აღარ მესიზმრები,
მხოლოდ მეფიქრები,
ეს რად გააკეთე, ეგრე გეზიზღები?
ნეტა სად დადიხარ, რატომ მერიდები,
მეც ხომ გული მაქვს და ჩუმად მეტირები.

სულ მთლად ფეხშიშველი, ნატვრის გამყიდველი,
ჩემთვის დაღუპული, მტრისთვის მიმზიდველი,
ახსნის მოლოდინში ღამე საკვირველი,
ერთადერთი არის და თან საშინელი...

ვერა, ვერ ვპოულობ სათქმელს ჩემ გულისა,
სახეც დამეკარგა სადღაც მე ცოცხლისა,
მხოლოდ ერთი წლისა, დღისა და ღამისა...
თურმე მოსულიყო ბოლო ამ ზღაპრისა.