პღმერთო ჩემო ისევ დამრჩა არარსებობს...მანქანიდან გაბრაზებული გადმოვედი და სახლის კარებს დავეჯაჯგურე...კარები გავაღე თუ არა ისევ „იმას“ შევეჯეხე...
-შენ რა არ ამდგახარ...?
პასუხად ამოიზმუილა...
-ჩქარა ადექი!
-რაიყო ლამაზო ასე მალე მაგდებ...
-კარგი რა არ მაქ შენი თავი მართა გეუბნები...
ვუთხარი „გუშინდელ პატნიორს“ და ვუბრძანე ჩემი საკუთრება დაეტოვებინა,აუ რა იდიოტი ვარ მე აქ აას ვეჩხუბები და თვითონ სამსახურში მეჩქარება საათს დავხედე უკვე 10ს 10 აკლდა
საბუთები ავიღე და უცბად ჩავირბინე 3 სართული...1,2,3 ტკაც..ფეხი წამოვკარი და ის იყო რომ
უნდა დავცემულიყავი რომ ვიღაცის ძლიერმა მკავებმა დამიჭირეს...
-უკაცრავად მე,მაპატიეთ...
-არაუშავს,აწი გეცოდინებათ რომ 12 ქუსლიანი ფეხსაცმელებით არ უნდა ჩამოიბინოთ კიბეები...
-მაპატიეთ იცით მე მეჩქარებოდა...
-ხოდა გამიშვი ეხლა ხელები მეც მეჩქარება...
საშინლად გავწითლდი ვერც კი მივხვდი ისე ვიყავი მასზე ტკიპასავით აკრული,მხოლოდ ახლა შევამჩნიე მისი გარეგნობა მაღალი რომ იყო მივხვდი,რა სიმპატიურია ტუჩი მოვიკვნიტე და ასე უბრალოდ ავიწიე და ტუჩებში ვაკოცე,მანაც კოცნითვე მიპასუხა...
-არვიცი ვინ ხარ მაგრამ გემრიელი ტუჩები კი გაქვს...
უბრალოდ სადარბაზოდან გამოვედი და თითი ბაგეზე გადავისვი და ბედნიერად გამეღიმა ისიც უკან მომყვა...
-რაგქვია ლამაზო?
-ნატა მთელი უკვე შორი მანძილის გამო დავუყვირე და მანქანისკენ წავედი...
-შეხვედრამდე ნატალია... მითხრა და თვითონაც მანქანისკენ წავიდა...
ოფისში მისულმა მანქანა სადგომზე დავაყენე და ისევ კაკუნით წავედი კიბეები უცბად ავიარე,ყველას მივესალმე და პირდაპირ სათათბირო ოთახისკენ წავედი
-დაგაგვიანდათ გავიგონე დირექტორის ხმა...
-მაპატიეთ ბატონო გურამ საცობები იყო...
-დაბრძანდით...
თათბირზე მხოლოდ მასზე და მის კოცნაზე ვფიქრობდი,არა მაინც კიდე კაი ვაკოცე რა კარგი ტუჩები ქონია,სურნელი...
-შენ რას ფიქრობ ამასთან დაგავშირებით..?
-მე...
-ხო ჯობია ასე გავაკეთო,ნატალია...
-დიახ,რათქმაუნდა არვიცი რაზე დავეთანხმე მეთვითონაც...
-ხოდა ამიტომ გაგაცნობთ ჩემს შემცვლელს...
-ვინ შემცვლელს ბატონო გურამ?
-ახლა არ გითხარი დასვენება მჭირდება და თქვენ ახალი უფროსი გეყოლებათთქო?
-მაპატიეთ კარგად ვერ გავიგე...
-სად არის აქამდე ჩუმად ჩაილაპარაკა დირექტორმა როცა კარებიც გაიღო და გაკვირვებული მივაჩერდი ჩვენ ახალ სექსუალურ უფროსს მან მაცდურად გამიღიმა და საუბარი დაიწყო...
როგორც ჩანს ჩვენი ყოფილი უფროსი დაიღალა და აპირებს ამხელა კომპანია მის ძმისშვილ გადააბაროს თვითონ შვილი არყოლია და.
დაიწყო ლაპარაკი დემეტრემ:
-გამარჯობათ,მე თქვენი ახალი უფროსი ვარ ბატონ გურამს შევცვლი...
ყველამ თბილი ღიმილი აიკრა სახეზე.
-ვერ შეგპირდებით რომ კადრებს არ შევცვლი ვნახოთ რა იქნება... თქვა და ახლა ისევ ჩემსკენ გამოიხედა...
-დღევანდელი თათბირი დასრულებულია შეგიძლიათ წახვიდეთ...მეც ავდექი და გასვლას ვაპირებდი როცა მისი ხმა გავიგონე...
-ნატალია...გულმა ბაგაბუგი დაიწყო მისკენ გავიხედე
-გისმენთ ბატონო დემეტრე...
-ჩემთან მოდი... ერთ ადგილას იდგა მე კი მისკენ წავედი,მისი სურნელი ეს ტუჩები პირისპირ დავდექით მე თვალებში ვუყურებდი როცა ბატონი გურამი შემოვიდა...
-ნატალიას გაცნობა მოგისწრიათ...
-დიახ...
-ნატალია საუკეთესოა მის საქმეში
-და რა ევალება მას?
-მენეჯერია...
-დიახ გასაგებია..
-ნატალია დაათვალიერებინე კომპანია დემეტრეს...
-დიახ აუცილებლად თბილად გავუღიმე.
კარგი მგონი მე აღარ ვარ საჭირო ნატალია მოგხედავს...
-ნახვამდის ბატონო გურამ...
-ნახვამდის...
ისევ მარტო დავრჩით მხოლოდ მე და ის ერთ ოთახში...
-ესეიგი მენეჯერი ხარ...
-დიახ...ვუთხარი და თვალებში ჩავაშტერდი
-დილას არ იყავი ასე მორცხვად...
-დილას სხვა სიტუაცია იყო ბატონო დემეტრე...
-მაგრამ თქვენ მაკოცეთ ნატალია...
-მე გაკოცეთ როგორც დემეტრეს და არა როგორც ამ კომპანიის დირექტორს...
-გასაგებია ანუ სამსახურში კოლეგები ვართ? მე უფროსი შენ კი ჩემთან მუშაობ...
-ასეა...
-მაშინ სამსახურს გარეთ მე ვაწესებ წესებს...
-რა წესებს...
-აი ამ წესებს ძლიერი ხელი წელზე მომხვია მისკენ მიმიზიდა და ტუჩებში მაკოცა...
-ახლა ხომ მაკოცე როგორც დირექტორს...
-ბატონო დემეტრე...
-წამოდი ბევრი საქმე გვაქვს,ყველა ოთახი უნდა დამათვალიერებინო...

-მოდით პირველი სართულიდან დავიწყოთ...
-მოდი შენობით მელაპარაკე...
-ბატონო დემეტრე მე ხომ გთხოვეთ! ვუთხარი მე...
-იცი მომეწონა შენი კოცნა...
-არმინდა ამაზე საუბარი...
-მაშინ რატომ მაკოცე? მომიახლოვდა და მისკენ მიმიზიდა
-დემეტრე დაგვინახავენ
-არ მაინტერესებს რას იზამენ დაიმახსოვრე მხოლოდ ჩემი იქნები ნატალია!
-ოცნება უფასოა ბატონო დემეტრე ისევ ფორმალურად გავაგრძელე მე...
-მოგივლი...
ღმერთო ჩემო ეს ერთი კოცნა რად დამიჯდა...მეტი რომ გამეკეთებინა ხომ ცოლობას მომთხოვდა...
-შენი კაბინეტი სად არის?
-თქვენ სართულზე...
-მშვენიერია...
ბოლოს და ბოლოს ყველაფერი დავათვალიერებინე მისი კაბინეტიც დავათვალიერებინე ბევრი რამ არ მოეწონა და მიბრძანა შენ უნდა შეცვალოო...
9 საათამდე სამსახურში ვიყავი,დაღლილობისგან მალე მაგიდაზე ჩამეძინებოდა,ყველა წასული იყო მე კიდე რაღაც საბუთებს ვამოწმებდი
-არ დაიღალე? დავინახე კარებთან მდგომი დემეტრე...ოთახში შემოვიდა და ჩემს უკან დადგა...
-რას აკეთებ?
-ვერ ხედავ რომ ვმუშაობ?
-რა გჭირს?
-შეგიძლია თავი დამანებო?
-არ შემიძლია...
-რახან ერთხელ გაკოცე ეს იმას არ ნიშნავს რომ ბევრის უფლება გაქვს...
-ნატალია აქ ერთ კოცნაზე არარის საუბარი...
-აბა რა გინდა?
-შენ მინდიხარ...
-მე არ მინდიხარ...
-ხომ ვიცი რომ მატყუებ
თავი ჩემს კისერში ჩარგო და კისერში მაკოცა გამაჟრიალა...
-სახლში უნდა წავიდე...
-წამოდი მე გაგიყვან...
როგორ მინდოდა რომ ჩავხუტებულიყავი,მაგიჟებს მისი სურნელი მისი ტუჩები,სითბო თბილი და ვნებიანი გამოხედვა...
