ქორწილის შემდეგ ელენე და ალექსანდრე სახლისკენ წავიდნენ. ორივე დაღლილები ყვნენ, ამიტომ სახლში შესვლა და ორივე თავიანთ ოთახებში გაეშურა. ელენე ოთახში შევიდა და "ბო" ყეფა-ყეფით გამოემართა მისკენ, ელენესაც მეტი რა უნდოდა და ეგრევე დაუწყო ფერება ძაღლს. შემდეგ ადგა და სააბაზანოსკენ გაეშურა. წყალმა თითქოს მოუხსნა დაღლილობა. ტანზე თეთრი მოკლე მაიკა და ამავე ფერის თავისუფალი შარვალი ჩაიცვა, თმა დაიკოსა და თბილ საბანში შეწვა. ორივე ფიქრობდა ერთმანეთზე არც ერთს ეძინა და არც მეორეს. ბოლოს ალექსანდრე სამზარეულოში ჩავიდა წყლის დასალევად და იქვე სკამზე შემოჯდა.
ამ დროს კი ელენე შოკოლადზე ნატრობდა და გადაწყვიტა ქვევით ჩასულიყო. ალექსანდრემ ელენე რომ დაინახა თბილად ჩაეღიმა და სკამი ელენესკენ შეატრიალა.
-ვაიმეეე! ალექსანდრე შემაშინე!
-მაპატიე, არ მინდოდა შენი შეშინება.
-აუუ, ალექსს.
-რაიყო ელეეე.- ჰკითხა ალექსანდრემ და უკნიდან მიეკრო ელენეს.
- შოკოლადი გვაქვს?-ალექსანდრეს ჩაეცინა და თავი თანხმობის ნიშნად დაუქნია.
-ძალიან კარგიიი-ტაში შემოკრა ელენემ და ალექსანდრეს ხელებიდან განთავისუფლდა.

ალექსანდრე კი იჯდა და თბილად აკვირდებოდა თავის პატარა გოგოს რომელმაც ასე ძალიან შეაყვარა თავი! უხაროდა რომ ელენიკო თავისი ცოლი იყო. ელენემ შოკოდა შეჭამა და იქვე ჩამოჯდა, ეზარებოდა თავის ოთახში წასვლა. ალექსანდრემ ეს შეამჩნია და ელენესთან მივიდა.
-მოდი შემომახტი და წაგიყვან შენს ოთახში.
-მართლა?!
-ხო, ხო მოდი.
-საუკეთესო ხარ!-უთხრა ელენემ და ყელში აკოცა ალექსანდრეს. ამ დროს რა იგრძნო ალექსანდრემ? ყველაზე სასიამოვნო რამ, იგრძნო რომ მის გვერდით ეს ულამაზესი გოგო იქნებოდა ყოველთვის და არასდროს არსად გაუშვებდა!



დილით ალექსმა ელენეს ოთახში დაინახა და ძაღლთან მოთამაშე ცოლი რომ დაინახა ჩაეღიმა და კარის ჩარჩოს მიეყრდნო.



ელენემ როცა ალექსანდრე დაინახა ჩაეღიმა...
-დილა მშვიდობისა!
-დილა მშვიდობისა!
-სადმე მიდიხარ?-ჰკითხა ელენემ ალექსს.
-ხოო...
-კარგი, მე უნივერსიტეტში მივდივარ.
-გუშინ გვქონდა ქორწილი! დღეს წასვლა არ გეზარება? ან დავალებები გაკეთებული გაქვს?
-გუშინ არ დამეძინა და დავალებები გავაკეთე ერთ საათში წასასვლელ ვარ, წავალ მოვემზადები.
-კარგი.


ელენე უნივერსიტეტში როცა მივიდა ყველა მას უყურებდა. ელენემ კი ყურადღება არ მიაქცია და გზა განაგრძო. აუდიტორიაში იჯდა ელენე როდესაც ლამაზმა და საყვრელმა გოგომ შეაშინა. ელენე ჯერ შეხტა შემდეგ კი გოგონას გაუღიმა.
-გამარჯობა! მე ნიტა ვარ, მაპატიე არ მინდოდა შენი შეშინება.-უთხრა გოგონამ და თბილად გაუღიმა.
-გამარჯობა, მე ელენე ვარ. არაუშავს, ძალიან არ შემშინებია.-თქვა ელენემ და მანაც თბილად გაუღიმა.
-ძალიან ლამაზი ხარ!
-მადლობა, შენც ძალიან ლამაზი და საყვარელი ხარ.-უთხრა ელენემ და თბილად გაუღიმა.
-შეიძლება შენთან დავჯდე?
-კი, რათქმაუნდა.
-აქ ახალი ვარ და თითქმის არავის ვიცნობ.
-ხო მეც. არაუშავს ახლა მე მიცნობ.-თქვა ელენემ.
-ხო, ეხლა ერთმანეთს ვიცნობთ და ერთმანეთი გვყავს.-უთხრა ნიტამ და ელენეს ლოყაზე აკოცა.
-ძალიან საყვარელიხარ ნიტა.

