რეალობა იმაზე მძიმე აღმოჩნდა,ვიდრე ფიქრობდნენ. თვალებში წნევა აწვებოდა, სუნთქვაც გაუძნელდა. იცოდა მამიდა "უმიზეზოდ" არ წასულა ამიერიდან,თუმცა სიმართლის გააზრება უდიდეს ტკივის ანიჭებდა. კონცენტრირების დაქვეითება და დევიანის "გაქრობაც" ექვივალენტური იყო. ეს ყოველივეც უღვივებდა ეჭვებს, ამიტომ მიმართა ერენდერების უდიდეს ბიბლიოთეკას.ყველა შესაძლო ფაქტს, ნაშრომსა თუ სტატიას ეძებდა კართელიონში მომხდარს. ძველი წინასწარმეტყველებაც კი წაიკითხა სიტყვა-სიტყვით. მთელი ღამე ბიბლიოთეკაში დაჰყო. თითოეულ საჭირო წიგნში ეძებდა პასუხებს.
* ყველაფერია, თუმცა პასუხს ვერაფერი მაძლევს*
საათი დილის 6-ს უჩვენებდა,როდესაც უიმედო ძებნის შემდგომ სავარძელში ჩაეძინა
მთვარით განათებულ სივრცეში მიაბიჯებდა, რომელიც არც ზღვას ჰგავდა და არც ცას..თითქოს 'განათებულ წყვდიადში' მისეირნობდა არსაით. შორიახლოს ჰაერში მოლივლივე სინათლე ბჟუტავდა. რაც უფრო მიიწევდა მისკენ ,მით უფრო იკვეთებოდა სილუეტი. მამიდა აისია იყო.ის იქ იდგა, ისეტივე მომღიმარი ,როგორიც ახსოვდა. უახლოვდებოდა ,მაგრამ არ შეეძლო ახლოს მისვლა..ჩახუტება. უხილავი ფარდა რაც მათ შორის იყო, არ აძლევდა ორ სამყაროს ერთმანეთში არევის უფლებას. "ფარდა" ხან სქელდებოდა ხანაც სრულიად ქრებოდა..
-მამიდა გადმოდი,აფორიაქებული ყვიროდა უსასრულობაში
-ჩშშშ ჩემო პატარა. არავინ გაგიგოს.. აქედან გადმოსვლა არ შემიძლია,მაგრამ შენ თუ კონცენტრირდები ეს ფარდა გაქრება..შეისწავლე შენი ძალები, ირწმუნე შესაძლებლობების. შენი არსის მესამედიც კი არ იცი ჯერ.
აისიას ხავერდოვან ხმას მოჭიდებული, გონებას იმშვიდებდა,გულს ისუფთავებდა. ფარდა კი ნელ-ნელა სრულიად გაუჩინარდა.
-ადელინ..აისიას ხმა თავიდან შორიდან ისმოდა,ახლა უკვე რეალური იყო.- ვიცი რატომ ხედავ დევიანს.
გოგონა შეშფოთებული შეჰყურებდა მონატრებულ მამიდას. -ეს როგორ, ყველაფერი იცი?
-აჰაჰაჰ,შენს რეალობაში არ ყოფნა არ ნიშნავს იმას,რომ სრულიად გავქრი ლინი. ყველაფერს ვხედავ,ყველაფერი მესმის. ჩვეული კისკისით ჩაიხუტა ძმისშვილი.
-როგორ მომენატრე..როგორ მაკლიხარ
-მე სულ შენთან ვარ ჩემო გოგო. უნდა ისწავლო შენი სურვილით რა,როდის და რატომ დაინახო.ასე შეძლებ შენს წინაპრებთან კონტაქტს, მათი ძალის გამოყენებასა და შენივე არსის შეცნობას. ახლა კი ცოტა დრო გვაქვს უნდა გიამბო მთავარი ამბავი შენსა და დევიანზე.