-ჩემი მანქანით ვარ...სკამიდან ავდექი და გასასვლელისკენ წავედი... ყველა წასული იყო მხოლოდ მე და დემეტრე...
-აქამდე აქ რაგინდა?
-საქმე მქონდა,მე ხომ ახალი უფროსი ვარ...
ვეღარ მოვითმინე მისი მზერა მივბრუნდი და ტუჩებში ვაკოცე...
-მხოლოდ ჩემი ხარ! ვნებიანი ხმით მჩურჩულებდა...
-ჩემთან წამოხვალ? მკითხა და კისერში კოცნა განაგრძო...
კოცნით ვუპასუხე
-დუმილი თანხმობის ნიშანია მითხრა და ხელი წელზე შემომხვია...
-რა გამიკეთე ნატალია?
-მე? ხო შენ
-მე არაფერი არ გამიკეთებია...
-კი გამიკეთე შენმა თვალებმა და ტუჩებმა დამატყვევა მითხრა და ტუჩებში მაკოცა...

-ესეიგი მოდიხარ ჩემთან?
-იცი ამწამს გამახსენდა დეიდაშვილის დაბადებისდღეა უნდა გავიქცე "ოსტატური ტყუილი"
-რატომ მეთამაშები ნატალია??
-მე გეთამაშებით?
-მეთამაშებით!
-მაშინ წესებს მე ვადგენ!
-აქ წესებს მე ვადგენ ლამაზო!
-დღეს არა! მკაცრი ხმით ვთქვი და ჩემი მანქანისკენ წავედი
"რთული თამაში წამოიწყე ნატალია" ჩემს თავს ვეუბნები,აბა რა გონია პირველივე ნახვაზე მასთან წავალ? ცდება...
სახლში მივედი,რთული დღის შემდეგ აბაზანა ნამდვილად ნეტარებაა...ცხელი წლის ქვეშ დგომა და უბრალოდ ფიქრი
რაზე ვფიქრობ?! არა,უფროსწორად ვისზე? ვისზე უნდა ვფიქრობდე?? არავიზეც არ ვფიქრობ,როგორ არა ფიქრობ!!
ისევ ჩემი ალტერეგო მეპასუხება რაუნდა ამას უნდა რომ გამაგიჟოს?!
აბაზანიდან გამოვედი გამოვიცვალე და ჩემს საყვარელ,ფუმფულა საწოლში შევძვერი...რა ცივია! გამეყინა ყველაფერი...
ეჰჰ ნატალია არავინ არ გყავს რომ გაგითბოს და...ისევ ჩემი "მეორე მე" გამოვიდა სიტყვით...
არვიცი ამ ფიქრებში როდის ჩამეძინა მაგრამ დილას ისევ მაღვიძარამ გამაღვიძა...რომ მკითხოთ ვინ არის ჩემი პირველი მტერი გიპასუხებთ რათქმაუნდა ეს საზიზღარი რამ! ყურში არასასიამოვნოდ მხვდება მისი ხმა და ამიტომ იძულებული ვარ რომ გამოვიღვიძო,რომ გამოვრთო...უკვე 9 საათია ვდგები,დილის პროცედურებს ვამთავრებ და კარადის წინ ვდგავარ და ვარჩევ რა უნდა ჩავიცვა დღეს... ეს ძალიან გრძელია,ეს ძალიან მოკლე,ეს ფერიარ მომწონს,ეს უკვე მეცვა ღმერთო ჩემო რა ჩავიცვა?! ყველაზე აქტუალური კითხვა ბოლოს არჩევანი მაინც ტყავის მუხლებამდე ქვედაბოლოზე და თეთრ პერანგზე გავაკეთე,მაინც სამსახურია დაკლასიკურად უნდა მეცვას,ძალიან მსუბუქი მაკიაჟი და არც ისე მაღალ-ქუსლიანი ფეხსაცმელი,
ყავა გავიკეთე და მშვიდად დავლიე შემდეგ პალტო შემოვიცვი,კარები გამოვიხურე და მანქანისკენ წავედი...
მანქანაში ჩავჯექი უნდა დავქოქო მაგრამ არ იქოქება შანსი არარის რას ჭირს?! სულ ახალთახალია!! სანამ მე გავარკვიე რასჭირდა სამსახურშიც დავაგვიანე დღეს კიდე თათბირი ქონდა ბატონ დემეტრეს...
ღმერთო მიშველე,დავიღუპე თან ისიც იხელთებს დროს და გამამწარებს "გუშინდელი უარისთვის"...
რაც შეიძლებოდა სწრაფად დავიჭირე ტაქსი და ვუთხარი რომ ცოტა ჩქარა ევლო...კომპანიაში კი არ შევედი შევფრინდი
ლიფტის ღილაკს გამუდმებით ვაჭერდი მაგრამ 3ივე ლიფტი დაკავებული აღმოჩნდა სხვა რა გზა მქონდა კიბეებით მომიწევდა ასვლა...ქლოშინით დავდგი ბოლო საფეხურზე ფეხი და დაღლილმა გავაგრძელე გზა სათათბირო ოთახისკენ...
კარები შევაღე და ყველას მზერა ჩემსკენ იყო...
-დაგაგვიანდათ,ნატალია "უი მართლა?! მე მეგონა ძალიან ადრე მოვედი?! გამოვეპასუხე ფიქრებში სინამდვილეში კიდევ მის წინ ვიდექი და უბრალოდ ვუსმენდი როგორ მსაყვედურობდა"
-მაპატიეთ ეს აღარ განმეორდება...
-იმედი მაქვს ამას კარგი შედეგები არ მოყვება!
ჩემი კუთვნილი ადგილი დავიკავე,დემეტრე რაღაცაზე ლაპარაკობდა მაგრამ არაფერი არ მესმოდა მაინც რა სიმპათიურია,როგორი განიერი მხრები ლაპარაკის მანერა და მომნუსხელი ღიმილი აქვს ისევ მის სახეს შევეჩეხე,გამიღიმა და საუბარი განაგრძო..და მაინც რა ცინიკოსია!
-ჯერჯერობით არაფერს არ ვაპირებ ჯერ კარგად უნდა გაგიცნოთ,მაგრამ არაფერს არ გაპატიებთ ძალიან მკაცრი ვიქნები...
"ოხ არავინ არ შეაშინო" გამოაცხადა პირდაპირ დემეტრემ,ბარემ ის გეთქვა მიფრთხილდით თორემ განახებთ ვინც ვარო...
სათათბიროდან ჩემი კაბინეტისკენ წავედი,არც დავუძახებივარ არაფერი უბრალოდ განაგრძო ჩემს კოლეგასთან საუბარი
"იმედები გავუცრუე"
-ეს ყველაფერი ხვალისთვის უნდა იყოს
შემოდის ოთახში ჩემი მარჯვენა ხელი და საბუთების დასტას მიწყობს მაგიდაზე...
-რაა? ხვალისთვის?
-დიახ ბატონმა დემეტრემ ასე თქვა...
მშვიდად მეუბნება ლანა...
-ნუ ეხლა თუ ბატონმა დემეტრემ თქვა... სარკაზმი არ დავიშორე ამ სიტყვების წარმოთქმისას...
მთელი დღე გამოყრუებული ვიჯექი კაბინეტში,არავის არ ვაინტერესებდი,მეც ვაკეთებდი ჩემს საქმეს და ვმუშაობდი უკვე 3 საათი იყო შესვენება გვიწევდა ამიტომ ცოტა ხნით გარეთ გასვლა და ყავის დალევა გადავწყვიტე...
-ახალი თანამშრომელი გვყავს...
-ვაა მართლა??
-სხდომაზე რატომ ართქვა ჩვენმა დირექტორმა...
-ეხლა აიყვანა,ძალიან ეშხიანი გოგოა და ეტყობა ბევრს მიაღწევს...
მთელი თავდაჯერებლობით წარმოსთქვა ეს სიტყვები ჩემმა კოლეგამ...
-რაა გოგოა? ყურები ვცქვიტე...
-აი მოდის...
ჩემს წინ ასე 28 29 წლის ქალი მოდიოდა,არაფერი დიდი შესახედაობის არ იყო უბრალოდ მკერდი ქონდა დიდი და საკმაოდ გამომწვედაც ეცვა...
-გამარჯობათ,ნატალიას ვეძებ თქვა ქალმა და ლანას შეხედა...
-ნატალია მე ვარ ფეხზე ავდექი და გავუტოლდი ჩემზე მაღალი მაინც არარის გონებაში ჩავიცინე და ქალის წინ დავდექი...
-ბატონმა დემეტრემ მითხრა რომ თქვენ ადგილას მე უნდა ვიმუშავო და ამიტომ მალე აბარგდით თუ შეიძლება...
ისეთი აგდებული ტონით მითხრა რომ ალბათ გავწეწავდი,რას ქვია ჩემს ადგილას უნდა იმუშაოს და მალე ავბარგდე...
-ვერ გავიგე?
-რა ვერ გაიგეთ!
-რა უნდა ვქნა?
-დაცალეთ თქვენი ოთახი...
