულები და დაღლილი იყო ამიტომ მალე ჩაეძინა ადგილზე მისულები ნუცა ხელში აყვანილი შეიყვანა სახლში და მის საწოლზე დააწვინა.
-ალექსანდრე შვილო...... შეშინებული უყურებდა ციცო ალექსანდრეს მაგრამ ალექსანდრემ თვალები დაუბრიალა და შემდეგ ჩუმად უთხრა.
-მამიდა ტაქსის გავისტუმრებ და აგიხსნი ყველაფერს. რამდენიმე საათი ეძინა ნუცას და შემდეგ სუსტი ძლივს გასაგონი ხმით თქვა.
-სად ვარ, სად მომიყვანე.
-არ ინერვიულო ჩემს სოფელში მოგიყვანე აქ მამიდა ცხოვრობს და მეც მოვდივარ ზოგჯერ.
-ჩემს სახლში მინდა წასვლაა....
-შენს სახლში წასვლა არ შეიძლება....
-ჩემს სახლში რატომ ვერ წავალ, შენ გიჟი ხარ?
-მე ნორმალურად ვგრძნობ თავს, მაგრამ თუ იქ წახვალ ნამდვილად გიჟად ჩაგთვლიან. უთხრა და წინ დაუდო ქაღალდი რომელიც ნუცას სახლში ნახა.
-,,ჩემს სიკვდილში არავინ არ დაადანაშაულოთ’’
-ნუცა არ მინდა შენი სიკვდილი ჩემს სინდისზე იყოს, აქ იქნები სანამ კარგად არ გახდები.
-არ გაქვს შენ სინდისი.
-მომიყევი შენზე, მითხარი ყველაფერი რაც შენ გეხება.
-რომ მოგიყვე რა დამიხსნი იმ ადამიანისგან ვინც ცდილობს წამართვას ყველაფერი?
-თუ გამენდობი და მეტყვი ვინ გემტერება, გპირდები დაგეხმარები.
-ღარიბ ოჯახში დავიბადე და გავიზარდე მამის გარეშე, დედა და ბებია ბაბუა მზრდიდნენ სიყვარულით. არასოდეს მცმია მოდურად და არც მუხლებზე გადაგლეჯილი ჯინსების მოყვარული არ ვიყავი, მე ჩვეულებრივი ერთი ღარიბი ოჯახის ჩვეულებრივი შვილი ვიყავი, მაგრამ ბებია ბაბუა იმდენს შრომობდა არასოდეს გვშიოდა. დედა სახლიდან წავიდა მამის გარდაცვალების შემდეგ რამოდენიმე წელში და სმა დაიწყო მე სკოლაში დავდიოდი სკოლა ხომ ცოდნის ტაძარია და ყოველი ბავშვი ამ სკოლის კედლებში ყალიბდება პიროვნებებად, ღებულობს ზოგად განათლებას და ამ სკოლის კედლებში ატარებ ცხოვრების საუკეთესო წლებს. მიხაროდა მეგობრებთან შეხვედრა, მაგრამ როგორც სხვები მეც ვნატრობდი ამ კედლებს გავცლოდი, გავცლოდი ამ ყიჟინით ახმაურებულ დერეფნებს და როდის გავიდოდი სამშვიდობოს.სკოლაც დასრულდა და მე ცეკვას გავყევი სკოლის შემდეგ სადაც 8 წლიდან დავდიოდი და ცეკვა იყო სადაც ვსუნთქავდი ღრმად და ცენაზე ვეზიარე ხალხის ყურადღებას, ტაშს და მხიარულ შეძახილებს.დედას იშვიათად ვნახულობდი ის ჩემთან მხოლოდ მაშინ მოდიოდა როცა ფული ჭირდებოდა ბებიამ და ბაბუამ დამტოვა და მეც იმ ბინაში დავრჩი დღეს კი მოდის ის ლოთი და მეუბნება დედაშენთან ვცხოვრობდი და წილი მეც მეკუთნისო. მან განგებ დაუკავშირდა დედას ცხოვრება და გაალოთა რომ ბინა ჩაეგდო ხელში, ახლა კი ჩემი ჯერი დადგა.
-დამშვიდდი აქ ვერავინ ვერ მოვა და ვერ შეგეხება.
-მადლობა ალექსანდრე....ალექსანდრეს ჩაეცინა და ნუცამ გაოცებულმა შეხედა.
-რა გაცინებს....
-აღარ გეზიზღები?
-მეზიზღები, მაგრამ......
-ალექსანდრე შვილო ბლინები გამოვაცვე და გავუმასპინძლდეთ ჩვენს სტუმარს.
-ოოოო, ძალიან კარგი მოგიფიქრებია მამიდა გააწყვე მაგიდა და მოვიყვან ნუცას.ყველა მაგიდას შემოუსხდა და ჩაის მიირთმევდნენ ბლინებთან ერთად თან საუბრობდნენ რომ მარინა ესტუმრათ.
-სტუმარი გვყოლია არ ვიცოდი. ალექსანდრემ მამიდას გადახედა და მიხვდა რომ არც ციცოს ესიამოვნა მარინას სტუმრობა.
-ალექსანდრე შეიძლება დაგელაპარაკო? ალექსანდრემ თვალები მაგრად დახუჭა და ფეხზე წამოდგა მარინას გარეთ გაყვა.
-გისმენ მარინა რამ შეგაწუხა.
-ეს ხომ ის გოგონაა ვის გამოც იჯექი ციხეში.
-ის გოგონაა და მერე შენ რა გაღელვებს, ამის შესამოწმებლად მოხვედი?
-შენ გაგიჟდი, ახლავეს უკან წაიყვანე....
-მარინა შენს საქმეს მიხედე ჩემს სახლში ვინ მოვა, ვინ დარჩება და ვინ წავა ეს ჩემი გადასაწყვეტია და არა შენი, გასაგებია? რა ეჭვიანი ცოლივით იქცევი ვერ გამიგია რა გინდა რას ითხოვ აქ რა დაგრჩენია ყოველ დღე რომ მოდიხარ და მამოწმებ.
-შენ იმ გოგოს გამო იჯექი და ახლა სახლშიც მოიყვანე...
-დიახ მოვიყვანე, რადგან ის ჩემს გამო დარჩა ინვალიდი გესმის? ახლა კი წადი და აქ ასეთი პრეტენზიებით არ მოხვიდე, მე შენთან საერთო არაფერი მაქვს და არც მექნება.
-იდიოტი რომ ხარ შენ ალექსანდრე მანაგაძე ეს თუ იცოდი.
-რა გინდა ადამიანო საქმე სხვა არაფერი გაქვს მე რომ დამჩხავი თავზე?
-არსადაც არ წავალ. თქვა და სახლში შევიდა სკამი გამოსწია და ალექსანდრეს გვერდით მოკალათდა.
-მიირთვი მარინა რაც გვაქვს ამ დილით ეს არის.
-ოჯახული საუზმეა ტკბილი და თბილი გარემო.ჩაი დაისხა და ნუცას თვალებში უყურებდა.
-თქვენ დიდი ხნით ხართ ჩვენთან სტუმრად.
-იმედია რომ არა, მაგრამ ეს ალექსანდრემ უფრო იცის როდის წავალთ აქედან. ალექსანდრეს გაეცინა ნუცას პასუხზე და ნუცას თვალი ჩაუკრა.
-ქალაქში ცხოვრობთ თქვენი ბინა გაქვთ თუ.....
-ბინა მაქვს...
-მარტო ცხოვრობ?
-აქამდე მარტო ვცხოვრობდი, მაგრამ ახლა აღარ რადგან ჩემს გვერდით ალექსანდრე არის. რატომ მეკითხებით გინდათ ბინა იქირავოთ, მაგრამ იმედი არ გქონდეთ უნდა გაგაწბილოთ არ ვაქირავებ ბინას.
-არა მე ბინა არ მჭირდება საკუთარი სახლიც მაქვს,
-მარინა ადროვე ადამიანს საუზმე მიირთვას.
-ეს ხომ უბრალოდ საუბარია მაინტერესებს სახლში ვინ ჩაგვისახლა ალექსანდრემ.
-მარინა დალიე ჩაი და გაჩუმდი. უკვე გაბრაზებულმა უთხრა ალექსანდრემ.
-საინტერესოა ალექსანდრე თქვენს გამო ციხეში იჯდა და ასე უსირცხვილოდ აქ როგორ გამოყევი არ შეგრცხვა?
-მარინა ან ჩაცეცხლე ეს ჩაი ან წაეთრიე სანამ თავზე გადაგასხი ეს ცხელი წყალი. ნუცას შეეშინდა ალექსანდრესი და სიტუაციის გაკონტროლება სცადა, ხელზე ხელი მოკიდა ალექსანდრეს და თვალებში ჩახედა.
-არა უშავს ალექსანდრე დაწყნარდი. შემდეგ ამ თავხედ ქალს მიუბრუნდა და უთხრა.
-არ ვიცი რატომ ნერვიულობ ასე ძალიან, მაგრამ უნდა დაგამშვიდო რომ ფეხზე ვეღარასოდეს ვეღარ გავივლი და ასე დარჩა ჩემი ოცნება ცაში გამოკიდებული. საქმრო მყავდა რომელმაც სხვაში გამცვალა და ახლა ჩემს მეტოქესთან ანუ ჩემს დაუძინებელ მტერთან ერთად ცხოვრობს. ცეკვა იყო მთელი ჩემი ცხოვრება, მაგრამ დაინგრა და დაიფერფლა ჩემი ოცნებები ეს თავშიდაც გითხარი. სულ ცოტა ხნის წინ დედა გარდამეცვალა და მე მას ჭიქით წყალიც ვერ მივაწოდე ჩემი მამობილი კი ცდილობს ბინა წამართვას, გამიყიდოს.მე პირადად არაფერი შემიძლია, ვერც ოცნებებს ავისრულებ ჩემით დამოუკიდებლკად ვერ გადავაადგილდები ეს შეუძლებელია და გუშინ საღამოს გადაწყვეტილება მივიღე ჩემი სიცოცხლე თავად შემეწყვიტა მაგრამ უადგილო ადგილზე აღმოჩნდა ალექსანდრე და გადამარჩინა ამიტომ აქ თქვენთან ერთად ვზივარ ცოცხალი როცა რომ ჩემი სული უკვე ზეცაში უნდა იყოს ანგელოზებთან. დაგაკმაყოფილათ ჩემმა პასუხმა, ამოვავსე თქვენი ცნობისნმოყვარეობა?
-სამწუხაროა ეს ყველაფერი, მაგრამ მარტო თქვენ არ გაგივლიათ მძიმე ცხოვრება, ალექსანდრემ .......
-მარინა წაეთრიე აქედან და აქ მოსული აღარ დაგინახო. ალექსანდრე ფეხზე წამოიჭრა მარინას ხელი მოკიდა და სახლიდან გააგდო ასევე გაბრაზებული სახით ციცოს მიუბრუნდა.
-ძალიან გთხოვ ამ ქალისგან თავი შორს დაიკავე და ნუ გადამკიდებ უბედურებას.
-დამშვიდდით გთხოვთ თავს უხერხულად ვგრძნობ....
-შენ დამშვიდდი და არავის მივცემ უფლებას ასე უხეშად შეგეხოს ნუცა. ხელში აიყვანა და ისევ საწოლზე დააწვინა ფრთხილად.
-დაისვენე და შემდეგ სასეირნოდ გაგიყვან. გული ამოვარდნას ჰქონდა, საძინრებელში დატოვა და გარეთ გავიდა.
-არ ვიცოდი სად წამეყვანა და პირველი ვინც მომაფიქრდა შენ იყაი მამიდა, არ მეგონა იმ დღის შემდეგ ამდენი ტკივილი თუ ჰქონდა გადატანილი.
-ძალიან მეტკინა მისი გავლილი ყველა ნაბიჯი ალექსანდრე.
-ვერ მივატოვებ ამ მიმე წუთებში, იყოს აქ და მეც ხშირად გამოვალ.
-ძალიან კარგს იზამ ცხოვრება წამიერია და წარსულის დაბრუნება შეუძლებელი, მომავლით ვიცხოვროთ შვილო.


ყველაზე კარგი რაც ყველამ უნდა ვიცოდეთ ცხოვრებაში ეს მადლიერებაა, ადამიანები ხშირად ვცდებით და გვავიწყდება რომ თითოეულ ჩვენთაგანს გვაქვს რაღაც ცოდვები მიმალული, მაგრამ უნდა ვიცოდეთ ისიც რომ აღიარება ჩვენი შეცდომების არასოდეს არის გვიან თუ წრფელი გულით არის სინანული. ნუცა მადლიერი იყო ალექსანდრესი მან დაიბრუნა მშვიდი ცხოვრება, სოფელში ყოველი დილა ძალიან ლამაზი იყო მზის სხივით გაბრწყინებული და სიკეთით დამძიმებული, ასევე მადლიერებით გამდიდრებული.
-დილა მშვიდობის ჩემო გოგო როგორ გეძინა.
-მშვიდად და უშიშრად, მადლობა ამ სიმშვიდისთვის თქვენ და ალექსანდრეს. ალექსანდრეს ესმოდა ნუცას ხმა და გაუხარდა წინა დღის შემდეგ ნუცამ კმაყოფილმა რომ გაიღვიძა, ყინული ნელა ნელა დნებოდა მათ შორის. ნუცა მიეჩვია სოფელს ციცოს ეხმარებოდა სადილ ვახშამის გაკეთებაში, მაგრამ ციცოს უნდოდა ნუცა გარეთ გასულიყო.
-ნუცა შვილო ძალიან ლამაზია ჩვენი სოფელი არ გინდა რომ გაიარო, გამოკეტილი ხარ როგორც ქალაქში არიან მაღალ სართულებზე, გაგიყვანს ალექსანდრე დღეს არსად არ მიდის. ნუცამ დაფიქრდა და მორიდებულად შეხედა ალექსანდრეს.
-თუ არ შეგაწუხებ გავისეირნოთ..... ალექსანდრემ ყველა საქმე გადადო და ნუცა სოფლის განაპირას გაიყვანა სადაც პატარა მდინარე გადიოდა, მოეწონა ნუცას სოფლის სუფთა ჰაერი თვალები დახუჭა და მისთვის ოცნებებს მიყვა, ოცნებობდა რომ ამ მინდვრებში ის და თომა ცეკვავდა უეცრად თვალები გაახილა და ალექსანდრეს შეხედა, რომელიც მოშორებით იჯდა უამრავ თეთრ გვირილებში სიგარეტი ჰქონდა პირში და მისი გამონაბოლქვი კვამლიდან ცალი თვალი ჰქონდა მოჭუტული ხელში კი რაღაცას აკეთებდა დიდი მონდომებით. უყურებდა ალექსანდრეს და შემდეგ ფეხებზე დაიხედა, ჯერ გაეცინა შემდეგ თვალები აემღვრა ცრემლი მოერია და გაიფიქრა.
-,,რაზე და ვისზე ოცნებობ ნუცა ეს ხომ შეუძლებელია, შენ ასეთი მარტოსული დარჩები ბოლომდე’’. ფიქრებში იყო და ვერ გაიგო როგორ მიუახლოვდა ალექსანდრე ხელში მოწნული გვირელებისგან ლამაზი გვირგვინი ეჭირა და ნუცას თავზე დაადგა შემდეგ კი უთხრა.
-რაზე ფიქრეობ ასე რომ ვერ გაიგე ჩემი მოსვლა. ნუცას გაეცინა და უთხრა.
-მე თუ საფიქრალი არ მაქვს ალექსანდრე.
