უხალისოდ ავდექი ლოგინიდა თან ტუჩების ცმაცუნით ვარჩევდი ტანსაცმელს რა ჩამეცვა, ბოლოს მივაგენი მოკლე შავ კაბას და ჩავეჭედე შიგნით, თმა ჩამოვივარცხენ და უკან გადავიყარე, სააბაზაოში შევრბოდაი დედაჩემს რო გავძახე
-დე თეთრი კედები სადა?
-კატო, ორასი წყვილი ფეხსაცმელი გაქვს და მე მეკითხები თითოეული მათგანი სად გიდევს? ან გიყრია?.- აღარ გამოვეპასუეხ გამოვედი და მეთვითონ მოვძებნე მაგრამ იმეებს თეთრებს ვერ ვუწოდებდი ამიტომ ისევ ჩავი კედი ვარჩიე და ჩავიცვი, ჩანთა ავიკიდე და გზას გავუყევი, მივდიოდი, მივდიოდი, მივდიოდი და მივედი. ისევ მეძინებოდა მაგრამ თავი აი ისე მეჭირა თითქოს რაღაცაზე აქვს ჩამოდებულიო, ჩემ გვერდით გავიხედე და ვიღაც ხამი პირდაღებული მიყურებდა ენა გამოვუყავი და ისევ ლექტორს გავხედე, ასეთი წამოფრენები მაქვს ხოლმე...
როგორც დამთავრდა ყველაფერი მაშინვე თეკოს დავურეკე
-სად ხარ?
-სკოლაში, მოდი რა ბოლო გაკვეტილიღა მაქ
-კაი.- მხრები ავიჩეჩე თითქოს დაინახავდა და წავედი, გაკვეთილის გამოსვლამდე 15 წუთიღა იყო დარჩენილი და სკოლის ეზოში დავლეოდე აღაც რკინა იყო და იმაზე ჩამოვჯექი, ჩემ წინ ბიჭები იდგნენ და როგორც ყოველთვის "ეწეოდნე და იფურთხებოდნენ" ხანდახან გამომხედავდნენ, რადგან ყოველთვის როცა უცხოდ გხედავენ ახალი ხილი ხარ, ჩემდა გასაკვირად ვიაიფაიც არ იყო და ვიჯექი დებილივით, სკოლიდან დამლაგებელი უყვიროდა ბიჭებს ნაამწვებს თუ დაყრიდნენ ენით აალოკინებდა, მარა ვის ესმოდა, ფეხზე წამოვდექი და მივედი
-გამოსვლამდე რამდენი დარჩა
-შენ ვისთან ხარ გოგონი
-მე უბრალოდ გკითხეთ ზარამდე რამდენი დარჩა
-ახლა დავრეკავ, თუ ლაპარაკით არ მომაცდენ.- სურვილი გამიჩნდა მეფეთა ამ ქალისთვის. ისევ ჩემს დაგილას დავბრუნდი და თეკოც დავინახე გიჟივით მორბოდა, ჰაერში მომახტა და ჩამეხუტა
-როგორ მომენატრე
-უფ მეც, აუ ეს რა უხეში ვინმეა
-ვინ ელზა?
-ჰო რავი
-რატო მაგარი ქალია, მე როცა შატალო მინდა მიშვებს
-გიჟი ხარ, რითი მოისყიდე
-იმით რო დავინახე როგორ იპარავს ქლორს სკოლიდან და კარგ ცოცხებს
-აუ რამდენი გაკლია.- გულიანად გამეცინა და ხელი გავკარი
-ჰო
-ეხლა რა მაინტერესებს, შეყვარებული თუ გყავდა რატო არ მითხარი?
-რაა მყავდა და არ ვიცი?
-ოო ნუ ისულელებ თავს, ის ახალი სკოლელი ბიჭი, მანახე რა
-აა, აი ისა მარა ნინიკო მოსწონს.- საწყლად ჩაილუღლუღა და ჩემ წინ მდგომ ერთ-ერთ ბიჭზე მიმანიშნა რომელიც გამუდმებით მიყურებდა
-აჰა გასაგებია, ნინიკო მოსწონს კი არა გიჟდება ნინიკოზე.- ჩემტვის ხმამაღლა ჩავფიქრდი და გამეცინა
-რა
-კაი არაფერი, პიცა გინდა?
-დათოს დავურეკოთ?
-არ მინდა, მარტო მე და შენ?
-ოო კაი რა გაგვართობს ის.- მეტი არაფერი მათქმევინა დათო სკოლაში მოვიდა და წაგვიყვანა, უკან ჩემტვის მივჯექი და ვითომ ტელეფონზე ვთამშობდი, არ მინდოდა დათოსთვის შემეხედა, თუმცა სარკეში თვალი მოვკარი რო მიყურებდა, მაინც არ ამომიღია ხმა აი თეკო კი ლაქლაქებდა მრიცხველი რომ დაუყენო, მსოფლიოს ვალები ექნება, ბოლოს გაჩუმდა და დაეჭვებულმა კიტხა
-თქვენ არცერთი ხმას რატო არ ირებთ
-გვაცადე რო?.- კითხვაზე კითხვით უპასუხა დათომ და ისევ მე გამომხედა
-მე პირადად სათქმელი არაფერი მაქვს.- და ისევ ტელეფონს დავაშტერდი, ისევ იმ დებილობა რაღაცეებს ვთამაშობდი და მეშლებოდა ნერვები
-მოვედით.- დამტავრებული არ ჰქონდა თეკო მანქანიდან გადახტა, დათო უკან შემობრუნდა და გამიღიმა
-ნუ ხარ დაძაბული თორე მეც ვიძაბები
-არ გამიღებ კარს?.- გაეცინა და მიხვდა რომ უკვე კარგ ხასიათზე ვიყავი მანქანიდან გადახტა და კარი გამიღო მეც
-ბოდიში რა.


-ვიცი რო პატარა და გამლანძღეთ. :დ <3