-ერთი წუთით გენაცვალე რაღაც გეშლება
თავს ძლივს ვიკავებდი ,რომ არ ავფეთქბულიყავი,თავს საშინლად ვგრძნობდი...
-თუ გინდათ ბატონ დემეტრეს ვკითხოთ! ცხვირი აიბზუა ქალბატონმა და ცინიკური ღიმილით გამიღიმა...
-ეხლა აქედან დამეკარგე თორე მერე განახებ როგორ უნდა აბარგება მეც არ დავაკელი და ადგილს მოვწყდი...
კიბეები ავიარე და დემეტრეს კაბინეტში შევვარდი...
-რას ნიშნავს დემეტრე ეს ყველაფერი...
-ნუ ყვირიხარ და წერიერად
-კიდე მე ნუ ვყვირივარ? ვიღაც კა*პა მოდის და მეუბნება,რომ თურმე უნდა ავბარგდე,ამიხსენი რას ნიშნავს ეს ყველაფერი???
-სხვაგან გადამყავხარ...
-რაა?
-ხო რაც გაიგონე...
-რას ნიშნავს სხვაგან გადაგყავარ...
-მინდა რომ ჩემი მდივანი გახდე...
რაო?? მდივანიო ეს ხომ არ აფრენს??
-დემეტრე,გაიმეორე რა გინდა?
-მინდა რომ ჩემი მდივანი გახდე...
კაბინეტიდან დამშვიდებული გამოვდივარ "თავი ხელში აიყვანე ნატალია" ჩემს თავს შემოვუძახე და დინჯი ნაბიჯებით წავედი კარებისკენ დღეს მუშაობის გაგრძელება არ შემიძლია... გზაში ისევ ის კა*პა მხვდება..
-რაო ბატონმა დემეტრემ?!
-კარგად მომისმინე,არვიცი დემეტრემ რა მოიფიქრა მაგრამ დამიჯერე აქ ყოფნა დიდ ხანს არ გიწერია... ვუთხარი და საშინლად გაბრაზებული გამოვედი კომპანიისკენ,ტაქსი დავიჭირე და სახლში წავედი...სახლში შევედი თუ არა კარები მივაჯახუნე იქვე ჩავიკეცე და ავტირდი...
არ ვაპატიებ! როგორ დამამცირა იმ კა*პის წინ მეზიზღება,საშინლად მეზიზღება!! ასე გვიმაში და ერთ ამბავში ვიყავი ტელეფონმა რომ დამირეკა რათქმაუნდა დემეტრე იქნებოდა 1თხელ დარეკა არ ავიღე მეორეჯერ დარეკა არ ავიღე მესამეჯერ დარეკა არ ავიღე მერე მესიჯი მომივიდა...
"გამიღე კარები" მე რა გავაკეთე უბრალოდ ერთ ადგილას ვიჯექი და არაფერს არ ვაკეთებდი..მერე ბრახუნი და კარებ
ზე ზარის ხმა გავიგონე ბოლოს დავნებდი და გავაღე...
-გინდა გამაგიჟო?? რას აკეთებდი ამდენი ხანი გოგო კარები რატომ არ გამიღე მომიახლოვდა და მაჯაზე ჩამაფრინდა...
-გამიშვი! შენი დანახვაც არ მინდა მომშორდი...
-სამსახურიდან რატომ წამოხვედი...
-მართალი ხარ წამოვედი...
-მიპასუხე ნატალია
-წამოვედი,ხვალ განცხადებას დავწერ და საერთოდ წამოვალ
-ნატალია ნერვებს მიშლი
-დემეტრე თავი დამანებე...
-რა გჭირს ნატალია...
-შენი მდვივანი არ ვიქნები! ამოვისლუკუნე და მოვშორდი...
მაგას სიკვდილი მირჩევნია!
-ნატალია მომისმინე...
-არასდროს არ გაპატიებ იმ გა*პის წინაშე ასე მწარედ რომ დამამცირე
თავი გამანებე გაიგე? წადი მომშორდი! მთელი ძალით გავაგდე გარეთ და კარები გამოვიხურე!
მეორე დღეს სამსახურში წავედი მაინტერესებდა რას მოიმოქმედებდა ბატონი დემეტრე...
-ბატონი დემეტრე კაბინეტში გელოდებათ...მითხრა ერთერთმა ასისტენტმა...მეც გავემართე მისი კაბინეტისკენ ამაყად მივდიოდი კარები გავაღე და რას ვხედავ როგორ ეხუტება ის კა*პა ქალი ჩემს მამაკაცს...
მართალი ვიყავი კა*პა კიარა ნამდვილი ბო*ია...მე თქვენ გაჩვენებთ როგორ უნდა ჩემი გამწარება გავიფიქრე და ვთქვი...
-ბატონო დემეტრე მეძახდით ვითომც აქ არაფერი სახით შევხედე და მისკენ წავედი,შეცბა ხელი გაუშვა ქალს და თავის მოწესრიგებას შეუდგა...
ქალმაც კაბა გაისწორა,გამარჯვებული სახით შემომხედა და ოთახიდან გავიდა...
-რატომ მეძახდით ბატონო დემეტრე...
-როგორც იცი ჩემი მდივანი უნდა გახდე!
-მე განცხადების დასაწერად მოვედი...
-უფლება არ გაქვს სამსახურიდან წახვიდე...
-რატომ ვითომ?
-მე ასე მინდა და ამიტომ...
-ფეხებზე თქვენ რა გინდათ ბატონო დემეტრე,აქ უკვე მთავარია მე რა მინდა...ერთი ნაბიჯით ჩემსკენ წამოვიდა ხელი მომკიდა და მისკენ მიმიზიდა...
-მომისმინე ნატალია ერთხელ კიდევ დამელაპარაკები ეგრე და დავივიწყებ რომ ჩემი საყვარელი ქალი ხარ!
-ფეხებზე შენი აზრები და ისიც ვინ ვარ შენთს იმ შენ კახპას მიხედე კაბინეტიდან გამოსულს მივაძახე...
-ხო ისე ბოდიში ხელი შეგიშალე!
ეს ისე ვიყავი ვითომ ძლიერი თორემ სინამდვილეში მინდოდა მიწა გამსკდომოდა და შინ ჩავეტანე..!
ბოლოს გეგმები დავსახე გონებაში რას გავაკეთებდი და ჩემი ყოფილი კაბინეტისკენ გავწიე სადაც ისევ ის კა*პა დამხვდა...
-შენ ისევ აქ ხარ შევხედე და ერთი გენახათ როგორ შემომხედა...
-მე თუ შენ?
-აბა ეხლავე აქედან წადი,მე შენნაირი არ გეგონო...
-ვინ მოგცა უფლება ესე მომექცე...
-დროზე აქედან გაეთრიე! დროზე,დროზე არ მაქვს შენი თავი ბევრი სამუშაო მაქვს ბოლოს მაინც გავაგდე ოთახიდან,როგორც მივხვდი დემეტრესთან მიდიოდა საჩივრებით...დარწმუნებული ვარ დემეტრეს მხოლოდ გასართობად უნდა თორემ ისე ეგეთ ქალებს არც შეხედავს,აქაც ჩემს გამო მოიყვანა მე რომ მაეჭვიანოს! მოიცადე გაჩვენებ ბატონო დემეტრე როგორ უნდა ჩემი ეჭვიანობა...
საღამომდე არავის არ შევუწუხებივარ,გუშინდელი საქმის გაკეტებაც დღეს დამევალა და ამიტომ მომიწია თავი ორმაგად დამეტვირთა ბოლოს 8 საათი იყო რომ ოფისიდან გამოვედი არავინ არ იყო ჩემს გარდა...არა ეს მე მეგონა რომ ჩემს გარდა არავინ არ იყო...კომპანიის გარეთ ჩემი მანქანისკენ მივდიოდი რომ დავინახე როგორ ყავდა მიყუდებული დემეტრეს ის კა*პა და კოცნიდა..."ვითომც აქ არაფერი" სახით გავაგრძელე სვლა ჩემი მანქანისკენ დავინახე როგორ გაუღო მანქანის კარი თვითონ როგორ მოუარა მეორე მხრიდან და ადგილს მოწყდა მე? მე უბრალოდ მანქანაში ვიჯექი მეც წავედი ისეთი სისწრაფით მოვწყდი ადგილს არ მეგონა თუ გადავრჩებოდი,ცრემლებმა გზა იპოვეს ჩემს ლოყებზე ჩამოსრიალდნენ არა რა მატირებს დებილი ვარ?! დებილი არა უფრო შეყვარებული ხარ ნატალია! ღმერთო ჩემო როგორ მეზიზღება ის კა*პა ვიცი რომ ამყველაფერს იმიტომ აკეთებს რომ მაეჭვიანოს მაგრამ არ ეღირსება არ ვიეჭვიანებ,მის ანკესზე არ წამოვეგები მაგრამ უკვე რომ ვეჭვიანობ? როგორ გინდა იმ ქალის ადგილას ყოფნა ნატალია! მეუბნება სარკაზმით ჩემი "მეორე მე"
ეჰჰ,ვის ვატყუებ მართლა საშინლად ვეჭვიანობ...სახლისკენ გზა ძალიან დიდი მეჩვენება მხოლოდ სააბაზანოში თუ ვპოულობ შვებას ისევ ჩემს საწოლში ვწვები ოღონდ უკვე ცრემლები მახრჩობს,ალბათ ძილი არმიწერია...მე აქ ვკვდები იმას კი ალბათ ვნებიანი ღამეაქვს...