-უნდა დამშიდდე და ყველაფერი კარგად იქნება, გვირგვინი გიხდება გინდა გაჩვენო რა ლამაზი ხარ?
-როგორ, ტელეფონი წამოიღე? ალექსანდრემ რამდენიმე ფოტო გადაუღო ნუცას და შემდეგ აჩვენა ნუცამ კი სიცილით უთხრა.
-ის ორი წაშალე და ერთი დატოვე კარგია.
-ჩემს ტელეფონში რაც არის არაფერი არ იშლება, გინდა ეკლესისაში წავიდეთ?
-სად არის ეკლესია.... გაოცებულმა შეხედა ალექსანდრეს და ალექსანდრემ აღარ მოუსმინა ეტლი შემოაბრუნა და ნელა ნელა მიდიოდა.
-ჯერ ადრე არის, ამიტომ იქ ახლოში წყარო არის და იქ შევჩერდეთ. ნუცა გამოაფხიზლა სოფლის სილამაზემ და მის გაშლილ თმებში ნაზად მონავარდე სიომ.
-ნახე ეს ჩემი წყარო არის ჩემი საყვარელი ადგილი, ეს ჭადრები საუკუნეებზე მეტს ითვლის ის ჩვენი დიდი პაპების პაპების დარგულია.
-ძალიან ლამაზია თქვენი სოფელი ალექსანდრე და ეს სილამაზე არ მოგაწყენს ისე გეზიდება არ მოგცემს საშუალებას მისგან წახვიდე, ეს ადგილი მაგნიტივითაა, მიგიზიდავს და ბოლოს აქ დაგტოვებს მის მკლავებში გამოგამწყვდევს და მისი საუკუნოვანი ჭადრებით დაგიჩრდილავს მზისგან.ვერა, ვერ შეძლებ თავი დაიხსნა მისგან.ალექსანდრეს ჩაეცინა ნუცას გულუბყვილო აღიარებაზე და უთხრა.
-მეც ძალიან მომწონს სოფელი, ქალაქში დროს ვპოულობ თუ არა აქეთ გამოვრბივარ სულიერად მამშვიდებს აქ ყოფნა, ეს ადგილიც ჩემი საიდუმლო ადგილი იყო დიდი ხნის განმავლობაში ეს ქვები ყველა ჩემი მოწიკულია მამიდას ერთი ჩანთა ჰქონდა ჩავაწყობდი შიგ ქვებს და მომქონდა აქ ვიყავი დაღამებამდე სანამ მთვარე არ დამანათებდა ვერ ვგებულობდი დრო როგორ გარბოდა, მაგრამ ჩემი თავით კმაყოფილი ვბრუნდებოდი სახლში მამიდა ჭიკართან მხვდებოდა ატირებული სანამ აქ არ მოვიყვანე და არ ვაჩვენე ეს ადგილი რომ დროს აქ ვატარებდი სულ ფიქრობდა რომ ცუდ ბიჭებზე ვიყავი აყოლილი და რაღაც ცუდს ჩავდიოდი, მაგრამ ეს ადგილი ნახა და დამშვიდდა.
-მშობლები სად არიან შენი ალექსანდრე.
-ჩემი მშობლები ძალიან პატარა ვიყავი მამა რომ გარდაიცვალა უბედური შემთხვევა იყო, მალე რამდენიმე თვეში მამის დაკარგვის ჯავრს გადაყვა დედა მე კი მამიდამ გამზარდა მან ჩემს გამო ოჯახიც კი არ შექმნა და მისი ცხოვრება მე მომიძღვნა, მეც მის გამო სიცოცხლეს დავთმობ მის გარდა არავინ მყავს.მამიდას სიმკაცრემ, მოთხოვნამ და მისმა დაუღალავმა შრომამ მეც ადამიანად მაქცია. არასოდეს მომფერებია, არასოდეს შეუქივარ და 18 წლის რომ გავხდი დამაჯინა და მითხრა რას ვაპირებდი არ იცოდა თუ გამოცდებზე უნდა გასულიყავი და ცხარე ცრემლით იტირა რომ გაიგო უმაღლესში ვაგრძელეწბდი სწავლას იმედიც გავუმართლე მოვეწყვე და იურისტი გავხდი. ნუცა კარგი სამსახურიც მქონდა იმ დღეს შენ რომ დაგეტაკე ღალატის მსხვერპლი ვიყავი ანერვიულებული მოვდიოდი არცთუ დიდი სისწრაფით, მაგრამ იქ რომ არ ველოდი არავის რადგან აკრძალულია იქ ფეხით მოიარულეთა გავლა მეც ვეღარ გავაჩერე და რაც მოხდა შედეგს ორივე ვხედავთ.
-გამოდის ორივე ღალატის მსხვერპლი ვყოფილვართ ალექსანდრე.
-ასეა ორივეს გვიღალატეს, არ წავიდეთ?
-წავიდეთ, მინდა ეკლესიაში შევიდე. ალექსანდრემ ეკლესიაში ხელში აყვანილი შეიყვანა ნუცა და იქ ციცო დახვდათ ხატების წინ მდგარი სანთლით ხელში, ნუცამაც დაანთო სანთელი და სამივე ერთად მოდიოდა სახლში წინ მარინა რომ შეხვდათ.
-ჰაერზე გამოსულხარ სტუმარო და ცოტა ფერი მოგსვლია, ყურადღებამ და კარგად კვებამ მოგიხდა.
-დიახ საუკეთესო კერძებს მიმზადებს ციცო მამიდა და წონაშიც მოვიმატე.შხამი არც ნუცამ დაიშურა მარინას მიმართ.
-მარინა სად მიდიხარ....
-ეკლესიაში მივდივარ....
-ეკლესიაში შესვლამდე შხამი გარეთ დატოვე. წყნარად უთხრა ნუცამ რაზედაც ალექსანდრემ თავი ვერ შეიკავა და გაეცინა,მარინამ კი სიბრაზისგან ვერაფერი უთხრა ალექსანდრესთან ერთად და გზა გააგრძელა, ალექსანდრემ შეამჩნია ეტლის საბურავი დაშვებულიყო და სახლში მივიდა თუ არა ნუცა სკამზე დასვა და თავად ეტლის შეკეთებას შეუდგა, მოულოდნელად ნუცამ ალექსანდრეს ხელზე დადო ხელი და უთხრა.
-ალექსანდრე ცხოვრება ერთ ფურცელზე დაწერილი ისტორიაა მთავარია შეცდომა არ უნდა დავუშვათ, რადგან ისტორია უკვე გავლილია და აღარ წაიშლება.
-მაგრამ უშეცდომო ადამიანი არ არსებობს, ნუცა.....
-ვიცი და მართალი ხარ, მაგრამ შეცდომა შეიძლება დავუშვათ გამოუსწორებელი და შეიძლება იყოს გამოსწორებადი, იმ დღეს რაც მოხდა ყველაზე დიდი დამნაშავე მე ვარ შენს წინაშე, იმ საბედისწერო მოსახვევზე რომ არ გამევლო არც არაფერი არ მოხდებოდა, თავიდანვე ვიცოდი რომ დამნაშავე ვიყავი, მაგრამ ტვინი ამირიეს და დამაჯერეს თავიანთი სიმართლე. მაპატიე ალექსანდრე ცხოვრება და კარიერა მე დაგინგრიე, შეგეძლო არ შემოგეხედა ჩემთვის გქონდა მიზეზი, მაგრამ აქ ვარ შენს სოფელში, შენს სახლში და შენს გვერდით.
-ორივემ დავაშავეთ და ორივე ვართ დამნაშავეები ერთმანეთის წინაშე, ჩვენ ორივემ ერთმანეთს დავუნგრიეთ ცხოვრება მე შენ და შენ მე, მაგრამ რაც მოხდა ყველაზე მეტად შენ დაზარალდი, შენ ძალიან ბევრი გადაიტანე არ ვიცი მაპატიებ თუ არა ოდესმე....
-შენ, შენ შეგილია მაპატიო?
-ნუ ფიქრობ ამაზე დაივიწყე, ის რაც მოხდა უკვე წარსულია და იფიქრე თითქოს საშინელი სიზმარი ნახე.დღეები დღეებს მისდევდა და ოქროსფერი შემოდგომა უკვე სულს ღაფავდა მის ბოლო დღეებს ითვლიდა, ციცო და ალექსანდრე მეორე დილით ქალაქში წავიდნენ, ნუცამ ადგა და სადილი მოამზადა ყველაფერი მიალაგა და წიგნი აიღო უნდა წაეკითხა რომ სახლში მარინა შემოვიდა.
-კარგი სუნი ტრიალებს ოჯახში დიასახლისობ კიდეც ქალბატრონო.
-მარინა ისევ ისეთივე მწარე სიტყვებს ისვრი რამეზე ან ვინმეზე გაბრაზებული ხარ?
-შენზე ვარ გაბრაზებული...
-ჩემზე, მე რა დაგიშავე. გაოცებული უყურებდა მარინას ნუცა.
-ვერ ხვდები რომ ალექსანდრეს ეცოდები და სანამ აქ ხარ მის პირად ცხოვრებას ვერ ააწყობს როცა შენ ინვალიდი აქ ცხოვრობ, მაგრამ ვიცი რაც ჩაიფიქრე გინდა თავგზა აუბნიო შენზე იქორწინოს და უფეხო ქალი ხელით გათრიოს.
-საიდან მოგდის ეს ამაზრზენი ფიქრები ასეთი ბოროტი იყავი თუ ახლა გაბოროტდი, შენ თავად თუ გესმის რას ამბობ. გაოცებული უყურებდა ნუცა მარინას, მაგრამ მარინამ თვალებში ჩახედა და უთხრა.
-თუ ტყუილია რასაც ვამბობ მოშორდი აქაურობას, დატოვე ალექსანდრე და წადი ჩვენ დაგვტოვე მარტო ნუ ჩადგები ჩვენს შორის. ვერც კი ხვდები ჩვენს ურთიერთობას შენი გამოჩენით ბზარი რომ გაუჩინე, მაგრამ ეგოისტი ხარ აქ მოემგვანე კარგად და სად წახვალ თავს გევლება ყველა და შენც იშნობ. წადი აქედან, წადი. ნუცას ცრემლი დაუგორდა სახეზე და მარინას უყურებდა ხმა ვერ ამოიღო ისე კანკალებდა, ალექსანდრე კი მამიდას გამოუტყდა ნუცას სიყვარულში.
-შეგიყვარდა ალექსანდრე ნუცა.
-მისმა გამოხედვამ გრნობები გამიღვიძა და მივხვდი რომ ნუცა მთელი ჩემი ცხოვრებაა, ქალი ამოუცნობი ფენომენია და ეს ფენომენი ქალი ნუცა არის ჩემთვის ვინც მე გული ისევ ამიფორიაქა და დამაინტერესა.
-ალექსანდრე შენ ვერც კი წარმოიდგენ როგორ გამახარე შვილო, უფრო გამახარებ თუ ეტყვი ნუცას.
-ვეტყვი, ვეტყვი მამიდა მაგრამ ჯერ დაველოდები არ ვიცი თავად რას ფიქრობს.დრო მიდის და დროსთან ერთად საყვარელ ადამიანებს ვკარგავთ, ნუცასთვის თომას არსებობა გაქრა მასზე საერთოდ აღარ ფიქრობდა, მაგრამ მის ცხოვრებაში ალექსანდრე შემოიჭრა გრიგალივით და ელვისებურად გაანათა მისი სული.ჯერ ფრჩხილებით ეპოტინა ნუცას გულის კარს, შემდეგ ნელა ნელა იწყო შიგნით შესვლა და შევიდა კიდეც გულის სიღრმეში. იმ დღეს მარინას სიტყვებზე ფიქრობდა, ლამაზად მიალაგა სახლი და დიდი გაჭირვებით ნელა ნელა გზაზე გავიდა, მარინამ შეხედა ნუცას ქუჩაში გამოსულს და ჩაილაპარაკა.
-არ მჯერა, ნუთუ ასე გაჭრა ჩემმა საუბარმა რომ მიდის. შორიდან უყურებდა როგორ მოეხმარა ტაქსის მძღოლი ნუცას და ტაქსიც წავიდა სიხარულისგან არ იცოდა რა გაეკეთებინა და ტაქსის მძღოლს დაურეკა.
-მარინა ვარ არ შეიმჩნიო ძალიან ამაყია ჩვენი სტუმარი და მგზავრობის თანხას მე გადავიხდი რომ დაბრუნდები.
-კარგი შვილო. უპასუხა მძღოლმა და ტელეფონი გათიშა, ალექსანდრე კი დატვირთული შევიდა სახლში და მხიარულად დაიძახა.
-რა სასიამოვნო სურნელია სახლში, ნუცა მოვედით. ნუცამ არ გამოხედა არც მისი ხმა ესმოდა და გაოცებული წავიდა მის საძინებელში, მაგრამ ალექსანდრემ მაგიდაზე დადებული წერილი ნახა და ხმამაღლა წაიკითხა.
-მადლობა ქ-ნო ციცო ვერასოდეს ვერ შევლებ თქვენს დავიწყებას თქვენ დედასავით ჩამიკარით გულში და მიმიღეთ, ძალიან ბევრი ვიფიქრე და გადავწყვიტე დაგემშვიდობოთ სტუმრობა საკმარისად გამიგრძელდა ჩემზე არ ინერვიულოთ მე კარგად ვარ და უფრო კარგადაც ვიქნები. მადლობა ყველაფრისთვის რაც ჩემთვის გააკეთეთ და უღრმესი მადლობა ალექსანდრე რომ სიცოცხლის და ბრძოლის უნარი ჩამინერგე, უფალმა დაგვბადა და სიცოცხლე გვაჩუქა არც შეცოდება და არც თანაგრძნობა ადამიანი ხარ და იტანჯეო და მეც გადავწყვიტე ვიტანჯო და ვიბრძოლო. გპირდები არ დავეცემი, ვეცდები მთელი ჩემი შესაძლებლობებით ფეხზე დავდგე ყოველგვარი დახმარების გარეშე. არ მინდა ხელი შეგიშალო შენი პირად ბედნიერებაში და არც ის მინდა ჩემს გამო უხერხულში იყო, არასოდეს არ ჩავდგები არავის შუაში რადგან მე თავად ვიცი რა მწარე არის ღალატი. მინდა ბედნიერი იყო და გისურვებ შენი სიყვარულით გეცხოვროს, ნახვამდის და ვინ იცის იქნებ ოდესმე შევხვდეთ კიდეც ერთმანეთს ცხოვრებამ ასეთი სიურპრიზიც მოგვიწყოს. თქვენი მადლიერი ნუცა ყოჩივარი ვინც გულში შემოგიშვა და გულით შეგიყვარა. ციცო გაოცებული იდგა და მიხვდა რომ აქ მარინას ხელი ერია, მაგრამ ალექსანდრეს შეხედა და უთხრა.
-დაურეკე, გაიგე სად არის ის უნდა დაბრუნდეს ჩვენთან ალექსანდრე.
-არა მამიდა მან წასვლა არჩია და წავიდა, ჩვენ მას აღარ ვჭირდებით.ალექსანდრემ წერილი გადაკეცა და მაგიდაზე დადო გარეთ გავიდა გულდამძიმებული არადა როგორი სიხარულით ბრუნდებოდა სახლში, ნუცა კი უკვე ქალაქში იყო და არ უნდოდა ეფიქრა იმ ადამიანზე ვისზედაც ოცნებაც კი ზედმეტი იყო რადგან სულ მალე ის სხვისი იქნებოდა, უეცრად მძღოლს შეხედა და უთხრა.
-გთხოვთ გამიჩერეთ....
-ეს ის ადგილი არ არის სადაც უნდა მიგიყვანოთ.
