-სანდრო მოდი? რა კარგია რომ მოდი, როოგორ მომენატრე, სანდრუშ მიყვარხარ
-ანაბელ, ანაბელ გამოფხიზლდი კოკა ვარ!
-აა კოკა შენ? სანდრო მეგონა დამპირდა მოვალო
-არაუშავს, კარგი წამოდიი ყავა დავლიოთ სადმე არ გინდა?
-არა მე სანროსთან ერთად უნდა ვიყო, შენი წადი გაბრაზდება იფიქრებს რომ ვღალატობ წადი შენ წადი
-მარტო ვერ დაგტოვებ, ასე არ შეიძლება ,სანდროს ძალიან ეწყინებოდა შენ რომ ასეთ დღეში ენახე
-ხო მაგრამ მე მასთან მინდა ...
-ყველა წავა იქ სადაც საჭიროა ოღონდ თავის დროზე ასე არ შეიძლება, თავს ნუ ინადგურებ წამოდი წავიდეთ
-კარგი მაგრამ მანამდე სანდროს დაველაპარაკები
„ჩემო სანდრო ახლა წავალ მაგრამ მალე მოვალ, ყავას დავლევ, არ მოიწყინო რომ დაგირეკავ მომაკითხე, მიყვარხარ ძალიან, რატო არ მეხუტები?მმე ხომ გეხუტები? იცოდე მეწყინება
-ანაბელ წავიდეთ
-კარგი ჰო
-ყავა დავლიოთ თუ ნაყინი ვჭამოთ?
-ნაყინი სანდროსთან ერთად უნდა ვჭამო ახლა ყავას დავლევ
-ანაბელ ახლა კარგად მომისმინე ასე არ შეიძლება , სანდრო სულ შენთან იყო და იქნება სულ დაგიცავს მაგრამ შორიდან ის გარდაიცვალა, შორს არის წასული დარწმუნებული ვარ ასე რომ იქცევი მას ძალიან ტკენ... ასე ნუღარ მოიქცევი კარგი? ანაბელლ კარგად დაფიქრდი
-არა მე სანდროს ცოლი ვარ და სულ მასთან უნდა ვიყო
-კარგი... გინდა ჩემზე რაღაცეები მოგიყვე?
-მინდა
-მე კოკა არაბული ვარ 25 წლის, მყავს ძმა ნიკუშა არაბული მარტო ვცოვრობთ მშობლებმა მე რო დავიბადე მაშინ მიგვატოვა იმის მერეე ბავშთა სახლში ვიზდებოდით 18 წლის რომ გავხდი ბინა გადმომცეს რომელიც მშობლებს დაუტოვებია, მერე განათლები უფრო გავიღრმავე და ბიზნესმენობას მოვკიდე ხელი ცოტა ისეთი ცხოვრებით ვცხოვრობდი რა ხო ხვდები, ჩემი ძმა მალევე წამოვიყავანე იქიდან და მე ვზიდიდი არც ისე კარგი ცხოვრება მქონდა მაგრამ ვცდილობდი რო ცხოვრების რიტმზე ფეხი ამეწყო, ახლა როგორც მეგობას ისე მინდა გირჩიო რომ ძველ ცხოვრებას ან უკეთეს დაუბრუნდე, მერწმუნე მე მშობლებმა მიმატოვა ჩემთვის ისინი მკვდრები არიან და ასე იქნება სიცოცხლის ბოლომდე მიუხედავათ იმისა რომ მათ მომავლინეს ამ საზარელ წუთისოფელში ...მე ახლაც შენ წინ ვდგავარ და საკმაოდ კარგად და მაყაარად , მიუხედავად იმისა რომ ჩემ გულში დიდი სევდა ბინდადროს მაინც ვცდილობ ვიყო კარგად... ამიტო გთხოვ შენც კარგად იყოო ძალლიან გამიხარდება თუ შენს სახეზე ღიმილს დავინახავ ცრემლის ნაცვლად ...
