სიცილით მივედით სიცილით აწითლებულ აკომდე და ლუკამდე.
-აუ იქ როგორ აიყვანე? ცხოვრებაში არ მჯდარა - სიცილით გახედა ლუკამ სიბრაზისგან გაწითლებულ გუკას და აკოს მხარზე ხელი დაუტყაპუნა
-აუუ როგორი გადმოხტაა - ვერ ჩერდებოდა აკო და მეც მასთან ერთან ვიცინოდი
-გუკსიიკ პირველად იჯექი და სურვილი არ ჩაიფიქრეეე? - ტუჩები წინ გამოსწია აკომ და წრიპინა ხმით ჩაილაპარაკა . აი აქ რომ ხარხარი ავტეხე გუკას აწითლებული სახეც ვერ მაჩერებდა , 2 წუთში ვხედავდი შუა პარკში როგორ დარბოდა ორი არანომალური და იცილებდა მესამე არანორმალურის მუშტებს , სიცილით ვუყურებდი და სიამაყით ვივსებოდი ასეთი ადამიანების სიყვარულით , ისინი ხომ საკუთარ ძმებზე მეტად შევიყვარე და "ჩემი" ვუწოდე !. აკო ამომეფარა და მეც გამწარებული გუკას პირისპირ აღმოვჩნდი
-აკო გამოეცალე მაშოს თორე ორივეს მიგტყეპავთ - გამწარებულმა თქვა და მუშტი მოიღერა
-აუ მაშოო უთხარიი - ისევ წრიპინით თქვა აკომ და მკლავებზე ხელი მომიჭირა
-კაი რა დაანებე თავი - სიცილით და ხვეწნანარევი მზერით შევხედე გუკას და მუშტზე ხელი მოვკიდე
-მაშო რომ არა დაგალეწავდით ძვლებს - გაბრაზებულმა თქვა და აკოს მკლავებიდან მიხსნა . გვერდებატკიებული ლუკაც მოგვიახლოვდა და ძაღლივით გადმოაგდო ენა .
-ელე და იკა გველოდებიან - ოდნავ დასერიოზულებულმა აკომთქვა და ფეხი აგვიწყო
-სად მივდივართ? - ინტერესით გავხედე ჯერ აკოს მერე გუკას იმიტომ რომ ლუკა ისევ თავის "სტიქიაში" იყო .
-სადმე გავერთოთ , ბარში წავიდეთ რა ორონდ გაიპრანჭეთ გოგჩოებოოო - თუჩები დაპრუწა და თვალები დააელმა ამაზე გუკამაც ვეღარ შეიკავა თავი და ჩემთან ერთად ახარხარდა
-აუ ჩემი რას გავხაარ - ხელი დაარტყა აკოს . მანქანისკენ წავედით და როგორც ყოველთვის აკომ არ დამსა წინ და მეც ბუზღუნით დავჯექი ლუკას გვედით
-არ მიკბინო რა - სერიოზულად მითხრა ლუკამ და ისეთი სახე მიიღო გულიანად გადავიხარხარე
-არ გიკბენ შე შტერო - ცხვირზე ვუჩქმიტე , დავასწარი და მე მივეყუდე მხარზე. მაშინვე მომერია დაღლილობა და სულაც არ მინდოდა ბარში წასვლა
-აუ არ მინდა ბარში - თვალდახუჭულმა ამოვილაპარაკე
-ოო მაშუშუკ კაი რა ტო , ნუ გაგვიტეხაავ - თმა მომწიწკნა ლუკამ და ხელი მომხვია წესიერად რომ მივყრდნობილიყავი
-ოო დავიღალე
-ნუ წუწუნებ რა - თავი გადმოყო აკომ
-თქვენ ხო ვერაფერს შეგაგნებინებთ ადამიანი - გავიბუსხე და წამწამები მაგრად დავაჭირე ერთმანეთს უცებ რაღაც გამახსენდა და თავი წამოვყავი
-გუკაა -დაფეთებულმა გამომხედა სარკიდან
-მშვიდობა გაქ?
