-რაა?-ვითო წაიწია ბატონი ბესო, მაგრამ იქედან გამომდინარე თუ როგორი განსხვავება იყო ამ ორ აყლაყს შორის ჩემი გამოთვლით ბესო ნაცემი, ხელ მოტეხილი და ნეკნებ ჩამტვრეული დარჩებოდა, ამიტომ გონებაში უკვე მკვდრად შევრაცხე.
-მეორეჯერ არ ვიმეორებ-ისევ ის ხმა.
-შენ ვაფშე ვინ ხარ?-ისევ არ თმობდა პოზიციებს ბატონი ბესო.
-მე ვინ ვარ ეგ შენი საქმე არაა, ეხლა კიდე ხელი გაუშვი თორე ინანებ-მშვიდი საუბრობდა "ბოროტი" უცნობი.
-აუ დავაი რაა...-აღარ მიუქცევია ბესოს ყურადღება „ბოროტისთვის“ ისე ჩამავლო ხელი და გამაქანა არჩეული მიმართულებით
-მე გაგაფრთხილე-გავიგონე უცნობის მიერ წარმოთქმული სიტყვები და გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე გამოგლიჯა ჩემი თავი... და ნივთივით უკან მომიქნია. ბესო წამოიწია და შეეცადა ჩემს დაბრუნებას, მაგრამ „ბოროტი“ უცნობის მიერ მოქნეულმა მუშტმა ის უკან დააბრუნა.
-მასთან ახლოს არ დაგინახო!!! თორემ შენებიც ვეღარ დაგინახავენ-განუცხადა, ჩამავლო ხელი და წამიყვანა მისი ავტომობილისკენ. ახლა თავის ფასების დრო ნამდვილად არ მქონდა, არ დამიწყია არ ჩავჯდები და რაღაც, დავიკავე ჩემი ადგილი და საქარე მინას მივადე თავი.
-კარგად ხარ?-ისე მკითხა, რომ გზისთვის თვალები არ მოუშორებია .
-კი... კარგად ვარ...-ვუპასუხე შეშინებულმა.
-დაწყნარდი!-მიბრძანა ისე თითქოს მე მინდა რომ მეშინოდეს და არ ვწყნარდები.
-მადლობა...
-არაფრის! და შეეცადე პრობლემებს არ გადაეყარო!-მაკვირვებდა მისი ესეთი ბოროტი ხმა როგორ შეეძლო ადამიანს ერთხელაც არ გაეღიმა მთელი დიალოგის განმავლობაში და მე მისი ეს ქმედება უფრო მბოჭავდა.
-ხო შევეცდები...-ირონიულად გავუღიმე, გეგონება ტრაფარეტი მიკავია ხელში წარწერით „ ეი პრობლემებო მოდით აქ ვარ“ !!!
მეტი არაფერი არ უთქვამს ისე მივედით სახლამდე.
-ნახვამდის!-გამაჩერა როცა ავტომობილიდან გადმოვდიოდი
-ნახვამდის... და მადლობა...- სადარბაზოში შევედი.
წამით გავჩერდი, მე ხომ არ მითქვმს მისთვის სად ვცხოვრობდი, საიდან იცოდა ჩემი მისამართი?! გამიკვირდა მაგრამ არ გავჩერებულვარ და გზა განვაგრძე. ლექსო სახლში დამხვდა, ტელევიზორს უყურებდა, გამომხედა, გამიღიმა და კიბეებზე მიმავალს მომაახა
-დაი მშია და რამე პრიგატოვ რააა-და გამეკრიჭა
-ძამი გამოვიცვლი და ბეზ პრაბლემ-მეც გავეკრიჭე და კიბეებე ასვლა განვაგრე.
ოთახში შევედი თუ არა საწოლზე დავეცი და დღევანედლი დღის გაანალიზება დავიწყე... რაღაცნაირად შემეშინდა არა ბესოსი არამედ „ბოროტი“ უცნობის... მისი ხმის გახსენებაზე ისევ გამცრა ტანში და გამეღიმა, მერე ისევ ჩემ თავს გავუბრაზდი რა გაცინებს თქო და ავეგდე, საჭირო ნივთებს ხელი დავსტაცე და აბაზანაში შევვარდი, ნახევარი საათის შემდეგ გამოვლასლასდი და ისევ დავემხე საწოლს, ტელეფონი ავიღე და ლელუკას დავურეკე
-ალო...-იმწამსვე მიპასუხა.
-გოგო გდე ხარ?
-სახლში ვარ სად უნდა ვიყო.
-აუ გოგო მიდი გამოეთრიე რაა ჩემთან, მაინც პარასკევია დღეს და თან ჩემთან დარჩი რააა....
-ხოოო, კაი გამოვალ ასე 20 წუთში.
-კაი ლელუკ, გელოდები.
-აჰამ- გავუთიშე და ტანსაცმლის ჩაცმა დავიწყე, ღია ფერის დახეული ჯინსი, კრემისფერი მაისური, და შავი კედები მოვირგე ტანზე, თმები მაღლა ავიწიე და ქვევით ჩავედი, სამზარეულოში შევედი და საჭმლის კეთებას შევუდექი, ზუსტად 20 წუთში ჩემი ძმა შემოლასლასდა სამზარეულოში, მისი შემოსვლა და კარებზე ზარი ერთი იყო.
-მე გავაღებ, შენ მაგიდა გაშალე-მითხრა და გასასვლელისკენ გაემართა, მე კიდე ჩემი საქმე გავაგრძელე, იმისდა მიუხედავად რომ მხოლოდ 16 წლის ვარ არაჩვეულებრივ კერძებს ვამზადებ. ამ დროს ლელუკა და ლექსო შემოვიდნენ სამზარეულოში, ლექსო დაბღვერილი უყურებდა ლელუკას და მეც ვერ გამეგო რა დააშავა ლელუკამ ისეთი ლექსო რომ გაბრაზდა.
-ლელა როგორ ხარ?-კითხა ლექსომ გაბრაზებულმა და თვალებში.
-რავიცი კარგად ვარ ლექსო... შენ როგორ ხარ?
-მეც არამიშავს, დღემ როგორ ჩაიარა?-მაცდურად გადახედა და მის პასუხს დაელოდა.
-ჩვეულებრივად.
-აჰა... კაი!-რაღაცნაირად უპასუხა, მეც ვერ გამეგო რა უნდოდა.
-ლექსო რა გჭირს შენ? სიცხე ხო არ გაქ? მოდი ერთი მეჩვენე-დაეჭვებით გავხედე ძმას, რომელიც ლელუკას ბოროტი თვალებით შესცქეროდა.
-აუუუ შენ გოგო წლები გემატება და ჭკუა არა ხოო?-გამიცინა და საჭმელს შეექცა.

- - - -
გამარჯობა. ესეც მესამე თავი, მიხარია რომ მოგწონთ ჩემი მოთხრობა, ისეთი დადებითი ემოციებით ვივსები როცა თქვენს კომენტარებს ვკითხულობ, თქვენ არც კი წარმოგიდგენიათ!
P.S. ბავშვებო ისტორია მინდა რომ კარგი გამოვიდეს, მინდა რომ თითოეული მომენტი ავღწერო სრულად და მთელი ემოციები მინდა რომ გადმოგცეთ, ის ემოციები რასაც მე წერისას განვიცდი, არ მინდა რომ მოვლენები ჩქარა განვავითარო, მშრალად გამომივიდეს, ამიტომაც არ მინდა რომ ისტორია გაწელილი გეჩვენოთ.