შეუძლებელი (ნაწილი 8)

თემქის აღმართზე ავიდა და თბილისის ზღვის მხარეს გადაუხვია მარგიანმა. დაახლოებით ერთი კილომეტრი იარა და სანაპიროსკენ მდგარ შავ ჯიპს თვალი შეავლო. მანქანა მის გვერდით გააჩერა და გადმოვიდა. მზერა გარემოს მოავლო.

შეუძლებელი (ნაწილი 7)

გზის გადაჭრას აპირებდა ელენა მთელი სისწრაფით მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. წამში იგრძნო როგორ დაასხა ოფლმა. ადგილიდან ვერ იძვროდა მხოლოდ მანქანის ხმა ესმოდა

შეუძლებელი (ნაწილი 6)

ჭიშკრიდან გამოსული გაგოშიძე ქუჩის გადაჭრას აპირებდა მისკენ მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. მანქანამ ნელი სვლით ჩაიარა. დაბურულ შუშებში არ ჩანდა არც მძღოლი და არც ის იჯდა თუ არა ვინმე სხვა შიგნით. რატომღაც ძალიან შეეშინდა ელენას.

შეუძლებელი (ნაწილი 5)

გონს რომ მოვიდა პალატაში იწვა და თავთან ტირილისგან თვალებდასიებული ქეთინო ედგა. გრძნობდა ხელი როგორ საშინლად უხურდა. წამოწევა სცადა მაგრამ ვერ შეძლო. ნელ-ნელა დაიწყო რაღაც ფრაგმენტების გახსენება.

შეუძლებელი (ნაწილი 4)

დაინახა როგორ შევიდა გიგლა ცეცხლმოდებულ შენობაში, როგორ გაძლიერდა ცეცხლი, როგორ ჩამოიშალა მეორე სართული. ახსოვს მისი განწირული კივილი და ალმოდებული შენობა. ახსოვს როგორ იყო დამხობილი მიწაზე და თითებს მთელი ძალით

შეუძლებელი (ნაწილი 3)

გაზაფხულის საშინელი დღეები იყო. წვიმები ისე მიეწყო ერთმანეთს თითქოს გადაღებას აღარ აპირებსო. სამსახურისკენ ტაქსით გადაწყვიტა წასვლა ელენამ. ციხის შენობასთან ჩამოსვლას აპირებდა ლამაზად ჩაცმულმა ქალმა რომ მიიქცია მისი ყურადღება. ქალი ამაყად მიდიოდა

შეუძლებელი (ნაწილი 2)

ორი დღე მდგომარეობიდან გამოსვლას მოანდომა. მართალია ადრეც ყოფილა მორიგე და ღამეც უთენებია, მაგრამ ახლა განსაკუთრებით დაღლილი იყო. ცდილობდა შვილთან დიდი დრო გაეტარებინა. პარკში გაისეირნა მასთან ერთად და ლუკას დიდი ხნის ხვეწნის შემდეგ ჰამბურგერებიც

შეუძლებელი (ნაწილი I)

მიმავალს ისეთი განცდა რჩებოდა თითქოს მის ყოველ ფეხის ნაბიჯს ვიღაც უთვალთვალებდა. იტერესით გაჟღენთილი მზერა ზურგს უწვავდა. კარგად ხვდებოდა რომ აქ დიდხანს ვერ გაძლებდა, ცოტა აეწყობოდა და აუცილებლად ნახავდა რამე ნორმალურ სამსახურს კარგი ხელფასითა და

შეუძლებელი არაფერია ( ნაწილი 4) დასასრული

უშენოდ ვარ სუსტი, როცა შენ ჩემს გვერდით ხარ ძალიან ძლიერი ვარ ნანუკა, ბედნიერი და ენერგიული... ახლა კი ... გევედრები დაბრუნდი უკან რა... მაგრად მიმიკრა ზედ და შუბლზე შემახო ათრთოლებლი ტუჩები... ნაზად მისვავდა თმებზე ხელს და მისი ცხელი სუნთქვა

შეუძლებელი არაფერია (ნაწილი 3)

„ დღეს პირველად ვწერ შენზე.. სინამდვილეში ისიც კი არ ვიცი როგორი ხარ.. ვინ ხარ... მხოლოდ შენი გულის მესმის, მხოლოდ მისი ძგერის და სითბოსი.. როგორ მინდა ვიგრძნო შენი გამოხედვა.. თან წარსული ხარ. უნდა დაგტოვო, თან ამისათვის არ მემეტები.. ვიცი ვინ