საღამომდე ბევრჯერ აწრიპინდა ჩემი ტელეფონი ხან მათე მახსენებდა რომ უნდა მივვსულიყავი და ხანაც ლიზიკო რომ კაბა უნდა ჩამეცვა
-აუუ ანამარია რას შევები....
-ვიცმევ ლიზიკო რა იყო ..
-რა იყო კი არა ერთი საათის წინ უნდა ყოფილიყავი აქ..
-მოიცა რომელი საათია?
-ცხრა შენ კიდე რვაზე უნდა ყოფილიყავი აქ...
-ისა ლიზიკო მათემ .....
-კაი აღარ გინდა ახსნა 10 წუთში მზად იყავი ჩემი მამიდაშვილი გამოგივლის....
მეტი არაფერი უთქვამს ტელეფონი გამითიშა.. მეც მალევე მოვეგე გონს და სწრაფად გადავიცვი ტანსაცმელი... კაბით რომ არ მივსულიყავი ალბათ დამკლვდა ლიზიკო იქვე... კარადიდან მოკლე შავი წინ საკმაოდ მაგრამ ლამაზი დეკოლტეთი და უკან ამოღებული, ფეხზე კი ბალეტკები ჩავიცვი... ზუსტად 10 წუთში ლიზიკოსგან სმს მომივიდა რომ ქვევით ჩავსულიყავი... იქ კი ჩემი ოცნების მანქანა BMW X5 დამხვდა საიდანაც საკმაოდ სიმპატიური ბიჭი გადმოვიდა.. მაღალი შავგვრემანი და საოცრად თაფლისფერი თვალებით....
„ანამარია რაებზე ფიქრობ.. კი ცდილობ ყველაფერი შეცვალო თუმცა ადრეა ჯერ ეგეთები..“ შევძახე ჩემ თავს და დამაჯერებელი ნაბიჯებით წავედი ბიჭისკენ..
-ანამარია გეოვანი ხომ?
ხმაც ისეთი ქონდა ნებისმიერი გოგო სანტელივით დადნებოდა...
-დიახ და თქვენ მამიდაშვილი ხომ?
ამაზე ორივეს გაგვეცინა...
-კი მამიდაშვილი ლაშა....
-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა ლაშა....
-ჩემთვისაც მაგრამ ერთ რამეზე შევთანმხდეთ თქვენობით არა უბრალოდ ლაშა...
-კარგი ლაშა... წავიდეთ თორემ ლიზიკო მომკლავს...
ორივეს გაგვეღიმა და მანქანაში ჩავსხედით.. გზაში ხმა არცერთ არ ამოგვიღია, ნუ სათქმელიც არაფერი იყო... მანქანაში საშინელი სიგარეტის სუნი იდგა რაზეც ჩემი ძველებურები გამახსენდა და ნარკომანივით დავიწყე თითების მტვრევა თუმცა ვეცადე არაფერი შემემჩნია.. დანიშნულების ადგილამდე მალევე მივედით.. ეს იყო რაღაც კლუბი რომელიც სიმართლე ვთქვა დიდად არ მომეწონა... ჩემი წინა ცხოვრებიდან გამომდინარე ალბათ ხშირად უნდა მევლო კლუბებში და გამეკეთებინა ნარკოტიკები, თუმცა არც ისეთი „ცუდი გოგო“ ვიყავი ეგ რომ მექნა... ეხლა რადგან ლიზიკოს დაბადების დღე იყო და მათეც აქ იყო არაფრის შემეშინდა და თამამად შევედი კლუბში, თუმცა ალკოჰოლის და თამბაქოს სუნი რომლებიც ერწყოდნენ ერთმანეთს ჩემზე ცუდად იმოქმედა...ლაშამ იმ მაგიდისკენ წამიყვანა სადაც „ჩვენები“ ისხდნენ.. უამრავი უნცობი სახე დამხვდა თუმცა მათთან კონტაქტში ადვილად შევედი.. ოჰ ზუსტად საცეკვაო სიმღერა.. ყველა წამოიშალა საცეკვაოდ მაგიდასტან მხოლოდ მე დავრჩი და განვაგრძე ფორთოხლის წვენის დალევა... ალკოჰოლის დალევა მათემ სასტიკად ამკრძალა და რადგან დავთანხმდი ჩემ სრულ „რეკონსტრუქციას“ წავედი ამ დათმობაზეც..მთელი საღამოს განმავლობაში ვგრძნობდი ვირაცის მწველ მზერას რომელიც საშინლად ნერვებს მიშლიდა...