წარსულში,საუკუნეების წინ,არსებობდა ორი მფარველი სული- სერინი და ელისარი. სერინი იყო სინათლის მცველი ,ელისარი კი ზღვარს იცავდა ჩრდილისა და რეალურ სამყაროს შორის.ჩვენს ენაზე,რომ ვთქვათ იმიერსა და ამიერს შორის. მაგრამ,ერთხელ,როდესაც ბნელი ძალა გაჩნდა და სინათლის "დაბინძურება " მოისურვა, ელისარმა გადაარჩინა იგი. ამან კი ბალანსი დაარღვია. ისინი ერთმანეთში გადაიხლართნენ, შეერწყნენ. მათ შორის ბედის ხაზი გაება :წითელი როგორც სისხლი, მაგრამ უჩინარი ადამიანის თვალისთვის. თითოეულ ეპოქაში ინკარნირდებიან მათი ცოცხალი სახეები,რომლებიც ისევ ერთმანეთს ეძებენ,სანამ ზღვარი ისევ არ დაბალსდება.
თქვენ სწორედ ეს რეინკარნირებული სულები ხართ ჩემო ლამაზო . სერინისა და ელისარის ახალი სახეები. მას კი იმიტომ ხედავ,რომ სინათლე და ჩრდილი შენში ერთდროულად ცოცხლობს. იმ კარის გასაღები,იმ კარის მცველი ხარ რაც სხვისთვის უხილავია. ის კი, შენს სამყაროშია ჩემო გოგო. თქვენი რეალობები მუდმივად ერთ ხაზშია,ამიტომ შესაძლოა ის რეალური სამყაროდან გაიქცეს,თუმცა შენ ვერ დაგემალება. თქვენ ერთ სიხშირესა და განზომილებაში ხართ. შენ მისი ხსნა ხარ,ის კი შენი. თუმცა ხსნა,ხშირად სულაც არ ნიშნავს გადარჩენას. მაპატიე ამ მძიმე ისტორიის გამო,მაგრამ იბრძოლე გადარჩეს.ვიცი არ დანებდებით..
-ადელინის თვალებში ცეცხლისა და წყლის სტიქიის ტანდემი იყო.. ბობოქრობდა, მისი ირისები ელავდნენ,გულში წვას გრძნობდა, რაღაც იღვიძებდა. ბედის ხაზმა გამოიკვლია გზა და ხელზე მწველად გაუელვა. ეს არ იყო წითელი ან ალისფერი, ეს იყო თეთრი, მოელვარე ნათება.- ეს იმას ნიშნავს,რომ ბნელს ჩვენი მოკვლა მოუნდება.
-ეს ასეა და მგონი ხვდები ვინც არის. ამიტომ ეძებენ დევიანს. მე მისი გადარჩენა მსურდა. მამამისის ციხესიმაგრე მისი ხსნაა. თუმცა იქამდე ის რეალურად უნდა დაბრუნდეს. ეს კი დიდ ძალისხმევასთანაა კავშირში. ბიძამისმა არ იცის ჯერ კიდევ ჩრდილთა სამყაროს შესახებ, მაგრამ რომც იცოდეს აქ შემოსვლას ვერ მოახერხებს, საკმარისად ძლიერი არ არის. სწორედ ესაა თქვენი შანსი. ის თუ ვერ შეძლებს დევიანთან მიახლოვებასა და შეპყრობას გაიმარჯვებთ. მაგრამ დაიმახსოვრე- ის ბნელია, რაც უფრო ხშირად ატარებ დროს აქ და მოწყვლადი ხარ, ის გრძნობს შენს არსებობას. თუკი მიხვდა და გიგრძნო, შენს ძებნას არ შეწყვეტს და მოინდომებს ეს ბედის ხაზი მოსპოს. ამიტომ აქ იქამდე არ დაბრუნდე,სანამ უსაფრთხოდ არ იქნები. გასაღები გამომართვის,ეს ის არის რისი მიცემაც დევიანისთვის მსურდა. აქ აღარ დაბრუნდე, არ იდარდო ისევ შევხვდებით , ახლა უნდა გამაგრდე და გაძლიერდე. ისის იყო რაღაცის დააპირა,რომ აისიას ძალამ გამოაგდო ..ისევ ის "ფარდა" ჩამოეშვა მათ წინ, მას ვეღარ გრძნობდა,აღარც ესმოდა მისი სილაღით სავსე ხმა..მხოლოდ ბუფორტის ანარეკლი და აისიას ჩრდილი ლივლივებდა სადღაც შორს..