ხვალ მამაჩემის დაბადებისდღეა,ვაიმე მე კიდე საჩუქარიც არმიყიდია ალბათ ხვალ ჩემს სახლში მთელი" ნაღები საზოგადოება" მოიყრის თავს რაგაუძლებს მათ ყალბ ღიმილს და ქცევებს რომ ვითომ ყველას უყვარხარ ანდა ან იმიტომ არიან რომ მამაჩემს დაანახონ შენ გვერდით ვართო ან უბრალოდ მოვიდნენ რადგან მამაჩემის კომპანიაში მეწილეები არიან! მერე დაიწყება ნახე მამა რაკარგი ბიჭია არ გინდა გაიცნო?! ნახე რაკარგი მშობლები ყავს...არა ნამდვილად არ შემიძლია ამყველაფრის ატანა მაგრამ რა ვქნა სხვა გზა არ მაქვს უნდა წავიდე მაინც მამაჩემია...
მთელი ღამე თეთრად გავათენე დილის 5საათზე ჩამეძინა ცხადია სამსახურში წავიდოდი მაინც არ დავთმობდი ჩემს პოზიციებს...
9იყო რომ გამეღვიძა საშინლად მეძინებოდა მაგრამ რა მექნსა...მაკიაჟით ჩაშავებული თვალები დავიფარე.კლასიკური შარვალი და ლურჯი პერანგი ჩავიცვი,თმები ბოლოებში დავიხვიე ბაცი ფერის ტუჩსაცხი,ჩანთა და მზად ვიყავი.ძალიან მაგარი ყავა გავიკეთე...ვიჯექი და უბრალოდ ვფიქრობდი ხან რაზე ხან რაზე საფიქრალს რა გამოლევს? არა უბრალოდ რომ არ გადავყრებოდი ამკაცს რა იქნებოდა ან არ მეკოცნა მაინც...ან უბრალოდ იმ დღეს კიბეებზე იმ სისწრაფით არ ჩამომერბინა...რატომ?! ყველაფერი შენ რატომ გემართება ნატალია...საათს უღიმღამოდ შევხედე და კიბეები ჩავიარე აი ეს კიბე იყო კისერი რომ მოვიტეხე და მის მკლავებში ავღმოჩნდი არა მაინც მაჟრიალებს იმის გახსენებაზე როგორ ვაკოცე და როგორ აღმოვჩნდი მის მკლავებში.
^^^
სამსახურში მისულს ყველა იქ დამხვდა...ჩემი კაბინეტისკენ გავწიე და კარები გავაღე როცა ისევ ის კა*პა დავინახე,ღმერთო ჩემო ამან ჭკუა რატომ ვერ ისწავლა?? რატომ მხვდება ყველა დებილი მეეე!
-მგონი წესიერად ვერ აგიხსენი ხო რაც ხდება და როგორც ხდება?
არც კი მისმენს საბუთებში იხედება და რაღაცეებს კითხულობს...
-ნუ წვალობ მაინც ვერ გაარკვევ მანდ რა წერია...ერთი წუთით ყრუ ხარ? შენ გელაპარაკები.
უკვე წყობიდან გამოყვანილი მისკენ წავედი და მაგიდაზე რაც კი იყო ხელის მოსმით იატაკზე აღმოჩნდა...
-ესეც ასე შეგიძლია ხელი მოაწერო! მეუბნება,გახარებულ მზერას მტყორცნის და საბუთს მაწვდის...
-რას?
-იმას რომ დღეიდან ბატონი დემეტრეს მდივანი გახდებით...
-უკაცრავად გენაცვალე მგონი კარგად ვერ გამიგეთ!
-არა,ეს შენ ვერ გაიგე კარგად ნატალია!
ოთახში ჩემი საყვარელი მამაკაცის სურნელი დგება,მისკენ ვიხედები და დემეტრეს ვხედავ რუხ პიჯაკსა და თეთრ პერანგში...ისეთი თვალებით მიყურებს თითქოს დაუძინებელ მტერს უყურებსო მაგრამ მაინც შეგვიძლია ამოვიკითხოთ მის თვალებში ჩემდამი გრძნობა გრძნობა რომელიც თავს ახსენებს ჩემი ყურებისას...
-დემეტრე ამიხსნი რა ხდება...
-ასახსნერი არაფერია ქალბატონო ნატალია სამსახურს ტოვებთ ან ჩემი მდივანი ხდებით!
-კარგით თუ ასახსნელი არაფერია მაშინ სამსახურს დავტოვებ!
-დარწმუნებული ხართ ქალბატონო ნატალია?
-დიახ,სრულებით...
-თინა დაგვტოვე! ოთახში ისმის მისი ბარიტონი და ქალიც იმწამსვე დგება სკამიდან...
„ესეიგი თინა“ ვფიქრობ ჩემთვის და „მამის მკვლელ“ მზერას ვაყოლებ ქალბატონ თინას..
-ნატალია მომისმინე ძალიან ცუდად მეთამაშები...
ოჰ,ამას ვინ მეუბნება? ის ვინ იყო ვნებიანად რომ კოცნიდა თინას თუ ვინც არის?!! ეხლა ჩემგან რა უნდა მისი მდივანი გავხდე და მისი კაპრიზები ავასრულო არამც და არამც!
-თამაშში რას გულისხმობთ ბატონო დემეტრე?
-კარგად იცი რასაც... მამაკაცი ჩვენს შორის დისტანციას ამცირებს და ჩემსკენ მოდის,საჩვენებ თითს ზედა ტუჩზე ატარებს და ნაცრისფერი თვალებით თვალებში მიყურებს...
-ნუთუ არ გინდა,რომ ეხლა გაკოცო...
იმწამსვე რეაგირებს ალტერეგო და მამაკაცის კითხვაზე ტაშს უკრავს დადებითი პასუხით.მაგრამ მე რის ნატალია ვარ რათქმაუნდა,ვუარყოფ და ჯიუტად „არას“ ვამბობ...
-როგორ უნდა მინდოდეს იმ კაცის კოცნა რომელმაც დამამცირა,მიღალატა და სხვაში გამცვალა...
-ეჭვიანობ ნატალია?
-მე არ ვეჭვიანობ ბატონო დემეტრე მე უბრალოდ ფაქტს ავღნიშნავ!
-მაშინ რატომ მიდიხართ სამსახურიდან?
-არავის არ მივცემ უფლებას დამამციროს
-ესეიგი,ამით თქვენ მცირდებით?
-დიახ,ამდენი არ მისწავლია იმისთვის რომ ვიღაც დემეტრე ავალიანის მდივანი გავხდე...
-მე ვიღაც ვარ ნატალია?
-ამ წამიდან დიახ...
-ანუ მივიწყებ?
-დიახ გივიწყებთ...
ობოლი ცრემლი მიგორდება თვალიდან და ოთახს ვტოვებ მაგრამ მაინც მესმის სიტყვები
„მაგასაც ვნახავთ!“
საშინელ ხასიათზე ვარ...როცა საშინელ ხასიათზე ვარ რასვაკეთებ? საშოპინგოდ მივდივარ ან ბევრ შოკოლადს და ნაყინს ვჭამ ან მეგობრებს ვურეკავ...
არავის ნახვის თავი არ მქონდა ამიტომ გადავწყვიტე რომ მამაჩემისთვის საჩუქარი ამერჩია თან ჩემთვისაც ამერჩია ტანსაცმელი...
იმის მიუხედავად რომ განწყობა არ მქონდა მინდოდა მამაჩემის დაბადებისდღეზე ლამაზად და გემოვნებიანად მცმოდა და სტუმრებისთვის თავბრო დამეხვია...
ბევრი სიარულის შემდეგ ულამაზესი კაბა ავარჩიე შაბიამისფერი თვლებით,მამას ულამაზესი საათი ვუყიდე ისეთი მას რომ შეეფერება...
სხვა რა გზა მქონდა სახლში წავედი...
^^^
ასე თუ ისე,საღამომდე დრო გავწელე და ბოლოს 7საათიც მოვიდა როგორც ქალიშვილი ცოტა ადრეც ხო უნდა მივსულიყავი მამას საჩუქარი ლამაზ პარკში ჩავდე მისი კონიაკიც შევფუთე...
კაბაც ჩავიცვი ლოკონები მხარზე გადმოვიყარე ლამაზი თვალისმომჭრელი საყურები გავიკეთე.
სუსტი მაგრამ ლამაზი მაკიაჟი გავიკეთე,შავი „ლობუტინები“ ჩავიცვი და „CHANEL MADEMOISELLE” მივიპკურე სარკის წინ ბევრჯერ დავტრიალდი ჩემი თავით გმაყოფილი გამოვედი სახლიდან,მანქანაში ჩავჯექი და მამაჩემის სახლისკენ გავწიე...
