"როცა გგონია რომ ბედი არ გწყალობს, გახსოვდეს ცხოვრება ყველაზე განსაკუთრებულს გიმზადებს"
ეს სიტყვები ყოველთვის მაძლევს იმის უნარს რომ გამოვკეთდე და მძიმე წუთები გადავიტანო

მანქანა ჩესკენ ნელა მოიწევდა, ისე ნელა რომ მას კუც კი მოასწრებდა
-კარგი რა დროზე, ყველაზე ძალიან ახლა მჭირდება რომ მალე მოხვიდე, შენ კიდე................ ავბუზღუნდი
მანქანამ ბოლოს როგორც იქნა მოაღწია ჩემამდე.
-მადლობა ღმერთს. ჩემთვის ჩავიჩურჩულე, მერე კი მანქანას მივიუახლოვდი
-შეგიძლიათ დამეხმაროთ? ფანჯრები დაბურული ჰქონდა და ვერ ვარჩევდი ვინ იჯდა მანქნანაში, ამიტომ მინაზე ფრთხილად მივუკაკუნე
-დიახ რათქმაუნდა. წყნარად მითხრა და მანქანის უკა ნა კარი თავაზიანად გამიღო
-რა გქვია? პირველად ეს მკითხა
-დეა. სწრაფად ვუპასუხე
-ამ ღამით რას აკეთებთ გარეთ?
-იცით ძალიან გრძელი ამბავია.................... ყოყმანით დავიწყე
-კარგი თუ არ გინდათ ნუ მოამბობთ. მითხრა და ადგილიდან დაძრა მანქნანა
-სად ცხოვრობთ?
-თბილისში
-დამცინით? ახალგაზრდა კაცმა სიცილით მკითხა
-არა, შეგიძლიათ მითხრათ სად ვართ?
-რაჭაში. სწრაფად დასერიოზულდა
-დამცინით? ახლა მე ვკითხე გაკვირვებულმა
-ნამდვილად არა.
-მე, ნამდვილად არ ვიცოდი სად ვიმყოფებოდი. თავი მაშინვე გავიმართლე
-კი მაგრამ ეს როგორ? არ იცით სად იმყოფებით?
-ხომ გითხარით გრძელი ამბავია მეთქი. გავუცინე
-იცი რა დეა, ხვალ მეც თბილისში მივდივარ და თუ გინდა წაგიყვან
-დიდად მადლობელი დაგრჩებით
-ახლა ჩემს მეგობართან მივდივარ სტუმრად და თუ ღამის გასათენვი ადგილი არ გაქვთ შემიძლია................
-არა მადლობა, არ მინდა ვინმე შევაწუხო
-რას ბრძანებთ, ნამდვილად მოხარული ვიქნები თუ წამოხვალთ. თბილად გაბიღიმა