-წამოვალ მაგრამ კაბას არ ვიცვამ - ენა გამოვუყავი და ისევ "ლუკაზე მოვთავსდი"
-ოხ მაშო რაა - თავისქნევით ჩაილაპარაკა და სიჩქარეს უმატა, მალევე მივედით სახლამდე მეც გამოვიცვალე ტანზე მომჯდარი შარვალი, გამოყვანილი ზედა და უბრალო ჟაკეტი მოვიცვი . თმა გავიშალე ცოტა ტუჩის ონტური და მზად ვიყავი . მისაღებში მამჩემი და ბიჭები რაღაცაზე გულიანად ხარხარებდნენ
-რა გვაცინებსო? -სცილით მივუჯექი ზურას და გუკას მოშტერებული მზერა დავაიგნორე
-რაო და შენი ძმაკაცუნა აკუნა ვერ არისოო - ლუკამ გადმომილაპარაკა და აკოც ისე აწითლდა მეგონა ცეცხლი წაეკიდებოდა
-აუ პროსტა ზურას ხათრით თორე ნაკუწებად გაქცევდა ეგ შენი აკუნა - მხარზე დაარტყა ლუკას მუშტი და ფეხზე წამოდგა -წავედით . ჩვენც რიგრიგობიტ წამოვდექით
-ძაან არ დააგვიანო-მამაჩემმა მომაძახა და მეც უბრალოდ თავი დავუქნიე . გუკას ენდობოდა და ბიჭებიც ისე გაუშინაურდნენ ბარში წასვლაზეც არაფერს მეუბნებოდა, აქამდეც კი მივლია იკასტან და ლუკასთან ერთად მაგრამ მაშინ პატარა ვიყავი თან სულ სხვა სიტუაცია იყო, ბიჭები რომ არა ალბად არც გამიშვებდა . გუკასთან ახლოს მივედი და მხარზე ჩამოვეკონწიალე
-ჩემი ლამაზი - თავზე მაკოცა და ხელი მომხვია , ასე ჩავიარეთ სამი სართული და სირბილით წავედი წინა ავარძლისკენ , ლამის ხელით გადმომათრია აკომ მაგრამ გუკას მუშტები რომ მხვდა გვერდებში თავი დამანება და ლუკასთან გადაჯდა
-აუ გული ამერევა და დაგერხევატ თქვე საცოდავებო - პატარა ბავშვივით გაიბუტა და აზურგეს მიეყუდა
-10 წუთში მივალთ შეჩე** რაიყო? - გუკამ გადაულაპარაკა და მანქანაც ადგილს მოსწყდა . 10 წუთში ბარში ვიყავით სადაც იკა და ელე გველოდებოდნენ , ორივე კარგად იყო შეზარხოშებული და სიცილით დაგვიქნიეს ხელი. რამდენიმე ჭიქამ მეც გამატამამა და საცეკვაოდ გავედი. ვხედავდი როგორი დაძაბული მიყურებდა გუკა , არ ვიცი რატომ მაგრამ როცა ჩემი ძველი კლასელი დავინახე მაგრად გამიხარდა
-ვაა მაშოოო აქ საიდან ტოო? -სიცილით დამაბზრიალა თორნიკემ და ჩამეხუტა
-მეგობრებთან ერთად ვარ , როგორ ხარ ბიჭო შენ? -ხმამაღლა დავუყვირე და ცეკვა გავაგრძელე
-მე კი არა ენ როგორ ხარ სულ რომ დაგვივიწყე?
-ბიჭო შენ ვინ დაგივიწყებს ? -სიცილით ვუთხარი და თმა ავუჩეჩე . ზურგიდამ მზერა მწვავდა და გუკას სახეს რომ წარმოვიდგენდი სიცილი მინდებოდა
-ის ბიჭი ვინაა შენი? თვალებით მბურღავს - სიცილით გადმომიჩურჩულა და მეც გამეცინა
-წამო გაგაცნობ თორე მაგ სიპოტიჩნ სახეს გაგილამაზებენ - სიცილით დავავლე ხელი და ჩვენი მაგიდისკენ წავიყვანე - ბავშვებო ეს თოკოა ჩემი ძველი კლასელი - ბიჭებს გავაცანი და დაველოდე როდის ჩაამთავრებდნენ ამ ერთფეროვან სააიმოვნოას ძახილს . ჩვენთან დაჯდა თოკო და მალევე გაუგო აკოს და ლუკას რაღაცაზე ხარხარებდნენ ძლიერმა მკლაებმა რომ წამომაყენე
-წამო ვიცეკვოთ - ნუთუ ეს გუკა იყო? ეს და ცეკვა? სრული აბსურდია
-მერადავები? -გაკვირვებული გავყევიდა ბრბოს ევერიეთ
-იმ თოკოს თუ ეუძლია ცეკვა მე ვერა?
-ეჭვიანი - სიცილით ვუთხრაი და მუსიკას ტანი ავაყოლე .
-უფრო ეგოისტი - თვალებმოჭუტულა მითხრა და წელზე ხელი მომხვია -მარტო ჩემი ხარ და ვერ ვიტან ხვა რომ გეხება და ისეთი თვალებით გიყურებს როგორითაც ის ვიღაც გიყურებდა
-ვერ ხარ შენ , ჩვეულებრივად მიყურებდა
-ფეხებს ისე გითვალიერებდა , ჩვენსკენ რომ არ წამოსულიყავით თვალებს დავთხრიდი .
-ვაი რა გეშველება
-უშველებელი - სააცილოდ გამიცინა და კარისკენ წამიყვანა .
-საით ? -გაკვირვებულმა ვკითხე და ბრბოში გზის გაკვლევა ვცადე
-გავიდეთ რა - ცოტა ხანში გარეთ ვიყავიტ და იქვე მდგარ ხის სკამზე ვისხედით . ხელი მომხვია და მეც ალკოჰოლით გაბრუებული მთქნარებით მივეკარი
-გეძინება?