^^^
საერთოდ მდიდარი მშობლები მყავს,მამას სხვადასხვა კომპანიებში წილები აქვს,დედას საკონდიტრო ნაწარმის ქარხანა აქვს ყველანაირ ტკბილეულს ამზადებს პოპულარულიცარის და ხარისხსაც ვერ დაუწუნებ მე მამის პროფესიას გავყევი.
^^^
სახლთან მანქანების რაოდენობამ თვალი მომჭრა...ჰოლი სავსე იყო ძვირფასი სუნამოს სუნით სასიამოვნო მუსიკა იყო ჩართული,ყველა საუბრობდა მამა მოვძებნე თვალებით მისკენ წავედი და ვუთხარი:
-მსოფლიოში ყველაზე კარგ მამიკოს დაბადებისდღეს ვულოცავ! გულწრფელი ღიმილით გავუღიმე და საჩუქარი გავუწოდე
-ჩემი ქალიშვილი მოვიდა! არ უნდა მოიკითხო შენი მოხუცი მამიკო?!
-მამა შენ მოხუცი არ ხარ და საერთოდ სულ მახსოვხარ შენ მაინც არიცოდე რა გადატვირთული გრაფიკი მაქვს...
„განსაკუთრებით ეხლა“ გავიფიქრე მე...
-ხო სამსახურზე გამახსენდა შენთან სერიოზული სალაპარაკო მაქვს...
-მითხარი!
-წამოდი დაგელაპარაკები!
მამამ კაბინეტში გამიყვანა ოთახის კარები მოხურა და საუბარი დაიწყო...
შვილო უკვე 25 წლის ხარ და არშეიძლება ასე დიდ ხანს ვიფიქრე და გადავწყვიტე,ერთი თვეა ძალიან კარგი ბიჭი გავიცანი...თავისი კომპანია აქვს...დანარჩენი უკვე აღარ მესმოდა
უკვე მივხვდი მამას საითკენ მიჰყავდა ლაპარაკი...არა ნამდვილად არ ვაპირებდი უარის თქმას
ახლა ნამდვილად მჭირდებოდა მისი დავიწყება და მჭირდებოდა ამისთვის მამაკაცი...წარმოვიდგინე ჩემი თავი ცოლად და პატარძლად და გამაჟრიალა...
არ იქცევი სწორად შემომძახა „მეორე მემ“ შენ გაჩუმდი!! ვინ გეკითხება?! ჩემი ცხოვრებაა!
ასე გადავწყვიტე დაე იტანჯოს დემეტრე ავალიანმა! მაგრამ მე?! მე ვის ვატყუებ მე არ დავიტანჯები?! რაც არის არის! მე ამ ნაბიჯს გადავდგამ...
-ნატა თანახმა ხარ?
-კი მამა თანახმა ვარ!!
-რაა? მართლა?
-ხო მამა მართლა...!
-ძალიან კარგი ნიშნობაღა დაგვრჩენია...წამოდი ნატა!
მამამ სტუმრებისკენ წამიყვანა იმდენი ხალხი იყო,დედაც იქვე იყო სულელივით იღიმოდა მივხვდი ყველაფერი იცოდა...
-მოკლედ გაიცანით ალბათ მეტნაკლებად ყველა იცნობთ ეს ჩემი ქალიშვილი ნატალიაა!
ვგრძნობდი უამრავი ადამიანის მწველ მზერას როგორ მათვალიერებდნენ!
-მინდა ყველას ყურადღება აქეთ მოვმართო!! დღეს ჩემი დაბადებისდღის გარდა კიდევ რაღაცასაც ავღნიშნავთ ეს კი ჩემი შვილის ნიშნობააა...
მთელი დარბაზი ახმაურდა ყველა მე მიყურებდა...
-მამამ ხელი გამომიწოდა და მის გვერდით დამაყენა..!
-მინდა ჩემი სასიძო გაგაცნოთ...
ღმერთო სადაცაა გული მგლიჯავს! აქვე ინფარქტი მომივა! რომ არ მომეწონოს მახინჯი ან მოხუცი რომ აღმოჩნდეს?! არა მამა ერთადერთ ქალიშვილს ამისთვის არ გაიმეტებდა!!
-დემეტრე,სად ხარ...ამბობს მამა ჩემს საყვარელ სახელს
ღმერთო მძინავს ხომ?! ხომ მძინავს ეს ყველაფერი ხომ აფსურდია აი ეხლა გამეღვიძება!!
ოთახში ჩემთვის საოცრად ნაცნობი პიროვნება შემოდის მედედურად დგამს ნაბიჯებს საოცრად სიმპათიურია იმდენად რომ მინდა მისი ტუჩების გემო გავსინჯო...
-გილოცავთ მინდა ამ სასმისით დაგლოცოთ,იხარეთ და იბედნიერეთ
დემეტრე მიახლოვდება სარკასტულად იღიმის ჩემს გვერდით დგება და წელზე ხელს მხვევს...
მე კი თვალებს ვუბრიალებ და ისე რომ სტუმრებმა არ დაინახონ ვიცილებ!
სტუმრები უკვე აღარ გვისმენენ მომილოცეს,მისურვეს ბედნიერება ბარაქა ბლა ბლა ბლა ეს ხომ ყველაფერი აფსურდია!!!
-მამა ეს ყველაფერი რას ნიშნავს ვჩურჩულებ მამას გასაგონად!
-დემეტრე ავალიანი გაიცანი შენი მომავალი ქმარი...
-მამა ჩემი უფროსია!
-ვიცი შვილო!
-რაა მამა?
ჩემს ოთახში სასოწარკვეთილი მივრბივარ,ვგრძნობ როგორ მომყვება სასურველი მამაკაცი და ჩემს ბავშვობის ოთახში შევდივარ და საწოლზე მოწყვეტით ვწვები და ვქვითინებ...
-რატომ ტირი ნატალია? ოთახში დემეტრეს სურნელით ივსება მეც ვცდილობა მისი სურნელის მოშორებას და აივნისკენ მივდივარ
ბრრ! მცივა ღამე,მთვარე,ვარსკვლავები...
დემეტრე გარეთ გამოდის მის პიჯაკს იხდის და მე მაძლევს რა რომანტიულია!
-ნატალია! ჩემს უკან დგება და ხელებს წელზე მხვევს..!
-გამიშვი დემეტრე!
-მეყოფა შენი გაშვება,სამუდამოდ ჩემი იქნები!!
-არა შენი არასდროს არ ვიქნები!
ისეთ ტყუილს ვამბობ მეც რომ არ მჯერა! მეცინება
-იქნები თან როგორ! მისკენ ვბრუნდები და მისი სუნთქვა სახეში მეცემა როგორ მიყვარს მისი უძიროდ ნაცრისფერი თვალების ყურება მათში ბევრ რამეს რომ ამოიკითხავ ერთერთი ჩემდამი სიყვარულია!
მთელი ღამე თეთრად გავათენე დილის 5საათზე ჩამეძინა ცხადია სამსახურში წავიდოდი მაინც არ დავთმობდი ჩემს პოზიციებს...
9იყო რომ გამეღვიძა საშინლად მეძინებოდა მაგრამ რა მექნსა...მაკიაჟით ჩაშავებული თვალები დავიფარე.კლასიკური შარვალი და ლურჯი პერანგი ჩავიცვი,თმები ბოლოებში დავიხვიე ბაცი ფერის ტუჩსაცხი,ჩანთა და მზად ვიყავი.ძალიან მაგარი ყავა გავიკეთე...ვიჯექი და უბრალოდ ვფიქრობდი ხან რაზე ხან რაზე საფიქრალს რა გამოლევს? არა უბრალოდ რომ არ გადავყრებოდი ამკაცს რა იქნებოდა ან არ მეკოცნა მაინც...ან უბრალოდ იმ დღეს კიბეებზე იმ სისწრაფით არ ჩამომერბინა...რატომ?! ყველაფერი შენ რატომ გემართება ნატალია...საათს უღიმღამოდ შევხედე და კიბეები ჩავიარე აი ეს კიბე იყო კისერი რომ მოვიტეხე და მის მკლავებში ავღმოჩნდი არა მაინც მაჟრიალებს იმის გახსენებაზე როგორ ვაკოცე და როგორ აღმოვჩნდი მის მკლავებში.
^^^
სამსახურში მისულს ყველა იქ დამხვდა...ჩემი კაბინეტისკენ გავწიე და კარები გავაღე როცა ისევ ის კა*პა დავინახე,ღმერთო ჩემო ამან ჭკუა რატომ ვერ ისწავლა?? რატომ მხვდება ყველა დებილი მეეე!
-მგონი წესიერად ვერ აგიხსენი ხო რაც ხდება და როგორც ხდება?
არც კი მისმენს საბუთებში იხედება და რაღაცეებს კითხულობს...
-ნუ წვალობ მაინც ვერ გაარკვევ მანდ რა წერია...ერთი წუთით ყრუ ხარ? შენ გელაპარაკები.
უკვე წყობიდან გამოყვანილი მისკენ წავედი და მაგიდაზე რაც კი იყო ხელის მოსმით იატაკზე აღმოჩნდა...
