ყოველთვის ახერხებს ეს ბიჭი ჩემს გამოწვევას და ვნების ქარცეცხლში გახვევას,ღმერთო ჩემო! მაშო,გონს მოდი და ნუ იბნიდები პატარა კნუტივით.
-ჯეკო ასე ახლოს ნუ მოდიხარ!-შევუბღვირე
-ფაქტია,რომ ეს ძალიან გსიამოვნებს-გაიღიმა
-ჯანდაბა!გაჩEრდი,ნუღარ მოიწევ აქეთ-მაისურზე დავექაჩ და ვეცადე გამეჩერებინა,მაგრამ არაფერი გამომივიდა
მისი ცხელი სუნთქვა მომეფრქვია სახეზე,ალი მომედო მთელ სხეულზე,ისეთი სასიამოვნო შეგრძნება იყო არასოდეს არ მინდოდა დასრულებულიყო,ახლა ორმაგად ვგძნობდი,რომ ის იყო ადამიანი,რომელიც მიქვეითებდა ყველანაირ თავდაცვის ინსტიქტს,ვხვდებოდი ახლა თუ არ გავაჩერებდი მერე ვინანებდი,როგორ მივცე ამის უფლება,როცა არაფერი ვიცი მის გრძნობებზე.ვიგძენი როგორ შემეხო გავარვარებული ტუჩები, შეუდარებელი შეგრძნება იყო,რაღაც არაჩვეულებრივი,ალბათ იმიტომ,რომ ეს ჩემთვის პირველი კოცნა იყო,მაგრამ სულარ მიოცნებია იმაზე,რომ ეს სასტუმროს ჰოლში მომხდარიყო.გონდ მაშინ მოვედი,როცა მისი გავარვარებული ტუჩები ჩემს გაცრეცილ ტუჩებს მოსწყდა.ჯეკომ ტუჩები გაილოკა და გაეცინა,აი ისე გაეცინა უხერხულობის მომენტში,რომ იცინიან ხოლმე,მე? მე ვიდექი დაბნეული და ჯერ კიდევ წამების წინ მომხდარზე ვფიქრობდი
-შენც ისევე მოგეწონა,როგორც მე-Xელი მომხვია,ჩამეხუტა და თავზე აკოცა
-ჯეკო მე..მე..- რაღაცას ვბლუყუნებდი,მაგრამ არც ვიცი რას
-არაფერი თქვა,ეს დანაშაული არაა,უბრალოდ ვეღარ მოვითმინე მეტი,არა ჰორმონებმოჭარბებული ბიჭი არ გეგონო,უბრალოდ,შენ რომ გიყურებ რაღაც სასწაულს ვგრძნონ,არვიცი რა არის მაგრამ ფაქტია,რომ არავის მიმართ მსგავსი არ მიგვრძნია,შენ სხვებს არ გავხარ,ქალი ხარ მაშო,მშვენიერი არსება ხარ! სხვები კი,სხვები კი უბრალოდ ამაზრზენები არიან,შენ ისეთი სუფთა ხარ წარმოუდგენელია ადამიანი გულგრილი დატოვო.ჩემი მშვენიერი არსება ხარ შენ!
ვუსმენდი და ყურებს ვერ ვუჯერებდი,ვერ ვარეგულირებდი გულისცემას,მას არუთქვამს რომ ვუყვარვარ,მაგრამ ეს ამ სიტყვებით მაგრძნობინა,უფრო მაგარი გრძნობა დამიტოვა ამ სიტყვებმა,ვიდრე სიტყვა მიყვარხარ-მა.
-იცოდე ჩემთვის იმაზე ძვირფასი ხარ ვიდრე წარმოგიდგენია,სასწაული გოგო ხარ-ჩემი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებსი ჩამაჩტერდა
მე? მე მა დროს დებილივით ვიდექი სულგანაბული მის წინ,და ველოდ მის კიდევ უამრავ კომპლიმენტს,აი კნუტის პოზიცია მეკავა,რომ სიამოვნებს და ელოდება უფრო და უფრო მეტს კომპლიმენტს.
