ოღონდაც ეს არა...... ამის გარდა ყველაფერს წარმოვიდგენდი.. გაოცებისგან რასაც ქვია ყბა ჩამომივარდა...
-შეეენ?? (მე)
ისეთი ხმა მქონდა,ჩემითავის გამიკვირდა
-ხო პრინცესა არ მელოდი??(უცნობი)
-მე შენი პრინცესა უკვე დიდიხანია არ ვარ...(მე)
-ვაა მართლა?მაინც რამდენი? (უცნობი)
-მას შემდეგ რაც დაუმშვიოდობებლად წაეთრიე ამრეკაში ვითომ სასწავლელად... იცი მე რა დღეში ვიყავი აქ? ერთხელაც არ მოგიკითხიარ.. ყოველდღე დავდიოდი შენ დასთან რომ რა მე გემეგო მაგრამ ტექსტი ერთიდა იგივე იყო „დათოსგან ახალი არაფერია“.. და გინდა რო გაპატიო?ამ ყველაფრის მერე მოდიხარ და პატიებას მთხოვ?ნამუსი სულ დაკარგე?(მე)
უკვე იმხელა ხმაზე ვყვიროდი მეზობლები „მუქთა ცირკის“ სანახავად იყვნენ გამოსულები აივანზე......
-ნიცა ჩუმად სირცხვილია(დათო)
-ააა სირცხვილია რომ ვყვირივარ და ის არაა ხო სირცხვილი 4წლის მერე მოხვიდი და პატიებას მთხოვ..... (მე)
ყვირლითან ერთად აქეთ-იქით ხელებს ვიქნევდი. დათომ ხელი დამიჭირა და რასაც ქვია მიღრიალა...
-გაჩუმდი ნიცაა! შენ გგონია მე ნაკლებ დღეში ვიყავი? ნაკლებად მენატრებოდი? ყოველი დღე შენზე ფიქრით იწყებოდა დაშეენზე ფიქრით მთავრდებოდა....(დათო)
იმდენად ამიშალა ნერვები მისმა ამ უაზრო მითებმა ვეღარ მოვითმინე და შევწყვიტე
-შეწყვიტე.. დამღლელია ეს შენი ზღაპრები უკვე...ალაბთ ეხლა იმასაც მეტყვი რომ გიყარვარ და ჩემ გარეშე არ შეგიძლია..(მე)
-მართალი ხარ ისევ სიგიჟემდე მიყვარხა და შენ გარეშე მართლა არ შემიძლია..(დათო)
-მორჩი და გამიშვი სახლში უნდა ვიდე... აღარ ვაპირებ არცერთი წუთის დაკარგვას შენზე(მე)
-ჯერ მოსმენა მოგიწევს...(დათო)
-არ ვაპირებ გამიშვი ხელი.. მეტკინა...(მე)
ხელს ისე მიჭერდა სიმწრის ცრემლები გადმომცვივდა..
-გაუშვი!!!
ჩემს ზურგს უკან, ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ხმა მომესმა....
-გაუშვი...(საბა)
-შენ არავინ გეკითხება რასაც მინდა იმა ვუზამ ჩემ გოგოს..(დათო)
-მე „შენი გოგო“ არ ვარ გითხარი უკვე... საბა გთხოვ წავიდეთ...(მე)
საბამაც ბევრი აღარ მახვეწნინა ხელი გადამხვია და სახლში ამიყვანა...
-ნიცა მართლა კაგად ხარ?(საბა)
ხმაში აშკარა ნერვიულობა ეტყობოდა და გულში რაღაცნაირი სითბო ჩამეღვარა..
-კი საბა კარგად ვარ მადლობა....(მე)
-რომ დაგტოვო ხომ კარგად იქნები?(საბა)
-კი კი ჩემთან ელენა დარჩება(მე)
საბა კარებამდე მივაცილე გასვილისას მოტრიალდა და შუბლზე ცხელი ტუჩები მომდაო და გაუცინარდა....ყველაფერს რობოტივით ვვაკეთებდი, გაუაზრებლად ავედი ოთახში გადავიცვი სააღამური და ცივ ლოგნში შევწექი, იე წამართვა სიზმრებმა თავი გონზე მოსვლა ვერ მოვასწარი... შუაღამე იქნებოდა არზე გაბმულმა ზარმა რომ გამაღვიძა, ძვლივს ავდექი ფეხზე და გავლასლასდი კარებისკენ...... კარები გავაღე და...
888888888888
გადავწყვიტე ნიცასტან მივსულიყავი და ყველაფერი ამეხსნა.... 10 წუთში დანისნულების ადგილას ვიყავი... მანქანის კარები მივხურე... ნიცას სადრბაზოს ვუახლოვდებოდი როცა დავლანდე ორი სხეული რომლებც გაცხარებული ლაპარაკობდნენ, ერთი-ორი ხმამარალი სიტყვაც.. ცოტ ახლოს როცა მივედი, გრკვევივ დავინახე ნიცა რომელიც ბოლოხმაზე გაკიოდა, მაშინ ვერ აღვწერ რა ვიგრძენი... იმწუთში მინდოდა მივსულიყავი და ის ტიპი მეცემა ვის გამოც ნიცა ტიროდა... სახლში ავიყვანე ნიცა საშინლად განერვიულებული იყო... მეტი ვეღრ მოვითმინე და მისგან წამოვედი, ვერ გავუძელი მის ასეთ სახეს....ქვევით ჩასულს, საშინლად მომინდა იმ ტიპის ცემა,ნიცას ასეთი განერვიულებისთვის.... მალევე გავიგე მისი ადგილსამყოფელი......