-ვიცი და გადავიფიქრე იქ წასვლა აქ უნდა დამტოვოთ.
-როგორც თქვენ იტყვით. უთხრა მძღოლმა და მითითებულ შენობასთან გააჩერა, ნუცამ მადლობა გადაუხადა და საფულე გახსნა, მაგრამ მძღოლმა შეხედა და უთხრა.
-თქვენი უკვე გადამიხადეს, ასე რომ ვალში არ ხართ.ნუცას ჩაეცინა და თქვა.
-მარინა....
-დიახ მარინამ გადაიხადა.
-გამომართვით არ მინდა მასთან ვალში ვიყო, გთხოვთ მიუტანეთ ეს თანხა.მძღოლმა შეხედა ნუცას და მისი დაჯინებული თხოვნით ფული გამოართვა, ნუცამ ზურგი აქცია მძღოლს და ნელა ნელა წავიდა რამდენიმე მეტრი ჰქონდა გავლილი რომ მისი სახელი გაიგონა და გაჩერდა.
-ნუცა, ნუცა როგორ ხარ აქ როგორ მოდი მარტო.
-მოვედი იქ სადაც ოდესღაც ბედნიერი ვიყავი თუ გგონიათ აკრძალული მაქვს აქ მოსვლა.
-არა, უბრალოდ გაგვიკვირდა აქ რომ დაგინახეთ.
-არ უნდა გაგკვირებოდათ რადგან ორი წლის წინ თქვენ ჩემთან მეგობრობდით, მაგრამ ამ დროის მანძილზე ნუცა არცერთს არ გაგხსენებიათ ვისაც თქვენთვის ძალიან ბევრი აქვს გაკეთებული. ხო გიკვირთ ახლა აქ რომ მხედავთ ამ ეტლით, მაგრამ სულ მალე ისევ თქვენზე წინ ვიქნები და თქვენზე მეტს შევძლებ რადგან ცეკვა ჩემს სულშია და მოდის გამო არ ვარ აყოლილი ამ ხელოვნებას. გულის წყენა დავივიწყე, მაგრამ დამიჯერეთ არ დამვიწყებია რა მასწავლა თქვენგან ყველასგან მოყენებულმა ტკივილმა. კარგად ბრანდებოდეთ უნდა წავიდე რადგან თქვენ ჩემთვის უცხო ადამიანები ხართ. ნუცა შებრუნდა და ერთ ერთი გოგონას ნათქვამი გაიგონა.
-ყოველთვის სამართლიანი და პირდაპირი იყო და ამის გამო ბევრმა შეიძულა, მე ვამაყობ მისი სიძლიერით ის ჩვენ ყველას გვჯობნის. ნუცა იმ დარბაზში შევიდა სადაც ბედნიერებისგან ვარსკვლავებს წყვეტდა ცაში და მისი მომაჯადოვებელი ღიმილით აბნევდა ყველას.სარკესთან მივიდა და უნებურად ატირდა, დარბაზში პატარა გოგონა შემოფრიალდა და ნუცას მორიდებით კითხა.
-რატომ ტირით ცუდად ხართ, წყალი მოგიტანოთ?
-არა მადლობა, არ მინდა საყვარელო წარსულის ტკივილმა შემახსენსა თავი.
-მეც ვტირივარ ზოგჯერ ჩუმად რადგან ქ-ნი ნინო მოუხერხებელს მეძახის და უნიათო ხარო.
-რატომ? გაუკვირდა ნუცას.
-ერთი მოძრაობის გაკეთება მიჭირს და ის არ მასწავლის, მიყვირის.
-მერე შენც თვლი რომ მოუხერხებელი ხარ?
-რომ ვერ ვაკეთებ?
-მოდი ჩემთან მე გასწავლი. ნუცამ აუხსნა როგორ უნდა გაეკეთებინა და პატარამაც სწორედ ისე გააკეთა როგორც ნუცამ ასწავლა და ამ დროს ლადოს ხმაც გაიგონა.
-ნუ ნერვიულობთ სხვა პედაგოგი გვეყოლება, ქ-ნი ნინო საზღვარგარეთ მიდის....
-მაგრამ მერამდენე გაკვეთილი უცდებათ ბავშვებს ჩვენ თანხას ვიხდით რომ ცეკვა ისწავლონ. უკმაყოფილებას გამოხატავდა მშობლები.
-გპირდებით რაღაცას მოვიფიქრებ, გითხარით შემდეგ გაკვეთილზე ახალი პედაგოგი გვეყოლება.
-საყვარელო ხელები მაღლა ასწიე და შენს ხელებს უყურე, აი ასე ყოჩაღ, კარგია მომწონს.
-ნუცა, ნუცა აქ რას აკეთებ.გაკვირვებული ლადო ნუცას წინ იდგა.
-შემოვიარე წარსულის გასახსენებლად და იმ პატარას მოვეხმარე რადგან ტიროდა რთულ მოძრაობას ვერ აკეთებდა.
-როგორ ხარ ნუცა....
-როგორ ვარ, როგორც მხედავ უკვე ინვალიდი.ლადო დაფიქრდა, რამდენიმე წუთი ნუცას უყურებდა და შემდეგ უთხრა.
-ნუცა შეძლებ ბავშვები ამეცადინო?
-როგორ თუ ვამეცადინო, შენ რას აკეთებ ან სხვები სად არიან.
-ხო ამეცადინო ისე როგორც ახლა აკეთებდი და უხსნიდი იმ პატარას.
-სიმართლე გითხრა მართლა მჭირდება სამსახური, მაგრამ.....
-არავითარი მაგრამ ნუცა დღეიდან ახლავეს და ამ წუთიდან შენ აქ ხარ ისევ ჩემთან და ჩემს გვერდით.
-არ დაგთანხმდება მშობლები ლადო.... ლადომ იქვე მდგარ მშობლებს შეხედა და მათთან მივიდა.
-გაგიმართლათ თქვენს შვილებს დაუმარცხებელი ცეკვის დედოფალი ნუცა ყოჩივარი ამეცადინებს.
-ნუცა ყოჩივარი ის ხომ ინვალიდია....
-მან რა უნდა ასწავლოს პატარებნს..... მშობლები პანიკაში ჩავარდა და ყველა ნუცას უყურებდა.
-არ აქვს მნიშვნელობა ის ინვალიდია თუ ფეხზე მოსიარულე, მთავარია რომ ის ცეკვის გულია და მას უყვარს ცეკვა, დამიჯერეთ თქვენს შვილებსაც გადასცემს მის სიყვარულს და შეაყვარებს ყველას ცეკვას და ამ პატარებს ვარსკვლავებად გაზრდის, რადგან ნუცას ესმის ცეკვის ენა ასევე სხეულის ენაც. ნუცა ბევრ ფეხზე მოსიარულე მოცეკვავეს ჯობია, მიეცით მას საშუალება იმუშაოს ამ პატარებთან, მიეცით ათი დღე და ნახავთ ათ დღეში თქვენი შვილები როგორ შეიცვლება თუ გინდათ ამ სფეროში საუკეთესოები იყონ.
-მე თანახმა ვარ რადგან ნუცას კარგად ვიცნობ. თქვა ერთ ერთმა მშობელმა და მას სხვებიც დაეთანხმა.
-ბავშვებო, ჩემო მოფარფატე პეპლებო დღეიდან თქვენ ნუცა მასწავლებელი გამეცადინებთ. ბავშვები ახმაურდა და ყველა შემოეხვია ნუცას, ლადო გაღიმებული უყურებდა ნუცას და ნანობდა რომ მთელი ეს დრო ნუცა დავიწყებული ყავდა.
-ნუცა საყვარელო მაპატიე რომ შენამდე ვერ მოვედი, ჩემთვის რთული იყო შენი ასეთ მდგომარეობაში ნახვა, ამიტომ ვიკავებდი თავს.
-არა უშავს ლადო მე ყველამ დამივიწყა და მივხვდი სანამ საჭიროებ ყოფნას ყველას ჭირდები, ყველას ახსოვხარ, დაეცემი და ყველა ქრება. წარმოიდგინე მივეჩვიე მარტოობას და მიუხედავად იმისა ხელით სათრევი გავხდი მაინც ვებღაუჭები ცხოვრებას არსებობისთვის.
-ახლა როგორ გრძნობ თავს.
-კარგად ვარ, ზოგჯერ ვგრძნობ ფეხებში მგრძნობელობას და ვცდილობ ავდგე რამეს დავეყრდნო და ნაბიჯი გადავდგა, მაგრამ მარტო მეშინია.
-არ ვიცი რა როგორ იქნება, მაგრამ შენ ძლიერი ხარ მარტო ამისთვის ხარ ძლიერი რომ დღეს აქ დამოუკიდებლად მოდი და დღეიდან ამ სტუდიის პერსონა ხარ. მოდი ასე გავაკეთოთ გამოსაცდელი ვადა ათი დღე გაქვს არ გავწელავ დროს ერთ თვემდე რადგან ვიცი შენ შეძლებ შეგიყვაროს ამ პატარა ფრთაფარფატა პეპლებმა შენ უნდა დააფრთიანო ისინი. წარმატებებს გისურვებ და კიდევ ერთხელ გთხოვ პატიებას ამ საზოგადოების წინაშე ნუ მიყურებ ასეთი გაოცებული მე დამნაშავე ვარ შენთან და არც პატიების თხოვნა მრცხვენია, რადგან ვიცი რაოდენ დიდი ტკივილი იგემე ამიერიდან ისევ ისეთივე კარგი და თბილი ურთიერთობა გვექნება როგორც ადრე.მიხარია, გეფიცები მიხარია რომ აქ გხედავ, მიხარია რომ ცდილობ ისევ შეეჭიდო ცხოვრებას და აი ეს ბევრს ამბობს შენს სიძლიერეზე. ნუცას თვალებში ცრემლი დაინახა ყველამ და ლადოს შეხედა ცრემლიანი თვალებით.
-შეიძლება რომ მოგეხვიო?ლადო დაიხარა მუხლებზე დადგა ნუცას წინ და ორივე ხელები შემოხვია გულში ჩაიკრა ატირებული ნუცა, ნუცამ კი ტირილით უთხრა.
-როგორ შემიძლია არ გაპატიო მე ხომ 8 წლის ასაკიდან ამ დარბაზში გავიზარდე და დღეს კი 24 წლის ვდგევარ შენს წინაშე რამდენ წარმატებას მივაღწიეთ ერთად, როგორ შევძლო ეს წლები დავივიწყო ჩემი სიამაყის გამო. მშობლები უყურებდნენ და მიხვდნენ რომ არ შემცდარან გადაწყვეტილების მიღებაში, ნუცა კი კმაყოფილი დარჩა მისი დარბაზში დაბრუნებით, ალექსანდრე კი ნუცაზე ფიქრობდა.
-ადამიანი ვინც შენთვის ყველაფერია, მას ვერასოდეს ვერ წაგართმევს სხვა და არ გახდება შენთვის მიუწვდომელი. შემოესმა მარინას ხმა მისთვის განმარტოვებით მყოფ ალექსანდრეს და გაოცებული მიაჩერდა.
-გეძებდი და სად ყოფილხარ, როგორც იქნა დავიხსენით თავი შემოსახლებული სტუმრისგან.
-რას გულისხმობ....
-შენს სტუმარზე გეუბნები ვინც ცხოვრება და კარიერა დაგინგრია, მე დაველაპარაკე და აუხსენი რომ შენ ცხოვრებას გიზღუდავდა მისი აქ ყოფნით, გამიგო შეგნებული ყოფილა.
-რა აუხსენი ნუცას მარინა გგონია ოდესმე რამე მოხდება ჩემსა და შენს შორის? სარკეში ჩაიხედე და შენს თავს კარგად დააკვირდი მე 27 წლის ვარ და რა საქმე მაქვს 40 წლის ქალთან ტვინი საერთოდ გიმუშავებს და აზრს ატან რას აკეთებ ან რას ამბობ?
-ალექსანდრე....
-ჩემსა და შენს შოროს ძალიან დიდი ზღვარია რომელსაც მე არასოდეს არ გადავკვეთავ, თვალით არ დამენახო და აქ აღარასოდეს აღარ მოხვიდე.
-ის უნდა წასულიყო....
-ვინ ხარ შენ ჩემს სახლში მოსული სტუმარი რომ გაუშვა, ვინ ხარ. ალექსანდრეს ყვირილმა სახლის კედლები შეაზანზარა, საზღვარი არ ჰქონდა მის მრისხანებას რომ გაიგო ნუცა რატომ წავიდა ასე აუხსნელად და უთქმელად.
-შორს დადექი ჩემი სახლიდან, ჩემგან და მამიდაჩემისგან, ამ სახლში შენი ფეხი აღარ ვნახო დადგმული.სწორად თქვა ნუცამ შენ ადამიანებს შხამავ და ამას დაუფიქრებლად კი არა დაფიქრებულად აკეთებ, რადგან შენ გსიამოვნებს სხვისი სისუსტე და ტკივილი, მაგრამ შენ ნუცას ფეხის ფრჩხილის დონისიც არ ხარ ასეთი ბოღმით სავსე დარჩები სიცოცხლის ბოლომდე, წადი და მოშორდი აქაურობას სხვა ვინმეს ჩაუსაფრდი ვინც ასაკითაც შეგეფერება ჩემი ასაკის შვილი უნდა გყავდეს, მაგრამ ამასაც ვერ ხვდები. ალექსანდრემ ხელი კრა მარინას და სახლში შევიდა, კარადა გამოაღო და თავისი ნივთების ჩალაგება დაიწყო.
-სად მიდიხარ შვილო ასეთი გაბრაზებული.გაოცებული უყურებდა ციცო და ვერ გაეგო ალექსანდრეს მრისხანების მიზეზი.
-უნდა წავიდე მამიდა და სამუშაო ვიშოვო ამ სატანა ქალმა აქ მოსვლა შემაძულა უკვე სახლში მშვიდად ვერ შემოვსულვარ ყვავივით დამჩხავის თავზე.
-ნუცას ნახავ?
-ვნახსავ და ბოდიშს მოვუხდი მან რაღაცეები არასწორად გაიგო, მაგრამ არ ვიცი ამ სატანა ქალის ტყუილების შემდეგ მოუნდება თუ არა საერთოდ ჩემი ნახვა.
-ვიცოდი, ვიცოდი რომ ეს ქალი აქ კარგად არ დადიოდა ისეთი თვალებით უყურებდა ნუცას.კარგია რომ მიდიხარ ნუცაც ნახე და ეს წაუღე ქვიშნის მურაბა არის ძალიან მოეწონა, ვიცი გაუხარდება.
-მივდივარ და გთხოვ ის ქალი აღარ შეაწუხო დამირეკე, რა დროც არ უნდა იყოს შენთან გავჩნდები.
-კარგი, კარგი არ ინერვიულო მე მივხედავ ჩემს თავს და დამირეკე შენს ზარს ველოდები.
-ნუცას ვნახავ თუ არა დაგირეკავ. ნუცამ სიხარულით დაასრულა პატარებთან მუშაობა, ორი საათი ისე გავიდა დაღლაც არ უგრძვნია და უკვე უყვარდა თითოეული მათგანი თბილად დაემშვიდობა ყველას და ტაქსით წავიდა სახლში გაჭირვებით შევიდა ბინაში და როცა უკვე მის კართან იყო მეზობელი გამოვიდა.
-ნუცა დაბრუნდი უკვე, სად იყავი აქამდე.
-როგორც ხედავთ დავბრუნდი და სად ვიყავი ეს თქვენთვის არ არის მნიშვნელოვანი ყოველ შემთხვევაში ფსიხიატრიულში არ ვყოფილვარ.
