-საბა..... მაინც უნდა გითხრა მერე ვინანებ ამ არ თქმას...(მე)
-უკვე ძალიან მაშინებ ნიცა! რა ხდება?(საბა)
ხმაზე ეტყობოდა რომ აშკარად ანერვიულდა...
-მარტლა გიყვარვარ? (მე)
გაუაზრებლად ვთქვი, ჩემს ამ კითხვაზე კი საბა კინაღამ დაიხრჩო..
-რატომ მეკითხები?(საბა)
-გიყვარვარ?(მე)
ყურადღება არ მივაქციე მის ამ კითხვას და ჩემი გავაგრძელე.
-კი....არ ვიცი... კი.... ალბათ...(საბა)
აშკარა დაბნეულობა ეტყობოდა რაზეცს საშინლად გვბრაზდი და მისი იქვე მიხრჩობა მომინდა, საერთოდ დავივიწყე ის რის თქმასაც ვაპირებდი.....
-კაი გასაგებია(მე)
-ნიცა, რატომ მკითხე?(საბა)
-არა აღარაფერი, ჯობია დაივიწყო...(მე)
ვთქვი და საბას მოვშორდი, ოთახში ავედი და ლოგნზე წამოვწექი, ვიგრძენი ცხელი სითხე, რომელიც ჩემ სახეზე სველ კვალს ტოვებდაა... ცოტახანში კარების ხმა გავგე,მაშინვე ნაცნობი სურნელი მეცა, თავი მოვიმძინარე, ვიგრძენი საბას ხელი ჩემ სახეზე უმისამართოდ დასრიალებდნენ... მისი ყოველი შეხებისას მუცელსი პეპლების მთელი გროვა ჩნდებოდა.. თუმცა ეს სიამოვნებაც მალევე დამთავრდა... ჯერ ჩემი ოთახის და შემდეგ მტავარი გასასვლელი კარების ხმა გავიგე.... გული დამწყდა მის წასვლაზე თუმცა აზრი არ ქონდა, არ იცის ვუყვარვარ თუ არა და იმას ნაკლები მნიშვნელობა ექნება მისთვის მე მიყვარს თუ არა.. როგორ ჩამეძინა არ მახსოვს, დიდლით კი ელენა მაღვიძებს
-აუუუ ნიცა ადექი რა ლექციაზე გვაგვიანდება(ელენა)
-აუ არ მოვდივარ დღეს, შენ წადი(მე)
ნამდვილად არ მქონდა ეხლა საბასთან შეხვედრის თავი.. ბევრი წუწუნის შემდეგ როგორც იქნა დავითანხმე ელენა რომ მარტო წასულიყო... მისი წასვლის შემდეგ ძილის შებრუნება ვცადე თუმცა არ გამოვიდა... საათს რომ დავხედე 11 იყო, ტანსცმელი გადავიცვი და სახლის დალაგებას სევუდეი მუსიკების ფონზე... თან ვცეკვავდი, ვმღეროდი და თან სახლს ვლაგბდი... ჩემს სტიქიაში ვიყავი როცა ზურგს უკან ტაშის ხმა გავიგე... დაფეთებული მივტრიალდი უკან და ხელსი საბა შემრჩა
-აქ რას აკეთქებ?(მე)
მიუხედავად იმისა რო ისი ნახვა სასტიკად გამიხარდა, მაინც ცივი და არაფრის მთქმელი ხმით ვუთხარი....
