დავუძახე...გამომხედა.. მარი?ვაიმე რა შეცვლილი ხარ..ვერც კი გიცანი..–არაუშავს,მთავარია მე გიცანი..გავუღიმე..–ცუდად გამომივიდა მაპატიე..–არაუშავს საპატიებელი არაფერი გაქ.ლურჯი ტყავის კურტკა და ჯინსის შარვალი ეცვა..წინწკვლას გადაუღია..ეკლესიისაკენ წავედით..სასეირნოდ..ვისეირნეთ ეკლესიის ზემოდან პატარა პარკი ვნახეთ და იქ დავსხედით ცოტა ხნით..წინწკვლამ ისევ დაიწყო..წასვლა გადავწყვიტეთ,გაჩერებიდან შორს ვიყავით,ფეხით სასიარულო ბევრი გვქონდა,ამიტომ ვჩქარობდით,რომ ძალიან არ დავსველებულიყავით..
ნახევარი გზაც კი არ გვქონდა გავლილი,წვიმამ რომ უმატა..უცებ აკომ კურტკა გაიხადა..გავოგნდი.–რატომ გაიხადე?ახლა ხომ უფრო წვიმს ვიდრე წეღან?–ეს ჩემი კურტკა არა..და წვიმა ლაქებად რჩება.–საოცრება..კი,მაგრამ ასე გაიყინები და სულ დასველდები..თან მოკლე მკლავიანი მაიკით ხარ..მაშინ სადმე შევაფაროთ თავი სანამ ცოტა გადაიღებს.–არა,არ მინდა.არაუშავს ავიტან..ჩემზე ნუ ღელავ.
–კარგი რა..ახლა მაწყენინებ..–კარგი მაშინ სად გავჩერდეთ?– აქ უბანში გადახურული სკამებია და იქ დავსხდეთ..– კარგი წამოდი.. დავსხედით..–აკო ვერ გიხსენებ ნეტავ ბავშვობაშ თუ გიცნობდი?–არც მე მახსოვხარ,ალბათ არა..ხო,ძალიან საინტერესოა..–ხო..წვიმა მგონი გადაღებას არ აპირებს,რა ვქნათ?–წავიდეთ თქო წეღანაც ხომ არ მინდოდა გაჩერება..უკვე ბნელდება..ჯობია წავიდეთ,შენ რაიმე პრობლემა არ შეგექმნას..–არა,მე არ შემექმნება მაგრამ შემცივდა..ამიტომ წავიდეთ..წავედით ავტობუსის გაჩერებისაკენ და იქ შევაფარეთ თავი..ჯერ მე წამოვედი სახლისკენ.ის კი გაჩერებამდე გამომყვა და იქ დაელოდა თავის ავტობუსს..და წავიდა..(არ მინდოდა წასულიყო..) სახლისკენ გავიქეცი..ავირბინე კიბეები,სულ სველი ვიყავი..კარებში შევედი და იქვე ჩავჯექი..სულ სველი ვიყავი მაგრამ ამ წამს ეგ არც მაღელვებდა..მხოლოდ აკოზე ვფიქრობდი:საწყალი არ გაცივდეს მაინც..კარგი დღე იყო..მომეწონა..წამოვდექი წყალი გადავივლე,რადგან ძალიან მციოდა და წამოვწექი..ასე ჩამძინებია..