-გასაგებია ჩემზე გაბრაზებული ხარ.
-თქვენ როგორ ფიქრობთ არ უნდა ვიყო გაბრაზებული ან რა დაგიშავეთ, რატომ ასეთი ზიზღი ჩემს მიმართ.გაწყენინმეთ რამე, ცუდად მოგმართეთ, რა გინდათ ჩემგან. ნუცას ინარჩუნებდა სიმშვიდეს და რომ კიდევ ზედმეტი რამ არ ეთქვა კარები გააღო და ბინაში შევიდა.
-მოხმარება გინდა?
-არა მადლობა, დამეხმარები და მერე იტყვი კარებს ამტვრევდა და მე მოვეხმარეო. ნუცამ კარი მიუკეტა მეზობელს და სახლში შევიდა, რამდენიმე წუთში კი კარზე ზარი იყო და კარი გააღო კარში კი გაბრაზებული ალექსანდრე იდგა.
-ალექსანდრე? მის ხმაში სიხარული დააფიქსირა ალექსანდრემ, მაგრამ არ შეიცვალა მკაცრი იერი და ნუცას მკაცრად უთხრა.
-გაგიკვირდა აქ რომ ვარ?
-მართლა გამიკვირდა შენი მოსვლა.
-მე კი შენ გამაკვრვე ნუცა და თან ძალიან, როგორ შეგეძლო დაგეჯერებინა მარინასთვის ეს როგორ დაუშვი რომ მე და მარინა...... განმეორებაც არ მინდა.
-მან როგორც ამიხსნა.....
-სახლში არ შემომიშვებ თუ აქ ვიდგეთ და ვილაპარაკოთ.
-შემოდი, რა თქმა უნდა მობრძანდი.
-როგორ ხარ, ეს ციცომ გამომატანა და ძალიან ინერვიულა სახლში რომ არ დახვდი.
-მე წერილი დაგიტოვეთ ალექსანდრე.....
-წავიკითხე და ძალიან მეწყინა რომ არ დამელოდე, სიმართლე არ გადაამოწმე და მის სიტყვებზე დატოვე ყველაფერი.
-უკეთესი იყო წამოვსულიყავი მე ხომ ისედაც ბევრი ზიანი მოგაყენე.
-ნუცა მარინამ ნიჩაბზე დაგსვა და ჩემი სახლიდან გამოგისროლა, სადაც არანაირი უფლება მას არ ჰქონდა. მას არ უნდა ეუფროსა იქ სადაც მე ვცხოვრობ და თავზე გადამახტა ამის გამო მიიღო რაც ეკუთნოდა, მეორე ის რომ ამბობ ზიანი მომაყენე ეს ავარიას ეხება ასეა? ამ თემაზე მოვედი სალაპარაკოდ, ექიმს ვნახავ და დაველაპარაკები რაც საჭირო იქნება მე გადავიხდი და თუ საჭიროდ ჩათვლის ქვეყნიდანაც გაგიყვან და იქ მიგიყვან სადაც გიმკურნალებენ ამ ავარიით კი შენ ხარ ყველაზე მეტი დაზარალებული.
-მე ვერ მივიღებ ამ დახმარებას შენგან და ვერ ვისარგებლებ ჩემი სისუსტით.
-ნუცა შენ ყველაფერთან ერთად ჯამრთელობაც დაკარგე.
-მაგრამ შენ, შენ ხომ დაკარგე სამსახური და დაიმსხვრა შენი ნაშენები კარიერა. მე სამსახური ვიშოვე და გავაგრელებ ასე ცხოვრებას, უკვე მივეჩვიე კიდეც.
-გამიხარდა რომ ბრძოლობ და არ ნებდები, დამიჯერე მეც მომყევი და ყველაფერი კარგად იქნება. მე აქვე ვარ გვერდით ბინაში და თუ დაგჭირდე დამირეკე ეს ჩემი ნომერია ერთი გასაღები მე მაქვს და რომ არ შეგაწუხო ერთხელ მივცემ ზარს და შემდეგ შემოვალ. ნუცას გაეცინა და ალექსანდრეს თავი დაუქნია თანხმობის ნიშნად, ალექსანდრეს იქ ყიფნით თვალებიდან ბედნიერებას ასხივებდა რაც ალექსანდრემაც შეამჩნია და გული გაუთბა.

-არასოდეს არ თქვათ მე ვერ შევძლებ, თქვენ ყველაფერს შეძლებთ და ჩვენ ერთად შევლებთ, პირველ რიგში ჩემი არა თქვენი თავის გჯეროდეთ რომ თქვენ ძლიერები ხართ. ახლა კი დავასრულეთ ვარჯიში და დაისვენეთ, მომავალ შეხვედრამდე.პატარები დაემშვიდობა ნუცას და ნუცამაც კმაყოფილებით სავსემ გააყოლა მათ თვალი, გაახსენდა თავადაც მათ ასაკში ასე შეშინებული რომ იყო, მაგრამ დროსთან ერთად ძლიერ ქალად ჩამოყალიბდა და ოცნებებიც აუსრულდა თუმცა მისი ოცნებები დაიმსხვრა.
-ძლივს მოგიშორე, მაგრამ მაინც მოხვედი იქ სადაც შენი ადგილი აღარ არის და ეს რომ გადავყლაპო რა უნდა გავაკეთო რომ ჩემი ადგილი მიისაკუთრე ინვალიდო. ნუცამ მშვიდად შებრუნდა და მის წინ მდგარ ნინოს უთხრა.
-მე კი ვფიქრობ რომ შენ მიისაკუთრე ჩემი ადგილი.
-რის მიღწევას ცდილობ, ცეკვას ვერასოდეს ვერ შეძლებ და აქამდე ფიქრობ რომ თომას დაიბრუნებ? არა, იმედი ნუ გექნება თომა შენ არასოდეს დაგიბრუნდება ჩვენ სულ მალე დავქორწინდებით შეიგნე ეს.
-მე ჩემს ადგილს დავიკავებ იქ სადაც მეკუთნის, მაგრამ ნუ იქნები დარწმუნებული რომ ვარსკვლავობას ბოლომდე შეინარჩუნებ, ვერასოდეს ვერ გახდები ჩემი დონის ვარსკვლავი ნინო რადგან შენმა ვარსკვლავმა სიკაშკაშე დაკარგა. ახლა კი დამეთხოვე, გულის რევის შეგრნება მაქვს შენს გაშპაკლულ სახეს რომ ვუყურებ.ნუცა შებრუნდა და დატოვა ნინო სიბრაზით სავსე, ამიტომ გაბრაზებულმა ლადოს კაბინეტის კარი კი არ შეაღო შეგლიჯა და მაგიდაზე ხელი ძლიერად დაურტყა.
-რატომ არის ის აქ ლადო.
-ვინ ის სახელი არ აქვს იმას ვიზედაც გაბრაზებული ხარ?
-ნუცა, ნუცა რატომ არის აქ.
-შენთვის ამას მნიშვნელობა აქვს?
-აქვს და ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. ხმას ვერ აკონტროლებდა ნინო ამიტომ ლადომ ფეხზე წამოდგა და შეკავებული სიმშვიდით უთხრა.
-ნინო შენ ჯგუფი მიატოვე, პატარებს არ უხსნი და უყვირი მშობლები უკვე პრეტენზიებით მოვიდნენ ჩემთან სამმა მოსწავლემ კი უკვე დატოვა ჯგუფი და ვინ ხარ შენ აქ რომ შემომივარდი და მიყვირი, ერთხელ ვარსკვლავობა არ ნიშნავს იმას რომ შენს დაკრულზე უნდა იაროს ყველამ. ნუცა აქ დარჩება შენგან განსხვავებით ის რამდენიმე დღეა აქ არის და ბავშვებსაც და მშობლებსაც შეუყვარდა, მეც მეტი არაფერი არ მინდა გარდა ჯგუფის სიძლიერისა.
-შევხედე მათ მეცადინეობას და ეს მოძრაობები მათმა იცოდნენ, რადგან მე ვასწავლე.
-მეც შევხედე ჯერ შენს ჩატარებულ გაკვეთილს და მერე ნუცას მოპყრობა ბავშვების მიმართ, ჩემო ნინო უნდა გითხრა რომ მეც რომ იმ პატარების ადგილზე ვიყო აუცილებლად ნუცას ავირჩევდი. ასეც რომ არა შენ თომა გინდოდა და გვერდში გყავს რომელსაც დააკარგვინე ყველაფერი, მადლობა რომ დეა წავიდა აქედან და თავის გზა იპოვა თორემ როგორც ნუცას არც მას არ გაახარებდი.
-გინდა თქვა რომ დეა ჩემს გამო წავიდა აქედან?
-ყველა მიდის აქედან ვინც შენზე ოდნავ უკეთესია რადგან შენ არავის პირველობა არ გახარებს ბოღმით და შურით ასევე ეგოიზმით ხარ სავსე. წადი ნინო როგორც ვიცი ქორწინდები თომაზე და დაკმაყოფილდი იმით რაც გაქვს და ვინც გყავს გვერდით, იცხოვრე შენი ბედნიერებით და ნუცასაც შეეშვი და ნურც სხვას შეეხები.
-გეცოდებათ, გასაგებია ალბად იტირა თქვენს წინაშე ამიტომ მოიყვანეთ აქ.
-როგორც ყოველთვის ნაადრევი დასკვნები გააკეთე ან ისე ხედავ საქმეს როგორც შენ გაწყობს და ამიტომ პირდაპირ გეტყვი, ნუცა ძლიერია და მე ვამაყობ მისით მან შედეგს მისი დიდი ბრძოლით მიაღწია და ცდილობს თავისი სახელი დაიბრუნოს საზოგადოებაში. მე მჯერა ნუცასი და ვიცი რომ შეძლებს მიზანს მისაღწიოს თუნდაც ვერასოდეს გაიაროს ფეხზე ის ძალიან ბევრ წარმატებულ მოცეკვავეს გაზრდის და ბოლოს მინდა გითხრა რომ მე მხოლოდ ძლიერებთან ანუ გამარჯვებულებთან ვთანამშრომლობ და რა მითხარი ნუცა მეცოდება?არა ნუცა არ მეცოდება, რატომ უნდა მეცოდებოდეს ნუცა შენ კი მეცოდები რადგან შენი ეგოისტობით და შენი თავდაჯერებულობით რომ შენ ყველაზე საუკეთესო ხარ რაც მოიპოვე დაკარგავ და ინანებ შენს ამპარტავნობას. დატოვე ჩემი კაბინეტი უნდა ვიმუშავო ნუცასთან ერთად, რადგან კონკურსისთვის ვემზადებით სადაც შენი ადგილი არ არის.ნინო დაიბნა არ ელოდა ლადოსგან ასეთ დახვედრას და კაბინეტი დატოვა, ნუცა კი რამდენიმე წუთში ლადოს წინ იჯდა და თითოეული მოსწავლის პრობლემაზე საუბრობდა თუ რომელ მოსწავლეს რა მოძრაობის გაკეთება უჭირდა. ნუცა თავს არ იზოგავდა და სუსტ მოსწავლეებს ზედმეტად ამეცადინებდა, ალექსანდრემ კი სამუშაო იშოვა ერთ ერთ საწყობში სადაც ძალიან იღლებოდა, მაგრამ უხაროდა რომ სამუშაო ჰქონდა ერთ დღეს კი მისმა ტელეფონმა დარეკა და თვალები გაუბრწყინდა ნაცნობი ნომრის დანახვაზე ჯერ გაოცდა და შემდეგ გაღიმებულმა უპასუხა.
-გისმენ დაკარგულო მეგობარო.
-ალექსანდრე სად ხარ შვილო ქალაქში თუ ხარ აუცილებლად უნდა გნახო.
-საჩქარო არის რამე?
-მინდა ჩემს ფირმაში იურისტად იმუშავო თუ თანახმა იქნები.
-ხუმრობ ვახო.
-არა ალექსანდრე არ ვხუმრობ შენი ლიცენზია მუშაობის აღდგენაზე ნებადართულია.
-სად ხარ ახლავეს მოვდივარ, მეც ქალაქში ვარ.
-გელოდები ჩემს ოფისში. ალექსანდრემ სამუშაო ფორმა გაიხადა და წასასვლელად მოემზადა რომ უფროსმა შეაჩერა და გაოცებულმა უთხრა.
-სად მიდიხარ ალექსანდრე ჯერ არც დასვენების საათებია და არც წასვლის დრო.
-ბოდიში უფროსო ჩემი გეგმები შეიცვალა და უნდა წავიდე თუ ოდესმე დაგჭირდები ეს ჩემი ბარათია და დამირეკე. ალექსანდრემ თავისი სავიზიტო ბარათი დაუტოვა გაოცებულ უფროსს და მანაც დახედა ბარათს და ალექსანდრეს შეხედა.
-ალექსანდრე შვილო იურისტი ხარ და აქ რა გინდოდა.
-ეს გრძელი ისტორიაა....
-წადი, წადი და წარმატებები. წავიდა ალექსანდრე ფრთებგამოსხმული, ბინაში მივიდა მოემზადა თავისი კლასიკური სამოსით გამოეწყო, ო როგორ მონატრებია კლასიკურ ფორმაში გამოწყობა და ჩვეული დინჯი დადგა სარკის წინ კიდევ ერთხელ შეათვალიერა თავისი თავი და თმებზე ხელი გადაისვა თავის თავით კმაყოფოლმა თვალი ჩაუკრა თავის თავს და სახლიდან გავიდა.ადამიანს რისიც სჯერა და რასაც გულით ელოდება ის აუცილებლად აუსრულდება, ალექსანდრეს ოცნება ასრულდა მიდიოდა ვახოსთან და გულში მადლობას უხდიდა უფალს რომ არ მიატოვა და მის საყვარელ საქმიანობას დაუბრუნდა.

ზოგიერთი სიმდიდრეზე და ფულზე შეყვარებული ქალი თავისივე შექმნილ ილუზიებში ცხოვრობს და მისივე სიცარიელეს მისი ოცნებით კვებავს, სიცარიელეს სადაც მხოლოდ სიბნელეა და ამ სიბნელეში ზის ლელა და ჩუმად არის.ოლეგიმ თავი მოიწესრიგა დილის გემრიელი ყავაც მიირთვა და შემდეგ მიუბრუნდა ლელას.
-ჩუმად ხარ რამე გტკივა?
-ვფიქრობ.
-რაზე ფიქრობ, ჩემზე თუ სხვაზე.
-შენ მე ძალიან ბევრ რამეს დამპირდი და არაფერიც არ ამისრულე უკვე სამი წელია ერთად ვართ, ზუსტად იმდენი რამდენი დროც ქორწინებაში ვიყავი ალექსანდრესთან.
-ადარებ წლებს ერთმანეთს?
-სწორად მიმიხვდი, იმ სამ წელში მე ყველაფერი მქონდა მხოლოდ მეთქვა რა მინდოდა, ახლა.....
-ახლა კი არაფერი გაქვს და იმას არ ფიქრობ როგორ ვიხდი ამ სახლის და მანქანის ვალებს?
-მანქანა სად არის თუ იხდი გადასახადს ოლეგი.
-გარაჟშია სად უნდა იყოს.
-ისიც არ იცი რომ მანქანა ბანკმა წაიყვანა და უკვე გაყიდვაშია მე კი ყადაღა დამადეს, ეს არის ვიხდი გადასახადებსო? ორჯერ მოსულია სახლის გადასახადის გაფრთხილება თუ იხდი რატომ მოვიდა გაფრთხილება.
-სულ მალე დაგაჯერებ სიმართლეში.
