-გიო დიდიხანს აპირებ ჯდომას ასე ჩუმად თუ მეტყვი რამეს? (მე)
-არ ვიცი რა ან როგორ გითხრა (გიო)
-საიდანაც გინდა თუ გინდ სულ თავიდან დაიწყე.. (მე)
-კარგი, ღოდ უნდა დამპირდე რომ ბოლომდე მომსიმენ და არ გამაწყვეტინებ (გიო)
-კაი. (მე)
-მოკლედ ნამდვილად არ მინდოდა ეს ყველაფერი მომხდარიყო.. მართლა მიყვარხარ თან ძლაიან. ისე რომ ვერც გადმოგცემ.. უბრალოდ ეს ყველაფერი დაგეგმილი არ მქონდა. საერთოდ არა ეგ კი არა დაოჯახებას ვაპირებდი. მინდოდა ჩემთან გეცხოვრა ჩემს.. ბოდიში.. ჩვენს მომავალ სახლში შვილები გვყოლოდა. ოჯახური ცხოვრება გვქონოდა როგორც ყველას კამათებით თუ მათ გარეშე მაგრამ გვეცხოვრა რაც მთავარია. ძალიან მნდოდა არა ახლაც მინდა არ გეგონოს რომ არ მინდა, რომ შემეძლოს ეხლავე წაგიყვანდი ჩემთან უბრალოდ.. უბრალოდ.. არ ვიცი როგორ გითხრა. ბოლოს როცა გნახე.. მას შემდეგ რამდენიმეჯერ ცუდად გავხდიი.. ამიტომ გარიდებდი თავს. მეგონა უბრალოდ გადატვირთUლობის ბრალი იყო და დასვენება მინდოდა მაგრამ ერთ კვირაზე მეტი გავიდა დ აარ გამიარა ამიტომ ექიმტან წავედი გამოკვლევებზე და ის მითხრეს რაც არ მსურდა.. სიკვდილზე არასოდეს მიფიქრია მუდამ ისე ვცხოვრობდიი ორმ ბედნიეირ ვყოფილიყავი მუდამ იმას ვაკეთებდი რაც მსურდა მაგრამ ახლა.. ახლა როდესაც ვიცი რომ საყვარელი ადამიანების მიტოვება მომიწევსს არ ვიცი რა უნდა ვქნა არ ვიცი როგორ უნდა მოვიქცე რომ სინი არ გავაუბედუროო.. არ მინდა რომ ასე იყვეს.. შენი, დედასი, თუნდაც ჩემი მეგობრების მიერ ერთი ცრემლიც კი გულს მტკენს, თავს ვიდანაშაულებ რომ ეს ჩემი ბრალი იქნება, მათი გამოხედვაც, სევდიანი, სინანული.. უბრალოდ არ შემიძლია...უბრალოდ ვერ ვუყურებ როგორ იტანჯებიან ჩემს გამო.. სეფსისი- აი ჩემი ყველაზე დიდი პრობლემა. ისიც არ ვიცი გამოვჯამრთელდები თუ არა. ამიტომ ვაპირებ ყველაფერი დავტოვო მიმძიმ. თან ძაან მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს... ბოდიში.. უბრალოდ სცადე რომ დამივიწყო და ბედნიეირ იყო... არ მინდოდა ასე მომხდარიყო მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს.. (გიო) ადგა, უკანასკნელად ეამბორა შუბლზე ალექსანდრას და წავიდა..

***

ჯერ იმან გამაკვირვაა რომ სალომ აქ მომიყვანა. მერე რომ მითხრა რომ შეიძლებოდა წს მისთვის არ მეპატიებინა. მერე იმან რომ გიო დავინახე. ამის მერე კიდევ იმან სალომ მარტო ორმ დაგვტოვა. მერე ნერვები მომეშალა რომ ჩუმად იჯდა გიო და ხმას არ იღებდა. საბოლოოდ გიოს ნათქვამმა გამაკვირვა. ნამდვილად არ ველოდი. ისედაც მივხვდი ორმ კარაგდ არ იყო შეცვლილი იყო ძალიან ფერიც დაკარგული ჰქონდა სახეზე. ლაპარაკითაც ძლივს ლაპარაკობდა. ძაან უჭირდა სიევე როგორც მე მისი თითოეული სიტყვის მოსმენა მიჭირდა. რას??... ამას წარმოვიდგენდი მე?? ნამდვიალდ ვერა. გაოგნებული ვიყავი. სალოს მივწერე რომ აღარ მოსულიყო. ახლა ასაკუთარ თავთან მარტო რომ არ დავრჩენილიყავი ყველას დავკარგავდი.. ჩანთა ავიღე და გზას ფეხით დავუყევი. მალე ერთ-ერთ პარკს მივუახლოვდი კიდეც, შესვლა გადავწყვიტე. წყნარი ადგილი ჩანდა. ძირითადად სულ წყვილები იყვნენ ან მოხუცები ნა თუნდაც ჩემსავით მარტოსულები. არანაირი გასართობი ატრაქციონები. სიმწვანე, სიმყუდროვე სიწყნარე, ჩიტების ჟღურტული- დასაფიქრებლად მშვენიერი ადგილი.. არავინ შეგიშლის ხელს. მეც თავისუფალი ადგილი მოვძებნე და ჩამოვჯექი. მტკიოდა სასწაულად მტკიოდა. მახსენდებოდა თითოეული წამი რომელი ცმასთან გამიტარებია. რას ვაკეთებდით, სად ვიყავით თვალ წინ მირბოდა კადრებივით, მაგრამ დაბრუნება არ შემეძლო და ეს მტკიოდა, შეცვლა შემეძლო მაგრამ მის წინაღმდეგ წასვლა არა!!! ვიცოდი ვხვდებოდი ამას რის გამოც აკეთებდა მე მის წნააღმდეგ ვერ მივდიოდი.. ის წავიდა. სამუდამოდ წავიდა და აღარ დაბურნდება...

