შემდეგ დილას ლიზის ზარმა გამაღვიძა
-ალოოოოო-ამოვიზმუილე და კრუსუნით ვიცვალე გვერდი
-უიიი გაგაღვიძე არაუშავს ეხლა შენ ადგები ჩანთაში ჩადებ სარაფნებს, კედებს, პისტოლეტებს და წამოხვალ ჩემთან ერთად ბათუმში-დაიქოქა ლიზი
-გოგო გუშინ არ ჩამოვედით გურიიდან?/
-აუუუუუუუ გთხოვ რა ძაააან გთხოვ. მეზარება მარტო ბიჭებში
-ის უბედურიც იქნება???
-კი, მარა შენ არ ინერვიულო არ მოგაწყენ
-შენ მემ მგონი გინდა სანდრომ გაბერილი მნახოს ხოო??-ვკითხე ეჭვით და გამოფხიზლებული საწოლზე წამოვჯექი.
-ვაიმეეეეე რომელი ორსული გინახავს მესამე თვეში გადადიოდეს და იბერებოდეს ჰაა??-მკითხა და ჩაიკისკისა
-უიიიიი დღეს გადავედი მესამე თვეში რა მაგარიაააა-წამოვიძახე და მუცელზე მოვისვი ხელიიი.
-ეჰჰჰჰჰ შენ ხო ვერ იყავი დალაგებული ახლა ხო სულ მთლად გადაგრია მაგ ბავშვმა.-ამოიოხრა ლიზიმ
-ჰეე ეხა წამოხვალ თუ უნდა ვისრუკუნო მთელი ერთი თვე ბიჭებში??-მკითხა და ვითომ ასლუკუნდა
-ოოოოოოოოო ერთი თვე რაა ამბავია მართლა გავიბერები მარა წამოვალ ხოო ვერ გაგიმეტებ ჩავიცინე და მოკისკისე ლიზის ტელეფონი გავუთიშე.
ჩანთა არც ამომილაგებია გუშინ, ამიტომ უბრალოდ რაღცეები ამოვაძვრე დასარაფნები ჩავამატე.
ცოტა ხანში ლიზიმ დამირეკა შენ სანდრო მოგაკითხავსო, ერთი კარგად მივალანძღე სპეციალურად მიკეთებთქო მაგრამ არაფერი არ უთქვამს.
მალე მოვიდა სანდროც და მეც ქვემოთ ჩავედი. მანქანიდან რომ გადმოვიდა გავსჰესჰდი, ტმები გადაეპარსა ისე მე რო მიყვარდა, ბრიჯებზე შავი მაიკა და შავი სათვალე ეკეთ. ფეხებზეც კედები ეცვა, მე კი ვიდექი და გაშტერებული ვუყურებდი. აი მაშინ ვიგრძენი გულის სიღრმეში რომ მომნატრებოდა ძალიან ძალიან. და ისევ ისე მიყვარდა როგორც მაშინ, ალბათ 5 წუთი ვუყურებდი ესე გაშტერებული. მას ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და ჩემსკენ წამოვიდა. მე დავიბენი, მიხვდა ალბატ ესეტი გაშტერებულ სახით რო უყურებდი, ყველაფერს მიხვდა-დაისისინა მეორე მემ და დაბნეულმა თავი გავაქნიე უსიამოვნო ფიქრების განსადევნად. ამასობაში სანდრო მოვიდა და გადამკოცნა. ამეწვა ის ადგილი, ამეწვა. დაბნეულმა მივაწოდე ჩანთა და დასჯილი ბავშვივით გავყევი უკან. მანქანაში ჩავჯექით და დავიძარით. მცხეთამდე მუნჯურად ვიმგზავრეთ მერე ვეღარ მოვითმინე თავბრუს ხვევა და სანდროს ვუთხარი
-სანდრო გააჩერე რა ცუდად ვარ-ამოვიდუდღუნე და სანდროს გავხედე
-ახლავე-მანქანა გადააყენა მეც ამასობაში გადავედი და სუფთა ჰაერი ჩავისუნთქე. სანდრო გვერდზე ამომიდგა და შეშინებულმა გადმომხედა.
მე ძალა მეცლებოდა ფეხებში ამიტომ სიამაყეს გადავაბიჯე და სანდროს დავეყრდენი, გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე აღმოვჩნდი მის მკლავებში. ჩხუტებულები ვიდექით, ჩემ კისერში დააცოცებდა ცხვირს და ხარბად ისუნთქავდა ჰაერს.
-სანდრო,-ამოვთქვი ძლივს და მაგრად მოვხვიე ხელები
-ჰოოო
-ჩვენ შევრიგდით??
-კი გაეცინა
-მაშინ რო გითხრა რო ორსულად ვარ და მესამე თვეში ვარო დამიჯერებ??-ვკითხე და გავისუსე
-სანდრომ მომიშორა ხელი ჩამკიდა და მანქნასთან მიმიყვანა.
-სად მივდივართ? კანკალით ვკითხე
-ბაკურიანში
-იქ რა გვინდა? არ ვცხრებოდი
-ჩემ ცოლ-შვილს სუფთა ჰაერი სჭირდება ჩაეღიმა, გადმომხედა და ნაზად შემეხო ბაგეებზე. მერე მანქანა დაძრა და წავედით