-ესეც ასე შეგიძლია ხელი მოაწერო! მეუბნება,გახარებულ მზერას მტყორცნის და საბუთს მაწვდის...
-რას?
-იმას რომ დღეიდან ბატონი დემეტრეს მდივანი გახდებით...
-უკაცრავად გენაცვალე მგონი კარგად ვერ გამიგეთ!
-არა,ეს შენ ვერ გაიგე კარგად ნატალია!
ოთახში ჩემი საყვარელი მამაკაცის სურნელი დგება,მისკენ ვიხედები და დემეტრეს ვხედავ რუხ პიჯაკსა და თეთრ პერანგში...ისეთი თვალებით მიყურებს თითქოს დაუძინებელ მტერს უყურებსო მაგრამ მაინც შეგვიძლია ამოვიკითხოთ მის თვალებში ჩემდამი გრძნობა გრძნობა რომელიც თავს ახსენებს ჩემი ყურებისას...
-დემეტრე ამიხსნი რა ხდება...
-ასახსნერი არაფერია ქალბატონო ნატალია სამსახურს ტოვებთ ან ჩემი მდივანი ხდებით!
-კარგით თუ ასახსნელი არაფერია მაშინ სამსახურს დავტოვებ!
-დარწმუნებული ხართ ქალბატონო ნატალია?
-დიახ,სრულებით...
-თინა დაგვტოვე! ოთახში ისმის მისი ბარიტონი და ქალიც იმწამსვე დგება სკამიდან...
„ესეიგი თინა“ ვფიქრობ ჩემთვის და „მამის მკვლელ“ მზერას ვაყოლებ ქალბატონ თინას..
-ნატალია მომისმინე ძალიან ცუდად მეთამაშები...
ოჰ,ამას ვინ მეუბნება? ის ვინ იყო ვნებიანად რომ კოცნიდა თინას თუ ვინც არის?!! ეხლა ჩემგან რა უნდა მისი მდივანი გავხდე და მისი კაპრიზები ავასრულო არამც და არამც!
-თამაშში რას გულისხმობთ ბატონო დემეტრე?
-კარგად იცი რასაც... მამაკაცი ჩვენს შორის დისტანციას ამცირებს და ჩემსკენ მოდის,საჩვენებ თითს ზედა ტუჩზე ატარებს და ნაცრისფერი თვალებით თვალებში მიყურებს...
-ნუთუ არ გინდა,რომ ეხლა გაკოცო...
იმწამსვე რეაგირებს ალტერეგო და მამაკაცის კითხვაზე ტაშს უკრავს დადებითი პასუხით.მაგრამ მე რის ნატალია ვარ რათქმაუნდა,ვუარყოფ და ჯიუტად „არას“ ვამბობ...
-როგორ უნდა მინდოდეს იმ კაცის კოცნა რომელმაც დამამცირა,მიღალატა და სხვაში გამცვალა...
-ეჭვიანობ ნატალია?
-მე არ ვეჭვიანობ ბატონო დემეტრე მე უბრალოდ ფაქტს ავღნიშნავ!
-მაშინ რატომ მიდიხართ სამსახურიდან?
-არავის არ მივცემ უფლებას დამამციროს
-ესეიგი,ამით თქვენ მცირდებით?
-დიახ,ამდენი არ მისწავლია იმისთვის რომ ვიღაც დემეტრე ავალიანის მდივანი გავხდე...
-მე ვიღაც ვარ ნატალია?
-ამ წამიდან დიახ...
-ანუ მივიწყებ?
-დიახ გივიწყებთ...
ობოლი ცრემლი მიგორდება თვალიდან და ოთახს ვტოვებ მაგრამ მაინც მესმის სიტყვები
„მაგასაც ვნახავთ!“
საშინელ ხასიათზე ვარ...როცა საშინელ ხასიათზე ვარ რასვაკეთებ? საშოპინგოდ მივდივარ ან ბევრ შოკოლადს და ნაყინს ვჭამ ან მეგობრებს ვურეკავ...
არავის ნახვის თავი არ მქონდა ამიტომ გადავწყვიტე რომ მამაჩემისთვის საჩუქარი ამერჩია თან ჩემთვისაც ამერჩია ტანსაცმელი...
იმის მიუხედავად რომ განწყობა არ მქონდა მინდოდა მამაჩემის დაბადებისდღეზე ლამაზად და გემოვნებიანად მცმოდა და სტუმრებისთვის თავბრო დამეხვია...
ბევრი სიარულის შემდეგ ულამაზესი კაბა ავარჩიე შაბიამისფერი თვლებით,მამას ულამაზესი საათი ვუყიდე ისეთი მას რომ შეეფერება...
სხვა რა გზა მქონდა სახლში წავედი...
^^^
ასე თუ ისე,საღამომდე დრო გავწელე და ბოლოს 7საათიც მოვიდა როგორც ქალიშვილი ცოტა ადრეც ხო უნდა მივსულიყავი მამას საჩუქარი ლამაზ პარკში ჩავდე მისი კონიაკიც შევფუთე...
კაბაც ჩავიცვი ლოკონები მხარზე გადმოვიყარე ლამაზი თვალისმომჭრელი საყურები გავიკეთე.
სუსტი მაგრამ ლამაზი მაკიაჟი გავიკეთე,შავი „ლობუტინები“ ჩავიცვი და „CHANEL MADEMOISELLE” მივიპკურე სარკის წინ ბევრჯერ დავტრიალდი ჩემი თავით გმაყოფილი გამოვედი სახლიდან,მანქანაში ჩავჯექი და მამაჩემის სახლისკენ გავწიე...
^^^
საერთოდ მდიდარი მშობლები მყავს,მამას სხვადასხვა კომპანიებში წილები აქვს,დედას საკონდიტრო ნაწარმის ქარხანა აქვს ყველანაირ ტკბილეულს ამზადებს პოპულარულიცარის და ხარისხსაც ვერ დაუწუნებ მე მამის პროფესიას გავყევი.
^^^
სახლთან მანქანების რაოდენობამ თვალი მომჭრა...ჰოლი სავსე იყო ძვირფასი სუნამოს სუნით სასიამოვნო მუსიკა იყო ჩართული,ყველა საუბრობდა მამა მოვძებნე თვალებით მისკენ წავედი და ვუთხარი:
-მსოფლიოში ყველაზე კარგ მამიკოს დაბადებისდღეს ვულოცავ! გულწრფელი ღიმილით გავუღიმე და საჩუქარი გავუწოდე
-ჩემი ქალიშვილი მოვიდა! არ უნდა მოიკითხო შენი მოხუცი მამიკო?!
-მამა შენ მოხუცი არ ხარ და საერთოდ სულ მახსოვხარ შენ მაინც არიცოდე რა გადატვირთული გრაფიკი მაქვს...
„განსაკუთრებით ეხლა“ გავიფიქრე მე...
-ხო სამსახურზე გამახსენდა შენთან სერიოზული სალაპარაკო მაქვს...
-მითხარი!
-წამოდი დაგელაპარაკები!
მამამ კაბინეტში გამიყვანა ოთახის კარები მოხურა და საუბარი დაიწყო...
შვილო უკვე 25 წლის ხარ და არშეიძლება ასე დიდ ხანს ვიფიქრე და გადავწყვიტე,ერთი თვეა ძალიან კარგი ბიჭი გავიცანი...თავისი კომპანია აქვს...დანარჩენი უკვე აღარ მესმოდა
უკვე მივხვდი მამას საითკენ მიჰყავდა ლაპარაკი...არა ნამდვილად არ ვაპირებდი უარის თქმას
ახლა ნამდვილად მჭირდებოდა მისი დავიწყება და მჭირდებოდა ამისთვის მამაკაცი...წარმოვიდგინე ჩემი თავი ცოლად და პატარძლად და გამაჟრიალა...
არ იქცევი სწორად შემომძახა „მეორე მემ“ შენ გაჩუმდი!! ვინ გეკითხება?! ჩემი ცხოვრებაა!
ასე გადავწყვიტე დაე იტანჯოს დემეტრე ავალიანმა! მაგრამ მე?! მე ვის ვატყუებ მე არ დავიტანჯები?! რაც არის არის! მე ამ ნაბიჯს გადავდგამ...
-ნატა თანახმა ხარ?
-კი მამა თანახმა ვარ!!
-რაა? მართლა?
-ხო მამა მართლა...!
-ძალიან კარგი ნიშნობაღა დაგვრჩენია...წამოდი ნატა!
მამამ სტუმრებისკენ წამიყვანა იმდენი ხალხი იყო,დედაც იქვე იყო სულელივით იღიმოდა მივხვდი ყველაფერი იცოდა...
-მოკლედ გაიცანით ალბათ მეტნაკლებად ყველა იცნობთ ეს ჩემი ქალიშვილი ნატალიაა!
ვგრძნობდი უამრავი ადამიანის მწველ მზერას როგორ მათვალიერებდნენ!
-მინდა ყველას ყურადღება აქეთ მოვმართო!! დღეს ჩემი დაბადებისდღის გარდა კიდევ რაღაცასაც ავღნიშნავთ ეს კი ჩემი შვილის ნიშნობააა...