-არ მჭირდება შენი სიმართლე უკვე მივხვდი ვინც ხარ, მე კი სხვა მამაკაცს მოვძებნი ფულიანს და მდიდარს.
-მაშინ ერთ რჩევას მოგცემ ისეთივე ხასიათის მამაკაცი ნახე როგორიც თავად ხარ და უფრო შეეწყობით ერთმანეთს.
-ცხოვრება დამინგრიე ყველაფერი ხელიდან მეცლება და ახლა არ მოგწონს ჩემი ხასიათი?
-დღეს სახლის მნახველი მოვა სანამ ბანკი ამ სახლსაც წაიღებს მოვასწროთ და გავყიდოთ.ლელამ შეხედა ოლეგის და უხმოდ ადგა, ოლეგიმ თვალი გააყოლა და თქვა.
-,,რაღაც ჩაიფიქრა და ამიტომ არის ჩუმად, თვალი უნდა გადევნო რომ სახლი ჩუმად არ გაყიდოს და მშრალზე არ დავრჩე’’. ოლეგის ბანკში გადასახადი უკვე თვეები იყო არ გადაეხადა და ლელამ ეს არც იცოდა, შოკში ჩავარდა როცა ბანკის აღმსრულებელმა მანქანიდან გადმოიყვანა და ქუჩაში დატოვა მიხვდა რომ მისი ოლეგის გვერდით ყოფნამ უკვე სერიოზულ საფრთხეში ჩააყენა და ალექსანდრეზე დაფიქრდა, ალექსანდრე კი ვახოს კაბინეტში იჯდა და მისი თვალები სიხარულით, ბედნიერებით და ერთგულებით იყო სავსე.
-ეს შენი კაბინეტია ალექსანდრე და ვიცი რომ უკან დაგხია ამ წლებმა, მაგრამ დამიჯერე შენ მიაღწევ წარმატებას და ისევ ახვალ დიდ საფეხურზე.
-ეს კაბინეტი ხომ ოლეგის არის თავად სად არის, ნუთუ ის გაუშვეს თბილიში მან ხომ ყველაფერი წამართვა და რა გასაკვირია სამსახურიც არ წაეღო.
-ვერ გამოიცანი, ალექსანდრე ასეთი ორპირი და მეამიტი მეგობარი გგონივარ რომ შენს მერე ოლეგის დავსვამდი შენს სკამზე ან მას ასე ბრმად ვენდობოდი ყველაფერზე.
-მაშინ სად არის....
-გავანთავისუფლე ის აქ აღარ მუშაობს და მის სფეროში ვერსად ვერ იმუშავებს.
-ეს როგორ ან რატომ....
-მე ის დავიჭირე ერთ ერთ ძალიან მნიშვნელოვან კლიენტთან ქრთამის აღებაზე.
-მე გაგაფრთხილე თავიდანვე რომ არ იყო სანდო პიროვნება.
-შენ მართალი იყავი და მადლობა, ვხვდებოდი რომ ყველა გვერდს უვლიდა ამიტომ დაუდარაჯდი და დავინახე ის რამაც მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებაც მიმაღებინა. ვახომ კონვერტი ამოიღო ჯიბიდან და ალექსანდრეს შეხედა.
-ალექს შენი თანხიდან მოვხსენი გარკვეული თანხა და გქონდეს, შენ ისევ ახლიდან იწყებ კარიერას ისევ პირველ საფეხურზე შედგი ფეხი მაგრამ დიდი გამოცდილებით და გესაჭიროება თანხა ამიტომ მოგიტანე და გქონდეს, დასრულდეს ყველაფერი და სულ მალე დაიბრუნებ ყველაფერს.
-ყველაფერი არც მინდა დავიბრუნო ვახო მაგრამ დავიბრუნებ ჩემს სახლს მხოლოდ ცარიელს და ზედმეტი მუწუკების გარეშე, გადაავაახლებ შევღებავ კედლებს რომ ძველი ნათითურებიც არ დააჩნდეს. თქვა გაბრაზებულმა და კონვერტი მაგიდის უჯრაში ჩადო.
-ვფიქრობ რამდენიმე დღეში დადგება ეს დღეც, მესამე გაფრთხილებას არ გააგზავნიან მივლიან და სახლს დალუქავენ ისე რომ ვერაფრის გამოტანას ვერ შეძლებს ვერცერთი. გავიგე ყიდის სახლსო, მაგრამ არ ვიცი ლელა ყიდის თუ ოლეგი მანქანა ბანკშია უკვე ორი დღეა რაც ჩამოართვეს ამიტომ უნდა ვიჩქაროთ და სახლი დავლუქოთ.
-დროს ნუ დავკარგავთ გააგზავნე ხალხი და დალუქონ თქვენ კი მადლობა გვერდში დგომისთვის ვეცდები სამართლიანი ვიყო კლიენტის მიმართ და ერთგული ვიყო თქვენს მიმართ.
-შენმა სიკეთემ და ჩემთან გულისხმიერმა ურთიერთობამ გააკეთა ეს ყველაფერი და ალექსანდრე მე გიხდი მადლობას, რომ პირველივე დღეს ჩემთან მოდი და გულახდილად დამელაპარაკე, წარსულში დარჩა ის შეცდომაც და შეცდომისგან გამოწვეული ტკივილიც, გულით მიხარია შენი დაბრუნება და ჩემს გვერდით შენი ყოფნა. წარმატებები, შენ დღეიდან უკვე იწყებ მუშაობას. ვახომ მარტო დატოვა ალექსანდრე ისიც დგას და ფანჯრიდან გადაიხედა შემდეგ თვალები დახუჭა და თითქოს წარსულს გადაავლო თვალი არ მოისურვა იქ ყოფნა და თვალი გაახილა რეალობას დაუბრუნდა მას ხომ ოცნება აუსრულდა ის უკვე კაბინეტში ზის და პირველი კლიენტის საქმის საქაღალდე გადმოიღო რომელსაც ინტერესით კითხულობდა ბოლომდე წაიკითხა და დაღამდა კიდეც სანამ საქმე ბოლომდე არ შეისწავლა, მაგრამ ცაც კი ვერ იტევს იმდენ ვარსკვლავს რამდენ ტკივილსაც გული იტევს, ნუცას გული ტკივილით რომ იყო სავსე ნელა ნელა ცდილობდა ამ ტკივილისგან თავის დახსნას, მაგრამ სწორედ ამ ღამემ მოუტანა ყველაზე დიდი ტკივილი. ბინის წინ სასწრაფოს მანქანა გაჩერდა და რამდენიმე მამაკაცი ბინაში შევიდა, გარეთ დარჩენილმა მამაკაცმა მძღოლს უთხრა.
-ნე ნერვიულობ განა პირველად მივდივართ ასეთ საქმეზე, გოგონას არავინ არ ყავს და ყველაფერი მარტივად არის. ნუცა უკვე დაძინებას აპირებდა კარზე ზარი რომ იყო, ნელა ნელა მივიდა კართან და კარი გააღო მის წინ ბადრი იდგა ხელში კი უამრავი ქაღალდი ეკავა ნუცას შეხედა დამცინავად და უთხრა.
-ისევ მარტო ხარ?
-ვის ელოდი ან რა გინდა აქ ამ დროს რომ მოდი.
-მოვედი გნახე თავი შეგახსენე ან თუ გჭირდება რამე.
-არაფერი მჭირდება შენგან.....
-ძალიანაც კარგი რომ არ გჭირდები სამაგიეროდ მე მჭირდები ამ ქაღალდებს ხელს მოაწერ და მეც წავალ წყნადად შენ კი აქ იქნები მშვიდად.
-ხელს არაფერს არ მოვაწერ და გითხარი ბინას არ ვყიდი, რა ვერ გაიგე.
-ესე იგი არ მოაწერ....
-დიახ არ მოვაწერ.
-შენთვის უარესი, არ გინდოდა წყნარად მოგვეგვარებინა ჩვენი საქმე ორივე კმაყოფილი ვყოფილიყავით და რადგან არ გინდა იძულებულს მხდი ძალა გამოვიყენო. კართან მივიდა და კარის გაღებისთანავე ორი ძლიერი მამაკაცი შემოვიდა რომლებსაც ნუცა გაოცებული უყურებდა.
-ვინ ხართ, არ შემეხოთ ჩემგან რა გინდათ.
-რა ხდება რა ხმაურია. მეზობლები ფეხზე დადგა და ბადრიმ ყველას დაუყვირა.
-თქვენ არ გეხებათ,თვითმკვლელობა სცადა და ამიტომ საავადმყოფოში უნდა გადავიყვანოთ. ნუცა რომ ვერ დაამშვიდეს დამამშვიდებელი ნემსი გაუკეთეს და დაძინებული გაიყვანეს ბინიდან.ბადრიმ ბინა მოათვალიერა კმაყოფილმა ხელები ერთმანეთს შემოცხო და ტელეფონი ამოიღო.
-ბინა გავანთავისუფლე და გამოაქვეყნე განცხადება გაყიდვაზე.
-დარწმუნებული ხარ?
-დარწმუნებული ვარ იქ სადაც გავაგზავნე მიმკითხავი არ ყავს და სიცოცხლის ბოლომდე დარჩება, ფეხებიც არ აქვს იქედან წამოვიდეს.
-კარგი, ხვალვე შეუდგები ამ საქმეს. ბინის კარი გამოკეტა და დამშვიდებულმა წავიდა, ბინიდან გადიოდა უკვე მეზობელმა რომ მოაძახა.
-ნუცას ცოდვა არ გაგახარებს არაადამიანო, ამაზე მეზობლები ვიზრუნებთ.ბადრიმ გაბრაზებულმა ახედა ვერანდაზე მდგარ ასაკოვალ ცოლ-ქმარს და ჩაილაპარაკა.
-თქვენღა მაკლდით ძლივს მიზანს მივაღწიე, მაგრამ თქვენი დროც მოვა თუ გზაზე გადამეღობებით. ნუცას დილამდე ეძინა ღრმა ძილით და თავის ტკივილით გაიღვიძა და ოთახი მოათვალიერა.
-აქ რა მინდა, სად ვარ.
-ჩვენთან ხარ ლამაზო, ამიერიდან ჩვენ მოგხედავთ.
-თქვენ ვინ ხართ....
-მე ამ დაწესებულების მთავარი ექიმი ვარ, წუხელ თვითმკვლელობა სცადე და საკუთარმა მამამ აქ მოგიყვანა ყველაზე საიმედო ადგილზე. ნუცა გაოცებული უყურებდა ექიმს და ექთანს,შემდეგ ცრემლი მოერია და მათ უთხრა.
-ის არ არის ჩემი მამა თქვენ შეცდომაში შეგიყვანეს....
-გასაგებია, თქვენი ნერვიულობა არ შეიძლება თქვენ უნდა დაიძინოთ.
-თქვენ მოგატყუეს, მე არ ვარ ავად და აქ კანონის გარეშე მომიყვანეს ამაზე ყველა პასუხს აგებთ.თქვენ ხვალ თუ არა ზეგ დიდი პრობლემები შეგექმნებათ, უმჯობესია აქედან გამიშვათ და თქვენი თავი გადაირჩინოთ. ექიმმა ექთანს ანიშნა და ნუცას ისევ დამამშვიდებელი გაუკეთეს, გათიშეს და დატოვეს ოთახში საწოლზე გადაკრული. ალექსანდრე გვიან დაბრუნდა და ნუცასთან აღარ შევიდა გადაწყვიტა დილით ენახა და ახალი ამბავიც ეთქვა, დილით გაიღვიძა თუ არა თავი მოიწესრიგა და ბინიდან გასულმა ღიმილით შეხედა ნუცას კარს და ღიღინით ჩაირბინა კიბეები მაღაზიაში შევიდა ტორტი იყიდა და შემდეგ ლამაზი მინდვრის ყვავილებზეც შეაჩერა არჩევანი ასე ხელდამშვენებული მივიდა ნუცას კართან ჯერ ზარი მისცა, მაგრამ უშედეგოდ, შემდეგ ტელეფონზე დარეკა და ტელეფონი გათიშული ჰქონდა ამიტომ კარზე დააკაკუნა ცოტა ძლიერად ამჯერადაც სიჩუმემ უპასუხა სიჩუმით და შემდეგ თავის გასაღებით გააღო კარი და შევიდა გაოცებული ნუცა სახლში არ იყო მისი ეტლი კი იქვე იდგა ამოყირავებული გულმა ცუდი უგრძნო და გარეთ გავიდა იქ მეზობელი დახვდა ნანა და ალექსანდრემ მას კითხრა.
-ნუცა სადმე გავიდა თუ შეხედეთ?
-ნუცა წუხელ წაიყვანეს რადგან თვითმკვლელობა სცადა ისევ.
-აააააა, გასაგებია ყველაფერი.
-დაწყნარდა ბინა მისგან. თქვა ნანამ და ბინაში შესვლას აპირებდა ალექსანდრემ რომ მიუბრუნდა.
-ქ-ნო ნანა მე ნუცას საქმრო და პირადი ადვოკატი ვარ ალექსანდრე მანაგაძე და დაიმახსოვრეთ თუ ვინმეს თქვენის ჩათვლით მეზობლებიდან ნუცას წინააღმდეგ ცრუ ჩვენება გაქვთ მიცემული მე ვიზრუნებ თვითოეულ თქვენთაგანზე რომ თქვენივე შეცდომაზე პასუხი აგოთ და ჩემი რჩევაა თქვენ იზრუნეთ პირველი არ მოხვდეთ სიის თავში. ნანას სახეზე ფერი დაეკარგა და აბლუკუნდა, ალექსანდრემ კი ტორტიც და ყვავილებიც ხელებში ჩაუდო და დიდი სიჩქარით დატოვა ბინა სულ მალე მივიდა საავადმყოფოში და ნუცას მდგომარეობა თავად მთავარ ექიმთან იკითხა.
-თქვენ ვინ ხართ პაციენტის.
-საქმრო და მისი პირადი ადვოკატი.ექიმს ცისარტყელების ფერებმა აუჭრელა სახე და ალექსანდრეს დაბნეული უყურებდა.
-გაფრთხილებთ რომ ნუცას არანაირი ნემსი არ გაუკეთოთ ის სრულიად ჯამრთელი ადამიანია და მსხვერპლია ერთი არა ადამიანის, ახლა კი უნდა ვნახო. ექიმმა ვერ უთხრა ალექსანდრეს უარი და თავად მიაცილა ნუცას ოთახამდე, ალექსანდრემ თვალები დახუჭა არ ელოდა ნუცას ასეთ მდგომარეობაში ნახვას და მასთან ახლოს მივიდა, ნუცამ ცრემლიანი თვალებით შეხედა ალექსანდრეს და უთხრა.
-ალექსანდრე გამიყვანე აქედან.....
-შენს თავს ვფიცავ აქედან გაგიყვან და ყველას დავსჯი ვინც შენ შეგეხო, ხელი მოაწერე რამეს?
-არა, არაფერზე მომიწერია ხელი.
-კარგად გახსოვს? ნუცა დაფიქრდა და ალექსანდრეს დარწმუნებული პასუხი უთხრა.
-დარწმუნებული ვარ, არაფერზე მომიწერია ხელი.
-კარგია, ახლა კარგად მომისმინე შენ აქ დარჩები მე კი განცხადებას დავწერ შენი სახელით მხოლოდ ამ ცარიელ ქაღალდზე ხელი მოაწერე რომ სხვა მე გავაგრძელო. ნუცამ ყველაფერი ისე გააკეთა როგორც ალექსანდრემ უთხრა შემდეგ კი თხოვა.
-გთხოვ სტუდიაში მიდი და უთხარი რომ რამოდენიმე დღე არ ვიქნები.
