როგორც იქნა გადავფოფხდით მე-12 კლასსში, ბოლო წელი სკოლაში, ყველაზე მაგარი შეგრძნებაა მაგრამ ამ ბედნიერებას გამოცდები გვიფრთხობდა ატეხილი ხბოები რო ფრთხვებიან ისე..
მარტივად რომ ვთქვათ ნანუკაც გაუფრინდათ სკოლიდან როგორც ქეთოს მერცხალი და დარჩნენ სათამაშოს გარეშე ბიჭები..
სკოლის დამთავრებამდე 1 თვეღა რჩებოდა.. გამოცდები ბანკეტი ათასი საქმე იყო მოსაგვარებელი.. პირველი ზარისათვის და გამოცდებისათვის დავიწყეთ მზადება..
-პრივეტ გაიზ აბა რას ვშვებით? შეადგინეთ სია?
-კი შევადგინეთ და ხვალ მოგიტან რა
-კაი როგორც გინდათ.. თქვენ რას შვებით?
-რავი ჩვენ ქალებში მივდივართ
-ოჰჰჰ არ მოცდეთ..

საატესტატო გამოცდები წარმატებულად ჩავაბარეთ..ბოლო ზარი, ბანკეტი ეს სრული სიგიჯე იყო, ბავშვებს ჩვენზე მეტად უხაროდათ სკოლას რომ ვამთავრებდით.. ბანკეტის მერე ბიჭები გაგვეპარნენ, ნუ მივხვდი სადაც წავიდოდნენ მაგრამ ჩვენ მხიარულება გავაგრძელეთ....

მეორე დღეს თავები ძლივს ავწიეთ პახმელიაზე ვიყავით თან გოგოები ერთად დავრჩით... დილით ბიჭები შემოგვივარდნენ ოთახში..
-ეხლა ისეთ რამეს გეტყვით გაგიჯდებით
-რამოხდა?
-რა ხმა გაქთ რაიყოთ?
-პახმელია.. აუ თქვი ეხლა რახდება?
-იტოკში! ანი ხოიცით? და ნანუკა ჩვენი სკოლელები
-უიჰ კი მერე?
-გუშინ სად ვიყავით ეგეც ჰო იცით?
-კიი ქალებში.. მერ?
-ვერ ხვდებით? იქ მუშაობენ?
წყალს ვსვავდი და გადამცდა ...
-ვაიმე რაა?
-ნელა არ დაიხრჩო.. ხოო გუშინ როვნახეთ ჯერ გავგიჯდით მერე სიცილით მოკვდვით
-რა გაცინებდათ? აუ რაღაც პონტში ცუდია
-ნუ რასვიზავთ
-კაი გადით ეხლა დროზე უნდა ჩავიცვათ..

საუზმის შემდეგ გოგოები შემოვიკრიბე და ეს ამბავი მოვახსეენე, ყველა გაკვირვებული იყო და 1 საათიანი ფიქრის შემდეგ გადავწყვიტეთ იქ მივსულიყავით.. ბიჭებს მისამართი გამოვართქვით და წავედით..
-გამარჯობათ! ჩვენ ანის და ნანუკას ვეძებთ
-აქ გოოგოებს არ ვუშვებთ (უფროსი)
-არა საქმე გვაქ დაუძახეთ თუ ცალიათ
-მოვნახავ მაგრამ ცოტახანი ელაპარაკეთ..(უფროსი)
ამის მერე ჩავილაპარაკეთ ეს ისეთი კაპასია ბიჭები რო შემოდიან გვიკვირსო..
-ვა გოგოებო აქ რაგინდათ?(ანი, ნანუკა)
-სალაპარაკო გვაქ , რეებს აკეთებთ ეე .. სხვა ვერაფერი ნახეთ? ჩვენ ბიჭებს კიდე ეგ უნდოდათ?
-მაგათ გამო ეხლა უმუშევრები დავრჩეთ?
-ამათ თქვენ სამუშაოს ეძახით? ასე არუნდა იქცეოდეთ, უბრალოდ ტეხავს რა
-არ გვაინტერესებს ეს ჩვენი საქმეა და ვსო..
-კაი იმუშავეთ აღარ შეგიშლით..

გოგოები გამოვიყვანე და წამოვედით, ნუ არცისე ნერვებ აშლილი მაგრამ მაინც გაღიზიანებული მივდიოდი სახლში...მათი ასეთ მდგომარეობაში დანახვა მზარავდა..
სახლში დედას მოვუყევი ყველაფერი და მითხრა მათ შეცვლას აზრი არა აქო, ბიჭებიც იგივეს ამბობდნენ, ბავშობიდან იმიტომ ვაწვალებდით რომ ვხვდებოდით როგორებბი იქნებოდნენ, ამავდროულად ვცდილობდით გამოგვესწორებინაო........

პ.ს ბავშვებო გვიანია და რაც მოვასწარი დავცერე,, მოგცწონთ? იაქტიურეთ რა..