და აი დადგა ის მომენტი როდესაც გამოცდებისათვის ტვინი უნდა გვეჭყლიტა, მე-9 კლასი მეტად სანერვიულო და რთული აღმოჩნდა, ნუ თუ არ ცავთვლით იმას რომ ბიჭები ისევ თავისას აგრძელებდნენ,ანი გადარეული ყავდათ.. წლის ბოლომდე სიცოცხლეს უმწარებდნენ, წლის ბოლოს კი მორჩა ყველაფერი! ანი მე-9დან გაუშვეს და მდგომარეობა დაწყნარდა.. როდესაც საბუთების წასაღებად დედამისი მოვიდა ყველა ბიჭი ცივად შეხვდა, ზოგიერთი შეეპასუხა კიდევაც, ამ დღის შემდეგ კი ანი აღარავის უნახავსს კოლაში...

სწავლას ჩვეულაბრივად ვაგრძელებდით, საზაფხულო არდადეგებზე ყველამ გადავწყვიტეთ ერთად დაგვესვენა,აგღვენიშნა ის რომ უკვე მე-10 კლასელები ვიყავით.. დილის 9 საათზე ბარისახოში ვიყავით, ტურისტულ ოჯახს მივადექით, რომლებსაც უამრავი ოთახი ჰქონდათ, სადაც ნებისმიერ დამსვენებელს შეეძლო ეცხოვრა.. 15 ოთახი ავიღეთ და გარეთ გამოვედით, ყველაფერი უმშვვენიერესი იყო, ბუმბერაზი მთები გვიყურებდა თითქოს გვაკვირდებიანო.. საღამოს კი ტყეში წავედით, გადამწვანებული მინდორი, დიდი ალვის ხეები და ჩვენს მიერ დანთებული კოცონი ამშვენებდა იქაურობას.. ღამის 12 სათამდე ვლაპარაკობდით, ძველ დროს ვიხსენებდით, ბევრი შატალო და მასწავლებლების მრისხანება გვახსოვს, შემდეგ ბიჭები ანის ამბავზე გადავიდნენ, როგორც იქნა წავიდა და ყველა დაგვასვენაო.. 1 თუ 2 იყო სახლში, რომ დავბრუნდით.. გაგვიმართლა ასეთი თბილი დიასახლისი და მამასახლისი რომ შეგვხვდა, ბოლომდე გველოდებოდნენ... ბავშვები არ დაიკარგნონო..

დილით გოგოებს პახმელია გვქონდა და თავს ვერ ვწევდით მადღლა.. მარი ბებიამ (დიასახლისმა) მჟავე კიტრი, შემწვარი კარტოფილი და ფორთოხლის წვენი დაგვახვედრა, უსაყვარლესი ბებო იყო, ჩვენც რაც შეგვეძლო ვეხმარებოდით.. ბიჭები შეშის მოსაგროვებლად იყვნენ როდესაც მასპინძლებმა გვკითხეს "ანი კამკამიძე" ვინ არისო?!
-თქვენ საიდან იცით მასზე?
-გუშინ ბიჭები ლაპარაკობდნენ და ამბობდნენ ცუდი გოგო იყოვო
-ბებო გრძელი ამბებია, ჩვენი ყოფილი კლასელი იყო
-თუ არგინდათ ნუ მომიყვებით, არ ჩაგაცივდებით ბავშვებო..
-არა დასამალი რა გვაქ, სკოლიდან გარიცხეს მანამდე კი ბიჭები გამუდმებით აწვალებდნენ, მოსვენებას არ აძლევდნენ, ნუ არც ის გოგო იყო მამა აბრამის ბატკანი მაგრამ ესენი მაინც ცუდად იქცეოდნენ..
-ძალიან ცუდია.. ეჰ ბებო კაცს ჭკუა ვინ მისცა
ამაზე გაგვეცინა და ოთახში შევედით.. გამოვიცვალეთ ტოპი და მოკლე შორტი ჩავიცვით და გოგოები მდინარეზე წავედით..
საღამოს ბიჭებმა ამოგვაკითხეს და სახლში წაგვიყვანეს...
1კვირაში ბარისახო დავტოვეთ.. თბილისსში ჩამოვედით, თან სწავლა მალე გვეწყებოდა და მოსამზადებლები ვიყავით..

