დაჩი ნუცას ძმაა რომელიც მშობლებთან ცხოვრობს ბათუმში. სამი წელია მამამისი ცუდადაა და იქ არის დედამის ეხმარება. ნუცა გამოვარდა და თავის ძმას მოეხვია დაჩიმ ხელები მაგრად მოხვია და ყურში რაღაც ჩაჩურჩულა. ნუცა უცბად ჩაიკეცა დაჩმ დაიჭირა და ტახტზე დასვა
_ ნუცა.... სიტყვებს ვერ პოულობდა დაჩი
- რამოხდა? იკითხა რუსკამ
- დიტო გარდაიცვალა - გვიპასუხა დაჩიმ და ცრემლები წასკდა დიტო ნუცას და დაჩის მამა რომელიც თითქმის უქმე დროს ჩვენთან ერთად ატარებდა. დიტომ მანანას გაცნობიდან მესამე დღეს თხოვა ხელი და თანხმობა მიიღიო. დულ გვეუბნებოდა რომ ნანობდა დაკარგულ ორ დღეს. ნუცაზე აფანატებდა დიდი ხნის ნანატრი გოგო ყავდათ. ვგიჟდებოდი დიტოზე გრძნობები შემომაწვა მინდოდა მებღავლა მაგრამ არ მინდოდა ნუცას კიდევ უფრო ენერვიულა. საწყალი ნუცა ერთ ცრემლსაც კი ვერ აგდებდა იჯდა ასე გაშტერებული და იყურებოდა სადღაც უსასრულობაში მაგრამ ტავი ვეღარ შეიკავა და ატირდა, დაჩის გადაეხვია თავი ჩამალა და საოცრად იკივლა არ ვიცოდი რამეთქვა მეც გავშტერდი და ისე აღმოვჩნდი მანქანაში რომ ერც კი შევამჩნიე. ბათუმში მივდიოდით საჭესთან დუდა იჯდა მე გვერდით. ლადოს თავისი დაიკო ყავდა ჩახუტებული რომელსაც ცრემლები ვერ შეეკავებინა დუდაც ტიროდა მაგრამ არ იმჩნევდა მხოლოდ მე დავრჩი თითქოს უგულო,ცივი მაგრამ ვერავინ ვერ გაიგებს რა ხდებოდა ახლა ჩემს გულში რადგან მეორე მამა არავის არ დაუკარგავს დიტო ჩემთვის მამა იყო მუდმივად ზრუნავდა ჩემზე ზურას წასვლის შემდეგ. თავი ვეღარ შევიკავე და თუმათ ავტირდი დუდამ შეამჩნია და ხელი ჩამკიდა ასე მივცერებოდი გზას და უებ ჩამეძინა. მხრებზე სითბო ვიგრძენი თვალები გავახილე და მივხვდი რომ ჰაერში ვიავი დუდას ხელით ავყავდი სახლში და მისი კურტკა მეცვა. - დუდა ჩამომსვი არ მინდა ესე რომ შევიდე. - დუდამაც უსიტყვოდ ჩამომსვა ხელი ჩამკიდა და შევედით.... სიბნელე მხოლოდ შავი ფიქურები ცოტახანს ვიდექი მაგრამ ავი ვეღარ შევიკავე და გარეთ გამოვედი უაზზროდ დავიწყე სიარული. მზე ჩადიოდა როცა ზღვის ნაპირას წამოვწექი ზღვის ხმა, სიწყნარე წუსტად ეს მაკლდა სიმშვიდისთვის. ასე სიწყნარეში ვიწექი რამდენიმე სააათი და ვფიქრობდი თუ რამოკლეა სიცოცხლე შეიძება ერთმა წამმა გადაწყვიროს შენი ბედი. ერთ წამს აქ ხარ და მეორე წამს აღარ. სახლში წამოვედი უკვე ღამე იყო და ვიცოდი რეებიც მოხდებოდა. სახლში მისულს გარეთ დუდა და ლადო დამხვდნენ, გაცხარებულები დადიოდნენ აქეთ იქით დამინახეს თუარა ჩემსკენ წამოვიდნენ და მივხვდი რომ ცუდად იყო ცემი საქმე. - სულ გააფრინე გოგო? სად ხარ ამდენი ხანი, შენ გამო ვინ არ შევაწუხეთ უკვე პოლიცაში ვაპირებდით დარეკვას მეორედ აღარ დაგინახო ამ დრომდე გარეთ გასული თორე დაგამტვრევ ფეხებს გაიგე? მიყვიროდა დუდა მაგრამ ეხლა მაგათი ტავი ნამდვილად არ მქონდა ამიტომაც უბრძოლველად დავთანხმდი და დასაძინებლად გავეშურე
დღეები გადიოდა ჩვენ ნუცასთან დავრჩით. დუდა და ლადო თბილისში წავიდნენ. ნუცა დღითიდღე გამოდიოდა მდგომარეობიდან და აი ჩამოვედით თბილისში. გავაგრძელეთ ჩვეულებდივად სკოლაში სიარული.