ახალგაზრდა კაცი დაახლოებით 27-28 წლის იქნებოდა, მართალია მას არ ვიცნობდი მაგრამ არც ერთი წუთით მისი არ შემშინებია
ნახევარი საათი ან უფრო მეტი, მანქანაში გაუნძრევლად ვიჯექი, ბევრს არ ვლაპარაკობდი, მხოლოდ მის მიერ დასმულ კითხვებს ვცემდი პასუხს
ცოტა ხანში მანქანა ადგილზეც მივედით, თვითონ მანქანიდან გადავიდა, მეც დავაპირე გადასვლა მაგრამ შემაჩერა
-იცით ჩემი მეგობარი დიდად არ გამოირჩევა სტუმართმოყვარეობით ამიტომ თუ არ გეწყინებათ აქ დამელოდეთ
უსიტყოდ დავემორჩილე და მანქანაში დავრჩი
ღამე იყო ამიტომ ვერაფერს ვარჩევდი, მხოლოდ დიდ შავ ჩრდილს ვხედავდი, სახლის ჩრდილს
ცოტა ხნის შემდეგ რამდენიმე ადამიანის ხმა გავიგონე, რომელიც არც ისე შორიდან ისმოდა
-დეა შეგიძლია უკვე გადმოსვლა. ახალგაზრდამ მითხრა და მანქანის კარები გამიღო
-დაითანხმეთ თქვენი მეგობარი? სიცილით ვკითხე და მანქანიდან გადმოვედი
-ცოტა გამიჭირდა მაგრამ.
მართალია ძალიან ბნელოდა, მაგრამ მკრთალ სინათლეზე მაინც კარგად გავარჩიე ერეკლეს გაბრაზებული, უფრო სწორად გააფთრებული სახე
შემეშძინდა, ახლა კი ნამდვილად შემეშინდა, მთელი სხეული გამეყინა, მერე კი უცნაური შეგრძნება დამეუფლა,არ ვიცი რა ვუწოდი, მაგრამ ნამდვილად ვიცი რომ არ იყო სასიამოვნო
-დეა რამე მოხდა? უცნობი მაგრამ ნაცნობი ახალგაზდრას ხმა გავიგონე
-არა, არა, არა, სწრაფად ვიყვირე და უკან ისევ ტყისკენ გავიქეცი, სადაც წყვიდადი მელოდა
-დეა დაბრუნდი. ერეკლეს ყვირილი გავიგონე
ესეც ნამდვილი უიღბლობა, ნამდვილად ვიცოდი რომ კარგი არაფერი მელოდა, მით უმეტეს ახლა, შემეძლო ერთი სიტყვით აღმეწერა რაც მელოდა "ჯოჯოხეთი" რომელსაც ვარსად გავექცეოდი, მით უმეტეს ახლა
-დეა ახლავე უკან დაბრუნდი. ერეკლეს ხმა ძალიან ახლოდან მომესმა, მერე კი მხარში მწვავე ტკივილიც ვიგრძენი
-გეგონა გაიქცეოდი? გაბრაზებულმა დამიღრიალა
-მეგონა არა, დარწმუნებული ვიყავი, მაგრამ შენმა მეგობარმა ყველაფერი არია.
-პირიქით ყველაფერი კარგად გათვალა.
-ესეიგი რა გამოდის................ სიტყვა გამიწყდა
-რა ისევ უკან დაგაბრუნა და თუ გგონია რომ სადმე კიდე შეძლებ გაქცევას ცდები. მკაცრად მიპასუხა
-მაგასაც ვნახავთ, ისეც გავიქცევი, ოღონდ ამ ჯერად უკან აღარ დავბრუნდები. გაბრაზებულმა ვუთხარი
-ჩათვალე რომ არ გამიგონია, თორე ნამდვილად არ გელის კარგი დღე, ახლა კი შედი სახლში სანამ გადავიფიქრე შენი პატიება და გარეთ დაგტოვე
-კარგი, დავრჩები
-რა ?
- ხომ მითხარი გარეთ დაგტოვებო ხო და თანახმა ვარ დავრჩები, გავიყინები და მოვკვდები,მაგრამ მიხარია რადგან ამ ჯოჯოხეთიდან თავის დაღწევას მაინც შევძლებ
-გოგო ძალიან ბევრს ტლიკინებ, თან უაზროდ, თუ არ გინდა რომ მართლა გარეთ დაგტოვო ენას კბილი დააჭირე. მკაცრად მითხრა, მერე კი ნიკაპზე მაგრად მომიჭირა
-არა ადამიანი, ნამდვილი ცხოველი და სიბოროტის განსახიერება ხარ.კბილებში გამოვცარი.
არაფერი უთქვამს ხელი მაგრად ჩამავლო მკლავში და სახლში ძალით შეიყვანა, მერე კი რასაც ქვია ოთახში ძალით შემაგდო და კარები ჩამიკეტა
-მაინც გავიქცევი აქედან,რადაც არ უნდა დამიჯდეს. დავიყვირე და ლოგინზე დავემხე
ღმერთო რა საინტერესოა ეს ცხოვრება, ერთ დღეს ჩვეულებივი გოგონას ცხოვრებით ცხოვრებ, მეორე დღეს კი ვიღაცის ტყვე ხდები, ათასში ერთს თუ ემართევბა ესე, მაგრამ იმ ათასიდან ერთშიც მოვხვდი. ვფიქრობდი და თან ჩემს თავზე მეცინებოდა, ჩემს წარუმატებელ გაქცევაზე, რომელსაც კვლავ გავიმეორებ.