-არაფერს მეტყვი?-ისევ გამიღიმა და ლოყაზე მაგრად მაკოცა-მაშო მემგონი სიცხე გაქვს,იწვი!-ახლა უფრო ხმამაღლა გაიცინა-ჩემი მორიდებული გოგო!-ისევ იცინოდა და გულში მიკრავდა
როგორც იქნა გამოვერკვიე და მეც საპასუხოდ გავუღიმე
-იცი,მე უნდა შევიდე გვიანია უკვე-რა ვთქვი ახლა მე? სრული სისულელე,რა მნიშვნელობა ჰქონდა ახლა ამ მომენტში დროს? არა,ნამდვილად ჟანგბადი აღარ მოეწოდება ჩემს ტვინს და სისულელებს ვროშავ.
-კარგი,კარგი,მიდი შედი-აშკარად გაუკვირდა ჩემი პასუხი და მცირეხნიანი პაუზის შემდეგ დაბნეულმა სიცილით მიპასუხა
მეც უკან მოუხედავად შევვარდი ოთახში და კარებს ზურგით ავეყუდე,ასე მეგონა ისევ იქიდგა და მიყურებდა.სახეზე ჩამოყრილი თმები უკან გადავიყარე და ამოვისუნთქე.მერე გაუაზრებლად მივვარდი თიკუნას და შევანჯღრიე
-რა იყო გოგო დამაძინე!-ძილბურანში მყოფმა წუწუნით დაიმხო საბანი თავზე
-ადე გოგო მალე,მგონი ვკვდები
-რა მოგკლავს შენ ყვავზე დიდხანს იცოცხლებ,მოდი შემომიწექი სულ გაყინულხარ
-ჯეკომ სიყვარული ამიხსნა
-რაო?-ამის თქმა და ტიკუნას წამხტომა ერთი და იგივე იყო.რეტდასხმულივით მიყურებდა
-მოიცა მოიცა რა თქვი?-გაოცებული თვალეი მომაპყრო
ნახევარი საათის შემდეგ
-კარი რა თიკუნა,თქვი რამე,როდემდე უნდა იჯდე ესე გაშტერებული!-მობეზრებულმა ვუთხარი ნახევარი საათის მცდელობის შემდეგ
-დედააა ეგ როგორ გამომეპარა-მეღირსა! ხმა ამოიღო
-აგაშენა ღმერთმა!-ხელები მაღლა ავწიე-რა გეტაკა გოგო ასე რამ გაგაოცა?
-ეეე დამაძინეთ რა!-ბალიში გვესროლა ლიკამ,რომელიც ნახევარი საათი ითმენდა ჩვენს წუწუნს
-ლიკა მოკეტე თორემ მანდ მოვალ და ისე გაგუდავ ვერც მოასწრებ გააზრებას,მერე შენს გვამს ისე ღმად ჩავფლავ თოვლში მხოლოდ არქეოლოგები თუ მოგაგნებენ!-თიკუნას ნათქვამზე მე და ლიკამ ერტთმანეთს გადავხედეთ და ისტერიული სიცილი აგვიტყდა.ასე გავაღვიძეთ პატარა მაშოც,მე მაშოს მივუწექი და როგორც იქნა ჩაეძინა,მთელი ღამე ჭორაობაში გავლიეთ.
დილით ისე მეძინებოდა არც გამხსენებია არავინ და არაფერი ისე მივდე ბალიშზე თავი და თიკუნას მოვეხვიე,რომელიც სავარაუდოდ უკვე გათიშულიყო.
როგორც ყოველთვის ბოკერიამ არ გვაცალა არაფერი
-ქალებო აეყარენით!-ოთახში ტაში შემოკრა და მეც რეტდასხმუივით წამოვვარდი,საერთოდ ძალიან ფხიზელი ძილი მქონდა.აი თიკუნას ბობმი ომც ესროლო ვერ გაიგებს.მერე ფეხებში წაავლო ხელები გიომ და გამოათრია,მერე კი ატყდა 56544 მსოფლიო ომი. თხელი მაისურით და თხელი მოკლე შორტით ვიდექი აკანკალებული,რომელიც უფრო ტრუსს წააგავდა,ჯეკო,რომ შემოიდა ოთახში ისე შემრცხვა სად დავმალულიყავი არვიცოდი,სასწრაფოდ შევვარდი სააბაზანოში ჩავიცვი და აწითლებული გამოვედი.