ორშაბათ დილით ზარმა გამაღვიძა დუდაა ნეტა რაუნდა ამ გადარეულს ამ დილაადრიან
- რამოხდა დუდა რამ გაგაგიჟა? ნახევრაად მძინარემ ვკითხე ხმა დამხრჩვალ ყვავს მიგავდა. მეთითონ შემეშინდა ჩემი ხმის. დუდამაც არ დამაკლო და კარგად დამცინა. მითხრა რომ დღეს ყველა ერთად წავიდოდით სკოლაში. ძლივს ავეფხიკე საწოლიდან და აბაზანაში შევედი როგორც წესი 20 წუთი აბაზანიდან არ გამოვსულვარ. ოთახში ტელეფონის ხმა ისმოდა ავდექი, პირსახოცი შემოვიხვიე და ამ დროს შემოიმტვრა კარები.
დავინახე დუდას შეშლილი სახე გაგიჭებული შემოვარდა ოთახში კარებში გაშეშდა და უცებ მოვარდა და ჩამეხუტა
- რაგჭირს დუდა???/ კითხე ცოტა შეშინებულმა და გაკვირვებულმა
-ორი საათია გირეკავ. კარებზეც ვაბრახუნე.
- დუდა მუსიკებს ვუსმენდი.
მოკლედ ჩავიცვი და მანქანაში ჩავჯექი. ნუცა რუსკა და ლადო იქ დამხვდნენ იმათმაც დამაყარეს. წამებს ვითვლიდი სანამ სკოლაში მივიდოდი რო ამათ თავი დაენებებინათ.
ისტორია რუსკასთან ერთად მქონდა წიგნები ავიღეთ და კლასში შევედით.
- ვინარის ეს ბიჭი? - რუსკამ თითი გოგოების გარშემორტყმული ბიჭისკენ გაიშვირა
- არვიცი მაგრამ კაი ბიჭიჩანს- ძაღლი ახსენეო და მანაც ჩვენკენ გამოიხედა რუსკა რო დაინახა თვალები გაუფართოვდა და ჩვენკენ წამოვიდა.
- შენ ალბათ რუსკა ხარ ხო? იკითხა ისე რომ ზედაც არ შემომხედა. მაგრამ მე შევხედე და სიგიჟემდე მომეწონა. არ ვიცი რამოხდა ბიჭი პირველ დანახვაზე ესე არასდროს არ მომწონებია. ბუგ ბუგ ბუგ გული ესე მიცემდა გავგიჟდი კინაღამ და მან რაქნა? ზედაც არ შემომხედა ისე დაიწყო რუსკას შებმა. ნერვები მომეშალა გავექანე და ადგილი დავიკავე.
რუსკამაც უთხრა " ეხლა შენი თავი არ მაქო " და ჩემკენ წამოვიდა
- ვინაა ეს? მკითხა " ამას ცემა ხო არ უნდა" სახით
- რავიცი მე კი ძაან მომეწონა და შენი არ ვიცი. - ხომ გაგიგიათ რო გახსენებენ გასლოკინებსო ხოდააა... ისბიჭი მოკვდა სკოლინით. ისეთი გავჭორეთ როო.. ის ბიჭი ის ბიჭი თქო რო გავიძახი სახელიც კი არვიცი
- რაქვია?
-გიორგი. რაიყო ეხლა არ მითხრა რო დაგაინტერესა თორე თავს მოვიკლავ
- არა არა უბრალოდ - კლასში შემოვიდა გაბადრული სანდრო რომელსაც ლიზა და ის ორეული შემოყვა. სანდრო ჩემსკენ წამოვიდა, გადამკოცნა. მეც გავაცანი ერთმანეთი. დიდად აღფრთოვანებული არცერთი არ დარჩა მაგრამ როცა დავინახეთ ლიზას სახე დამშვიდობებისას სანდრომ როგორ მაკოცა მაგაზე სიცილისგან ლამის გავიგუდეთ. ლიზასგანაც მივიღეთ ერთი ორი სისულელე სანდროს წართმევაზე მაგრამ რუსკამაც კარგად უთხრა რაღაცეები და მოგვშორდნენ. შესვენებებზე ნუცასაც მოვუყევი მაგრამ სახეზე ნერვიც კი არ შეტოკებია აშკარად რაღაც მოხდა....