***

რა არის სეფსისი??-მკვლელი ინფექცია. სეფსისი უმძიმესი ინფექციური დაავადებაა – სისხლის მოწამვლა, როდესაც გამომწვევი სისხლის მეშვეობით აღწევს სხვადასხვა ორგანოში. ის არ არის თვითგანკურნებადი – მკურნალობის გარეშე ავადმყოფი კვდება.სეფსისი შეიძლება გამოიწვიოს ნებისმიერმა მიკროორგანიზმმა: ბაქტერიამ, ვირუსმა, სოკომ, პარაზიტმა, ასევე – მათმა კომბინაციამ. დაავადების დიაგნოსტიკას ართულებს ისიც, რომ მას არ გააჩნია სპეციფიკური კლინიკური ნიშნები. უფრო მეტიც – მრავალგვარია ინფიცირების გზა. დაავადება შეიძლება პირველადი ბაქტერიემიითაც (სისხლში მიკრობის არსებობით) დაიწყოს (ასეთი რამ უმთავრესად ახალშობილებში გვხვდება) და სხვა პათოლოგიის ფონზეც განვითარდეს. ამ შემთხვევაში საქმე მეორეულ ბაქტერიემიასა და სეფსისთან გვექნება. ფონური დაავადება შეიძლება იყოს ნებისმიერი ჩირქოვანი პროცესი. სეფსისით რთულდება არაჩირქოვანი დაავადებებიც – პაციენტი შესაძლოა სრულიად სხვა მიზეზით (მაგალითად, ტრავმის გამო) მოხვდეს საავადმყოფოში, მერე ამას დაერთოს საავადმყოფოსშიდა ინფექცია და განვითარდეს სეფსისი. ყოველივე ამაში უდიდეს როლს ასრულებს იმუნიტეტის დაქვეითება. სეფსისი ყველაზე საინტერესო იმით არის, რომ მას უმეტესად იწვევენ ინფექციური აგენტები, რომლებიც ჩვენსავე ორგანიზმში – კანზე, პირის ღრუში, სასუნთქ სისტემაში, საშარდე სისტემაში – ბინადრობენ და, ჩვეულებრივ, არაფერს გვიშავებენ, ხელსაყრელ პირობებში კი აქტიურდებიან და დაავადებებს იწვევენ. პირობითპათოგენური ფლორით (კომენსალი ბაქტერიებით) გამოწვეული სეფსისის მკურნალობა მეტად რთულია, რადგან ჩვენი იმუნური სისტემა არ არის მომართული ამ მიკროორგანიზმებთან საბრძოლველად – გამომწვევი ხომ ორგანიზმისთვის კარგად ნაცნობი აგენტია. სეფსისი არასპეციფიკური სიმპტომებით მიმდინარეობს. მათგან ყველაზე ხშირი მაღალი ტემპერატურა და შემცივნებაა, თუმცა ათიდან ერთ შემთხვევაში ტემპერატურა შესაძლოა ნორმაზე დაბალიც იყოს, ძალიან იშვიათად – ნორმალურიც კი. ეს დაავადებულის ჯანმრთელობის მდგომარეობაზეა დამოკიდებული – ტემპერატურული რეაქციის გამოსახატავად ორგანიზმს რესურსი სჭირდება, პაციენტი კი ზოგჯერ ისეა დაძაბუნებული, რომ არ შესწევს ძალა, ინფექციას უპასუხოს, თუნდაც ცხელებით. სხვა სიმპტომები დამოკიდებულია იმ ორგანოზე, საიდანაც დაიწყო სეფსისი ან რომელიც პათოლოგიურ პროცესშია ჩართული. დაავადების პროგრესირების შემთხვევაში ვითარდება მძიმე სეფსისი, რომელსაც რომელიმე ორგანოს უკამრისობამდე მივყავართ, ხოლო თუ პროცესში რამდენიმე ორგანო ჩაერთო, საქმე სეპტიკური შოკით – პოლიორგანული უკმარისობით რთულდება. შოკი ორგანიზმის სისტემური დაავადებაა, რომლის დროსაც თანაბარია ნებისმიერი ორგანოს დაზიანების ალბათობა – თირკმლის, ღვიძლის, ფილტვის, გულის, ტვინის… საყურადღებოა, რომ თავდაპირველად გული და თავის ტვინი სისხლის ცენტრალიზებას ახდენს, ამიტომ აქ ყველაზე გვიან იჩენს თავს უკმარისობის მოვლენები. ხატოვნად რომ ვთქვათ, გული და ტვინი “ეგოისტურად” იქცევიან, სისხლის მობილიზებას ახდენენ და პირველ ხანებში სისხლნაკლებობას არ უჩივიან, მაგრამ შემდეგ თავიანთი ეგოიზმის გამო თვითონვე ისჯებიან – როდესაც სპაზმი იხსნება, სისხლი გაივლის კვებამოშლილ უბნებში, ტოქსიკური ნივთიერებებით მდიდრდება და ისინი უპირველესად სწორედ გულსა და ტვინში მიაქვს, რაც ამ ორგანოების უმძიმეს მოწამვლას იწვევს. ამიტომაც სეპტიკური შოკი კლინიკური გამოვლინებით მკვეთრად განსხვავდება სხვა ტიპის შოკებისგან. შესაძლოა, პაციენტს შეეძლოს საუბარი, ადეკვატური კონტაქტის დამყარება, მაგრამ რამდენიმე წუთში დაიღუპოს.
ტოქსიკური შოკის დროულად ამოცნობა ძნელია, მაგრამ კიდევ უფრო ძნელია მისი ახსნა.