8888888888888888
კარები გავაღე და დამხვდა საშინლად ნაცემი საბაა...
-ვაიმე საბა! რა გჭირს?(მე)
იმხელა შევიცხადე ელენა თმაააბურძგნული გამოვარდა ოთახიდან საღამურის ამარა და როცა კარებში მდგომი საბა დალანდა, ისე შევარდა ოთახსი უკანაც არ მოუხედავს...საბა ძლივს შემოიყვანე სახლში მისაღებსი ტახტზე დავაწვინე და აფთიაქის მოსატანად წავედი....
ბამბას სპირტით ვასველებდი, როცა ცნოისმოყვარეობამ სძლია ჩემ თავმოყვარეობას და საბას ვკითხე
-საბა საშინლად ნაცემი ხარ.... ვინნ გცემა ეგრე?(მე)
და თან სპირტიანი ბამბით, სისხლიან ადგილებს ვუმწნდდი......
-აუუ (საბა)
ისეთი ხმა ამოუშვა შემეშინდა და დენდარტყმულივით უკან გადავხტი..
-აუ ბოდისი არ მინდოდა.... შემთხვევით მომივიდა...(მე)
-არა არფერია ნიცა მიდი გააგრძელე..(საბა)
მეც მივედი და ამჯერად უფრო ფრთხილად გავწმინდე, ვგრძნოვდი საბას მწველ მზერას სახეზე..
-ძალიან ლამაზი თვალები გაქვს...(საბა)
ნამდილად არ მოველოდი მისგან ამდააგვარ კომპლიმენტს და ვგრძენი როგორ ავწითლდი სახეზე, საბას რომ არ დაენახა თავი დაბალა დავხარე...
-სიწითლეც ძალიან გიხდება (საბა)
გადმოიხარა და ლოყაზე მაკოცა.... ამაზე საერთოდ ჭარხალს დავემსგავსე..
-საბა გთხოვ არ გინდა...(მე)
-ნიცა რატომ არ გინდა შეიგნო მართლა მომწონხარ..(საბა)
-არ შემიძლია საბა... ვერ გენდობი ესე სიტყვაზე...რაც არ უნდა მომწოონდე მაინც ვერ დავიჯერებ...(მე)
-ანუ ამით იმის თქმა გინდა რომ მოგწონვარ?(საბა)
აი სად ჩაიწვი ნიცა.....
-ისა მე.... მე.... მოდი გავაგრძელებ...(მე)
საბასაც მეტი ამ საკითხზე ხმა აღარ ამოუღია და შეძლებისდაგვარად დავმშვიდდი.. საბა ისევ ხარბად აგრძელებდა ჩემი სახის ნაკვთების დათვალიერებას....
-ნიცა! მოდი ჩემთან(საბა)
-ბატონო? (მე)
ისე გამიკვირდა საბასს ეს საქციელი ვერ მივხვდდი რისი თქმა სურდა ამით...
-კაი რას გთხოვ ისეთს, უბრალოდ მოდი ჩემ გვერდზე დაჯექი..(საბა)
მეც აღარ დავაყოვნე და გვერდზე მივუჯექი.. ეგრევე მეცა საყვარელი სურნელი,რომელმაც ცხვრი სასიამოვნოდ ამწვა... რასაც ქვია გავიტრუნე საბას მკლავებში, მეგონა რომ დედამიწამ ტრიალი შეწყვიტა, დრო გაჩერდა და მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიყავით დედამიწაზე....
-ნიცა... ყველაზე განსხვაავებული გოგო ხარ ვინც კი აქამდე შემხვედრია... სწორედ ეს განსხვავებულობა მხიბლავს შენში, არ გავხარ სხვებს რომლებიც როგოც შენ თქვი ჩემი დანახვისას შოკსი ვარდებიან.... სიმართლე რომ ვთქვა არასდროს არ მიზიდავდა ესეთი გოგოები, უბრაოდ მოწონდა როდესაც ჩემს მიმართ ყურადღებას იჩენენ,, მაგრამ შენ... შენ სხვანაირი ხარ და მიმახვედრე რომ მთავარი ეს არაა... ნიცა გთოვ დაიჯერე ის ყვეაფერი რასაც შენს მიმართ ვგრძნობ..(საბა)
საბამ თავის სახე სულ სხვანაირად დამანახა ბოლო რამდენიმე საათის მერე, ის შეხედულება რაც პირველი ლაპარაკისას დამებადა სრულიად სეიცვალა თუმცა თავმოყვარეობა არ მაძლევდა იმის უფლებას რომ „ბაბნიკთან“ ერთად ვყოფილიყავი,თუმცა მინდოდა ძალიან მინდოდა მასთან ერთად ვყოფილიყავი და მას „ჩემი ბიჭი რქმეოდა“ თუმცა თავმოყვარეობა არმაძლევდა იმის უფლებას ვყუოფილიყავი „ბაბნიკთან“ ერთად, თუმცა მათ ხომ ყველაზე წრფელი სიყვარული შეუძლიათ
-საბა..... არ ვიცი უნდა ვამბობდე თუ არა ამას მაგრამ.... (მე)




პატარა თავისთვის ბოდიში იმედია მოგეწონებათ <3 დააკომენტარეთ