-ადექიიი ..გაიღვიძე ლინი
-გოგო ნუ დახტიხარ საწოლზე დაჯექი ..მცქმუტავ ვივიენს შეუღრინა მძინარემ და უენერგიოდ წამოიზლაზნა.- დილის 6-ზე რა ჯანდაბას აკეთებ აქ
-კარგი რა, არ მოიწყინე? ერთი კვირაა ბუფორტში ვართ მე კი შენს უნიათო ბიძაშვილთან ერთად ვატარებ მთელ დღეს, ოდესმე მომაქცევთ ყურადღებას შენ და ანასტასია ?!
-რაღაც არ მგონია ჯონათანი უნიათოდ მიგაჩნდეს ვივი და მასთან ყოფნისას მე გახსენდებოდე.
-ოოო, უბრალოდ მინდა სადმე გავიდეთ,აქაურობა დავათვალიეროთ და გავერთოთ. თვალი აარიდა აწითლებულმა დაქალს და იქვე ფანჯარასთან ჩამოჯდა.
-კარგი ხო..დღეს საღამოს ბარში გავიდეთ ,რამდენიმე მეგობარსაც დავპატიჟებ დიდიხანია არ მინახავს არცერთი.
-იიეეეი..სიხარულით წამოფრინდა ბალვარისების ასული და თავისი ოთახისკენ გაეშურა.
ხანდახან რა ცოტაა საჭირო ადამიანის გასაბედნიერებლად, არა? ვინ იცის ვის გულში რა ტრიალებს,რა გასაჭირი აქვს..დამღლელი პერიოდის შემდგომ,აუცილებელიც კია გონების გასუფთავება,განტვირთვა და ეგოისტურად,საკუთარ თავზე ფიქრი.ეს თითოეულმა დაიმსახურა. ბოლოდროინდელმა ამბებმა ,ისე გამოფიტეს ახალგაზრდები,რომ მატი "სიელვარე" სადღაც გაუჩინარდა..გამოფიტა. საღამოს განტვირთვა კი ნამდვილად კარგი საშუალება იყო,ხელახალი კავშირებისა და "ფერების მოსაზიდად".
-ვივიი,სანამ საშოპინგოდ წავიდოდეთ,საუზახე ანასტასიას და ვივარჯიშოთ. თმის შეკრით დაკავებულმა გასძახა დაქალს და იქვე მიგდებულ მოსაცმელს წაეპოტინა..
-ახლავე,მაგრამ რა გვევარჯიშება 2 საათში კაბის არჩევას მოვასწრებ? პორსახოცშემოცვეული შემოვარდა გაკვირვებული სახით.
- 2 საატში სენ თუ კაბას ვერ აარჩევ ,გვირჩევია საერთოდ არ წავიდეთ..
-კარგი ხო,თვალებს ნუ მიტრიალებ გავალ ახლა და ჩამოდი
გოგონები რომ შევიდნენ სავარჯიშო დარბაზში, ადელინს უკვე მოემზადებინა "მაგიური წრე" .ფანჯრის რაფებზე მზის სხივები ცეკვავდნენ, უჩვეული ბზინვარებითა და ნათებით.ჰაერში კი ლაჟვარდისფერი ნისლი ლივლივებდა.
-დღეს ვნახავთ ვინ უფრო გაძლიერდა ამ დღეებში..ეშმაკურად ჩაიქირქილა ერენდერმა და ხელები მტკიცედ შემოსცხო ერთმანეთს დაჰაერში თეთრი მოელვარე ნაპერწკლები გაფანტა
- ვიღაც დიდ გულზეა , კისკისით შევარდა წრეში ბალვარისი და ხელების ერთმანეთში " ახლართვით" ცეცხლოვან ბურთებს მისცა რეალობაში გაჭრის საშუალება..
-ესენი აშკარად გაგიჟდნენ , აუჩქარებლად შლიდა ყინულისებრ,წრიულ,ფიგურებს და ნელ-ნელა ტემპერატურაც იწევდა დარბაზში..