-ნიცა არ გინდა ეგეთი ლაპარაკი გთხოვ.. არაფერი უბრალოდ ლექციებზე რომ არ იყავ გამიკვირდა, ელენამ და ლუკამ არაფერი მითხრეს ამიტომ გადავწყვიტე მოვსულიყავი და მენახე...ისტერიკებ არ გინდა ძალიან გთხოვ... დღეს ათ საათზე მზად იყავი გამოგივლი, მარტო მე და შენ დაიმახსოვრე..(საბა)
გასვლისას კვლავ მომადო ცხელი ტუჩები შუბლზე და გაუჩინარდა, კიდე დიდხანს ვიდგებოდი ესე სიცივეს რომ არ შევეწუხებინე, საათს რომ დავხედე პირველი გამხდარა... აწი ელენას მოსვლის დროც იყო, ამიტომ მაღაზიაში ჩავედი რაღაცეები უნდა ამომეტანა... ქვევით ჩასულს სადარბაზოსთან პატარა მოირბინა ერთიცალი წითელი ვარდით ხელში.. ხელებსი მომაჩეჩა და გაიქცა.. ისევ დათოს შემოქმედება მეგონა, დიდად ყურადრება არ მივაქციე და მარაზიისკენ წავედი...მაღაზიააში შესულს კიდე ორი ვარდი მომცა პატარა ბიჭმა, რომელმაც ამჯერად ტექსტიც დააყოლა
-საბა ბიძიამ მითხრა ესე გადაეციო ეს ვარდები არ გადაყაროსო
-ესეიგი საბა ბიძიამ გითხრა?(მე)
და ტუჩის კუთხეში ჩამეცინა... კიდე რამდენიმე ვარდი მივიღე ამ პატარა ბავშვებისგან საბას დავალებით,მეც ვარდებით და პარკებით დატვირთული ავედი სახლსი... კარები შევაღე და გაფაღოებულ თვალებიან ელენას შევეჩეხე
-სად იყავი გოგო?ან ესენი რა არის?(ელენა)
თან ყვროდა და თან თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა, ხან მე შემომხედავდა და ხან კიდე ვარდებს...
-კაი რა იყო რა ისტერიკებსი ჩავარდი?! მაღაზიაში ვიყავი ეს კიდე საბას საჩუქარია(მე)
ბედნიერმა დავხედე ვარდებს და ცხვირი რასაც ქვია შიგ ჩავრგე...
-ოხ ნიცა, ნიცა!! გუშინ ის ბიჭი საახლიდან გააქცია და დღეს კიდე რას აკეთებ...(ელენა)
-აუ კაი რა მაცადე... (მე)
-კი გაცდი მაგრამ ის მაინც მითხარი გიყვარს?(ელენა)
-ისა....(მე)
-აბა ვინ უყვარს ამას?(ლუკა)
ოთახში ქოთქოთით შემოვარდა, ყვეაფერი რაც ხელსი მეჭირა შიშისგან გამივარდა
--აუ ლუკა არ შეგიძლია ისე შემხვიდე გული რომ არ გაგვიხეთქო?(ელენა)
ქოთქოთში აყვა ელენაც და სრული საგიჟეთი დადგაოთახში, მე კიდე ამ სანახაობით გახალისებული, გულიანად ვიცინოდი....
-კაი მორჩით ეხლა და დამეხმარეთ მშია..(მე)
-შენ მაინც ვერ გადაურჩები ამ თემაზე ლაპარაკს და რაც უფრო მალე იქნება მით უფრო უკეთესია შენთვის (ლუკა)
ნამდვილად არ ქონდა მათთანნ დამალვას აზრი, ამიტომ გადავწყვიტე ყველაფერი მომეყოლა...თან სუფრას ვაწყპბდით და თან კიდე საბაზე ვლაპარაკობდით..
-უყვარხარ უნამუსო ვიყო...(ლუკა)
დავამთავრე თუ არა მონაყოლი ლუკამ თავისი კომენტარი გააკეთა და კმაყოფილმა ბეჭზე ხელი დამკრა
-მორცი ლუკა შტერობებს
შეუტია ელენამ...
-შეიძლება უყვარს იმას, მაგრამ ხომ არ ვიცით ნიცას უყვარს თუ არა?(ელენა)
თქვა და შემომხედა პასუხის მოლოდინში..
-მიყვარს ხო მიყვარს.... რომ არ მიყვარდეს ხომ არ წავყვებოდი არა დღეს სადაც მეპატიჟება...(მე)
-რააა?
