აი თურმე რატო გამაფრთხილა სანდრომ, ცუდის მოლოდინში უსიანოვნოდ გამაჟრიალა
ახლა რა უნდა ვქნა? სადმრე რომ შემხვდეს რა გავაკეთო? ისეთ გაურკვევლობაში ვიყავი ფიქროთ თავი ამტკივდა... 2 დღე ისე გავიდა საინტერესო არაფერი მომხდარა, წყნარად ვიყავი და ვცდილობდი ცუდ რაღაცეებზე არ მეფიქრა.. რამდენჯერმე თედომ დამირეკა და მომიკითხა, შემომთაცაზა კაფეში წასვლა,მაგრამ უარი ვუთხარი
ტელეფონზე ვთამაშობ და უცბად რეკავს ნომერი,რომელიც ზეპირად ვიცი და ახლო წარსულში წავშალე .. ხელის კანკალით დავაწექი ღილაკს და ძლივს ამოვიღე ხმა


-გისმენთ.- თავს ისე ვაჩვენებ თითქოს ვერ ვიცანი ვინაა

როგორ ხარ? -გავიგე ამდენი ხნის მონატრებული ხმა...ყელში უსიამოვნო წვა ვიგრძენი
- მე, კარგად შენ?-ვითხარი ხმის კანკალით
-მეც, შენთან ლაპარაკი მინდა და 1 საათში ჩვენ ადგილას გელოდები.
უცბათ გამითიშა და გაოგნებული დამტოვა, 1 საათში დაპროგრამებულივით წავვედი იქ მისულს ნიკა უკვს მისული იყო. დავინახე თუ არა გულში რაღაც გაფრთხიალდა,
დამინახა თუ არა ჩემკენ წამოვიდა და გადამკოცნა.. თითქოს მისი ცისფერი თვალები ისეათი ლამაზი აღარ იყო,
-მარიკუნა რაღაც უნდა გითხრა,
-ნუ მეძახი ეგრე -ვუთხარი გაღიზიანებულმა
- მარიკუნა-ისევ განაგრძო- ვიცი გული გატკინე,მაგრამ მეც ეგრე მეგონა ყველაფერს გეფიცები, ამდენმა ყურადღებამ ფულმა სულ გადამრია და მეგონა რომ აღარ მიყვარხარ.. მარა ამ დროის განმავლობაში მივხვდი რომ შენზე სუფთა ადამიანი არ არსებობს..
ეს ალბათ სანდროს გაცნობამდე რომ ეთქვა გახარებული ჩავეხუტებოდი .. მაგრამ სანდროსთან ჩახუტება რომ მახსენდება ნიკას დანახვაც არ მინდა
-მორჩი? ვკითხე უგრძნობად, გაკვირვებულმა შემომხედა არ მოელოდა ასეთ სიცივეს
- მინდა რომ 1 შანსი კიდევ მივცეთ ერთმანეთს
- მე არანაირი სურვილი არ მაქვს ნიკა,-ვუთხარი და სწრაფი ნაბიჯით წამოვედი
- მაინც დაგიბრუნებ მარი-უკვე შორს წასულს დამიყვირა ცოტახანი გავჩერდი მარა მალევე განვარფძე გზა
ახლა ნიკას მონატრება კი არა სანდროსთან ახლოს სურვილი მკლავდა, აღარ მინდოდა ნიკას დანახვა
სახლთან რომ მივედი უკვე ბნელოდა სადარბაზოში შევედი და კივეებს ავუყუევი
- სად იყავი? გავიგა სანდროს ხმა და შიშით შევხტი და წამოვიკივლე
- ღმერთო როგორ შემეშინდა,- ვთქვი და გულზე ხელი დავიდე
- სად იყავი თქო? უკვე ყვიროდა
- მსგობაეთან .- და თავი დავხარე.
-ნიკასთან იყავი, -თქვა უკმაყოფილო ხმით და სიგარეტი გადააგდოხმა არ გამიცია დარცხვენილი ვიყავი
-მე ხო გაგაფრთხილე? - ახლოს მოვიდა და პასუხი რომ ვერ მიიღო მკლავში მომიჯირა ხელი
-კი- ვათხარი ხმის კანკალით
-რა უნდოდა?
- შევრიდგეთო- ვუთხარი და ცრემლები გადმომცვივდა
ენ რა უთხარი? ვითომც არაფერი არ ინჩნდვდა ჩემ ცრემლებს და წვალებას განაგრძობდა
- არ მინდა მეთქი, სანდრო გთხოვ მტკივა
ამის თქმა იყო და გულში ჩამიკრა,გული ამიჩუყდ და რაც შემეძლო მაგრად მოვიჯირე ხელები.
- ჩუუ დაწყნარდი, მორჩა-თმაზე ხელს მისმევდა და მკოცნიდა თავზე-მე მე ... ვერაფერს ვამბობდი და ცრემლები მცვიოდა
-აღარ მეჩხუბო რა - მის გულზე მიკრული ვსლუკუნებდი
- მორჩა აი აღარ გეჩხუბები დაწყნარდი-თბილად მითხრა და სახეზე ჩამოგორებულ ცრემლებს მწმენნდა
-კიდე გეზიზღები? -მიდი ზიზღით სავსე თვალები გამახსენდა
-როდის მეზიზღებოდი რო? -თმები ყურებს უკან გადამიწია და ხელები ლოყებზე დამადო-
-იმის მერე სულ გეხიზღებოდი.
