სიბნელე. სიბნელე იყო ის რასაც ჩემს გარშემო ვხედავდი. უსასრულობა. ვყვიროდი მაგრამ ჩემი არავის ესმოდა. სანდროს ვეძებდი ვეძებდი ვინმეს ვინც არ მომცემდა შიშის უფლებას. სად წავიდე? როგორ მოვიქცე? მივრბოდი, მივრბოდი სადღეც უსასრულობაში ასე უგზო უკვლოდ დავეხეტებოდი. ტირილი მინდოდა მაგრამ ვერ ვტიროდი. უცებ გავიგე ნაცნობი ხმა:
-ნინი... ნინი... აქ ვარ ფერია აქ ვარ.
ვყვიროდი სანდროს სახელს მაგრამ ვერ ვოულობდი. მივრბოდი მის ხმას მივყვებოდი. უცებ სადღაც ჩავვარდი. დიდი ხანი ვვარდებოდი და აი ვიგრძენი დაცემა სასწრაფოდ წამოვჯექი და თვალები გავახილე სინათლემ თვალი მომჭრა სად ვიყავი არ ვიცოდი. აი ისევ სანატრელი ხმა:
-ნინი აქ ვარ არ შეგეშინდეს.-ხმის ამოღება მინდოდა მაგრამ ვერაფერს ვამბობდი. ასოებს ერთმანეთს ვერ ვაბავდი.
-ს...ა...დ ..
-ჩუ ჩუ არაფერი თქვა. აქ ხარ ჩემთან ერთად გული წაგივიდა და სავაადმყოფოში მოგიყვნე. სისუსტე მომერია თვალების დახუჭვას ვაპირებდი როცა ვიღაცამ კარები შემოამტვრია. დუდას გაგიჟებული სახე რო დავინახე უფრო შემეშინდა.
-რა მოხდა??
-არაფერი სახლში მივიყვანე და გული წაუვიდა.
-დ...უ...დ..ა..
-ხო პატარა აქ ვარ. არ ილაპარაკო უბრალოდ მანიშნე კარგად ხარ?-მეც თვალები ორჯერ დავახამხამე.
ახლა მეორე გადარეული შემოვარდა რომელსაც რუსკა და ნუცა შემოყვა. ლადომ თავზე მაკოცა. გოგოები კი მოვარდნენ და ჩამეხუტნენ. ჰაერი ძლივს მყოფნიდა მაგრამ მსიამოვნებდა ამხელა სითბო ვუყურებდი მათ თბილ და მზრუნველ თვალებს და ვხვდებოდი რომ მათ გარეშე ცხოვრება არ შემეძლო
-დუდა დღეს ღამე დედაჩემი ჩამოდის.
-ნინი ცოტა ხნის წინ ჩამოვიდა
-რომელი საათია?
-4 ხდება
-ღამის?
-ხო
-წამიყვანეთ რა სახლშI
-ჯერ ვერ წაგიყვანთ ექიმს უნდა დაველოდოთ
ექიმიც მოვიდა სანდრო პირდაპირ მისკენ გაექანა პირი გააღო რომ რაღაც ეთქვა მაგრამ ექიმმა შეაწყვეტინა
-ნუ ნერვიულობ ყმაწვილო ყველაფერი კარგადაა. დილით ძალიან ხომ არ გადაიღალეთ ან რამეზე ხომ არ ინერვიულეთ?
-ორივე ერთად -უპასუხა სანდრომ
-ხოდა მაშინ შეგიძლიათ წაიყვანოთ. ახლა მას გამოძინება ჭირდება წამალს გამოგიწერთ დალევთ და დაგეძინებათ ხვალ კი ჩიტივით იქნებით.
-დიდი მადლობა ექიმო
-არაფრის გენაცვალე
დუდამ მანქანამდე ხელით ჩამიყვანა შენი დატვირთვა არ შეიძლებაო მანქანაში რო ჩამჯექით ნუცამ მითხრა
-გოგო დედაშენმა იცი ვინ ჩამოიყვანა?