-დასაძინებლად ჩამოგიყვანეთ აქ?-წარბშეკრული იდგა ბოკერია
-არა რა! ესენი არაფრის ღირსები არარიან-მას აყვა გეგაც
-აუ გეგა შენ ვაბშე ჩაკვდი!-გამოეხმაურა ლიკუნა
-კუმ ფეხი გამოყო პენალი დამარტყმევინეთო-მთქნარებით განარნარდა თიკუნა ოთახიდან
-მე მარიამს ჩავაცმევ და ჩამოვალ
-მეც დავრჩები-განაცხადა ჯეკომ
მარიამ ვაცმევდი,ჯეკო თავლს არ მაშორებდა
-ჯეკო მაშო გიყვარს?-გულუბრყვილოდ დაახეთქა უხერხული შეკითხვა მარიამმა
არა,ისე მც მაინტერესებდა პასუხი რაღა დაგიმალოთ
-მიყვარს-ჩაეცინა ჯეკოს
-მაშო შენ?-გაბრწყინებული თვალებით ამომხედა მარიამმა
-მაშო მზად ხარ უკვე,წამოდი დაბლა ჩავიდეთ-უხერხულობისგან ლამის ადგილზე დავიწვი
ჯეკო მიმიხდა და გამიცინა,კისერზე შემოისვა ეს ერთი ციდა ცნობისმოყვარე ბავშვი და დაბლა ჩავედით.ისე მეძინებოდა ვყვინთაობდით მე და თიკუნა.ლიკა მეჯდა გვერდძე რომელიც ფაქტიურად კალთაში მეჯდა ნახევრადმძინარე.მაგიდაზე იდაყვებით დავეყრდენი სახე კი ხელებში მოვიქციე,ისე წამიღო ძილმა ვერც ვიგრძენი,ჯანდაბა ხმაურზე ისე ფეთიანივით წამოვვარდი ყველას გაეცინა
-მაშო კარგად ხარ?
-კი,კი ჯეკო-დაბნეულმა ვუპასუხე და თმები უკან გადავიყარე
ცოტახანში ვიღაც ბიჭები შემოლაგდნენ კაფეში ხმაურით,როგორც კი გიომ შეხედა მათ მაშინვე ჯეკოს გადახედა და რაღაც ანიშნა.ვერაფერს მივხვდი,მაგრამ დავინახე როგორ გაექანა მისკენ პატარა მარიამი და მოეხვია ერთ-ერთ შავგვრემან ბიჭს,რომელმაც საპასუხოდ ხელში აიტაცა პატარა მაშო.ჯეკო ფეხზე წამოდგა გიომ მხარზე ხელი დაადო
-ჯეკო არ გინდა-თვალებით ანიშნა გაჩერდიო
-რა ხდება?-გაკვირვებულებმა ვიკითხეთ გოგონებმა
-არაფერია ისეთი-დაგვამშვიდა გეგამ
-მარიამი რატომ მოიეხვია იმ ბიჭს?-იკითხა ტიკუნამ
-ეგ მარიამის ბიძაშვილია,მამის მხრიდან
ახლა ყველაფერი გასაგები იყო,მაგრამ ჯეკოს რეაქციაც მაინც ვერ მივხვდი,ცოტახანში გიომ მთხოვა მარიამი წამომეყვანა,მეც უყოყმანოდ დავთახმდი და მათი მაგიდისკენ გავემართე
-მარიამ,საყვარელო წამოხვალ?-ღიმილით ვკითხე
-და რატომ? უკვე დროაო იმან?-ყველამ ერთხმად გაიცინა
-უბრალოდ გასვლას ვაპირებთ და მაგიტომ-ვედცადე თავაზიანობა შემენარჩუნებინა ამ თავხედის მიმართ.