-კოკაა... არ ვიცი რა გითხრა ბევრი გადაგიტანია მაგრამ ეს ჩემთვის ჯერ კიდევ ძნელია ძალიან მინდა რომ მისი თხოვნა შევასრულო მაგრამ ჯერ კიდევ ვერ მიპოვოა ჩემ სხეულში ის ძალა რაც ამას შემაძლებინებს
-კარგი დღეისთვიის მგონი დაიღალე სახლში წაგიყვან და შენზე მანქანაში მომიყევი
-კარგი
-აბა გისმენ
-მოკლედ მე ვარ ანაბელ დადიანი, მყავს მეუღლე სანდრო დადიანი, მე ვარ 22 წლის სანდრო 25, შვილი ჯერ არ გვყვავს მაგრამ იმედია მალე გვეყოლება სანდროს ველოდები საქმეზეა და მალე ჩამოვა, კიდევ რა გაინტერესებს? ა ხო ეკონომიკური მაკვს დამთავრებული და დედაჩემს ვეხმარები თავისი ბიზნესის წარმართვაში ...კიდე რა უნდა მეთქვა , ხო მართლა სანდრო მომიკლეს მაგრამ ის ცოცხალია და ვიცი რომ მალე მოვა
- ანაბელ შენ სახლთან მოვედი ნომერს ჩავიწერ და ხშირად დაგირეკავ და გინახულებ ხოლმე
-კარგი მადლობა ყველაფრისთვის...55522^^^0
-კარგად ანაბელ
სახლში ავედი სადაც მეგობრები მელოდებოდნენ ელენე ლუკა გიორგი და ლიზა , ბავშვებს მივესალმე და იქვე დავჯექი
-ბელ ეს რა არის თმებს რა უქენი? (გიო)
-ეს იმიტო რომ სანდროს ჩემი ფერი თმა უყვარდა და ის მაინც არ მოდიოდა ამიტომ შევიღებე იქნებ ახლა მაინც მოვიდეს (მე )
-ბელ ასე არ შეიძლება მთელი დღე მიდიხარ არაფერს არ გვეუბნები სანდროს ძალიან ეწყინებოდა ასე რო დაენახე, ჩვენი საქმრო თუ არა ძამიკო მაინც იყო ჩვენც ისე გვტკივა როგორც შენ მაგარამ ყველამ ერთან უნდა დავძლიოთ ეს ყველაფერი (ლუკა)
-ბიჭები მართალია ბელ (ელენე)
-კარგით რა მე სანდრო მინდა ხოლმე და ვიცი რომ მალე მოვა დამპირდა რომ მოვალო ის თუ არ მოვა მე წავალ და ეგაა რა (მე)
-კარგი კარგი, წადი გამოიცვალე და მოდი (ლიზა)
-კარგი *(მე)
-ბავშვებო რა ვქნათ ეს გაგიჟდება უეჭველი იქნებ კლინიკაში გადავიყვანოთ და ვუმკურნალოთ თავიდან კი გაიჭირდება მაგრამ იქნებ ასე ჯობდეს ტო ხო არ ვუყურებთ თავს როგორ ინადგურებს (ლუკა )
-დავითს და მარიამს ვკითხოთ რჩევა და თუ თანხმობა მოგვცეს ხვალვე გადავიყავნოთ(გიო)
-იმ ტიპებზე არაფერი არ ისმის ხო? (ლიზა)
-არა ტო მაგათი მე , სახეც კი არ გვახსოვს ან იმ სიბნელეში რა უნდა დაგვემახსოვრებინა (გიო)
-კაი ჩვენ წავალთ და დღეს თქვენ დარჩით აქ და დავითსაც დაელაპარკეთ (ლუკა)
-კაი ტო მიდი და შეგეხმიანები (გიო)
-კარგად ელე (ლიზა)
-კარგად ლიზ და დაგირეკავ ან თუ რამე შენ დამირეკე რაიმე თუ მოხდება (ელენე)
კარგად გავიგენო როგორ საუბრობნენ ბავშვები, ძალიან დამწყდა გული არა იმიტომ რომ ჩემი მჯურნალობა გადაწყვიტეს არამედ იმიტომ რომ სრულიად სიმართლეს ამბობნენ გადავწყვიტე ჩემით გავსულიყავი და ხვალევე წავეყვანე კლინიკაში, სპორტულები ამოვიცლი და გიოსან და ლიზასთან გავედი ჩემი მშობლები ჯერ კიდევ არ ჩანდნენ ალბათ მუშაობენ გავიფიქრე და მოსიყვარულე წყვილს გვერდით მივუჯექი
-ბელ არ გძინავს შენ? (ლიზა )
-არა ლიზ, რაღაცის სათქმელად გამოვედი და მინდა გაგებით მოეკიდოთ(ანაბელი)
-მშვიდობაა? (გიო)
-კლინიკაში მინდა გადამიყვანოთ და თან რაც შეიძლება მალე ხვალევე თუ მოხერხდება უკეთესი იქნენა (ანაბელი)
ავდექი და ჩემ ოთახში გავედი, ხელჩანთა გადმოვიღე და რამოდენიმე ტანსაცმელი და სანდროს სურათები ჩაავალაგე, ის ღამე საერთოდ ვერ დავიძინე მთელი ღამე ვბორგავდი ბოლოს აივანზე გავედი პლედი მოვიხურე და სავსე მთვარეს დავუწყე ყურება, ისე შემომათენდა ვერცკი გავიგე აბაზანაში მოვწესრიგდი შავი სპორტულები ამოვიცვი ხელჩანთა ავიგე და მისაღებში გავედი სადაც დედა ფუსფუსებდა
-ანაბელ ადექი? როგორ ხარ?