-ყველაფერს გავაკეთებ მხოლოდ შენ არ ინერვიულო, ახლა უნდა წავიდე და წყნარად იყავი არაფერი მოიმოქმედო და საქმე არ გამიფუჭო, მშვიდად უნდა იყო ნუცა დამპირდი.
-გპირდები ხმას არ ამოვიღებ და მოვითმენ ალექსანდრე მხოლოდ აქედან გამიყვანე.
-მივდივარ რადგან ბევრი დრო არ მაქვს, გპირდები ორ დღეში აქედან გაგიყვან.ალექსანდრემ ნუცა დატოვა და ექიმს მიუბრუნდა.
-არაფერი გაუკეთოთ გაფრთხილებთ, რომ საქმე უფრო არ დაიმძიმოთ ეს ადამიანი აქ შეცდომით არის. ექიმი დატოვა მის პასუხსაც არ დაელოდა და წავიდა, გზიდან კი ლადოს დაურეკა რომელსაც აცნობა რომ ნუცა რამოდენიმე დღე არ იქნებოდა და რამოდენიმე სიტყვით აუხსნა მისი მდგომარეობა, შემდეგ კი ბადრისთან დარეკა.
-ბ-ნი ბადრი ბრანდებით ბინის თაობაზე გაწუხებთ, გაიყიდა ბინა თუ ისევ გაყიდვაში არის.
-ისევ გაყიდვაშია ჯერ კიდევ....
-როდის შემიძლია ვნახო ბინა....
-მობრძანდით გელოდებით. ალექსანდრე წავიდა და როგორც უცხო პიროვნება ისე შევიდა ნუცას ბინაში, ყველა კუთხე დაათვალიერა და ბადრის შეხედა.
-ცხოვრობს ვინმე ამჟამად ბინაში.
-არა არავინ ცხოვრობს, ბინა თავისუფალია.
-კარგია მომწონს და ვყიდულობ, ფასზე შევთანხმდებით.
-როცა გულით უნდა ადამიანს შეიძინოს საქმეც მარტივად გვარდება.გაეხარდა ბადრის და ალექსანდრეს თვალებში უყურებდა.
-შეიძლება საბუთები ვნახო?
-აქ მაქვს ყველა საბუთი, ყველაფერი წესრიგშია. ბადრიმ საქაღალდე გადასცა ალექსანდრეს და ნუცას ხელწერას დახედა რომელიც გაყალბებული იყო და ბადრის შეხედა.
-ყოჩაღ კარგად გიმუშავებიათ ხელწერის გაყალბებაზე.
-რა, რა თქვით.....
-ვთქვი რომ ბინა ნუცა ყოჩივარს ეკუთნის რომელიც თქვენ გუშინ ფსიხიატრიულ საავადმყოფოში დააწვინეთ და ახლა მის ბინას ყიდით რაზედაც უფლება არ გაქვთ ეს კი დანაშაულია.
-თქვენ, თქვენ ვინ ხართ.
-ალესანდრე მანაგაძე იურისტი და არა უბრალო იურისტი ნუცას საქმრო და პირადი ადვოკატი.
-თქვენ არ გაქვთ უფლება......
-მე არ მაქვს უფლება დავიცვა ჩემი საყვარელი ქალი და თქვენ გაქვთ უფლება გაყიდოთ სხვისი ქონება მფლობელის ნებართვის გარეშე.
-მაგრამ.....
-მე კანონს ვემსახურები ბ-ნო ბადრი. ბინაში ოლეგი შემოვიდა და ბარდის უთხრა.
-ყველაფერი წესრიგშია?
-კი ყველაფერი წესრიგშია ოლეგი......ოლეგი შებრუნდა და გაოცებული უყურებდა ალექსანდრეს.
-ალექსანდრე, ალექსანდრე შენ აქ საიდან და როგორ.....
-არ ელოდი დაუცველ გოგონასთან თუ მნახავდი, ასეა?
-აქ მართლა არ გელოდი....
-ოლეგი იურისტი ხარ და არ დაგიწყებ ახსნას რადგან კარგად იცი უკანონო საქმეებს როცა აკეთებენ და რა მოელით აფერისტებს რომლებმაც დაუცველი და ინვალიდი გოგონა საავადმყოფოში დააწვინეს სრულიად ჯამრთელი და საღი გონებით.
-კულტურუკლად ისაუბრე ალექსანდრე. გაბრაზდა ოლეგი.
-სასამართლოზე შევხვდებით ერთმანეთს.უთხრა ოლეგის და ბინა დატოვა, ოლეგიმ თვალი გააყოლა მიმავალ ალექსანდრეს და ბადრის მიუბრუნდა.
-სად ნახე ან ამდენ მყიდველში მაინდამაინც ალექსანდრე სად იპოვე.
-მე რა ვიცოდი ვინ იყო, მითხრა მყიდველი ვარო და საბუთები მოითხოვა, მეც ვაჩვენე. ოლეგიმ შეხედა ბადრის და გაოცებულმა უთხრა.
-საბუთები აჩვენე და თან წაიღო?
-წაიღო.....
-ცუდად არის ჩვენი საქმე, ძალიან ცუდად.
-მართლა იურისტია?
-საუკეთესო იურისტი ეს უნდა ვაღიარო ძალიან რომ არ მინდოდეს მაინც.ალექსანდრემ მიხვდა რომ ოლეგი ფაქტზე დაიჭირა და ის დამალვას შეეცდებოდა ამიტომ ვახოს დაურეკა და აუხსნა მდგომარეობა, ვახომ კი პროკურორთან შევიდა და ბრიგადა მოითხოვა რადგან ოლეგის დამალვა არ მოესწრო და დროზე დაეკავებინათ. ალექსანდრეს ფიქრი გამართლდა როცა პოლიცია ოლეგისთან მივიდა ბადრი და ოლეგი გასაქცევად ემზადებოდა ამიტომ ისინი დააკავეს და ალექსანდრე პოლიციასთან ერთად საავადმყოფოში წავიდა ნუცას წამოსაყვანად, პიოლიციის დანახვაზე ექიმი შეცბა და გვიან მიხვდა რაოდენ დიდი შეცდომა დაუშვა ნუცას რომ არ დაუჯერა.
-ბატონებო მე მომიყვანეს გათიშული გოგონა და მითხრეს რომ თვითმკვლელობა სცადა უკვე რამდენჯერმე და მამა ვარო ქალიც ახლდა მეზობელი რომელმაც თქვა რომ თავად რამდენჯერმე გადაარჩინა და სულ ვერ შეძლებდა მის თვალთვალს.
-საბუთები არ გადაამოწმეთ ფული აიღეთ და გოგონა მოათავსეთ ოთახში, რამდენის სიცოცხლე გაქვთ ასე გაუბედურებული ექიმო. თქვენ არ გაქვთ უფლება პოლიციის გარეშე მიიღოთ პაციენტი, თქვენ დაარღვიეთ კანონი და გუშინ ჯამრთელი ადამნიანი გიჟად შერაცხეთ ესეც არ იკმარეთ გასათიში ნემსები გაუკეთეთ.თქვენ დაპატიმრებუილი ხართ ექიმო. პოლიციელები ექიმის კაბინეტში იყო ალექსანდრე კი ნუცასთან წავიდა, ექთანი კარს არ უღებდა და ალექსანდრემ ფეხის ძლიერი დარტყმით შეაღო კარი ხმაურზე ნუცამ თვალები გაახილა და ღიმილით თქვა.
-მოხვედი ალექსანდრე.....
-მოვედი ნუცა და სახლში მივდივართ. ნუცა გათიშული იყო და მხოლოდ მის ღიმილს ხედავდა ალექსანდრე.
-ნუცა დღეს რამე გაგიკეთეს შემომხედე, დღეს ნემსი გაგიკეთეს?
-გამიკეთეს ვეცადე შემეჩერებინა, მაგრამ ვერ შევძელი. ხმაურზე და ალექსანდრეს ყვირილზე ყველა შეგროვდა, ნუცას სუსტი საუბარი ექიმმაც გაიგონა და პატრულის ეკიპაჟმაც. ალექსანდრე გაბრაზებული მიუბრუნდა ექიმს და უყვირა.
-ხომ გთხოვე გუშინ არ გაუკეთო გასათიში ნემსითქო, მაინც გააკეთე რადგან არ გეგონა ნუცას თუ მეორე დღესვე გავიყვანდი აქედან ახლა კი ყველა პასუხს აგებთ ვინც ნუცას შეეხეთ და ჯამრთელი ადამიანი აწამეთ. პატრულმა ექიმიც და რამოდენიმე ექთანი წაიყვანა ხელებზე ბორკილებ-დადებული, ალექსანდრემ კი ნუცა სახლში მიიყვანა და ბინასთან პატრულის მანქანა დახვდათ ვახოსთან ერთად.ბინიდან კი პატრულის თანამშრომლებს ატირებული ნანა მოყავდათ, მეზობლებმა კი წინ გადაუდგა პატრულს და ნანას დაესია ყველა.
-რაც დაიმსახურე ის მიიღე ამ ობოლი გოგოს სიცოცხლე რომ გაუნადგურე, გაუმწარე აქ ცხოვრების ყველა დღე რამდენჯერ გადაგიდექით წინ ნუცას ნუ შეეხები ცუდადთქო შენ კი ბოლოს იმ არაკაც ბადრის შეეკარი და ერთად მოინდომეთ მისი განადგურება.
-ყველასთან ამბობდი რომ ნუცამ სმა დაიწყო და გვარწმუნებდი მის სიგიჟეში.
-იმ არაკაც ბადრის რომ ადამიანი აყვება მეტის ღირსია შვილებზე მაინც რატომ არ იფიქრე ყველა რომ შეარცხვინე ნანა. ალექსანდრე მათ მიუახლოვდა და თხოვნით მიმართა ყველას.
-ეს ყველაფერი რაც ახლა აქ მოვისმინე სასამართლოზე თქვით, რომ დამნაშავე დაისაჯოს. ყველამ დაეთანხმა ალექსანდრეს და მოეხმარნენ კიდეც ნუცას ბინაში შეყვანაში, მიდიოდა ალექსანდრე ნუცა ხელში ყავდა აყვანილი და უკან მეზობლების ლოცვა კურთხევა მოყვებოდა. დივანზე დააწვინა ნუცა და მშვიდად უთხრა.
-დაიძინე, ძილში უნდა გამოვიდეს ის წამალი რაც გაგიკეთეს.ნუცამ შეიფხიზლა ცოტა და ალექსანდრს თხოვნით უთხრა.
-არ წახვიდე და არ დამტოვო, მეშინია.
-დაისვენე საყვარელო აქ ვარ და არასოდეს დაგტოვცებ მარტო.ნუცას ჩაეძინა ისევ და მთელი დღის ნანერვიულები იქვე სავარძელში ჩაჯდა თავად და ფიქრობდა, რამდენი რამ გადაიტანა ამ პატარა გოგომ და როგორ შეეცადა ისევ ფეხზე დადგომას.ფიქრობდა და ამ ფიქრებში ჩაეძინა, დილით კი მაინც ადრე გაიღვიძა და საუზმე მოამზადა, შემდეგ ნუცას გახედა და ღიმილით მიესალმა.
-დილა მშვიდობის, შენს სახლში ხარ გილოცავ.
-დილა მშვიდობის, ბუნდოვნად მახსოვს აქ რომ მომიყვანე, რა მოხდა გუშინ. ალექსანდრემ მოკლედ მოუყვა რა მოხდა და როგორ შეხვდა მეზობლები მის დაბრუნებას, შემდეგ კი უთხრა.
-საუზმე მზად არის მოგეხმარები და თავი მოიწესრიგე.
-რა კარგია შენს სახლში რომ ხარ და საუზმეს მიირთმევ, ჩემი თავი გუშინს მერე სიზმარში მგონია.უეცრად მოიწყინა და ცრემლი მოერია, ალექსანდრემ შეხედა და შეეშინდა.
-რა მოხდა, ნუცა .....
-რა უტვინო ვარ და რა მიამიტი, როგორ დავუჯერე ოლეგის და შენ არ დაგიჯერე......
-ძალიან გთხოვ ნუ გავიხსენებთ ძველ ამბებს ეს ყველაფერი წარსულია და რა საჭიროა ტკივილიანი წარსულის გახსენება ის იქ უნდა დარჩეს წარსულში.
-მაგრამ......
-მომისმინე მე მალე სამსახურში უნდა წავიდე....
-სამსახურში, შენ.....
-იმ დღეს მოვედი რომ მეთქვა შენთვის მე დავიბრუნე ჩემი უფლებები ნუცა და შემიძლია მე დაგიცვა, მე ვარ შენი დამცველი ამიტომ ადექი ვისაუზმოთ მოგეხმარები და მეც ჩემს გზაზე წავალ.
-მოხმარება მინდა, მაგრამ ძალიან მერიდება.....
-რაა მოსარიდებელი მითხარი რაში გჭირდება დახმარება.
-მინდა წყალი გადავივლო.....
-აბაზანა ეს აუცილებელი რამ არის სიცოცხლის ხანგრძლივობისათვის. უთხრა ალექსანდრემ და ნუცა ხელში აიყვანა ფეხით გააღო აბაზანის კარი და ნუცა დუშში შეიყვანა იქ სკამზე დასვა და უთხრა.
-გარეთ დაგელოდები რომ დაასრულო დამიძახე. ნუცამ ნელა ნელა გაიხადა წყალი მოუშვა და შვება იგრძნო, ალექსანდრე გარეთ ელოდა, ტელეფონზე საუბრობდა ნუცას ხმა რომ გაიგონა და ისევ ხელში აყვანილი შეიყვანა საძინებელში, ნუცამ თავად იპოვა რა უნდა ჩაეცვა და რამდენიმე წუთში უკვე სრულიად მზად იყო რომელმაც აღარ დაუძახა ალექსანდრეს და ეტლით გავიდა სამზარეულოში.
-რატომ არ დამიძახე....
-ვფიქრობდი ალექსანდრე.
-რაზე, რა მოხდა რატომ შეიცვალე ასე უცებ.
-რაღაც მინდა გკითხო რაც მაწვალებს და მოსვენებას არ მაძლევს.
-მკითხე გელოდები რაღაც სერიოზული კითხვა გაქვს საუბრის ტონი მიმანიშნებს რომ უნდა მეშინოდეს. ნუცას გაეცინა, მაგრამ ისევ დასერიოზულდა და ალექსანდრეს თვალებში შეხედა.
-მინდა ვიცოდე ამ ჯოჯოხეთიდან იმიტომ დამიხსენი ჩემზე მართლა შეგტკივა გული თუ გეცოდები როგორც ინვალიდი.....ალექსანდრე გაშეშდა და რამდენიმე წუთი უყურებდა ნუცას შემდეგ კი უთხრა.
-ეს აზრი როგორ მოგივიდა თავში ნუთუ ვეღარ გამიცანი ნუცა.
-იქ ვფიქრობდი და შენზედაც ვიფიქრე რომ.....
-შენ ყველას მიმართ ნდობა დაგიკარგავს რაც ძალიან ცუდია.
-იმის შემდეგ რაც გამოვიარე დამიჯერე ძალიან ძნელია ენდო ადამიანს,ჯერ კარიერა დავკარგე, შემდეგ საყვარელი ადამიანი, შემდეგ დედა და შემდეგ თავად გახდი მოწმე იმისა რაც გადამხდა და ეს განა ცოტა არის რომ ნდობა დამეკარგა?
-შენ გგონია რომ მეც მათნაირი ვარ ან შენგან რამეს ველოდები?
-არა ეს არ მიფიქრია, რომ მათნაირი ხარ.....
-მოდი ისაუზმე და მე უნდა წავიდე სახლის საბუთებს სტუდიაში მოგიტან.