-რა დებილი ხარ პატარა, არ მეზიზღები უბრალოდ მინდოდა რაღაცეებს მიმხვდარიყავი
მართლა? -მაღლა ავხედე მას კი გაეცინა
- მართლა ქალობა მართლა,-ისევ ჩავეხუტე - პატარა ქალი ესიგი ვცადოთ? - მკითხა თვილი ხმითმე კი თანხმობის ნიშნად თავი დავუქნიე
-იცოდე ამ წამინდან არანაირი ნიკა, კიდევ ერთხელ რომ ნახო და მომატყო ხო იცი რო ცუდი რაღაც მოხდება?ტანხმობის ნიშნად თავი დავუკარი
- ხოდა აღარ გავიგო ეგეთები თორე ფეხებს დაგატეხავ მითხრა მკაცრი ხმით.
- შენ კესოსთან ისევ იქნები? - ვუთხარი აკანკალებული ხმით
- რა სულელი მყევხარ,- სიცილით მითხრა- შენ მყევხარ რაღა დროს კესოა
კმაყოფულმა გავუღიმე, და ისევ შევიგრძენი მისი სურნელი
-სანდროო შენ ხომ არ მიმატოვებ?- გულის სიღრმეში ისევ მეშინოდა რომ ის ტკივილი განმმეორდებოდა
- არა პატარა არასდროს, ნუ გეშინია ყველაფერი ისე იქნება შენ რომ ბედნიერი გახდე
-კარგი-ვუთხარი თბილად
- წამო ეხა თედოსთან წავიდეთ
- მამა არ გამომიშვებს,- გულდაწყვეტილმა ვუთხარი
- მოგვარებულია უკვე, მიდო შენ მანქანაში ჩასკუპდი მე დავრეკავ და მოვალ კაი?
- კარგი ოღონდ მალე
- კარგი მინდი - შუბლზე მაკოცა და მეც გახარევული და ბედნიერი ჩავჯექი მანქანაში
ალბათ ეს ყველაფერი უნდა მომხდარიყო რომ მე ყველაზე ბედნიერი ვყოფილიყავი.. 1 კვირა გავიდა და სანდროსთან ურთიერთობა იმაზე კარგად მიდოდა ვიდრე მეგონა, მასთან გახსნა მიჭირდა მაგრამ მთელი გულით ვცდილობდი,ზოგჯერ ისე ვწითლდებოდი ჩუმათ მიჩუღჩულებდა არ გადაიწვაო ამაზე უარესად ვწითლდებოდი მერე გულზე მიმიკრავდა და დასცინოდა ჩემ ბავშურ თვისებებს, მერე მე მეწყინებოდა და ისე მალე მირიგებდა ლოყაზე კოცნით რომ ზოგჯერ ტყულად ვებუტებოდი რომ ეკოცნა
ყველაფერი გადასარევად მიდიოდა თუ არ ჩავთბით ნიკას რომელიც ყოველ დღე საჩუქრებს მიგზავნიდა მე კი სანდროს შიშით ვერ ვეუბნებოდი, რამდენჯერმე შევეცადე მაგრამ მისი სახე რომ მახსენდებოდა თავს ვიკავებდი
დღეს ჩვენთან მოდიოდნენ სანდრო ლანა და თედო მეც კანსაკუთრებულად ვემზადები, თეთრ მოკლე კავას ვიცმევ, მალე მოვიდნენ კიდეც მე ჯერ ოთახში ვიყავი როცა სანდრო შემოვიდა და კარები ჩეკეტა
-სანდრო-დავინახე თუ არა გამიხარდა და კისერზე ჩამოვეკიდე
-მოიცა მარუს დაგინახო რა გაცვია,-მითხრა სიცილით და დამატრიალა
-ძალიან ლამაზი ხარ,-ჩამიხუტა და ყურში ჩამჩურჩულა-მაგრამ ამ კავის გარეშე უფრო ლამაზი იქნები -მითხრა ვნებით გაბრულებული ხმით და ყურთან ახლოს მაკოცა
-სანდრო დაგვიანახავენ-არ მინდოდა ხმის ამოღება და ამ ყველაფრის დამთავრება მაგრამ მამაჩემმა არაფერი არ იცოდა და თუ ახლა დამგვინახავდა ალბათ მომკლავდა
-სულ მალე ჩემი გახდები და თავს ნამდვილ წალად გაგრძნობინებ პატარა-მითხრა ლოყაზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა, მე კი სასიამოვნოდ გაოგნებული დამტოვა
მთელი საღამოს განმავლობაში თვალს ვერ ვუსწორებდი, ჩემტვის ეს ყველაფერი უცხო იყო, ჯერ ბიწისტვისაც არ მიკოცნია და ეს კიდე რეებს მეუბნება.
ყველაფერი კარგად მიდიოდა, სანამ კარზე ზარი არ დაირეკა და დედა ყვავილებით ხელში არ შემოვიდა მისაღებში, მაშივნე მივხვდი რომ ნიკას გამოგზავნილი იყო და სიკვდილი ვინატრე
-მარიამ ნახე კიდევ საჩუქარი დატოვეს შენ სახელზე,-გაღიმებული სახით თქვა დედამ და დიდი წითელი ვარდები მაგიდაზე დააწყო,-ბარათიცაა ნახე აბა,- მეც ავიღე ნარათი და წავიკითხე
,, ვიცი რომ გიყვარს ვარდები, მე კი შემ მიყვარხარ ... ნიკა „
ყვავილები მაშივნე სამზარეულოში გავიტანე და სანდროსთის შეხედვა ვერ გავბედე
-მარიამ მიდი რა მაღაზიაში ჩადი ლუდი აოიტანე- მითხრა მამამ
მეც მალე გავედი და წასასვლელად მოვემზადე
-მეც წამოვალ სიგარეტი უნდა მიყუდო-მითხრა სანდრომ და მომაკვდინებელი თვალებით შემომხედა
-კარგი-შეშინებული დავეთანხმე და ხელები ამიკანკადა იმის გაცნობიერების დროს რაც ახლა მომივიდოდა