მთელი დარბაზი ახმაურდა ყველა მე მიყურებდა...
-მამამ ხელი გამომიწოდა და მის გვერდით დამაყენა..!
-მინდა ჩემი სასიძო გაგაცნოთ...
ღმერთო სადაცაა გული მგლიჯავს! აქვე ინფარქტი მომივა! რომ არ მომეწონოს მახინჯი ან მოხუცი რომ აღმოჩნდეს?! არა მამა ერთადერთ ქალიშვილს ამისთვის არ გაიმეტებდა!!
-დემეტრე,სად ხარ...ამბობს მამა ჩემს საყვარელ სახელს
ღმერთო მძინავს ხომ?! ხომ მძინავს ეს ყველაფერი ხომ აფსურდია აი ეხლა გამეღვიძება!!
ოთახში ჩემთვის საოცრად ნაცნობი პიროვნება შემოდის მედედურად დგამს ნაბიჯებს საოცრად სიმპათიურია იმდენად რომ მინდა მისი ტუჩების გემო გავსინჯო...
-გილოცავთ მინდა ამ სასმისით დაგლოცოთ,იხარეთ და იბედნიერეთ
დემეტრე მიახლოვდება სარკასტულად იღიმის ჩემს გვერდით დგება და წელზე ხელს მხვევს...
მე კი თვალებს ვუბრიალებ და ისე რომ სტუმრებმა არ დაინახონ ვიცილებ!
სტუმრები უკვე აღარ გვისმენენ მომილოცეს,მისურვეს ბედნიერება ბარაქა ბლა ბლა ბლა ეს ხომ ყველაფერი აფსურდია!!!
-მამა ეს ყველაფერი რას ნიშნავს ვჩურჩულებ მამას გასაგონად!
-დემეტრე ავალიანი გაიცანი შენი მომავალი ქმარი...
-მამა ჩემი უფროსია!
-ვიცი შვილო!
-რაა მამა?
ჩემს ოთახში სასოწარკვეთილი მივრბივარ,ვგრძნობ როგორ მომყვება სასურველი მამაკაცი და ჩემს ბავშვობის ოთახში შევდივარ და საწოლზე მოწყვეტით ვწვები და ვქვითინებ...
-რატომ ტირი ნატალია? ოთახში დემეტრეს სურნელით ივსება მეც ვცდილობა მისი სურნელის მოშორებას და აივნისკენ მივდივარ
ბრრ! მცივა ღამე,მთვარე,ვარსკვლავები...
დემეტრე გარეთ გამოდის მის პიჯაკს იხდის და მე მაძლევს რა რომანტიულია!
-ნატალია! ჩემს უკან დგება და ხელებს წელზე მხვევს..!
-გამიშვი დემეტრე!
-მეყოფა შენი გაშვება,სამუდამოდ ჩემი იქნები!!
-არა შენი არასდროს არ ვიქნები!
ისეთ ტყუილს ვამბობ მეც რომ არ მჯერა! მეცინება
-იქნები თან როგორ! მისკენ ვბრუნდები და მისი სუნთქვა სახეში მეცემა როგორ მიყვარს მისი უძიროდ ნაცრისფერი თვალების ყურება მათში ბევრ რამეს რომ ამოიკითხავ ერთერთი ჩემდამი სიყვარულია!
რას ვგრძნობდი?! მხოლოდ მის კანს რომელზეც ოდნავ იყო წვერს,კიდევ ნაცრისფერ
თვალებს , ღვინისფერ ტუჩებს.


-ეს ყველაფერი რატომ გააკეთე? (მე)
-რამნიშვნელობა აქვს ეხლა ამას?!
-წადი,გთხოვ
-ნატალია...
-შენს გამო ღამე თეთრად გავათენე,არც კი წარმოგიდგენია რა მემართებოდა იმ ქალთან ერთად რომ გხედავდი შენ?! სრულიად ამ სიტყვიs
მნიშვნელობით ფეხებზე გეკიდე როგორ ამიხსნი ამას!?
-ის რა იყო ,რომ მეთამაშებოდი ნატალია!
-არ მეგონა სერიოზულ ურთიერთობას თუ ეხებოდა ჩვენი შეხვედრა!
-სიმართლეს გეტყვი,მართალია მომწონხარ,მაგრამ სერიოზულ ურთიერთობაზე არც მიფიქრია ეხლაც იმიტომ ვქორწინდებით ,რომ ეს მამაშენს სჭირდება! გაბრაზებულმა მომაჯახა..
ამ სიტყვებმა ნამდვილად გული მომიკლა,მამაჩემი თურმე გაიძვერაა დამომატყუა?! ღმერთო ჩემო! და არც დემეტრეს არ აქვს გრძნობები ჩემდამი
-დემეტრე,არ გაბედო და არ შემეხო,დაივიწყე ჩემი არსებობა!
-იცი რთულია შენი არსებობის დავიწყება!
-შენთვის მთავარია ლოგინში ჩაგიგორდე "დალშე" სულ ცალ ფეხზე გკიდია! გული ვიჯერე და ყველაფერი მივახალე
მეზიზღები დემეტრე ავალიანო!
-გეზიზღები მაგრამ ჩემს შეხებაზე მაინც პულსი გიჩქარდება,ეკლები გაყრის და წითლდები! ეს მითხრა და ლოყაზე ხელი ჩამომისვა
კანზე ისე მომხვდა მისი შეხება როგორც ცხელი რკინის დადება ცივ კანზე! დამბურძგლა...
-შენ კი არ გინდა ჩემთან ყოფნა მაგრამ მამაჩემს თანხმდები ჩემს ცოლად შერთვაზე!
-მამაშენს ფული სჭირდება თავისი ქალიშვილი კი სულ ცალ ფეხზე კიდია! და მე მიჩვეული ვარ დაჩაგრულ ადამიანებს დავეხმარო!
ასე უსუსურად თავი არ მიგრძვნია რა გამოდის საკუთარმა მამამ გამყიდა!? არავინ არ მყავს რომ დამიცვას! გული გადავუშალო,ღმერთო დამეხმარე!
ჩემს ცხოვრებას გადავხედავ და არაფერი არ გამიკეთებია ღირებული! არა რატომ ვფიქრდები ამაზე ახლა?! ხო არ ჯობს საერთოდ წავიდე აქედან ხო სჯობს,
1,2 თვე მისი ცოლი ვიქნები გავამწარებ,შემდეგ კი ამერიკაში წავალ! კაპიტალიც ხელს მიწყობს იქ ვიცხოვრებ აი ასე!
-ნაბი*ვარი ხარ
-წესიერად ლამაზო თორემ გაიტყიპები! ყურადღებას არ ვაქცევ ისე გავრბივარ ოთახიდან,ისე რომ სტუმრებმა არ დამინახონ გარეთ გავდივარ,არმჭირდება ახალი შარი,მანქანაში ვჯდები
და ადგილს სისწრაფით ვწყდები
სახლში საშინლად განადგურებული ვბრუნდები.შხაპი ცოტას მშველის,ვერ ვიძინებ,ვდგები ცხელ და მაგარ ყავას ვიკეთებ,აივნის კარებს ვაღებ და უფლებას ვაძლევ ცივმა ჰაერმა ოთახი გააგრილოს... აივანზე გავდივარ და კარგად ვხედავ როგორ გადმოდის მოხდენილად დემეტრე მანქანიდან და ჩემი სადარბაზოსკენ მოდის,როგორ ნაბიჯებს ადგამს უნდა ნახოთ, ძალიან სექსუალურია!
მაგის დროა ნატალია! თავს მახსენებს „მეორე მე“ ჩემს პირად ცხოვრებაში ნუ ერევი ვტუქსავ და კარებზე ბრახუნის ხმასაც ვიგებ!
გააღე კარები ნატალია ვიცი რომ სახლში ხარ!!
კარებთან მივდივარ და უღიმღამოდ ვაღებ არა რაუნდა?! ნერვებს მიშლის რატომ უნდა,რომ უფრო გამაბრაზოს?!
-რამ შეგაწუხათ? რასაკეთებ იდიოტო! დემეტრე განანებ ვყვირი მაგრამ ვის ესმის ხელში აყვანილი მივყავარ სადარბაზოს კარისკენ -შენ ნორმალური ხარ დემეტრე?! სახლში დამაბრუნე დროზე!
-მეყო მე შენი დაბრუნებები!
-იცი რა ვერ გავიგე!? მეუბნები,რომ ჩემდამი გრძნობები არ გაქვს და მხოლოდ გასართობად გამოვდგები! იცი რა მწარეა როცა შენი საყვარელი მამაკაცი ამას გეუბნება რომ მამაშენმა გაგყიდა და დედამიწის ზურგზე არავინ არ გყავს იცი ეს რა მწარეა!?
დიდი ხნის შეკავებული ცრემლებს უფლება მივეცი ჩემი ლოყები დაესველებინათ...საშინლად დავიღალე,უბრალოდ სადმე წასვლა და დასვენება მჭირდება,ახალი ცხოვრების დაწყება...
-შჩ ნუ ტირიხარ გთხოვ მანქანის კარები გამიღო და შიგნით დამსვა...
-სად მიგყავარ?