-აჰაამ - თვალებდახუჭულმა ამოვილაპარაკე
-მაშო? -ცოტა ხნიანი პაუზის შემდეგ დამიზახა და მეც გამოვფხიზლდი
-ჰო
-შენ რომ არ იყო რა მეშველებოდა?
-უშველებელი - სიცილით გავიმეორე თავისივე ფრაზები და მასაც გაეცინა
-არაფერიც არ მეშველებოდა, ვივლიდი დებილივით და ნერვებს მომითხრიდნენ აკო და ლუკა
-არც ახლა გაკლებენ ნერვების მოშლას
-იცი როგორ შემეშინდა? მეგონა შენც დამტოვე , ლამის ჭკუიდან შევიშალე სასაფლაოზე რომ გიპოვე , 3 თვე მთელი სამი თვე იცი როგორ გვიჭირდა ყველას? მეგონა გკარგავდი და მეც აღარ მინდოდა სიცოცხლე...
-კარგი გთხოვ, აქ ვარ და მიყვარხარ - ჩემთვის მზიმე თემა გავაწყვეტინე და ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე
-მეც მიყვარხარ ყველაფერზე და ყველაზე მეტად - მაგრად მომიჭირა ხელები და მეც ნახევრად ძილბურანში წაულმა მის ყელში ჩავრგე თავი - ცოლად როდის გამომყვები? - მივხვდი რომ ირიმოდა და მეც გამეღიმა
-სკოლას რომ დავამთავრებ , მერე უნიში ვისწავლი და მერე დავფიქრდები მაგ საკითხზე მაგრამ შენნაირს რა გაუძლებს მთელი ცხოვრება
-რა მოითმენს მაგდენს რა
-რა არა ვინ
-რა ვინ? -დაბნეულმა დამხედა და გამეცინა
-ვინ ანუ შენ მოითმენ მაგდენს - სიცილით ვუთხარი და ყელში გემრიელად ვაკოცე , ისე გააჟრჟოლა ჩემს კოცნაზე მეც გადმომედო და ერთიანად დამიარა ჟრუანტელმა ...
-აუ მცივა და მეძნება დავუძახოთ ბავშვებს და წავიდეთ რა
-კაი წამო - თავისი მოსაცმელი მომახურა და ისევ ბარისკენ წავედით . წუწუნით წამოვიყვანეთ ბავშვები, იკა და ელე ერთად წავიდნენ და ბაღის ბავშვები ისევ ჩვენ მივიყვანეთ სახლში . ჩახუტებით დავემშვიდობე გუკას და ჩემს ცარიელ ოთახში შევედი სადაც ძველი წიგნების სუნი საამო ატმსფეროს ქმნიდა და ეთიანად გადაღლილი მელევე ჩავიძირე მორფეუსის სამფლობელოში .
***
დღეს გუკას დაბადების დღეა 23 მაისი და მგონი კარგი სიურპრიზი მოვუმზადე , მერტალია მოძველებული ხერხია მაგრამ ხომ გაგიგიათ old but gold აი ეს ვარიანტია. ყველა გავაფრთხილე რომ არ მიელოცათ გუკასთვის , თვით კეკეც კი დავითანხმე და საღამოს სახლში მისულს ყველა ერთად მივულოცავდით .იმ დღეს დათოს მოსაძებნად რომ წავიდნენ ვერაფერირომ ვერ ვაკეთე , ფოტოებით ალბომი გავაკეთე თან მთელი თბილისი მოვიარე და ლიას დახმარებით ზუსტად ისეთი მაისური ვიყიდე როგორიც მაშინ გავუფუჭე ალუბლის წვენი რომ გადავასხი . დღეს პარასკევია ამიტომ ვარჯიში ექნება , ჩოგბურთზე დადის ბიჭი , ამიტომ სახლშიც გვიან დაბრუნდება . სადარბაზოდან გავედი და ყურებამდე გაღიმებული გუკა რომ დავინახე მაგრად შემოვხვიე ხელები
-მომენატრეე - თავზე მაკოცა და ლამის გამჭყლიტა ისე მომიჭირა ხელები
-ვერ ვსუნთქავ - მოგუდული ხმით ამოვილაპარაკე და მანაც ხელები გამიშვა -ვაგვიანებთ გუკსიკ
-კაი წამო ჩქარა - აშკარა იმედგაცრუება გამოესახა სახეზე გულში გამეცინა , თან თითქოს ჩემ თავს ვუბრაზდებოდი მთელი დღე ასეთი "ამჟავებული" სიფათით რომ უნდა ვყოფილიყავი და გუკასთვისაც ნევები მომეშალა

ბოდიშით რომ დავიგვიანე და პატარა თავიც მაპატიეთ , შემდეგ თავში ვამთავრებ და მინდოდა გამეერთიანებინა მაგრამ რომ ვერ მოვახეხე ამის ატვირთვა გადავწყვიტე .... მიხარია რომ კითხულობთ ჩემს ნაჯხაპნს და იმედიაიმედებს ვამართლებ <3 ველოდები თქვენს შეფაებაას <3