მეც აღარ დავაყოვნე, ტელეფონს ვუპასუხე
-გისმენთ
-გიგა ვარ, ჩანთა მე დამიტოვე?
-უი, დამრჩენია, კაი 5წუთში მოვალ
გიგამ გამითიშა, როგორც ჩანს იქიდან ისე გამოვიქეცი ჩემი ჩანთა სულ გადამავიწყდა. კიბეები ავირბინე და კარებზე დავაკაკუნე, კარები გამიღო
-შემო
მეც შევედი, ჩემი ჩანთა დივანზე იდო, ავიღე და უკან გამობრუნება დავაპირე
-დაიცა, მოვა ეხლა ნატო
-არა იყოს, დავურეკავ მეთვითონ, წავალ ეხლა
-არა დაელოდე
ვეღარ შევეწინააღმდეგე, სკამზე ჩამოვჯექი და სიჩუმე გიგამ დაარღვია
-გევასებითქო?
ისე დავიბენი, შემამჩნია
-ესეიგი გევასები
-არა, რა სისულელეა
-კაირა, მთელ სკოლას ვევასები, და დავიჯერო შენ არა?
-არა!
-ხარაშოოო....
კარები გაიღო,და ოთახში ქალბატონი ნატო შემოვიდა
-უი ანუკი დიდი ხანი გალოდინე?
-არა, მეც ეხლა მოვედი (ვთქვი და გიგას გავხედე, ისიც მე მიყურებდა)
-კარგი წამოდი ოთახში
1საათმა ისე ჩაიარა ვერც მოვედი აზრზე.
-კარგი ანუკი, ჩვენი დგევანდელი გაკვეთილი მორჩა
-კარგით, უი სულ დამავიწყდა, აი თანხა
-მადლობა, ჯერ არ იყო საჭირო, პირველი გაკვეთილია
მე არაფერი მითქვამს უბრალოდ გავუღიმე. ოთახიდან გამოვედი და ნატოს დავემშვიდობე, ამდროს გიგა გამოვიდა სამზარეულოდან
-დაიცა მეც მოვდივარ
-გიგა სად მიდიხარ? (ნატო შეეკითხრა)
-ბიჭებთან ჩავალ რა ნატო
-კაი, მე უნდა გავიდე, ხოგაქ შენ გასაღები?
-ხო მაქ
-კარგი, აბა შენ იცი.
მე და გიგა სახლიდან გამოვედით, კიბეებზე ჩავედით და სადარბაზოდან გამოვედით
-საით მიდიხარ ანუკი?
-ვაჟაზე
-წამო მანქანით ვარ, გაგიყვან
-არა იყოს, წავალ ჩემით
-ეეე წამო რო გეუბნები
-კაი, მადლობა.
მანქანაში ჩავჯექით და წავედით. გიგა ძალიან სწრაფად ატარებდა, ცოტა მეშინოდა მაგრამ არ ვიმჩნევდი
-ხოარ გეშინია?
-არაა (მოვატყუე)
ამდროს ტელეფონზე მირეკავს ნუცა
-ხო ნუც
-რაქენი გოგო? გიგა ნახე? როგორი სახლიაქ? მომიყევი მალე
-1საათში გადმოგირეკავ
-რა 1საათში შენ ხოარ გაგიჟდი, მომიყევი მალე
-ეხლა ვერ გელაპარაკები, დაგირეკავ მეთქი
-კაი.
სახლის სადარბაზომდე მიმიყვანა, და მანქანა გააჩერა
-მადლობა.
-აბა მაგრად
მანქანიდან გადმოვედი და სადარბაზოში შევედი, კიბეები ავირბინე და სახლში შევედი, ტელეფონი ამოვიღე და ნუცას დავურეკე
-გოგო, გიგას მანქანაში ვიჯექი და იმიტო ვერ გელაპარაკე
-რაა? ხუმრობ ხო
-არა, რას ვხუმრობ, შოკში ვარ მეთვითონაც
-ამოვალ რა შენთან
-მიდი, ამო.
აბაზანიდან გამოვედი, და კარებზე კაკუნის ხმა გავიგე, კარები გავაღე და ნუცა შემოვარდა
-ეხლაც არ მომიყვები რამოხდა?
-გოგო ჩუმათ, სახლშია დედაჩემი
-უი, წამო შენ ოთახში
ჩემ ოთახში შევედით და დავიწყე
-მოკლედ, დღეს მივედი გაკვეთილზე, კარები გამიღო გიგამ, ნატო არ იყო სახლში, რაღაცეები მელაპარაკა და ბოლოს აღარ მახსოვს, რაღაც მითხრა ძაან ცუდად, ავდექი და წამოვედი
-მერეეე?
-მერე დამირეკა რო ჩანთა დაგრჩაო, რო ავბრუნდი ნატო უკვე მოსული იყო და ვეღარ წამოვედი, გაკვეთილი რო მომირჩა წამოსვლისას გიგამ მითხრა დამელოდე მეც მოვდივარო, და მანქანით მომიყვანა სადარბაზომდე
-ვაიმეე, მერე
-მერე არაფერი.
-მგონი იმასაც მოსწონხარ
-რა სისულელეა.
-აი დაიმახსოვრე ჩემი სიტყვები, გული მიგრძნობს, მოვა დრო ერთად ყოფნის!!!
-ვნახოთ.
ნუცა მალევე წავიდა, გვიანი იყო და ღამე სიარული არ უნდოდა. კვირა დღემაც ჩვეულებრივად ჩაიარა, და გათენდა ორშაბათი. სკოლაში მივდივარ ამდროს მირეკავს ნუცა
-სადხარ?
-მოვდივარ
-მალე მოხვალ?
-კი, რაიყო
-რო მოხვალ გეტყვი
-ეხლა მითხარი!
-მოხვალ და გეტყვი!
-კაი ხო.
ძალიან დავინტერესდი და ნაბიჯებს მოვუჩქარე, კლასში შევედი და ნუცამ დაიწყო
-ძალიან მაგარი ამბავი უნდა გითხრა
-გისმენ
-გიგამ თქვა რომ....