***
სპექტაკლის მერე ბარში წავედით დავიმხეთ ყველაფერი უგონოდ დავთვერი მე მონატრებისგან,სტასიმ წარმატების აღსანიშნად.
დაჩიმ მიგვიტანა სახლში...
ამ სიმთვრალეში იმდენი რამ ჩავაქსოვე ალბათ ღირდა კიდეც ასე დატრობა ,ცოტა მოვეშვი გამიარა...
საბაკალავრო ჩვაბარაე პასუხებს ველოდებოდით დაჩი გვერძე მყავდა მთელი ეს პერიოდი მე მეგონა მხოლოდ მე ვიყავი ამის მიზეზი, თურმე ერთ-ერთი სტუდენტი მოწონებია და მთელი დღეები აბირჟავებდა ,ეწეოდა ,სვამდა და ფლირტაობდა
რომ გავიგე პირი ღია დამრჩა მაგრამ პირდაპი თავის მართლებაზე გადავიდა .ცოტახნითო, ზაფხულიაო და მარტო ვერ ვიქნებიო...მეც რა მეთქმოდა გავჩუმდი
ჩემი ძმა თუ ბედნიერი იქნებოდა მე რას ვეტყოდი მაგრამ მეეჭვიანებოდა
მის ცოვრებაში პირველი გოგო ყოველთვის მე ვიყავი ხოდა ცოტა წავუეგოისტე...
2 კვირაში ბათუმში მივდიოდი და მთლიანად მის სამზადიში ვიყავი ჩაფლული.ცოტახნით მხოლოდ ტანისამოსის არჩევაზე გადავედი,მგონი სნობი ვხვდებოდი მაგრამ სტასმა მიხსნა
-გარეკე,რა გჭირს შენ?
-დიდი ხანია სტასს,მერე ვილაპარაკოთ-ამოვიხვნეშე,თვალებიმიმელულა დაღლილობისგან ახლა მხოლოდ ძილი მინდოდა



***
ახალი წლის წინა დღე თენდებოდა, ქალაქი მორთული იყო ,მოედანზე დიდი ნაძვის ხე დადგეს ...
ყველას უხაროდ ახალი წლის დადგომა თითქოს რაღაც კარგს მოელიანო,მე კი მხოლოდ სასემესტრო გამოცდები მადარდებდა რომლის პასუხების მოლოდინში ვაღამებდი და ვათენებდი
ქალაქში გავედი სასეირნოდ,დახეული ჯინსბი მეცვა დიდი ნაცრისფერი მანტო დიდი კაშნეთი მაგრამ მაინც მობუზლი დავდიოდი,ციოდა ტემპერატურა -2 გრადუსზე იყო მე კი დიდი სიხარულით გამოვფრატუნდი გარეთ.უკვე სახში მივდიოდი ნუციკო რომ შემხვდა შემთხვევით,ვიღაც ბიჭთან ერთად იყო,მერე როგორც თავის შეყვარებულთან ისე გამაცნო ამის გაგონებაზე პირი ღია დამრჩა გადრანების შემყურე მას თუ ვინმე ეყოლებოდა რას წარმოვიდგენდი.აქედან ჩემთან მივდივართო სასმელზე გამოვედით გარეთ წამოდიო მთხოვა ”ვერ გავუტეხე” და გავყევი
მე და ნუციკო ვმეგობრობდით,თუმცა არა ბავშობიდან ,აი იმ ორმა წელმა დაგვამეგობრა საერთო ტკივილი რომ გვქონდა .ის უდეიდაშვილობას განიცდიდა,მე უმამიდაშვილეობას ხოდა გავერთიანდით.თურმე არც ისე ცუდები ყოფილან გადრანები,როგორც მე მეგონა ...
სახლში რომ ავედით აღმოჩნდა რომ მთელი ჩემი კლასი იქ იყო ,ჯერ არ დამდგარ ახალ წელს აღნიშნავდნენ ,2 წუთში ჩვენი ასვლის შემდეგ ლექსო და საბა შემოვიდნენ.ლექსო გაოცებული წამოვიდა ჩემკენ
-ვა ანუკ აქ რა გინდა?-გადამკოცნა და გვერძე დამიდგა
-რა იყო მარტო შენ გაქვს გართობის უფლები-წარბაწევით გადავხედე და ჩავეხუტე
-არა პროსტა გამიკვირდა - უფრო მომეკრო და საფეთქელზე მაკოცა როგორც ადრე..
ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა ჩემი ნებითვე ავეკარი ჩემზე ორი თავით მაღალ სხეულს,თურმე როგორ მომნატრებია ისე შანელის ბლუ ესხა და ისევ პარლამენტს ეწეოდა ,დახეული ჯინსი და მისი საფირმო მაიკები წარწერებითურთ
ახლა ვხდებოდი რატო კარგადავდნენ თავს ჩემი გადარეულ მამიდაშვილზე გოგოები ,ყველაფერი ქონდა გარეგნობა მანერა ხასიათი ,თუმცა არასასიამოვნო წარსულიც...
აბათ ეს უკანასკნელი უფრო ხიბლავდათ...
საბა?
საბა სხვა თემა იყო გოგები კი არ ეხვეოდნენ არამედ”ახტებოდნენ”ამ სიტყვის სრული მნიშვნელობით
სულ ყურადღების ცენტში იყო...სულ ვიღაცა მასზე დაკიდული
სიმპატიური იყო მაგრამ არც იმდენად რომ გავეგიჟებინე...
თუმცა აბა მე რა შუაში ვიყავი...
ვხვდებოდი რომ რაც უფრო ნაკლებს ვიფიქრებდი მით უფრო დიდხანს შევინარჩუნებდი ”სტაბილურ ბედნიერებას”
განა იმიტომ რომ არავინ იყო ჩემს გარშემო ვისთან ყოფნაც გამიხარდებოდა არამედ რაღაცის მეშინოდა
ალბათ სიყვაულის
მაგრამ ბოლომდე ვერაფერს დაემალები ცხოვრებაში
ერთხელეაც დადგება დრო და ყველაფერზე პასუხის გაცემა მოგვიწევს...



***

საინტერესო იყო გარშემომყოფთა თვალიერება ფხიზელი თვალით მე კი სწორედ ამ მდგომარეობაში ვიყავი ახლა ფხიზლად ვუყურებდი გალეშილ ხალხთა ბრბოს ,რომელიც ვერც კი ხვდებოდა თუ რას სჩადიოდა.
საბას სულ ორი ჭიქა არაყი ჰქონდა დალული აი ლექსო კი კარგად გვარიანად შეზარხოშებულიყო
ნუციკოსთან ვლაპარაკობდი როცა საბა მოვიდა
ასე უთქმელად ლოყაზე მაკოცა და სიგარეტის მოსაწევად გავიდა აივანზე
დიდხანს აღარ გავჩერებულვარ მალევე წამოვედი თითქმის ცხრა სრულდებოდა ლექსო მომყვებოდა მაგრამ მივაბრუნე...
საოცარი ქალაქია თბილისი თითქოს მშვიდი მაგრამ თავისებურად მაინც ცოცხალი...
მოვდიოდი და ვპიქრობდი კოცნაზე
ღმერთო რატო მირევს ტვინს ჯერ კიდევ 15 წლის ვარ
უცებ ისეთი ტკივილი ვიგრძენი მაჯაში მე მეგონა მოკვდებოდი
-მე შენ რა გითხარი გვიან მარტო სიარულზე-ვინ იქნებოდა თუ არა გადრანი თავისი გამაბრუბელი ღიმილით
-მეხსიერების პრობლემები მაქვს ბოლო დროს სამწუხაოდ- გავუღიმე და გზა განვაგრძე
გაოგნებული მივდიოდი...უკან მოდიოდი საბაც ერთხელ არ გამიხედია...
არც მას მოვუბრუნებივარ...
მეწყინა ალბათ მეტკინა კიდეც
მაგრამ აბა ვინ იყო ჩემთვის საბა გადრანი...
უცებ ავირბინე კიბეები დედაჩემის ძახილისთვის ყურადრება არ მიმიქცევია ახლა მხოლოდ ძილი მინდოდა,არაფერზე ფიქრი არამედ მხოლოდ ძილი...





***
დილით თვალები რომ გავახილეე თავი მისკდებოდა ყველაფერი
ცოტა რომ წამოვიწიე ყველაფერი დატრიალდა
სტასს სასაცილოდ ეძინა და ტუჩები მოეპრუწა მეც მეტი რა მინდოდა ”სამასხროდ”
სურათი გადავიგე და ინსტაგრამზე ავუტვირთე ვიცოდი ამაზე ერთ ამბავს ატეხდა...