-არ ისაუზმებ?
-არა, მადა დამიკარგე ნუცა და არ მკითხო რატომ არ უნდა გეფიქრა რაც იფიქრე.
-ბოდიში ალექსანდრე.........
-არა უშავს, სტუდიაში შეგხვდები. ალექსანდრე წავიდა, ნუცამაც უხალისოდ წაიხემსა მიხვდა რომ აწყენინა ალექსანდრეს და სტუდიაში წავიდა, ლადომ დაინახა თუ არა წინ შეეგება და ნუცამ მოკლედ მოუყვა რაც გადახდა თავს.
-რატომ არ დამირეკე ნუცა....
-ვინ მომცა საშუალება ვინმესთვის დამერეკა, ლადო ძალიან შემეშინდა.
-დღეს როგორ შეძლებ მუშაობას, გავუშვათ ბავშვები.
-არა, არა მათთან უფრო კარგად ვიქნები. უთხრა და დარბაზში გაიყვანა ლადომ სადაც უკვე პატარები ელოდებოდა ნუცას და მანაც იმ დღეს ძალიან დაიტვირთა თავი ჯერ ის რომ ალექსანდრეს აწყენინა და შემდეგ უნდოდა არ ეფიქარა რაც გადაიტანა.
-ნუცა უკვე სამი საათია ვარჯიშობთ დაიღალა პატარებიც, დროა შეჩერდე. ნუცამ საათზე დაიხედა და ლადოს შეხედა.
-ვერც კი გავიგე დრო როგორ გავიდა. შემდეგ ბავშვებს მიუბრუნდა და შეხედა მათ დაღლილ სახეებს.
-ჩემო პატარებო დაგღალეთ დღეს, ამიტომ ხვალინდელ დღეს გჩუქნით და განთავისუფლებთ, ხვალ არ მოხვიდეთ დაისვენეთ.ბავშვებს გაუხარდათ და ყიჟინით გაიქცნენ გასახდელში სადაც უკვე მშობლები ელოდნენ ნუცამაც გავიდა და ბოდიში მოუხადა მშობლებს.
-დროს ვკარგავ როცა ვმეცადინეობთ, აღარ განმეორდება ასეთი რამ გპირდებით. ალექსანდრეც მოსულიყო და ღიმილით ადევნებდა თვალს ნუცას და უკვირდა მისი სიძლიერის და შემართების.
-დღითი დღე მაოცებ.
-გაოცებ?
-მთელი შენი არსებით მუშაობ ბავშვებთან და გულით ასწავლი მათ რაც შენშია, რაც იცი და უზიარებ თითოეულ დეტალს.
-მე კი მინდოდა დღეს ცეკვაში დავკარგულიყავი.....
-იქნებ არის რამე გამოსავალი არ გიფიქრია?
-რა გამოსავალი ალექსანდრე ზოგჯერ მგრძნობელობა მაქვს ფეხებში, მაგრამ როცა შევეცდები ავდგე და ფეხზე დავდგე ვერ ვახერხებ ფეხები არ მომყვება.
-შენს მაგივრად მე ვიფიქრე. უთხრა და ეტლით რამდენჯერმე დაატრიალა ნუცა რომელმაც ყვირილი დაიწყო.
-რას აკეთებ ალექსანდრე.
-ნუ ყვირიხარ მხოლოდ მომენდე. უთხრა სიცილით და ბოლოს ეტლი ერთ ერთ კართან გააჩერა საიდანაც სასიამოვნო მუსიკის ჰანგები გამოდიოდა, ნუცამ გაოცებულმა შეხედა ალექსანდრეს, ალექსანდრემ კი კარი შეაღო და ნუცამ დაინახა რამდენიმე ახალგაზრდა გოგონა ეტლში ჩამჯდარი რომლებიც ღიმილიანი სახეებით მუსიკის ჰანგებზე ტრიალებდნენ ეტლებით და ერთმანეთს უღიმოდნენ.
-ალექსანდრე.....
-გგონია მარტო შენ ხარ სამყაროში ეტლში?
-მაგრამ ესენი სად იპოვე, მაოცებ....
-მე სასიამოვნოდ გაგაოცე შენ კი გული მატკინე დილით, მაგრამ დავივიწყოთ და შედი მათთან მე გარეთ დაგელოდები.
-მაპატიე....
-შედი მათთან გითხარი რომ დავივიწყე უკვე. ნუცა ოთახის სიღრმეში შევიდა და გოგოებთან ერთად დაიწყო მეცადინეობა, ალექსანდრე კი ბაღში გავიდა და იქ ელოდა გაკვეთილის დასრულებას, ერთი სათის ლოდინი დაჭირდა და ნუცამ თავად მივიდა ეტლით ალექსანდრესთან.
-ძალიან გამაოცე და გამახარე დღეს.
-მიხარია რომ შევძელი შენი გაოცება, მაგრამ ვფიქრობ ხვალინდელ დღეზე.
-ნუ ნერვიულობ ყველაფერი გამოვა.
-შენ ასე ფიქრობ?
-არ ვფიქრობ დარწმუნებული ვარ, შენ დაიჯერე ჩემი მე მჯერა შენი. ალექსანდრეს გაეცინა და ნუცას გახედა შემდეგ კი მაღლა ცას ახედა და თქვა.
-უფალს მივანდოთ ხვალინდელი დღე. ორივეს გაეცინა და ასე მხიარული სახეებით წავიდნენ, ალექსანდრემ ნუცა ბინაში შეიყვანა და უთხრა.
-უნდა დაგტოვო ნუცა ძალიან ბევრი საკითხავი მაქვს ახალ საქმეზე და მინდა მარტო ვიყო, რომ საქმე ყურადღებით განვიხილო.
-კარგი ხელს არ შეგიშლი, მეც დავიღალე დღეს და დავწვები. ალექსანდრემ დილამდე ქაღალდებში იყო თავჩარგული და ნერვიულობა საერთოდ მოეხსნა რადგან ყველაფერმა კარგად ჩაიარა ნუცას სიტყვები გამართლდა ყველა დამნაშავეს ხუთ-ხუთი წლით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა.
-კმაყოფილი ხარ უფეხო, მაგ ფეხებს დაგამტვრევ რომ გამოვალ.ბადრის სიტყვები მოსამართლემ გაიგონა და მუქარისთვის კიდევ სამი წელი დაუმატა რამაც კიდევ უფრო გააცოფა ბადრი.
-ალექსანდრე გილოცავ წარმატებას.
-ეს ადვილი საქმე იყო ვახო უბრალოდ არ იცოდა ოლეგიმ და იდეა არ ჰქონდა ნუცას გვერდით თუ ვიქნებოდი, ეგონა როგორც ყოველთვის ამჯერადაც დაიძვრენდა თავს ამ საქმიდან.
-შენ ამ პირველი საქმით უკვე მოიპოვე უფროსების ნდობა და გისურვებ წარმატებებს.
-იმედია ვახო.
-მომისმინე, ბინა დალუქულია და რას იზამ ან მითხარი რა გავაკეთო.
-ძია ვახო მე არ დავბრუნდები იმ ბინაში ამიტომ უკეთესია გაიყიდოს.
-მეც მასე ვფიქრობდი და უკეთესია ჰორიზონტზე არც მე და არც შენ არ გამოვჩნდეთ, მივხედავ მაგ საქმეს დღესვე დაურეკავ ახლობელ მაკლერს და გასაღებს გადავცემ, ნივთებს რა ვუყოთ.
-ყველაფერი ან ცალცალკე გაიყიდიოს ან ბინასთან ერთად.
-როგორც არის ისე ჩავაბარებ მაკლერს თუ არაფლის წამოღება არ გინდა იმ ბინიდან.
-ახალი ცხოვრება ახალ ბინაში ახალი ნივთებით უნდა დავიწყო ვახო.
-კარგია, მომწონს შენი შემართება.
-ალექსანდრე გილოცვავ ძვირფასო წარმატებას. ალექსანდრე შებრუნდა და ლელა დაინახა შემდეგ ვახოს შეხედა გაოცებულმა.
-შენ აქ რა გინდა, რატომ მოდი ლელა.
-გავიგე შენი წარმატება და მოსალოცად მოვედი.
-შენი თანადგომა შენს ოლეგის უფრო ჭირდება და მასთან მიდი მას უთანაგრძვე და დაპირდი რომ დაელოდები.
-ხომ არ წავიდეთ და დავილაპარაკოთ.
-რააა? თვალები გაუფართოვდა ალექსანდრეს და თავი ხელში აიყვანა სიმშვიდე შეინარჩუნა.
-დრო არ მაქვს რადგან საყვარელი ქალი მელოდება და მასთან მივიჩქარი.
-სამწუხაროა. თქვა ლელამ და როცა ალექსანდრემ ეტლით გაიყვანა ნუცა თვალცრემლიანი უყურებდა მათ და შემდეგ ჩურჩულით თქვა.
-,,რას ელოდი უტვინო ლელა გგონია დიდი ხნით დარჩებოდა ქალის გარეშე?’’ გარეთ გამოსულს ოლეგი გამოიყვანა პოლიციამ და ოლეგი შეჩერდა ალექსანდრეს შეხედა და უთხრა.
-კმაყოფილი ხარ?
-ძალიან და შენი ნერვიულობის მიზეზიც მესმის, მაგრამ თუ აქამდე არ იცოდი ახლა მაინც იცოდე და დაიმახსოვრე ,,ნუ გაიშლი ხელებს იმ ადგილზე სადაც შენი ადგილი არ არის და სივრცეც ვერ დაგიტევს’’. გეგონა შეუმჩნეველი იქნებოდი და ყოველთვის გაგიმართლებდა შენი ბინძური იდეები, მაგრამ ამჯერად ჩავარდი და ვწუხვარ ახლა დარწმუნებული ვარ შენი ადგილი იქ არის სადაც მიდიხარ, წარმატებებს გისურვებ რაც იქ ძალიან გჭირდება.ალექსანდრემ ოლეგის ზურგი შეაქცია და ნუცასთან ერთად იქვე მდგარ ბინის მეზობლებთან მივიდა რომლებსაც მადლობა მოუხადა და ყველას უთხრა რომ ის დღე უნდა აღენიშნათ. მეზობლებმაც მადლობა მოუხადა ალექსანდრეს სამართლიანობისთვის და კმაყოფილები გამარჯვებით დაბრუნდნენ ბინაში, ალექსანდრე ბინაში მისვლამდე ფიქრობდა მცირე მაგიდა გაეწყო, მაგრამ ბინაში მისულებს სიურპრიზი დახვდა და ციცოს ყველაფერი გაემზადებინა.
-მამიდა შენ აქ საიდან და როგორ.
-ეს ჩემი სიურპრიზია. გაღიმებული უყურებდა ლადო ნუცას და ალექსანდრეს, ნუცა ბედნიერებით აღარ იყო რა და როგორ გაეკეთებინა ციცოს ზღაპრული სუფრა გაეწყო და ალექსანდრეს უთხრა.
-მაცივაში შამპანიურია ...
-უკვე აღარ, რადგან ისიც მაგიდაზე დევს და სტუმრებს ელოდება. ლადომ კარი გააღო და მეზობლებიც შემოვიდნენ ყველამ დალოცა ბედნიერი ნუცა და ალექსანდრე და წავიდნენ, ალექსანდრემ ვახოს დაურეკა და ისიც შეუერთდა მათ სუფრას ნუცამ კი დანანებით თქვა.
-რას ფიქრობდა და სად მოხვდა, ვინ იფიქრებდა ბადრის დღეს იქ ვნახავდი და ოდესმე ამას შევძლებდი შენ რომ არ ყოფილიყავი ჩემს გვერდით.
-ყველაფერი ხდება ზოგჯერ ცუდი და ზოგჯერ კარგი ცხოვრება თავად გვიმზადებს სიურპრიზებს.
-ის ქალი ვინ იყო ალექსანდრე.
-არავინ, ნუცა ის ჩემი წარსულია და მეტი არავინ.
-ვფიქრობ მას შენთან დაბრუნება უნდა.
-მეც მასე ვფიქრობ, მან არჩევანი წლების წინ გააკეთა და ჩემთან დაბრუნება კი არასოდეს არ მოხდება.
-რატომ თუ მისი სურვილია?
-მისი სურვილი არ ნიშნავს ბევრს, მთავარია მე რა მინდა.
-მეც მიმატოვეს ისეთ დროს როცა დახმარება მჭირდებოდა და ვფიქრობ ჩემი ბრალია, მან გაითვალისწინა ის რასაც მე ვეუბნებოდი რომ ყველაზე წინ კარიერა უნდა დააყენო მეთქი და ისიც ასე მოიქცა.
-დამშვიდდით დღეს ბედნიერი დღე გაქვთ და ნუ იხსენებთ ტკივილით გავლილ მოგონებებს. ყველამ დაივიწყა წარსულის ტკივილი და ბედნიერი დღე ბედნიერი ვახშამით დასრულდა. ციცო ბედნიერი და კმაყოფილი დაბრუნდა დილით სოფელში ვისაც არ ელოდა ის დახვდა სახლთან და ბედნიერი ხმით და ღიმილით მიახარობლა.
-ბედნიერი ვარ, ალექსანდრე დაინიშნა მალე ქორწილი გვექნება.
-დაინიშნა, იმ უფეხოზე?
-ის უფეხო ასი თავით გჯობია შენ თუ ფეხებიანი ხარ, მას თავმოყვარეობა აქვს რაც შენ არ გაგაჩნია. მარინა უხმოდ გაბრუნდა და ის დილა ტირილში გაატარა. ციცო კი შევიდა სახლში და თავის ჩანაფიქრზე თავადაც ეცინებოდა. ტკივილს თუ გრძნობ ცოცხალი ხარო და თომასაც ტკიოდა მისი გადადგმული ნაბიჯი, ენატრებოდა ნუცა მაგრამ ვერ ბედავდა მასთან მიახლოვებას იცოდა მისი მტკიცე და შეუვალი ხასიათი რომ ის ღალატს არასოდეს აპატიებდა. თომამ თავად აუკრძალა საკუთარ თავს ნუცაზე ფიქრი და ძალიან გვიან მიხვდა რომ დიდი შეცდომა დაუშვა. თომა გაუცნობიერებლად სტუდიასთან მოხვდა და დააპირა დარბაზში შესვლა რომ წინ ნინო გადაუდგა.
-თომა გირეკავ ტელეფონზე და ჩემს ზარებს არ პასუხობ, რატომ?
-ვფიქრობ რომ აღარ არის საჭირო ნინო.
-რა აღარ არის საჭირო, გამირბიხარ?
-რატომ უნდა გაგექცე რამეს დაგპირდი და გემალები?
-აქ რატომ ხარ, ჩემთან მოდი?
-არა, მივდივარ შენგან და ვბრუნდები პარიზში.
-რა კარგია, რატომ არ მითხარი აქ ამიტომ მოდი რომ ჩემთვის სიურპრიზი მოგეწყო?
-ნუ გიხარია უშენოდ მივდივარ ნინო.
-არა, არა, არა თომა ჩვენ ერთად წავალთ.
-ვერ მიმიხვდი ან არ გინდა გაიგო, მივდივარ ნინო პარიზში რადგან იქ დეა მელოდება.
-დეა, დეასთან შენ რა საერთო გაქვს.
-დეა ჩემი შვილის დედა გახდება სულ მალე.....
-რას ნიშნავს ეს ყველაფერი, შენ მე მიღალატე?
-ნინო მე ნუცას ვუღალატე და რა გასაკვირია რომ შენ გიღალატე.
-გინდა მიმატოვო?