სამი ალქაჯი "იბრძოდა" წრეში,კისკისითა და სიხარულით.ყველანაირი ნეგატივის გარეშე.. ოთახი გამოცოცხლდა..ვივიენისა და ანასტასიას დუელი საუკეთესო სანახავი იყო.. ცეცხლი და ყინული,ორი თავნება,თავდაჯერებული ქალი. ადელინი კი შუაში იდგა, წრეს იცავდა როდესაც მთელი ოთახის დეკორაცია ჰაერში აისროლა.
-მიფრთხილდით..კისკისით ატრიალებდა წიგნებსა და ავეჯს ჰაერში
-ვივი დაიჭირე, ერთ -ერთი გრემუარი ესროლა ,ვივიენმა კი პირდაპირ ცარიელ ყუთში ჩააგდო
-მგონი კალათბურთელადაც გამოვდგები..მისმა კისკისმა გააყრუა ოთახი და როგორც ჩანს, ჯონათანის ყურადღებაც მიიპყრო. რომელიც,აშკარად დიდი ხანია კუთხეში დგას და გოგონას უცქერს. არ ვიცი,ბალვარისების ასულმა ეს როგორ იგრძნო ,ან იგრძნო თუ არა ,მაგრამ ფაქტია ცეცხლოვანი ბური,სწორედ ჯონათანის მიმართულებით ისროლა.
-ააააააა..ჯანდაბა..ჯანდაბა მეწვის. მისმა ღრიალმა მოშალა წრე
-რა ღრიალებს,ფანტომია?
-რა ფანტომი გოგო მე ვარ.. აქტიური რუნა ჩაახშო თუარა მათთვის ხილული გახდა ბატონი ერენდერი.
-შენ აქ რა ჯანდაბას აკეთებ ძმაო,გზა აგერია?
-რუნებში ვვარჯიშობდი ,როდესაც შემოხვედით ,თუმცა ისეთი ქაჯები ხართ ყვირილის მიუხედავად ვერაფერი გაგაგონეთ. რაწამს წრე აღმართეთ ჩემსას მითუმეტეს ვერ გაიგებდით. ავსულ ალქაჯებს კი ჰგავდით კოცონის წინ მოცეკვავეებს. უღიმღამოდ მოისვა ხელი დამწვარ ადგილზე და იქვე ჩამოჯდა სავარძელზე. -კიმაგრამ აქაურობას ასე მარტივად დედა როგორ უ**რეთ?
-მგონი სწორედ გამოგიქანე და დაგწვი ,ენა უნდა დაგწვიდა
-ეგ მღელვაება არგინდა ჩემს ოთახში განაგრძნო ? აუღელვებლად ახედა აალებულ ვივიენს
-შენ..შენ როგორ ლაპარაკობ
-თუ გინდა გაპატიო, ჩემს ოთახში გელოდები.თან სამედიცინო ყუთიც გამოიყოლე.
-შენი დანაშაულია და სჯობს გამოისყიდო,ანასტასიამაც აუბა მხარი ძმას და ეშმაკური ღიმილით გახედა აფხუკუნებულ ადელინს. კარგი წყვილია არა?
-ძალიან.. ხარხარიტ უპასუხა ვივიენის გასვლის შემდგომ და ოთახის დალაგებას შეუდგა.

-იმედია ხვდები,რომ განზრახ არ მსურდა შენი დაშავება. ოთახში ბოლთას სცემდა ქალბატონი
-ვიცი
-მაშინ აქ რატომ ვარ? აბნევდა მამაკაცის ბოხი ბარიტონი
-ჩემზე არ ღელავ..წასვლა გინდა?
-არა ეგ..ეგ არ მითქვამს.რა თქმა უნდა ვღელავ,როგორ არუნდა ვღელავდე..ნერვიულობამ უფრო გაუძნელა საუბარი.
- მოდი აქ !
-რა?
-მოოდი აქ თქო !
რაც უფრო უახლოვდებოდა, მით უფრო იმატებდა მის სხეულში წნევა,სისხლის დუღილი და გულისცემა
-რაგინდა..ძლივსღა ამოხდა ქალს
-შენ.. ყურთან უჩურჩულა თუარა მის ტუჩებს დაეძგერა. იქაურობა ვნებით გაჩაღებულ ომს ჰგავდა. მისი შეხება არ ჰყოფნიდა,მეტი სურდა.