-კარგად ვარ დედა ცოტას შევჭამ და წავიდეთ იმედია ბავშვებმა გითხრეს ჩემი გადაწყევტილება
-ანაბელ არ მინდა ცუდად იყო დედიკო შენ ხარ ჩემი ნათელი წერტილი, მე ვერაფერს ვერ დაგაძალებ
-კარგი დედა მადლობა მე წასვლა გადავწყვიტე და იმედია ყველაფერი კარგად იქნება ლიზა და გიო სადა?
- მამაშენთან ერთად საქმეებს აგვარებენ კლინიკაში 12 ზე მოვლენ
-კარგი დე
ჩავეხუტე თავი მის კისერში ჩავრგე და ბოლომდე შევისრუტე მისი სურნელი რადგან დიდი ხანი გამყოლოდა უახლოეს ერთ თვეს არავის ნახვას არ ვაპირებ...
-ანაბელ შენი ტელეფონია
ტელეფონი ამოვიგე და უცხნო ნომერი იყო:
-გისმენ?
-ანაბელ კოკა ვარ , როგორ ხარ?
-კარგად კოკა შენ?
-მიხარია კარგად რომ ხარ, გინდა სადმე გავიდეთ?
-იცი, მე კლინიკაში უნდა დავწვე და ვემზადები წასასვლელად
-რაა? კლინიკა? რად გინდა ანაბელ კლინიკა?
-ვიმკურნალო უნდა კოკა, კარგი აბა წავედი და ალბათ გარკევეულის დროის შემდეგ გნახავ
ტელეფონი გავთიშე და ჩემ ოთახში გავიტანე გამორთულ მდგომარეობაში
-ბელ მოვედით
-ელენე როგორ ხარ? (გადავეხვია მეგობარს და დიდი ხანი ვიყავით ასე)
-ბელ მე კარგად ვარ მაგარამ შენ ? შენ რა მოგივიდა რატომ გადაწყვიტე ? ცუდად ხარ?
-არა ელენე ვიცი თქვენც გგინდოდათ გეთქვათ მაგრამ ვერ ბედავდით, ცუდად ვარ და მინდა კარგად ვიყო ამიტომაცაა რომ მკურნალობა გადავწყვიტე
-კარგი მაშინ, ძალიან მიყვარხარ ჩემო ფერია და მეამაყება შენი, წავიდეთ ხო?
-კი
ყველას დავემშვიდებე, მშობლებს ავუკრძალე წამოყოლა არ მინდოდა მათი დამწუხრებული თვალების კიდევ ერთხდელ ხილვა რაც ვნახე საკმარისი იყო მითუმეტეს ვიცი რომ მათი ტანჯვის მიზეზი მე ვარ...კლინიკამდე ისეე მივედით ხმა არც ერთს არ ამოგვიღია, ჩუმად ჩემთვის ვიყავი კლინიკაში ასე მარტო გადავწვიტე შესვლა
-ანაბელ ექიმს გაგაცნობთ და მერე წავალთ ჩვენი მეგობარიის მამა თან და ვენდობით (გიო)
-კარგი გიო
-გამარჯობა ანაბელ (50 წლამდე კეთილი შეხედულების ადამინი იდგა ჩემ წინ და გულწრფელად მიღიმოდა)
-გამარჯობა
-ბელ ბატონი დიმიტრი კარგად მოგხედავს , მალ მალე მოვალთ ხოლმე (ლუკა)
-ერთი თვე არავინ არ მოხხვიდეთ გთხოვთ მერე მე თვითონ გნახავთ
ბავშვებს დავემშვიდობე და პალატაშ შევედი, აივანი ბუნებას გადაჰყურებდა ნათელი და სუფთა ოთახი იყო თეთრი კედლებით, ყველაფერი თეთრ ფერთან იყო ასოცირებული მეც თეთრი სარაფანი გადავიცვი და ლოგინზე დავჯექი, დიმიტრიმ კარგად ამიხსნა რომ შემმეძლო გამესეირნა, დღეში სამჯერადი კვება მექნებოდა და ასევე მეყოლებოდა პირადი ექთანი რატა მედიკამენტები დროულად და სწორად მიმეღო
დღეები დღეებს მიზდევდა კვირეები კვირეებს , 3 კვირა უკვე რაც აქ ვარ და ძალიან კარგად ვგრძნობ თავს, წიგნებსაც ვკითხულობ, ვლოცულობ, კვირაში ერთხელ მამა გიორგი ამოდის ჩემთან და მესაუბრება, ვატყობ რომ უკეტ ვარ, ხშირად მაქებს ბატონი დიმიტრი ასე თუ გააგრძელებ მალე გამოჯანმრთელდებიო, ალბათ გაინტერესებთ სანდროს რატომ არ ვახსენებ, ან გგონიათ დამავიწყდა? არა საერთოდ არ დამვიწყებია არც პირობა და არც სანდრო, უბრალოდ ტკივილის გულში ჩამარხავს ვცდილობ, უამრავ წიგნს ვკითხულობ , პაციენტებსაც ძალიან დავუახლოვდი წოგს წერას ზოგს კიტხვას ვასწავლი..მეგობრები? ჰო ეგენიც მახსოვს დიმიტრიდან იგებენ ყველაფერს და ისინიც გახარებულები არიან, მალე 5 კვირა გავა , ერთ თვეზე მეტია აკვარ ახლაც წიგნს ვკითხულობდი მაგრამ კარებზე კაკუნმა გამაწყვეტინა
-ანაბელ როგორ ხარ?