ერთხმად წამოიძახეს ლუკამ და ელენამ და კინარამ დაიხრჩვნენ...უპს აი სადდამერხა.... ეხლა ყველაფერი უნდა მოვუყვე რომ გაიგონ სად მივყვები და რატომ... დავიწყე ისევ ხელმეორედ მოყოლა და როგორც იქნა გავაგებიე რატომ მივდივარ დრეს საბასთან ერთად სადღაც...
-ეხლა ყველაზე რთული საკითხი(ელენა)
მე და ლუკამ ჯერ ერთმანეთს და შემდეგ ელენას გადავხედეთ, რომ გაგვერკვია რაზე აპარაკობდა..
-კაი რა ნიცა შენ მაინც როგორ ვერ მიხვდი რა ვიგულისხმე ამაში... რა უნდა ჩაიცვა დღეს?(ელენა)
-აუუ არ......(მე)
კარებზე გაბმულმა ზარმა შემაწყევტია საუბარი.. კარები გავაღე და დააამხვდა დიდი ყუთი, ძლივს-ძლვობით შეოვათრიე სახლში.. ლუკა და ელენა გაკვირვებულები მიყურებდნენ...ყუთს ხან აქედან მოვუარე, ხან იქიდან მოვუარე მაგარამ მაინც ვერ მივხვდი რ შეიძლება ყოფილიყო ყუთში... ბოლოს მთმინება დაკარგულმა ელენამ რასაც ქვია იღრიალა
-ნიცა გახსნი თუ მივმართო ჩემებურ ხერხს? (ელენა)
ამას ისევ გახსნა ვარჩიე და დავწვდი შესაკრავს.. იქიდან კი ულამაზესი კაბა ამოვიღე... მოკლე შავი კაბა.. იქვე იყო შავი მაღლებიც, რომ შევხედე კინაღამ გული გამისკდა ამხელებზე როგრ უნდა მევლო, მაგრამ მაინც ზალიან ლამაზი იყო...
-აი პრობლემაც გადაჭრილია(ელენა)
ტაში შემოკრა და სამზარეულოში შებრუნდა, ლუკაც უკან მიყვა... მაგიდა ავალაგეთ და ფილმის ყურებას შევუდექით რადგან ცემ წასვლამდე ჯერ კიდევ 3 საატი იყო... ყურებაში დრო ისე გავიდა ვერც კი შევამჩნიე... 8 საათი იყო როცა მოვრჩით ყურებას და ეგერევე აბაზანას ,მივაშურე წყალი გადავივლე და საბას მიერ ნაჩუქარ კაბას დავწვდი რომ ჩამეცვა...სიმართლე ვთქვა ასე არცერთი კაბა არ მომხდომია.. წინ ოდნავი დეკოლტეთი, უკან კი ამოღებული იყო, ფეხსაცმელები არც ისეთი მაღლები იყო, როგორიც მე მომეჩვენა და მთავარი კისერიც არ მომტყდომია სიარულის დროს.. ოთახში ელენა შემოვიდა და მსუბუქი მაკიაჟი გამიკეთა... მოვრჩ გამზადებას და ჩემ ტელეფონზე საბას სახელი დაფიქსირდა...
-ჩამოდი ქვევით ვარ..
მეტი აღარაფერი უთქვამს და ტელეფონი გამითიშა..მეც აღარ დავვაყოვნე და ქვევით კი არ ჩავედი ჩავირბინე... ბოლო სართულზე სვლას შევუნელე, კაბა გავისწორე და დაწყნარებული გავედი გარეთ.... საბას დანახვისას ტვალები ზედ შემრჩა, უსიმპატიურესი იყო შარვალ კოსტუმში.. მანქანას მიყრდნობოდა და ღრმა ნაპასებს არტყამდა, ხელში კი წითელი ვარდები ეჭირა..


ძალიან დიდი მადლობა ვინ კითხუობთ <3 იმედია მოგეწონებათ ^_^ გავაგრძელო??