***
მას შემდეგ რაც გიო ვნახე 2 თვეზე მეტი გავიდა. მე კი იმის მუხედავად რომ ისევ ისევ მტკივა გიოს წასვლა, მის სურვილს ვასრულებდი (რაღაც წილად მანც) და ვცდილობდი ბენდერი ვყოფილიყავი. ვცდილობდი და გამომდიოდა კიდევაც. გიოს დავიწყება?? ვცდილობ.. მაგრამ ყველა დამეთანხმებით რომ ძნელია... რამდეი ღამე გამიტარებია ტიილში, წუწუნში, თუმცა ბოლოს რას მივხვდი იცით? ეს ყველაფერი ჩემი ცხოვრების დასასრულის დასაწყისი იყო. მე ვნახე ტივილი მაგრამ მასთან ერთად ბედნიერებაც. მინდოდა არ მინდოდა ეს ასე იყო და ასეც იქნებოდა. ცხოვრება ესაა. ტკივილი+ბედნიერება=ცხოვრება... როგორაა იცით? მათემთიურია. გაავლე AB მონაკვეთ A არის ბედნიერება, B არის ტკივლი. წარმოიდგინეთ ამ მონაკვეთს ორივე მხრიდან ვირაც აწვება რომ მისკენ გადძალოს და სბოლოოდ ერთ-ერთ მარჯვებს. ასეთ შემთხვევაში ივყავი მეც. იმ განსხვავებით ორმ ტკივლი და ბედნიერება თანაბარი იყო...
ცხოვრება ხან მოკლეა. ამიტომ თვითონ უნდა ვცადოთ მისი გახანგრძლივება. გაბედნიერება სკუთარი თავისა. "ვაკეთოთ რაც გვსურს, რომ ვინანოთ ის რაც გვსურდა და გავაკეთეთ და არა ის რაც გვსურდა და ვერ გავაკეთეთ. იყავიტ ბენდიერი. იცხოვრეთ ყოველდღე ისე თიტქოს იცი ბოლოა" - ესაა ჩემი დევიზი ამითი ვცხოვრობ მე. და ეს ყველაფერი და ის ტკივილი მაძლევს ძალას რომ ფეხზე წამოვდგე და ვიყო იმაზე ძლიერი ვიდე ვიყავი...

ბავშვებოო აუ მომენატრეთ <3 მადლობა დიდი<3 პირველ რიგში ძაან დიდი ბოდიში რომ ამდენი ხანი ვერ დადვე <3 აი ძალიან დდი ბოდიში. მეორე რაც მინდა გითხრათ. ეს ყველაფერი ისმართლეა. მიხედავდ იმისა რომ მე 15 წლის ვარ. იმის მიუხედავდ რომ ისეთი არ ვარ როგორიც აღწერლი მყავს ალექსანდრა, და საერთოდაც თამუნა მქვია. ეს ყველაფერი მაინც სიმართლეა. ბენდიერება რომელიც ახალ წელს დაიწყო ჩემთვის საახალსწლოდ უფრო ზუსტად და ამავე დროს დასრულდა.. რაც ა უნდა ვწუწნებდე. მე გიოს მიმართ ახლა რას ვგრძნობ ამას ვერ ვიტყვი. მენატრება კი ახლაც მტკივა ამ ყველაფერს რომ ვწერ მგრამ ვიცლები თიტქოს. ვთავისფლდები და ამდლობა ყვეალს აფსოლიტრად ყველას. <3 <3 იმედი მაქვს ვინმე წაიკითხავს და თქვენს აზრს გმოხატავთ <3