-კარგად ბატონო დიმიტრი, რამე ხდება?
-ბავშვები არიან მოსული, თუ სურვილიაქვს ვნახავთო თუ აარადა როცა მას მოინდება მაშინ მოვალთო
-უთხარით რომ 10 წუთში გამოვალ
ვნერვიულობდიი? ჰო ძალიან ვნერვიულობდი დიდი ხანია არ მყავდნენ ნანახი, მენატრებოდნენ? უზომოდ , ყოველ დღე ერთად ახლა კი უცებ მოვწყდი სამყაროს, თუმცა ჩემი თავის და უფლის იმედი მაქ მთავრია რწმენა არ დავკარგო, ღია ცისფერი გრილი სარაფანი გადავიცვი და გავედი
-ანააბეელლლლ
-მომენატრეთ ამოვილუღლუღე და ყვეელას ერთად მოვეხვიე
-ა ქალი ფერი მოუვიდა, მიხარია კარგად რო ხარ
-რაო ლუკაჩო დაგვიბრუნდაო გადავის ხასიათიო? :დ
-ბელ ბელი შენ არ შეიცველები ჯლინიკამაც ვერ დაგატკბო? ისევ ისეთი ენა მწარე გახდი? :დ
-ლუკაჩო გეყო:დ ახლა მომიყევით გარეთ რა ხდება, მშობლები როგორ არიან?
-ძაან კარგად ბელ, კიდე მაგარი ამავი უნდა გითხრათ
-ჰე გისმენთ
-დეიდა გახდები მალე ტო
-ლუკაა თქვენ? ელენე ორსულად ხარ?
-მე არა :დ ლიზი
-ლიზზ გილოცავ ჩემო კარგო . სიძევ შენ ძველო გილოცავ :დ
-მადლობა
-გიო რა შვები ეხა დარბიხარ ყოველ ღამე მაგაზიებში?
-ჯერ არ მაქ ეგ ბედნიერება :დ
-შენი ჯანმრთელობა როგორაა?
-კარგად ლიზ, ყველაფერი კარგადაა მგონი მალე წამოვალ დაახლოებით ერთ თვეში მერე დედაჩემის ოფისში ვაპირებ მუშაობის დაწყებას თან სასაფლაოზე მმინდა გასვლა
-მიხარია ძალიან
-ახა ჯობია წახვიდეთ ხშირად შემომიარეთ ხოლმე აწინ
-მართლა?
-ჰოჰო , წადით ახა
ბავშვები გავაცილე და სულ ხტუნვა ხტუნვით გავიარე დერეფანი, ლიზი დედა გიო მამა მე დეიდა კი არადა ნათლია , ვაუ მაგარია, ჩემი ნათლულისთვის უნდა ვიბრძოლო კიდევ ერთი სტიმული მომეცა ცხოვრების ალღოს ასახებად...უფრო გაორმაგებით დავიწყე ჩემთავთან მუშაობა, ოთხშაბათს და პარასკევს ვმარხულობდი , ყოველ დღე ვანთებდი სანთელს, უფრო ბევრი პაციენყს ვამეცადინებდი, მალე ივნისის თვეც მიიწურებოდა და 2 თვეც შემისრულდებოდა აქ ყოფნის , ბავშვები რამოდენიმეჯერ ვნახე კიდე, ლიზის მუცელზე ვეფერეე, მშობლები არ მინახხია მიოხედავად იმისა რომ ძალიან მენატრებოდა , აი ყველაზე მთავარი კოკა, რამოდენიმეჯერ იყო მოსული როგორც დემეტრემ მითხრა თუმცა ხან მეძინა ხან მოსწავლეები მყავდა და ვერ მოხეხდა რომ მენახა, დღეს კიდე დიმიტრი შემოვიდა დილით 1 ისთვის კოკა მოვაო და აღარ დაგეძინოსო, მეც გავუღიმე და მოვემზადე, პირველს აკლდა წუთები კარებზე რომ დამიკაკუნეს დაა

-------
მადლობა ვინც კითხულობთ<3 ველოდები თქვენს ააზრს<3