სანამ დავიძინებდი ვილოცე,რათა ტკბილი ძილი და ნათელი დღე მქონოდა, უკვე დაძინებას ვაპირებდი რომ ერეკლე შემომივარდა ოთახში
-ბატონი თუ მომიტაცეთ და აქ მომიყვანეთ, იმის ნება მაინც არ მაქვს რომ ჩემს ოთახში მშვიდად და წყნარად დავიძინო? გაბრაზებულმა ვკითხე, მერე კი შავ ჩანთას დავაშტერდი რომელიც ხელში ეკავა
-შენს ოთახში? ცინიკურად მკითხა და ჩანთა გადმომიგდო
-დიახ ორი დღით ჩემი ოთახია და არ გაქვთ უფლება დაუკითხავათ შემოხვიდეთ. ამაყად ვუთხარი და ცხვირი მაღლა ავწიე
-არ გაინტერესებს ჩანთაში რა დევს? ღიმილით მკითხა ერეკლემ
-არა. სწრაფად ვუპასუხე
-კარგი მაშინ დაემშვიდობე შენს ნივთებს. ჩანთას დასწვდა
-ჩემი ნივთებს?
- მგონი დილით გითხარი რომ დღეს შენს სახლში მივდიოდი
-კი მაგრამ სახლში არავინ დაგხვდა, ან ვერ შეგამშნიეს
-ქალბატონი ნელი და შენი ძმა იყვნენ, მამაშენი თავის ბანდასთა ერთად შენს ძებნას განაგრძობ, დედაშენი კი ფსიქოლოგთად დანის.
-ფსიქოლოგთან? გაკვირვებულმა ვკითხე
-მკვდარი ჰგონიხარ
-რა? რატომ ვგონივარ დედას მკვდარი? კივილი დავიწყე
-არა მარტო დედაშენს, შენს ძმასაც რომელიც ნამდვილად ცუდ დღეშია, მაგრამ მიეჩვევა, ყველა ადამიანი ეჩვევა, როგორი ძნელი და დაუჯერებელიც არ უნდა იყოს. მშვიდად მიპასუხა, შემდეგ კი ოთახი დატოვა

აქედან უნდა წავიდე, როგორი ძნელიც არ უნდა იყოს უნდა მოვახერხო, აქ არ დავრჩები, არ მინდა რომ ვინმეს მკვდარი ვეგონო, ეს ხომ არ არის სიმარლე, არა, არა უნდა წავიდე, ხვალვე უნდა წავიდე, უნდა მოვახერხო. ჩემს თავს შთავაგონე

მთელი ღამე წინ მქონდა საფიქრელად, გონებაში უამრავი გეგმა დავსახე, მაგრამ ერთ-ერთი ყველაზე კარგი აღმოჩნდა რომლის განხორციელებასაც ნამდვილად ადვილად შევძლებდი

--------------------------------------------------------------
ვიცი გუშინ ბევრი მოუთმენლად ელოდა ჩემი მოთხრობის ახალ თავ, მაგრამ ვერ მოვახერხე ატვირთვა და ამისთვის ბოდიშს გიხდით
ახლა ჯერი თქვენზე შემიფასეთ.
ხო და კიდე ერთ თუ რამე არ მოგეწონაბათ აუცილებლად მითხარით რომ გამოვასწორო