-ჯო ნა თან...
-მომწონს როგორც მარცვლი ჩემს სახელს..მომწონს როგორ მეფერებიან შენი ბაგეები მათი წარმოთქმისას. მომწონს როგორ იბნევი ჩემი დანახვისას.მომწონს როგრო დნები და სუსტდები,ძლიერი ქალი,ჩემს წინ. კიდევ ბევრი "მომწონს" მაქვს,ეგ სხვა დროს იყოს..კოცნებს შორის ,დინჯად საუბრობდა და ტანსაცმლისგან ათავისუფლებდაო ქალბატონს.
-დარწმუნებული ხარ? არ მინდა ხვალ ეს ყოველივე ინანო
-გაჩუმდი და შენი საქმე გააგრძელე..ნახევრად შიშველ მამაკაცს ყელში სწვდა და მისკენ მიიზიდა. ვნებიანი სეძახილები კიდევ უფრო აღაგზნებდა მამაკაცს..
-თვალები გაახილე. მე მიყურე ! აი ასეე... მიყვარს როცა დამჯერი ხარტუჩებზე აკოცა და ნელ,მძიმე ბიძგებს უმატა
-მაგიჟებ
-ვიცი,მე კი შენ მა**ევებ
-შეგეძლო ლამაზადაც გეთქვა ეს ყოველივე
-პირდაპირი შესატყვისია ვი, ის მდგომარეობაა რაშიც მაგდებ..მიდი ჩემო ლამაზო გაა**ვე ჩემზე..
-ჯანდაბა..მაგიჟებ.ეს ..ეს ბინძური საუბარი უარესად მხდის
კაცის სახეზე ეშმაკურმა ღიმილმა გაიელვა და ტემპს უმატა, მის ყურთან დაიხარა
-გაა**ვე ჩემო..ჩემზე
მისი ვნებიანი ჩურჩული იმდენად სექსუალური იყო,რომ სიამოვნება ათასნაწილად გაიშალა..ღონემიხდილი მიწვა ქალის გვერდზე და ძლიერად ჩაიხუტა..
-მიყვარხარ..დიდი ხანია მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ..გულაჩქარებულს ჩაეძინა საყვარელი მამაკაცის მკლავებში. პირველად მის ცხოვრებაში უშფოთველად ძაეძინა..
ბუფორტის მზე ნელ-ნელა კარგავდა სიკაშკაშეს და იქაურობას შენისლული საღამო ეპატრონებოდა. წესით საშოპინგოდაც უნდა მოესწროთ წასვლა,თუმცა ვივიენს აშკარად დავიწყებოდა ჯონათანის მკლავებში ნებივრობისას.
-კაბები წამოიღე? მაკიაჟის კეთების დროს , ბიძაშვილი წამოადგა თავზე ადელინს
-ახხ სტასი კიდევ კარგი მოხვედი..თმა ამიწიე რა, ამ კულულებს ვერაფერი მოვუხერხე და შენთვის მინდოდა დაძახება. და ხო-წამოღებული მაქვს
-იმან აშკარად კარგად უმკურნალა ჩემს ძმას და ამიტომ გადაავიწყდა მოლი. კიდევ კარგი ,თორემ მოგვიწევდა 4 საატი წრეზე სიარული . ანუ ბალვარისებთან ვნათესავდებით ხომ?
ჩქარ-ჩქარა მიაყარა და ადელინის ,კულულების,მოწესრიგებას შეუდგა.
-ეგ ორი ერთად,ვგიჟდები,ისე მომწონს. ერთმანეთს ავსებენ ყველა მხრივ..
-თმას დავასრულებ და მაკიაჟი გამიკეთე რა..არ მეხერხება. რომელ კაბას იცვამ?
-შავს დეკოლტით ,შენ გინდოდა?
-არა,ბორდოსფერს დავადგი თვალი და ეგ მინდოდა მეთხოვა
-წაიღე ჩემო ლამაზო და სეგიძლია დაიტოვო კიდეც.. ლოყაზე აკოცა ბიძაშვილს .. მიდი დაჯექი შეგღებო. მესიჯი მიწერე გთხოვ მომზადება დაიწყოს,ნამდვილად არ მსურს კარი შევაღო და სიშიშვლეს ვუყურო..სიიცილით დაურთო და ტელეფონი მიაწოდა ანასტასიას.