დაიწყო სკოლა დაიწყო ჩვენი ტანჯვა.. შეიძლება ანი წავიდა მაგრამ ახალი ბავშვი გადმოვდა სკოლაში, რომელიც ძველ დაპრკოლებას არ ჩამოოუვარდებოდა..
მას ნანუკა ერქვა,, ლამაზი გოგო იყო, ყურადრების ცენტრში მაგრამ ჩვენი ბიჭები ისევ გაგიჯდნენ, ზოგი კარგად ექცეოდა, ზოგი უბრალოდ ერთობოდა, ზოგიერთს კი საერთოდ არ აინტერესებდა..
ყოველ დღე ჩვენს კლასთან მოდიოდა, ბიჭები აყოლიებული ყავდა.. მასწავლებლებსაც არ მოსწონდათ ეს მაგრამ რა მათი საქმე იყო, ერთ ყურში შესდიოდათ მეორეში გასდიოდათ რომ არიგებდნენ..

რამოდენიმე დღეში ამ გოგომ ფლირტაობა დაიწყო, თავიდანვე ეტყობოდა რას წარმოადგენდა,, უმოკლესი კაბებით დადიოდა..მართალია უხდებოდა მაგრამ თავს იმცირებდა ბიჭებთან..
მთელი მე-10 კლასი ამ გოგოს შეალიეს, ერთი გასართობი დაკარგეს მეორე შეიძინეს..
რამოდენიმეჯერ ხელების ფათურსაც ქონდა ადგილი, ერთ კლასთან მორჩებოდა მეორეზე გადადიოდა.. მოკლედ რაც ამ სკოლაში ხდებოდა გასაოცარი და გამაკვირვებელი იყო..
ზოგჯერ გვინატრია ამათ ტვინი და ჩვენ მილიონიო...

რაც შეეხება ანის.. ოუ ეს რთული საკითხია.. დიდი ხანი არვკითხულობდით..
ერთხელ გადავწყვიტეთ მასთან სახლში მივსულიყავით, ტკბილეულობა ვიყიდეთ და სახლში მივადექით.. შევედით თუარა ვიღაც ბიჭი დავინახეთ, შემდეგ ანიც გამოვიდა..
-ვაა გოგოებო როგორ მომენატრეთ შემოდით.. გაიცანით ეს ჩემი შეყვარებულია
-არგვიკკვირს რავი..ჩვენც მოგვენატრე
-ჰო დასხედით ყავა თუ ჩაი?
-წყალი (მე)
-წყალი რად გინდა გოგო (თუკა-ჩემიკლასელი)
-რათ მინდა და რო გამოვფხიზლდე (და ჩამეცინა)
-ა ჰო ნუ რასვიზავთ ვერგამოვასწორებთ ეხლა აამას(თუკა)
წყალი მომიტანა და გამოკითხვით დავიწყეთ..
-ჰმ და ანი რას საქმიანობ?
-სახლში ვარ ჯერ მერე ვნახოთ
-ა და ეს ახალი "ლოვე" სახლში ჯდომით გაიჩინე თუ?..(თუკა)
სიცილი ვერ შევიკავე და ჩავიცინე, ნუ ვერც მიხვდა ანი რატომ გამეცინა,მთავარია თუკამ გაიგო..
-არა მყავდა ისედაც
-ბედნიერებას გისურვებ, და ჰო იმედია გაგიძლებს..
-კლასსში რახდება?
-ნუ იკითხავ, შენზე უარესი გადმოვიდა და ერთი ამბებია.. სრული კოშმარი.. ო ბოჟე მოი (თუკა)
-ცუდია თუ კარგი არვიცი მარა მაინც გილოცავთ...
-უკეთესი ვენახე მოსალოცი? (მე)
-როვნახავ გეტყვით...

ბოლოს მოგვბეზრდა თან შეყვარებულ წყვილს ხელს აღარ ვუშლიდით და წამოვედით, გზაში "ვბჭობდით" ყველაფერზე მაგრამ დასკვნა ჯერ კიდევ დაუდგენელი იყო... თვითონ ითხრიდნენ სამარეს და თვითონვე წვებობდნენ შიგნით.. მათი გამოსწორება შეუძლეებლი იყო..


პ.ს მოგწონთ? გავაგრძელო? იაქტიურეთ რა გთხოვთ!...