-შეიძლება ვიცეკვოთ?
ვგრძნობ ვიღაცის შეხებას ბეჭზე და დენდარტყმულივით ვტრიალდები უკან...
-არა იცით არ ვცეკვავ!
ნაგლურად მივუგდე და უკან ჩემ ძველ პოზას დავუბრუნდი...
-რატო პატარა არადდა მაგარი ტანი გაქვს...
-შენი პატარა არ ვარ და შემეშვვი არ ვცეკვავ...
-რატო ხარ ესეტი კატეგორიული საყვარელო.....
-მემგონი გასაგებად გითხრეს შემეშვიო...
სადღაც შორიდან თუმცა მაინც გარკვევით გავიგე ლაშას მკაცრი და სიბრაზისგან გაბზარულ ხმა...
-შენ არავინ გეკითხება ამ „კუკლას“ როგორ მოვექცევი....
-როგორ?
-რაცც გაიგე.....
ამის თქმა იყო და ლაშა პირდაპირ მუჭებით წამოვიდა იმ ტიპისკენ, რომ არა მათე ალბათ ერთმანეთი შემოაკვდებოდათ.. ჩემმა კივილმა არ გაჭრა.. როგორც იქნა „ააწიწკნეს“ ერთმანეთს, ლაშა სულ სისხლში იყო დასვრილი, ერთი არაფრისმთქმელი მზერა მესროლა და ხალხის ბრბოს შეუერთდა, ვითომც არაფერი მომხდარი ისე გააგგრძელა ხალხმა ცეკვა.... გასასვლელში მოვკარი თვალი ლაშას და მეც იქითკენ გავიქეცი, როგორც იქნა გავარღვიე ხალხის ნაკადი და გარეთ ავღმოვჩნდი..... იქვე მდგომ სკამზე იჯდა ლაშა და ცხვირიდან წამოსულ სისხლის შეჩერებას ცდილობდა,
-ლაშა მომეცი უფლება დაგეხმარო...
ვთქვი და იქვე მის გვერდზე მოვკალათდი.. უხეშად მოიცილა ნაჭერი რომელსაც უკვე სისხლის ფერი ქონდა მიღებული..
-მადლობა...
დავიწყე მორიდებულად და ისე რომ მისი საქმე არ შემიწყვეტია
-არაფრის უბრალოდ ეცადერომ აცეკვაოდ შენც გახვიდე ან ესეთ ადგილებს მოერიდო, ამით შენც ნაკლებად შეწუხდები და მეც ნაკლები მეყოლება საცემი.. ეხლა კი ადექი სახლსი გაგიყვან...
-კი მაგრამ ლიზიკ...
-ლიზიკომ თვითონ მთხოვა წამეყვანე, ამიტომ არანაირი პრობლმა არ იქნება..
სკამიდან ელდანაცემივით წამხტა და მანქნაისკენ წავიდა. მეც უკან გავყევი და კუთვნლი ადგილი დავიკავე...გზაში ხმას არცერთი არ ვიღებდით, უცებ ლაშამ ჯიბიდან სიგარეტი ამოიღო და მანქნააში გააბოლა.. აქ კი უკვე დამწყო საშინლად მომინდა სიგარეტი.. ხელებს ნერვულად ვიქექავდი და არ ვიცოდი რა მექნა..ვეცადე დამემალა თუმცა არ გამომივიდა..
-ანამარია ხომ კარგად ხარ???
მკითხა საკმაოდ ანერვიულებულმა ლაშამ და მანქანა იქვე გვერდზე დააყენა...
-კი.. არა... მგონი... არ ვიცი...
სათქმელს თავს ვერ ვუყრიდი და პატარა ბავშვივით ავბლუყუნდი.... ისიც მალევე მიხვდა რაში იყო სქმე და სიგარეტზე დაიხედა..
-სიგარეტი??
-აჰამ
-რამდენი ხანია რაც ეწევი?
-ვეწევი არა ვეწეოდი. დაახლოებით 3 წელი მას შედეგ რაც მშობლები დამეღუპა...
მოკლედ მოვუყევი ყველაფერი რაც ხდებოდა....ამის მერე ხმა არცერთს არ ამოგვიღია სახლსი მალევე მივედით... იქ შესულს კი ცოცხალი თუ გადავრჩებოდი არ მეგონა.....


პატარრა თავისთვის ბოდიშით <3 იმედია მოგეწონებატ<3