ჩვენ რომ ვიყავით იმ დროში ერთად
რასაც უკვე წარსული ქვია.
შენი შეხება,
ჩუმი ამბორი,
ნაზი სიტყვების ენით ახწერა,
ვწუხვარ ყველაფერს უკვე წარსული ქვია...
რასაც განვიცდი მაშინ და დღესაც,
ამ განცდებსაც ხომ ატანა უნდა,
ის ჩვენი გრძნობა,
ის ჩვენი სიტყვა,
ის სიმღერა და წვიმის შეხება,
ის სიყვარული
ეს მონატრება,
ღმერთო ამ ყველაფერსაც ატანა უნდა.
ქარს წაუღია ეს მონატრება
თუმც ქარიც არ ჩანს ამ შემოდგომას.
ეს სიმარტოვე
ის ერთად ყოფნა
ეს მონატრება
ის ჩახუტება
ეს რეალობა
ის სიყვარული
ხედავ? ყველა ტკბილ სიტყვას წარსული ქვია...
..