ვივიენის მეშვეობით მაინც დაიგვიანეს , 1 საათი მაინც ცდილობდნენ მასთან დაკავშირებას. საბოლოოდ კი ჩაცმულ-დახურული წარსდგა მათ წინაშე ,თითქოს არაფერი მომხდარა. სამივე შეუდარებლად გამოიყურებოდა.გვერდს კი ჯონათანი და პიტერი უმშვენებდნენ. ბარში შესვლისთანავე ყურები ხმაურით დაეხშოთ: მუსიკა,სასმელი,ხალხი-ნაცნობი და მონატრებული ქაოსი.
-ახლა მხოლოდ სასმელი და კომფორტის შეგრძნება მჭირდება. ადელინი წინ გაიჭრა და ნაცნობი სახეებისკენ დაიძრა.
-ცოტა სიგიჟე არ გვაწყენდა..ღიმილით აედევნა დაქალს ვივიენიც
-ოოოჰ ვივი შენ გაიღვიძე? ხელი გადახვია ანასტასიამ და წარბები აათამაშა
-მოკეტე! შეუღრინა და სახე აუწითლდა.
მეგობრებს სიცილით შეუერთდნენ, სასაუბრო თემას ფეხი მარტივად აუწყეს და სასმლის დოზაც გაზარდეს. მონატრებულ სახეებს ბოლოდროინდელ ამბებს უყვებოდნენ და შესამჩნევი იყო,როგორ სცილდებოდათ მძიმე ლოდი მხრებიდან
-არ გინდა ვიცეკვოთ? ჯეიკმა ხელი გამოუწოდა ადელინს..მისი ქალისადმი სიმპათიები არც თუ ისე შეუმჩნეველი იყო.
-ცოტა ხანში კარგი? ჯერ საკმარისად მთვრალი არ ვარ ამ ქაოსში საცეკვაოდ..კისკისით ჩაცალა მეხუთე ჭიქა ტეკილა.
- ადლინ აქ როდემდე ხარ? შემოთავაზება მაქვს ,რაც მინდა ამ დღეებში განვიხილო შენთან.
-ხვალ საღამოს ვაპირებ წასვლას, შეგვიჭლია 1-2 საათისთვის დავთქვათ შეხვედრა. სამწუხაროდ ვეღარ დავრჩები , რადგან ჩემი შვებულება ამოიწურა. სტუდენტებსაც გამოცდები ეწყებათ..ხომ გესმის
-კი კი მესმის. მაშ ხვალ 2-ზე გრანდ დე ლუქსში, ვარედის ალეაზე
-შევთანხმდით. მხარბეჭიან მამაკაცს ხელი გაუწოდა და ღიმილით დაასრულა შეთანხმება.
დროს მშვენივრად ატარებდნენ. ხალხში ჯონათანისა და ვივიენის მოცეკვავე სხეულებს ,მარტივად გამოარჩევდით სხვებისგან. სიყვარულისგან ბრწყინავდნენ.
ჯეკი სასმლისგან შეთამამებული,მოსვენებას არ აძლევდა ადელინს,ის კი ანასტასიას თვალებით სთხოვდა შველას
-მეე რა ვქნა..ჩუმად უჩურჩულა ყურთან
-არ ვიცი ,მაგრამ უკვე ნერვებს მიშლის..
-ერთხელ ეცეკვე დ ადაისვენებს რა..
-კარგი ხო. დაგტოვებ ლეონთან მარტოს.
-რაა? რა ლეონი გოგო გააფრინე? დასანახად ვერ ვიტანთ ერთმანეთს. ხმა დაუსერიოზულდა ანასტასიას
-ერთი მე ვერ ვიტან დევიანს და შენ ლეონს. კარგი წავალ გავერთობი ჯეიკის ნერვებზე.. სხეულის ნაზი რხევით წამოდგა და ყურებამდე გაღიმებულ ჯეიკს უკან გაჰყვა.. მაქსიმალური დისტანციის დაცვას ცდილობდა,ტუმცა ბიჭს მეტი სურდა.. ცეკვავდნენ ,ერთობოდნენ..შვებას მაშინ გრძნობდა როდესაც წყვილების გაცლისას " ჯონათანთან ცეკვავდა.