სამზარეულოში ძლისძლიობით გავედი და წყალი დავლიე მერე წამლებიც მივაყოლე თორე ჩემი თავის ამბავი რომ ვიცოდი ასე მალე ვერ გამოვიდოდი ”პახმელიაზე”
ახლა სიგარეტი თუ მიშველიდა...
მარაზიაში ჩავედი...სასაცილო დასანახი ვიქნებოდი გაბურძგნული და დასიებული თვალებით
უშველებელი რიგი იყო სალაროსთან . დილის 10 იყო ყველა საქმეზე გარბოდა მე კი ვიდექი კენტით და ნაბეღლავით ხელში,დიდი რუდუნებით ველოდი ჩემს რიგს
პირდაპირ სახლისკენ ავიღე გეზი ,როგორ არ მიყვარდა სტასისს უბანი
სულ ხალხმრავლობა იყო სულ ბირჯები
ეტყობა მაგარი მუდ ვიყავი არ მსიამოვნებდა ხალხმრავლობა
და მხოლოდ ჩემ უაზრო ფიქრებით ვიყავი გარემოცული
სწორედ ეს მღუპავდა
მივესალმე იქვე მდგარ ”საძმოებს”
ნიკუშა გამოიჭრა წინ გადამკოცნა
-ანუშკი სად დაიკარგე აღარ ჩანხარ უბანში ამ ბოლო დროს
გამეღიმა <<აქამდე ხო სულ მხედავით რა >>
-ნიკუშ მეჩქარება სხვა დროს გნახავ
უცებ მოვიშორე და სახში ავედი სტასი გაღვიძებული დამხვდა ნაბეღლავის დანახვაზე ისე გაუფართოვდა ვალები მე მეგონა ბუდიდან ამოცვივდებოდა
ხელიდნ გამომგლიჯა და მოიყუდა თითქმის ნახევრამდე რომ გამოცალა მერე დაალაგა სახე და საეჭვოდ დასერიოზულდა
-ნუცა გათხოვდა-თან ჩემ რეაქციას დაელოდა
-მერე?
-კვირის ბოლოს საბაც აქ იქნება ...პაუზის შემდეგ მითხრა და ჩემ სახეს თვალს არ აცილებდა
-კარგია-გავუღიმე(მაინც სად მქონდა ამდენი ძალა მეც მიკვირდა)
ავდექი და გამოვედი გარეთ სიგარეტის მოწევა დავიწყე
რა იქნებოდა ჩვენი ცხოვრება მოგონებების გარეშე
ალბათ ჩვეულებრივი რუტინა





***
გამოსაშვები სარამოსთვის ვემზადებოდი პარალელურად სამხატვროში ვაბარებდი
ჩემზე ბედნიერი კაცი არ დადიოდა დუნიაზე
რა მიხაროდა?
ალბათ ახალი ეტაპი ცხოვრებაში
ახალი მეგობრები და ყველაფერი სრულიად ახალი
ამ დროის განმავლობაში ”გადრანიზმაც” გამიარა ალბათ იმიტომ რომ საქართველოში არ იყო ,სწავლის გასაგძელებლად წავიდა
ჩვენი ქვეყნაში მისის შესაფერისი სასწავლებელი არ მოინახა ხოდა ადგა და ისიც წავიდა
ლექსო კი ისევ აქ იყო ისევ ’’ატრაკებდა’’ გამოსდიოდა კიდეც
ჩემს კლასში ბევრი ძველი გადავიდა და ახლები გადმოვიდნენ
სულ გართობა იყო ბოლო კლასში ვინ ვაბარებდით რეპეტიტორებთან დავდიოდით
სკოლაში კი ვერთობოდით ,ვიმხობდით ყველაფერს
გიორგი იყო ჩემი ახალი კლასელი ვმეგობრობდით
თითქმის ყველა მასწავლებელიც ერთი გვყავდა
ძაან დაავახლოვდით ვმეგობრობდით ჩემი ჭკუით
სხვას არ გავდა ,თავს ზედმეტად არ მაბეზრებდა,მხიარული იყო ერთად ვაფრენდით ხოლმე არ არსებოდა ჩვენთვის შეუძლებელი...