-ნუცა მივატოვე ყველაზე რთულ დროს და მის შემდეგ შენი დატოვება გამიჭირდება? მე შენთვის სიტყვა მიყვარხარ არ მითქვია რადგან ამ სიტყვას უბრალოდ არ ამბობენ, არც შენგან მომისმენია ეს სიტყვა გულიდან ამოხეთქილიყო, შენ ჩაიფიქრე რომ მე და ნუცას დაგვაშორებდი და დაგვაშორე ეს ყველაზე კარგად გამოგივიდა და ხარ ჩემს სახელს ამოფარებული. იცი პირდაპირ გეტყვი, მე არ დამაკმაყოფილა შენს გვერდით ყოფნამ შენ ვერ შემავსე ისე როგორც მავსებდა ნუცა და ახლა დეა შენ ნინო ხარ ბოროტებით სავსე და არა ნუცა სიკეთის განსახიერება. ნუ შეეცდები ნუცასნაირი იყო, რადგან ვერასოდეს ვერ გახდები. თომამ გვერდი აუარა ნინოს დარბაზში შევიდა იდგა და უყურებდა ნუცას შორიდან.
-მიყვარხართ დღითი დღე იხვეწებით და მიხარია ასეთი მონდომებულები რომ ხართ, დღეისთვის საკმარისია დღეს დავასრულოთ, დაისვენეთ.
-გამარჯობა ნუცა. ნუცა შემობრუნდა და მის წინ თომა იდგა არანაირი ემოცია არ ჰქონია თომასთან შეხვედრას და უბრალოდ მიესალმა.
-გამარჯობა თომა.
-მინდა ბოდიში მოგიხადო რაც მოხდა და როგორც მოხდა ჩვენს შორის, ბოდიში და თუ შეძლებ მაპატიე.
-თომა არ მინდა ნინოსთან პრობლემები, წადი ჩვენ აღარაფერი გვაკავშირებს ერთმანეთთან გულწრფელი ვიქნები რასაც გეტყვი სწორი არჩევანი გააკეთე, წარმატებებს გისურვებ.
-შეცდომა დაუშვი რომ დაგტოვე და გვიან გავაცნობიერე ჩემი შეცდომა, მაგრამ შეცდომაზე ვისწავლე და გავაკეთე სწორი გადაწყვეტილება შვილს ველოდები ნუცა.
-შვილს, დაქორწინდით?
-დეა არის ჩემი შვილის დედა. ნუცა მხრებში გასწორდა და ბედნიერი გაუხდა სახე რადგან წარმოიდგინა ნინოს სახე როგორია ღალატის შეგრძნება მანაც გამოსცადოს.
-მიხარია და გილოცავ რომ სწორი გზა აირჩიე.
-მშვიდობით ნუცა.
-მშვიდობით თომა. თომა წავიდა და ნუცამ დაინახა ალექსანდრე ნუცასთან მივიდა თომამ კი ლადო ნახა.
-წარმატებებს გისურვრებ თომა და მჯერა იქნები წარმატებული, თუ დაბრუნება გადაწყვიტო დამირეკე იცოდე ამ სტუდიის კარი შენთვის და დეასთვის ყოველთვიოს ღია იქნება აქ თქვენი ბავშვობის წლები არის. თომა წავიდა ლადო კი ნუცას მიუახლოვდა და უთხრა.
-ერთი ძალიან კარგი აზრი მომივიდა.
-გამაცანი შენი აზრები და იდეები.
-არ ვიცი თუ დამთანხმდები, მაგრამ ვფიქრობ ცუდი აზრი არ არის რომ კონკურსი მოვაწყოთ.
-მოვაწყოთ, ჩვენი რა მიდის.
-მხოლოდ შრომა და ენერგია. თქვა ალექსანდრემ და ნუცას თვალი ჩაუკრა.
-მართალი ხარ ალექსანდრე დიდი შრომა დაგვჭირდება ჯერ პატარები არიან კონკურსისთვის, მაგრამ ვფიქრობ სტიმულს მივცემთ მათ და უფრო მოინდომებენ. დაუღალავი შრომისა და ყოველდღიური დაძაბული ასევე გაორმაგებული მეცადინეობისა კონკურსის დღეც დაინიშნა და ნუცა ღელავდა, ერთ დილით ალექსანდრე დილიდან დაიკარგა ნუცამ გადმოალაგა მისი ტანისამოსი და წითელი კაბა აირჩია რომ ალექსანდრე მის საძინებელში შევიდა დიდი შეფუთული ყუთით და მორიდებულად უთხრა.
-არ ვიცი მოგეწონება თუ არა, მაგრამ არჩევანი ამ ფერზე შევაჩერე ზომაც ზეპირად თვალით შევარჩიე და ვფიქრობ არ შევმცდარვარ. ნუცამ შეფუთული გახსნა და ულამაზესი ატმისფერი კაბა თავისი ფეხსაცმლით ოდნავი ქუსლით ამოიღო.
-არ უნდა გამოცვლა ალექსანდრე ულამაზრსია, ძალიან მომეწონა. აღფრთოვანება ვერ დაფარა ნუცამ და ალექსანდრეს მადლიერი თვალებით შეხედა.
-მართლა მოგეწონა თუ არ გინდა გული წამივიდეს რომ უგემოვნოდ შევარჩიე. ნუცას გაეცინა და ალექსანდრეს უთხრა.
-გული მე უნდა წამივიდეს სიხარულისგან, მართლა მომეწონა.ალექსანდრე ნუცას წინ დადგა და თვალებში ჩახედა, ორივეს თვალები ერთმანეთისადმი ლტოლვას გადმოსცემდა, ალექსანდრე დაიხარა ისე რომ ნუცას თვალებში უყურებდა თავისი ძლიერი ხელები შემოხვია და ეტლიდან წამოაყენა და თავისივე სხეულზე აკრული დაატრიალა შემდეგ მის ბაგეებს ფრთხილად შეეხო რაც ნუცას არ გაუპროტესტებია და კოცნას კოცნით უპასუხა. ორივეს ვნება მოეძალა სუნთქვა გაუხშირდა და თავდავიწყებას მიეცა ორივე, ბოლოს ისევ ფაქიზი კოცნით დაასრულა ეტლში ჩასვა მთელი სახე დაუკოცნა და დახშული ვნებიანი ხმით უთხრა.
-ნუცა ძალიან მიყვარხარ და უშენოდ აღარ მინდა არცერთი დღე და არცერთი ღამე.ნუცა კანკალებდა განა იმიტომ რომ ეს მისთვის პირველი კოცნა იყო არა, არც პირველი კოცნა იყო და არც პირველი მამაკაცი, მაგრამ მიხვდა რომ მას ნამდვილი სიყვარულით ახლა შეუყვარდა და ალექსანდრესთან უზომოდ ბედნიერი იქნებოდა.
-მიყვარხარ და პასუხს ამ წუთში არ გთხოვ მე შენ დაგელოდები, არ მითხრა რომ შევცდი შენმა სხეულმა სულ ცოტა ხნის წინ მიპასუხა დადებითად.
-არა, ალექსანდრე არა.
-რატომ არა, რა გჭირს ნუცა ან რატომ არ გინდა ბედნიერი იყო.გეშინია? არა არ შეგეშინდეს რადგან შენ ჩემთვცის ძალიან მნიშვნელოვანი ხარ და ნუ მკრავ ხელს ნუ კრავ ხელს სიყვარულს ეს გრძნობა შენშიდაც არის მე ვგრძნობ როგორ თრთი და კანკალებ ჩემს შეხებაზე.რა გგონია შენს გამოხედვას ვერ ვგრძნობ ან შენს გრძნობით გადმოცემული კოცნა ვერ აღვიქვი?
-ალექსანდრე მე შენი უზარმაზარი მადლობელი ვარ, შენ დამეხმარე რომ ისევ ადამიანად ვქცეულიყავი, მაგრამ კიდევ ერთ განშორებას ვერ გადავიტან. შენ ჯამრთელი მამაკაცი ხარ და ოჯახშიც ჯამრთელი ქალი გჭირდება, ვინც შვილებს გაგიჩენს.
-მინდა რომ შენ გააჩინო ჩემი შვილები, ჩვენი სიყვარულის ლამაზი ნაყოფი გოგო-ბიჭები.
-შემომხედე მე რაში გჭირდები ან რაში გამოგადგები. გთხოვ მხოლოდ მეგობრებად დავრჩეთ.ალექსანდრე ფეხზე წამოდგა და უთხრა.
-მე არ შემიძლია შენთან მეგობრულად ვიყო და შენში მეგობრის ნაცვლად ჩემს სასურველ ქალს ვხედავდე ნუცა. დაფიქრდი, მე დროს გაძლევ და თუ ისევ უარს მეტყვი წავალ აღარასოდეს დაგენახვები და იმას შევირთავ ვინც ყველაზე მეტად მეზიზღება და იცი ვინც არის. ალექსანდრემ შეწყვიტა ნუცასთან მისვლა, მაგრამ ყოველ დღე მასზე ფიქრით იყო დაღლილი. კონკურსის დღეს ყვავილებით მივიდა და გარეთ ელოდა მასთან ლელა რომ მივიდა და მომთხოვნი ტონით დაუწყო საუბარი.
-ალექსანდრე როგორ ხარ.
-შენ რა მე უკან დამდევ, რა გინდა რატომ დამყვები და არ მასვენებ ლელა.
-ჩემს ზარებს არ პასუხობ და გადავწყვიტე ახლოს მენახე.
-მერე რა რომ მნახე.....
-შევიცვალე, ალექსანდრე მე შევიცვალე ის რაც გავაკეთე უპატიებელია, მაგრამ ოლეგიმ მისი მუქარით დაგვაშორა ერთმანეთს.
-ლელა წადი და ცხოვრება გააგრძელე, ძალიან ადვილად იქცევი სხვისი გავლენის ქვეშ და ესაა შენი სუსტი წერტილი
-მე არც სახლი აღარ მაქვს და არაფერი გამაჩნია, მაგრამ არაფერი არ მინდა მხოლოდ შენთან ყოფნა მინდა ალექსანდრე.
-ის რომ შენ ყველაფერი დაკარგე შენი უტვინობის ბრალია, სიყვარულს კი რაც შეეხება მე მიყვარს ქალი ვინც ნამდვილად ღირსია ვაჩუქო ჩემი ფაქიზი გრძნობები. ჩვენ კი უკვე ერთმანეთისთვის უცხო ადამიანები ვართ ნუ დამდევ უკან მაინც ვერაფერს ვერ მიაღწევ
-,,კონკურსი დაიწყო’’. გაიგონა ხმა და ლელას შეხედა
-წადი დროს ნუ მაკარგვინებ და თავადაც ნუ კარგავ დროს. უთხრა და დარბაზში შევიდა ძალიან ლამაზად იყო მორთული დარბაზი, მუსიკა ჩაირთო და პირველი ნუცას პეპლები გამოფარფატდნენ სცენაზე და თითოეულ მათგანს ბედნიერი ღიმილი ჰქონდა სახეზე ნუცასაც ეს აბედნიერებდა. დაასრულა პატარებმა და თავად ნუცა გაიყვანეს სცენაზე მაგრამ ამჯერად ის ეტლში იჯდა და მაინც ნუცა გახდა კონკურსის გამარჯვებული ის ხომ ცეკვის დაუმარცხებელი დედოფალია ღიმილიანი სახით და სევდიანი თვალებით.მოძებნა, მაინც მიაგნო მისმა თვალებმა ალექსანდრე ის განმარტოვებით იჯდა და ვერ აიტანა მისგან სიჩუმე თავად მიუახლოვდა და ახლა თავად ჩახედა თვალებში ისე როგორც რამოდენიმე დღის წინ ალექსანდრემ მას კი აბობოქრებული ცეცხლი და დაუოკებელი გრძნობა შემოეფეთა მისი თვალებიდან რომელმაც სითბო ჩაუღვარა გულში. ალექსანდრემ თმები გადაუწია სახეზე და ჩურჩულით უთხრა.
-ვერ გავძელი უშენოდ, ნუცა მინდა ერთად ვიცხოვროთ ერთად გავიზიაროთ ტკივილიც და სიხარულიც, მიყვარხარ რატომ არ გინდა დამიჯერო.
-ალექსანდრე ასეთი რისთვის გჭირდები.
-მჭირდები, ნუცა მჭირდები და დარწმუნებული ვარ რაღაც შეიცვლება სულ ასე არ იქნები.
-მეშინია....
-იცი რა არის ბედნიერება? როცა გვერდით გყავს საყვარელი ადამიანი რომელიც გიფრთხიოლდება, სითბოს და სიყვარულს გჩუქნის, რომელსაც შეგიძლია დაეყრდნო და მისი იმედი გქონდეს და ვინც არასოდეს არ გიღალატებს. ნუცა თავდახრილი უსმენდა მის თვალებს ცრემლიც კი მოსწყდა და ძლივს გასაგონი ხმით უთხრა ალექსანდრეს.
-მინდა დავმალო და დავფარო ჩემი გრძნობები, მაგრამ არ შემიძლია არ გამომდის. ახლა რომ გითხრა მხოლოდ შენი ჩახუტება მინდათქო გაგიკვირდება და არ დამიჯერებ. ალექსანდრეს ეგონა მოესმა, მაგრამ ნუცას რომ შეხედა მისმა მომაჯადოებელმა ღიმილმა შემოანათა იქვე მყოფ ლადოს შეხედა და როგორც იქნა ბედნიერმა წაუღიღინა.
-ფიფქებო, ფიფქებო ქათქათა ფიფქებოოოოო. შემდეგ ისევ ნუცას შეხედა და გაუბედავად უთხრა.
-გამოდის რომ შენ დამთანხმდი თუ ეს რაც თქვი მომეჩვენა და თოვლის ფიფქებივით გაქრება.ნუცამ ხელები გაშალა და ცრემლნარევი ღიმილით თქვა.
-თანახმა ვარ. ალექსანდრემ შემოხვია მისი ძლიერი მკლავები და აიტაცა ეტლიდან, ლადო კი სიხარულისგან ყვიროდა.
-მან თქვა კი ის თანახმაა რომ ალექსანდრეს ცოლი გახდეს, გილოცავთ. ტაშის ხმა გაისმა, მაგრამ მათ არ ესმოდათ ეს ტაში ნუცამ თვალებში ჩახედა ალექსანდრეს და უთხრა
-მიყვარხარ ალექსანდრე და გთხოვ ეს გახსოვდეს ყოველ ჩასუნთქვა ამოსუნთქვაზე.
-მე შენ მიყვარხარ ნუცა. ლადომ ეს ყველაფერი ტელეფონით გადაიღო და უკვე სოციალურ ქსელში ყველა ულოცავდა, ციცოს ტყუილი გამართლდა და მის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, ალექსანდრემ საუკეთესო ექიმები მოიძია და მთელი სამი წელი დაჭირდა ნუცას მკურნალობას, სამი წლის შემდეგ დაბრუნდა და ქორწილი სოფელში გადაიხადეს და იმ ეკლესიაში დაიწერეს ჯვარი სადაც ალექსანდრემ წმინდა ხატებს ნუცას სიყვარული შესთხოვა. უფალმა ყველა შეყვარებული ღრმა სიბერემდე ერთად ცხოვრობდეს, ყველას გამოაცდევინოს რას ნიშნავს დიდხანს და ბედნიერად ცხოვრება. საბედისწერო მოსახვევმა ბედნიერი დასასრულით დაასრულა მათი ტკივილიანი შეხვედრა.
დასასრული.


გილოცავთ წმ მარიობის ბრწყინვალე დღესასწაულს, გფარავდეთ წმ მარიამის ლოცვა და გინათებდეთ გზას.