-ჩემს აგარაკზე,უნდა დავისვენოთ!
-მე არ მეკითხები მინდა თუ არა! ან საერთოდ არაფერი არ მაქვს და ასე როგორ წამოვიდე
-მე უკვე ყველაფერი ვიყიდე რაც საჭირო იყო! მკაცრი ხმით მითხრა და მანქანა დაქოქა...
ნერვებს მიშლის ასე რომ მელაპარაკება!
-და ნუ ტირი ვერ ვიტან მტირალა ქალებს!
-სულ ფეხებზე როგორ ქალებს ვერ იტან...
იმხელაზე დაამუხრუჭა მანქანა ცოცხლები რომ გადავრჩით გამიკვირდა...
-ნატალია ცხოვრებაში არ გავიგო შენიდან იგივე ტონი თორემ დავივიწყებ ვინ ხარ ჩემთვის!
-რაც გინდა ის ქენი მე ხომ შენთვის მხოლოდ გასართობად გამოვდგები!
მანქანის კარები რასაც ქვია გამოგლიჯა,მეორე მხრიდან მოუარა და მანიშნა გადმოდიო.
ვიცოდი კარგი დღე არ მადგებოდა...
-მომისმინე ნატალია მეც კაცი ვარ! და ჩემს გასულელებას არ შეგარჩენ და არც იმას თუ როგორ მეტლიკინები!
-მე გაგასულელე?
-ხო გამასულელე,იმ დღეს ერთი სული მქონდა როდის მოგეფერებოდი და მაგ ლამაზ თვალებს დაგიკოცნიდი შენ რამიქენი მომატყუე და უბრალოდ არაფრად არ ჩამაგდე,მაშინაც ზუსტად ისე იქცეოდი გახსოვს ნერვებს მიშლიდი,ვერ ვიტან ისეთ ქალებს რომ არიციან რაუნდათ,როგორ უნდათ და როდის უნდა ამიტომ ეხლა კარგად მომისმინე ეს 1 კვირა ჩემს განკარგულებაში ხარ! და კიდევ გზაში თუ არ მოკეტავ აქ დაგტოვებ და მერე ეჯუჯღუნე ვისაც გინდა...
მე ასეთი დემეტრე არასოდეს არ მინახავს,მართალია დამნაშავე ვარ ყველაფერში ვეთანხმები მაგრამ ასეთი ღრიალი? ზედმეტი მოუვიდა ბარემ დაერტყა მაინც ჩამწყდა რაღაც ასე რომ მომეპყრო...
მანქანაში ჩავჯექი,ჩუმად ვიყავი.თავი ფანჯრისკენ მქონდა და ცას ვუყურებდი,თან ვფიქრობდი...მისკენ არც გამიხედავს
-ნუ ცდილობ თავი დამნაშავედ მაგრძნობინო...
არაფერი არ მითქვამს რამე რომ მეთქვა კიდევ „გაჭედავდა“ ამიტომ გაჩუმება ვამჯობინე...
მანქანა ძალიან ლამაზ თეთრ სახლთან გააჩერა,მართალია ღამე იყო მაგრამ,მაინც შეამჩნევდით ლამაზ ყვავილებს ბაღში.
სახლი ძალიან ლამაზად იყო მოწყობილი...ლამაზი ბუხარი თანამედროვე ავეჯი...ყველაფერი ნათელ ფერებში იყო გადაწყვეტილი კედელზე ნახატები ეკიდა ერთერთი ნატურმორტი იყო. მეორე მარინისტული პეიზაჟი.
ბუხართან არსებულ სავარძელში ჩამოვჯექი და უბრალოდ ფიქრი დავიწყე...
-ნატალია
უხ,გავახსენდი ძლივს...
-მოდი აქ! დამიძახა სამზარეულოდან მეც ავდექი და იქით გავედი. სამზარეულო თეთრ და ნაცრისფერ ფერებში იყო გადაწყვ ეტილი.
-რაგჭირს?
მიხვდა ხასიათზე,რომ არ ვიყავი აბა რა ეგონა?!
-არაფერი ვუპასუხე ჩუმად,ისე რომ მეც ვერ გავიგონე კარგად რა ვთქვი
-მაპატიე კარგი ზედმეტი მომივიდა...
თბილი მზერით დამაჯილდოვა,მისკენ მიმზიდა და ჩამეხუტა,მფეთქვავ არტერიაზე ვაკოცე და ხელი თმაში შევუცურე
-გინდა ჩაი?
-მინდა...
ეს ვუთხარი და ავდექი.ჩაისფერი მოვძებნე პაკეტი გავხსენი და ერთი ცალი ამოვიღე,წყალი დავასხი,შაქარი ჩავყარე და ჩიქა ყელში დავიჭირე. დემეტრეს გვერდზე მივუსკუპდი და თავი მხარზე ჩამოვადე.მან კი წელზე ხელი მომხვია და კალთაში ჩამისვა.თავი მის კისერში ჩავრგე და მისი სურნელი ხარბად ჩავისუნთქე მიყვარს მისი სურნელი.არა მე ხომ დემეტრე მიყვარს თვითონ.მაგრამ მას? მას მხოლოდ გასართობად ვუნდივარ...დენდარტყმულივით გავეთავისუფლე მისი მკლავებიდან.
-რა გჭირს?
-არაფერი დემეტრე უბრალოდ ეს ყველაფერი საშინელი აბსურდია არმინდა დავიტანჯო.
-რატომ უნდა დაიტანჯო...
-იმიტომ რომ მე საშინლად მიყვარხარ შენთვის კი მხოლოდ გასართობად გამოვდგები
-ნატალია..
-არა გთხოვ არ მითხრა არაფერი უბრალოდ ჩემი საძინებელი მანახე...
-ერთად ვიძინებთ... მკაცრი ხმა მითხრა და ჩემსკენ წამოვიდა...
-და ცხელ გულზე თუ რამეს გეტყვი მაპატიე.რადგან ის ნამდვილი არ იქნება...მითხრა მისკენ მომაბრუნა და ლოყაზე მაკოცა.
-რამნიშვნელობააქვს დემეტრე შენ არ გიყვარვარ ჩემდამი გრძნობა არ გაგაჩნია..
-რა წაიღე ტვინი ამ სიყვარულით,მიყვარხარ ისე რომ მხოლოდ შენზე ვფიქრობ...ისე,რომ ვერცერთ ქალთან ვერ ვგრძნობ იმას რასაც შენზე შეხების დროს,მიყვარხარ გაიგე...და მგონი ამას თქმაც არ სჭირდებოდა
ნუთუ მართალია მისი სიტყვები? მართალია ის რომ ვუყვარვარ...
-აბა მამაჩემი?
-რა მამაშენი...
-რომ მითხარი მამაშენის გამო მომყავხარო
-მამაშენს როგორც ვატყობ მხოლოდ ფული აინტერესებს ამიტომ არავის არ შევარჩენ შენ დაჩაგვრას და დაიმახსოვრე მე გყავარ და არასდროს არ მიგატოვებ…
-მაპატია კარგი?!
-საპატიებელი არაფერი არ გაქ,შენ ჩემი ცოლი იქნები და ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება...
მთელი ძალით მომხვია ხელები წელზე ისე რომ ძვლები მტკიოდა და ჩემს ტუჩებს დაეტაკა...
-მიყვარს შენი ტკბილი ტუჩები თქვა მან და კიდევ ერთხელ მაკოცა...
წელი ხელზე მომხვია და მეორე სართულზე ამიყვანა.თან ნელნელა მხდიდა ტანსაცმელს სულ შიშველი რომ დამტოვა სხეული დამიკოცნა მეც თმაში ხელი შევუცურე და ამით უფრო გავახელე ოთახში მხოლოდ სიამოვნების ამოძახილები ისმოდა
^^^
დილით დემეტრეს კოცნამ გამაღვიძა ლანგარით ხელში დავინახე ლანგარი გვერდით დამიდო,თვითონ კი ჩემს გვერდით წამოწვა და თმაზე მომეფერა...
-როგორ გეძინა...
-ყველაზე კარგად...
-მიხარია რომ კარგად გეძინა! მიყვარხარ...
-მეც ძალიან!!
-რას მოვესწარი თვით ნატალია მეუბნება რომ ვუყვარვარ და ჩემთან ღამეს ატარებს...
-საზიზღარო!!
-სამსახურში ხომ დაბრუნდები...
-ვნახოთ როგორ მოიქცევი ენა გამოვუყავი...
-ესეიგი როგორ მოვიქცევი ხოო...
-აუუ მეღუტუნება ერთიანად ვკისკისებდი ის კი მიღუტუნებდა...
-დამპალო...
ტუჩებში მაკოცა და ზემოდან მომექცია...
-არ გშია?
-აღარ...
-არც მე
დ ა ს ა ს რ უ ლ ი
პ.ს გამოხატეთ თქვენი აზრი,დატოვეთ კომენტარები მგონი საყვარელი ისტორია იყო...
პ.ს.ს შემდეგი ისტორია იქნება ძალიან კარგი! :) ალბათ სრულად დავდებ,ყველას გილოცავთ აღდგომას ქრისტე აღდგა!