2თავი
ბოლო გაკვეთილის ზარიც დაირეკაა ელენემ მანიშნა რომ წავსულვიყავით,სკოლიდან რომ გავედით ალექსანდრემ და სანდრომ შემოგვთავაზეს საღამოს სადმე წავსულვიყავით გასართობად,მე არ მინდოდა დიდად არ მხიბლავს ჯერჯეროით უცხო ადამიანებთან ერთად ხალხმრავალ გარემოში ყოფნა,ელენე დათანხმდა
-მოვალთ, მე და ნიტა-გამიკირდა ლამისაა მხარი მომაგლიჯოს,რომ არაფერი ვთქვაა.
-კარგით 7ზე გამოგივლით ნიტას კორპუსთან-დაგვმშვიდობნენ და წავიდნენ.
7-ის ნახევარზე ტელეფონი აწკრიალდა უცნობი ნომერი იყო,არასდროს ვპასუხობდი მაგრამ გული მიგრძნობდა რომ უნდა ამეღო.
-ნიტა რასშვები?-აი თურმე რატო მიგრძნო ეს ხომ ალექსანდრეს ხმააა,გამეცინა და ვუპასუხე
-არაფერსსს,შენნ?
-ახლა ვაპირებ გამოსვლას შენკენ მზად ხარ?
-კი უკვე ჩავდიოდი-მე ნახევარ საათში ჩავედი გადავიფიქრე ადრე ჩასვლა უნდა დამელოდოს როცა ჩავედი ალექსანდრე შავ ბენვეზე მიწოლილიყო და სიგარეტს ეწეოდაა,დამინახა თუარა ეგრევე მოისროლა სიგარეტი და ჩემსკენ წამოვიდა,რომ გადამკოცნა ტანში ჟრუანტელმა დამიარა,როცა მომწყდა მეგონა თითქოს ძაფებით ვიყოთ გადაბმულები და ეს ძაფი ვიღაცამმ გაარღვია,ალექსანდრემ მანქნის კარი გამიღო თვითონაც ჩაჯდა და წავედით.გამიკვიდა ელენე მეორე კორპუსში ცხოვრობს მას რატომ არ ველოდებიდით
-ელენე და სანდრო სადარიან?
-სანდრომ თქვა რომ ცალკე უნდოდათ წასვლა და არ დავაყოვნე არც შენ მინდოდა გადამეგდე აი ამიტომ წამოგიყვანე
-არიყო საჭირო მე ელენეს გამო მოვდიოდი-რომელიღაცა კაფის წინ გააჩერა მანქანა,უიი ეს ჩემი უსაყვარლეს ადგილია სადაც სკოლიდან სულ დავდიოდი წიგნების წასაკითხად აქ სიმყუდროვე და სიმშვიდე იყო აქაიქ თუ გაიგებდი ჩურჩულის ხმას მაგრამ ესეც სასიამოვნო იყო აქ ყოფნისასს.
-ნიტა შეიძლება მოფერებით ფერია დაგიძახო?
-რათქნაუნდა-გამიკვირდა მაგრამ არ შევიმჩნიე
-რაღაცა უნდა გითხრა ოღონდ დამპირდი აქედან არ ადგები და ჩემი საათქმელის მერე არ წახვალ
-....
-მპირდები?
-გპირდები
-ნიტა მე შენ 2წელია გიცნობ მაგრამ შენ არ მიცნობდი ვერც მნხულობდი ეს ჩემი ბრალია,საბურთალოზე ძმაკაცი ცხოვრობს მანდ მივდიოდი ხოლმე.როცა მოკლე ჯინსის შორტებით და ჰუდით გამოხვედი პარკებოთ ხელში მარკეტიდან,მე მანქიდან გიყურებდი და თურმე ჩემი ძმაკაცის კარის მეზობელი ყოფილხარ,მას მერე მე შევიცალე მაგრამ სულ გადევნებდ თვალს,ისიც დავიმახსოვრე რომელზე ამთავრებდი სკოლას,სად დადიოდი მეცადინეობებზე ნუ არვიცოდი რაზე მაგრამ ვხვდებოდი,მანქნით სახლამდე გაცილებდი შენზე კარგად ვიცნობ შენს თავს,ამ თვალიერებაში ისე შემიყვარდი ვერ დაგტოვე მაგრამ მომიწია საზღვარგარეთ მამაჩემის კომპანიის გამო წასვლა სადაც მამაშენი გაავიცანი და იქიდან უფრო მეტი გავიგე შენზე-გამახსენდა მამა,რომ წავიდა ლაშასან ერთად ნუთუუუ ეს ლაშა ბიძიას შვილიაა ოღონდარააა-მე ლაშას შვილი ვარ გეცოდინება მამაშენის ახლო მეგობარი-ასეც ვიცოდი მე მოვწონდი ლაშას მისი შვილისთვის-მე დედისერთა რადგან ვარ სულ ყველგან მე დავყავდი ლაშას,ყველა შეხვედრაზე-ანუ ალექსანდრესთვის ვუნდოდი ოოხ-მიყვახარ,ძალიან მიყვარხარ ნიტა და დროს გაძლევ,გპირდები შეგაყვარებ თავს და იქამდე დამიახლოვდი,წინააღმდეგი ხარ?
-მე....მეეე...ალექსანდრე მე...მოკლედ არიციი რაგითხრა გაოცებულივარ შენ დამყვებოდი ანუ შავი მანქნით უკან,ჰაჰჰჰ ელენე ამბობდა ჯაშუში არიო და შენი მოტააცება უნდაო ანუ შენ იყავი,დღემდე ვნერვიულობდი და დავმშვიდდი ცოტა,მაგრამმმ...
-რა მაგრამმ?
-არ ვიცი ამ ამბის გააზრება ცოტა გამიჭირდება,მაგრამ ვიმეგობროთ-ამ სიტყვების ნაცვლად მინდოდა ჩავხუტებოდი ალექსანდრეს თან ძალიან.
-ყველაზე მაგარ გოგოხარ ტოო-ისე მაგრად მიმიხუტა გულზე და ისე მიჭერდა ხელებს რომ მეგონა ვეღარ ვსნთქავდი.თითქოს ჩემს გულში იჯდა ისე ხვდებოდა რა მინდოდა


ვეცდები მე-3 თავი ძალიან მალე დავდო... <3