-დათა მე წავალ და მერე ხომ მოხვალ ჩემთან?-გაუღიმა მარიამმა და მისი კალთიდან ჩამოხტა
-აბა რა პაწუ!-ლყაზე მაგრად აკოცა მე კი ნაგლური მზერა ამაყოლა
სასინლად არ მესიამოვნა მისი საქციელი,უსიამოვნდოდ გამცრა,მარიამ ხელი ჩავკიდე და ჩვენს მაგიდას დავუბრუნდი. ჯეკო ისევ დაძაბული იჯდა და ხმა არიღებდა,ყველანი ჩუმად ვისხედით,ცოტახანში გიო და ჯეკო სადღაც გავიდნენ,თიკუნას გადავხედე.მალე ჩვენც ავბრუნდით ნომრებში.საღამომდე არ გამოჩენილან,ვცქმუტავდი ადგილს ვერ ვპოულობდი
-კარგი რა მაშო,ნუ დადიხარ წინ და უკან თავბრუ დამეხვა უკვე
-თიკუნა ვერ ვისვენებ-დოინჯი შემოვირყი და ცალი ხელით თმები გადავიყარე უკან
-ხოდა ადექი და დაურეკე!-მობილური გამომიწოდა კმაყოფილი სახით
-ხო მიდი დაურეკე,შენც დამშვიდდები და ჩვენც-გაიცინა ლიკამ
-ოო,პროსტა რა დეგენერატები ხართ რა!-ტელეფინი გამოვგლიჯე და მისი ნოომერი ავკრიფე
გაბმულ ზარს დაველოდე
-ხო მაშო
-ჯეკო სად ხარ?-ხმა ძილვს დავიმორჩილე
-მოვალ მალე,ხო მშვიდობაა? მარიამი ხომ არ მკითხულობს?
-არა,არა უბრალოდ მაინტერესებდა,გიოც მანდაა?
-კი აქაა,კაი მოვალთ მალე,გაკოცე ბევრი-ბოლო სიტყვები სიცილით მითხრა
-ჰა რაო?-ფხუკუნებდნენ გოგონები
-მოკეტეთ!-მკაცრად განვუცხადე და მათ სახეებზე მეც გამეცინა
-ჰე ადექით ახლა,გამოიპრანჭეთ და დავაწვეთ ქვემოთ ბარში-ფეხზე წამოვარდა ლიკუნა
-ღადაობ? ისე მეძინება ლამის სული გავაცხო,თან მარიამს მძინარეს ომ ვერ დავტოვებ მარტო?
-როდის მერე გახდი ძიძა?
-თიკუნა რანაირად ლაპარაკობ?-თვალები დავუბრიალე
-აბა იჯექი აქ და არ გამოხვიდე ამ ოთახიდან!
გაბრაზებულები წავიდნენ,ახლა სულ არ მქონდა ბარის თავი ისე მეძინებოდა.მარიამ დავხედე მშვიდად ეძინა,მე კი თიკუნას საწოლში ჩავწექი,რომ არ შემეწუხებინა ბავშვი.
ძილბურანში ვიყავი უკვე ვიღაციშეხება რომ ვიგრძენი წელზე,ტიკუნა მეგონა და ამიტომაც მეც მოვხვიე ხელზე ხელი და უფრო მაგრად მივეკარი,ისედაც მციოდა.მაგრამ როგორც კი ვიგძენი ჯეკოს სურნელი,მაშინვე წამოვხტი დენდარტყმულივით
-რასაკეთებ?-საბანი ავიფარე მოშიშვლებულ მკერდზე,მხოლოდ საცვლების ამარა ვიყავი და საშინლად შემრცხვა
-ვთბები და შენც გათბობ-უფრო კოფორტულად მოკალათდა საწოლზე და ხლები თავქვეშ ამოიდო.
-სულ გაგიჟდი?ახლავე ადექი-კიდევ უფრო მაგრად ჩავეხუტე საბანს,გეგონებოდა ვინმე მაგლიჯავსო
-კარგი რა მაშო,ისეთი დაღლილი ვარ,მოდი დაწექი და ნუ იხვანცალებ რა-ისე მშვიდად მითხრა გეგონება ჩემი ქმარიაო
-ჯეკო! მალე მოვლენ გოგონებიც,ადექი!-შევაჯანჯღარე