ამ დროს დავიწყე მოწევა,მაგრად მისწორდებოდა მეგონა თავისუფლება რაიმე აკრძალულში უნდა მეპოვა თურმე როგორ ვცდებოდი
გამოსაშვები იყო
ყველა ველოდებოდით განსაკუთრებით უბნის ჭორიკნები მერე ხომ მტელი თვე განხილვა იქნებოდა ვის რა ეცვა და რა ღირებულების
11დან სალონში ვიჯექით მე სტასი და ნუციკო...
მინდოდა გასაგიჟებელი ვყოფილიყავი,მგონი გამომივიდა კიდეც
გიორგი სახე რომ დავინახე სიცილით გადავბჟირდი
-რაო გიუშკი ხო არ შეგიყვარდი თვალი ჩავუკარი და მანქანაში ჩავჯექი
-წამო გავგაზოთ ჩემთან კახეთში -არც მან დამაკლო და ამყვა ხუმრობაში მარა ვაი რომ მე დავრჩი მოტყუებული
კახეთის გზატკეცილი რომ ვიცანი მერე მე ავკივლდი მერე ის ჩაბჟირდა ჩემს სახეზე
ყველაფერი ჩვეულებრივი იყო რესტორანში დავიმხეთ
ბოლომდე გავაფრინეთ
იყო სიყვარულის ახსნები ცრემლები ბევრი ცეკვა და გიჯური საღამოს ლამაზი დასასრული
დარბაზში დიდი თეთრი ვარდები ჩემი მიმართულებით
გამოგნებული ვუყურებდი პატარა ბიჭს რომელიც დაჟინებით მთხოვდა ყვავილების აღებას...გამომგზავნი უცნობი...
მალევე წამოვედი მარტო დავადექი გზა ჩემ სახლთან ახლოს იყო რესტორანი და ”გამცილებლები” არ ვისურვე
გარეთ გამოსულს დალეულზე სასიამოვნად მომხვდა ნიავი ჩემი 10 სმ. ფეხსაცმელი გავიხადე და ხელში დავუჭირე მეორეთი კი ვარდებს ვიყავი ჩაბღაუჭებული
უკვე ეზოში შევდიოდი რომ ვიგრძენი რომ ვიღაცა მომყვებოდა
უშიშარი გოგო ვიყავი აბა ვინ შემაშინებდა ჩემივე უბანში თამამად მივტრიალდი ღიმილი სახეზე შემაშრა
-ანუშკი რა ლამაზი ხარ -ღიმილიანი სახით მოიწევდა ჩემკენ მე კი დაბნეული შევყურებდი და არ ვიცოდი რა მეთქვა
-საბა...
-ხო საბა და ხელი გამომიწოდა
-ანუკი...- მეც ავყევი ხუმრობაში ფეხსაცმელი ძირს დავდე და ხელი გავუწოდე
ამ დამპალს როგორ უხდებოდ ღიმილი
ნელა მომიახოლოვდა უკვე მის სუნთქვას ვგრძნობდი სახეზე,
მაბნევდა მისი გამოხედვა და მერე როგორ თან...
ნელ-ნელა ვგძნობდი ჩემი 3 საათი ნაწვალევი თმა როგორ ეფინებოდა მხრებს გადრანის წაყალობით.
-მომენატრე ანუკი... ჩამეხუტა და თავი ჩემს კისერში ჩამალა...
დაჰიპნოზებული ვიყავი...სრულიად მოცული გადრანით
ვერ ვიმორჩილებდი ჩემ სხეულს ხელები ნელ ნელა ავაცოცე მის განიერ მხარბეჭზე და მაგრად შემოვხვიე...კანით ვიგრძენი როგორ გაეღიმა და უფრო მაგრად მომხვია ხელები
ნასვამი ვიყავი...სასმლით თუ გადრანით საკითხავი მხოლოდ ეს იყო
რამოდენიმე წამიც კი საკმარისი იყო რომ თავი შეეყვარებინა ჩემთვის და მოახერხა კიდეც
თავის ხელებში მოიქცია ჩემი სახე რამოდენიმე წამი მიყურა მერე ისე ნაზად მაკოცა მეგონა გავფრინდებოდი
ჩვენი პირველი კოცნა ...ჩემთვის სულ პირველი ,
თუმცა ბევრჯერ ნაფიქრი ...
ესეც მესამე გარდამავალი წამი...


მადლობა ბავშვებო...ისე მახარებს თქვენი კომენტარები მარტო ამისთვის ღირს დაწერა <3