შუა ლექცია იყო როდესაც ალექსანდრე თიკოსთან ერთად შემოვიდა და თავისუფალ მერხზე დასხდნენ. ალექსანდრემ ელენეს ირონიულად გაუღიმა, რაც ელენეს არ ესიამოვნა. ელენე ხვდებოდა, რომ როდესაც ალექსანდრე თიკოსთან იყო, ალექსანდრე სრულიად იცვლებოდა.
ელენეს არ ესიამოვნა ეს შემთხევევა და ოდნავ შეიშმუშნა. ელენეს ამ დროს უცხო ნომრისგამ მესიჯი მიიღო.
*-გინდა გარეთ გავიდეთ? ლუკა ვარ*
ელენეს ჯერ გაუკვირდა, შემდეგ კი დათანხმდა
*-კი წამო.* და ორივე ერთდროულად ადგა, მთელი აუდიტორიის ყურადღება ლუკამ და ელენემ მიიპყორო. ალექსანდრე კი ლუკას მკვლელის თვალებით უყურებდა. ელენემ ნიტას ხელი მოჰკიდა და ლუკასთან ერთად დატოვა აუდიტორია.

-გოგოები! გინდათ სადმე წავიდეთ? აი მაგალითად კლუბში!-იკითხა ლუკამ.
-კი წამოდით.-თქვა ელენემ და სამივე მანქანისკენ დაიძრა.
გზაში ყველაფერი დაავიწყდა ელენეს. ლუკას უფრო დაუძმაკაცდა და ეს მოსწონდა მასთან პრობლემები არ ექნებოდა. გზაში სიმღერებს მღეროდნენ. ლუკამ ელენე და ნიტა პოპულარულ კლუბში მიიყვანა მაგრამ გოგოებმა გადაწყვიტეს:
-აუუ, მოდით დღეს ცოტა საღამოთიმოვიდეთ რაა.-თქვა ნიტამ და ლუკას და ელენეს შეხედა.
-ხო, მგონი ჯობია.-დაეთანხმა ელენე ნიტას.
-კარგით გოგოებო მაშინ დღეს რვა საათისთვის გამოგივლით.-ტქვა ლუკამ და ელენეს მითითებული გზით წავიდა. როცა ლუკამ მანქანა გააჩერა გაოცება ვერ დამალეს ნიტამ და ლუკამ და ორივემ პირი დააღო.
-მოიცა ეს ალექსანდრე დადიანის სახლი არ არის?-იკითხა ნიტამ.
-მე ალექსანდრეს ცოლი ვარ, მაგრამ ფიქტიური.
-ააჰაა, ეხლა გასაგებია საიდანაც მეცნობი-ჩაიცინა ნიტამ.
-ლუკა ნიტა ჩემთან დარჩება და აქ გამოგვიარე.
-კარგით ჩემს ძმაკაცებსაც წამოვიყვან, კარგით?
-კარგი, რა პრობლემაა.-უთხრა ელენემ და მეგობრულად გადაეხვივნენ ერთმანეთს, ამ დროს კი ალექსანდრეც მოვიდა.
ელენემ ყურადღება არ მიაქცია და ლუკას გამოწვდილ გასაღებს დახედა, სადაც ელენეს მანქანის გასაღები იყო.
-ფეხით ხომ არ წახვალ, წაიყვანე ჩემი მანქანა და რვა საათზე გამოგვიარე მე და ნიტას.
-აუ, მადლობა ელე და ხარ, წავედი.-უთხრა ლუკამ და სიხარულისგან ლოყაზე აკოცა.
-ღმერთო რა გიჟია.-თქვა ელენემ და ნიტას გახედა რომელიც მორცხვად იდგა.
-აუ, ნუ მორცხვობ კარგი?! თავი ისე იგრძები როგორც საკუთარ სახლში.
-კარგი.-ჩაილაპარაკა ნიტამ.
-ალექსანდრე კარებს გაგბიღებ?! მე გასაღების გამორთმევა დამავიწყდა შენთვის დღეს დილით.-უთხრა ელენემ და ალექსანდრემაც უხმოდ გააღო სახლის კარი...

პატარა თავისთვის ბოდიში! ნელ-ნელა შევეცდები გავადიდო...