გიჟი ვარ სისხლიდან ხორცამდე,
ვოცნებობ ყოველღამ და
დილის ლოცვამდე
არ ვხუჭავ თვალებს.
ვსაუბრობ ცოტას
და მიყვარს კოცნები
ღიმილშეპარულ ტუჩის კუთხეში,
როცა კრთის და მეც ჩუმად ვოცდები
ნაზად რომ ვეხები წელზე და მოვწყდები
სამყაროს.
არ მინდა ამ დროს უფალმა გაჰყაროს
სული და სხეული ,
დავდივარ ქუჩებში უაზროდ გრძნეული.
მაცვია თხლად და არასდროს ვიღიმი,
ტკივილი უფრო ღმად ცხოვრობს თვალებში,
და ისევ ღამეში
ნაზად ვეხები ლამაზ სხეულზე,
და უფრო ვოცდები.
ღიმილშეპარულ ტუჩის კუთხეზე მიყვარს კოცნები.
ანა ზეიკიძე