-ვინ? ეხლა არ თქვა რო ზურა თორე გავაფრენ (ზურა ბიძაჩემია მამის მხრიდან რომელსაც ვერ ვიტან ბავშობაში სულ მავალებდა ხოლმე)
-არა გოგო კატო ჩამოიყვანა(კატო დედაჩემის დის შვილია. ძალიან კარგი გოგოა ჩემზე 1 წლით დიდია და მოკლედ ადრე სულ ერთად ვიზრდებოდით მერე წავიდა უცხოეთში და იქ ცხოვრობს)
ძაან მანიხარდა მისი ჩამოსვლა სახლში ასვლისთანავე შემომახტა ისე მომენატრა ეს ვირი. მერე მომიყვა ამბები თურმე ერთი ბიჭი გადაკიდებია და ტვინს უჭამდა. უნდა მოგიტაცოო უთქვია და გამოვასწარი საქართველოშიო. ყოველ დღე ვიკრიბებოდით და ვერთობოდით. ერთ დღესაც თბილისში მოთOვა. ნუ ხოიცით ეხლა თბილისის თოვდი ეგრევე რო დნება ხოდა მე, ნუცამ, რუსკამ და კატომ გადავწყვიტეთ გუდაურში წაცსვლა ოთხივე მაგრა ვსრიალებთ და დედაჩემს ვთხოვე რამე სახლი ენახა. ბიჭები პარკში ვნახეთ
-დუდა არ გინათ თქვენც გუდაურში??
-რაღაც საქმეები გვაქ ბიჭებს. თქვენ_ც რა თქვენ მიდიხართ?
-ხო აბა რაას გეუბნებოდი
-არ გისმენდი. მარტო რო არ წახვალთ ეგ ხო იცი?
-რატო ვითომ? კოტეჯებში მივდივართ და გარშემო ძაან ბევრი ხალხი იქნება. ვიღაც ბიჭებიც ჩამოდიან ხოლმე და ერთერთი მაინც ხო იქნება შენი ძმაკაცი ხოდა მოგიყვება ხოლმე მერე ამბებს.-დუდა ჩაფიქრებული მისმენდა მერე სანდროს და ლადოს შეუტრიალდა
-არ გინდათ გოგოებს გუდაურში წავყვეთ?
-რა გუდაურში ვბიჭო საქმეები გვაქ ტონა
-აბა ამათ მარტო ვერ გავუშვებ თან ვიღაც ბიჭები იქნებიანო და ამათმა თუ აიჩემეს ხო იცი მერე
-ვინ ბიჭები ან სად მიდიხართ მარტო(ლადო)
-აუ ვიღაც ბიჭები და გოგოები ჩამოდიან ხოლმე გვერძე კოტეჯებში და ერთად ვიქნებით.
-წამო ჩვენც გავგაზოთ რა დავისვენოთ ცოტა,. საქმეები მოიცდის (სანდრო)
მოკლედ გადაწყდა და ჩვენც დავიწყეთ მზადება. დედაჩემმ გაარკვია რო ამ კოტეჯებს სპეციალური ავტობუსი ემსახურება და შეგვეძლო იმათ გავყოლოდი. ბიჭებმა ჩვენ ავტობულის თავი არ გვაქო და მანქანით წამოვიდნენ. გოოებს ავტობუსში გვიდოდა. სანდრომ ჩვენ უკან გამოგყვებით და თუ დაიღალეთ ჩამოდითო. და აი დადგა სანატრელი დღე როცა უკვე უნდა წავსულიყავით. დილით ავტობუსმა მოგვაკითხა გოგოები ჩემთან იყვნე უკვე და ერთად ავედით. შუაში დავჯექით და ბიჭებმაც დარეკეს. ხო არ გადაიფიქრეთო მარა რო ვიუაარეთ სათითაი=ოდ ამივდნენ შუბლზე გვაკოცეს და ჩავიდნენ. მთელი გზა უკან მოგვყვებოდნენ. მე მუსიკებს ვუსმენდიდ ა გარეთ ვიყურევბოდი გოგოები კარტს ტამაშოვდნენ. გზაში ყველას მოშივდა და გავაჩერებინეთ ავტობუსი. ახლა შევამჩნიეთ მგზავრები რომლებიც ავტობუსში ისხდნენ. იმიტორო რესტორანში ძლივს შეეტივნენ. ჩვენ ბევრი რაღაც შევუკვეთეთ ბიჭებისთვისაც. დანარჩენები კი მალე მორჩნენ და წასვლა უნდოდათ. მძღოლმე ვერ დაგელოდებით ამდენსო. ჩვენც ვუთხარით რო ჩვენთვითონ წამოვიდოდით. ბიჭებიც მოვიდნენ, ჩავსკდით და მანქანით წავედით. იქ მისულს ძაან მაგარი სიტუაცია დაგვხვდა კოტეჯები გადაჭედილი იყო ჩვენხელებით მოკლედ ვფიქრობდი რო ეს ზამთარი ძაან მაგარი იქნებოდა.

ვიცი რომ ძალიან გვიან დავდე. ბევრი უარყოფითი კომენტარები ვნახე და გული აღარ მომიწევდა რომ დამეწერა. საერთოთ ვფიქრობ რომ შევწყვიტო მაინტერესბს თქვენი აზრი.