*ადელინ*
დევიანის ხმა ყურში წუილივით ესმოდა..არემარეს გაფაციცებით ათვალიერებდა,თუმცა უშედეგოდ, არსად ჩანდა..ხმა კი არ წყდებოდა.
*ადელინ,კიდევ ერთხელ შეგეხება და შევწვავ*
-ჯანდაბა დევიან რა ჯანდაბა გინდა,გამოჩნდი
-რა ? მე მითხარი რამე? ჯეიკი ანცი ღიმილით მიუახლოვდა და წელზე მოხვია ხელი. ცუდი ადამიანი არ იყო, პირიქით,წარმოსადეგი კარგი ოჯახისშვილი,კეთილი ადამიანი იყო. სასმლისგან შეთამამებული ავლენდა იმ გრძნობას, რაც არასდროს გამოუმჟღავნებია.ალბათ,ხვალ ინანებს კიდეც,თუმცა ცდად ღირდა . ასე პასუხი მაინც ეცოდინება..
-არა არაფერი. უხერხულად ჩაეღიმა და ვერანდის ძებნა დაიწყო . როგორც კი შენიშნა გასასვლელი,ბრბოში სხარტად გაძვრა. გრილი სიო ქროდა,შეღამებული ბუფორტი ლამპიონებს აებრჭყვიალებინათ. იმდწნად ლამაზი სანახავი იყო,შემაღლებული ადგილიდან ხედის ყურება,რომ სუნთქვაც კი შეეკრა.ვარსკვლავებით მოჭედილ ცას აჰყურებდა,წელზე ხხელის შემოხვევა რომ იგრძნო.
ის იყო..ის სანატრელი ხელები ეხვეოდნენ,რომლის სურნელიც მოსვენებას არ აძლევს უკვე ამდენი ხანია.
-კიდე ვინმე შეგეხება და საკუთარ თავზე პასუხს არ ვაგებ.
-და შენ ვინ ხარ ამას,რომ მეუბნები . უემოციოდ,შეუბრუნებლად გასცა, მტკიცი ხმით,პასუხი
-ის ვარ ვისი ნახვაც ყოველდღე გსურს, ის ვისი შეხებაც ჭკუას გირევს, ის ვიცი კოცნაც წყალზე მეტად გწყურია, ის ვისი სურნელიც ფეხებში გკვეთს..კიდევ გავაგრძელო? ჩუმად ბაბანებდა ბოხი ბარიტონი. ხელებს კი უფრო მეტად უჭერდა წელზე.
არსაიდან, დევიანის მამინაცვალი "გაჩნდა".. ხმალი მოიღერა მათ წინაშე. დევიანს სარკასტულად ჩაეცინა
-ისევ ისეთი ვირთხა ხარ ,როგორიც იყავი. კაცურად შერკინება არასდროს გცოდნია.
-სამაგიეროდ გამარჯვებული ყოველთვის მე ვარ. კაცის ამაზრზენი ხმა ღებინების შეგრძნებას უძლიერებდა ადელინს.
-დარწმუნებული ხარ?! დევიანის ცინიზმი აშკარად მოწოდების სიმაღლეზე იყო.
-მივდივართ, ყურთან უჩურჩულა ქალს და წყვდიადში გაუჩინარდნენ.
დეივიდი გამწარებული გაქანდა მის ფინიებთან ერთად ბარიდან. აშკარა იყო,რომ ომი ახალ ეტაპზე გადავიდა. მიაგნებდა კი წყვილს? მე პირადად ფსონს დევიანზე დავდებდი..

მოგესალმებით მეგობრებო,
დამიგვიანდა ახალი ტავის დადება,თუმცა ახალი "მღელვარებით" გეწვიეთ.
მაინტერესებს თქვენი აზრი, სიუჟეტთნ დაკავშირებით-მოგწონთ თუ არა.
ღირს გაგრძელება?